หัวข้อ: (เรื่องฝันๆ) -----------ละเมอ-------------

[broke-back]

แอ่วเหนือ
ไปกี่ทีก็ไม่เบื่อ
สถานที่สวยงาม ผู้คนก็ยิ้มแย้ม
อู้กำเมือง ก็เพราะเสนาะหู ซะจริง
เป็นเสน่ห์แบบเหนือๆๆๆๆ เค้าละ

 :pig4:ขอบคุณคับ ตัวเล็ก

[SunintheNight]

แวะเอารูปมาฝากคับ

สองภาพนี้คือพระธาตุลำปางหลวงคับ






ส่วนที่ยืนอยู่นี่คือคนเขียน ฮ่าๆๆ แม่น้ำน่านหน้าวัดใหญ่




ส่วนสองภาพนี้เป็นทางไปขอนแก่นที่ผ่านทุ่งแสลงหลวงคับ




พอกลับมาดูรูปอีกที ไหงรูปเชียงใหม่ไม่มีเลยหว่า สงสัยมัวแต่เที่ยวเพลินไปหน่อย ฮ่าๆๆ

[broke-back]

ฮ่า ฮ่า ฮ่า....ขอขำก่อนนะ เต้
เมื่อกี้จะเข้ามาเม้นท์ ตอนเห็นรูปแค่รูปเดียว
แต่มันโพสต์ไม่ติด เอ๋อเลยอ่ะ ทำไมฟ่ะ
อ๋อ....เต้ เข้ามา edit นั่นเอง 555+++++

เกือบหน้าแตกง่ะ
พิมพ์ไว้แล้วว่า.....มุมกล้องสวย แต่เสียหน่อยเดียว น่าจะมีรูปคนถ่ายติดมาด้วย 555+++
ดีนะเนี่ยะ กดโพสต์ไม่ติด เพราะมีอยู่ภาพนึง มีคนตัวเล็กติดมาด้วย   

รูปภาพสวยทุกรูปครับ  เห็นทีสงกรานต์นี้ return เหนืออีกดีก่า   

[PEAK]

ไปทำงานเหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลยอ่ะ อิจฉา  ...  เที่ยวกับพลก็หนุกดีเน๊อะ ^^

อ่านประโยคนี้  ... "ไอ้พล ซึ่งมันเลวมาก ไม่ยอมเอากล้องมากเป็นนายแบบเต็มที่ ให้ผมตามถ่ายมัน" ...  แล้วฮา~~!  ..  ทำไมพลเหมือนผมเลย อิอิ ไปเที่ยวทีไร เอารูปให้เพื่อนคนอื่นๆ ดู มันมักจะแซวว่าไอ่เพื่อนที่ไปกับผมมันได้ไปเที่ยวกับผมด้วยเหรอ?  เพราะในกล้องส่วนใหญ่มีแต่รูปผม ha~ha~!

รูปที่ถ่ายมา  เห็นด้วยกับรีบน  มุมกล้องสวยครับ

ขอบคุณนะครับ ^_^

[pay-it-forward]

พี่ชอบอ่านเรื่องของเต้นะ ตามมาอ่านจากเรื่องที่แล้วๆ

เรื่องแต่ละเรื่อง มันก็มีเสน่ห์ในแบบฉบับของตัวเองทั้งนั้นแหละ

เป็นกำลังใจให้จ้า

 

[nana]

ใจตรงกันเลยต่างคนต่างมีของมาฝาก



รูปสวยจังน่าไปเที่ยวจริงๆ

[sNow]

ไปทำงานเหมือนเที่ยวเลย

ชอบรูปรวงข้าวข้างทางจัง สีข้าวเหลืองๆสวยดี

ดีจังเลยพี่เคนมีจะซื้อของฝากให้ด้วย

[Sith]

ใจล่องลอยไปกทม.แล้วมั้งนั่น 

รูปวิวสวยดีคับ   

[nartch]

น่าอิจฉาจิงวุ้ยยยย...เที่ยวสะเด็ด 

[||WiTHOuT_YoU||]

ไปทำงานได้ ได้ไปเที่ยวด้วย อิจฉาอ่ะ

อยากไปมั้ง อยากไปแอ่วเหนือ เอิ๊กๆ

 

[LingNERD*]

รูปสวยอะ

รูปพี่เต้ถ่ายน่ารักดีอะ 555

[PHUCK™]

... งอลเฮีย !!! ...
... โป้งจริงๆด้วย !!! ...


