หัวข้อ: ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก ภาค 1 -END[P.38-26/6/57]-จบภาค 1 รบกวนย้ายห้องให้ด้วยครับ

[zombi]

ครั้งแรกของคุณหมี พี่ชายช่วยสอนเหรอ?

[moodyfairy]

ทำไมคุณพี่ทำแบบนี้ล่ะะ นั่นน้องนะะะ !!!! 

[RainyMooD]

มาชงให้อยากแล้วก็จากไป...



มือใหญ่ยังหยิบป๊อบคอนท์เข้าปากแบบไม่เว้นว่าง>>>คอร์น
ของบรรดาสาวๆในฮาเรม >>>เร็ม
โห...พี่กร...คนเรานี้เวลามีเซ็กกัน>>>เซ็กส์
พี่ชายคอยป้อนป๊อบคอนท์ใส่ปาก>>>คอร์น
ไม่มีแม้แต่ป๊อบคอนท์ที่ป้อนใส่ปาก
เลยคว้ามือพี่ชายที่ปลายนิ้วติดรสเค็มๆหวานๆ จากป๊อบคอนท์

[Biwty...]

เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า โฮ้ อยากอ่านตอนต่อไป คาดว่า กำจรน่าจะเป็นฝ่ายรับแดง ส่วนฝ่ายรุกน้ำเงินคือกำพลหรือคุณหมีศิษ์เพิ่งพา ชอบแบบแมนๆ นะ 555555555555 หรือฝ่ายแดงกำจรจะไม่แมน? รอดูยกต่อไป.............

[yunjae123]

รอพิเศษจานด่วนอย่างจดจ่อเลยตอนนี้
มาไวไวนะจ๊ะ อยากอ่านใจจะขาดแล้วววว ><~~

[Zitraphat]

ขอดันไว้ก่อนเดี๋ยวอัพ...

ดันไม่ขึ้นล่ะ ตกไปหน้า 2 ละ อึกๆๆๆ 

[Zelsy]

^
^
^
มาอัพแล้วอย่าค้างนะครับ แหม่

[Damon]

  กรี๊ด นิสัยโรคจิตติดน้องอยากลองทำผัว(?!) ของอิกำจร เกฮดตอนนี้นี่เอง
งือ รับบ่ดั่ย แง้ แต่จะรออ่าน 

[iammoonoi]

ดันไว้ๆ ...เผื่อคนเขียนมาจะได้หาง่ายๆ

เตรียมป้ายไฟ FC คุณหมี พึ่งพา จัดหนักจ๊ะ 

เรารู้คนเขียนใจดีจ๊ะตาย...เดี๋ยวมาอัพให้ซะมะคะ กอดล่วงหน้า 

[cinpetals]

มานั่งรออีแฉะ 5555555

[love2you]

เย้ย.... นู๋หมีเป็นปี๋เหรอคะ!!!

พึ่งเข้ามาอ่านเป็นครั้งแรกหลังจากที่ได้รับคำแนะนำมาค่ะ ตอนแรกก็เจอดีเลยเชียว เดาว่าพี่ผึ้งคงเป็นตัวเอก แต่นู๋ปี๋นี่อะไร ยังไง?

ฝากตัวด้วยนะคะ จะตามอ่านตามเม้นท์ให้เรื่อยๆ ค่ะ ^^

[SenzaAmore]

เพิ่งมาอ่านเหมือนกันค่ะ555

เป็นเรื่องที่แอบงงในหลายๆจุด อย่างเช่น วิญญาณคุณหมีหลุดออกจากร่างเลยมีนู๋หมีเกิดขึ้นมา แล้วทำไมนู๋หมี ถึงมาจากอนาคต มาแก้ไขอดีตได้อ่ะ แปลกจังง 55

แต่ชอบสไตล์การแต่งมาก แปลกดีค่ะ มาต่อเร็วๆนะ

[Zitraphat]

