หัวข้อ: [นิยาย] Romance Of My Own

[C2U]

จอนแกล้งแชมป์ แรงเหมือนกันอ่ะ 

ตกลง จอนยังรักแชมปือยู่ใช่มัีย   เริ่มไม่มั่นใจละ   

[Ak@tsuKII]

จอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน    
    

เฮ้อออออออออออออออออ  เครียดดดดดดดดดดดดดดดด

ขอบคุณคนโพสต์คร้าบบบบบบบบบบ   

[Manji+]

บทที่ 5 จุดแปรผัน




วันศุกร์นี้กลับ มาเป็นเหมือนปกติ ที่ผมมีความสุขอีกครั้ง การเข้ากลุ่มเพื่อฟังว้าก ไม่น่าเบื่อเหมือนเดิมๆ เราเริ่มมีเพื่อนมากขึ้น โดยเฉพาะ แป้งที่ดูสนิทกับไอจอนมาก แต่ผมดูไม่รู้เลยว่าแป้งคิดยังไงกับจอน แต่ท่าทางไอจอนจะเป็นที่หมายตาของเพื่อนๆคนอื่นอยู่ไม่น้อย

วันนี้ผมต้องออกไปช่วยเหลือการกลั่นแกล้งของว้ากข้างหน้า ปรากฏว่าทำอีท่าไหนไม่รู้ ขาผมดันแพลงซะงั้น นี่จะให้โทษก็คงไอพี่ทีนนั่นล่ะ หาเรื่องพิลึกๆมาให้ผมทำ พี่ๆเลยช่วยพาผมออกไปแยกนั่งอยู่ข้างนอก คนเดียว ผมเบื่อๆเลย โทรหาเพื่อนรักของผม


“แทค ทำไรอยู่วะ หายหัวไปเลย”
“โอ้ย กิจกรรมที่คณะ โคตรยุ่ง แต่มีแต่กิจกรรมขำๆ คงโหดสู้คณะมึงไม่ได้หรอก วันนี้ว่างมั้ย ไปหาไรกินดีกว่า ไม่ได้เจอมึงตั้งนาน คิดถึ้ง คิดถึง”

“เว่อร์ไปมึง ยังไม่ถึงสามวันเลย” ผมท้วงขำๆ
“ปกติ เราเจอกันห้าวันต่ออาทิตย์ นี่ไม่เจอกันตั้งสามวันก็ต้องคิดถึงเป็นธรรมดา”

“เออๆ มาเด่ะ เด๋วจะรอ” ผมบอก
“แล้ว ไอจอนอ่ะ”

“ยังประชุมอยู่เลย พอดีกูขาแพลงกูเลยได้ออกมาก่อน แต่เดี๋ยวจะเลิกแล้ว”
“อ่าว เป็นไรมั่งรึเปล่า เด๋วกูจะรีบไปหานะ”

“ค้าบๆ เด๋วเจอกัน” แล้วผมก็วางโทรศัพท์ไป สักพัก ประชุมวันนี้ก็เลิก แต่ไม่มีวี่แววที่ไอจอนจะเดินมาดูผม


มันยังคงนั่งคุยกับแป้งอยู่ นี่มันไม่คิดจะเดินมาหาผมเลยเหรอ มันไม่คิดว่าผมจะเจ็บ จะเหงาอยู่ตรงนี้คนเดียวบ้างเหรอ แล้วคนที่ผมไม่คิดว่าจะมา กลับมาแทน

“เป็นอะไรมั่งมั้ย เราหน่ะ” ตัวต้นเหตุเดินมาถามผม พร้อมกับพี่ชายผมที่ยืนอยู่ข้างๆ
“คงไม่เป็นอะไรมั้ง อาจจะแค่หัก” ผมตอบลอยหน้าลอยตา ไม่ถูกชะตากับพี่รหัสคนนี้เลย

“นี่ เจ็บแล้วยังปากเก่งอีก สมแล้วที่เป็นน้องไอฮัท”
“อ่าวมึง มาลามปามกู” พี่ฮัทตบหัวพี่ทีนไปที

“แน่ใจเหรอ ให้พี่พาไปห้องพยาบาลมั้ย” พี่ฮัทหันมาถาม
ผม ผมกะลังจะตอบว่าไปอยู่แล้ว
“เด๋วพี่พาไปเอง” พี่ทีนพูดขึ้น

“นี่น้องรหัสกู กูดูแลได้ มึงไปเตรียมงานว้ากดีกว่า เด๋วจะโดนด่าว่าเป็นว้ากนิ่งอีกหรอก”
“ไอห่า” พี่ฮัทกัดฟันพูด ท่าทางจะโดนแซวมาเยอะ ก็เล่นยืนนิ่งอยู่อย่างเดียว ไม่ค่อยมีปากมีเสียง

“ไม่เป็นไรคับ เด๋วเพื่อนผมจะมาหา”
“ใคร” เสียงนั้นดังมาจากพี่ทั้งสองคนพร้อมๆกัน ดูพี่ทีนจะหันหน้าไปมองหน้าพี่ฮัทแล้ว

“ไอแทคอ่ะ พี่ฮัท ไม่ได้เจอมันตั้งนาน” ผมมองหน้าพี่ฮัท
“อ๋อ” ผมเล่าเกี่ยวกับไอแทคให้พี่เค้าฟังคร่าวๆ แต่ไม่ได้บอกว่าไอแทคมันคิดยังไงกับผม

“ยังงั้นก็ไม่เป็นไร เตรียมไปประชุมรอบดึกได้แล้ว ไอทีน” พี่ฮัทลากพี่ทีน ที่ดูยังจะถามต่อซะให้ได้ ผมก็ได้แต่นั่งรอว่าเมื่อไหร่ ไอจอนจะเดินมาหาผมซักที ยิ่งดูมันคุยผมยิ่งเริ่มคิด กับอาการแปลกๆของมัน ผมวกกลับไป เรื่องที่มันถามผมถึงความสัมพันธ์ของเราเมื่อเข้ามหาลัย



ที่มันพูดเรื่องจะเจอคนที่ดีกว่า เรื่องที่มันเจาะจงเลือกแป้ง



เรื่องที่มันบอกว่าไม่อยากโกหกที่ผมถามมันว่าใครเป็นเจ้าของหัวใจของมัน




และจากที่ดูที่จอนกับแป้งคุยกัน ถ้ามองดูแล้ว ก็เหมือนคนที่เป็นแฟนกันกำลังคุยกันอยู่ ผมกำลังมองไอจอนอยู่ อยู่ๆ ความมืดก็เข้าปกคลุม



“ใครเอ่ย” เจ้าของมือที่ปิดตาผมอยู่เอ่ยขึ้น
“นี่ มึงอย่ากวนตีน มาตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมดึงมือออกแล้วลากมันมานั่งข้างๆ


“ก็ตั้งแต่ที่มึงมองไปทางไอจอนด้วยสายตาอันรวดร้าว กูยังว่างนะแชมป์”
“ไอห่านี่” ผมต่อยมัน


“ผู้หญิงคนนั้นใครอ่ะ” แทคมันถามขึ้น
“แป้ง เด็กในโต๊ะหน่ะ”


“น่ารักดีหว่ะ ไอจอนมันคิดไงถึงไปนั่งคุยยั้งงั้นหน่ะ” แทคมันพูดแทงใจดำผม
“มันสนิทกันหน่ะ ก็คงคุยเรื่องงานมั้ง” ผมพยายามเปลี่ยนเรื่อง “ไปหาไรกินดีกว่า กูอยากไปกินแถวบ้านมึง”


