หัวข้อ: :((( ไม่ต้องเอ่ยคำว่า 'รัก' แจ้งข่าว P.15 ถึง 31 ตุลาคม 2556

[สายหมอก]

ห๊ะ! จบแล้วเหรอ??? ฮือออออออออออ

[gumrai3]

จบเเล้วเหรอค่ะนี้ !!!!!!!!!ยังน้อยยังดีที่เเฮป์ปี้  จนได้ ตบนายวีซักทีสองที

นนท์เหมือนเด็กขาดความรักเมื่อเราอยากได้เมื่อได้มาก็ตอบรับทันที อิอิ

[maru]

นนท์ก็ไปพูดประชดวีระทำไมกันนะนั่น วีระก็รู้ว่านนท์รู้สึกยังไงกับตัวเองยังพูดแบบนั้นอีก นนท์เสียใจรู้ไหมนั่น

[broke-back]

จบซะล่ะ
กำลังสนุกเลย

บ่าววีสมหวังซะที
ชอบเล่นจ้ำจี้กะนนท์ เนอะ
 

ขอบคุณครับ

[mro]

อ้ากกกกกจบแล้วหรอ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่า

[NewYearzz]

เค้ารักกันแล้ว 

ถึงแม้ว่าผมจะหมันใส้พระเอกมาก แต่เค้ารักกันดีผมก็ดีใจนะ

จบเร็วไม่เป็นไร ขอตอนพิเศษอีก 8 ตอนสิครับคุณคนเขียนที่น่ารัก

.....

เค้ากด +1 ติดสินบนแล้วนะเอ้อ 

[sunshinesunrise]

บทจะง่ายก็ง่าย ... แหมะ อดเห็นนวีปล้ำนนท์เลย เอ๊ะ!!! 555555 ขอบคุณวำหรับนิยายที่แฝงไปด้วยข้อคิดดีๆ น่ารักๆแบบนี้นะคะ ถ้ามีภาคสามก็จะติดตามต่อจ้า หรือถ้ามีเรื่องใหม่ก็มาประกาศด้วยนะจ้า จะได้ติดตามจ้า ^^
เสียดายที่มันสั้น แต่ดีใจที่จบแฮปปี้เอนดิ้ง ^^

[namtarn11]

เราไม่ว่าคุณนนท์หรอก เราชอบ555 หานายเอกอย่างคุณอย่าง ที่ไม่หยิ่งเวลาโดนง้อ ไม่รู้จะงอลนานไปทำไม เพราะไงนายเอกก็รักพระเอกอยู่ดี และคงหนีไปไหนไม่ได้ ขอบคุณนะคะ เรารอตอนพิเศษน๊าและเรื่องใหม่ด้วย

[nunnan]

คุณนนท์หื่นนนนน

[WilpeR]

จบแล้วจริงอ่าาาาาาาาาา

มีตอนพิเศษไหมเนี่ย อยากอ่านมากเลยอ่ะ

[ammamooty]

เย่ๆดีกันแล้วๆ
จะมีตอนพิเศษไหมคะเนี่ยอยากอ่านต่ออะ

[bobie]

ในที่สุดก็แฮปปี้เอ็นดิ้ง
คุณนนท์นี่ให้อภัยง่ายเพราะรักป้ะคะ
ถ้าไม่รักมากคงไม่ใจอ่อนหรอกเนอะ

[jimmyFG]

จบแล้วหรอเนี่ย

อยากอ่านอีกอ่ะ เอาตอนพิเศษก็ได้

[littlesilver]

