ตอนที่ 3 ไอ้ลูกชายไม่เข้าใจกู๊ วันนี้พวกปีสองที่ถูกบังคับให้ไปช่วยงานเกษตรแฟร์ที่จัดขึ้นที่เชียงราย กำลังทยอยเดินทำหน้ามุ่ยมารวมตัวที่หอประชุม หน้าตาบ่งบอกชัดเจนว่าไม่อยากไปร่วมงานอย่างแรง! รวมถึงตัวผมเองด้วย
ไอ้โอมมันก็ไม่อยากให้ผมไปเพราะไม่มีคนช่วยงานที่ร้านเหล้า มันบอกว่าไอ้อาร์ทพึ่งไม่ค่อยได้ แล้วไม่ให้กูลาออกจากมหาวิทยาลัยมาทำงานที่ร้านเหล้ามึงอย่างถาวรเลยล่ะ ไอ้ห่า!!
“เอ้าน้องๆปีสอง ทำหน้าตาให้เบิกบานกันหน่อยค่ะ พี่ๆไม่ได้พาไปรบน้า แค่ให้ไปช่วยจัดบูธเอง”
“ช่ายๆ อยู่ฟรีกินฟรี ได้ไปพักรีสอร์ทเลยน้า”
“บรรยากาศดีมากครับ ไม่ร้อนพี่ๆคอนเฟิร์ม”
แต่ละคนก็ไม่ได้ทำหน้าตาให้เบิกบานสดชื่นขึ้นแต่อย่างใด แต่ก็ยังช่วยกันยกสิ่งของที่เตรียมไปจัดบูธขึ้นรถ อุปกรณ์ที่เตรียมไปจัดงานก็พวกป้ายให้ความรู้เกี่ยวกับความรู้เรื่องสมุนไพรต่างๆ ใบปลิวแผ่นพับอีกหลายกล่อง
แต่ละคนก็จับคู่กันนั่งบนรถบัส และแน่นอนผมก็ได้นั่งคนเดียว ดีซะอีกนั่งสบายเพราะขาผมยาวถ้านั่ง 2 คนจะเบียดกัน พวกเราต้องนั่งรถเกือบ 10 ชั่วโมง เราก็นั่งกันไปโงกแล้วโงกอีก หลับแล้วก็ตื่นตื่นแล้วก็หลับกันไปหลายรอบก็ยังไม่ถึงเลย
“เอ้าน้องๆ ลงรถครับถึงแล้ว”
“ของยังไม่ต้องยกลงนะคะ เดี๋ยวพี่ปล่อยให้เอาสัมภาระส่วนตัวเข้าไปเก็บในห้องพักก่อนเนอะ”
“4 คืน 5 วันเราต้องพักที่นี่ แต่ก็ไม่ต้องห่วงน้าเพราะมหาวิทยาลัยเราเหมาที่พักไว้แล้ว จะมีแค่พวกเรานี่แหละค่ะ”
“เดี๋ยวน้องๆมาเข้าแถวจับเบอร์เลือกห้องพักก่อนค่ะ”
“ไม่ต้องจับเบอร์ไม่ได้เหรอครับ จับคู่กันเองก็ได้นะครับพี่”
ไอ้ตุ๊กแกมันเสนอความคิดเห็น ก็ดีเหมือนกันนะ เพราะผมดวงค่อนข้างซวยอาจจะได้คู่เป็นมันก็ได้ซึ่งผมไม่อยากได้เลยจริงๆ
“ไม่ได้ครับ ต้องจับฉลากเพราะพี่ๆอยากให้น้องๆได้จับคู่กับพวกพี่ๆด้วย ชายหญิงแยกแถวนะครับ”
“โหพี่ ไม่เอาได้เปล่า”
มีเสียงปีสองบ่นง๊องแง๊งๆ แต่รุ่นพี่ใจโฉดมันก็ไม่สนใจ บังคับให้จับฉลากกันทุกคน
“จับได้เลขห้องแล้วก็มารับกุญแจที่พี่นะคะ”
“ครับ/ค่ะ”
เสียงอ่อยมากอ่ะแต่ละคน โดนบังคับให้มาช่วยงาน แล้วยังโดนบังคับให้พี่อยู่ร่วมกับรุ่นพี่อีก เฮ้ออ!
