หัวข้อ: เรื่องสั้นคั่นเวลา....ผู้ชายหยอกล้อกัน โดย aoikyosuke

[graydragon]

รอลุ้นต่อไป 

[three]

ถามจริงๆ
เห็นความรักกับหัวใจตังเองเป็นเรื่องสนุกหรือไงฮะนายสองคนนี้
เล่นแบบนี้ไปเถอะสักวันจะเสียใจโอกาศความรักมันไม่ได้หลุดมาง่ายๆแบบนี้นะเฟร้ย

[Turn_righT]

สงสารปนสมน้ำหน้าฮวย...จะเอาอารมณ์ไหนดีเนี่ย สับสน 

แล้วทีนี้ใครจะง้อใครล่ะเนี่ย แกล้งกันไปแกล้งกันมาจนไม่รู้อันไหนหลอก

อันไหนจริงแล้วมั้ง...ติดตามตอนต่อปายยย 

[IO]

  :undecided:แง้วๆๆ...สงสารฮวยจังแฮะ อุตสาห์มาง้อ

แต่ก็แกล้งเขาไว้มากนี้เอนะ เปงครายก็คงคิดไม่ตกหรอก

สู้ๆ ต่อไปนะฮวย

มาต่อไวๆ นะคร้าบ ติดเรื่องนี้ซะและ อิอิ

[nanao]

อ่า  น่าเห็นใจทั้งคู่

แต่จะให้ทำไงได้ น้องเดียร์เรายังไม่รู้หนิ 

[FOAM]

รอฮวยกะเดียร์ครับ

[Fujichima_Takara]

โอ้วววว
ชอบมากมาย
ชอบมากๆๆๆๆ
น่ารักไม่ไหวแล้วครับ
ชอบเหลือเกิน

[คุณหมาหยอกไก่]

 
รอร๊อรอ ร๊อรอ ร๊อรอ

[mu_off]

 

สงสารฮวยอ่ะคับ... 

แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...ทำไมเดียร์ต้องทำกับพี่ฮวยถึงขนาดนี้อ่ะคับ...

คนเราก็งี้แหล่ะมั้งคับ..  กว่าจะรู้ว่าสำคัญต่อชีวิตมากขนาดไหน..มันก็สายไปแล้ว.. 

แต่อ๊อฟเป็นกำลังใจให้ฮวยต่อคับ..สู้ๆ...

[Simply Blue]

ทักทายกันก่อน อิอิ
ดีใจจัง แฟนๆๆชอบใจ  มีสมาชิกใหม่มาติดตามเพิ่มด้วยอ่ะ 

แกล้งกันไปแกล้งกันมาจนงงเลยอ่ะดี๊ ว่าอันไหนเอาจริง อันไหนล้อเล่น

ปล ผมก้องง    <<<<อิอิ มาเฉลยแล้วจ้า ตอนใหม่ 

รีบมาต่อด่วนถ้าไม่อยากเห็นคนขาดใจตาย<<<<<มาแล้วจ้า ขาดใจไปยังอ่ะ เอาตอนใหม่ไปให้ชื่นใจก่อนละกัน

ฮวย น่าสงสารจังเลย อ่า น้ำตาจะไหลตาม <<<<< โอ้ โอ้ ไม่ต้องเสียใจนะคนดี เอาตอนใหม่มาปลอบใจ

อ่าครับ สงสารฮวยอ่าครับ
ฮวยคงเจ็บมากๆนะครับ
เอาใจช่วยครับผม รีบๆๆมาต่อนะครับเป็นกำลังใจให้ครับผม
  <<<<< ขอบคุณจ้า  สุข เศร้า เคล้ากันไปจะได้มีรสดี อิอิ เอาตอนใหม่มาเพิ่มอีกรส หวังว่าคงชอบกัน อิอิ

ลุ้นอ่า.........
มาต่อเร็วๆนะครับ ^^
  <<<<<อะจ้า  มาแย้ว ต่อกันเลยละกัน อ่านให้สนุกน๊า

รอลุ้นต่อไป  <<<<<

ถามจริงๆ
เห็นความรักกับหัวใจตังเองเป็นเรื่องสนุกหรือไงฮะนายสองคนนี้
เล่นแบบนี้ไปเถอะสักวันจะเสียใจโอกาศความรักมันไม่ได้หลุดมาง่ายๆแบบนี้นะเฟร้ย   เออ คือว่า.... ใจเย็นๆๆๆก่อนน๊า  เอาตอนใหม่ไปอ่านให้ชื่นใจนะ อิอิ

สงสารปนสมน้ำหน้าฮวย...จะเอาอารมณ์ไหนดีเนี่ย สับสน 
แล้วทีนี้ใครจะง้อใครล่ะเนี่ย แกล้งกันไปแกล้งกันมาจนไม่รู้อันไหนหลอก
อันไหนจริงแล้วมั้ง...ติดตามตอนต่อปายยย  <<<< ถูกต้องแล้วคร๊าบบบบบ อิอิ

แง้วๆๆ...สงสารฮวยจังแฮะ อุตสาห์มาง้อ

แต่ก็แกล้งเขาไว้มากนี้เอนะ เปงครายก็คงคิดไม่ตกหรอก สู้ๆ ต่อไปนะฮวย<<<<
มาต่อไวๆ นะคร้าบ ติดเรื่องนี้ซะและ อิอิ <<<<<ขอบคุณจ้า มาต่อตอนใหม่ให้ชื่นใจกันละ คิกคิกบ/b]

อ่า  น่าเห็นใจทั้งคู่
แต่จะให้ทำไงได้ น้องเดียร์เรายังไม่รู้หนิ  :เฮ้อ:<<<<<เอาน่า มาช่วยเป็นกำลังให้ป๊าฮวยกันหน่อยละกัน อิอิ

รอฮวยกะเดียร์ครับ<<<<<ขอบคุณคร๊าบบบบบ อิอิ

โอ้วววว
ชอบมากมาย
ชอบมากๆๆๆๆ
น่ารักไม่ไหวแล้วครับ
ชอบเหลือเกิน<<<<<<  ดีใจจังเลยยยยย  ขอบคุณมาติดตาม มาช่วยกันลุ้น ลุ้นต่อ

รอร๊อรอ ร๊อรอ ร๊อรอ<<<< คิก คิก มาแล้วรับรองถูกใจ

สงสารฮวยอ่ะคับ... 

แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...ทำไมเดียร์ต้องทำกับพี่ฮวยถึงขนาดนี้อ่ะคับ...<<<< เออ..ใจเย็นๆๆก่อน มันมีที่มาที่ไปจ้า อ่านไปเรื่อยๆจะเข้าใจจ้า

คนเราก็งี้แหล่ะมั้งคับ..  กว่าจะรู้ว่าสำคัญต่อชีวิตมากขนาดไหน..มันก็สายไปแล้ว.. 

แต่อ๊อฟเป็นกำลังใจให้ฮวยต่อคับ..สู้ๆ... <<<<<จ้า  เรื่องนี้มีอะไรให้อะไรกับคนอ่านหลายอย่างอยู่ ค่อยตามไปเรื่อยแล้วกัน อิอิ

แหะ แหะ มาต่อแล้วจ้า ตอนที่แล้วอาจจะเศร้าไปหน่อย เอาตอนใหม่ไปให้ชื่นใจกันเล้กน้อยละกัน อิอิ

[Simply Blue]

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

"เฮ้ย ฟังอยู่หรือเปล่าวะ มึงจะแกล้งอะไรกูอีกเนี่ย บอกมานะโว้ย"

ถามออกไปอีกครั้งและถึงเพิ่งได้ยินเสียงปลายสายที่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือจนแทบจับใจความไม่ได้

"ไอ้เดียร์ ที่มึงคิดว่าจะเอาคืนกูมาตลอด ตอนนี้มึงทำสำเร็จแล้วนะ......มึงรู้มั้ยตอนนี้กูเจ็บจะตายแล้ว....กูเจ็บจนแทบตายก็เพราะมึงคนเดียว แล้วมึงก็จำเอาไว้ด้วยว่ามีแค่มึงคนเดียวที่ทำให้กูเป็นอย่างนี้ได้ ตอนนี้มึงหัวเราะให้สะใจได้เลย มึงเอาคืนกูได้แล้วจริง ๆ "