ตอนพิเศษ มารยา 1

   “น้องชิดนี่ขยันขันแข็งจังเลยนะ สมแล้วที่เป็นลูกน้องนายวีกับพี่ใหญ่ เอาการเอางานแบบนี้น่าสนับสนุนนะ” นนทวัชพูดยิ้มๆ แล้วเอื้อมมือมาแตะที่แขนชิดเบาๆ อย่างนึกเอ็นดู
   “ขอบคุณครับ คุณนนท์เองก็ใจดีจังครับ” ชิดหันมายิ้มให้นนทวัชอย่างเป็นมิตร
   “แหม พูดชมกันเกินไป นี่ถ้าว่างๆ ก็ไปกินข้าวเย็นที่บ้านพี่บ้างก็ได้นะ แล้วก็ไม่ต้องเรียกคุณหรอก ดูห่างเหินกันยังไงก็ไม่รู้ เรียกพี่นนท์ดีกว่านะ” นนทวัชเกาะแขนชิดเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้จนตัวแทบจะเบียดกัน
   “คุณนนท์ทำอะไรอยู่ครับ” เสียงดุดันแข็งกร้าวดังขึ้นที่หน้าห้องทำให้ชิดถึงกับสะดุ้งรีบผละออกจากนนทวัชทันที
   “พี่วี เอ่อ...ผมขอตัวก่อนนะครับ” ชิดรีบเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว นึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นสายตาของวีระที่มองมาตาเขม็ง
   “มาตั้งนานแล้วทำไมไม่ไปรอผมข้างนอกครับ” วีระเอ่ยถามนนทวัชเสียงเรียบแต่แววตาที่มองมาไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
   “ก็มารอนายวีอยู่ที่ห้องนี้ไงครับ ไม่รู้ว่านายวีอยู่ข้างนอกนี่นา” นนทวัชทำใจดีสู้เสือแล้วรีบเดินเข้ามาประจบวีระที่ยืนหน้าบึ้งอยู่ทันที
   “แล้วมายืนแอบทำอะไรกับไอ้ชิดมัน” วีระถามเสียงแข็ง
   “เปล่าซะหน่อย แค่คุยกันเฉยๆ” นนทวัชยิ้มหวานตอบอย่างใจเย็น
   “อย่าให้ผมรู้แล้วกันนะครับว่าคุณคิดจะทำอะไร” วีระพูดพร้อมกับทำตาดุใส่นนทวัชที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
   “ไม่ได้คิดจะทำอะไรซะหน่อย นายวีน่ะ คิดอะไรอยู่” นนทวัชเอามือลูบแก้มวีระอย่างยั่วยวน แต่วีระไม่สนุกด้วย ดึงมือนนทวัชออกเบาๆ ก่อนจะรีบเดินจ้ำอ้าวออกจากสำนักงานไปยังรถที่จอดไว้ด้านหน้า ทิ้งให้นนทวัชแอบอมยิ้มอย่างพอใจอยู่เบื้องหลัง
      >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
   “คุณนนท์ คุณทำบ้าอะไรลงไปหะ” วีระที่เดินหน้าบึ้งตึงเข้ามากระชากแขนนนทวัชที่กำลังจัดเตรียมอาหารเย็นอยู่ที่โต๊ะอาหารในห้องครัว จนนนทวัชเซถลาเข้าหาวีระอย่างแรง
   “นายวีเป็นอะไรไปเนี่ย โมโหอะไรมา” นนทวัชทำหน้างงเมื่อเห็นวีระโมโหจัด
   “ผมต้องถามคุณนนท์มากว่าว่าคิดทำอะไรบ้าๆ สนุกมากรึไงครับ” วีระถามเสียงดัง
   “นายวีพูดเรื่องอะไร ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ นะ” นนทวัชเข้าเกาะแขนวีระ พยายามยืนมือจับใบหน้าวีระ แต่วีระเบือนหน้าหนี
   “ยังจะมาตีหน้าซื่ออีก ไอ้ชิดมันสารภาพหมดแล้วเรื่องเมื่อวาน มันบอกว่าเป็นความคิดของคุณที่ให้มันแกล้งเล่นละครหลอกผม มันน่าโมโหนักนะ” วีระจับแขนนนทวัชบีบแรงๆ อย่างโกรธเคืองก่อนจะผลักตัวนนทวัชออก
   “อ๋อ นึกว่าเรื่องอะไร เรื่องนี้เองเหรอที่ทำให้นายวีโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ก็แค่ล้อเล่นนิดหน่อยเอง อย่าโกรธเลยนะครับ” นนทวัชยิ้มหวานพร้อมกับเดินเข้ามากอดวีระก่อนจะซบหน้าลงบนอกวีระอย่างรักใคร่
   “ล้อเล่นอะไรบ้าๆ สนุกมากเหรอครับถึงชอบปั่นหัวผมเล่นนัก” วีระยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีกเมื่อเห็นว่านนทวัชไม่ได้มีทีท่าสำนึกผิดเลย แต่กลับยิ่งเหมือนชอบใจที่ยั่วให้เขาโมโหได้
   “แหม ก็เวลานายวีหึงนี่มันน่ารักจริงๆ นี่น่า ก็พักนี้นายวีน่ะเอาแต่ทำงาน ไม่ค่อยมีเวลาให้ผมเลยนะ ก็เลยแค่อยากรู้ว่านายวียังสนใจผมอยู่รึเปล่า แต่พอรู้ว่านายวีหึงผมแบบนี้มันก็ดีใจจริงๆ เลยน้า นายวีอ่ะ อย่าโกรธเลยนะครับ คนดี” นนทวัชพูดพร้อมกับทำท่าเขินอายเล็กน้อยแล้วกอดเอววีระไว้แน่น
   “คุณนนท์ปล่อยครับ” วีระพูดเสียงเรียบ ท่าทางมึนตึง ไม่ตอบอะไรแต่ดึงตัวนนทวัชที่กอดเขาไว้แน่นออก ก่อนจะคว้ากุญแจรถที่วางอยู่หน้าทีวีแล้วรีบเดินเปิดประตูบ้านออกไปทันที
   “นายวี! นายวี! จะไปไหนน่ะ ไม่กินข้าวเย็นด้วยกันเหรอ นายวีอ่ะ โกรธเหรอ” นนทวัชวิ่งตามวีระที่กำลังไขกุญแจรถที่จอดอยู่หน้าบ้านและตะโกนเรียกเรียกเสียงดัง แต่วีระทำเป็นไม่สนใจ
   นนทวัชจึงทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ นายวีนะนายวี ล้อเล่นหน่อยเดียวก็ทำเป็นโกรธไปได้ ก็แค่อยากให้นายวีแสดงอาการหึงนิดๆ หน่อยๆ เอง ก็เวลานายวีแสดงอาการหึงหวงออกมานี่มันน่ารักจะตาย ชิดก็อีกคนไว้ใจอะไรไม่ได้เลย แต่สงสัยจะโดนเค้นคอหนักถึงได้สารภาพเรื่องเมื่อวานไป ก็นายวีน่ะเวลาโกรธน่ากลัวใช่ย่อยซะที่ไหน แล้วนี่จะทำยังไงดีล่ะ นายวีโกรธจนหนีออกจากบ้านไปซะแล้ว! นนทวัชรู้สึกกลุ้มใจเล็กๆ ขึ้นมาทันที!
      _______________________________________________
   