“ไอ้โต๋มึงได้หมายเลขอะไรวะ ของกูได้เลข 17”
ไอ้ไข่ย้อยมันพูดขึ้นเมื่อเราทยอยเดินหาหมายเลขห้องพัก ของผมได้หมายเลข 13 เป็นเลขที่มองเห็นความซวยลางๆมาแต่ไกล เมื่อกี๊แวะไปขอกุญแจมา รุ่นพี่บอกว่าคู่บัดดี้ไปเอามาก่อนแล้ว
“ของกูเลข 14 อยู่กับพี่หมวยปีสาม ยังดีนะสนิทกับพี่เขาอยู่เหมือนกัน กูไม่อยากอยู่กับคนไม่สนิทเลยอ่ะ”
จ๊ะจ๋าผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ในกลุ่มสี่ยอดกุแมวพูดขึ้น
“ของไอ้บดินทร์ได้เบอร์ 9 อยู่กับพี่หน้าโหดปีสี่ สงสารฉิบหาย”
“เอ้าไอ้โต๋ ตกลงมึงได้เลขอะไร ยังไม่ตอบเลย”
“กูดูไม่ออกนี่มันเลขอะไรวะเลข 8 หรือเลข 3 วะ”
“ไหนเอามาดูดิ…อ๋อเลข 3 เขียนเหมือนเลข 8 เลย”
“ห้องกูไปทางนี้ กูไปก่อนเดี๋ยวมาเจอกันที่ส่วนกลางนะ”
รีสอร์ทที่นี่ห้องพักแยกกันอยู่ห่างพอสมควร มีห้องพักประมาณ 20 ห้อง ลำพังพวกเรามาพักก็เกือบเต็มแล้วครับ ผมก็เดินไปตามป้ายบอกว่าห้องของผมต้องเลี้ยวซ้ายเดินไปซักพักก็เจอป้ายบอก มีใครคนนึงกำลังไขกุญแจห้องหมายเลข 13 อยู่... คงไม่ต้องให้ผมบอกว่าเป็นใครหรอกมั้ง
“…”
ผมไปยืนข้างๆมันที่กำลังเปิดประตูห้องเข้าไป
“…ไอ้แว่น มึงก็อยู่ห้องนี้เหรอ?”
“…กูคิดว่าจะได้อยู่กับรุ่นพี่สวยๆซะอีก”
มันพูดแล้วก็ยิ้มที่มุมปาก แบบที่หลายๆคนมองว่าหล่อวัวตายควายล้ม หล่อฉิบหายวายวอด
ผมก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ไม่ค่อยอยากเสวนากับกัน
“กูขออาบน้ำก่อนแล้วกัน เหนียวตัวฉิบหาย”
“…”
เรื่องของมึงเถ๊อะ! แต่ว่า…ผมลืมอะไรไปรึเปล่าวะนึกไม่ออก… จัดของก่อน ตอนนี้แค่สิบโมง เที่ยงๆรุ่นพี่บอกให้ไปรวมตัวกินข้าวที่ส่วนกลาง ช่วงบ่ายค่อยไปสถานที่จัดงาน สถานที่จัดงานก็เป็นมหาวิทยาลัยในพื้นที่นี่แหละครับ รุ่นพี่บอกว่าต้องนั่งรถเป็นชั่วโมงเหมือนกันกว่าจะถึง
“มึงไม่อาบบ้างเหรอ นั่งรถมาตั้งหลายชั่วโมง”
“อาบครับ”
นึกออกแล้วครับว่าผมลืมอะไร ฉิบหายล่ะทีนี้ !! ลืมไปเลยว่าเวลาอยู่ห้องพักก็ต้องมีการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ไอ้ตุ๊กแกมันต้องจับได้แน่นอนเลย แล้วผมจะทำยังไงดีเนี่ย!!
