EP.6.เมียไอ้บู้มาตาม
Part's พี่อ้น ผมนั่งถ่างตาขับรถพาน้องๆ กลับมายังบ้านที่ค่ายทหาร ต้าร์ส่งข้อความมาบอกผมว่าไอ้ตุ๊ บังคับให้กลับไปพรุ่งนี้เลย ผมก็ส่งข้อความบอกกลับไปว่าก็กลับไปก่อน อีกสองอาทิตย์จะบินไปจัดให้ถึงที่หลายยก ไม่ต้องห่วง ถ้าไม่บอกเช่นนี้ นี่ก็ไม่ยอมจะกลับ ลำบากน้องรักในกางกุงกางเกงผมอีก อันที่จริงไอ้ตุ๊มันน่าจะขอบคุณผมซะด้วยซ้ำแต่เสียที่มันยังไม่รู้เรื่องไง ถ้าอ้นไม่เทพก็ทำไม่ได้ เอาน้องครูอริมาทำเมียและอ้นก็ยิ้มด้วยความภูมิใจ ผมหันมามองน้องๆ ที่นั่งหลับกันตลอดทาง จนรถของผมเข้ามาในหมู่บ้านเรียบร้อยแล้ว บ้านผมกับบ้านลุงภาก็ไม่ไกลกันแต่แยกไปคนล่ะเท่านั้นเอง
“ถึงบ้านแล้วครับคุณพวกมึงทั้งหลาย” ผมพูดขณะที่เลี้ยวเข้าเขตบ้านพักนายทหารของพ่อผม บ้านพ่อผมอยู่สุดซอยเลยครับ ผมขับรถมาถึงก็ต้องเห็น แก้งชะนีและเพื่อนชะนีมายืนเกาะรั่วบ้านผมชะเง้อมองไปด้านใน เหมือนกำลังเล็งอะไรอยู่ ผมรีบนำรถเข้าจอดข้างทางก่อนทันที ก่อนจะถึงหน้าประตู กลังกดเปิดแล้วชะนีวิ่งพรวดพราดเข้าไป อาจจะเป็นภัยกับพวกผม เพราะว่าเราเป็นอริกันอยู่ คนฝ่ายกัน อาจจะเห็นไม่ตรงกัน ผมมองอยู่พักหนึ่งก่อนนจะสะน้องชายที่หลับน้ำลายยืดด้วย ไอ้เอ็กซ์มันก็สะดุ้งและปาดน้ำลายนิดๆ หล่อแต่หมดสภาพครับมึงครับ
“แจ็บๆ” ทำเสียงอีกต่างหาก
“ถึงแล้วเหรอพี่อ้น” ไอ้เอ็กซ์มันถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่แต่…
“เอ็กซ์ มีชะนีว่ะ อยู่หน้าบ้านเราน่ะ” ผมบอกไอ้เอ็กซ์อเอ็กซ์มันมองหน้าผม ผมพยักพเยอให้เอ็กซ์มันดู
“ใครอ่ะพี่อ้น” ไอ้เอ็กซ์มันถามผม
“กูก็ขับรถมากับมึงครับเอ็กซ์ กูจะรู้ไหม ลงไปถามดิ มาทำอะไร “ผมบอกไอ้เอ็กซ์
“พี่ผมกลัวชะนี” ไอ้เอ็กซ์หันมาบอกผม ผมหันไปมองไอ้แอร์ แล้วมันล่ะ
“ไม่ไปนะพี่อ้น คุยไม่รู้เรื่อง” นั้นดูไอ้แอร์มันรีบออกตัวปฏิเสธทันที ผมก็เลยต้องปลดเข็มขัดออกและเปิดประตูก่อนจะก้าวขาลงไป (กูก็คุยไม่รู้เรื่อง ถ้ารู้เรื่องกูเอาชะนีทำเมียไปแล้วครับพวกมึง ผมคิดในใจ)