... แวะมาไม่เคยจะโทรบอกอะ ! ...
... น้องนุ่งอะเคยคิดจะมาทักทายมั่งม๊ายยยยย !??    ? ...
... ใจร้ายยยยย ยยยย ย .. กาซิก กาซิก ~ ...



... ขอให้เตี้ยลงๆ !!! ...
... เชอะเชอะ ~!! ...
... ;[ ...

[C2U]

เห็นรูป คนแต่งแล้ว    ตัวเล็ก จริงๆอ่ะ   น่ารักดี



ไม่ค่อยได้โพส  แต่ก็ตามอ่านอยู่นะคะ    ชอบอ่านเรื่องเล่าอ่ะ       

[SunintheNight]

ใครมาว่าเรา เตี้ยที่ไหน แก้ข่าวก่อน ผมสูง ร้อยหกเจะ นะท่านทั้งหลาย ก็ตัวเล็กอ่า แต่ก็ไม่ได้จิ๋วเป็นฮอบบิทนะเฟ้ย ชิชิ ใครขอให้กูเตี้ยลง ขอให้มัน ไม่มีแฟน โสด คาน 

ใครชอบถ่ายรูปมาพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการกันดีกว่าคับ ผมใช้กล้องฟิล์มถ่ายดว้ย ดิจิตอลด้วย แต่ฟิล์มนี่รู้สึกเปลือง ถึงแม้จะชอบก็ตาม อาจจะถอย DSLR แทนแล้ว

ไปทำงานเหมือนได้เที่ยว อิอิ ก็จริงคับ ทริปนั้นสนุกมาก เพราะไปกับเพื่อนด้วยแหละ ถ้าเปนคนทำงานกันไปด้วยกันอาจจะไม่สนุก นี่ไอ้พลก็ไปเที่ยวมาเลอีกแล้วอาทิดนี้ ส่วนผมก็วาแพลนเที่ยวหลังสอบฮ่าๆๆๆ เที่ยวๆๆๆ ก่อนจะต้องจบไปทำงานแล้วหาเวลาเที่ยวไม่ได้ (มั้ง) 

[PHUCK™]

.
.
.


คำสาปแช่งสัมฤทธิ์ผล !
เพิ่งจะโสดสนิทเมื่อเช้าเนี่ย !!!


คิดถุ๊งงงงงงงงงงงงง คิดถึงเฮียว่ะ !!!!!!!!
ปี๋ใหม่เมืองมาแอ่วเจียงใหม่เต๊อะ ..
จะสาดยกโอ่งเลย ~!!
โฮะๆๆๆ 

[namtaan]

อ่าน "ละเมอ" คืนนี้แล้วรู้สึกว่่า เต้ ได้บอกเล่าความเป็นตัวเองออกมาเยอะขึ้นเลย
ไม่รู้คิดเองคนเดียวเปล่านะ

มีรูปถ่ายมาประกอบเรื่องเล่าด้วย ดีจังเลย
แอบอิจฉาเล็กๆด้วยนะเนี่ย ได้ทำงาน ได้เที่ยว แล้วยังได้มีโอกาสลั่นชัตเตอร์อีก

ถ้าชอบถ่ายรูปมากๆ ตอนนี้ก้อถอยเหอะ DSLR น่ะ
ส่วนกล้องฟิล์มก้อติดไว้้ด้วยไง ยังไงมันคนละความรู้สึก
คนแต่งชอบ LOMO มั้ยจ๊ะ มันเป็นการถ่ายฟิล์มที่ได้อีกฟิลหนึ่งเลยอ้ะ
คนอ่านถอย 50D มาเมื่อปิดเทอมที่แล้ว ยังไม่มีเวลาไปถ่ายไหนเลย
กะว่าปิดเทอมนี้จะทัวร์ถ่ายรูปซะหน่อย ที่ไหนสวยบ้าง ว่างๆ ก้อแนะนำได้นะจ๊ะ