“ไม่รอไอจอนเหรอ” แทคมันถามหน้างงๆ
“อ๋อ กูบอกมันแล้วว่าวันนี้จะไปกินข้าวกับมึง”


“แล้ว ไมมันไม่ไป”
“วันนี้ มันมีนัดที่บ้าน” ผมนี่แหลไปได้เรื่อยจริงๆ


“แต่มันไม่น่า ปล่อยให้มึงนั่งรออยู่คนเดียว ขาก็เจ็บ” แทคมันปักใจดำๆของผมอีกแล้ว
“กูเพิ่งแยกมา ก็มาเจอมึงเนี่ย”


“ไอห่าจอน แม่งเห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อน” แทคมทันสบถ ก่อนจะมาช่วยพยุงผม ตอนนี้ผมเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าจอนยังเหมือนเดิมอยู่รึเปล่า


แต่ผมจะทำอะไรได้ล่ะ ถ้าจอนมันเลือกแป้งจริง ผมก็ไม่คิดที่จะห้ามอะไรเลย เพราะแป้งก็เป็นผู้หญิงที่ทั้งสวย เก่ง และฉลาด มารยาทก็ดี ฐานะแม้จะไม่ได้ดีอะไรมาก แต่ถ้าแต่งงานกับไอจอนก็คงไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่งงานนี่ผมคิดไปถึงนั่นได้ไง

“ไปเหอะแทค กูหิว” ผมดันๆไอแทคไป ทั้งที่ขาก็ยังกะเผลกๆ อยู่ “มึงเอารถมามั้ย” ผมถามไอแทค
“อยู่ที่คณะ ก็มึงไม่บอกว่าจะไปกินบ้าวแถวบ้านกู รอนี่ละกัน เด๋วไปขับมารับ”
“ไม่ต้องหรอก เสียเวลา กูเดินได้”

“แต่มึงเจ็บขาอยู่” ตอนนี้ถ้าเป็นไอจอนผมคงจะแกล้งอ้อนมันซะหน่อย ไอจอนอีกแล้ว มันสำคัญอะไรกับผมขนาดนั้น
“บอกว่าได้ ก็ได้สิวะ” แล้วผมก็ลากสังขารต่อไป โดยที่มีไอแทคช่วย ผมจดจ่ออยู่กับโทรศัพท์ว่าเมื่อไหร่ที่ไอจอนจะโทรมาหาผม นี่มันไม่สนใจขนาดที่ไม่รู้ว่าผมไม่ได้นั่งอยู่ตรงนั้นแล้วใช่มั้ย




“แชมป์ ๆ”


“เฮ้ย มึง ไมไม่ตอบ” เสียงไอแทคเรียกสติผมกลับมา
“มึงจะกินอะไรบ้าง ให้กูโทรไปสั่งก่อนมั้ย ถ้ามึงหิวมาก”

“ไม่เป็นไร เด๋วถึงร้านค่อยสั่งก็ได้” ผมตอบเรียบๆ ใจยังคงคิดกับเรื่องไอจอนอยู่
“อือ” ไอแทคก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ดูมันมองผมเหมือนสงสัยอะไรอยู่ แล้วรถก็มาถึงร้านอาหาร



นี่มันชั่วโมงกว่าแล้วนะ จอนมันยังไม่รู้อีกเหรอ แล้วโทรศัพท์ก็เพิ่งจะดังขึ้น






“แชมป์ มึงไปไหนวะ” เสียงจากคนที่ผมรอตั้งนาน นี่มันเพิ่งรู้ว่าผมไม่อยู่ เมื่อผมออกมาเป็นชั่วโมงแล้ว มันไม่ผิดใช่มั้ยที่ผมจะสงสัย
“มากินข้าวกับแทคไง” ไอแทคก็ฟังอยู่ผมต้องพูดให้ปกติที่สุด


“หา ทำไม” จอนมันถามมา
“ก็เพิ่งถึงร้าน “


“ถามว่า ทำไม ไม่ใช่ถึงไหน” จอนยังย้ำ
“ก็ ....” ผมไม่รู้จะบอกยังไง พูดไปเด๋วไอแทคก็รู้อีก ว่าผมไม่ได้บอกไอจอน



“ฮัลโหล” อยู่ๆ ไอแทคก็แย่งโทรศัพท์จากผมไปเลย

“อ่าว มึงไม่รู้เหรอ” ผมพอจะเดาออกว่ามันคุยอะไรกัน


“พุ่งนี้ ไปเจอที่บ้านมึงดีกว่า กูว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน”

“เออๆ เจอกัน” แล้วมันก็วางสายไป
“เนียนจังเลยเนอะ” แทคมันหันมากัดผม ที่ได้แต่ยืนยิ้มแห้งๆ


“มึงทะเลาะอะไรกันอีก” มันถามผมตอนเราสั่งอาหารเสร็จแล้ว

“เด๋วนี้ เอะอะไอจอนก็ฟ้องมึงหมด ตกลงมึงเพื่อนกูหรือเพื่อนมัน” ผมถาม
“กูก็เพื่อนพวกมึงทั้งสองคนแหละ” อ่าวไอนี่เล่นลิ้น

“ป่าว กูแค่แกล้งมันหน่อยเอง ไม่ได้อะไรซะหน่อย”
“เพราะ มันนั่งคุยกะหญิงอยู่ล่ะสิ” แทคมันพูดอย่างรู้ทัน

“ก็นั่นแหละ แต่มึงอย่าคิดมาก ทำไมพุ่งนี้ต้องไปคุยกันวะ” ผมถามไอแทค
“กูมีเรื่องต้องเคลียร์กับไอจอน ถ้ามึงดูแลมึงไม่ดี กูก็จะไม่ยอมมันอีก”

 “ป่าว แต่มึงก็รู้ว่ากูยังไม่เลิก”



“แทค กูว่ามึงมีโอกาสเยอะแยะที่จะหาคนดีๆ มึงไม่น่า” ผมปราม
“เมื่อไหร่ มึงจะเลิกพูดวะ กูฟังมารอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ กูรู้แล้ว แต่ถ้าไม่เจอคนดีเท่ามึงหรือดีกว่ากูก็ไม่เอา”

“ยังงั้น ชาตินี้มึงคงไม่เจอ เพราะกูดีที่สุดในโลก 55” ผมแซว
“ยังงั้นกูก็จะรอมึง” มันพูดจริงจัง

“ไอห่า กูล้อเล่น กูไม่เข้าใจ ว่าความดีที่มึงพูดมันวัดกันยังไง กูไม่รู้สึกว่ากูจะมีอะไรดี เอาแต่ใจก็เท่านั้น” ผมพูด
“ของแบบนี้มันวัดกันที่ใจ แต่กูจะลองดูละกัน เพื่อมึงเลยนะ” ผมได้แค่ยิ้มรับกับสิ่งที่มันพูดมา




.......