.....ไขข้อข้องใจ ที่ทุกคนงง กับ งง

เรื่องวิญญาณของนู๋หมี ถ้าใครสังเกตุหรืออ่านแล้วมโนภาพตาม [ศัพท์พางงอีกล่ะ =__= “] คือ เอาเป็นว่าให้อ่านจริงๆไม่ได้อ่านผ่านๆอะนะ

จะรู้และคิดขึ้นได้ว่า …

1.เรื่องราวทั้งหมด มันเคยเกิดขึ้นมาแล้วอย่างไม่มีเหตุผล...ในอดีต และนู๋หมี ก็แค่เป็นส่วนเติมเต็มเหตุผลนั้นๆว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร

..ยกตัวอย่าง .. กรณีแรก ที่   เพิ่งพาโดนคุณหมีฟัน เรื่องทั้งหมดมันก็มาจาก นู๋หมี เล่นไม่เข้าเรื่อง // กรณี มีข่าวผีที่บันไดหนีไฟ // กรณี เข้าทรง // กรณี คุณหญิงแม่ไม่ห้ามเรื่องที่คุณหมีคบหากับเพิ่งพา บลาๆๆๆ
 เรื่องทั้งหมดมันก็แค่กงเวียน ในกำเกวียน ...ที่กำลังหมุนไป ...
.
.
.

ที่เหลือก็แค่รอลุ้น ว่า นู๋หมี จะแก้ไขอดีตยังไง ให้ล้อเกวียน มันไม่เดินตามรอยเกวียน รอยเดิม ....


***

ช่วงนี้ใครงงอะไร ใครสงสัยอะไร ถามมาได้ เดี๋ยวเย็นนี้มาตอบ ถามได้ทุกคำถาม จะตอบทุกคำตอบ ถามงวดนี้ ปล่อยโอกาส ถามสปอย์ก็ไม่ว่า จะตอบให้

[love2you]

อ่านถึงตอนที่ 12 แล้วค่า ^^

ชอบเรื่องนี้จังค่ะ นู๋หมีน่ารักมากๆ ส่วนคุณสามีก็ไม่ต่างกัน น่ารักผสมหื่นแพคคู่จริงๆ ยิ่งตอนที่ 11 ยิ่งแล้วใหญ่ มีเตรียมพ้งเตรียมพร้อมให้กันด้วยล่ะ อิ๊อ๊ะ!!! (แอบฮาตอนนู๋หมีทรงเจ้ากังนัม ทำไปได้ 555)

ว่าแต่อิพี่กรนี่อะไรคะ คิดอะไรกับน้องตัวเอง???

[Rafael]

ถามว่าคุณหมีเป็นโรคอะไร คาใจอย่างแรง
เดี๋ยววูบ เดี๋ยววูบบบ น่ากลัวชะมัด
อีกคำถาม...จะมต่อเมื่อไหร่คะ 555555555

[Chichi Yuki]

ถามว่าตอนจบจะเป็นยังไง อุ๊บ //โดนตบ
555+ ล้อเล่นค้า อยากอ่านเร็วๆ จัง เป็นกำลังใจให้คนเขียนค้าาา สู้ๆ
ปล.ขออย่างเดียว ตอนจบอย่ามาม่านะคะ ไม่อย่างนั้น...เค้าร้องให้จริงด้วย T^T

[pudson]