บวก 1 ให้จ้า 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
อ่านแล้วอยากบอกว่าเริ่มรู้สึกว่าต้องขอให้ได้อ่านเรื่องนี้ทุกวัน
เพราะมันเหมือนเป็นไดอารี่ที่มีชีวิตที่จะมาบอกเล่าเรื่องราวที่น่าสนใจ
ให้เราได้รับรู้ความเป็นไปของคนๆนึงโดยที่เค้าค่อยๆบอกเรื่องราว ความรู้สึก
ความคิด ออกมาซึ่งถ่ายทอดออกมาได้อย่างลงตัวด้วยภาษาที่อ่านเข้าใจง่ายด้วยละมั้งนะ
พออ่านไปอยากบอก ความรู้สึกรักที่เกิดขึ้นมันเลิกยากมากจริงๆแหละ
ใครไม่เจอก็คงไม่เข้าใจหรอกว่าการที่เรารักใครคนนึงนั้น มันทุกข์มากกว่าสุข
หากต้องทนเก็บเอาไว้ไม่สามารถสานต่อความรู้สึกของเราออกไปได้ต่อให้ไปไกลแค่ไหนมันก็ยาก
ที่เราจะลืมเรื่องราวเหล่านั้นที่เกิดขึ้นระหว่างเรากับเค้า หรือ ความเป็นเค้าที่เราฝังมันลงมาในใจ
ดังนั้นวิธีการที่จะอยู่ต่อไปอย่างมีความสุขให้ได้ คือ พยายามเปิดกว้างยอมรับความรู้สึกจากรอบตัว
ของเราให้มากขึ้นเปิดใจเราให้รับคนอื่นเข้ามาบ้างอย่าอยู่กับสิ่งที่ไม่จีรังเลยนะ
แล้วเราจะมีความสุขมากขึ้นอีก
                                                                                                          นิว

[SunintheNight]

คืนที่สิบสาม

“ถึงซะที ขาชาไปหมดแล้วกู” ผมก้าวลงจากรถ เมื่อถึงโรงแรมที่พัก ณ เมืองขอนแก่น
“เฮ้อ ผ่านมาในเมืองค่อยยังชั่ว ไม่เงียบเป็นเป่าสากเหมือนพิโลก” กูทายว่ามึงต้องวางแผนเที่ยวแล้วแน่ๆ ผมคิดในใจ

“เราอยู่ขอนแก่นสองคืนเลยนี่หว่า ยังไมไ่ด้เที่ยวผับเลยตั้งแต่มาทำงาน ไปเที่ยวกันป่ะ” ผมชวนไอ้พล เพราะงานตอนเช้าก็ไปราวๆสิบโมง ไม่ต้องรีบตื่น
“ก็ดี ว่าแต่มึงรู้ที่เที่ยวหรอวะ”
“หึ” ผมส่ายหัวเป็นคำตอบ จะรู้ได้ไงเล่า ไม่เคยมา ไม่เคยเฉียดมาแถวนี้เลย แต่ด้วยความเจริญก้าวหน้าของเทคโนโลยี หึหึ มือถือมีไว้ทำไม

“อัลโหลๆ”
“ไงมึง” ผมโทรหาไอ้ฝุ่น
“ขอนแก่นมีที่เที่ยวที่ไหนมั่งวะ” มันเป็นคนสกลนคร น่าจะรู้บ้าง (เกี่ยวป่าววะ)
“อ่อๆ มีๆ ถนนที่มันมีผับเยอะๆอ่ะมึง”
“เส้นไหนของมึง” บอกแบบนี้แล้วกูจะรู้ไหม กูมาครั้งแรก ย้ำว่าเพิ่งมาเปิดซิง
“ก็ๆ รู้จักโซฟิเทลป่ะ” เอ ชื่อคุ้นๆ
“อ๋อๆ รู้ๆ ที่นี่มีด้วยหรอวะ”
“เออดิสัด ตึกสูงๆ ที่เที่ยวอยู่เส้นทางเข้าโซฟิเทลอ่ะ”
“เออเดี๋ยวกูลองถามดู แล้วร้านไหนดีวะ” หวังว่ามันจะช่วยได้ เพราะมันขาดื่มอยู่
“ยูบาร์ หลังโรมแรมเลยมึง มึงต้องเดินเข้าไปในซอยโรงแรมนะ”
“ไว้ถึงกูอาจจะโทรถามอีกทีนะมึง แล้วนี่มึงอยู่ไหนวะ” เพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท ถามสารทุกข์สุกดิบมันซะหน่อย ฮ่าๆ
“กูอยู่มหาลัย คุยเรื่องถ่ายหนังอยู่”
“โห่ ยังไม่เสร็จอีกหรอวะ” ผมเคยจะทำโปรเจคร่วมกับพวกมัน แต่ถอนตัวออกมาแล้วด้วยเหตุผลบางประการ ปายก็เลยปลายเป็นฝันไป
พวกมันหันกลับมาทำหนังในกรุงเทพกันแทน แต่ผมก็ยังอยากช่วยอยู่ แต่ผมรู้สึกว่า ตัวเองยังไม่พร้อมสำหรับลุยงานแบบนี้ ขอโทษทีว่ะ