[nunnan]

สม เล่นอะไรไม่ดูเลยยยย

[bobie]

คุณนนท์อยู่ดีไม่ชอบนะเนี่ย
ไปแหย่นายวีเล่นเฉยเลย
ไปตามง้อกันต่อเลยนะ 5555

[NewYearzz]

จริงใช่มั๊ย? ข่าวลือที่ว่าคนเขียนเรื่องนี้จะต่อตอนพิเศษ 10 ตอน 

รอตอนพิเศษตอนต่อไปครับ 

[sunshinesunrise]

นั่น ... 5555 อยู่ดีไม่ว่าดีน้านนท์ เดี๋ยววีเอาคืนแน่เลย

[Mookkun]

ฮ่าาา คุณนนท์จอมแสบบบบ >.<

[littlesilver]

ตอนพิเศษ มารยา 2 (จบบริบูรณ์)

   “ใหญ่ หงุดหงิดอะไรมาล่ะเนี่ย แล้วทำไมกลับมาไวจัง” ปุณณวิชเอ่ยถามภูธิปที่เดินหน้าบึ้งเข้ามาในบ้าน รู้สึกแปลกใจที่เจ้าตัวกลับมาไวผิดปกติ เพราะบอกว่าจะไปกินเหล้าที่เรือนไม้นี่น่า
   “ก็ไอ้เหี้ยนนท์น่ะซิ มันโทรมาตามไอ้วีให้กลับบ้าน บอกว่าไม่สบาย แต่กูไม่เชื่อหรอก แม่งมันคงมารยาอ้อนผัวอีกตามเคย” ภูธิปหันมาฟ้องปุณณวิชอย่างจริงจัง จนคนฟังอดนึกขำไม่ได้ ก็ท่าทางคนฟ้องนี่ซิเหมือนเด็กถูกแย่งของยังไงยังงั้นแหละ
   “มึงขำอะไรวะ” ภูธิปถามเมื่อเห็นว่าปุณณวิชแอบยิ้มขำ
   “ก็ขำใหญ่นั่นแหละ ทำอย่างกับเด็กถูกแย่งของ แล้วไปว่าคุณนนท์เค้าทำไม เค้าอาจจะไม่สบายจริงๆ ก็ได้” ปุณณวิชตอบขำๆ รู้ดีว่าวีระเป็นลูกน้องคนสนิท อยู่ใกล้ชิดกันมานาน จึงไม่แปลกที่ภูธิปจะรู้สึกหงุดหงิดที่เหมือนถูกแย่งเวลาของคนรู้ใจไป
   “กูไม่เชื่อหรอก มันชอบมารยา กูรู้ดี ไอ้วีก็อีกคนชอบตามใจมัน ไม่ได้ทันเล่ห์เหลี่ยมมันหรอก” ภูธิปเอ่ยปากด่าว่าน้องนอกไส้อย่างไม่จริงจังนัก ออกแนวหมั่นไส้มากกว่า
   “ฮ่ะฮ่ะ ที่พูดนี่แค่หวงลูกน้องใช่มะ ไม่ได้คิดอย่างอื่นแน่นะ” ปุณณวิชแกล้งแซว
   “มึงก็พูดอะไรบ้าๆ เดี๋ยวฟ้าผ่าตายห่า กูหมั่นไส้ไอ้นนท์มันเว้ย ที่ได้ผัวดีๆ อย่างไอ้วี ความจริงกูไม่น่าสนับสนุนให้มันได้กันเลย มันเลยมาแย่งลูกน้องกูไปเลย ฮึ” ภูธิปที่หายหงุดหงิดแล้วนั่งลงบนโซฟากลางห้องแล้วไขว่ห้างกระดิกเท้าอย่างสบายอารมณ์
   “เรื่องอะไรไปหมั่นไส้คนเค้ารักกัน นายวีอยู่ใกล้ชิดคุณนนท์น่ะดีแล้ว คุณนนท์ยิ่งขี้เหงาอยู่ด้วย” ปุณณวิชเข้าข้างนนทวัชเต็มที่เพราะรู้ดีว่านนทวัชทำไปทุกอย่างก็เพราะรักและอยากอยู่ใกล้ชิดวีระ
   “เออๆ มึงก็ชอบเข้าข้างมันตลอดแหละ” ภูธิปทำเสียงเง้างอด จนปุณณวิชถึงกับส่ายหัวกับอาการแบบเด็กๆ ของภูธิป จึงเดินเข้ามานั่งลงบนโซฟาข้างๆ ภูธิปอย่างเอาใจ
   “แต่มีเรื่องน่ากังวลอยู่เรื่อง” ปุณณวิชเอ่ยขึ้นเมื่อนึกถึงปัญหาที่อาจจะตามมาในภายภาคหน้า
   “เรื่องอะไรวะ” ภูธิปถามด้วยความสงสัย
   “ก็ถ้าคุณพ่อคุณแม่คุณนนท์รู้เรื่องเข้า...” ปุณณวิชเอ่ยทิ้งค้างไว้อย่างหนักใจ
   “เออ  พ่อน่ะไม่เท่าไหร่หรอก น่าจะรับได้ แต่ถ้าคุณหญิงแม่ไอ้นนท์รู้เข้านี่ซิ คงกรี๊ดบ้านแตก เค้ายิ่งไม่ค่อยชอบไอ้วีอยู่ด้วย แต่ยังไงกูก็ไม่ยอมให้ใครมาพรากพวกมันแยกจากกันง่ายๆ หรอก ไอ้วีเองก็คงไม่ยอมเหมือนกัน ความจริงแล้วไอ้วีมันก็ไม่ใช่คนกระจอกงอกง่อยอะไรนักหรอกนะ มันก็เรียนจบมหา’ลัย ดีๆ เพียงแต่มันเชื่อพ่อ มันเลยมาทำงานกับกูอยู่ที่นี่ ไม่งั้นมันก็คงก้าวหน้ามีอนาคตไกลในสังคมเมืองไปแล้ว มันก็เหมือนกูแหละ ไม่ชอบชีวิตวุ่นวายก็เลยอยากอยู่ที่นี่มากกว่า แล้วมันเองก็มีหุ้นในรีสอร์ตนี้พอมากสมควรเลยนะ พ่อมันเก็บหอมรอมริบทิ้งไว้ให้ตั้งแต่ตอนทำรีสอร์ตใหม่ๆ นานๆ เข้ามันก็งอกเงยไปไม่รู้ตัว เพียงแต่มันเองชอบทำตัวติดดิน อยู่บ้านหลังเล็กๆ ซอมซ่อ แต่คิดแล้วก็สมน้ำหน้าไอ้นนท์มัน มันคงไม่รู้หรอกว่าผัวมันน่ะรวย ผ้าขี้ริ้วห่อทอง ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ” ภูธิปเอ่ยชื่นชมลูกน้องคนสนิทที่รักเหมือนเป็นน้องชาย ก่อนจะหัวเราะชอบใจเมื่อคิดว่านนทวัชเองก็เหมือนถูกดัดนิสัยจากที่เคยอยู่กินสบาย มีแต่คนดูแลรับใช้ ต้องมาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปจากเดิมมาก
   “ฮึ เรื่องอะไรไปสมน้ำหน้าคุณนนท์เค้า เพราะรักนายวีหรอกนะ คุณนนท์เค้าถึงยอมมาอยู่ นี่ก็แสดงว่าเค้าไม่สนใจเรื่องเงินทองอะไรซักหน่อย ใหญ่นี่น่าตีนัก” ปุณณวิชแกล้งตีแขนภูธิปเบาๆ แต่ภูธิปรีบคว้าแขนปุณณวิชไว้ก่อนจะดึงตัวเข้าหาและขโมยจูบปุณณวิช จนปุณณวิชถึงกับหน้าแดงซ่านรีบลุกขึ้นเดินหนีทันที!
      >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
   “คุณนนท์ เป็นอะไรไปครับ” วีระที่เดินเข้ามาให้ห้องนอนเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นนนทวัชนอนอยู่บนเตียงโดยห่มผ้าคลุมช่วงล่างไว้ นนทวัชโทรศัพท์หาภูธิปเพื่อตามให้เขากลับบ้าน โดยบอกว่าไม่สบาย ขณะที่เขาออกจากบ้านมานั่งดื่มเหล้ากับภูธิปและลูกน้องอีกหลายคนได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
   “นายวี ปวดท้องจังเลย” นนทวัชที่นอนอยู่บนเตียงทำเสียงอ่อย หน้าเบ้แสดงความเจ็บปวด
   “แล้วกินยารึยังครับ” วีระถามเสียงเรียบ
   “ยังเลย นายวีช่วยมาดูหน่อยซิ” นนทวัชยื่นมือให้วีระเหมือนจะเรียกให้เข้ามานั่งบนเตียงใกล้ๆ ตัวเอง แต่วีระกลับยืนมองนิ่งไม่ยอมขยับเขยื้อนตัว
   “นายวี ยืนเฉยทำไมล่ะ มาดูหน่อยซินะ นี่ปวดท้องจะแย่แล้วนะ โอ๊ย” นนทวัชร้องอย่างเจ็บปวด มือนึงก็กุมอยู่ที่หน้าท้อง
