ดีใจจัง คนเขียนบอกชอบอ่านเวลาเราเม้นต์
. อ่านซ้ำเลยล่ะ (เพราะเราเม้นต์แบบไม่เอาใจใครเลย ก็เลยกลัวคนเขียนโกรธ โชคดีค่ะ ที่คุณนิไม่โกรธ)
ส่วนที่คุณนิบอกว่าไม่เข้าขั้น เราว่าคุณนิเขียนโอเคแล้วล่ะ แต่การที่คิดอย่างนี้มันก็ทำให้ตัวเราพัฒนาได้ค่ะ แค่อย่าจิตตกก็พอ ไม่ต้องเอาตัวเองไปเทียบกับคนอื่นหรอกค่ะ คนเขียนแต่ละคนสร้างสรรค์นิยายได้มีสเน่ห์แตกต่างกันไปนะ
สเน่ห์ของบางคนอยู่ที่มุขค่ะ we. Are. ของคุณตาลนี่ ฮาได้อีก ฮาแบบคิดได้ไงก็ไม่รู้
ของคุณฮันนี่ คุณรกรนี่....แบบว่า สร้างตัวละครให้น่าเอ็นดูได้อีก
ยกตัวอย่างแนวการเขียนเซ็กซี่ แนวๆเดียวกับคุณนิ ที่focusตัวละคร (เพราะบางคนเน้นต์เนื้อเรื่อง)
เช่น รักในตลาดสดของคุณ จิ คนนี้เวลาเขียนฉาก เค้าเซ็กซี่มากกกกกกกกก ไม่หยาบ ไม่โป๊ แต่ได้อารมณ์มาก สังเกตว่า ตัวละครเค้าแมนมาก พูดหยาบ แต่ไม่ค่อยพูด เวลาความคิด บทความคิดเค้าใช้ภาษาไม่หยาบ
แล้วเราจะยกตัวอย่างทำไม ไม่ใช่ให้เอามาเทียบให้จิตตกนะ นี่คือจุดที่เราจะเทียบ
คือเรากับไปอ่านฉากที่ตัดออกไปเลยคิดได้ว่า เรื่องปอนด์กับตุลย์อ่ะ เค้าคุยกันหยาบ มันเลยดูเป็นเรื่องแรงๆ ใส่ฉากไปนิดหน่อยก็ดูเรทแล้ว ยิ่งคุณนิสร้างโจทย์ให้ตัวเองว่าไม่เอาเรทนะ กลัวเล้าว่า มันยิ่งแต่งยากเข้าไปใหญ่ คือ มันเรทที่ภาษามันแรง ไม่ใช่เรทที่ความเอ็กอ่ะ
ไม่ใช่ว่าคุณนิไม่เก่งนะ เราคิดว่าคนที่แต่งเรื่องหลายๆอารมณ์ไปพร้อมกับได้นี่สุดยอดเลย
กิ๊งกับกัน เป็นเรื่องแนวหวานเสี่ยวๆ ขายมุข
น้องฐานี่ก็ขำฮา เป็นเอกลักษณ์ที่ไม่รู้จะว่ายังไง
มาเรื่องกระต่ายกับขนมปัง มันก็เป็นเรื่องกินกันตั้งแต่แรกแล้ว จะเขียนยังไง คุณนิเก่งที่รู้จักเอามุขมาตบความหื่นนะ ทั้งๆที่มันยาก
เอาล่ะ เมื่อมันยาก ก็พยายามต่อไปนะคะ
เรารออ่านอยู่ เพราะเราหลงรักตัวละครสองตัวนี้โคตรเลยล่ะ (รักที่ไอ้สองมันมันจิกกัดตบกัน ซึนกันทั้งคู่). รอวันที่ไอ้สองคนรู้ใจตัวเอง รู้ใจอีกคน รอวันที่ปอนด์ผูกโบว์ตัวเองให้ตุลย์ รอวันที่ตุลย์ผูกโบว์(น้องชาย)ตัวเองให้ปอนด์อยู่ค่ะ <---อย่างกระต่ายนี่คงทำจริงอ่ะ
นักเขียนคนไหนผ่านมาอ่านแล้วเราไม่ได้พูดถึงนี่อย่างน้อยใจไปนะ เพราะว่าคุณเป็นคนเขียนอีกแนวนึงน่ะ เราเลยไม่ได้พูดถึงค่ะ