“พรุ่งนี้กูมารับตอน สิบโมงนะ อาบน้ำให้เส็ดเลย” แทคมันบอก ตอนมาส่งผมที่บ้าน
“เช้าว่ะ จะไปไหน”

“ก็บ้านไอจอนไง”
“ทะ...” ยังไม่ทันพูด

“มึงไม่ต้องเถียง เจอกันพรุ่งนี้” แล้วมันก็ขับรถออกไป อะไรของมันว้า




TBC



ท่าทางรอบนี้ฝ่ายพี่แชมป์จะนำนะคับเนี่ย
รอให้สองอารมณ์ประทุก่อนครับ แล้วจะรู้กันว่า การย้อนที่เจ็บแสบ จะบาดลึกไปถึงใครกี่คน

[Manji+]

“กูยังไม่ได้คุย ค่อยบอกก็ได้ กูยังไม่อยากให้มันรู้”   นี่มันสองคนจะมัดมือผมชกเหรอ
“กูว่า มึงบอกไปเลยเหอะ” แทคพูด


“มึงว่างั้นเหรอ”
“ว่าแต่     เด็กมึงนี่ชื่อไรนะ” ไอแทคถามขึ้น





“แป้ง” จอนตอบ



เรียกน้ำย่อยกันนิดหน่อยครับ ตอนต่อไป THE LAST DATE 

[StillLoveThem]

...ตกลง..จอนมันคบแป้ง จริงๆๆใช่ไหม..
...ทิ้ง แม่งเลย..แชมป์ หาใหม่..หรือคบ แทค ก้ได้ฟะ..
....ยุ ส่งเลย ตรู หมั่นใส จอน วะ..
...จอนเข้ามาอ่านเรื่องนี้ด้วยปล่าว จะได้รู้ว่า..
...เราไม่ค่อยปลื้ม นาย..ว่ะ
...จอนใจร้าย..
...จอนใจดำ...

[Manji+]

^^

มาจิ้มช่วยให้ใจเย็นครับ

พี่จอนเขาไม่ได้มาอ่านหรอกครับ อย่าเชียร์ไปให้พี่แทคสิค้าบ
คนนั้น ......ของผม

[RN]

แอร๊ยยยยยยยย ดูจากเกริ่นตอนหน้า

ไอจอนนนนนนนนน ทำไมตอบแบบนี้

 

ปล.เสียดายแทค..

[imageriz]

เกลียดจอนแล้วตอนนี้ 

ทำไมไม่รักแชมป์คนเดียว 

ปั่นใจไปให้คนอื่น   


ถ้าเป็นยังงี้ก็จะยุให้แชมป์เลิกกับจอนเลย

ทำมายกันความรักที่จอนมีให้แชมป์มันแค่นี้เองเหรอ 

เกลียดอ่ะ คนหลายใจ

 

[Poes]

  มีแต่เรื่องจิงๆ เมื่อไหร่จะสงบสุข โลกเป็นของเรานะ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

ว่าแล้วว่าจอนต้องเป็นคนเริ่มเรื่องนี้เฮ้อ 

[Sith]

พี่มั้งหวังจะคบคนมีเจ้าของไม่ดีนะคับ  เดี๋ยวจะโดนฆ่าตัดตอนน้า   

[cutekanny]

โอ้ย..เครียดจะเป็นไงต่อนะ...ตกลงจอนจะคบกะเเป้งหรอ...  ...ไม่ได้ด็ดขาดๆ...จอนใจจายร้าย
น้องมั้งคะ...ขอถี่ๆเรย..นะอยากอ่านใจจะขาด

[Manji+]

บทที่ 6 The Last Date





“ฮ้าว” ผมยังง่วงต้องมานั่งทนฟังไอจอนกับไอแทค คุยเรื่องไร้สาระกัน ไม่เห็นจะต้องปลุกผมมาแต่เช้า


“กูไปหาอะไรมากินนะ” ผมพูดแล้วเดินออกไป โดยที่มันสองคนยังนั่งโม้กัน นี่จากคู่กัดกัน ทำไมมันคุยกันถูกคอขนาดนี้ล่ะ ผมเดินไปหยิบนมกะขนมในตู้เย็นมา ตอนไปถึงหน้าห้อง



“เรื่องนั้นมึงจะเอาไง เคลียร์ให้จบๆไป” เสียงไอแทคพูด
“แต่ไอแชมป์มันเริ่มก่อนเองนี่หว่า ยังไงกูก็ว่ากูไม่ผิด”


“มึงเคลียร์ให้จบละกัน       ว่าแต่ มึงแน่ใจว่า มึงไม่เอาอ่ะ” ผมอึ้ง



“อือ กูจะไปมีเวลาที่ไหนอีก มึงก็รู้อยู่” เสียงไอจอน ผมเริ่มจับต้นชนปลายไม่ถูก เสียงมันติดจะเขิน
“ยังงั้นกูขอ” ไอแทคพูด



“ถ้ามึงอยากได้ก็เอาไป ยังไงก็ไม่รู้จะทำยังไงอยู่แล้ว”
“แล้วมึงคุยกับไอแชมป์รึยัง” แทคถาม ผมเริ่มประมวลความคิดแล้ว นี่ไอจอนกำลังจะทิ้งผม แล้วยกให้ไอแทคเหรอ


“กูยังไม่ได้คุย ค่อยบอกก็ได้ กูยังไม่อยากให้มันรู้”   นี่มันสองคนจะมัดมือผมชกเหรอ
“กูว่า มึงบอกไปเลยเหอะ” แทคพูด


“มึงว่างั้นเหรอ”
“ว่าแต่     เด็กมึงนี่ชื่อไรนะ” ไอแทคถามขึ้น





“แป้ง” จอนตอบ



คำนี้ทำเอาผมอึ้งที่สุด มันนั่งหัวเราะกันสองคน ผมเข้าใจแล้ว ไอจอนมันคงไม่กล้าบอกผม แค่เรื่องแค่นี้

ถ้ามันจะไปชอบแป้ง


ทำไมผมจะไม่ยอม


อนาคตที่ดีของมัน มันมองผมป็นคนเห็นแก่ตัวขนาดนั้นเหรอ มันดีกว่าอยู่แล้วถ้ามันจะเลือกรักคนที่เป็นไปได้


กับผมเราคงต้องเจออุปสรรคอีกมากมาย ถ้าจะคบกันอย่างจริงๆจังๆ ผมตัดสินใจที่จะเข้าไปในห้อง ตอนนั้นทุกอย่างมันชา คงไม่ต้องกลัวว่าน้ำตาจะไหลอีกแล้ว


“แทค แม่กูบอกว่าต้องรีบกลับบ้านอ่ะ ไปส่งกูหน่อยดิ”
“อ่าว มีเรื่องจะคุยก่อน แปบนึง”

“ไม่ได้ ด่วนมากเลย เด๋วไม่ทัน ต้องไปงานเลี้ยงอะไรก็ไม่รู้ กูไม่ได้บอกแม่ว่าจะมา โดนเฉ่งใหญ่เลย”  ผมแถอีกแล้ว

“เด๋ว พรุ่งนี้ละกัน”
“เออๆ” ไอแทคตอบ

ดูไอจอนมันก็งงๆ “แชมป์ จอนมีเรื่องจะคุยด้วย”
“ไม่” ผมรีบพูดสุดเสียง น้ำตาพาลจะไหลเอาดื้อ

“ค่อยละกัน กูรีบ เจอกัน” ผมไม่กล้าที่จะสบตามันนานๆ เด๋วทำนบมันจะพัง ผมต้องคิดในแง่ดีเข้าไว้


เพื่ออนาคตไอจอน ๆ ตลอดทางที่ผมนั่งรถ ไอแทคถามนู่นถามนี่ ผมก็คุยกับมันไปเรื่อยๆ ดูผมจะพูดมากกว่าทุกที


ผมต้องกลบเรื่องที่เพิ่งรู้มาให้ได้ ผมจะแสดงพิรุธให้มันรู้ไม่ได้ มันเป็นการอยู่กับไอแทคที่อึดอัดที่สุด


มันเคยว่าผมเนียน มันก็ไม่แพ้ผมหลอก

ความเสียใจที่ต้องเก็บกดอยู่ข้างใน นี่ขนาดไอแทคที่ผมเชื่อว่ามันเป็นเพื่อนรักที่จะไม่มีวันหักหลังผม




หรือปิดบังผมกับเรื่องนี้     มันดันร่วมมือกับไอจอน....