ตามมาจากคุณหว้า กระซู่แอนด์กรูปรี อ่านทันแล้วตอนนี้ งงบ้างไรบ้าง แต่ปมเริ่มคลี่คลายทีละนิด
เห็นโพลล์แล้วแอบกลัว ไม่กล้าอ่านตอนกลางคืน  พออ่านแล้ว ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด ไม่มีอย่างอื่นออกมาให้สยอง
นอกจากผีน่ารักอย่างนู๋หมี ไม่คิดว่าจะฮาขนาดนี้ ยิ่งตอนนู๋หมีเข้าร่างทรงแล้วเต้นกังนัมสไตล์ ฮามากกก ถูกใจสุดๆ
ตกหลุมรักนู๋หมีเข้าแล้ว (เพิ่งพา+คุณหมี+แม่พุกก็ชอบนะ อย่าน้อยใจไปล่ะ แค่เอียงมาทางนู่หมีนี๊ดดดดนึง)
ยังไงก็เอาใจช่วยให้หนูหมีเปลี่ยนแปลงอดีตให้สำเร็จ อย่าใ้ห้ซ้ำรอยเดิมเลย (ดูเหมือนอันเดิมจะเศร้า)
ว่าแต่ว่าคุณหมีป่วยเป็นอะไรอ่ะ จะรักษาได้มั้ย
ตอนที่เพิ่งพาล้างจาน ทำไมนู๋หมีถึงกลายเป็นคุณหมีล่ะ แล้วพอคุณหมีเข้ามาในห้องเหตุการณ์ยังเป็นเหมือนเดิม
ก่อนที่นู๋หมีในร่างคุณหมีจะสลายไป (งงมั้ย ไม่งงนะ)
ปล. สนุกมากๆ อยากให้คนเขียนลงลิงค์ผลงานไว้หน้าแรกด้วยอ่ะ จะได้ตามอ่านทุกเรื่อง กลัวพลาด โหวดๆ บวกๆๆๆ

[Zelsy]

ถามว่าคุณหมีเป็นโรคอะไร คาใจอย่างแรง
เดี๋ยววูบ เดี๋ยววูบบบ น่ากลัวชะมัด
อีกคำถาม...จะมีต่อเมื่อไหร่คะ 555555555

ยกมือสนับสนุนด้วยคน

ฝากคำถามสักนิด

คนที่ตายในตอนแรกที่คุณแม่บอกให้เลิกห่วง

พี่กำจรหรือเปล่า?

[Zitraphat]

อุเหม! พอบอกให้ถามสปอยได้ แต่ละคำถามนี้ เด็ดๆทั้งนั้นเลยนะ พ่อคุณแม่ทูลหัว =_="

[RainyMooD]

^
^
^
^
ก๊ากก
 

[Zelsy]

ก็ให้ถามเองนี่ //ยิ้ม

[love2you]

Yes!!! ตามทันแล้วเว้ย!!!

ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆ นู๋หมีน่ารัก แอ๊บใสแต่แอบหื่นสุดกำลัง ส่วนเพิ่งพาก็น่ารักมากๆ เช่นกัน คู่นี้น่ารักจริงจัง แอบใจหายตอนนู๋หมีกลายร่างเป็นคุณหมีแล้วกอดเพิ่งพา... อ่านแล้วแน่นหน้าอกเลยค่ะ

อ่านถึงตอนล่าสุดก็พอจะเข้าใจว่าทำไมพี่กรถึงรักพลได้ แต่มันเริ่มจากแค่นั้นจริงๆ เหรอคะ

คำถาม...

อิพี่กรจะเป็นไรตายคะ จะได้สมน้ำหน้าถูก

[duaen12]

วันนี้วันเสาร์แล้ว เค้ารอตัวเองอยู่เน้อ

[Zitraphat]

"ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก" [Fast Sex พิเศษจานด่วน [FC.เพิ่งพาโปรดทำใจ...]]



...ร่างเล็ก ลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความมืดรอบกาย ...
ไออุ่น ของวงแขนกอดก่าย แล้วโอบแน่น ...
.
.
.

นู๋หมี ไล้ปลายนิ้วลากไล่ตามโครงหน้าของคนที่กำลังหลับใหล ...
...ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ...
.
.
.
เลือดสีเดียวกันกำลังแล่นพล่าน ...
.
.
.
.


มันยิ่งทำให้ทั้งจุกและ เจ็บ....ไปทั้งใจ...
.
.
.


....มือน้อยข้างซ้ายยกขึ้นชูสูง ...
 
.
.

ปลายนิ้วนางมีด้ายแดงผูกอยู่แบบหาที่มาไม่ได้ .....
ด้ายแดงที่แยกออกเป็นสองเส้น ....เส้นบางๆเส้นแรกที่นู๋หมีเห็น... มันขาดจากกันกับเพิ่งพาต่อหน้าต่อตา...ในตอนที่คุณหมีรู้ตัวว่า 'อะไรเกิด' ขึ้น ....

