หัวข้อ: กระดานแผ่นนี้...ขอที่ให้ผมได้ไหมครับ

[NewcoolstaR]

   ลูกผู้ชายตังจริง...กระทิงแดง....พี่สองสู้ๆ....

[tor13]

ผมว่าเจ้สองน่าจะเข็มแข็งกว่านี้น่ะ เท่าที่อ่านมาตั้งแต่ต้นยันปัจจุบัน แต่ท้ายๆ
ทำไมเป็นคนอย่างนี้ไปได้ ลืมพระคุณพี่ในกลุ่ม จิตใจโลเล เสียใจที่เจ้ยังไม่เด็ดขาด

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อ่า ชีวิตช่วงนี้เหมือนคุณสองเลย - -"

"ไม่ใช่ว่าฉันนั้นไม่มีใจให้เธอ แต่ผิดที่เขานั้นก็รักเธอเหมือนกัน ก็เพราะเขาเป็นเพื่อน เป็นเพื่อนที่ดี จะให้ฉันทำอย่างไรดี บอกฉันที"

 
เราไม่สามารถบังคับใจใครได้ วิธีง่ายที่สุด คือให้เขาตัดสินใจเลือกคนใดคนหนึ่งซะ เมื่อเลือกแล้วก็อย่าโลเล
และเราต้องยอมรับผลของมัน
 

[นางมารร้าย]

เห็นด้วยกับแอดมินค่ะ

เราไม่สามารถบังคับใจใครได้   

เป็นกำลังใจให้เจ๊กับพีค่ะ

คนไทยใจเกินร้อย   

[min_min]

เจ๊  หายไปไหนอ่ะ   ม่ายมาต่อซักที 
โดนฉุดไปแระมั้งเนี่ย 
กลับเล้าด่วน  รู้ไหมมีคนคิดตึ๋ง

 

[oaw_eang]

หวัดดีค้า  ทุกๆ คน 
แหม่ๆ ที่หายหน้าไปก็ไม่ใช่อะไรหรอก ไป ตจว. มาคะ  กะพี!
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  ล้อเล่นค้า  ไปคนเดียว 
ต่อเลยนะเคอะ....
........................................

...พอตกเย็น  ผมก็ทรงเครื่องไปงานเลี้ยงรุ่นของคณะแถวๆ สนามเป้าพร้อมกับพกพาความไม่สบายใจบางอย่างไปด้วย  แต่โชคดีที่งานนี้สนุกมากเลยคะคุณๆ ขา 
ผมได้เจอพี่ว้ากสมัยที่ยังเป็นเฟรชชี่ด้วย  แหม๋....แต่อะไรก็ไม่เด็ดดวงเท่ากับการที่ได้เจอพี่ว้ากคนนั้น....คนที่ผมจับเอามาทำ ผ. ชั่วคราวด้วยความหมั่นไส้  แกอึ้งไปเลยเมื่อเจอหน้าผมที่หน้างาน

"สองมาด้วยหรอครับ" พี่ว้ากแกถามผม
"ก็มันงานคณะนิ  ผมก็ต้องมาจิ  อีกอย่างปีนี้รุ่นของพี่เป็นคนจัดงาน  แล้วแบบนี้ผมจะไม่มาได้ไงหละ  เอ!..หรือว่าผมมาไม่ได้?" ผมลอยหน้าลอยตาตอบ  ทำท่าเหมือนไม่ใส่ใจพี่แกมากนัก
"ยังปากดีเหมือนเดิมเลยนะ" แกทำท่าหมั่นเขี้ยวผม  ซึ่งทำให้ผมนึกไปถึงตอนที่เราสองคนเจอกันครั้งแรกในเมื่อสมัยนั้น........พี่ว้ากแสนแมนกับน้องใหม่ปากดี
"นอกจากปากแล้วอย่างอื่นก็ยังดีเหมือนเดิมครับ"  ผมตอบแกยิ้มๆ ผมว่าผมเห็นหน้าพี่แกแดงขึ้นนะ  แต่ก็ไม่สนใจหรอก  อดีต..ยังไงซะก็เป็นได้มากสุดแค่...คืนวันที่ผ่านไปแล้ว  ป่วยการจะไปสนใจ  สู่ไปกรีดพวกพี่ลีดเดอร์หล่อๆ ที่เราเคยแอบกรีดสมัยที่ยังนอตรงจมูกยังไม่งอกดีกว่าเนอะ    ว้ายๆๆๆ  นั้นไง  พี่บี พี่ก้อง  พี่การ์ตูน  อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยส์  หล่อลากไส้สุด  พี่ๆ ขา  น้องใจละลายแล้วเคอะ  หล่ออะไรมากมายขนาดนั้นเคอะ 