ผมรู้ว่ามันชอบผม แต่ทำไมมันทำอย่างนี้กับผมล่ะ




“แชมป์ไม่ใช่สิ่งของของใครนะ”






แล้วผมจะเหลือใครที่ไว้ใจได้อีกเหรอ ระยะทางจากบ้านไอจอนมาถึงบ้านผมวันนี้มันช่างไกลเหลือเกิน





“เจอกันพรุ่งนี้นะ แทค”
“เด๋ว กูมารับนะ”



“อือ” ผมตอบแล้วรีบเข้าบ้าน ผมไม่ได้สนใจอะไรแล้ว ตอนนี้ต้องรีบกลับเข้าห้อง


พอมาถึงบ้านแล้วความรู้สึกต่างๆมันประดังประเดเข้ามา ผมห้ามน้ำตาไว้ไม่ไหวแล้ว น้ำตามันไหลออกมาจะปาดออกยังไงก็ไม่หยุด ถึงมันจะไม่ได้เป็นการร้องไห้ที่ฟูมฟาย



มันควรเรียกว่าน้ำตาแห่งความดีใจถึงจะถูก จอนมันเลือกเดินทางที่ถูกแล้ว ผมเปิดประตูห้องน้ำ เดินเข้าไปเปิดฝักบัวแรงที่สุดให้มันไหลผ่านตัวผม


มันได้อารมณ์ดีเนอะ เวลาที่ปล่อยความรู้สึกไปกับสายน้ำ ตอนนี้ผมไม่จำเป็นต้องเก็บความรู้สึกอะไรไว้แล้ว


ผมร้องไห้ออกไป ผมก็เคยคิดเรื่องนี้ไว้อยู่แล้ว เพียงแต่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นตอนนี้ หรืออันที่จริง ผมคิดว่ามันจะไม่เกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ มันคงเป็นแค่ฝันลมๆแล้งๆ ผมเคยทิ้งไอจอน ถ้าไอจอนจะทิ้งผมบ้าง แล้วมันก็ได้ในสิ่งที่ดี ผมก็ควรดีใจ ไม่ใช่เหรอ



ผมตัดสินใจแล้ว จอนให้อะไรกับผมมามากมาย อย่างน้อยผมก็ควรตอบแทนอะไรมันบ้าง นี่ผมคงเป็นฝ่ายหาผลประโยชน์จากมันฝ่ายเดียว มีแต่มันให้ผม ผมไม่เคยได้ให้อะไรมันเลย จนตอนนี้ มันคงไม่ต้องการผมอีกแล้ว


“แทค พรุ่งนี้ มึงไม่ต้องมารับกูแล้วนะ เด๋วกูไปเอง แล้วขอกูคุยกับมันแค่สองคนก่อน ถ้าไม่ได้ยังไง กูค่อยให้มึงช่วย” ผมโทรศัพท์ไปหาแทค


“นะ กูขอร้อง ครั้งเดียวจริงๆ” “แทค” ในที่สุดแทคมันก็ยอมผม ภารกิจแรกผ่านไป



ผมต้องทำสิ่งที่ผมควรทำสักที






ผมกดโทรศัพท์ หมายเลขที่คุ้นเคย ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะโทรไปในสถานะนี้


“จอนค้าบ” ผมกรอกเสียงใสไปตามสาย
“ว่าไงค้าบ อารมณ์ดีจังนะ” เสียงที่ตอบกลับมาสดใสไม่แพ้กัน ก็แหงล่ะ คนกำลังมีความสุขนี่
พอได้ยิน มันก็เกิดภาพทับซ้อนขึ้นในหัวผม นี่เพราะผมหรือแป้งที่ทำให้จอนอารมณ์ดีอย่างนี้

“พรุ่งนี้ เราไปเที่ยวกันนะ ไม่ได้ไปเที่ยวกันตั้งนานแล้ว”
“อยากไปไหนล่ะ” ปกติผมจะเป็นคนเลือกเสมอ ไอจอนก็ยังถามผมอยู่ดี

“ให้จอนจัดโปรแกรมละกัน แชมป์ยังไงก็ได้”
“วันนี้มาหวานแฮะ” จอนมันพูดขำๆ

“.....” ผมพูดอะไรไม่ออก


  “ไปได้รึเปล่า มีนัดอะไรรึเปล่า” ผมถามเพราะกลัวจะไปชนกับตารางเดทกับใครบางคน
“ว่างค้าบ เพื่อแชมป์ จอนว่างเสมอ” ฟังคำนี้เข้าไป มันซี๊ดยิ่งกว่าวิทยุคลื่นไหนๆ ทำไมมันถึงยังพูดอย่างดี มันควรจะเลิกให้ความหวังกันได้แล้ว มันจะทำให้ผมเจ็บสักเท่าไหร่



“งั้น ไว้เจอกันพรุ่งนี้ เด๋วแชมป์ไปรับนะ เจอกันคับ” ผมต้องรีบวางสายทั้งที่ยังไม่บอกเวลา มันไม่ไหวผมคงคุยมากกว่านี้ไม่ได้ ไม่งั้นแผนผมคงล้มไม่เป็นท่า เพราะความรู้สึกเจ้ากรรมมันเริ่มสั่นอีกแล้ว ทั้งที่คิดว่าน้ำตาน่าจะหมดไปได้แล้ว






....................






เช้าวันใหม่ เรียกถูกมั้ยนะ ก็ผมไม่ได้นอนมาตั้งแต่เมื่อคืน มันหลับๆตื่นๆ สมองยังคิดอยู่เรื่องเดียว         


“ไม่ได้ จะมัวจมอยู่กับความคิดนี้ไม่ได้ วันนี้จะต้องเป็นวันที่จอนมีความสุขที่สุด” ผมคิดกับตัวเอง วันนี้ผมอาบน้ำ แต่งตัวให้ตัวเองดูดีที่สุด  แล้วก็ขับรถออกไปแต่เช้า หวังจะไปปลุกเจ้าชายที่ยังคงหลับอุตุอยู่เหมือนเดิม


“หวัดดีค้าบ ป้าหมอน” ผมทักทายป้า นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายรึเปล่าที่ได้ทำแบบนี้ คนเราเมื่อจะเสียอะไรไปก็เพิ่งจะสำนึกเนอะ ทุกอย่างมันดูเป็นสิ่งมีค่าสำหรับผมทั้งนั้น แต่ผมคงรักษามันไว้ไม่ได้อีกแล้ว



“ทำไม วันนี้ แต่งตัวมาซะหล่อเลย
“อ๋อ มีงานที่คณะน่ะคับ เลยมารับจอนตั้งแต่เช้า”


“ไม่เห็นจอนบอกเลย”
“จอนคงลืม เด๋วผมไปดูมันก่อนละกันนะคับ ไม่รู้ตื่นรึยัง”