เรื่องสั้นคั่นเวลา.....ก็แค่ผู้ชายหยอกล้อกัน ตอน ยิ้ม ยิ้ม

ฟังผิด หูเฝื่อน ตาฝาด ผีหลอกซะล่ะม้างงงงงงงงงงงง ไม่จริงอ่ะ ทำเสียงอย่างกับคนร้องไห้
หลอกกูได้หน้าตาเฉยเลยนะมึง

ทำไมถึงคิดอย่างนั้นน่ะเหรอ ก็เพราะว่ามีเหตุให้คิดน่ะสิ
แกล้งอยู่ทุกวัน วันดีคืนดีมาพูดแบบนี้ คิดจะทำให้กูดีใจว่าตัวเองแกล้งมึงสำเร็จหรือไงวะ
เชื่อก็บ้าสิ กูยังไม่ได้แกล้งอะไรเลยนะ แค่โยนกล่องขนมกับดอกไม้ทิ้งไม่ถึงกับทำให้ไอ้ฮวยมันจะเป็นจะตายได้หรอกน่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เหอ เหอ เหอ

เดียร์กำลังยืนหัวเราะ แล้วก็หัวเราะ แล้วก็กลายเป็นหัวเราะแบบเฝื่อน ๆ เมื่อปลายสายที่คุยด้วยพูดประโยคคำพูดแปลก ๆ แล้วก็ชิงวางสายไปก่อน เดินวนไปวนมา วนมาวนไป แล้วก็ชักไม่ค่อยแน่ใจว่าไอ้ที่ได้ยินมันเรื่องจริงหรือเรื่องหลอกกันแน่

โง่อีกสักครั้งดีมั้ยวะ
หรือว่าจะยอมโง่อีกสักครั้ง
ไม่เอาอ่ะ ขืนเป็นแบบนั้นอีก ไอ้ฮวยมันก็คงหัวเราะชอบใจแล้วตอบกลับมาว่า

"หน้าโง่อีกแล้วนะมึง หลอกแค่นี้ก็เชื่อ"

แน่นอน ยิ่งกว่าแน่นอนซะอีก ชัวร์ ไม่มีทางหรอกกูไม่อยากเสียเชิงเป็นรอบที่ห้าร้อยหรอกโว้ยไอ้ฮวย
ฮ่า ฮ่า ฮ่า กูเลิกโง่นานแล้ว

เลิกโง่
เลิกโง่นานแล้วจริง ๆ นะโว้ยยยยยยยย
เลิกโง่ตั้งแต่....................
ปลายนิ้วทาบไปที่ริมฝีปากของตัวเอง ลมหายใจอุ่น ๆ ที่เป่ารดที่ข้างแก้มยังติดตรึงในความรู้สึก
รอยยิ้มจาง ๆ ใบหน้าที่ห่างกันแค่ปลายจมูก
ใครบางคนที่ทำให้ต้องรีบวิ่งหนีกลับมา เพราะรู้ว่าโดนทำให้เกิดความรู้สึกแปลก ๆ
แปลกซะจนต้องรีบกลบเกลื่อนด้วยการโมโหให้มากที่สุด และตะโกนโหวกเหวกโวยวายหาเรื่องคนช่างแกล้งด้วยการลงไม้ลงมือ และรีบชิ่งหนีก่อนจะถูกล้อหนักกว่าเดิม ว่าทำหน้าตาประหลาด

"ติดใจรสจูบเหรอจ๊ะนาเดียร์จ๋า"

นั่นไง ตามมาหลอกหลอนอีกแล้ว ไอ้คำพูดประสาท ๆ บ้า ๆ บอ ๆ นั่นน่ะ ย้อนเข้ามาในหัวได้ตลอดเวลาสิน่ะ ยิ่งไอ้หน้าตาท่าทางกวนประสาทนั่นด้วยแล้ว ฮึ่ม มันน่าแค้นใจนัก ไอ้เฮงซวยฮวยเอ้ย

เสือกจูบเก่งซะได้

กะอีแค่จรดปลายจมูกลงมาที่ข้างแก้มแล้วก็แตะริมฝีปากแผ่ว ๆ เข้าที่ริมฝีปาก จูบเด็ก ๆ แบบนั้นมันถึงกับทำให้เคลิ้มได้เลยเหรอวะ

ใช่ที่ไหน มันไม่ใช่เพราะแค่นั้นหรอก แต่มันเพราะสายตาวาบหวามดึงดูดใจ และน้ำเสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยเรียกชื่อนั่นต่างหากล่ะ ที่ทำให้รู้สึกถึงความอบอุ่นอ่อนโยน จนทำให้เผลอเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของไอ้บ้าฮวยนั่นได้

เหอะ เหอะ เหอะ นี่กูกะลางวิค้อออออออออ อารายว๊าเนี่ย

"ขอโทษเหรอ....มันจะขอโทษไปทำไมวะ ก็ชอบนักไม่ใช่หรือไง แกล้งได้แกล้งดี พอทีนี้จะมาทำเป็นขอท่งขอโทษ เชื่ออีกกูก็โง่อีกสิวะไม่มีทางหรอก"

เดียร์นั่งลงที่หน้าเครื่องคอมพิวเตอร์ตัวเดิม และจ้องมองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของตัวเอง มองที่แป้นพิมพ์ มองที่กองกระดาษที่ยังวางระเกะระกะ

ก่อนหน้านี้เคยนั่งคุยกัน

ก่อนหน้านี้เคยนั่งเครียดด้วยกัน

ก่อนหน้านี้คนบางคนเคยทำให้รู้สึกกลัวการถูกโกรธ

ก่อนหน้านี้คน ๆ นั้นหันมายิ้มและบอกว่าไม่เป็นไร ถ้างานมันผิดพลาดก็ทำใหม่ได้
ทั้ง ๆ ที่คนพูดคงกำลังเครียดมากแท้ ๆ

ก่อนหน้านี้.........คนช่างแกล้งคนนั้น พูดจาแปลก ๆ และมักจะหัวเราะและพูดอะไร กลบเกลื่อนทุกครั้ง
ที่จริงถ้าสังเกตดี ๆ มันก็น่าจะสังเกตได้ง่ายไม่ใช่เหรอ

ทำไมต้องจูบล่ะ

ทำไมต้องเรียกชื่อแบบนั้นด้วย

ทำไม.....ถึงได้ใจดีซื้อขนมมาให้ แล้วทำไมต้องซื้อมาให้กินอีกครั้ง แค่เพียงบอกว่าอร่อยคราวหลังซื้อมาให้กินอีกคงจะดี

ช่อกุหลาบเหี่ยว ๆ ที่แห้งกรอบยังคงอยู่ในแก้วน้ำและตั้งอยู่ที่เดิม

เอาไปไหว้เจ้าที่ แต่ไม่รู้จะเอาไปไหว้ที่ไหน ................ กูไม่ใช่เจ้าที่นะ จะหอบมาให้กูทำไม โยนทิ้งถังขยะซะก็สิ้นเรื่องนี่หว่า กลับบ้านนอนไปเลยไม่ดีเหรอทำไมต้องถ่อสังขารมาถึงนี่ด้วย แค่จะเอาดอกไม้ไปไหว้เจ้าที่มาให้เนี่ยนะ ใครเชื่อก็บ้าเต็มทีแล้ว

เดียร์หันกลับไปมองการ์ดกระดาษลายสวยที่ยังวางอยู่บนโต๊ะที่เดิมข้าง ๆ กล่องขนมบราวนี่ที่ผูกโบว์สีสวย

เอื้อมมือไปคว้ากล่องขึ้นมาและปลดโบว์ออกจากกล่อง เปิดกล่องขนมและพบว่าช็อคโกแลตที่เคลือบหน้าขนมกระเด็นไปติดอยู่บนฝากล่อง และบางส่วนก็เอียงกะเท่เร่หน้าตาไม่น่ากินอีกแล้ว

แต่กลิ่นหอม ๆ หวาน ๆ ยังชวนให้ลิ้มลองอยู่เสมอ

จูบรสบราวนี่ช็อคโกแลตช่างหวานละมุน
หอมหวาน........จนทำให้ลืมไม่ลงได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ
ขอโทษ
ขอโทษ
ขอโทษ
ขอโทษ

พลิกอ่านข้อความสั้น ๆ ในการ์ดอีกหลาย ๆ ครั้ง พร้อมกับจ้องไปที่ภาพการ์ตูนแล้วก็เห็นว่ามีตัวอักษรตัวเล็ก ๆ เขียนชื่อกวางเรนเดียร์ที่กำลังวิ่งบนหิมะสีขาว

..........เดียร์........แล้วก็มีรูปหัวใจเล็ก ๆ ที่ใช้ปากกาเขียน

."............................................................."