.....งานจบลงด้วยความประทับใจ  ผมได้เจอเพื่อนๆ สมัยเรียน  แน่นอน! ย่อมมีนังบี้ นังติ้มศรี นั่งร่วมโต๊ะเดียวกันแน่ๆ  ไหนยังจะมีนายหลี  เพื่อนซี้สุดปึ้กที่อดจะเอ่ยชื่อไม่ได้  เรานั่งคุยกันถึงเรื่องสมัยก่อนๆ อย่างออกรส  ท่ามกลางคนคุ้นหน้าคุ้นตามากมายเกินจะเดินพูดคุยกันให้ทั่ว  ไหนยังจะมีพวกเขยพวกสะใภ้คณะอีก  แล้วยังมีพวกเด็กๆ ที่พ่อแม่พามาด้วยอีก 
โอ้ย! คนเยอะมากกกกกกกกกกกกก   
แต่ผมยอมรับนะว่ามีความสุขสุดๆ ในสามสี่ชั่วโมงของเย็นนั้น  แต่ที่มากไปกว่านั้น...ผมจับฉลากหางบัตรได้รางวัลเป็นสร้อยคอทองคำด้วย 
กรีดดดดดดดดดดดดดดดดด ซาหลบ 

พอจะกลับก็มีน้องผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาเรียกผมเอาไว้
"พี่ครับๆ ขอคุยด้วยหน่อยสิครับ"
"ว่าปรือน้องบ่าว?" ผมถามด้วยสำเนียงทองแดง อิอิ  ชื่นใจได้พูดแบบเดิมๆ อีกครั้ง (แม้ว่าผมจะผมไม่ติดทองแดง  แต่ผมชอบแอ๊บพูดเวลาอยู่กับเพื่อนๆ เสมอ)
"พี่ชื่อไรครับ?"  น้องคนนั้นยิงคำถามใส่ผม
"ชื่อสองครับ"
"Sci. เท่าไหร่ครับ"
"Sci. 28 ครับ  ทำไมหรอ?"
หมอนั้นทำท่าจะถามอะไรผมต่ออีก  แต่พอดียัยบี้เดินมาตามผมไปถ่ายรูปหมู่ที่ด้านหน้างาน  ผมเลยจะเดินตามอออกไป
"เดี๋ยวครับพี่  ผมขอถ่ายรูปพี่หน่อยนะคับ"  ผมก็เลยฉีกยิ้มไปสองแชะ  จากนั้นน้องมันก็ขอเบอร์ผมไป  วุ้ย!  จะเอาไปส่งให้โมเดลลิ่งหรือเปล่าเคอะ  คุณน้องขา   

....พอเสร็จจากงานเลี้ยงก็จับแท็กซี่มาลงที่หลังสวนเพื่อเข้าไปกินเหล้าฟรีในปาร์ตี้วันเกิดของน้องสุดาแดคนสวยประจำเล้าเป็ด
"เจ้มาถึงแล้วค้า  คุณน้องอยู่ไหนเคอะ  ออกมารับเจ้หน่อยเร้ว!"  ผมโทรเข้าเครื่องของน้องสุดา
"ผมอยู่หน้าร้านคลื่นแทรกครับ  เจ้เดินมาหาผมได้เลย" น้องสุดาตอบมาว่างั้น
"คะๆ แล้วเจอกัน"
ผมเดินเข้าไปในร้านก็เจอกับนายซาลาเปา  น้องปุ้ม ยัยชินจัง และเพื่อนของน้องสุดาอีกสองคน  บรรยากาศในร้านที่เปิดไฟสีฟ้าๆ ม่วงๆ สลัว ชวนให้ผมเกิดความหดหู่ใจขึ้นอย่างช่วยไม่ได้  ผมนั่งลงเบียดๆ กับคนอื่นที่มาแจมกับโต๊ะข้างๆ
เพลงที่ก็แสนจะน่าเบื่อที่สุด  การตกแต่งร้านก็นะ..ผมไม่อยากจะพูด  ดีหน่อยที่คนที่มาเที่ยวหน้าตาน่ารัก  เลยพอที่จะหาที่วางสายตาได้