“จ๊ะๆ” ผมย่องขึ้นไปบนห้องมัน กะจะทำเซอร์ไพรซ์มันซะหน่อย แต่ผมกลับโดนเซอร์ไพรซ์ซะเอง จอนอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จแล้ว วันนี้ดูมันก็แต่งตัวดีกว่าทุกที
“ว่าไงคับ มาเช้าเชียว” เสียงทักมาจากเจ้าของห้อง


“ทำไมตื่นเช้าจัง” ผมถามไปอย่างงงๆ
“เราไม่ได้เดทกันตั้งนานแล้ว ก็ต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดา” มันหัวเราะ แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันอาจจะตัดสินใจบอกผมอะไรกับวันนี้เหมือนกัน


“ยังงั้น อยากจะจะทำอะไรมั่ง” ผมถาม
“มึงขับรถไปเหอะ กูอยากไปไหนก็ไป มึงบอกเองนี่ ว่าตามใจกู”


“ค้าบๆ” ผมยิ้มรับมัน ดูมันช่างสดใสเหลือเกิน ถ้าผมไม่ได้ยินที่มันพูด ผมคงไม่สงสัยแน่ๆ ว่าจอนมันเปลี่ยนไปแล้ว




..............





“เรือเป็ด นี่อ่ะนะ ไม่เน่าไปหน่อยเหรอ” ผมหลุดปากไป ไหนจะตามใจมันไง ตอนนี้เราอยู่ในสวนๆนึงที่มีบ่อน้ำใหญ่อยู่ตรงกลาง เรือถีบจอดเต็มอยู่ที่ท่าเช่า
“กูไม่เคยเล่นนี่หว่า อยากลองดู” ผมก็ลืมไป คุณชายนี่ ไม่ค่อยเจออะไรแบบนี้หรอก

“ไป ยังงั้นไปเล่นกัน” ผมยิ้มให้ไอจอน เราเช่าเรือเป็ดมาลำนึงแล้วถีบไปเรื่อยๆตามทาง




“ทำไม วันนี้มึงทำตัวน่ารักจัง” จอนถามผม
“กูก็น่ารักอยู่ทุกวันนี่” ผมแย้ง



“กูรู้” อ่าวชมกันซะงั้น
“แต่วันนี้ มึงดูน่ารักกว่าปกติจริงๆนะ”



“อาจเป็นเพราะ..... มึงมั้ง”
“ทำไมล่ะ” มันถาม


“ก็มึงดีกับกูมาตลอด กูก็เลยอยากตอบแทนมึงบ้าง” ผมจับมือมัน ดูมันยิ้มยังกะเด็กๆ นี่ผมจะเห็นรอยยิ้มนี่อีกกี่ครั้ง ผมดึงมันเข้ามาใกล้ๆอย่างลืมตัว ก่อนจะทาบริมฝีปากลงไป
“เอ่อ กูขอโทษ” ผมรู้สึกตัว เลยผละออกมา นี่ยังดีที่คนในสวนยังไม่เยอะ ถึงจะอยู่กลางน้ำก็เหอะ อายสิงห์สาราสัตว์

“ขอโทษทำไม ไม่ได้ไม่ชอบนี่” ทำไมมึงถึงยังพูดอย่างนี้อีก มึงก็รู้ดีอยู่แก่ใจ
“อยากทำอะไรต่อล่ะ” โปรแกรมของวันนี้ ไม่มีอะไรที่หรูหราฟู่ฟ่า กลายเป็นการเข้าวัด ทำบุญกัน  แต่พอได้ไปช่วยแล้ว รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ

“มึงนี่ก็ใจบุญเนอะ ไม่นึกว่าจะชวนมาทำบุญ” ผมรู้สึกดีจริงๆที่ได้รักคนๆนี้ แม้มันใกล้จะจบลง
 แล้ว แต่ผมจะไม่คิดเสียใจหรือเสียดายที่ได้รักมัน




“ชาติหน้า จะได้เกิดมารักกันอีกไง” จอนพูด มันกระทบใจผม


“ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากให้เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน แต่คงต้องให้มันถูกที่ถูกทางซะที” ผมบอก
“ไหง พูดงั้นล่ะ มาทำบุญนะ ทำใจให้สบายหน่อย” จอนมันเคาะหัวผม

“โทดที ลืมไป”
“วันนี้ ขอโทษบ่อยจัง” จอนดูงงๆ เพราะปกติ ผมไม่ค่อยจะพูดขอโทดเท่าไหร่

“คิดมากหน่า” ไปเหอะ หลังจากโหมดทำบุญ เราก็ไปดูหนังกันต่อ ดีนะที่ดูหนังแอกชั่น ถ้าดูหนังรัก คงไม่ต้องออกจากโรงล่ะวันนี้ แล้ววันเวลาก็ผ่านไปรวดเร็ว
“เอ่อ ไอเรื่องเมื่อวาน...”จอนมันพูดขึ้น สิ่งที่ผมไม่อยากได้ยินที่สุด

“จอน ไว้ค่อยพูดนะ เรื่องอื่นไว้พรุ่งนี้ได้มั้ย วันนี้แชมป์ไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น” ผมพูด จอนมันอึ้งๆแต่ก็พยักหน้างงๆ
“จะกลับเลยมั้ย” จอนถามผมตอนผมไปจอดรถที่บ้านจอน


“วันนี้ กูจะนอนนี่อ่ะ” ผมบอกมันอ้อนๆ ผมเอานิ้วไปไต่ที่ไหล่ของมัน
“นี่ เพิ่งทำบุญมา ยังจะทะลึ่งอีก”


“นะๆ นะค้าบ แล้วจอนจะไม่เสียใจที่ให้แชมป์อยู่วันนี้” ผมบอก
“อือ ก็ไม่ได้ว่าไรซะหน่อย” แล้วจอนก็เดินนำเข้าบ้านไป นี่มันยังยอมผมทั้งที่... เฮ้อ



วันนี้ผมให้ไอจอนอาบน้ำก่อน แล้วผมค่อยอาบทีหลัง วันนี้มันเป็นวันที่ผมสั่นไปหมด



เพราะการตัดสินใจของผม สิ่งที่ผมจะตอบแทนมันได้


ทั้งที่ตอนนี้มันอาจไม่ต้องการแล้ว แต่ผมไม่อยากเอาเปรียบ ที่เป็นฝ่ายได้อยู่ฝ่ายเดียวมาตลอด


ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ห้องนอนตอนนี้คลอบคลุมไปด้วยความมืด มีไฟจากโต๊ะเครื่องแป้งเท่านั้น ที่ทำให้มองเห็นคนที่นอนอยู่บนเตียงอยู่ลางๆ


“ปิดไฟอย่างนี้นะ” ผมบอก
“ทำไมล่ะ มองไม่เห็นพอดี”


“มันเขิน”
“จนป่านนี้แล้วยังเขินอีก” เสียงที่ฟังก็รู้ว่าคนพูดเองยังเขินอยู่เลย


“เดี๋ยวก็รู้” ผมบอก แล้วผมก็หรี่ไฟ แล้วเดินไปที่เตียง ลิ้นของผมเริ่มไล่ไปจากขา ขึ้นไปจนถึงหน้าผาก



“อยากให้เวลานี้มันเนิ่นนานกว่านี้จัง”


“อือ” เสียงตอบรับตอนนี้ ก็พอรู้แล้ว ว่าเจ้าของเสียงจะอารมณ์เลยเถิดไปแล้ว
ผมเริ่มใช้ลิ้นชอนไชเข้าไปในปากของจอน แต่ครั้งนี้มันไม่รีบเหมือนทุกที ทุกอย่างมันจะต้องอ่อนโยน ผมต้องการให้มันเป็นครั้งที่ดีที่สุด







.