“เออๆ มีไรโทรมาละกัน กูไปคุยงานก่อน พวกมันมากันครบแล้ว”
“เออๆ เดี๋ยวกูซื้อขนมไปฝาก”
“ที่นั่นมีไรกินวะ”
“ไม่รู้” เพิ่งมาถึง กูจะรู้มั้ยเนี่ย เหอะๆ เท่าที่ผ่านมา เห็นมีเชียงใหม่อ่ะอาหารแปลกตาน่าซื้อฝาก แต่ไม่ได้ซื้อ ก็แหงล่ะ ซื้อไปเน่าพอดีสิคร้าบท่าน ตั้งหลายวันกว่าจะกลับ

“งั้นกูขอสาวๆมาฝากละกัน”
“ตั้งแต่มากูเห็นแต่ผู้ชายว่ะ” ฮ่าๆๆๆผมแกล้งแซวไอ้ฝุ่น
“ก็มึงไม่มองผู้หญิงอ่ะดิสัด ลองมองดูสาวขอนแก่นน่ารักนะมึง”
“เออๆ ถ้าไม่มีหนุ่มให้มองเดี๋ยวกูจะมองสาวไปเผื่อ”

ผมร่ำลากับมัน ขำๆในความคิดของตัวเอง เค้าว่ากันว่าขอนแก่นแดนเกย์เลย ไม่รู้จริงป่าว เฮียตี๋เคยบอกว่าที่นี่คนน่ารักเยอะ เดี๋ยวคืนนี้ก็รู้ วะฮ่าๆๆๆ

“ยูบาร์” ผมพูดเสียงดังฟังชัด ไอ้พลทำหน้างง
“ไรมึง”
“ที่เที่ยวไงมึ เพื่อนกูบอกว่าเจ๋ง” ไม่เจ๋งมึงเจอด่าแน่ไอ้ฝุ่น ผมคิด ไม่มีสำนึกบุญคุณเลยกู
“ไปดิ นี่เพิ่งทุ่มเดียว ไปไหนก่อนดี” ไอ้พลคิด สายตาเจ้าเล่ห์ของมันทำให้ผมพอรู้ มันพูดตั้งแต่บนรถแล้วว่าที่นี่มีซาวน่า มันเคยเปิดเนทเจอ
แล้วมันก็อยากจะมาดูว่าอย่างไร เหอะๆ ปกติไอ้เต้ไม่เข้านะคับ ออกตัวไว้ก่อน ฮ่าๆ แต่ก็ไม่อินโนเซนถึงขั้นไม่รู้ไม่เห็นแหละ
ก็เคยลองไปมาครั้งสองครั้งแถวอารีย์ให้รู้ว่าเป็นเยี่ยงไร (รู้กันเปล่าว่าที่ไหน ฮ่าๆ) แต่ว่านะ ไปแล้วก็โชว์สะดุดทางเดินล้ม (ก็มันมืดนิ)
เป็นที่อับอายและไม่อยากจะไปอีก (แถมไม่ได้ใครด้วย เฮ้อ เสียทั้งตังค์ เจ็บทั้งตัว นึกละเซ็ง)

“ทางเข้าแม่งหลอนว่ะ” ผมบอกได้พล ขณะที่เรามายืนกันอยู่หน้าซาวน่าในซอยเปลี่ยว (กูจะโดนใครฉุดไปฆ่าไม่ข่มขืนก่อนมั้ยเนี่ย

สภาพตึกแถวที่ถูกทำเป็นแหล่งนัดพบของกลุ่มชายรักชาย ทำไมสภาพที่นี่อนาถจังวะ พอเปิดประตูเข้าไปผมงี้ผงะ อยากออกมาทันที
ไม่ใช่เพราะเห็นรูปผู้ชายแก้ผ้าแล้วทนไม่ไหวนะคับ แต่กลิ่นมันอับ และมันดูสลัวๆ เหมือนแหล่งมั่วสุมมากกว่า เห็นแล้วเอากันลงไปได้ไงวะ สภาพแบบนี้