".............................................................."

นิ่งเงียบไปชั่วขณะ และไม่รู้ว่าตัวเองคว้าโทรศัพท์มาถือเอาไว้เพื่อกดหมายเลขโทรศัพท์ของคนที่คิดว่าไม่อยากเจอหน้าอีกทำไม

กดซ้ำ ๆ แล้วก็กดวาง
กดซ้ำอีกหลายครั้ง แต่คิดไม่ออกว่าจะพูดอะไรดี

ใจเต้นระทึก เมื่อตัดสินใจได้ว่าจะลองคุยดี ๆ ด้วยสักครั้งแค่อยากรู้ว่าผลมันจะเป็นยังไงเท่านั้น

"เฮ้ย มึงอ่ะ ไอ้ฮวย..............."

แล้วไงต่อ จะพูดอะไร ไหงมันรับสายแล้วมันเงียบไปงั้นวะ ไม่ใช่สิ คือว่ากูจะพูดอะไรกับมันล่ะ เอ่อ พูดอะไรดีหว่า

"คืองี้นะ.....เอ่อ ..."

ไม่มีเสียงพูดอะไรตอบกลับมาอีกเหมือนเคย นอกจากความเงียบ แต่ก็ได้ยินเสียงรถที่กำลังแล่น เสียงอึกทึกจอแจจากปลายสายที่ได้ยินทำให้รู้สึกว่า อีกฝ่ายคงยังกลับไม่ถึงที่พัก

เสียงไซเรนของรถดังลั่น ดังมาก ดังจนทำให้แสบแก้วหู

ทำไมมันดังออกมาข้างนอกเลยวะ

เหมือนมันอยู่ใกล้ ๆ แค่นี้เอง

เดินมาชะโงกมองที่นอกระเบียง และก็พบว่าได้ยินเสียงมาจากที่เดียวกัน

แล้วนั่น..........ถึงจะมองเห็นได้ไม่ชัด แต่ก็พบว่ามีใครคนหนึ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้ไม้ข้าง ๆ สนามหน้าตึก
มองให้ดี ดูให้ชัด ไม่นานเมื่อเพ่งมองให้ชัด ๆ ก็รู้ว่าคน ๆ นั้นเป็นใคร
"กลับยังล่ะมึง กินก๋วยเตี๋ยวอยู่หน้าหอเหรอ"

เอ่ยถามออกไปและก็ได้รับคำตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อยเฉยชาจนน่าหมั่นไส้

"จะนอนแล้วมีอะไร ถ้าคิดถึงขนาดนั้นบอกมาตรง ๆ ก็ได้ไม่เห็นต้องฟอร์มเลย"

มันน่ามั้ยล่ะแบบนี้ คิดถึงห่าเหวอะไรล่ะ นอนบ้านอนบออะไร กูเห็นมึงนั่งอยู่หน้าตึกกูเนี่ยอ่ะ โกหกหน้าด้าน ๆ ชัด ๆ

"พูดดี ๆ สักวันมันจะตายมั้ย หรือถ้าตายกูจะได้เลิกพูดดี ๆ ด้วยเอาแบบเลว ๆ เหมือนเดิมนั่นแหละท่าจะดี"

นั่น มันเงียบอีก แค่นี้ทำเป็นเงียบ หรือว่าจะตายไปแล้วจริง ๆ วะ ไปนั่งเก็กหน้าหล่ออะไรอยู่ตรงนั้นนึกว่ามึงหล่อตายเลยหรือไง

"ครับผม คุณเดียร์จะให้ผมพูดดี ๆ ยังไงล่ะครับก็ผมมันพูดดี ๆ ไม่เป็นนี่พูดได้แต่แย่ ๆ นี่แหละ"

ไอ้บ้า กูให้มึงพูดดี ๆ ไม่ใช่มาประชดประชันกระแนะกระแหนแบบนี้ มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ยกูชักโมโหแล้วนะ

"เออ แล้วแต่มึงเถอะครับ กูเอาดอกไม้แช่ใส่แก้วเดิมนะแล้วขนมเก็บในตู้เย็นได้นานกี่วัน มันจะเสียหรือเปล่า ยังอิ่มข้าวอยู่เลย ถ้าดึก ๆ ค่อยกิน จะเป็นการตายช้าลงมั้ยวะ"

ได้รับความเงียบเป็นคำตอบกลับมา และเหมือนได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ของอีกฝ่าย
ตลกตรงไหน จะขำอะไรนักหนา มันมีอะไรน่าตลกหรือไง กูจะได้ขำด้วยไอ้บ้าฮวย กูชักจะโมโหแล้วนะ

"กินข้าวแล้วเหรอ....."

ถามโง่ ๆ กูก็บอกว่าแดกข้าวจนอิ่มมึงฟังที่กูพูดมั้ยเนี่ย หูตึงหรือไงวะ

"แล้วมึงอ่ะ......กินยัง ตั้งแต่เมื่อสิบโมงเช้ากินโจ๊กไปชามเดียวเองนี่.....ป่านนี้คงไม่ปล่อยให้ตัวเองหิวหรอกอย่างมึงไม่น่าโง่"

ตอบกลับไปแบบกวน ๆ แล้วก็ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะชัดเจนขึ้น
ไอ้ฮวยนี่มันบ้าแน่ ๆ ตลกอะไรนักหนาวะ กูเห็นมันขำจัง มันจะขำอะไรขนาดนั้นวะเนี่ย

"บังเอิญโง่ว่ะ......ป่านนี้ยังไม่ได้กินอะไรเลย โง่เนอะ โง่อย่างที่เดียร์ว่าจริง ๆ นั่นแหละ"

อ้าวววววววววว ไหงงั้นล่ะ ไปไม่ถูกเลย ต่อไงเนี่ย มึงยอมรับง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอแล้วจะให้กูต่อยังไงวะ

"เออ ไอ้โง่ งั้นมึงก็หิวต่อไปแล้วกัน แค่นี้แหละกูจะนอนแล้ว ขี้เกียจพูด กูรำคาญมึง"

กำลังจะกดวางสาย กำลังจะเลิกคุยแต่เพราะเสียงเคาะประตูห้องทำให้ต้องรีบเดินไปดูว่าคนที่มายืนที่หน้าห้องคือใคร

"อ้าว แล้วปล่อยกูคุยโทรศัพท์ทำไม แม่งอยู่หน้าตึกกูนี่หว่าเห็นอยู่ชัด ๆ ทำมาฟอร์มว่ากลับบ้านนอน"

กดวางสายและยืนคุยกับคนตัวโตที่มายืนอยู่หน้าห้องและยังเห็นว่าอีกฝ่ายยังอมยิ้มเล็กน้อยทั้ง ๆ ที่เมื่อมองให้ชัด ๆ ดวงตาคมยังคงแดงก่ำ เห็นชัดจนคิดว่า.............อีกฝ่ายเพิ่งผ่านการร้องไห้มาจริง ๆ ไม่ใช่เป็นการแกล้งพูด

"ที่มาหาเพราะว่าอยากเห็นหน้า......."

อ่อ เหรอ แล้วไงต่อ

"มายืนตรงนี้เพราะอยากเห็นหน้าเดียร์ให้ชัด ๆ "

งั้นเหรอ เห็นหน้ากูแล้วไง

"ตอนนี้เห็นชัดแล้ว.....ถึงได้รู้ว่าเดียร์น่ารัก"

อ่อ อันนั้นก็แน่อยู่ กูน่ารักมานานแล้ว มึงไม่ต้องบอกก็มีคนบอกกูมาเยอะแล้ว มีอะไรอีกมั้ยเนี่ย

"คืนนี้จะได้จำหน้าตาน่ารักของเดียร์เก็บไปนอนคิดถึงได้เวลาไม่ได้เจอ"

หวานพอแล้วมั้งมึง กูฟังแล้วเลี่ยนแทบอ้วก เอาล่ะ งั้นมึงพูดมุกปิดท้ายเน่า ๆ ของมึงมาเลยแล้วกันไอ้ฮวย
กูทนฟังมานานแล้ว เลี่ยนจนจะอ้วกแล้วเนี่ย

"ฝันดีนะครับ นาเดียร์"

เออ ฝันดีแน่ กูกะจะฝันหาเลขเด็ด ๆ งวดหน้าด้วยเลย รับรองไม่มีพลาด ชัวร์ ชัวร์ ชัวร์เลย เอย เอย เอยยย

"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"

ยืนอยู่ดี ๆ คิดอะไรไปเรื่อย แล้วเพียงแค่ไม่ถึงเสี้ยวนาทีก็ถูกขโมยหอมแก้มโดยไม่ทันตั้งตัวเมื่อคนตรงหน้ายื่นหน้าเข้ามาหาและแตะปลายจมูกที่แก้มอย่างแผ่วเบาแล้วผละออกอย่างรวดเร็ว

"ฝัน ฝันบ่งฝันบ้าอะไรของมึงวะ ไอ้ ไอ้ ไอ้เฮ้ยยยยยยยย"

รีบเอามือขัดถูไปที่แก้มและจ้องหน้าฮวยเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อด้วยความโมโห

"กลับแล้ว ฝันดีนะ คราวนี้กลับแล้วจริง ๆ "

มัน มัน ไอ้ฮวยมัน มัน มัน มันยิ้มอ่ะ มันยิ้มแล้วมันยังเอื้อมมือมาลูบผมด้วยอ่ะ แล้วมันก็เดินไปเฉยเลยอ่ะ มันไม่พูดอะไรต่ออีกเลยด้วย ง่ะ ง่ะ มันทำอะ อะ อะ อะ อะ ไรว๊า

เดียร์ดึงประตูห้องปิดลงอย่างช้า ๆ และเข้ามายืนนิ่ง ๆ อยู่ในห้อง คิดอะไรไม่ออก ได้แต่ยกมือขัดถูที่แก้มของตัวเองไปมาซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่กลับลบรอยสัมผัสที่ได้รับออกไปไม่ได้

แม่งไอ้ฮวย

ไอ้ ไอ้ ไอ้

"กูเกลียดมึงโว้ยยยยยยยยยย มึงชอบแกล้งกู แกล้งกูอยู่ได้ ไอ้บ้า มันสนุกตรงไหนวะ ไอ้เฮงซวยเอ้ยยยยยยย"

แน่ล่ะ ตอนนี้กำลังด่า แต่ไม่เหมือนทุกครั้ง ที่ด่าด้วยความโมโห
เวลานี้ ด่าคนแกล้ง แต่ด่าไป ขัดแก้มไป ด่าไปหน้าร้อนวูบไปด้วย

และ

"ห่าเอ้ย แล้วจะยิ้มทำไมเนี่ย บ้าไปแล้ว เลิกยิ้มทีสิวะ จะยิ้มทำบ้าอะไรเนี่ย กูหนอกู เลิกยิ้มซะทีสิโว้ยยยย"

TBC......
ขอบคุณที่ติดตาม  แล้วมาติดตามกันต่อน๊า 

[mu_off]

 

ว้ายกรี๊ดๆๆๆๆ... เดียร์กะฮวย..น่ารักจิงๆน่ะแหล่ะคับ..

ตอนนี้รู้สึกซาบซึ้งยังไงก็ไม่รู้สิ...   

ปล.ขณะที่กำลังอ่านได้อารมณ์ซึ้งอยู่ แถวๆ ม. มีใครเผาอะไรว๊า...

     เสีย mood หมด... เหอๆ.....  (รอความคืบหน้าของเดียร์กะฮวยต่อนะค้าบ.. )

[DeShiWa]

 

อ่านะเริ่มชอบฮวยแล้วดิครับ

ใช่ป่าวๆๆอิอิ แบบนี้ฮวยก็มีหวังแล้วครับ

 

[Turn_righT]

 

อ๊าย..อ๊าย..อ๊าย น่าร้ากกกกก อยากได้ฮวย อุ๊บส์!!  เผลอไปนิ้ดส์นึง

แหมๆ ตอนที่แล้วทำซะหดหู่กันเลยทีเดียว

แต่พอมาถึงตอนนี้ แบบว่าอ่านแล้วหัวใจพองโต 

อย่าปิดบังความรู้สึกกันอีกเลยนะ จะได้มีฉากอัศจรรย์ซะที อะหุ อะหุ 

[nanao]

เย่ๆ มาต่อแล้ว


ยิ่งอ่านก็ยิ่งชอบ 

[คุณหมาหยอกไก่]

 

วี๊ดดดวิ้วววววว

 
ไม่ไหว อิจฉาอย่างแรงนิ
 

มาต่อเร็วๆนะครับ เขิลหว่ะ

[nartch]

 
มะได้อ่านหลายวันนนน คิดถึงพี่ฮวยกะนาเดียร์จังงง...แต่ดีแล้วละไม่งั้นเจอตอนฮวยเศร้าแย่เลยยย
อ่านจบตอนนี้แข่งกันยิ้มมมมม ประหนึ่งโดนหอมแก้มเองงงงงงง 
หลังจากนี้ต้องมีฉากหวาน ๆ กุ๊กกิ๊ก ๆๆๆ ระหว่างสองหนุ่มนี้แน่เลยยยย... รอรอรอ
 

[FOAM]

เริ่มเข้ารูปเข้ารอยแล้แฮะ

ขอบคุณค๊าบบบบ

+1 เป็นกำลังใจให้ครับ

[IO]

  น่ารักได้ใจ 55+

รออยู่นะคร้าบ 

[tpk_007]

  มาต่อแล้ว  รอจนใจจะขาดเลยอ่ะ

น่ารักกันอีกแบ้ว  อินจังเลย

[FOAM]

เจาะไข่ น้อง tpk ครับ

อิอิ

[seinia]

มาต่อเร็วๆนะครับ

คู่นี้น่ารักมากจน

ต้องเข้ามาติดตามทุกวันเลย

มาเร็วๆน๊าาาาาา

เป็นกำลังใจให้ครับ

[hula-hoob]

ฮี่ๆ  ยิ้มได้อีก

เมื่อไรคู่นี้เค้าจาเลิกปากแข็งกันซะทีน้อ


ลุ้นมากมาย



ใจร้าย มาต่อช้า ชิ

[Karn12]

     น่ารักจังเลยคู่นี้อ่ะ  คุ้มค่ากับการรอคอยจริง ๆ ครับ

[Fujichima_Takara]

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกมากๆเลยคับ
เหอๆๆ
น่าจะงอลไปเลย
ไม่ควรๆ
ฮวยน่าจะงอลไปนานๆเลย
คืนดีง่ายเกิน
ไม่ดีๆ

[graydragon]

2 คนนี้น่ารักกันดีจัง 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อะ คราวนี้ไม่มีด่าแหะ
หรือว่าเขินจริงๆเข้าซะแล้ว
 

[xiiiNG]

โอ้ยๆๆๆๆ เรื่องจาเปนอย่างราย.. จะมี สวีท กัลมั้ยเนี้ยยยย 

มาต่อไวไว นะคับ.....


ปายเรียนก่องดีกว่า

[~ScAreD:SAcreD~]

ฮวยน่ารักจังเลย

แกล้งกันไปมาอย่างงี้ตลอดไปนะครับ

ว่าแล้วไปหาคนแกล้งมั่งดีกว่า 

[byzantines]

  ดีครับ หุหุ    ตอนนี้พอไม่ด่า ไม่ต่อย ก็ไม่มันเลยเหงปะ     แต่ดันถูกใจคนอ่าน 555 หวานนิดๆแบบนี้ไม่เสียรสชาติครับ  ไม่ได้มาเม้นให้พี่เลย พักนี้เรียนหนักดีแท้    ขอบคุณพี่ๆทั้งสองเช่นเดิมครับผม