“จอนสลับหน้าที่กันนะ”





สั้นๆ ได้ใจความ














6.2 เร็วๆนี้ กร๊าก

[Manji+]

โอ้ย..เครียดจะเป็นไงต่อนะ...ตกลงจอนจะคบกะเเป้งหรอ...  ...ไม่ได้ด็ดขาดๆ...จอนใจจายร้าย
น้องมั้งคะ...ขอถี่ๆเรย..นะอยากอ่านใจจะขาด

ยาวสะใจดีป่ะคับ เห็นแก่ น้องcutekanny ที่น่ารักมาเป็นกำลังใจตลอดนะครับเนี่ย 

พี่มั้งหวังจะคบคนมีเจ้าของไม่ดีนะคับ  เดี๋ยวจะโดนฆ่าตัดตอนน้า  

เป็นได้ก็แค่ชู้ทางใจ และ รักข้างเดียวคร้าบบบ

มีแต่เรื่องจิงๆ เมื่อไหร่จะสงบสุข โลกเป็นของเรานะ

ฟ้าส่งคนมาให้รับชะตาชีวิตอย่างนี้ล่ะคับ อย่าเครียดฮะ มีแย่ก็มีดี โลกนี้ช่างแสนเศร้า


ส่วนนิว RN กะImageriz ไม่ต้องกลัวครับ เรามีวิธีรับมือคนหลายใจอยู่แล้วครับ เผ็ด เด็ด และเจ็บ

[Ak@tsuKII]

“จอนสลับหน้าที่กันนะ”

     


---------
จากลางสังหรณ์   เหมือนพายุใหญ่กำลังจะมา

ยังคงเครียดต่อไปอีกนะคับท่าน     ขออย่าให้มีอะไรร้ายแรงเลย  หัวใจจะวาย

[C2U]

ฟังจากที่จอน คุยกะ แมค    เหมือนแชมป์กำลังเข้าใจผิดเลยอ่ะ


แต่จอนก็คุยกะแป้งมากเกินไปจิงๆแหละ 


ตอนนี้สงสารแชมป์จัง   

[imageriz]

เอ่อ  คิดเหมือนกันเลยว่า เหมือนแชมป์กำลังเข้าใจผิด

แต่มันก็น่าจะเข้าใจผิดนะ  เพราะสิ่งที่จอนทำมันทำให้แชมป์คิด

อย่างนั้นนี่  แล้วเราก็ว่าแทคไม่น่าจะหักหลังแชมป์นะ

ตอนนี้ก็เป็นกำลังใจให้แชมป์นะ 
 

แต่สลับหน้าที่กันเนี๊ย  คิดถูกคิดผิดอ่ะแชมป์

 

[StillLoveThem]

...ภาษาไทยเนี่ยนะ มันพิเศษกว่าภาษาอื่นตรงที่...
....ทั้งภาษาพูด และ ภาษาเขียน..มันดิ้นได้..
....บางครั้งสิ่งที่เราได้ยิน มันอาจไม่ใช่อย่างที่เราคิด..
....เหอๆๆพอสลับตำแหน่งกัน..จอนมันก็ติดใจละสิ..
...แล้วใครมันจะอยากเลิก อิอิ..
...แชมป์คิดที่จะทำอะไรพิเศษเพื่อสั่งลา...
...มันได้ผล..เกินคาด..ใช่ปล่าว...  

[Sith]

ฟ้าโปร่งเป็นเค้าลางก่อนพายุใหญ่จะมา...

เฮ้อ พรุ่งนี้ต้องไปเรียนแว้ววววว

[StopLove]

ไม่ให้ จอน เลิกเด็ด 



ว่า เเต่พูดถึง พายุลูกใหญ่กำลังจะมา เฮ้ออออ

ยังไงก็มีฟ้าหลังฝนอยู่นะครับอย่าลืมนึกถึงมัน

[Manji+]

6.2

“จอนสลับหน้าที่กันนะ”  ผมกระซิบข้างหู คนฟังถึงกับสะดุ้ง
“ว่าอะไรนะ” มันถามยังกะต้องการย้ำอีกรอบ

“วันนี้ สลับหน้าที่กันนะ” ผมต้องฝืนบอกไปอีกรอบ อายก็อาย แต่ลึกๆความรู้สึกที่จะต้องเสียจอนไปมันยังคงวนมาในหัว
“วันนี้ มึงแปลกไปนะ แชมป์ มีอะไรรึเปล่า” จอนมันช่างรู้ใจผมจริงๆ คำพูดที่มันพูดออกมาแต่ละคำ จะ
เรียกน้ำตาผมออกมาทั้งนั้น แต่ผมต้องเข้มแข็ง ผมสัญญากับตัวเองไว้แล้ว วันนี้ จะต้องเป็นวันที่จอนมีความสุขที่สุด


“อย่าถามได้มั้ย มันอาย” ผมตอบเขินๆ
“แน่ใจนะแชมป์ ว่านายไม่ได้คิดจะทำอะไรแผลงๆอีก”


“ให้แล้ว ไม่เอาอย่าหาว่าใจดำละกัน ไม่อยากก็ไม่ต้อง” ผมบ่น
“ไม่ใช่อย่างนั้น ก็เป็นอย่างนี้ทีไร มึงชอบทำอะไรแผลงๆทุกที”


“ยังงั้นจะเอามั้ย” ผมถามย้ำ กันมันจะสงสัยอะไรไปมากกว่านี้
“อ่า ก็ต้องเอาอยู่แล้วสิ รอมาตั้งกี่ปี” “แชมป์จะต้องมีความสุขที่สุดเลยล่ะ”


“อือ นายก็เหมือนกัน จอน” ตอนนี้ลิ้นของจอนลงไปวนอยู่ที่ประตูด่านสำคัญที่ผมไม่คิดว่าต้องใช้อย่างนี้ มือมันก็อยู่ไม่สุก เกาะนู่นป่ายนี่ไปเรื่อย พอมีช่องที่ไร น้ำตาก็เริ่มมาคลอๆอีกแล้ว


พอดีกับที่นิ้วของจอนมันสอดเข้ามา น้ำตาผมก็เริ่มไหล แต่มันไม่มีเสียงอะไรหรอก ผมยังต้องสะกดอารมณ์ให้ได้
“เจ็บรึเปล่า”
“ไม่ แค่แน่นๆ” ผมตอบ


“จะทำเบาๆนะ” จอนเข้ามากระซิบข้างหู มือก็ยังปฏิบัติการอยู่ นิ้วก็เริ่มมากขึ้น
“จะเข้าแล้วนะ แชมป์ ถ้าเจ็บบอกนะ” จอนยังคงพูดอย่างแผ่วเบา น้ำมูกผมเริ่มเข้ามาจนจะหายใจไม่ออก พอผมหายใจขัด


“แชมป์ มึงร้องเหรอ” เงียบสิผม
“ป่าว น้ำมูกไหลหน่ะ” เสียงผมยังปกติอยู่


“อย่าโกหก “ จอนลุกไปเปิดไฟ น้ำตาผมก็ยังไหลอยู่ “มึงไม่เห็นต้องทำแบบนี้ มึงก็รู้ว่ากูไม่ได้ซีเรียสที่จะต้องเป็นเจ้าของมึง”
“กูรู้ จอน แต่กูอยาก กูแค่ดีใจที่กูจะได้...นะ อย่าให้กูพูดได้ไหม มันเขิน”