“เคยมารึยังคับ” พนักงานถามผม ผมส่ายหนาหงึกๆ เขามองผมแปลกๆ คงไม่เคยเห็นหน้าหล่อแนวๆอย่างงี้อ่ะดิ เอิ๊กๆๆ
“ค่าเข้า...บาทนะคับ” ไม่บอกราคานะคับ เดี๋ยวเป็นการชี้โพรงให้กระรอก หรือสอนจระเช้ว่ายน้ำหว่า งุงิๆ
“คับ”
“ลอคเกอร์อยู่ชั้นล่างด้านในนะคับ นี่ผ้าเช็ดตัว แล้วก็กุญแจลอคเกอร์ ชั้นสองเป็น... ชั้นสามเป็น... คาราโอเกะด้านล่างนะคับ”
“โหมีคาราโอเกะด้วยหรอ” ไอ้เต้ตื่นเต้น ของโปรดผมเลย การร้องคาราโอเกะ
“เออๆ มึงอยากร้องเกะใช่ป่ะ เดี๋ยวกูไปสำรวจเอง” ไอ้พลหันมาบอก ก่อนจะเดินนำลิ่วไปที่ลอคเกอร์ ซึ่งมันผ่านมุมคาราโอเกะด้วย

ผมลอบมองสำรวจบรรยากาศ นี่หรือ คาราโอเกะ เฮ้อออ ถอนหายใจและตามไปไอ้พลไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่สิ ต้องใช้คำว่าถอดเสื้อผ้ามากกว่า
แต่พอถอดมา ก็รู้สึกว่ามันมียุงอ่ะ เฮ้ยเชี่ย ยุงจะกัดกูแล้วติดเอดส์มั้ยเนี่ยยยยย ผมคิดขำๆ ดิ้นรนเสียตังค์มาไมวะกรู ไม่มีดวงเรื่องเที่ยวซาวน่าจริงๆ

ผมค่อยๆ เดินตามไปพลขึ้นไปชั้นสอง ได้ยินเสียงร้อง ดังมาก โอ้ววว โอ โอ โอ โอ้วววว ฮ่าๆๆๆ ผมหลุดขำออกมาเบาๆ มันไม่ใช่เสียงจากความเสียวอันใด
ของการมีเพศสัมพันธ์ แต่คือเสียงครางโหยหวนของหนุ่มน้อยนางหนึ่งที่ชั้นล่าง ร้องเพลงของเหล่าดิว่าอยู่ ณ มุมคาราโอเกะ นั่นแล แม่ง กล้าชิบหาย
โอเพ่นเห็นหน้าขนาดนั้น ยังกล้าหอน โชว์พลังเสียง หึหึหึ (รู้สึกตัวเองปากร้ายว่ะ เอิ๊กๆ)

“เฮ้ย กลับมั้ยมึง” หลังจากเดินสำรวจครบทุกห้อง ผมก็เอ่ยกับไอ้พล เพราะไม่อยากทนอยู่ในสภาพแบบนี้
“เสียตังค์แล้วนะมึง”
“ช่างแม่งเหอะ จะทรมาณตัวเองอยู่ทำไมวะ”
“งั้นกูขอออกกำลังกายก่่อนก็ยังดี จะได้ฟิตๆ ไปเที่ยวต่อ” ดูไอ้พลมัน พยายามเนอะ ว่าแล้วเราก็แวะกันที่ห้องออกกำลังกาย ซึ่งดูว่าจะเป็นมุมที่โอเคสุดของตึกหลังนี้

สองทุ่มกว่าผมก็เดินจากที่แห่งนั้นมาด้วยความขำขัน เดินออกมาแม่งก็มืดๆ เฮ้อ

*หากใครรู้หรือเคยไปสถานที่แห่งนั้น ผมไม่ได้ตั้งใจจะกล่าวว่าอะไรนะคับ มันก็เป็นแค่ความรู้สึกส่วนตัวที่เรามีทัศนคติต่อสิ่งหนึ่ง
ต่างคนก็ต่างใจ ที่บางที่ มันอาจจะเป็นสวรรค์สำหรับใครอีกหลายๆคน แต่ไม่ใช่สำหรับใครคนหนึ่ง

ยังไงก็ safe sex เสมอนะคับ

ถุงยางอนามัยไม่สามารถป้องกันโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ได้ 100% ถ้ากลัวมากก็อย่ามี แต่มนุษย์มันจะอยู่ได้โดยไม่มี จะดีหรอวะ ฮ่าๆๆๆ
ทุกคนมันต้องตายอยู่แล้วล่ะ หนีไปก็ไม่พ้น แค่ไม่รนหาที่ตายก็พอ ถ้ามีก็ป้องกันเสมอแล้วกันเนอะ ขอให้ทุกท่านสุขสันต์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