“เหรอ? งั้นกูออกไปเดินเล่นข้างนอกนะ ไม่ได้เอากุญแจไป มึงเป็นคนเก็บเลยก็แล้วกัน”
“…ครับ”
“เอาเบอร์มึงมาด้วยเผื่อกูเข้าห้องไม่ได้จะได้โทรตาม”
“…”
ไม่อยากให้เบอร์มันเลยให้ตายสิพระเจ้าจ๊อด!! เอาวะ วันหลังค่อยบล็อกมันก็ได้ หลังจากที่ไอ้ตุ๊กแกมันออกไป ผมก็อาบน้ำนอนอ่านการ์ตูนเล่นไปพลางๆ ผมเอาติดมาด้วย 2-3 เล่ม
เวลาเที่ยงผมก็ออกมาจากห้องพัก ไปรวมกันที่ส่วนกลางของรีสอร์ทเพื่อกินข้าวกลางวัน ผมก็นั่งกินปกติของผมไปจนมีไอ้ตุ๊กแกเดินเข้ามาที่โต๊ะที่ผมนั่งอยู่คนเดียว
“ทำไมมึงไม่ไปนั่งกับคนอื่น?”
มันก็เรื่องของกูป่ะวะ มึงจะทำไมกูเนี่ย!
“…”
“เอากุญแจมาหน่อยกูลืมของ”
ผมก็ให้กุญแจมันไป แล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อไป
หลังจากนั้นงานใช้แรงงานก็มา พวกเราเด็กคณะเกษตร ม.xxx ก็เดินทางไปยังมหาวิทยาลัยในพื้นที่เพื่อเตรียมจัดบูธงานเกษตรแฟร์
“เอาล่ะครับ งานจะเริ่มพรุ่งนี้แต่วันนี้เราจะเตรียมจัดบูธกันก่อน เราต้องเตรียมให้เสร็จก่อนห้าโมงเย็นนะครับ”
“หลังจากเตรียมเสร็จเรียบร้อย รถจะกลับไปส่งที่รีสอร์ทแล้วจะนัดทุกคนรวมตัวกันเวลา 2 ทุ่มเพื่อคุยรายละเอียดงานนะคะ”
ใช้แรงงานยังไม่พอ ยังต้องไปรอคุยงานอีกนัดคุย 2 ทุ่ม กว่าจะตกลงกันได้ก็คงเที่ยงคืนล่ะมั้ง
หลังจากประชุมเสร็จผมก็รีบชิ่งไปเข้าที่พักก่อนแต่ลืมไปว่ากุญแจอยู่ที่ไอ้ตุ๊กแกมัน
“นี่…”
“ห๊ะ! อะไรของมึง?”
“ผมขอกุญแจห้องหน่อย”
“อ่อ…แล้วก็ไม่พูด ทีเวลาตอบคำถามอาจารย์ล่ะคล่องปรื๋อ”
มันล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบกุญแจออกมา แต่ไม่ยอมส่งให้
“…”
ก็ไม่อยากคุยกับมึงไงไอ้ตุ๊กแกหน้าหล่อ
“นี่มึงไม่คิดจะตัดผมซักหน่อยเหรอ?”
“…”
“เออ! พูดด้วยก็ไม่พูดด้วย จะไปไหนก็ไปเลยไป”
มันโยนกุญแจมาให้ ผมรับเกือบไม่ทัน ดีนะไม่ตกลงไปในอ่างปลา ไอ้ห่าเดี๋ยวต้องลำบากกูลงไปงมอีก
ผมรีบกลับมาห้องอาบน้ำเตรียมตัวมุดผ้าห่มนอน ใครจะรู้เวลาหลับมันอาจจะแอบดูผม ผมเลยใส่แว่นแม่งนอนเลย!