“มึงคิดอย่างนั้นจริงเหรอ กูควรเชื่อมึงเหรอ” สายตาที่จอนส่งมามันช่างคาดคั้น
“มึงไม่มั่นใจเหรอ ว่ากูรักมึง”


“ไม่ใช่อย่างนั้น”
“ถ้าไม่ใช่ ทำไมมึงถึงต้องคิดมาก หรือว่า...” ผมไม่น่าพูดขึ้นมาเลย มันจะทำให้ตัวเองเจ็บซะเปล่าๆ

“หรือ ว่ามึงไม่อยาก กูไม่ได้บังคับมึงนะ ถึงกูจะอยากเป็นของมึงบ้าง แต่ถ้ามึงไม่อยากกูก็ไม่ได้ว่าอะไร” ผมพยายามหว่านล้อม
“ก็บอกว่าไม่ใช่ไง มึงรู้ไหม ว่ากูรอมานานแค่ไหน กูก็อยาก แต่กูไม่อยากให้มึงไม่สบายใจ” จอนพูดมา


“กูดีใจซะด้วยซ้ำ มึงไม่ต้องคิดอย่างนั้น กูคิดมาแล้ว ไม่งั้นกูคงไม่ยอมให้มึงง่ายๆ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เกรงใจล่ะนะ” มันพูดขึ้น อารมณ์นี้เปลี่ยนไปคนละเรื่อง ถึงสัมผัสที่ได้มันจะทั้งหวานซึ้งและอ่อนโยน แต่ภาพทับซ้อนของวันเวลาต่อจากนี้


“ปิดไฟหน่อยได้มั้ย” ผมกระซิบบอกมัน น้ำตามันจะไม่หยุดเลยเหรอ
“ไม่เอาหรอก เรื่องสำคัญอย่างนี้ มองอะไรไม่เห็นได้ไง”


“ยังงั้น แปบนึงนะ” ผมพูดแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ “สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ร้อง ทำไมน้ำตาถึงยังไหล” ผมทำใจใหม่อีกที แล้วล้างหน้า
“อือ พร้อมแล้ว” ผมยิ้มให้จอนตอนเปิดประตูห้องน้ำออกมา


“ไม่เอาแล้ว มึงไม่ได้อยากนี่ แชมป์ ทำไมมึงต้องโกหกกู” จอนมันเดินเข้ามาจ้องตาผม
“กูแค่ ตื่นเต้น...” ผมไม่กล้าสบตามัน


“มึงโกหก กูขอมึงมาตั้งนาน ทำไมมึงถึงจะต้องให้ตอนนี้ ทั้งที่วันนี้ไม่ได้มีอะไรพิเศษเลย”
ผมไม่อยากเถียงกับมันไปมากกว่านี้ ผมดึงตัวมันเข้ามากอด



“จะไม่พิเศษได้ไง จอน กูรู้แล้ว ว่ากูรัก รักมึงมาก มันไม่จำเป็นที่ต้องเป็นวันอะไร กูอยากให้มึงมีความสุข อย่าคิดอะไรแปลกๆได้มั้ย เด็กโง่” กอดครั้งนี้มันช่างอบอุ่น ผมไม่อยากปล่อยมันออกจากอ้อมแขนของผมเลย




“มึงคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ” จอนยังถาม ดูมันไม่มั่นใจ



“ไหนมึงบอกว่ามึงมั่นใจไง ว่ากูรักมึง ทำไมต้องทำหน้าอย่างนั้น “ ผมยิ้มให้จอนอีกครั้ง ก่อนจะผลักมันลงบนเตียง



ผมคงต้องปลุกอารมณ์อื่นเพื่อให้มันเปลี่ยนเรื่องคิดดีกว่า




...........................




“ในที่สุด เราก็เป็นของกันและกันซักที เนอะ” จอนพูดขึ้นหลังจากการเสร็จภารกิจ ผมไม่นึกว่ามันจะเจ็บขนาดนี้ นี่จอนต้องทนผมอยู่คนเดียว มันคงไม่แปลก ที่จะหาทางใหม่ที่ดีกว่า
“อือ รู้มั้ยกูมีความสุขที่สุดเลย” ผมกระซิบเสียงเบา


“คงไม่เท่ากูหรอก” จอนกระซิบกับมา
“ กูมั่นใจ ว่ากูมีความสุขกว่า นอนได้แล้ว” ผมพูดพลางลูบหัวมัน


“ไม่ต่อเหรอ ยังไหวนะ” จอนพูดขำๆ หน้ามันตอนนี้ ถ้าเก็บได้ผมอยากเก็บไว้จัง อยากเห็น อยากมองตลอดไป
“จอนมึงลดความน่ารักลงหน่อยได้มั้ย มึงน่ารักเกินแล้ว รู้ตัวมั้ย” ผมบอกยิ้มๆ


“ทำไมล่ะ ไม่ชอบเหรอ” มันถามผมกลับ
“ชอบ แต่.... ป่าวหรอก  นอนดีกว่าคับ คนดี เหนื่อยแล้ว”


“แต่อะไร” มันถามหน้าอยากรู้มาก
“ไม่บอก เด๋วพรุ่งนี้ค่อยบอกละกัน เด๋วไปเรียนไม่ทันนะ”


“ไม่เอา ไม่งั้นไม่นอนนะ”
“ถ้าดื้อ อย่างนี้ก็ไม่ต้องคุยกัน อุตส่าห์ดีด้วยแล้ว”


“อ่า ไม่เอาๆ เชื่อแล้ว นอนแล้ว อย่าโกดนะ” จอนตอบเบาๆ “แต่พรุ่งนี้ต้องบอกจริงๆนะ” ผมพยักหน้าให้ก่อนมันจะเลื่อนตัวมากอดผม คืนนี้ผม คงไม่นอน ผมอยากดูหน้าของคนที่ผมรักให้นานที่สุด


ก่อนที่
มันจะเปลี่ยนไป ในที่สุดเสียงที่ทำให้ผมรู้ว่าจอนมันหลับลึก ผมคงต้องทำภารกิจต่อแล้ว



ทั้งที่ใจไม่อยากจะจากไปเลย ผมลุกออกไปเขียนกระดาษตั้งไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้ง






