ตอน 23: เจ็บแปลบ หลังจากที่ได้อาจารย์ประจำชั้นคนใหม่ อาจารย์เก้ก็มักจะเรียกพวกผมเข้าไปช่วยงานบ่อยๆ โดยเฉพาะช่วงนี้ไกล้สอบปลายภาคแล้ว อาจารย์เลยให้ไปช่วยตรวจงานรุ่นน้องมอหนึ่ง พวกผมก็ยินดีไปช่วยแหละครับ เพราะอาจารย์เลี้ยงขนมด้วยแหละ อิอิ ไอ้โมเห็นแก่กิน
เวลาผมอยู่ต่อหน้าอาจารย์เก้ ผมกับไอ้เวอร์ก็จะเรียบร้อยเลยครับ เพราะว่าอาจารย์แก้กับอาจารย์อ๋อยแกจะฮั้วกันครับ ถ้าผมทะเลากับไอ้เวอร์หรือพูดจาไม่เพราะ อาจารย์เก้แกจะบอกกับอาจารย์อ๋อยครับ แล้วผมจะโดนฟาดเอา
จะว่าไปหมู่นี้ไอ้ตุ๊ มันแปลกครับๆ ไม่ค่อยมาเจ๊าะแจ๊ะ กับผมซักเท่าไร อ้อแล้วช่วงนี้มันไม่เห็นไปจีบสาวๆวะ ปกติเห็นมีพี่ๆมาตามจีบ มันก็ไปนั่งคุยนั่งเล่นกับเค้าซะทุกที แต่หมู่นี้มันชอบแว้บหายไปไหนไม่รู้บ่อยๆ ไอ้อุ้ยยิ่งไม่ต้องพูดถึง มันน่ะชอบทำตัวล่องหนไปกับพี่ญา ของมันอยู่แล้ว ทิ้งผมไว้กับไอ้เวอร์ ซึ่งแทบจะไม่เคยได้คุยกันดีเกิน 5 นาที
วันนี้ทานข้าวเที่ยงเสร็จ ไอ้ตุ๊ก็รีบลุกออกมาก่อน บอกว่าเดี๋ยวรีบไปช่วยงานอาจารย์เก้ ผมก็บอกกับมันว่า เออ เดี๋ยวพวกผมตามไป ผมก็นั่งกันต่ออีกแป๊บนึงแล้วก็ตามมันขึ้นไป ส่วนไอ้อุ้ยมันบอกเดี๋ยวตามไป มันคงจะแวบไปหาแฟนมันอีกตามเคย พอผมกับไอ้เวอร์มาถึงก็เห็นมันนั่งหน้าแป้นแล้นอยู่กับอาจารย์เก้แล้ว ผมก็เข้าไปช่วยงานอาจารย์เลยครับ มีช่วยตรวจการบ้าน กรอกคะแนน ทำบอร์ดประชาสัมพัธ์ อะไรประมาณนั้น ไม่นานไอ้อุ้ยก็ตามขึ้นมา พร้อมขนมอีกสองสามถุง สงสัยแฟนมันจะซื้อมาฝาก หวานคอแร้งอีกละตู
ตลอดเวลาที่ทำงาน ผมเห็นไอ้ตุ๊มันดูร่าเริง เชียวครับ คุยกับอาจารย์ไปยิ้มไป ดูมีความสุขซะเหลือเกิน สุขจนผมหมั่นใส้ ผมสะกิดไอ้อุ้ย ไอ้อุ้ยก็งง ผมบอกให้มันดูไปทางไอ้ตุ๊ ที่ตอนนี้กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับอาจารย์เก้อยู่
ผม : “กูว่านะ หมู่นี้ ไอ้ตุ๊มันดูแปลกๆ”
ไอ้อุ้ย : “แปลกยังไงวะ”
ผม : “ก็มึงดูมันสิ คุยกับอาจารย์เก้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว ว่างที่ไร ก็เห็นมันลงมาขลุกอยู่กับอาจารย์เก้เนี่ย”