“หลับแล้วเหรอวะไอ้แว่น”
ผมได้ยินเสียงกุกกักๆ ไอ้ตุ๊กแกมันกลับมาแล้ว ผมได้ยินเสียงมันบ่นงึมงัมๆ
“แม่งนอนคุมโปงเลย ตลกฉิบหาย”
เสียงมันเงียบไปแล้ว คงไปอาบน้ำ ผมไม่อยากให้ใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของผมซักเท่าไร เพราะอดีตที่ผ่านมามันค่อนข้างน่ากลัวไปซักหน่อย
“เอาล่ะน้องๆตื่นกันรึยังคะ หน้าตาแต่ละคนเหมือนยังไม่อยากตื่นกันเลยเนอะ”
“เดี๋ยวกินข้าวเสร็จเราจะเดินทางไปมหาวิทยาลัย xxx กันเลยนะครับ”
แน่นอนแหล่ะครับไม่ค่อยมีใครอยากตื่นกันหรอก ยิ่งรู้ว่าวันนี้จะต้องไปตะโกนเชิญชวนให้คนเข้าบูธ ยืนแจกเอกสารพร้อมทั้งอธิบายข้อมูลต่างๆ ก็ยิ่งไม่อยากไปกันใหญ่
“เดี๋ยวน้องแว่นเป็นคนช่วยอธิบายข้อมูลนะคะ ส่วนน้องโต๋ให้ไปยืนแจกเอกสารค่ะ”
“ทำไมต้องเป็นผมล่ะครับพี่?”
ไอ้ตุ๊กแกมันนถามพี่ปีสี่คนสวยขึ้น มันยิ้มจนปากจะฉีกไปถึงหูแล้ว
“ก็น้องโต๋หน้าหล่อที่สุดไงคะ ก็เลยต้องเอาไปช่วยเรียกแขก”
“เหรอครับ แต่มันก็จริงนะครับ”
กิจกรรมวันแรกผ่านไปด้วยดี ไอ้ตุ๊กแกทำหน้าที่เรียกแขกได้ดี ทั้งสาวๆหนุ่มๆต่างมหาวิทยาลัย เดินเข้าบูธมหาวิทยาลัยเราไม่ขาดสาย ผมก็ทำหน้าที่ของผมไปเรื่อยๆจนจบงาน
“วันนี้เราเก็บบูธได้เลยค่ะ พรุ่งนี้ค่อยมาต่อกัน หลังจากกลับที่พักก็ตามสบายเลยนะวันนี้ไม่มีประชุมต่อนะคะ”
“พวกน้องๆผู้ชายช่วยกันยกของไปเก็บที่รถครับ”
งานใช้แรงงานก็มาอีกตามเคย เกิดเป็นผู้ชายก็งี้แหละครับ ต้องรับหน้าที่ทำงานแบกหามงานกรรมกรตลอด สาวๆก็ช่วยเก็บอุปกรณ์ชิ้นเล็กชิ้นน้อยขึ้นรถ วันนี้โคตรเนื่อยคงนอนหลับสนิทดี
“ไอ้แว่นกูยังไม่กลับห้องนะ ดึกๆลุกมาเปิดประตูให้กูด้วย”
มันใช่หน้าที่กูมั้ยนั่น ต้องมาเปิดประตูให้มึงตอนดึกๆเนี่ย
“ไอ้แว่นมึงได้ยินกูมั้ย”
“…ครับ”
เป็นภาระกูอีกไอ้ตุ๊กแกจอมแรดเอ้ยยย!มันคงแอบไปเที่ยวข้างนอกแน่นอนเลย ช่างมัน! รุ่นพี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่อย่าเสือกเมามาให้เป็นภาระกูอีกล่ะ
หลังจากกินช้าวเย็นผมก็กลับห้องมาอาบน้ำนอนอ่านการ์ตูนเล่น นอนไปนอนมาก็เผลอหลับไป
‘ก๊อกๆ’
ใครมาเคาะเรียกวะกำลังหลับเพลินๆเลย ไม่สนใจแม่ง!