ผมนั่งเฉยๆ เพราะอารมณ์สีบลูเข้าครอบงำจิตใจอีกรอบหลังจากที่ผมปลดปล่อยตัวเองออกมาจากพันธนาการของมันได้ชั่วระยะหนึ่งตอนที่ไปงานเลี้ยงรุ่น  เรื่องของนายพีล่องลอยเข้ามาในห้วงคำนึงของผมอีกครั้งและผมก็ปล่อยตัวเองให้ล่องลอยไปกับมัน

นายซาลาเปา น้องปุ้ม และยัยสุดา เข้ามาชวนคุยและทักเป็นระยะๆ ผมก็พยายามปั้นหน้าร่าเริงตอบกลับไป  พอดึกลงก็คิดได้...นี่มันงานฉลองวันเกิดของน้องมัน...

....เราจะมามั่วนั่งทำหน้าเศร้าเบื่อโลกอยู่ได้ไง? 

....จิตวิญญาณของการเป็นเกอิชาหายไปไหนหมด? 

....ความเศร้ามี โศกสลดได้ แต่ห้ามแสดงออก

....เราจะลืม concept ของตัวเองได้ไง  เราต้องเปลี่ยน!

ว่าแล้วผมก็ฉาบหน้าไว้ด้วยรอยยิ้ม  ก่อนลุกขึ้นเต้น ดื่ม เม้าท์ อย่างสนุกสนาน  ก่อนจะจัดการมอมเหล้าคนอื่นๆ รอบโต๊ะจนสลบเหมือดไปตามๆ กัน ฮา.... เสร็จตู

แล้วงานปาร์ตี้ก็ต้องมีอันเลิกลา  ผม สุดา ยัยชิน และเพื่อนของสุดาอีกคนตกลงว่าเราจะไปต่อกันอีกในคืนนั้น  แต่หาร้านลงไม่ได้เราเลยแยกย้ายกันไป  สุดาและเพื่อนกลับไปแล้วเหลือเพียงผมรู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อยที่ผมอาจจะทำอะไรให้น้องสุดาไม่พอใจและยัยชินจังที่เมาปลิ้น  เสียกิริยาสุดๆ  ผมเลยต้องลากยัยชินไปต่อที่ร้านก๋วยเตี๊ยวที่อนุสาวรีย์

วันนั้นยังชินก็เล่าเรื่องส่วนตัวให้ผมฟัง...ผมเองก็ทำหน้าที่ของผู้ฟังที่ดี  มันก็น่าแปลกนะ...ที่ใครๆ ก็ชอบเล่าเรื่องส่วนตัวให้ผมฟังจัง  แต่นั้นแหละ  ยิ่งเขาไว้ใจเล่าให้เราฟังมา  เราก็ยิ่งต้องเก็บมันไว้ให้สนิทที่สุด...สนิทเหมือนคลื่นที่จางหายไปเมื่อกระทบกับฝากฝั่ง  แล้วมันก็ทำให้ผมคิดได้ว่า..ในโลกนี้มีคนที่มีความทุกข์เยอะมากพอแล้ว...สมควรหรือที่ผมจะเพิ่มจำนวนมันขึ้นมาอีก....ผมต้องหยุดมัน!


.....วันอาทิตย์...ผมโทรไปหากันย์ที่เมืองกาญจน์...เล่าเรื่องต่างๆ ให้ฟังและขอความร่วมมือจากกันย์

"เอาสินุ" กันย์ยังเรียกผมว่านุ "เรื่องแค่นี้เองไม่เป็นไรหรอก  กันย์ช่วยได้  แล้วยังไงเย็นนี้เจอกันนะครับ"

"ครับ  ขอบใจกันย์มากนะที่เข้าใจผม"

"นุอย่าลืมนิ  ว่าเราสัญญากันเอาไว้ยังไง"

ผมไม่อยากจะเชื่อว่ากันย์ยังจำสัญญานั้นได้

แล้วผมก็โทรหานายพีเพื่อชวนไปเที่ยวคืนนี้...
"ได้สิครับสอง  แล้วใครไปบ้างอะ?"  นายพีถามกลับมาเสียงร่าเริง  แต่ใจผมสิ..กลับตรงข้ามกับน้ำเสียงของพีเหลือเกิน

"ก็มีเพื่อนของสองไม่กี่คนหรอกแล้วไงเจอกันนะ"

"งั้นคืนนี้เจอกันครับ"  พีตอบก่อนที่จะวางสายไปเมื่อเราคุยกันอีกสองสามคำ  ผมลดโทรศัพท์ลงจากหูแต่ยังกำเอาไว้แน่น 

คืนนี้สินนะที่เรื่องราวต่างๆ มันจะจบลง...