ไอ้อุ้ย : “มึงคิดมากไปป่าว ก็เห็นนักเรียนคนอื่นๆก็มาช่วยงานอาจารย์บ่อยๆ”
ผม : “ไม่คิดมากอ่ะ แล้วหมู่นี้ก็ไม่เห็นมันจะไปเล่นบาสเลย กับสาวๆคนอื่นก็ไม่เห็นมันจะไปเจ๊าะแจ๊ะด้วย (กับกูด้วยแหละ) มึงดูมันสิ ยิ้มไม่หุบเลยเชียว เห็นแล้วหมั่นไส้ว่ะ”
ไอ้อุ้ย : “อารายย หึงมันเหรอ ฮะ ฮะ”
ผม : “หึง พ่อเมิงเส่ะ มันเป็นไรกับกูล่ะ กูถึงจะต้องหึงมัน” จริงๆก็แอบจี๊ดๆอยู่ลึกๆ
ไอ้อุ้ย : “ก็เป็นเมียมันไง ฮ่า ฮ่า”
ผม : เอามือทำท่าจะไปเขกหัวมันซักที แต่มันก็หลบทัน แล้วหัวเราะร่วน
ไอ้อุ้ย : “ฮ่า ฮ่า โอเคๆกูลืมไป ตัวจริงของมึงอยู่โน่นต่างหาก” มันพูดแล้วมองไปที่ไอ้เวอร์ ที่กำลังก้มหน้าก้มตาติดรูปลงที่บอร์ด ไอ้อุ้ย เมิงตายยยยยยยยย ทำท่าจะเขกหัวมันอีกรอบ แต่ไอ้นี่มันไวครับ หลบได้อยู่ดี คิดในใจก็ขำ ไอ้นี่นะ ช่างคิดได้ แต่ถ้าได้ทั้งสองคนเลยก็ดีเหมือนกันนะ อุ๊ปส์สสสสสสสสสสส
หลังจากเดินออกมาจากห้องพักครู กำลังจะขึ้นไปเรียน ไอ้ตุ๊เดินมากอดคอผม อย่างเคย แต่วันนี้เนื่องจากเกิดอาการหมั่นไส้(ไม่ได้หึงน้า) ผมเลยแกะแขนมันออกจากคอผม แต่มันไม่ยอมแพ้ เอากลับมากอดใหม่ ผมก็แกะมือมันออกอีก มันก็เอามากอด ผมก็แกะ เป็นอยู่อย่างนี้หลายที
“เป็นอะไรอีกเนี่ย” ไอ้ตุ๊โวยใส่ผม
“เปล่า อึดอัด”
“เปล่าแล้วนี่อะไรเนี่ย มาแกะมือกูออกทำไม”
“หนัก รำคาญ” ผมพูดเหวี่ยงๆ ไม่มองหน้ามัน
“อะไรของมึงเนี่ย เอาใจไม่ถูกแล้วนะ”
“เอาใจไม่ถูก ก็ไม่ต้องมายุ่งกับกู อยากไปไหนกับใครก็เชิญ”
“เอ๊า กูพูดดีๆนะเนี่ย เมนส์ไม่มารึไง” แง่งงงง มันยิ่งพูดยิ่งทำให้ผมของขึ้นนะเนี่ย
“เมนส์พ่องเส่ะ กูไม่ใช่ผู้หญิง”
“เอ๊าไอ้นี่ ลามถึงพ่อกู เดี๋ยวกูก็โบก” มันทำท่าจะตบหัวผม คงคิดว่าผมจะหลบ แต่ผมไม่หลบ หันมาจ้องมันตาเขียว จนมันต้องลดมือลง ผมรีบเดินลิ่วนำมันมา
“มันไปอะไรของมันวะเนี่ย ไอ้อุ้ย” ไอ้ตุ๊หันไปถามไออุ้ย
“มึงไม่รู้จริงอ่ะ”
“ฮึ?” ไอ้ตุ๊ส่ายหน้าทำหน้างง
“ก็สมควรแล้วที่มันจะโกรธมึงอ่ะ ไอ้ควายยยยยย” ไอ้อุ้ยพูดแล้วรีบเดินตามผมมา ปล่อยให้ไอ้ตุ๊งงเป็นไก่ตาแตก