กลายเป็นนิทานสุขศึกษาไปตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า

__________________

“ดีคับ”
“ไงคับเต้” เสียงพี่เบียร์โทรมา สดใสเชียว สงสัยว่าเพิ่งเลิกงาน
“คร้าบ กำลังเดินหาโบกรถอยู่คับ”
“ฮะ อยู่ไหนคับ แล้วโบกทำไม โบกไปไหน” เสียงพี่แกงงๆ พอดีพี่คนขับเค้าแนะนำมาคับ ไม่อยากให้เขาลำบากขับมารับมาส่งบ่อยๆ เลยให้เขามาส่งที่นี่
แล้วถามว่าจะไปที่อื่นต่อยังไง เขาก็ว่าให้เรียกสามล้อ เหมือนตุ๊กตุ๊กกรุงเทพฯนั่นแล

“ขอนแก่นคับพี่ กำลังจะไปเที่ยว”
“โห คนเราหนีกันไปซะไกล ไม่มีบอกกันเลย” อ่านะคับ พี่เบียร์ทำเสียงงอนๆ ผมก็ไม่ชอบโทรรายงานใครค้าบ

“อ่านะคับ แล้วเพิ่งเลิกงานหรอ”
“อ้าวเปลี่ยนเรื่องเลย ใช่คับ แล้วกลับวันไหนหรอ”
“อีกสองวันคับ”
“อืม เมื่อไหร่จะปกินข้าวกับพี่ล่ะคับ” อืมมม ถามทุกครั้งที่คุยเลยแฮะ เมื่อไหร่ดีล่ะ
“ก็กลับไป ว่างๆก็ไปกินข้าวกันละกานคับ”
“คับผม รอนะ” ผมเกลียดคำแบบนี้ที่สุด มันเหมือนเป็นพันธนาการอะไรสักอย่าง ที่มีคนมาผูกมัดเราด้วยการบอกว่า รอ
“ค้าบผม”
“แล้วไปเที่ยวไหนคับ อย่าดื่มเยอะล่ะ” ทำไมผมไม่รู้สึกดีเหมือนเวลาไอ้พี่เคนมันบ่นวะ รายนั้นบ่นเอาๆ กลับรู้สึกดี สงสัยกูจะบ้า
“คับ ยังไม่รู้เลยว่าที่เที่ยวจะเป็นไง” ทำใจไว้ก่อน เจอซาวน่าหลอนมาแล้ว
“ที่นั่นดีนะ เคยไป ทำดีเลยล่ะ” เหอะๆ เชื่อได้อ่ะป่าวเนี่ยไอ้พี่เบียร์
“คับๆ งั้นเต้ขึ้นรถก่อนนะ ไว้คุยกันนะคับ”
“ค้าบผมๆ อย่าเมามากล่ะ บายคับ”

ผมวางสาย ขณะที่ไอ้พลมันกวักมือโบกรถไหวๆ สามล้อก็เลี้ยวมาจอดหน้าเรา
แล้วไม่นาน ผมก็มาถึงถนนเส้นเที่ยวราตรีของนครขอนแก่น อย่างกับอาร์ซีเอหรือรัชดาเลย ที่เที่ยวพรึบพรับสองข้างทาง โห ไรวะนี่ ดูภายนอก
ดีจริงด้วยแฮะ ภายในก็น่าจะโอเค เท่าที่เห็น ผิดต่างกับซาวน่าเยอะเลย ดีๆ แบบนี้ค่อยกระชุ่มกระชวยหน่อย

เดินสำรวจ เห็นมีร้านนึงสีฟ้าๆ ดูสวยงามน่าเข้าดี แต่ด้วยความยังเช้า คนเลยไม่มีเท่าไหร่ อืมมม ร้านไหนดี มองหาป้ายยูบาร์ยังไม่เจอ แต่เห็นตึกโซฟิเทลและ ตรอกนั้นแน่ๆ Go!!!

You’ve got a text message เสียงมือถือผมดังขึ้น ขณะแวะนั่งกินข้าวอยู่ร้าน Delight ข้างๆโรงแรม บรรยากาศดีมาก เพลงเพราะ
อยากมีร้านแบบนี้ว่ะ ความฝันของคนเรา จะทำให้มันกลายเป็นจริงได้มั้ยวะเนี่ย

“Say Hi from the south, little boy” นั่นคือคำใน message ฮ่าๆๆ ใครล่ะ ไปใต้ตอนนี้ ก็มีแต่ไอ้พี่เคนอ่ะแหละ ส่งกลับไปว่าไรดีหว่า