ไม่นึกว่าจดหมายฉบับเดียว มันจะเขียนยากขนาดนี้




จอน กูรู้ว่ามึงรักกู และมึงก็คงรู้ว่ากูรักมึง สิ่งที่กูตอบแทนมึงครั้งนี้ คงเป็นสิ่งสุดท้ายที่กูจะทำได้ถึงมันจะไม่มาก มันยังคงน้อยกว่าที่มึงทำให้กู แต่สิ่งที่กูจะทำเพื่อมึงได้ดีที่สุดตอนนี้คือการปล่อยให้มึงได้อยู่กับคนที่มึงรักและเป็นคนที่มึงควรจะรักด้วย ซึ่งคนๆนั้นไม่ใช่กู มึงอาจจะกลัวว่ากูไม่ยอมหรือมึงอาจจะไม่อยากทำให้กูเสียใจ มึงอย่าทำให้กูต้องเป็นคนเห็นแก่ตัวไปมากกว่านี้เลย แค่มึงรักกู ทำอะไรมากมายให้กู ทั้งที่กูไม่เคยทำอะไรตอบแทนมึงเลย กูอยากให้มึงรู้ ว่ากูรักมึง กูพร้อมที่จะจากไป เมื่อมึงเจอทางที่ดี มึงไม่ต้องกลัวว่ากูจะเสียใจ กูดีใจกับมึงด้วยซ้ำที่มึงเจอคนดีๆ ยังไงกูก็ขอบใจมึงสำหรับเวลาที่ผ่านมา มึงทำให้กูมีความสุขที่สุด แล้วกูก็ขอให้มึงมีความสุขเหมือนกัน กับคนที่มึงรัก กูอาจจะขอไปพักซักพัก แต่กูสัญญาว่าไม่เกินอาทิตย์นึงแน่นอน มึงไม่ต้องห่วง เมื่อกูกลับมา เราจะเป็นเพื่อนรักกันเหมือนเดิม แล้วกูจะไม่ให้ความรู้สึกอะไรมาทำให้ความเป็นเพื่อนเราเปลี่ยนไป
   


                     เพื่อนรักกันตลอดไป
                          แชมป์









ผมทิ้งข้อความนี้ไว้ก่อนจะออกรถไปสู่หนทางที่ผมก็ยังไม่รู้ว่าจุดหมายคือที่ใด แต่ที่แน่ๆ มันจะไม่มีอะไรที่ทำให้หวนคิดถึงว่าที่เพื่อนรักของผมอีก









เจอกันคราวหน้า หวังว่าเราคงได้กลับมาเป็นเพื่อนกันนะ









เพื่อนรัก


 
 
TBC

ครบ 500 เม้นท์ ดีใจจังเลย



และแล้วเราก็เศร้ากันอีก เมื่อกี้อ่านเรื่องของพี่พากย์ก็เศร้าแล้ว มาลงเองก็เศร้าอีก

ฟ้าช่างไม่ยุติธรรมต่อชีวิตบนโลก เครียดจัง ใครก็ได้กอดค้าหน่อย


อย่าเครียดเกิน มาสังเกตอะไรหน่อย


ผมเพิ่งสังเกตครับ อย่าหวังได้อ่าน NC ถ้าพี่แชมป์เป็นคนโดน ไม่เคยเล่าครับ
เนียนมาก ข้ามตลอด

[StillLoveThem]

 ...เศร้าเนอะ..
..แต่เห็นด้วยกับสิ่งที่แชมป์ทำ...
..พึ่งรู้นะเนี่ยว่า..จอนรอเวลานี้มานานแล้ว...
..จริงๆๆด้วย แชมป์ไม่ยอมบรรยาย NC เนียนตลอด..
..แล้วแชมป์จะไปไหนอะ..รออยู่นะรีบมาเฉลยไวๆๆ..

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

เครียดอะ แชมป์ เข้าใจผิดไปเองหรือเปล่า อะ

[StopLove]

อีกละเเชมป์เริ่มก่อนอีกเเล้ว

บอกเเล้วไง ว่าอนาคตยังไม่มา อย่าพึ่งตัดสิสิ เฮ้อ

 


เศร้า

[imageriz]

   เข้าใจในสิ่งที่แชมป์ทำ เลือกที่จะจากไป

แต่มันยังคาใจอยู่ว่าแชมป์เข้าใจจอนถูกหรือผิดกันแน่

 :เฮ้อ:เศร้าได้อีก 


ปล. :angry2:ถึงตอน NC รีบข้ามเลยนะแชมป์

[C2U]

โห....  เศร้าอ่ะ 


แชมป์ ใจร้าย    ทิ้งจอนได้ไง    ไมไม่คุยกันดีๆก่อน 


ไม่เชื่อหรอก  ว่าจอนจะรักคนอื่น มากกว่าแชมป์     

[r.anddy]

วันนี้ มันเป็นไร ในเล้านี้เหรอครับ

มีแต่เรื่องเศร้า ๆ เรียกน้ำตากันแต่ เช้า เลย

ม่ายยยยหวายยยแล้ววววววววววว

[snow_queen]

ตามอ่านทันละ ขยันอัพมากมาย น่ารักจริงๆทั้งคนเขียน คนโพส

แต่ไม่น่ามาตามทันตอนพายุเข้าเลย..มันบีบหัวใจ..

จริงๆก็เป็นคู่รักอีกคู่ที่น่ารักนะ
น้องจอนออกจะขี้งอนและประชดแรงไปหน่อย รักมากก็หึงมากเนอะ
น้องแชมป์ก็เป็นคนที่คิดมาก ชอบตัดสินใจอะไรคนเดียว
แต่ก็เข้าใจนะว่าสิ่งที่แชมป์ทำทุกครั้งก็เพราะคำว่ารักและหวังดีจริงๆ
แต่อนาคตของทั้งคู่ ก็ต้องตัดสินใจด้วยกัน มีอะไรต้องคุยกันนะ

จะติดตามให้กำลังใจต่อไปนะคะ
ปล. รีบโพสให้ทันวาเลนไทน์นี่ จะไปเซอร์ไพรซ์ใครหรือเปล่าหนอ

[Sith]

กอดเฮียมั้ง 

เตรียมพบกับตัวละคร(สำคัญ)ใหม่  เร็วๆนี้

------------------------------------------------------------


“อย่าถามได้มั้ย ว่าแต่ นายชื่ออะไร” ผมถามขึ้น “เราชื่อแชมป์” ก่อนที่จะโดนหาว่าไร้มารยาทที่ไม่บอกชื่อตัวเองก่อนถาม
“ไม่บอกได้มั้ย” มันทำหน้ากวนตีน
“ก็ได้ ถ้าอยากให้เรียกนายว่า ไอโรคจิตต่อไป” มันหัวเราะ คนบ้าอะไรเส้นตื้นชิบ
“เรียกเราว่าวินละกัน” เป็นคำตอบที่ฟังดูแปลกๆ
“อือ” ผมไม่อยากท้วง เหมือนการพยกันครั้งนี้มันเป็นอะไรที่พิกลอยู่

[Ak@tsuKII]

+1  ให้กะ Manji+  จ้า    (มาต่อคราวนี้หอบเอาพายุใหญ่มาด้วย  )     

--------------

"อึ๊บสั่งลา  "      



เราเข้าใจแชมป์นะ  ถ้าเป็นเราเราจะทำอย่างแชมป์อ่ะ     

จากที่อ่านๆดูตะหงิดๆเราเดาว่า...  เราว่าจอนอ่ะต้องมีความลับบางอย่างกะแชมป์  แล้วก็เป็นความเข้าใจผิดของแชมป์ด้วยบางส่วน    (เป็นตรู  ตรูก็เข้าใจผิด)  แต่ที่ไม่ชอบใจคือ  ที่บอกว่า  ยัยแป้ง(เน่า)  เป็นคนของจอน   กับ ที่ยกแชมป์ในแท็คแบบนั้น  ไม่ชอบใจจริงๆ ....... ... 


สมน้ำหน้าจอน   !! ไม่ว่าจะเป็นจอนที่เปลี่ยนใจเอง (ถ้าเป็นข้อนี้ยิ่งโมโห) หรือแชมป์เข้าใจผิด  เพราะจอนก็ไม่เคลียร์เอง  แถมยังจะยกแชมป์ให้แท็คง่ายๆ  อย่างกะของไร้ค่าอย่างนั้น   ชิร์