“เอ็กซ์ออกไปกับกูดิ กูก็กลัวชะนีว่ะ” ผมเดินมาเปิดประตูฟังไอ้น้องเอ็กซ์มันนั่งและไอ้เอ็กซ์มันก็ปลดเข็มขัดและก้าวเท้าลงมาพร้อมกันและมันก็สวมแว่นตาเรแบนด์ ผมก็เช่นกัน เพราะว่าแดดมันร้อน ผมสองคนเดินไปอย่างเท่มาก และไปยืนมองชะนีเกาะรั่วบ้านผม มีอยู่สามคน นุ่งน้อยห่มน้อย เสื้อผ้าผู้หญิงสมัยนี้ เขาประหยัดผ้ากันเหรอครับ สั้นได้อีก
“สวัสดีครับน้องชะนีที่น่ารักน่าชัง เออพากันมาทำอะไรที่หน้าบ้านของพี่ครับ” ผมเปิดการสนทนา พาเอาทั้งสามคนหันมามองผม
“ใช่พี่อ้นไหมคะ” ผู้หญิงคนหนึ่งน้องถามชื่อผมด้วยแถมยังถามได้ตรงมากเพราะว่าผมชื่ออ้น
“เขามาหาพี่เหรอ นี่พี่เปลี่ยนไปกินชะนีเหรอพี่” ไอ้เอ็กซ์มันกระซิบกับหูผม
“ไม่เคยและกูก็แพ้ชะนี กินไม่ได้ มึงก็รู้ แถมยังเป็นของแสลงอีกต่างหาก ปกติกินแต่หมอนทองแพงหน่อยแต่ปลอดชะนี “ผมพูดกับไอ้เอ็กซ์ก่อนจะหันมามองน้องชะนีที่ยืนกอดอกมองผมสองคนอยู่และอีกสองคนดูท่าจะลูกครึ่ง ครึ่งมนุษย์ครึ่งปีศาจแน่ๆ แต่งหน้ามาจัดจ้านมากราวกับว่าทุกวันคือวันฮาโลวีน
“ที่นี้เขาจัดงานฮาโลวีนกันทุกวันเหรอครับ” ผมหันมาถามอีกสองคน
“ดูจากตรงไหนเหรอคะพี่ที่บอกว่าพวกเราเพิ่งมาจากงานฮาโลวีนนะคะ” น้องเขาถามผม
“จากเครื่องสำอางบนหน้านะครับ แต่งซะเหมือนเลย” ผมพูด
“อ้ายยย!!” ผมกับไอ้เอ็กซ์ก็พากันสะดุ้ง อาการเหมือนผีเข้า
“หยุด!!” น้องชะนีหันไปร้องห้ามเพื่อนของนางก่อนจะหันมามองหน้าผม
“ตกลงนี้น้องมาหาพี่เหรอครับ “ผมเปลี่ยนประเด็นหันมาถามน้องผูหญิงดีกว่า
“หนูไม่ได้มาหาพี่อ้นค่ะ หนูมาตามผัวหนูค่ะ” ผมเอาผมสองคนถึงกับจับแว่นตาเรแบน์และมองลอดน้องชะนีทั้งสามคน
“หนูไม่กินเก้งค่ะ” พูดได้ดี ผมหันไปยกมือไหว้ บุญของอ้นมาก
“มาผิดบ้านหรือเปล่าครับเพราะว่าบ้านนี้ ใครก็รู้ ตั้งแต่ทางเข้ามาแล้วครับว่า ….. “ผมพูดพร้อมเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงอย่างเท่และเอี้ยวตัวไปมอง บ้านหลังนี้อยู่ในสุดเลย
“บ้านหลังนี้เหมือนเขตอภัยทาน เขตปลอดชะนี แน่นอน ในบ้านหลังนี้ไม่น่าจะมีคนไหนสามารถพอจะเป็นสามีของน้องแน่ๆ ถึงแม้ว่าบ้านของพี่จะได้ฉายา สามีแห่งชาติก็ตาม เพราะส่วนใหญ่พี่จะสนองแต่ผู้ชายด้วยกันครับ ผู้หญิงพี่ทำกันไม่เป็นครับ” ผมพูดและส่งยิ้มให้น้องชะนีที่ยืนอยู่