ด้ายเส้นนั้น เพิ่งพาเป็นคนตัดมันเองด้วยคำพูดแทงใจ ..
คำพูดตัดเยื่อใย ...ที่คุณหมีพยายามจะลืมและเปลี่ยนมัน....
.
.
.

ส่วนด้ายอีกเส้นบางๆ ...
มันผูกอยู่กับคนที่กำลังหลับลึก....
.
.
.

นู๋หมีมองเจ้าของแผงขนตายาว....
.
.
.

พี่กร ยังคงเป็นพี่กร....

คนที่นอนเคียงข้างยังคงเป็นพี่กร .... อีกครั้งที่ลืมตามาแล้วนู๋หมีพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงข้างพี่ชาย ....ไม่ใช่ที่คุ้นชินอย่างบันไดหนีไฟที่หอของเพิ่งพา ...

ด้ายแดงเส้นบางๆ กำลังค่อยๆชัดขึ้น ...
.
.
.

มันคงจะดี ..
.
.
.
ถ้าด้ายเส้นนี้ผูกอยู่ที่ อีกนิ้วของ เพิ่งพา...
.
.




................ไม่ใช่.................

.
.
.

ที่นิ้วของ...พี่กร....

.
.
.


'เป็นพี่หรือเพิ่งพา กันแน่....ที่เรียกให้ผมย้อนกลับมาที่นี้???'

.
.
.

ประโยคนี้ ...นู๋หมียังเก็บ....เป็นคำถามในใจ....


...
ร่างทั้งร่างค่อยๆสลายหายไป...นู๋หมีค่อยๆหลับตา....
หวังเพียงลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ...ตนเองจะรอเพิ่งพาอยู่ที่ บันไดหนีไฟ...
.
.
.

หวังไว้อย่างนั้นจริงๆ ....




***



[2 ปีก่อนหน้านี้  -Auckland - New Zealand]


'14 กพ. '

ไม่รู้ว่าใครช่างสร้างเรื่องจนมันเป็นวันแห่งความรักแปลกๆขึ้นมาได้ ..
.
.
.
วันนี้กำจร กลับบ้านก่อนเวลา....
กว่าจะฝ่าบรรดาสาวๆในมหาลัย ออกมาแทบจะอาละวาด ฟาดงวงฟาดงากับบรรดามือไม้ที่ยุบยับ หยิบนู้นยื่นนี้ให้  ...

แล้วก็ยิ่งแย่ กลับมาแทนที่จะเจอ กำพล ที่น่าจะเลิกเรียนเร็วกว่า กับกลับมาหัวยุ่งกับ อะไรก็ไม่รู้ที่แสนจะวุ่นวาย ...คุณนายแม่โทรตามยิกๆ เรื่องของเรื่องก็เพราะกำพลนั้นล่ะ โทรไปอ้อนเรื่องอยากกลับเมืองไทย ...

ยิ่งรายนั้นยิ่งเป็นลูกรักของคุณนายแม่ ..
.
.
.

กว่าเขาจะหาข้ออ้าง ดึงน้องชายมาอยู่ที่นี้ด้วยกันได้ คุณนายแม่ไม่รู้หรอกว่า มันยากเย็นแค่ไหน แล้วไหนจะโทรศัพท์เรียกเข้า ที่พอไปรับก็ได้ยินแต่เสียงพวกเด็กสาว กรี๊ดกร๊าด ขอสาย กำพล ..ขนาดอยู่ด้วยกันขนาดนี้ กำพล ยังมีพวกเด็กสาวตามติดไม่ห่าง ..ลองถ้าปล่อยให้กลับไปเมืองไทย เขาเรียนจบกลับไป คงได้เจอ กำพลอุ้มหลานมารับที่สนามบินแน่ !!

แล้วอย่างนี้ ใครจะยอมให้กลับ!!




***



5 โมงเย็น...แล้ว..