ผมนั่งพิมพ์ไป ฟังเพลงที่นักดนตรีร้องเล่นคลอไป

ช่วงนั้นเพลงมันกำลังดัง หรือไม่รุ้ว่าเพราะจงใจ เสียงที่คลอไปขณะผมพิมพ์ข้อความจึงเป็นเพลงนี้

“คนหนึ่งเขาช่างดีกับฉัน จะทิ้งเขาลงยังไง คนหนึ่งเคยทิ้งไป แต่รักไม่เคยจางหาย ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงจากไหน ก็คงต้องเลือกสักทาง ทางที่รักสามเศร้าต้องจบ”

อืมมม รักสามเศร้า ถึงเนื้อหามันจะไม่ค่อยมาตรงอะไรกับชีวิต แต่มันก็เศร้าอยู่ดี สำหรับผู้ชายคนนี้

“Say Hi under the moonlight, have a good trip” ผมกดส่งข้อความที่เพิ่งพิมพ์เสร็จนี้ไปให้ผู้ชายอีกคนที่ตอนนี้คงอยู่ที่หนึ่ง ซึ่งไกลกับผม
หวังว่าเขาจะเงยหน้ามองฟ้า เหมือนที่ผมกำลังทำ อยากให้ฟ้าเป็นกระจก สะท้อนรอยยิ้มผมให้เขาได้เห็น ผ่านพระจันทร์แสนไกลนั่น

คุยกับไอ้พลไปเรื่อยเปื่อย พร้อมกับเบียร์หนึ่งขวดที่ค่อยๆ พร่องไปเรื่อยๆ ส่วนไอ้พลกระแดะมาก ละเลียดน้ำผลไม้ปั่นแก้วโต เชี่ยสร้างภาพ
เดี๋ยวกูจะคอยดูตอนเข้าไปในบาร์แล้วมึงยังจะแดกซอฟต์ดริ้งค์อยู่มั้ย

เพลงสุดท้ายที่วงดนตรีเล่น ช่างเข้ากับบรรยากาศคืนพระจันทร์กลมโตสว่างไสวแบบนี้เสียจริง ผมจำได้ดีว่าเขาเล่นเพลงอะไร เพราะนั่นคือเพลงโปรดมากๆเพลงหนึ่งของผม

ผมตั้งใจใส่เนื้อเพลงแบบมีคอร์ดด้วย เพราะว่ากีตาร์คืนนั้นมันเพราะเสียจนไม่อาจเลือนหาย และเขาก็คงเล่นตามคอร์ดเหล่านี้เช่นกัน




C                    Em7                     Ebm7
มองไปไกลที่ดวงดาวสุดขอบฟ้าไกล
Dm7             G7
อยากจะไปไปให้ถึงครึ่งทางแสงเธอ
C                       Em7               Ebm7
ดวงดาราเหมือนไม่มีวันจะพบเจอ
Dm7               G7
อยากให้เธอส่องแสงลงมาพื้นดิน



C                     Em7                       Ebm7
* มองจันทราเมื่อเวลามันกลบแสงดาว
Dm7                      G7
กลัวทุกคราวเพราะว่าฉันนั้นคือก้อนหิน
C                       Em7                   Ebm7
กลัวดวงดาวไม่ทอแสงลงกระทบดิน
Dm7               G7
และก้อนหินอย่างฉันคงไม่สวยงาม



 F                        Em7    Ebm7
** อยากให้ดาวดวงนั้นรู้ว่า
Dm7           G7
เมื่อดาราส่องแสงฉันดูสดใส
F                    Em7       Ebm7
อยากให้ดาวดวงนั้นเข้าใจ
Dm7           G7
ขาดเธอไปตัวฉันคงหมดสิ้นกัน

     




แม้ว่าที่ขอนแก่นจะไม่มีเงาของเขา แม้ว่ายามไปเดินเล่นอยู่ริมบึงแก่นนคร ชมอาทิตย์อัสดงของอีกสนธยาหนึ่ง จะไม่มีไอ้เฮียเคนมาเดินอยู่ด้วย
แต่หากผมมีโอกาสผมได้ไปขอนแก่นอีกกี่ครั้งก็ตาม มันจะไม่มีทางเหมือนกัน ผมจะจำได้ว่า การไปขอนแก่นครั้งนั้น มีค่ากับผมมากจนเวลาไม่อาจลบมันไปจากรอยจำ

เพราะเป็นขอนแก่นที่ทำให้่ผมคิดถึงคนที่นครฯมากที่สุด

   _______________________________________________________

[SunintheNight]

http://www.imeem.com/people/fzEbB59/music/yvtxKrD7/soul_after_six/

พยายามลงเพลงไม่สำเร็จ เอาลิ้งไปแทนละกานคับ อิอิ

[broke-back]

พระจันทร์เฉา....ฉันคงเศร้า
พระจันทร์เหงา...ฉันคงหงอย
พระจันทร์นอยด์....ฉันคงเหวอ
พระจันทร์ละเมอ....ฉันก็ละเมอ 
เช่น...เดียว...กับ...พระจันทร์

***พระจันทร์คืนนี้คงไม่เหมือนกับเมื่อคืนก่อน
และทุกๆคืนที่ผ่านมา
 

 :pig4:ขอบคุณคับ ตัวเล็ก 

ป้อล่อ.....เอ่อ ตัวเล็กคับ สูงร้อยหกเจะ เนี่ยะ ผมอุ้มใส่ถุงกลับบ้านได้เลยนะ  หุหุ

[LingNERD*]

ละเมอกันต่อไป

[StillLoveThem]

 
...ถ้าอีกคน...ไม่มีพันธะ..คงมี..คู่รัก..เพิ่มขึ้นอีกคู่บนโลกนี้...

[PEAK]

ว้าว~!!  ได้ไปตั้งสองภาคแนะ
ขอนแก่นนั่งรถเที่ยวชมวิวตอนกลางคืนสวยน้า

อ่านเรื่องนี้ ผมว่าบางทีคนเรามันก็ใช่นะ อารมณ์รัก เหงา ๆ เศร้า ๆ เพ้อๆ อินกับบรรยากาศ หงุดหงิดมากมายกับไอ่คนที่ไม่ใช่โทรมา ยิ้มได้เมื่อคนที่ใช่โทรมา  ...  ผมว่าคนเขียนถ่ายทอดความรู้สึกออกมาได้ดี ^__^

เรื่องเหมือนจะเรียบ ๆ แต่วิธีการเล่า และประเด็นความรู้สึก ทางออกของความรู้สึกของเต้ในตอนท้าย น่าสนใจ .. ผมก็เลยชอบอ่านเรื่องนี้

ขอบคุณนะครับ

[Sith]

แหมไปล้มที่ ฉ(ปื๊บ) ด้วยแหะ     คิดซะว่าไปส่องหนุ่มๆล่ำๆละกัน

ได้เวลาท่องราตรีแล้ว

ปล. ขนาดไม่ชอบยังไปหลายครั้งเลยนะนั่น หุหุ

[nana]

คิดถึงได้อีก

[SunintheNight]

Relos คร้าบ ผมไปมาแค่สองครั้งเองหนา 

Peak ขอบคุณคับ สำหรับคำวิจารณ์ แอบปลื้มลอยละลิ่ว แฮะๆ ขอนแก่นเป็นอีกเมืองที่น่าอยู่มากๆเลย ผมชอบแถวๆริมบึงมาก ไปเดินตลาดนักมา ปาลูกโป่งด้วย

Love NT19  แฮะๆ no comment

Nong mae คร้าบ เมื่อไหร่จะตื่นเนาะ

Broback ขอบคุณสำหรับกวีพระจันทร์คับผม ท่าทางจะตัวใหย่ น่ากลัวๆ
 
nana คิดถึงคนอ่านตลอดเวลาเลย  (ปากหวานไปมั้ยกู)
 

[broke-back]

ขอบคุณสำหรับกวีพระจันทร์คับผม ท่าทางจะตัวใหย่ น่ากลัวๆ

พูดซะยังงี้....ระวังเหอะ
เด๋วก็อุ้มกลับบ้าน(ผม)จริงๆ ซะเลย
ตัวเล้กเล็ก ฮ่าฮ่า
 

ป้อล่อ....เขียนกลอนไม่ค่อยเป็นหรอกคับ อาศัยมั่วๆไป เด๋วมันก็เป็นกลอนเองแหละ    หัวไม่ให้...แต่ใจรักง่ะ หุหุ

[LingNERD*]

Nong mae คร้าบ เมื่อไหร่จะตื่นเนาะ

พี่เต้ตื่นมะไหร่ก็ตื่นแระ

แต่พุ่งเน้ต้องตื่นอะ มีสอบอิ้ง อ๊ากกกกกกกกกก

[LingNERD*]

ตอบอีกนิด พี่สูง 167 หรอ

ประมาณไหล่ผมเลยอะ เหะๆ

[SunintheNight]

งอน มีแต่คนสูงๆ ไม่รักแล้ว