(ความคิดโง่ๆ ของผมเอง)

[gobgab]

...........ใจตัวเองยังตัดไม่ได้..........

...........แล้วมันจะจบได้อย่างไร..............

[NewcoolstaR]

  สองใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

วิธีการนั้นง่ายนิดเดียว
คือควบคุมใจตัวเอง
ใยต้องคิดหรือทำอะไรมากมาย
 

[~ScAreD:SAcreD~]

เจ๊ เจ๊จาทามอารายยยยยยยยยย

เรย์ เมิงเข้าโหมดปรัชญาล่ะ อย่าหลุดนะ เพื่อน อิอิ

[min_min]

เจ๊   จาทำไรคิดดีก่อนนะว่าทำไปแล้วจะไม่เสียใจทีหลังอ่ะ
การที่เจ๊คิดถึงคนอื่นมันก้อดีนะ  แต่อย่าลืมคิดถึงตัวเองมั่งล่ะ

เปนห่วงนะเจ๊  ชีวิตสดใส  อย่าใส่ใจเรื่องหยุมหยิม 

 

[A GE]

  ส่งกำลังใจให้แล้วกันครับเจ๊สอง  ยังไงก็อย่าทำร้ายใจตัวเองเยอะเลยครับ  เด๋วแก่ก่อนวัย 

[มูมู่น้อย]

เจ้มาแว้ววว คิดถึงสองที่ซู๊ดดดด    

ก็ลองดูนะ  วิธีไหนที่คิดว่าทำแล้วจะได้ผล หุหุ
ถ้าไม่ไหว  เด๋วก็กลับมาเหมือนเดิมเองนั่นแหละ 

เป็นกำลังใจให้เจ้สองน้า         

[thomaskung]

ชีวิตนี้ ผู้ชายไม่ขาดแคลนจริงๆ อิจฉามากมาย 

[THIP]

เจ๊จาทำอารายยยยย    ยังไงก็ขอให้เป็นอย่างที่คิดน้า   

[tor13]

เจ้หายไปไหนเนี้ยะ  :undecided:ว่าจาม่ายสนใจแล้วน่ะ
แต่ก็ยังอยากอ่านอยู่ดี 

[นางมารร้าย]

เจ๊คิดจะทำอะไร อ่ะ

หรือกำลังไปทำ......   อยู่ง่ะ  หายไปเลย   

ตามเจ๊กลับมาด่วน     

[A GE]

    เจ๊สองหายไปไหนเนี่ยะ 

[niph]

 

ผมเคยอ่านเรื่องนี้นะ ... หลายเดือนมาแล้ว ... แต่ไม่จบ

จนมาจบเอาที่วันนี้ วันที่ผมดูแล้วว่าเจ๊สองหายไปเกือบสองอาทิตย์ (หรือกว่านั้นหว่า ไม่อยากนับ)

 

ผมยอมรับว่าเจ๊มีมุมมองหลาย ๆ มุมเหมือนผม นิสัยหลาย ๆ อย่างก็เหมือนกัน
แต่ผมก็ไม่เหมือนเจ๊ ........ พอ ๆ กับที่เจ๊ไม่เหมือนผม

แต่ผมรู้ว่าตอนอ่านเรื่องของเจ๊จบถึงตอนนี้แล้วเนี่ย ผมเหนื่อยจัง อาจจะเป็นเพราะเรื่องที่ผมกำลังเผชิญอยู่ด้วยก็ได้มั๊ง

... ผมอยากร้องไห้นะ ... ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน ...
 