ไร้วี่แววคนที่จะมานั่งทานข้าวด้วยกัน ...ห้องโล่งเหลือแค่กำจร ที่นอนกระสับกระส่าย มือเรียวถือลูกแอปเปิ้ลไว้กับมีดปอกผลไม้ที่ค่อยๆ กรีดแอปเปิ้ลลูกน้อยซ้ำๆ.. อย่างไม่รู้ตัว...
 
...ในหัวคิดแต่เรื่องรกสมอง เรื่องไม่เป็นเรื่องของพวกเด็กสาวใจง่าย ..
ไม่รู้ว่าตอนนี้ กำพล จะไปไหน? ไม่รู้ว่าตอนนี้กำพลอยู่กับใคร?

.
.
.

เด็กสาวคนไหน ที่ได้จูบที่ริมฝีปากหนานั้น? เด็กสาวคนไหน ที่ได้เห็นแววตาสีน้ำตาลเข้มจ้องมอง?
เด็กสาวคนไหน ...ที่ได้อ้อมกอดจากวงแขนแกร่ง ?

...แค่คิด กำจรก็แทบอยากจะกรีดแล้วแทงใบหน้าของพวกผู้หญิงร่านสวาทพวกนั้น !!!!!!!!!!







.
.
.

"พี่กร....ทำอะไร ?"

เสียงทุ้มกระซิบข้างหู พร้อมๆกับ ช็อกโกแล็ต รสหวานที่ถูกยัดเข้าปาก ทุกอย่างสะกดให้กำจร นั่งนิ่งอยู่แบบนั้น ...กลิ่นโคโลญ...กับกลิ่นไอแดด...

กลิ่นเฉพาะตัวของ กำพล ..

"สาวๆให้มา.. หวานไปนะผมว่า แต่อันนี้รสชาติดีกว่า ข้างในเป็นเหล้ารัมด้วยสิ อ้าปากดิพี่กร ลองหน่อย "

วงแขนกว้างชุ่มเหงื่อโอบพาดข้ามโซฟา มาวางบนบ่า เหงื่อชื้นๆเย็นจนสัมผัสได้ แก้มอุ่นๆของน้องชาย แนบอยู่ที่แก้มเย็นๆของกำจร... ไม่ให้ทันตั้งตัวจู่ๆปลายนิ้วแกร่งนั้นก็แกะช็อกโกแล็ต ในห่อใส่ปากป้อนให้...แล้วคาปลายนิ้วไว้อย่างนั้น ...

"..อร่อยเปล่าพี่กร ?"

เจ้าของคำถามยังคลอเคลียอยู่ข้างแก้ม...กลิ่นเหงื่ออ่อนๆผสมกับกลิ่นเหล้าดีกรีแรง ยังลอยวนอยู่ข้างจมูก  ....

ทำเอามือที่ถือลูกแอปเปิ้ลกับมีดปอกผลไม้ จู่ๆก็อ่อนแรง ตกลงใต้โต๊ะซะอย่างนั้น

"แค่เหล้ารัมเองพี่ เมาแล้วหรือ ? ผมเล่นไปเกือบครึ่งห่อ ยังเฉยๆเลย "
 
..
เจ้าของ ช็อกโกแล็ตเหล้า...
โน้มตัวเอื้อมหยิบมีดข้ามโซฟา วางมีดเล่มเล็กลงบนโต๊ะ เอื้อมไปคว้าแอปเปิ้ลที่ถูกกรีดยับมากัดแล้วเคี้ยวกร๊วม ก่อนจะทิ้งตัวข้ามโซฟาลงมา..

...นอนเอนไปกับโซฟาแบบไม่ทุกข์ไม่ร้อน ...

.
.
.
'ไม่ไปเที่ยวไหน...กับใครหรือ? '

คำถามนั้นยังคาใจ...
แต่กำจรไม่มีวันถามมันออกไปแบบชี้โพรงให้กระรอกเด็ดขาด ...

"ดูหนังด้วยกันไหมพล?"

.
.
.

คนเป็นพี่ถาม....เพื่อรั้งเจ้าของแผ่นหลังกว้างไว้ไม่ให้ก้าวออกไปจากห้อง ...
อย่างน้อย ...ก็จนกว่าจะข้ามพ้นวัน ที่ 14 ...