“ไอ้แว่นๆเปิดประตู”
อืม…น้องลิซ่าอย่าเพิ่งปาย… รอพี่แว่นด้วยยย อยากเจอน้อง ฝันเห็นก็ยังดี อยากถูกหวยจะได้ไปเที่ยวเกาหลี
“ไอ้แว่น เปิดเดี๋ยวนี้ ช…ช่วยกูด้วย”
หืม!เสียงไอ้ตุ๊กแก ทำไมเสียงมันสั่นแปลกๆ
“ป…เปิดประตู”
เออ !! มาขัดขวางกูแม้กระทั่งตอนฝันเห็นน้องลิซ่า ผมก็จำใจลุกไปเปิดประตู
พอผมเปิดประตู ไอ้ตุ๊กแกมันก็ผวาเข้ามากอดผมเลย อ๊ากกก!! อย่ากอดกู กูหลอน กูอยากกอดน้องลิซ่าคนเดียวเท่าน้านนน
“ช…ช่วยกูหน่อย กูร้อน”
แล้วให้กูทำไงอ่ะ เอาน้ำแข็งให้มึงกินเหรอ
“ก…ร้อนมาก…อา…”
ฉิบหาย! มันเป็นอะไรวะ แล้วอะไรมันดันอยู่ที่ต้นขาผมวะ
“แว่น…ช่วยกู”
มันหอบแล้วก็หายใจหนักๆ หน้ามันแดงๆ มันเป็นอะไรเนี่ย
“ป…ปวดท้องเหรอ เดี๋ยวผมไปเรียกเจ้าหน้าที่ที่พักให้นะ”
“ม…ไม่ต้อง”
เฮ้ยๆๆมันลูบตูดผมอ่ะ มึงทำอาไร๊ ปล่อยกู๊!!
“ด…เดี๋ยวก่อนครับ ป…ไปนอนที่เตียงเดี๋ยวผมไปเรียกรุ่นพี่นะ”
“ไม่…มึงช่วยกูหน่อย”
มันลูบไม่เลิก ผมเลยพยุงมันโยนลงไปที่เตียง
‘ผลั่ก’
ไอ้ตุ๊กแกมันเริ่มถอดเสื้อ…มันคงชอบถอดเสื้อนอน แต่ตัวขาวฉิบหาย หัวนมชมพูด้วยอ่ะ แต่ผมว่าตัวมันแดงๆนะ
ม…มันถอดกางเกง เอิ่ม คงไม่มีอะไรมั้ง มันคงชอบถอดกางเกงนอน แต่ขาข๊าวขาว เรียวด้วย น้ำลายหก เอ้ยไม่ใช่!!
“ไอ้แว่นม…มาช่วยกูหน่อย…”
“ช…ช่วยอะไร เดี๋ยวผมไปเรียกรุ่นพี่ดีกว่านะ”
อย่ามาเรียกกู๊ ผมหันหลังเตรียมไปเรียกรุ่นพี่มาดูดีกว่า เผื่อไอ้ตุ๊กแกมันไม่สบาย
‘หมับ’
“เฮ้ยย!”
ไอ้ตุ๊กแกมันกระโดดมาจับตูดผมอีกแล้ว มึงจะอะไรกับตูดกูนักหนา ปล่อยกู๊!!
“มึงก็ช่วยกูหน่อย กูโดนยามา”
“ย…ยาอะไร”
พูดตะกุกตะกักเลยกู ผมหันไปจ้องหน้ามัน หน้ามันแดงๆ เหงื่อชื้นที่หน้าผาก ตามันฉ่ำๆนะ มันกัดปากมองมาที่ผม
ด…เดี๋ยวก่อน อาการนี้มัน…
“ยาปลุกเซ็กส์ไง”
ฉิบหาย!! ลางร้ายบอกว่าผมกำลังจะเสียซิง ไม่อาว…พ่อแก้วแม่แก้วช้วยด้วยผมกำลังจะถูกผู้ชายปล้ำ!!
ไม่พูดเปล่าไอ้ตุ๊กแกมันจับผมโยนไปที่เตียง แล้วตามมาค่อมไว้ ตัวมันเหลือแต่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวที่มีอะไรตุงๆอยู่ข้างในด้วย หวังว่ามันคงเป็นแค่มะเขือม่วงที่มันใส่ไว้ในบ๊อกเซ่อร์…ที่ไหนเล่า!!!