ปล. ถ้ามีเวลาผมจะมาเม้นท์รายละเอียดอีกครั้งนะครับ ขอตัวไปปรับอารมณ์ก่อน 

[VicOSe]

ในที่สุดก็ตามทันแล้ววววว   บ้านเจ๊ อยู่  สาธุฯด้วยหรอเนี่ยยยย  ที่เดียวกันเลย อิอิ

ปล.แอบเชียร์แมท 

[Poes]

เพิ่งอ่านทัน 

มารอลุ้นต่อ แต่ก็แอบเชียร์แมทเหมือนเดิม 

[min_min]

ประกาศ ๆๆ   
ใครพบเจอเจ๊สอง  กรุณาพากลับเล้าด่วน  ม่ายรู้หลงไปไหน
รู้ไหมหลานๆเป็นห่วง

 

[oaw_eang]

เข้ามากดบวกให้แฟรนๆ ค้า

พอดีว่าช่วงนี้ยุ่งๆ กะการเขียน paper  นะเคอะ ก็เลยหายไป  อีกอย่างเพิ่งกลับจาก ตจว. ด้วย ไปเยี่ยมพระมารดามาเคอะ

อู้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์  นั่งกินนอนกินตลอดสี่วัน  ผลปรากฎว่า นน. เพิ่มขึ้นอีก สอง กิโลฯ

แม่เจ้า! แล้วอย่างนี้ เจ้จะมี ผ. ไหมเคอะ

ปล. น้องแอมจ๊ะ ขอบใขสำหรับของขวัญนะเคอะ  เจ้ไม่คิดมากหรอกเคอะ  เพราะเจ้ชอบผ้าเช็ดหน้า  แบบว่าตอนนี้กำลังขาดแคลนเพราะว่าทิ้งอ่อยผู้ชายไปหลายผืนแล้ว  แต่ก็ยังไม่มี ผ. เลยคร้า

และขอประกาศให้ทราบโดยทั่วกันว่า  คืนวันศุกร์นี้เจ้จะออกเผชิญโลกกว้างเคอะ ลูกเป็ดตัวไหนสนใจเข้าร่วมกิจกาม เฮ้ย กิจกรรม  ก็ติดต่อมาได้นะเคอะ  เจ้จะไปแถว อตก.  ร้านคุณหญิงแมลงค้า  ตามนั้นแล้วเจอกัน  คิกๆ  แต่ถ้าใครสวยกว่าเจ้ไม่ต้องมา  ไม่งั้นเจอตบเคอะ  แอร็ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์  อิฉันพูดอะไรออกไป 

[~ScAreD:SAcreD~]

อิเจ๊ที่รักของหลานๆกลับมาแล้ว 

ศุกร์นี้หรอ อิเจ๊ที่รัก ร้านเดิมใช่ม่ะ .......

แต่อยากงดเหล้าเข้าพรรษาอ่ะดิ

[しろやま としんや]

ขอบคุณค๊าบที่ชอบของที่แอมให้ไป แอมนึกว่าเฮียจะคิดมากซะอีก ดีใจน๊า

ว่าแต่สนใจผู้ชายอายุเท่ากันไหมเคอะ อิอิ


เมื่อวานขอบคุณมากๆนะเคอะ  ไว้เจอกันอีกนะเคอะ

[tor13]

แ  จิงจิงเจ้ยังไม่มาเขียนต่อให้อีกน่ะ

[thomaskung]

อ่า อย่างน้อยก็มาส่งข่าว
อยากเขียนก็มาต่อนะครับ
รออ่าน - -"

[nunyy]

 :m13:แรงนะคะ เจ๊ขา ที่บอกว่า เจ๊ยังมะมี ผ. น่ะ จืดม่ายเจื้อ สวย ๆ แบบเจ๊ จะพลาดได้ไง  แล้วนี่หายไปเป็นอาทิตย์เลยนะนั่น 

[A GE]

ในที่สุดก็ตามทันแล้ววววว   บ้านเจ๊ อยู่  สาธุฯด้วยหรอเนี่ยยยย  ที่เดียวกันเลย อิอิ

ปล.แอบเชียร์แมท 

ระหว่างรอเจ๊ บังเอิญไปอ่านเจอว่ามีคนอยู่แถวๆเดียวกันเยอะ      สรุปแถวสาธุฯเนี่ยะ  ใช่ที่เดียวกับที่ผมคิดรึป่าว

ดีใจหรือเสียใจดีละครับเนี่ยะ 

ว่าแล้วก็รอเจ๊สองต่อครับ

[Poes]

มารอพี่เจ้สอง