ดวงตาเข้มจ้องมองจนทำให้ใจไหววาบ กำพลโน้มคอพี่ชายตัวเองไว้เป็นหลักแล้วลุกยืน..
ชิ้นแอปเปิ้ลชิ้นสุดท้ายถูกกัดแล้วป้อนใส่ปากพี่ชาย เศษซากแกนแอปเปิ้ลถูกเขวี้ยงทิ้งอย่างไม่ไยดีลงถังขยะใบเล็ก ...

"งั้นผมไปอาบน้ำก่อนดีกว่า เดี๋ยวออกมาดูหนังด้วยแล้วกัน..."
.
.
.


...เพียงแค่ประโยคนั้น....

ห้องทั้งห้องมันก็สว่างไสว ...
ควบคุมตัวเองไม่ได้ กำจรหลุดยิ้มออกมาอีกครั้ง....ยิ้มเสียจนเมื่อยแก้ม ...



***


...
มือใหญ่ยังหยิบป๊อบคอร์นเข้าปากแบบไม่เว้นว่าง จังหวะการเคี้ยว

กำจร คงคิดว่า มันเป็นเรื่องธรรมดา พล...เหมือนดูแค่หนังสนุกๆธรรมดา ...

ถ้าไม่ติดว่าหน้าจอมันกำลังฉายภาพ เปลือยเปล่าของบรรดาสาวๆในฮาเร็มที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับ ผู้ชายร่างใหญ่อย่างไม่อายร่างกายที่เปิดเผยจนเกินคำว่าศิลปะ...

.
.
.


"โห...พี่กร...คนเรานี้เวลามีเซ็กส์กัน มันนานขนาดนี้เลยหรือถามจริง?"

คำถามสบายๆ ...จากน้องชายที่ตอนนี้นอนหนุนตักสบายไปแล้วเมื่อคนเป็นพี่ได้แต่นั่งนิ่ง เกร็งหน้าท้องแน่นพร้อมตั้งสติไว้กับลมหายใจไม่ให้มันเตลิดไปกับ ภาพบนจอ

ตอนแรกก็ดูหนังด้วยกันดีๆ น้องชายนอนกลิ้งบนโซฟา พี่ชายคอยป้อนป๊อบคอร์นใส่ปาก ...
ก็ทำท่าว่าจะดี ...นะ...

แต่พอกำพลเปิดเจอช่องสารคดีชีวิตสัตว์โลกในยามดึกช่วงนี้เลยไม่คิดเปลี่ยนช่องไปไหน แถมยังดึงพี่ชายให้มาดูด้วยกันอีก

"..."

.
.
.

ไม่มีคำตอบจากคนเป็นพี่ ..ไม่มีแม้แต่ป๊อบคอร์นที่ป้อนใส่ปาก ...เด็กอยากรู้อยากเห็นอย่างกำพลเลยขัดใจ ..ขี้เกียจเอื้อมไปหยิบถุงขนม เลยคว้ามือพี่ชายที่ปลายนิ้วติดรสเค็มๆหวานๆ จากป๊อบคอร์นนั่นล่ะมาดูดเล่น...

.
.
.


"...พี่กร...
.
.
.




.ทำให้ดูทีสิ...
.
.
.
.




ผมอยากรู้ว่ามันนานได้แค่ไหน??"

.
.
.


***


..."...."

....คนเป็นพี่นิ่งไป...
เหลือแต่น้องชายที่ขยับลุกมาใกล้ แล้วจ้องมองไม่วางตา...
กำจร แพ้ทางเด็กเจ้าเล่ห์ทุกอย่าง แพ้แววตาที่จ้องมอง แพ้ริมฝีปากหนาที่ไม่ว่าเจ้าของริมฝีปากนั้นจะเอ่ยขออะไร ตนก็ยอมให้..ได้ทุกอย่าง ...

เรื่องมันดีอยู่หน่อย ..ตรงที่กำพลไม่เคยปริปากขออะไรง่ายๆ แต่พออ้าปากขออะไรแต่ละครั้ง
มันถึงได้ เด็ดดวงทั้งนั้น

"อายหรอพี่กร??"

ใกล้เกินไปกว่าทุกครั้ง ...
ใกล้จนรู้สึกได้ถึงกลิ่นยาสีฟัน ผสมกลิ่นจางๆของเหล้ารัม...แววตาสีเข้มแดงระเรื่อ รับกับโครงหน้าคมที่เหมือนจะทาทาบด้วยสีเลือดฝาด ...อุณหภูมิ  จากร่างกายเหมือนจะร้อนขึ้นมากกว่าเดิมนิดๆ

"...พล..ปะ..ไป..นอนเถอะ นายเมาแล้ว..."
   
"..นะ...พี่กร..."

"หึ!..."

"นะครับ...ไม่เคยทำหรอพี่? ก็เรื่องปกติ..."

"...นาย..มอง..."

"พี่ก็หลับตาสิ...จะได้ไม่เห็นว่าผมมอง... "

กำจร นิ่งไป...ตอนน้องชาย ขยับเข้ามาใกล้จนแทบจะเกย แล้วใช้มือใหญ่ๆข้างหนึ่งทาบปิดตาตัวเองไว้ทั้งหมด...

"..พล!!"

"...ทีนี้ก็ไม่อายแล้วพี่กร ..."

มือร้อนๆอีกข้าง ถูกใช้เพื่อดึงมือเขามากอบกุมส่วนแกนกลางที่ยังนอนนิ่งใต้บ๊อกเซอร์ ...

"ทะ...ทำไม..ไม่ไปลองทำเอง ...ของพลก็มี..."

"พี่กรทำให้ดูล่ะดีแล้ว ....ผมยังเด็ก...พี่กรก็รู้ ...แล้วที่สำคัญ ผมอยากเห็นพี่ช่วยตัวเอง ไม่ใช่อยากทำเอง.."

"...ไม่..อ่ะ!!..."


ยังไม่ทันปฏิเสธ กำจรก็สะดุ้งเฮือก...

.
.
.

"..นะครับ...พี่กร.."

จบทุกอย่าง ....เมื่อสติหลงระเริงไปกับลมหายใจอุ่นของคนเมาขี้แกล้งที่กระซิบเข้าข้างหู ไหนจะยิ่งพาเอาสามัญสำนึกเตลิดไปไกล เมื่อมือใหญ่ร้อนๆของน้องชายก็ผสมโรง ช่วยขยับส่วนนั้นของเขาไปด้วยพร้อมๆกัน ...
   
"..คิดภาพสาวๆก็ได้พี่กร ...ถ้ายังไม่มีอารมณ์ .."
 
...ไม่ใช่คิดภาพสาวๆหรอก ..

สิ่งที่อยู่ในมโนภาพ มืดๆ กำจรเห็นแค่ ภาพน้องชายตัวเอง ....
มันยิ่งง่าย เมื่อเอนตัวซบไปกับไหล่กว้าง ทั้งสัมผัส ทั้งกลิ่นเหงื่อ ทุกอย่าง ยิ่งชี้ให้ จินตนาการถึงแค่คนที่อยู่ใกล้ๆ.. 

"...พล..."

เสียงพร่าหอบกระเส่า ....
มโนภาพที่เคยเลือนลาง ถูกลากวาดเป็นภาพของน้องชายที่อยู่ตรงหน้า ...เสียงเพรียกหา ดังแข่งกับเสียงหอบหายใจ อารมณ์ถูกเร่งโหมเสียจนมือใหญ่ที่ใช้ปิดหน้าพี่ชายไว้ชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ ...
.
.
.
อยากถูกกกกอด ...อยากถูกทำรักในแบบที่น้องชายเป็นฝ่ายกระทำให้... อยากครางเรียกชื่อที่จำต้องเก็บไว้ให้ลึกที่สุดในระบบประสาท ...
อยาก....กลืน กำพลเข้าไปทั้งตัว โดยไม่แบ่งให้ใคร...

.
.
.
.