“พี่อ้น หนูไม่ได้หมายถึงว่าสามีหนูนะคือคนในบ้านพี่ แม้กระทั้งพี่ก็เถอะ แต่สามีหนูนะมันแอบอยู่ในบ้านพี่นั้น” นั้นทำเอาผมหันมามองหน้ากัน ใครอีกวะ
“ใครอยู่บ้านวะวันนี้” ผมหันไปกระซิบกับไอ้เอ็กซ์
“เท่าที่รู้นะพ่อที่อยู่ในบ้านตอนนี้ พี่อั้มน่ะไปหมู่บ้านโน้น!! ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วพี่อ้น กลับหรือยังก็ไม่รู้ ดังนั้นมีแค่พ่อ “ไอ้เอ็กซ์มันกระซิบกับผม
“อย่าบอกนะว่า ..สามีน้องนะคือพ่อของเราน่ะพี่อ้น” ไอ้เอ็กซ์พูด ทำเอาผมต้องยกมือขึ้นทาบอก ตกใจครับ เห็นพ่อเงียบ ไม่น่าจะฟาดเรียบแบบนี้
“น้องครับ พ่อพี่อยู่ในบ้านครับ ดังนั้นน้องอย่าบอกพี่นะว่า คนนั้นคือพ่อพี่เอง” ผมหันมาถามน้องชะนี นางก็เหลือกตาขึ้นบนก่อนจะมองหน้าผม
“โอ้ยย!! แก่ ไม่เอาหรอก ไม่ชอบกินโคแก่ “น้องรีบบอกผม
“สาธุ บุญของพ่อพี่” ผมยกมือไหว้อีกแล้ว
“แล้วใครละพี่ สามีพี่นะ” ไอ้เอ็กซ์มันถามเขาทันที
“ไอ้โอมหรือเปล่าวะ” ผมหันมาถามไอ้เอ็กซ์ ลืมไอ้โอมไปเลย ไอ้เอ็กซ์มันทำท่าคิด ก่อนจะหันไปมองรอบๆ
“ไม่ใช่หรอกพี่อ้นเพราะพี่โอมนั้นมาแล้วนั้นนะ” ไอ้เอ็กซ์มันพูด ทำให้ผมต้องหันไปมองคนที่ขับรถเก๋งมาจอดต่อจากรถผมและมันก็เดินออกมาพร้อมแว่นตาเรแบนด์ ผมเหลือบมองเวลานี่มันเกือจะบ่ายสามแล้ว มันไปไหนมา
“พี่อ้นหวัดพี่ ยืนทำอะไรกันอะพี่ ไม่เข้าบ้าน” ไอ้โอมมันทำเสียงเก็กหล่อ
“มึงนะไปไหนมา ทำไมพึ่งจะกลับ” ผมถามไอ้โอม
“เมื่อคืนอะดิพี่ ผมไปตั้งด้าน ตรวจเช็คคนที่จะเดินทางข้ามเขตจากชายแดนตามคำสั่งพ่อ ผมเจอผู้ต้องสงสัยสี่รายพี่!” ไอ้โอมมันบอกว่ามันไปตั้งด้านและเจอผู้ต้องสงสัย น้ำเสียงมันนี้พวกผมเข้าใจได้ทันทีว่าผู้ต้องสงสัยของมันคืออะไร
“แล้ว!!” ผมถามไปถามไอ้โอมทันที น้องชะนีจะอ้าปากพูด ผมหันไปยกมือห้ามพักประเด็นหาสามีน้องไว้ก่อน อันนี้เป็นเรื่องที่เราต้องยกขึ้นมาหารือกันก่อน
“เป็นชายไม่ฉกรรจ์ อายุราวๆ สิบห้าหยกๆ สิบหกหย่อนๆ และสิบแปดบริบูรณ์ หลุดมาสี่คนพี่” ไอ้โอมมันเจอเด็ก
“ผมพาไปตรวจสอบมา “ไอ้โอมมันรายผม
“มึงตรวจละเอียดไหม” ผมถามไอ้โอมกลับ
“มาก! ...คนหนึ่งไม่ต่ำจากสองยก ตรวจวนไป พอเห็นว่าไม่มีอะไรค้างคา ก็เลยปล่อยกลับบ้านไปพี่” ไอ้โอมมันพูด