“ฮะฮะ ควายตัวเบ้อเร่อ ดูสิเขางอกเต็มหัวเลยวุ้ย” ไอ้เวอร์หัวเราะเยาะ เอามือไปขยี้หัวไอ้ตุ๊
“เชี่ยยยยย อะไรของพวกมึงวะ เดี๋ยวกูเตะ” ไอ้ตุ๊ทำท่าจะเตะไอ้เวอร์ แต่ไอ้เวอร์มันหลบและวิ่งมาเอามือกอดคอผม พอผมหันไปเห็นว่าเป็นไอ้เวอร์ ที่มากอดคอผม
“งั่มมมมมมม” ผมก็งับแขนมันเข้าให้
“โอ๊ยยยยยยย ไรเนี่ยเจ็บนะโว้ย อูยยยยย” ไอ้เวอร์โวย ละแขนออกจากคอผมแทบไม่ทัน
“แง่งงงงง” ผมหันมาแยกเขี้ยวใส่มัน น้ำลายยืด
“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ” ไอ้อุ้ยกับไอ้ตุ๊ หัวเราะประสานเสียงพร้อมกัน ส่วนผมก็เดินจ้ำอ้าว ขึ้นห้องเรียนไป
ตลอดบ่ายผมมานั่งนึกถึงเรื่องไอ้ตุ๊ งงๆ ตัวเองเหมือนกัน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ผมค่อนข้างแน่ใจว่า ผมไม่ได้คิดอะไรกับไอ้ตุ๊เกินเลยกว่าคำว่าเพื่อนจริงๆ อย่างที่บอกไอ้ตุ๊มีอะไรหลายๆอย่างที่คล้ายกับพี่ชายผม เลยทำให้ผมไม่อาจคิดอะไรเกินเลยกับมันไปเกินกว่านี้ได้ แต่ก็ยังสับสน ยังงงอยู่ ว่าไอ้อาการที่ผมกำลังเป็นอยู่นี้คืออะไร หึงเหรอ? หวงเหรอ? น้อยใจ? หรือว่าอิจฉา? มันเป็นความรู้สึกแบบไหนกันแน่ แต่ที่แน่ๆ เป็นความรู้สึกที่แตกต่างจากที่ผมรู้สึกกับไอ้เวอร์
กรณีของไอ้เวอร์นี่เป็นความรู้สึก ไม่อยากเห็นมันไปเจ๊าะแจ๊ะกับใคร ไม่อยากให้มันแสดงความห่วงใยใคร อยากให้มันอยู่ไกล้ๆ อยากให้มันสนใจผมคนเดียว
แต่กรณีของไอ้ตุ๊นี่จะแตกต่างออกไป เวลาที่เห็นมันอยู่กับอาจารย์เก้ ผมรู้สึกอิจฉาอาจารย์เก้ อยากจะเดินเข้าไปนั่งอยู่ตรงนั้นด้วย อยากเดินไปบอกไอ้ตุ๊ว่าผมอยู่ตรงนี้นะ อยากให้มันหันมามอง มาสนใจผม ไม่ชอบที่มันทำเหมือนไม่เห็นผมอยู่ตรงนั้น
ตอนบ่ายผมดูเงียบๆไป จนไอ้อุ้ยจับสังเกตได้ ไอ้นี่มันจมูกไวจริงๆ มันย้ายมานั่งกับผม แล้วไล่ไอ้เวอร์ไปนั่งข้างหลังกับไอ้ตุ๊ มันไม่ได้พูดอะไรกับผมมาก แค่เอามือมาตบไหล่ แล้วก็ยิ้มๆ
หัวข้อ: ++++ ก็แค่บอกว่ารัก...มันยากนักเหรอ ++++ >>จบแล้ว ย้ายได้เลยครับ [09/02/12]<< (อ่าน 93834 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก