ปวดใจแทนจินดาจริงๆ เลย กับพี่ชาติเวอร์ชั่น "ตัดใจ" ช่างเย็นชาได้ร้าวหัวใจเหลือเกิน
พี่โก๋... พี่หล่อมากกกกก "คนใจตรงกัน หาไม่ได้ง่ายๆ พี่โก๋หามาสามสิบกว่าปีแล้ว...ยังไม่เจอ" งืออออออ สงสารนางงงง อดทนนิดนะเฮีย เฮียเจอแล้ว แค่เฮียยังมองไม่เห็นเท่านั้นเอง
จะดูเว่อร์ไปไหม? ถ้าจะบอกว่าชอบทุกๆ ประโยคในตอนนี้ มัน....สื่อความรู้สึกของตัวละครได้ชัดมากอ่ะ ทั้งจิน พี่ชาติ และพี่โก๋ (มีน้องต้นโผล่มานิด ยังไม่เห็นอะไรเท่าไหร่?)
ชอบที่จินพูดออกมา ว่าไม่เคยเจ็บขนาดนี้มาก่อนเลย และรู้สึกอึดอัดอั้นอยู่ในใจ จนต้องทักพี่ชาติออกไปในลิฟท์
ชอบพี่ชาติที่เจ็บแทบขาดใจจนต้องกอดหมอนแน่น เพื่อบรรเทาความรู้สึก แต่ก็ยังมิวายแอบตามดูจิน เพราะยังตัดใจไม่ลง
ชอบพี่โก๋ ที่รู้และซื่อสัตย์กับโพสิชั่น "พี่ชาย" ของตัวเอง ไม่ฉวยโอกาสในวันที่จินอ่อนแอ
ทุกคน ต่างมีความรู้สึกอัดแน่นอยู่ในใจเต็มเปี่ยม และแสดงออกมาผ่านตัวหนังสือได้อย่างลงตัวจริงๆ
รักเรื่องนี้จริงจัง ขอบคุณ คุณ
B.L.Sniper มาก ค่ะ