“ไอ้ที่ไม่ค้างคานี้มึงหรือน้องเขาวะ” ผมถามไอ้โอม
“ผมครับพี่อ้น ไม่ค้างคาสักนิด หมดตัวเลยพี่” ไอ้โอมมันบอกผม ผมพยักหน้าแน่ล่ะมึงเล่นไปสี่ขนาดนั้น
“นี่มึงเล่นมาสี่คนเลยเหรอ” ผมถามไอ้โอม
“เล่นไม่ชวนน้องเลย” ไอ้เอ็กซ์อีกคน
“แต่ผมมีเบอร์น่ะพี่อ้น เพื่อว่าจะเรียกมาตรวจซ้ำอีกรอบ “ดูมันโชว์เบอร์ ผมก็หยิบมาดู ชื่อผู้ต้องสงสัย น้องโอปอ น้องเค้ก น้องบิว (อีกแล้ว) น้องต้นอ้อ ชื่อนี้น่าส่งตัวเองเข้าไปตรวจให้ละเอียด แต่พอผมเงยหน้าดูไอ้โอม ผมว่าไอ้นี้ก็คงตรวจพวกน้องๆ เขามาอย่างหนักพอกัน เอาว่ะสมบัติผลัดกันชม
“พี่ค่ะ สนใจชะนีหน่อยได้มั้ยคะ” ผมลืมเลย ผมทั้งสามคนหันไปมองน้องชะนี แต่อีกสองคนไม่น่าจะชะนี น่าจะเก้ง กว้างนั่นแหละ
“พี่! เรียกผัวหนูออกมาให้หน่อยได้ไหม หนูรีบจะไปฝากท้อง” ผมก็ลืมชะนีไปเลย ไอ้โอมมันชี้ให้ผมดูสามชะนี
“เขามาตามหาผัว จะให้ผัวพาไปฝากท้องว่ะ “ผมบอกไอ้โอม
“นั้นไง นั้นไง!! ผิดบ้านแล้วพี่เพราะว่าบ้านเรานี้ไม่เคยเข้าประตูหน้า ประตูหลังตลอด ท้องได้ยังไงมั่วแล้วเนี่ยะพี่อ้น” ไอ้โอมมันพูด ผมชี้นิ้วมัน
“ผัวหนูน่ะคือไอ้พี่บู้ค่ะพี่อ้น เรียกให้หน่อยค่ะ!”
“อ้อ!! ไอ้บู้!! “ผมนึกและผมก็ต้องร้องอ้อเพราะว่าไอ้บู้มันคือเพื่อนไอ้อั้ม เพื่อนซี่มันเลย แต่ผมนี้ไม่ค่อยได้เจอมัน เพราะว่าฝึกหนักตลอด ผมรู้แค่ว่ามันเป็นเพื่อนซี่ตั้งแต่มัธยมปลาย พ่อแม่เคยทำงานในค่ายทหารนี้แต่พ่อแม่เพิ่งจะเสียไปจากอุบัติเหตุเมื่อปีแล้วนี่เองนี้
“แน่ใจแล้วเหรอน้อง พี่ไม่เห็นรถไอ้บู้มันจอดที่นี้เลย” ผมหันไปถามก่อนจะกวาดรามองไปรอบอีกครั้ง
“พี่เขาไม่เอารถมาหรอกค่ะเพราะว่าเขากลัวว่าปิ่นจะรู้ค่ะว่าเขาอยู่ที่ไหนและหนูก็คิดว่าทีนี้แหละค่ะ พวกเราตะเวนไปมาหมดแล้วเหลือทีนี้ที่เดียวค่ะ “น่าเห็นใจจริงๆ นี้ตะเวนหาเลยเหรอ เพื่อตามตัวไอ้บู้คนเดียวนี่น่ะ
“เออ น้องปิ่นค่ะ ถ้าเขากลัวว่าปิ่นจะรู้ นั้นแปลว่าเขาไม่อยากให้รู้ใช่ไหมคะ ถ้าอย่างนั้นก็อย่าไปรู้เลยค่ะเพราะว่ามันเสียมารยาทค่ะ” ไอ้โอมพูด ผมกับไอ้เอ็กซ์สะบัดหน้าไปมองหน้ามัน และตามมาด้วยสามคู่ตรงหน้า