“ช่วยกูหน่อย ขอยืมตูดมึงแป๊บเดียว”
ไอ้สัด! ตูดมันขอยืมกันไม่ได้!! ผมหลับตาปี๋ ใช้สมองอันชาญฉลาดของตัวเองคิดว่าจะทำยังไงดี
“เอ่อ…เดี๋ยวผมไปบอกเพื่อนคุณให้นะ ให้เขาหาผู้หญิงให้”
“ไม่ไหว กูรอไม่ได้…นะแว่นนะ”
มันกระซิบที่หูผม จั๊กจี้ว่ะ มันค่อยๆไล้เลียที่ติ่งหูผม ซุกไซ้ที่ซอกคอ อ๊ากก!! มันกำลังทำผมเคลิ้ม
“อา…เดี๋ยว…ผ…ผมไม่”
“อืม…แว่นมึงเกะกะจัง”
มันถอดแว่นผมออก ม่าย!!เอาแว่นกูคืนมา ผมจะแย่งกลับแต่มันโยนฟิ้วไปตกข้างเตียงแล้ว ถึงมันจะไม่ใช่แว่นสายตาแต่มันก็แพงนะเฟ้ย!
“ไอ้แว่น!! ทำไมมึง??”
ไอ้ตุ๊กแกมันตาเหลือกแล้ว อาไรอี๊กกก???
“ม…มึงคือคนที่ร้านเหล้า”
ฉิบหาย!!! ความลับแตก
“…ม…ไม่ใช่”
“หึ!! ใช่มึงจริงๆ”
“อ๊ะ! เดี๋ยวโต๋…ผ…อย่า”
มันกัดที่ซอกคอผม แม่งเป็นหมาเหรอ เจ็บจี๊ดๆไอ้โรคจิตเอ๊ยย!!
“มึงอยู่เฉยๆแว่น กูไม่อยากใช้กำลัง”
“ปล่อยนะ…อา…”
มันล้วงเข้ามาในกางเกงบอลผมแล้ว ลูบไล้น้องชายผมไปมาดูชำนาญจริงนะมึงน่าหมั่นไส้!!
“อืม…อย่า”
เคลิ้มครับ อา…รู้สึกดี…ไม่!! มันกำลังจะปล๊ำผมนี่หว่า
“อา…โต๋อย่า…ปล่อยผม อื้อ…”
มันจูบปิดปากผม เรียวลิ้นมันค่อยๆลุกล้ำเข้ามาในปากผม อา…ไอ้ตุ๊กแกมันจูบเก่งฉิบหาย
“อืม…อา”
เสียงครางของมันดังขึ้น เสียงน่ารักจัง…มือของมันก็ยังไม่หยุด มันดันชายเสื้อผมขึ้นมาถึงคอแล้ว เฮ้ยๆๆผมจะยอมไม่ได้นะ
“อา…อืมมม”
ไอ้ตุ๊กแกใช้ปลายลิ้นไล้เสียหัวนมสีน้ำตาลของผมไปมา เสียวว่ะ! ไอ้นี่มันเก่งเกินไปแล้ว!! ผมจะทำยังไงเนี่ย รู้สึกว่าตูดไม่ปลอดภัย
“ด…เดี๋ยวโต๋ ผ…ผมใช้มือทำให้นะ”
“…”
มันเงียบ แต่เงยหน้ามามองผม หน้ามันบ่งบอกว่าอารมณ์ขึ้นสุดๆ แต่ก็ดูเซ็กซี่ดี…อา…นี่ผมเป็นอะไรวะ!! รู้สึกเคลิ้มจัดเลย! ไอ้น้องชายในกางเกงก็ไม่ให้ความร่วมมือเลย
“…หึ! ของมึงนี่ใหญ่นะ”
อย่ามาชมกู๊ กูเขิน เอ่อ…ไม่ใช่สิ…
“อา…อืมมมม อย่า…”
ไอ้ตุ๊กแกมัน!! ใช้ปากทำให้ โอ!! แม่เจ้า พระเจ้าจ๊อด !! หลวงพ่อ ช่วยด้วย!! ครั้งแรกของผม…เสียวฉิบหายยยย ไม่เอาไม่เคลิ้ม
“ซี๊ดดดด ต…โต๋…ม่ายยยย”
ไม่ไหวแล้ว ผมจะยอมง่ายๆไม่ได้!! จะทำไงดี จะลุกวิ่งหนีก็ไม่ไหว…ไอ้น้องชายก็ไม่เป็นใจเล๊ยยยแข็งสู้ลิ้นมันอี๊กก ลูกชายไม่เข้าใจกู…
จบตอนที่ 3