   วีระจึงจำใจนั่งลงบนเตียงข้างนนทวัชที่เขยิบตัวเองออกห่างพอให้มีที่ว่าง วีระมองหน้านนทวัชนิ่ง ยังเคืองเรื่องเมื่อเย็นไม่หาย
   “เจ็บจังเลยนายวี” นนทวัชอ้อนเสียงเบา
   “ถ้าเป็นมากงั้นผมจะพาไปหาหมอแล้วกันนะครับ” วีระพูด
   “ไม่ต้อง ไม่ต้องหรอก ไม่ได้เป็นมากขนาดนั้น แค่นายวีอยู่ดูแลก็พอนะ” นนทวัชรีบปฏิเสธก่อนจะฉีกยิ้มหวานอย่างเอาใจ
   “ผมไม่ใช่หมอนะ แค่นั่งดูเฉยๆ คงไม่หายหรอกมั้งครับ” วีระแกล้งพูดประชด
   “หายซิ แค่นายวีอยู่ใกล้ๆ ก็หายแล้ว จริงๆ นะ ดูซิ” นนทวัชคว้ามือวีระขึ้นมาวางบนช่วงท้องของตนเองที่มีผ้าห่มบางๆ คลุมอยู่
   “คุณนนท์ปล่อยนะครับ ถ้าไม่สบายก็นอนดีกว่านะครับ” วีระพยายามดึงแขนของนนทวัชออกทันที เพราะเมื่อเขาเผลอก้มหน้าลง นนทวัชก็รีบเอาแขนคล้องคอเขาไว้และดึงเข้าหาตัวทันที จนร่างทั้งสองคนแนบชิดจนเหมือนกอดกันอยู่
   “แต่ตอนนี้ผมหายแล้วหล่ะ พอนายวีมาก็หายเลย ไม่น่าเชื่อเลยนะ” นนทวัชแกล้งทำหน้าแปลกใจแต่นัยน์ตายิ้มแย้มอย่างพอใจ
   “คุณนนท์!” วีระร้องเสียงดังขึ้นเมื่อนนทวัชดึงผ้าห่มที่คลุมช่วงล่างออก เผยให้เห็นช่วงขาขาวผ่องและท่อนเนื้อช่วงล่างที่กำลังดันกางเกงในสีขาวตัวจิ๋วออกมาจนเด่นนูน เพราะช่วงล่างนนทวัชไม่ได้ใส่อะไรเลยนอกจากกางเกงในสีขาวตัวเดียว
   “นายวีไม่เชื่อเหรอ หายแล้วจริงๆ นะ ไม่เชื่อลองจับดูซิ” นนทวัชเลิกเสื้อเชิ้ตที่ใส่อยู่ขึ้นแล้วดึงมือวีระให้วางลงบนหน้าท้องของตัวเองก่อนจะจับให้เลื่อนลงมากุมเป้าของตัวเอง
   “คุณนนท์ นี่แกล้งผมอีกแล้วเหรอครับ” วีระพูดอย่างหงุดหงิดเมื่อนนทวัชพยายามกอดเขาแน่นไม่ยอมปล่อย จนลำตัวช่วงล่างแนบชิดเสียดสีกันจนเขาเกิดอารมณ์ขึ้นมา
   “นายวี อ๊ะ...แหม ใจร้อนจังเลยนะ โอ๊ย เบาๆ ก็ได้ เจ็บนะ...” นนทวัชร้องอย่างตกใจเมื่อวีระกระชากแขนของเขาออกแล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของนนทวัชออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกระชากกางเกงในตัวจิ๋วออกพรวดเดียว
   “นายวี...อ๊ะ เจ็บนะ...โอ๊ย เบาๆ หน่อยซิ อ่าห์ อาร์ร...นะ...นายวี” นนทวัชถึงกับร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด เมื่อวีระเริ่มซุกไซร้ตามซอกคอและขบกัดเข้าที่ยอดอกเขาอย่างแรง...รุนแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
   “เจ็บเหรอครับ นึกว่าคุณนนท์จะชอบแบบนี้ซะอีก ฮึ” วีระตอบพร้อมกับหัวเราะในลำคอก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงรักปรนเปรอให้นนทวัชอย่างเร่าร้อน