“เฮ้ย! พี่โอม เขาผัวเมียกัน เขามีสิทธิ์จะรู้ไม่ใช่เหรอ” ไอ้เอ็กซ์พูดกระซิบที่หูพี่มัน ผมก็พยักหน้าเขาผัวเมียกันไอ้เชี่ยะ อันนี้น่าจะยกเว้นนะมึงน่ะ
“อุ้ย! งั้น เสือกได้ค่ะ” ไอ้โอมมันหันมาบอกเขาอีกว่าให้เสือกได้
“เว้ยยย ไอ้โอม!!” ผมอุทานออกมาทันที ไอ้นี่มันทำให้ทุกอย่างแย่ลงจริงๆ ด้วย ผมเลยบอกว่าให้มันยืนนิ่งๆ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นจะดีมาก
“พี่เรียกให้หน่อยค่ะ หนูรีบค่ะ หนูจะไปฝากท้องค่ะ ลูกคนแรกด้วยค่ะ” น้องปิ่นเขาบอกผม ผมหันมามองน้อมๆ ผมและผมก็เอื้อมมือไปครับ
“พี่อ้น จะทำอะไรนะ” ผมก็ชะงัก ผมจะกดกริ่งบ้านตัวเองทำไมละครับ
“ก็กดเรียกคนในบ้านไงมึง” ผมหันมาบอก
“นี่มันบ้านเราเองนะพี่” ไอ้โอม
“น้องเขาให้เรียกผัวเขาออกมา หรือมึงจะให้ชะนีนี้เข้าไปในบ้านว่ะ “ผมหันมาถามความสมัครใจ แม่งส่ายหน้ากันหมด และผมก็หันมาส่งยิ้มให้พร้อมกับกดกริ่ง สองสามทืได้ผล ไอ้อั้มเดินออกมา มันสวมกางเกงทหารและเสื้อยืดแปลว่าเพิ่งจะมาถึงไม่นานและมันก็เปิดประตูเล็กข้างๆ ประตูเลื่อน
“พี่อ้น กดกริ่งทำไม ทำไมไม่เข้าบ้านเลยอ่ะ” ไอ้อั้มมันถามผม ผมก็ชี้ไปที่น้องชะนี
“ปิ่น” ไอ้อั้มมันรู้จัก
“พี่อั้ม ไอ้พี่บู้ละคะ ปิ่นบอกว่าวันนี้ปิ่นจะไปฝากท้อง พี่บู้หายมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง “ น้องเขาถามอั้ม
“มันมา...ทำธุระน่ะ แล้วเธอจะไปฝากหมออะไรวันนี้วันอาทิตย์” ไอ้อั้มพูด ผมยืนกอดอกมองไอ้อั้ม
“ให้ผัวเขาออกมาอั้ม เขาจะไปฝากกันวันไหน ให้เขาไปตกลงกันเองอั้ม ให้ไอ้บู้มันออกมาเดี๋ยวนี้!!” ผมพูดบอกน้องชายของผม ถึงเราจะไม่ห่างกันมาแต่มันก็น้อง เพราะว่าเราหัวปีท้ายปี
“แป๊ปนะ “ไอ้อั้มมันพูดและเดินหายเข้าบ้านมันไป สัพักมันก็เดินออกมาพร้อมกับไอ้บู้ พอไอ้บู้มันออกมายืนมันก็ยกมือไหว้ผม ผมพยักหน้าและหันไปเหล่มองสาวที่ยืนมองไอ้บู้อยู่
“เอาละ ผัวมาแล้วพาไปได้เลยไหมครับ พวกพี่จะได้เข้าบ้านกัน เหนื่อยมากเมื่อคืนเสียน้ำไปเยอะครับแต่เสียให้ผู้ชายน่ะครับ ไม่กล้าเสี่ยงเสียให้ผู้หญิง “ผมพูดกับผู้หญิงคนนี้ที่บอกว่าเป็นเมี่ยไอ้บู้มัน ไอ้บู้มันคงรู้ความหมายดีว่าผมไม่ชอบเรื่องแบบนี้ ผัวเมียมาตีกันแบบนี้และไม่อยากให้น้องผมถูกมองไม่ดีอีกด้วย ไอ้บู้มันก็เดินออกและหันไปพยักหน้ากับไอ้อั้ม ก่อนจะเดินไปขึ้นรถเมียมันและพากันขับออกไป