"อึกกกกกกกกก!!!  พล!! พล !!....อ๊ะ!!!  พล!!!!!"

มือใหญ่ที่กำไว้หลวมๆคลายออก ...
ปล่อยให้คนเป็นพี่สานต่อเองทุกอย่าง ..
สิ้นเสียงหวีดร้องสุดท้าย คนเป็นพี่ก็หมดแรง โถมตัวลงซบแผ่นอกกว้าง ...
ร่างกาย กระตุกเฮือก ก่อนจะปลดปล่อย ของเหลวสีขุ่น ลงบนหน้าท้องน้องชายตัวโต ...
คราบน้ำนมขุ่น ไหลเลอะไปกับอีกคนที่คอยเฝ้ามอง ...
.
.
.

ริมฝีปากอิ่มสั่นระริก ...
แววตาพี่ชายยังเต็มไปด้วยความต้องการ  วงแขนกว้างโน้มตัว กำพล มากอดแน่น ...
.
.
.

...เป็นมากเสียยิ่งกว่าน้องชาย ...
ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า... เป็นแทบจะทุกอย่างของชีวิต...
ไม่อยากปล่อย ไม่อยากยกให้คนอื่น ไม่อยากเสียไป ไม่อยากให้ใครทั้งนั้น....
.
.
.

"....เกือบห้านาทีเลยพี่กร...สุดยอดเลย ..ทรมานไหม?"

"...."

"...ตัวยังสั่นอยู่เลย...ยังไม่เสร็จหรอ?"

"...พล..."

"ครับ?"

"...จูบ.."

"ครับ?"

"...จูบ..พี่...ทีได้ไหม..."

.
.
.








....
ไม่...








ไม่เคยเอ่ยปากขออะไร แล้วไม่ได้......
.
.
.


ร่างกายมันนัวเนียกันอยู่บนโซฟา ...
จูบเร่าร้อนที่แทบจะทำให้หลอมละลาย มือใหญ่ๆที่กอดรัดไว้ไม่เคยปล่อย ....เรี่ยวแรงถูกดูดรั้งจนร่างกายมันแทบจะไร้การตอบสนอง...
.
.
.

ปลายลิ้นร้อน..ละเลียดชิมริมฝีปากหนาที่ประเคนคำว่าจูบให้ ...
อ้อยอิ่ง...และโหยหา.... เว้าวอนและเร่งเร้า...
.
.
.

"พี่รักนายนะ...พล"

.
.
.

...เสียงของพี่ชาย....
.
.
.

เบา....เสียยิ่งกว่า.....เบา .....

[Tassanee]

แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก






นี่มันอะไร๊  กันคร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[Chichi Yuki]

อ่านตอนนี้แล้วเริ่มรักและเห็นใจกำจรแล้วนิดๆ
ถ้าหากเพิ่งพาไม่เลือกกำพลก็อยากจะกำพลหันไปมองกำจรบ้าง
น่าสงสารกำจรจริงๆ ถ้าหากกำพลเลือกเพิ่งพา
ไม่ว่ากำพลจะเลือกใคร
สุดท้ายคนที่เจ็บ
ก็ต้องมีอยู่คนหนึ่ง
 

[pudson]

ทำไมด้วยแดงถึงผูกนิ้วกรด้วย แล้วที่นิ้วเพิ่งพาล่ะ
อร๊ากกกก มันอะัไรกันเนี่ย แทนที่จะกระจ่างกลับสับสนกว่าเดิม
โหวด บวก

[Rafael]

มีด้ายแดงอยู่กับกำจรด้วยอ๊ะ
อะไรก๊านนนน
นี่มันอะไรก๊านน

[Fujoshi]

เริ่มเห็นใจที่กรนิดๆแฮะ
เอาเป็นว่า กำพลคู่กับเพิ่งพา
ส่วนหนูหมีคู่กับพี่กร แล้วกัน

[duaen12]

มันเป็นเพียงอดีต มันเป็นเพียงอดี๊ตตตตตตตตต สะกดจิตตัวเอง ไม่ให้วีนแตกกกกกกก