   “นายวีอ่ะ เป็นอะไรไปทำไมถึงรุนแรงจังเลย ไม่คิดเลยนะว่านายวีจะชอบแบบซาดิสม์กับเค้าด้วย” นนทวัชที่นอนซบหน้าลงบนอกวีระอย่างเหนื่อยอ่อน เอ่ยถามยิ้มๆ ถึงจะรุนแรงกว่าปกติแต่ก็รู้สึกดีกับรสชาติแปลกใหม่ที่วีระปรนเปรอให้
   “ก็อยากมารยานักนี่” วีระพูดว่าอย่างนึกหมั่นไส้
   “นายวีอ่ะ ปากร้ายจังนะ แต่ถึงนายวีจะว่ายังไงก็ไม่โกรธหรอกนะ ฮึ” นนทวัชแกล้งทำเสียงงอนวีระอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะหลับตาพริ้มลงบนอกวีระ อยากพักผ่อน...เหนื่อยมาทั้งคืน
   “ฟอด” วีระหอมหน้าผากนนทวัชอย่างแผ่วเบา ก่อนจะนิ่งมองนนทวัชที่นอนหลับตาซุกอยู่ข้างอกเขาอย่างนึกเอ็นดู...ยังไงเขาก็โกรธคุณนนท์ไม่ลงหรอก ต่อให้คุณนนท์จะเจ้าเล่ห์มารยาขนาดไหนก็ตาม... ต่อให้ต้องรับมือกันอีกกี่รูปแบบเขาก็คงต้องยอมให้นนทวัชอยู่แล้ว...ทำไงได้ก็ทั้งรักทั้งหลงจนหมดหัวใจไปแล้วนี่!