“ไอ้เอ็กซ์เอารถเข้าบ้าน” ผมหันไปบอกไอ้เอ็กซ์ ผมเดินตามไอ้อั้มมันเข้าบ้าน
“มึงให้ผัวเขามาอยู่นี้ทำไมวะอั้ม” ผมถามไอ้อั้มทันที
“พี่อ้น ก็มันเพื่อนอั้มอ่ะ” อั้มหันมาบอกผม
“และมันก็เบื่อเมียมัน “ไอ้อั้มพูด
“มึงกับไอ้บู้มีอะไรกันหรือเปล่าอั้ม” ผมถามไอ้อั้ม ผมมองหน้าไอ้อั้ม
“ไม่มีพี่ มันเพื่อนผม และมันตามผมมาเพราะว่าผมจะโทรหาไอ้อาร์ม มันก็แค่อยากคุย กับอาร์ม” ไอ้อั้มบอกผม ไอ้อาร์มคือน้องชายคนที่4 ของผม ตอนนี้มันไปเรียนทหารที่ต่างประเทศ มันเป็นคนเดียวของที่บ้านที่สอบติด ตอนนี้มันเรียนจบแล้วแต่ดันยังไม่ยอมบินกลับมา อาร์มมันหน้าหวานกว่าพวกผม
“มึงอย่าบอกนะว่าไอ้บู้นี้มัน” ผมพูด
“อืมม..มันชอบอาร์ม” อั้มบอกผม
“บอกมันเลยว่าอย่ามายุ่งกับไอ้อาร์ม ดูเมียมันนั้น น่ากลัวฉิบหาย นี่มึงยังกล้าแนะนำน้องมึงอีกเหรอไอ้อาร์มนะห๊ะ!! อั้ม “ผมต่อว่าไอ้อั้ม
“พี่อ้น ไอ้บู้มันไมได้แต่งเพราะรักนะ แต่มันแต่งเพราะว่าพ่อแม่เห็นชอบ แต่ปิ่นมัน “
“ยังไงก็เมียมัน และนั้นก็แปลว่ามันมีเมีย กูไม่อยากให้ใครไปยุ่งเรื่องพวกนี้ มันจะกระทบกับงานด้วยอั้ม มึงเองก็ไม่ต้องมาช่วยมันผิดๆ แบบนี้อีก เข้าใจไหม” ผมต่อว่าไอ้อั้ม ถึงผมจะห่างกันแค่ปีเดียวก็ตาม ผมเดินเข้าบ้านทันที เห็นพ่อกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่
“พ่อหวัดดีพ่อ” ผมยกมือไหว้พ่อผม
“ไปซ่าที่ไหนมาละอ้นและนี้มึงอย่าลืมนะพรุ่งนี้งานคุ้มกันนะ คณะแพทย์ที่จะเข้าไปในหมู่บ้านเพื่อไปให้การรักษาคนไข้ที่ในหมู่บ้านนั้น” พ่อผมพูด
“พ่อไม่ให้อั้มไปเหรอพ่อ” ไอ้อั้มมันถามพ่อ งอแงอยากออกไปลุย
“ไม่ต้องอ่ะ งานมึงเสร็จหรือยังที่ให้ไปรวบรวมเอกสารน่ะ” พ่อหันมาทางไอ้อั้ม มันก็หดเลย มันอยากออกไปลุย ผมหันขยิบตา ว่าไว้รอไปกับผม อั้มน้องชายผมก็พยักหน้าตามนั้น
“เอ็กซ์ ไปอบรมด้วยล่ะ “พ่อผมโยนตารางมาให้มัน อาทิตย์ละสองวันเลย ทั้งเดือน ไอ้เอ็กซ์ถึงกับตาโต
“พ่อ อบรมอะไรเยอะแบบนี้อะพ่อ “
“มึงพึ่งจบมา ไปอบรมและจะได้กลับมาลุยงานได้ถูกต้อง เรียนจบหลักสูตรมาแล้วก็จริงแต่ระเบียบข้อบังคับก็ต้องรู้นะเอ็กซ์ ไม่อย่างนั้นจะไปดูแลคนในองค์กรได้ยังไง” พ่อผมพูดและมองหน้ามัน นั้นหดดิไม่กล้ากับผู้บัญชาการสูงสุดในบ้านของผม
“แอร์ เอาเอกสารไปกรอกด้วยน่ะ อันไหนไม่เข้าใจไปถามพี่ๆ เอา พวกนี้มันก็ผ่านมาหมดแล้ว” พ่อผมส่งฟอร์มให้แอร์มัน แอร์มันรับไปอ่านและ
“พ่อ ไหนบอกว่าแอ้ต้องไปไงพ่อทำไมเป็นแอร์ละพ่อ พ่อจะเขี่ยให้แอร์ไปที่อื่นอีกแล้วใช่ไหมพ่อ” ไอ้แอร์มันรีบแย้งพ่อทันที ที่มันเห็นหัวเอกสาร
“ก็ไปก่อนซิ แอ้เขาติดภารกิจสำคัญอยู่” พ่อพูดผมหันไปมองหน้ามัน
“ผมจะลงเรียนที่กรุงเทพพ่อ ผมจะเรียนกับเพื่อนของผม “แอร์พูด พวกผมหันไปมองแอร์ มันมีเพื่อนด้วยเหรอ พี่น้องมันยังไม่เอาเลย
“แอร์!” แต่ผมก็ต้องหันไปเอ็ดมันไว้บ้างเพราะว่านี้พ่อ บ้านผมถือมากเรื่องพวกนี้ และบางเรื่องมันไม่สมควรจะแย้งและพวกผมเคารพการตัดสินใจของพ่อที่สุด
“เอาไปกรอกไว้ก่อน ยังไม่ได้บอกว่าจะให้ไป ดูการทดสอบของร่างกายก่อน “พ่อผมพูดก่อนจะหันมามองหน้าพวกผม
“อ้น ตกลงน้องอาร์มเราจะกลับได้หรือยัง” พ่อถามผม ผมหันมามองไอ้อั้ม
“โทรแล้วมันไม่รับอ่ะพี่อ้น” ไอ้อั้มบอกผม
“มึงส่งอิเมลไปบอกมันเลยนะว่าถ้าไม่รับสาย กูไปลากมันกลับมาพรุ่งนี้มะรื่นนี้แน่” ผมหันไปบอกไอ้อั้ม อั้มมันก็ลุกขึ้นเดินไปที่โน๊ตบุ๊คที่วางอยู่และเปิดออกมาเพื่อส่งข้อความ
“พ่อแอร์ขึ้นห้องก่อนนะ “แอร์พูดและเดินขึ้นไปบนบ้านชั้นสองทันที ไอ้นี่มันชอบปลีกตัวจากพวกผม
“ไอ้นี่มันชอบปลีกวิเวกไปนะพี่อ้น” ไอ้เอ็กซ์มันพูด
“น้องมึงนิ” ผมหันมาบอกไอ้เอ็กซ์
“พ่อผมได้ยินมาว่า ลุงภามีเด็กอะพ่อ” ไอ้โอมมันเดินออกมา มันคงไปหาอะไรกินแก้ฟ้าเหลืองแน่ๆ จัดหนักจัดเต็มมาทั้งคืนขนาดนั้น
“มึงจะใส่เรแบนคุยกับพ่อกูในบ้านทำไมว่ะ โอม” ผมหันมาถามไอ้โอม มันไม่ยอมถอนแว่นดำมันเลยเนี่ย
“แบบว่ามันเหลืองไปทั้งบ้านอ่ะพี่อ้น” นั้นไงพ่อหันมามองหน้ามัน
“มึงไปตั้งด้านหรือพาใครไปนอนที่ห้องพักในค่ายโอม” พ่อหันมาเม้งมันทันที
“พ่อเมื่อคืนวันปลดปล่อย” ไอ้โอมมันพูด