(จบบริบูรณ์!!!)
      ___________________________________________________
   

ตอนพิเศษ 2 ตอน (แบบยาวกว่าปกติ ) จบสมบูรณ์แล้วนะจ๊ะ (คงเขียนถึง 10 ตอนไม่ไหวหรอกนะจ๊ะ )
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะคะ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ 
ไว้เจอกันโอกาสหน้านะคะ 
  

[jimmyFG]

นน มารยาสมชื่อจริงๆนะ

วี ก็ไม่ทันเหล่ห์เหลี่ยมเอาสะเลย

แต่ขำที่ใหญ่พูดอ่ะว่าได้ผัวรวย

ฮ่าๆ ถ้าคุณหญิงแม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นล่ะนี่

ยังไงก็ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะครับ

ที่แต่งมาให้อ่านกัน จะติดตามผลงานต่อไปนะครับ

 

[sunshinesunrise]

อยู่ด้วยกันได้อ่ะ 5555555555

[NewYearzz]

แหม่ะ!!! อยากหลับบนเบาะหนังมนุษย์บ้างจัง 

ว่าแต่ ไม่ถึง 10 ตอนจริงหรอครับ?

[mro]

โครตเหมาะกันเลยเหอะคู่นี้

[namtarn11]

555 คุณนนท์นี่ร้ายจริงๆ

[NY_JK]

ตอนพิเศษสนุกจัง น่ารักดี 
ไม่อยากให้จบเลย แต่คนแต่งเคยบอกว่าเรื่องนี้มีประมาณ 30 ตอน ก็คงต้องยอมรับ
แต่ว่าแต่งเรื่องใหม่ต่อด้วยนะ เราอยากอ่าน 

[403]

ขอบคุณคนแต่งเช่นกันค่ะที่แต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้ให้อ่าน

อย่าลืมไปต่ออีกเรื่องที่แต่งค้างไว้เน่อออ อยากอ่านดราม่าแบบจัดเต็มแล้ว ฮ่าๆ

 

[maru]

นนท์ก็จริง ๆ เลย แกล้งวีทำไมกันนะนั่น ใหญ่ก็ไม่ค่อยเลยนะ ปุณน่ารัก

[koikoi]

 :pig4:ถึงจะมารยายังไงแต่เค้าก็ทำไปเพราะรักนะ

[ammamooty]

จบจริงๆแล้วหรอคะขอบคุณที่แต่งมาใผ้อ่านนะคะสนุกมากเลยอะ นนท์นี่มารยาจริงๆนะแต่นายวีเขาก็รักของเขาอะเนอะน่ารักไปอีกแบบ(ฮา)