“อย่าพาเด็กไปนอนที่นั่นอีกนะ มันดูไม่ดี “พ่อผมพูดและหันไปนั่งไขว่ห้าง ผมหันไปทำนิ้วเฉือกคอ เป็นไงละ พาผมซวยไปด้วย และพี่พ่อบอกไม่ให้ไปนอนนะ เพราะว่าพวกผมก็มีคอนโด กันทำไมไม่ไปนอนที่นั่น ดูมันยิ้มให้ผม แสดงว่าว่ามันลืมกุญแจ
“พ่อ ตกลงยังไงเรื่องเด็กนะพ่อ “ผมถามพ่อผม
“ก็พี่กูไม่บอกกูนิว่ะอ้น “พ่อผมพูด พี่ของพ่อผมก็คือลุงภาณุเดช พ่อไอ้หมอดิมมันและหวานใจพ่อผมด้วย
“เราเริ่มสืบกันเลยไหมพ่อ เพราะว่ามีคนบอกผมว่า เห็นลุงภาจูงเด็ก หน้าตาเหมือนกันเกือบเป๊ะ! สามคนเลยนะพ่อ
“ไอ้โอมมันพูด ผมพยักหน้า ผมว่าต้องเอาความลับจากไอ้ดิมนี้แหละ
“วันนี้ไปรับน้องมึงเร็วหน่อยนะ เราจะได้ทานอาหารเย็นกันเร็วขึ้นและ พ่อจะไปหาลุงเราสักหน่อย” พ่อผมูพูดและมองหน้าพวกผม พวกผมก็พยักหน้า ปฏิบัติการล้วงของลับไอ้บ้านดอเด็กครับ และพวกผมก็พากันลุกขึ้น คงไปแอบหาที่งีบสักพัก
“อั้ม บอกไอ้น้องเล็กของมึงด้วยนะว่ะ วันนี้ขอแซ่บๆ กูค้างนิดหน่อย” ผมหันไปบอกอั้ม ให้บอกแอมกับอิ้งค์ สองคนนี้มีหน้าที่จัดหาอาหารมาประเคนพี่มัน เพราะตอนนี้มันสองคนยังเป็นเด็กมัธยมกันอยู่ ดังนั้นต้องปรนนิบัติพี่ๆ มัน ผมเปิดมือถืออีกเครื่องที่เอาไว้คุยเด็ก ก่อนนจะเดินขึ้นไปบนห้องพัก
bew// พี่อ้นคิดถึงอ่ะ ยังไม่ได้ อุบอิบกันเลยอ่ะ //
พี่อ้น//ไม่ต้องหวง พี่ต้องไปจัดให้แน่ๆ อาทิตย์หน้าเลยไหมพี่เข้ากทม//
ออกัส// พี่อ้นทำไมไม่โทรหากัสบ้างละครับ กัสคิดถึง ตอนนี้กัสว่างแล้วน่ะ ว่างสำหรับพี่อ้น// พอบิวมาออกัสก็ตามมาทันที
พี่อ้น(พี่ยุ่งมากครับกัส พี่เพิ่งจะกลับมาจากฝึกหนักมาก เอาไว้พี่โทรหานะครับ คิดถึงและพี่จะทำคิว เอ้ย ตารางงานให้ว่างตรงกับกัสน่ะครับ ว่างสักสี่ห้าวันดีไหม และพี่ขอชุดใหญ่ไฟกะพริบให้สมกับที่ยุ่งมาหลายเพลา)
ออกัส จัดให้ครับพี่อ้น!!
บร้าๆ เป็นสิบๆข้อความในกล่องข้อความมือถือผม อันนี้เอาไว้แอบเมีย อิอิ ฯลฯ มีทั้งน้องมิว น้องมอส ไนท์ น้องกาย สารพัดน้องที่จะส่งข้อความหาอ้น
TBC...
หัวข้อ: (รีไรท์) รักวุ่นวายผู้ชายเขารักกัน(่รุ่นพี่เขารักกัน )EP.10.1มียน้อย No.1 NC (อ่าน 265 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก