หัวข้อ: [นิยาย] Romance Of My Own

[Asahi]

 

ได้อ่านตอนพิเศษแล้วคับ ช๊อบ ~ ชอบ  ขอบคุณมากครับ

( :m26:ตอนแรกนึกว่าจดหมายทวงหนี้ซะอีก  เกือบไม่ได้อ่านแล้ว ฮุฮุ)

มาปูเสื่อนอนรอดูแชมป์แสดงละครด้วยคนครับ

 

[BeePed]

ไม่ยอม ไม่ยอม 

เค้ายังไม่ได้ตอนพิเศษสองอ่ะ (ได้แต่ตอนพิเศษหนึ่ง)

ช่วยส่งมาอย่างด่วนเลยนะคะ

ไม่งั้นโป้งจริงๆด้วย   

[Sith]

ใครยางมะได้ตอนพิเศษรอก่อนนะคับเหงใจเฮียมั้งเขาหน่อย งิงิ 

[Manji+]

^^
^
จิ้มทะลุน้องนิคไปที่คุณ Beeped อย่างอนนะค้าบ จะส่งให้นะค้าบ ขอบใจน้องนิคที่มีการส่งความเป็นห่วง ใจดีอย่างที่พี่แชมป์ว่าเลย

ดีใจ ช่วงนี้ PM เยอะจัง ขอบคุณทุกกำลังใจสู่พี่แชมป์นะครับ ผมก็ชอบ รู้สึกว่ามันหว้าน หวาน อยากได้บ้าง
ไม่มีใครทำให้ง่ะ

ช่วงนี้คอมรวนๆ อาจต้องเข้าใกล้สู่ช่วงตรวจสุขฉะพาบ ลงอีกตอนให้ก่อนเลยดีก่า

[Manji+]

บทที่ 8 เสน่ห์รักนางซิน



จริงๆ พวกผมไม่ได้แสดงเรื่องนี้กันหรอก แต่มันทุเรศพอกันอ่ะ อย่ารู้เลยว่าเรื่องอะไร นี่ถือเป็นความอับอายมากครั้งหนึ่งในชีวิตก็ว่าได้ ภาพพจน์เด็กดี เด็กเรียนที่มีรางวัลมาการันตี มันจะพังก็เพราะเพื่อนสองตัวนี่ล่ะ

“วันนี้ ไมมึงมารับกู” ผมถามไอจอน ตั้งแต่เช้า วันนี้มันอารมณ์ดี เกิดนึกคึก ขับรถไปโรงเรียน
“วันนี้ เด๋วเลิกแล้ว ต้องไปติดต่อเรื่องชุดกัน” มันบอก

“ไม่เห็นต้องวุ่นวาย นิทานปรัมปรา ก็เหมาะกับชุดง่ายๆ”ผมท้วง
“เออหน่า จะจบแล้ว ทำให้มันดีๆหน่อย” พูดไปมันยังไม่หุบยิ้มเลย อารมณ์ดีตั้งแต่เมื่อวาน

“เออๆ” ผมบอกไป ไม่ได้ซีเรียส มันก็แค่การแสดง ก่อนย้ายมาเราก็มีการแสดงละครออกจะบ่อย แค่นี้ ขำขำ


พอมาถึงห้องวันนี้ คนมาเร็วกันเป็นพิเศษ
“เฮ้ย รับเสด็จเร็ว เจ้าหญิง เจ้าชายเสด็จแล้ว” ทุกคนในห้องหันมาทำท่าเคารพ ก่อนจะหัวเราะคิกคัก ผมเริ่มระแวงแล้วดิ แล้วยัง”เจ้าหญิง เจ้าชาย”
“จอนมึงรู้อะไรที่กูยังไม่รู้รึเปล่า” ผมถามมัน

“เปล่า กูก็อยู่กะมึงตลอด” มันตอบ ตาไม่ยอมมองผม ผมเลยเดินไปหาปลา ขาเมาท์ประจำห้อง
“ปลา วันนี้ ทำไมคนมากันเร็วจัง” ผมเดินไปถาม

“มารอรับเสด็จดิ ถวายพระพรเจ้าค่ะ เจ้าหญิง” ปลามันหัวเราะคิกคัก ผมถึงกับหน้าชา เริ่มรู้และว้าจะเกิดอะไรกับตัวเอง
“รู้มั้ยผู้หญิงอิจฉา แกกันเยอะแยะ ถ้ามึงเป็นผู้หญิง คงมีตบแย่งบทกันบ้างล่ะ เจ้าชายออกจะหล่อขนาดนี้”

“แต่แกไม่เขินเหรอ เล่นกับเพื่อนสนิทอ่ะ เป็นเราเขินแย่เลย แต่ระวังนะ ตอนนี้ข่าวลือ ว่าแกกะจอนเป็นคู่ขากันเริ่มดังแล้วนะ แฟนคลับไอจอนมันเยอะ ระวังตัวไว้มั่งล่ะ” ผมได้แต่ฟัง พูดอะไรไม่ออก
“นี่จะเล่นเรื่องอะไรกันเหรอ” ผมถามเบาๆ

“อ่าว รับบทเอง ยังไม่รู้ว่าเล่นเรื่องอะไร เด๋วจะแย่นะเพคะ องค์หญิงซินเดอเรลล่า” ทันพูดให้คนทั้งห้องได้ยิน เสียงหัวเราะทั้งห้องถล่มทลาย ผมเริ่มรู้สึกชาๆ หันไปหันมาหาตัวการเบอร์หนึ่งไม่เจอ งั้นไอเบอร์สองนี่แหละ




“จอน มึงรู้ ใช่มั้ย” ผมถามมันเสียงหนัก
“ก็นิดหน่อย” มันบอกหน้าตาเฉย ผมหงุดหงิดมาก นี่มันจะให้ผมเล่นละครยังไม่พอ ยังให้เล่นบทผู้หญิงอีก ผมรีบเดินไปหน้าห้อง


“เพื่อนๆคับ ผมขอถอนตัวจากการแสดง เพราะผมมีโรคประจำตัว ผมแพ้แสง ผมเล่นละครบนเวทีไม่ได้หรอก”
“ข้ออ้างอะไรของมึง ฟังไม่ขึ้นเลย” ไอก้านมันตะโกนมา

“กูเล่นไม่ได้หรอก มึงมาลองแทนมั้ยล่ะ” ผมถามไอก้าน
“กูเป็นมหาดเล็กแล้วว่ะ เสียใจด้วย” มันตอบแล้วทำพูดบทของมัน

“แล้วทำไมต้องให้เราเล่นบทเจ้าหญิงล่ะ” ผมถาม
“ก็นี่มันนิทานลับแล ที่จะมีแต่ผู้ชาย แล้วหน้ามึงก็ให้สุด แล้วอีกอย่างเจ้าชายก็สนิทกับเจ้าหญิงเป็นทุนอยู่แล้ว” ผมอึ้งพูดไรไม่ออก แต่ทุกคนกลับหัวเราะกันยกใหญ่


“กรรมอะไรของกูเนี่ย” ผมบ่นกับตัวเอง โดยไอจอนเอาแต่ยืนยิ้มอยู่ห่างๆ
“คอยดูนะพวกมึง ให้ถึงทีกูมั่งเหอะ” ผมก็ได้แต่ ก้มหน้ายอมรับชะตากรรม ถึงจะด่าพวกมันให้ตาย

อะไรคงไม่ดีขึ้น


(ช่วงตอนสอบปลายภาค ขี้เกียจเล่า มีแต่เครียดๆ เรื่องอ่านหนังสือ ปล่อยมันไปละกัน)



และแล้วก็ถึงวันแสดง...

“กูไม่ไป ทำไมกูต้องรับบทนี้ กูไม่ไป” ผมต้องถูกลากไป วันนี้เพื่อนช่างสามัคคีมาลากผมตั้งแต่เช้า เพื่อไปแต่งตัว โดยมีไอจอนกับไอแทคเป็นแกนนำ ได้สิ ตัวหนึ่งก็พระราชา อีกตัวเป็นเจ้าชาย มันคงเต็มใจเล่นกันอยู่หรอก

ผมได้แต่ก้มหน้ายอมรับชะตากรรม โดยการกดดันจากเพื่อนๆ แว่นก็ใส่ไม่ได้ แล้วต้องมาใส่คอนแทค ถูกแต่งหน้า แล้วชุดนี่ก็ เรียกว่ารวมรสแห่งความน่าขยะแขยง ผมจะกล้าเดินออกไปแบบนี้เหรอ มองหน้าตัวเองถึงมันจะดูไม่เลวร้าย แต่สำหรับผมมันเป็นสิ่งที่รับไม่ได้ ผมไม่เก็บรูปของการแสดงนั้นมาซักใบ

“ใกล้ถึงเวลาแสดงแล้ว” เพื่อนในห้องตะโกนมา เพิ่มความกังวลเป็นทวีคูณ นี่เริ่มแต่งตัวตั้งแต่บ่าย4 แต่นี่ทุ่มนึงแล้ว ตอนนี้ผมได้ห้องพิเศษที่ได้แยกมาแต่งตัว โดยมีการจ้างช่างแต่งหน้ามา กับเพื่อนผู้หญิงอีกหลายๆคน มาร่วมมะรุมมะตุ้ม
“แกน่าจะไปประกวดมิสทิฟหว่ะ แต่งแล้วโคตรขึ้นเลย อีปลายังสู้แกไม่ได้เลย” ไอแอม หนึ่งในสมาชิกขาเมาท์เอ่ย

“ทำยังกะมึงสวยอ่ะ อีแอม” แล้วมันก็กัดกันต่อ
“นี่หนูๆจ๊ะ ช่วยเร่งมือหน่อย ใกล้ถึงเวลาแล้วนะ” พี่ช่างแต่งหน้าเริ่มเร่ง

“พี่คับ ปกติเค้าแต่งหน้ากันนานขนาดนี้เลยเหรอคับ ผมว่าพอแล้วล่ะ จริงๆไม่เห็นต้องแต่งเลย”ผมบอก
“ไม่ได้หรอก ดูตอนก่อนแต่ง กับหลังแต่งสิ ผิดกันเลย ตอนนี้ไม่เหลือคราบหนุ่มแล้ว เด๋วอาจจะติดใจมาใช้บริการพี่บ่อยๆ” พี่เค้าพูดไม่ดูเลย แค่นี้ก็จะตายแล้ว ถ้าอีกทีนี่ ตายเหอะ

“เจ้าชายเสด็จ องค์ราชาเสด็จ” เสียงมหาดเล็กจอมกวนดังมาก่อน ประตูจะเปิด ผมได้แต่หันหน้าให้กระจก จนมันสองคนเดินเข้ามาใกล้
“แชมป์ นี่มึงเหรอ” เสียงไอแทคพูดมาอย่างงงๆ

“....”

“กระเทยควายมั้งมึง” ผมตอบมัน ให้ช่างแต่งหน้าตีหลังผมเบาๆ
“มึงสวยหว่ะ แชมป์ กูว่า..” มันยังต่อ

“มึงอย่าพูดเลย แค่นี้ เด๋วมึงก็จะรู้ว่าจะโดนอะไรบ้าง”ผมเตือนมัน อีกเสียงนึงเงียบหายไป ไม่มีคำชมหรือคำใดๆออกมาจากปากมัน
“อ่ะ เสร็จแล้วจ๊ะ” ช่างแต่งหน้าบอกผม
“อย่างนั้นออกไปได้แล้ว เด๋วให้เจ้าชายกะเจ้าหญิงซ้อมบทรอบสุดท้าย” ไอแทคมันบอก ก่อนจะออกไป

“มึงสวยมาก มึงรู้มั้ย” มันเริ่มพูดคำชวนแหวะ
“อย่าประชด ขอร้อง แค่นี้กูจะอายจะตายแล้ว หยุดพูดแล้วออกไปเถอะ”ผมบอกแล้วลุกขึ้น เตรียมตัวออกไปแสดง

“กูพูดจริงๆ มึงน่ารักจัง  ทั้งถอดแว่น แต่งหน้า มึงสวยกว่าผู้หญิงหลายๆคนเลยรู้มั้ย”มันจ้องหน้าผม ผมเพิ่งสังเกตเห็น มันใส่ชุดเจ้าชายดูขึ้นจริงๆ


ผิวก็ขาว หน้าก็เข้ม มาดก็ให้      แต่เรื่องอะไร เอาบทที่ผมควรได้ไป ผมไม่มีอารมณ์ชมมันหรอก
“บอกให้พอ ไป” ผมผลักมันออก

“เดี๋ยว ขอ...” จอนไม่พูดเปล่า เริ่มเขยิบหน้ามาใกล้ๆ
“มึงจะแสดงแล้ว มีรอยลิปสติกติดที่ปากมั้ย” ผมถามเสียงเย็นๆ


“เฮ้อ มึงอ่ะ ขัดกู งั้นขอแค่...” มันหอมมาที่แก้มผมเร็วๆ
“ไอเชี่ยนี่ ถ้าคนเห็น” ผมเอามือจะไปเช็ด

“อย่า เดี๋ยวเลอะนะ” จอนมันรั้งมือผมไว้ยิ้มๆ
“ไอ้ ..ไอ้...” ผมนึกคำด่าที่สาสมไม่ได้


 ได้แต่หงุดหงิดแล้วเดินเปิดประตูออกไป คนมากมายแต่งตัวเตรียมแสดงละครของห้องตัวเอง แต่ทุกสิ่งก็หยุด แต่ละคนหันมามองผมเป็นตาเดียว รู้สึกได้ถึงการสูบฉีดของเลือดที่หน้า




“......” ทุกคนหันมามองแล้วเหมือนหยุดพูดกันไปยี่สิบวิ  แล้วทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกผมยิ่งแย่ มันหน้าอายสุดชีวิต ผมได้แต่ก้มหน้าเดินไปรอคิว ไม่กล้าเงยหน้ามามองใคร




วี๊ด..วิ้ว เสียงผิวปากที่เหมือนจะฆ่าผมด้วยลมเบาๆ คอยดูงานนี้ ต้องมีคนรับผิดชอบ.....




และแล้วก็ถึงเวลา
ต่อไปขอเชิญพบกับละครลับแล เสน่ห์รัก นางซิน จากห้อง 6 / .........  แสงไฟดับลง ผมลงไปนั่งที่ที่เตรียมไว้

“กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีสาวน้อย นาม ซินเดอเรลล่า ที่.........” แล้วไฟก็เปิดขึ้น ปกติเค้าจะมีเสียงตบมือ แต่นี่มีแต่เสียงคุยกัน นี่แต่ละคนคงนินทาผมอยู่แน่ๆ ต่อไปภาพพจน์ผมจะเหลือเหรอ แล้วก็ค่อยมีเสียงเปาะๆแปะๆมาจากข้างหลัง แล้วมันก็ค่อยดีขึ้นหน่อย

“นังซิน ชุดเสื้อผ้าที่ให้ชั้นให้หล่อนไปรีด เสร็จรึยังยะ” และแล้วนังร้ายสามตัวก็ออกมา นี่ผมคงซวยรองมาจากสามตัวนี้แหละ มันถูกแต่งซะ เอ่อ...นะ
“คืนนี้ เจ้าชายจะเป็นของชั้น” 2 พูด ดีนะที่นี่เป็นละคนบอกบท ไม่ต้องพูดเอง ไม่งั้นเสียงแต่ละคนคงทุเรศพิลึก
“ยังเลยค่ะ พี่...” ผมต้องเล่นตามบทไปเรื่อยๆ

“นี่ ใช้ไม่ได้เลยนะแก รีบๆไปเอามา เราจะออกกันไปแล้ว”
“ค่ะๆ”


   แล้วทั้งสามก็ออกไป ซิน ต้องนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว
“ซินเดอเรลล่าเห็นแก่ความดีของเจ้า ข้านางฟ้าจะมาให้พรเจ้า วันนี้เจ้าจะได้ไปงานปาร์ตี้กับเจ้าชาย”
ข้าจะให้รถม้าเจ้าไป แล้ว วิ้ง ไฟดับ แล้วเปิด แก้วหน้าม้าก็ออกมารับ


แล้วผมก็ต้องขี่ออกไป
มาถึงงานปาร์ตี้ คงจะเป็นภาพแหยงๆเล็กๆ มีแต่ผู้ชายเต้นรำกัน

สมแล้วที่เป็นนิทานลับแล แต่ ลับแล ชายล้วน บรรยากาศชวนสยอง......

แล้ว พระเอก เอ้ย นางเอกของผมก็มาโค้งขอเต้นรำ ดูมันสะใจจริงๆ เด๋วรอถึงบทนางเอก มึง จะสะใจไม่ออก


ตอนเต้นนี่มันพยายามส่งสายตาหวานๆมาให้ ผมก็ไม่ได้มองหน้ามันหรอก ก้มหน้าก้มตาไปตลอดงาน
“กริ๊ง....” เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ผมก็ต้องรีบวิ่งออกไป ก่อนไปก็ปารองเท้าใส่หน้าเจ้าชาย แล้ววิ่งจากไป



.......

”เจ้าชายเสด็จ” นี่เหรอบทที่ไอก้านภูมิใจนัก แล้วก็ถึงฉากลองสวมรองเท้า มันให้ผมใส่ส้นสูง เอ่อ..
“พบตัวเจ้าหญิง ๆ “บททั้งเรื่องมันมีแค่นี้  แล้วพระราชาก็เดินเข้ามา “อภิเษกสมรส” ถ้ามีจิง คงเป็นหนังแป๊กแน่ๆเลย ขี้เกียจคิดมุกอ่ะ
 


เข้าฉากจริงและ


“ แชมป์ ข้ารักเจ้า” ไอ้คนอ่านนี่ช่างเล่นมุกเนอะ เอาชื่อกูมาประจานกันกลางงาน คนในงานฮือฮากันอีกครั้ง และแล้วร่างเจ้าชายก็เดินเข้ามาสวมกอด (ต่อหน้าประชาชี)
“จอน แชมป์ก็รักจอนค่ะ” เสียงยิ่งดังหนักเข้าไปใหญ่ เสียงผิวปากแซวดังขึ้น


“เอ้ย ข้าก็รักเจ้าชายค่ะ” นี่มันเล่นกันแรงไปมั้ย


แล้วก็เข้าสู่ฉากจบ เจ้าชายค่อยๆยื่นหน้ามาปากเริ่มใกล้ ลมหายใจเริ่มสัมผัส ผมจะไม่ไหวแล้วนะ  ป้ายดำเซ็นเซอร์ก็วิ่งผ่านมาปิด เฮ้อ รอดไป แต่ช่วงมันชุลมุนไอบ้าจอนดันยื่นมาจิง ถึงมันจะถูกหน่อยๆก็เหอะ จะมีใครเห็นมั้ยก็ไม่รู้ ผมต้องทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ หลบเข้าฉากไป


มีแต่เสียงตะโกนไล่หลัง ปิดทำไม โชว์หนังสด แล้วก็ตามมาด้วยเสียงตบมือ


“พอใจพวกมึงมั้ย” ผมถามไอจอนกับไอแทค หลังจากถอดเสื้อผ้า หน้าหยะแหยงแล้วไปล้างหน้ามาแล้ว
“ยังเลย กูกะจะให้มึงใส่ชุดไปเปิดฟลอร์กับกูต่อทั้งงาน” ไอจอนแย้มรอยยิ้มละไม



“นี่ มึงเมื่อกี้ กูยังไม่ได้จัดการมึงเลย จูบมาได้ คนเยอะแยะ”ผมด่าไอจอน

“จูบ” เสียงไอแทค

“มึงจูบไอแชมป์” ไอแทคหันไปหาไอจอน

“ก็กูรู้ว่ามันจะไม่ยอมใส่ชุดนั้นต่อนี่หว่า กูอยาก..”
“ไอสาด ไม่ต้องพูด” ผมด่ามัน

“พวกมึงไม่กลัวคนเห็นมั่งเหรอวะ”แทคมันถาม
“กูไม่ได้ทำ ถามไอห่าจอนนู่น” ผมบอก

“เออหน่า กูดูแล้ว เค้าวุ่นๆกันอยู่” มันพูดเรียบๆ

“จะยังไงมึงก็ไม่ควร” คำพูดผมพร้อมไอแทค
“นี่มึงนัดกันเหรอ ดูมึงยังหวงไอแชมป์จังนะแทค มึงก็รู้ว่าไอแชมป์ แฟนกู” มันพูด หน้าไอแทคเจื่อนๆ ผมก็เลยตบหัวไอจอน “อย่าพูดให้มันมากนัก มึงอ่ะผิด” ไอแทคก็ค่อยยิ้มขึ้นหน่อย


“เตรียมตัวไปดูละครห้องอื่นกะเตรียมแดนซ์ดีกว่า เก็บกดมานาน” ผมลากมันสองตัวออกจากห้องเปลี่ยนชุด ผมกลับมาหล่อซะที แต่ละคนแต่งตัวเต็มยศ มันสองคนใส่สูทดำ มีแต่ผมขาวทั้งตัว เด่นดี 55


งานวันนั้น ผมไม่วายถูกแซวทั้งงาน แต่ละคนบอกว่าดูไม่ออก ถ้าไม่ได้ยินประกาศคงไม่รู้ ผมควรโทษให้คนพากย์ใช่มั้ย และแล้วงานก็จบด้วยดี หลังจากแดนซ์กันมันหยด



อาจารย์พยายามไล่นักเรียนกลับ แต่เพื่อนบางคนยังจะนัดไปเลี้ยงต่อ แต่ผมขอตัวกลับก่อนพร้อมกะไอจอน ไอแทคบอกจะไปต่อ เลี้ยงอำลา กกต. มันจะลากผมไปให้ได้ แต่ผมขอมันไว้   คอยดูเหอะ ไอจอน แค้นวันนี้ต้องชำระแน่ๆ
















คืนนี้มึงเสร็จกู








(ต่อบทที่ 9  คืนส่งตัว) 

เป็นไงคับ นิทานลับแลฉบับเฮียเค้า 

ตอนหน้า วันอังคาร น่าจะมาลงได้ รอกันนะฮับ อย่าอกแตกตายก่อน

ห้ามหงุดหงิด อ่านตอนพิเศษรอไปก่อนละกัน งิงิ

[Sith]

มีใครเดาถูกมั้ยเอ่ย อิอิ
ตอนหน้านะมัน ... มากเลยนะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน อิอิ
ปล. เฮียมั้งพักผ่อนมั่งนะงับ งิงิ
ปลล. ฝากไปถึงเฮียแชมป์กะเฮียจอนด้วยว่ารอบนี้ไปนานอย่าลืมของฝากนะ
ปลลล. จะสอบแล้วหนังสือไม่อ่านมาเล่นเนท ตายแน่ตรู - -"

[cutekanny]

 :laugh:น่ารักมากมาย....อยากเห็นเเชมป์ในชุดเจ้าหญิงจัง...ต้องน่ารักมากเเน่เลยหงะ
มังจิ...ผักผ่อนเยอะๆนะ ...เเต่ก็รีบมาลงตอนต่อไปด้วย ...ฟังชื่อเเล้วอยากจะกรี๊สสส...วิ๊ดวิ้วเเน่เลย

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

อ่าตอนพิเศษหมดแล้วงะ 

อยากอ่านตอนต่อจัง พี่ จอนน่ารัก

[imageriz]

ตอนต่อไป ใครจะเสร็จใครกันแน่อ่ะ   


รออ่านอยู่นะคร๊าบ   


ปล.อยากเห็นแชมป์ตอนแสดงละครอ่ะ 

[Ak@tsuKII]

เป็นกำลังใจให้ทั้งคนแต่ง+คนโพสต์  ค่ะ   

+1

[Poes]

รอคืนส่งตัว 

[SunLoveMoon]

ขอบคุณมากสำหรับ ตอนพิเศษมากมาย
เอ่อ
สำหรับคำว่าคืนส่งตัว
มันแบบว่า
ฟังแล้ว
อยากอ่านทันทีเลยอะ   
ให้บวก 1 จขกท นะ
ขยันและน่ารักมาก เอามาลงต่อเนื่องตลอด
ขอบคุณอีกครั้ง

[Asahi]

 

เค๊ายังไม่พร้อมอ่ะ

 

[mantdash]

อ่อเป้นงี้นี่เอง แชมป์คงแค้นฝังหุ่นเนอะ 

[mist]

เสร็จนี่ เสร็จยังไงอ่ะ 

[YO DEA]

มารอด้วยคน

[zilveria]

ส่งตัว ๆๆ   

[Sith]

หุหุ
ปล.ไปสอบมาทำมะค่อยได้เยย  แง้ว 

[Manji+]

^ จิ้มเพิ่มความกระชุ่มกระชวย

โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะครับ สอบมิดเทอมเอง ยังเหลือไฟนอลอีก ไปฟิตช่วงปลายละกัน น้องนิค
พี่กว่าจะจบมาได้  มาหลายรอบ เข้าใจครับ

พรุ่งนี้ จะมีงานเลี้ยงครับผม คิดว่ามาลงไม่ได้ วันนี้เหนื่อยแทบตาย คลานมาเปิดคอมเพื่อลงให้ผู้อ่านที่น่ารัก

ปากหวานไปมั้ย


บทที่ 9  คืนส่งตัว






“ใครจะรู้ ว่ามึงแต่งหน้าขึ้นขนาดนี้” วันนี้ไอจอนมันขับรถมา พูดได้พูดไป เด๋วมึงจะรู้
“....” ผมได้แต่วางแผนชั่วไว้ในหัว

“แชมป์ มึงโกดกูอีกแล้วเหรอ” จอนมันถามเสียงอ่อยๆ

“กูไม่ได้โกดไรหรอก แค่คิดอะไรเพลินๆ” มันถอนใจซะดัง เริ่มแผน ผมหยิบโทรศัพท์มากด
“แม่เหรอคับ วันนี้ผมคงกลับบ้านไม่ได้ ไอจอนมันเมามาก เด๋วผมคงต้องไปส่งมัน แล้วอยู่เป็นเพื่อนมันก่อนคับ” จอนมันหันมามองผมเหลอหลา

“.........”
“พ่อแม่มันเหรอ ไม่อยู่ไง”

“.........”
“คับๆ เด๋วเจอกันพรุ่งนี้ ฝันดีคับ” ผมวางโทรศัพท์




“วันนี้ มึงจะไปนอนกับกูเหรอ” มันทำเสียงตื่นเต้น
“อือ” ผมตอบสั้นๆ

“ทำไม ปกติลากให้ตายมึงไม่เห็นจะไป”มันยังสงสัย
“มึงก็รู้อยู่แล้ว เราเรียนจบแล้วนะ จำสัญญาได้ป่าว” ผมบอกไป

“.....” มันเงียบ คงรู้แล้วล่ะ ว่าผมทวงอะไรมัน

“เอ่อ ...กูว่ากูไปส่งมึงที่บ้านดีกว่า”มันบอกเขินๆ

“ไรว้า ไม่เอาน้า ไปเหอะ กลับบ้าน แชมป์ง่วงแล้ว”ผมอ้อนมัน มือเริ่มไต่ๆแขนมัน

“ก็ได้ ง่วงแล้วไปถึงก็นอนนะ” มันบอก
“ ค้าบ “ ผมรับ

“จิงนะ” มันถาม

“อือ ก็นอนด้วยกันไง 55” ผมยิ้ม มันคงเริ่มเหงื่อตก ได้แต่ขับรถไป ทำใจไป



“สุดท้ายก็ได้สลับบทกันแล้วนะ เจ้าหญิงของผม” ผมจิ้มมัน
“สาด กูขับรถอย่ามายุ่ง” มันคงเขินมาก

“คิดไปถึงไหนแล้วคับเนี่ย ที่รัก ” ผมยังแกล้งมัน ตอนมันเขินมันน่ารักนี่น่า

“ฟู่” ในที่สุดรถก็ขับมาถึงบ้านมัน
“เฮ้ย รีบไปไหน” มันรีบเดินดุ่มๆเข้าบ้าน

“รีบขนาดนั้นเชียว” มันหยุดเลย
“ไปๆ เข้าเหอะ เดี๋ยวจะได้อาบน้ำ” ผมดันมัน




“อ่าว มาแล้วเหรอ อ่าว แชมป์มาด้วยเหรอ” ป้าหมอนออกมารับ
“คับ”

“จอน   ดื่มมากไปรึป่าว ทำไมหน้าเหน้อแดงอย่างเนี้ย” ไอจอนยิ่งหน้าแดงหนักไปอีก
“ไม่เป็นไรคับป้า เด๋วผมพามันไปนอนดีกว่า มันคงง่วงแล้ว”ผมบอกป้าหมอน

“จ๊ะๆ จะรับน้ำอะไรก่อนมั้ยจ๊ะ”
“ไม่เป็นไรคับ” เด๋วผมคงได้น้ำอย่างอื่นแทนแล้วล่ะคับ 55 แล้วผมก็พยุงไอจอนมันขึ้นไปบนห้อง มันคงเขินก็เลยไม่ได้ขัดขืนอะไร


“ไปอาบน้ำก่อนไป” ผมบอกจอน
“....... ยังไม่อยากอาบ” มันพูดก้มหน้าก้มตา

“งั้นไม่ต้องอาบก็ได้นะ ดีไปอีกแบบ” ผมพูดพร้อมส่งตาหวานๆไปให้
“....เอ่อ แชมป์ กูไม่ชิน อย่าทำอย่างนี้ดิ” มันพูดเขิน น่ารักชิบหาย

“มาๆ เดี๋ยวไปส่ง” ผมจูงมือมันไปขำๆ
“ไม่ต้อง ไปเอง” แล้วมันก็เดินเข้าห้องน้ำ วันนี้เรียบร้อยจังเว้ย แล้วผมก็เริ่มแผนต่อ ยังไงวันนี้มันก็ต้อง...แล้วใช่ม้า ผมไปล็อคประตูข้างนอก แล้วผมก็ถอดเสื้อผ้าออก จริงๆก็เขินอยู่นะ ก็เลยคาดผ้าเช็ดตัวด้วย พอได้ยินน้ำสักระยะ ผมก็เคาะประตู

“จอน ขออาบด้วยนะ” ผมบอก
“......” ไม่มีเสียงตอบรับ

“งั้นเข้าไปแล้วนะ” ผมเองก็เกร็ง ผมเปิดประตูออกช้าๆ ไอจอน มันอยู่ในอ่าง ไม่รู้หาฟองมาจากไหน เต็มอ่างเลย มีเพลงเปิดอีกแหนะ นี่มันก็จงใจใช่ม้า ผมค่อยๆเดินเข้าไป
“อาบด้วยนะ จอน”ผมบอกเขินๆ
“ไม่ได้ว่าไรนี่” มันหันไปทางอื่น

“เอ่อ ....ปิดตาก่อนได้มั้ย” จะถอดผ้าเช็ดตัวอ่ะ” ผมถามมันอายๆ

“ยังจะอายทำไม เดี๋ยวก็.....” มันไม่กล้าพูด ผมก็เลยค่อยๆแกะผ้าเช็ดตัวออก แล้วก้าวลงไปในอ่าง ไอจอนดันหันหน้าหนีไปทางอื่นซะเอง


“ทำเป็นเก่ง หันหน้าหนีทำไม” ผมถาม
“.... มึงอย่าพูดมากหน่า กูเขินจะตายแล้ว แซวอยู่นั่นแหละ” มันพูดค้อนๆ

“โทษที กูก็เกร็งๆ หันหลังมาสิคับ เดี๋ยวแชมป์สระผมให้” ผมเริ่มหวาน
“....” มันไม่พูดอะไร แต่ก็หันหลังมาให้ผม

“เฮ้อ ดีนะที่จอนไม่ดื้อ ง่ายขึ้นเยอะเลย”
“ง่าย............ อะไรง่าย” เสียงปี๊ดแทบแตก

“ปะ.....ป่าว ก็กังวลหลายๆอย่างอยู่อ่ะ” ต่างคนต่างเงียบ มันกังวลนะ ครั้งแรกเนี่ย  ผมบีบแชมพูใส่หัวมัน แล้วเริ่มสระผมให้มัน
“ผมมึงนุ่มเนอะ จอน” ผมก็พูดไรไปเรื่อย แล้วก็เอาฝักบัวล้างให้

“หอมแล้ว”
“เดี๋ยว กูสระให้มึงมั่ง” มันหันกลับมา ผมเริ่มเห็นอะไรลางๆ แล้วบางอย่างที่ผมควบคุมไม่ได้ ก็ควบคุมไม่ได้ วะ พูดไรอยู่เนี่ย

“อือ แต่ไม่ต้องหันหลังนะ กูอยากมองหน้ามึง”ผมบอก
“แล้วแว่นมึงอ่ะ”

“ไม่เป็นไรใส่ไว้ได้”
“ถอดเหอะ ตอนมึงถอดแว่นน่ารักดีอ่ะ กูชอบ”

“เฮ้ยกูมองมึงไม่เห็น”
“เอาหน่า ไม่เป็นไร เด๋วมึงอยากเห็นอะไร มึงก็ได้เห็นแล้ว” มันพูดตะกุกตะกัก ผมก็พลอยแข็งไปด้วย เอ่อ เกร็งครับเกร็ง ไม่ใช่อะไรแข็ง ผมมองอะไรเห็นลางๆ แต่สัมผัสที่ได้รับช่างนุ่มนวล กว่าจะรู้ตัว ปากเราก็ติดกัน ลิ้นเริ่มชอนไช หาความหวานล้ำ



“เดี๋ยวๆ อาบให้เสร็จ ก่อนดีกว่า” ผมบอกมัน ก็ผมมองไม่เห็นอ่ะ ไม่ยอมนะ
เราต่างคนต่างอาบ แล้วก็คาดแค่ผ้าเช็ดตัวออกไป ไอจอนมันนั่งอยู่บนเตียง เห็นมันสูดลมหายใจลึกๆ

“จอน มึงพร้อมแล้วเหรอ” ผมถามมันอีกครั้ง มันดูเกร็งมาก
“....” ดูมันไม่ชัวร์เลย

“มึงไม่พร้อม หรือไม่อยากก็บอกกู กูอยู่กับมึง ไม่ใช่เพราะอยากได้ตัวมึง ต่อให้ห้ามมีอะไรอย่างนี้ แต่ได้อยู่กับมึง กูก็ยอม อย่าเครียดหน่า กูไม่อยากเห็นมึงคิดมาก”
“ป่าว กูตื่นเต้นอ่ะ กูยังไม่เคยเห็นอะไรของมึงเลย” มันหันมาทำหน้าทะเล้น

“แสดงว่าพร้อม” ผมถาม



“มึงอย่าถามมากได้มั้ย” มันผลักผมลงบนเตียง...........



(ต่อบทที่ 10 คืนเข้าหอ)


รอหน่อยนะครับ เจอกันวันผุดเด้อ    ขอเก๊กหล่อก่อนไปนอน อิอิ

[Manji+]

มารีมั่ง ไม่ได้ตอบเม้นท์นาน

ดีใจที่ชอบกันนะครับ สำหรับตอนพิเศษ จริงๆ 2.1 ก็อยู่ในมือแล้ว มันสั้นอ่ะคับ จะส่งเป็นของขวัญปีใหม่ละกันครับ

เค๊ายังไม่พร้อมอ่ะ

 

ในเมื่อไม่พร้อม มั้งก็ให้เวลาเตรียมตัวอีกฉองวัน ทำใจต่อก่อน อิอิ

อ่อเป้นงี้นี่เอง แชมป์คงแค้นฝังหุ่นเนอะ 

มั้งว่าพี่แชมป์ แค้นแล้วฝังพี่จอนครับ พี่เขาไม่ฝังหุ่น ไม่ฉะใจ 



ขอแนะนำอย่างเป็นทางการ ผมชื่อมั้งนะคร้าบ เป็นรุ่นน้องโรงเรียนของเจ้าของเรื่อง ก็คือนายพี่แชมป์
ใครอยากให้เรียกยังไงกันบ้าง บอกได้นะงับ เวลาลากชื่อมาตอบ มันดูไกล้ไกล

ฝากเนื้อฝากตัวคับ [/color][/color]

[Poes]

ยังไม่อีกหรอ ว้าาาาาาาา  รอตอนต่อไปนะ

[Asahi]

เค๊ายังไม่พร้อมอ่ะ

 

ในเมื่อไม่พร้อม มั้งก็ให้เวลาเตรียมตัวอีกฉองวัน ทำใจต่อก่อน อิอิ

ให้ทนายช่วยแก้ต่างได้ไม๊ แบบว่าตอนที่เราพูดไปเราไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่อ่ะ

น๊า ๆ เห็นใจกันเต๊อะ ~

 

[MaryGoesRound]

นับถอยหลัง ...รอ 

[crazykung]

-*-เอาแล้วๆๆ

เขาจะสลับบท กานแล้ว

แอ๊กกกอ่านมาตั้งนาน

พี่เขาจะบุกจริงๆด้วย

โอ้ววมายกอด พระเจ้าจอร์จ คุณหยิงกอกล้วย

[Sith]

เฮียแชมป์ความลับแตกหมดแล้วว่าเป็นสาวเสียบ  (ล้อเล่นนะเฮีย อย่าส่งคนมาอุ้มป๋มไปเฉือดน้า ><)
ปล. ว่าแต่เฮียมั้ง ตอนแรกว่าจะมาวันอังคารนินา
ปลล. รักษาสุขภาพกันด้วยนะคับ
ปลลล. สอบพรุ่งนี้(เช้าด้วย) ไม่มีความรุ้อะไรในสมองเลย  ไม่มีชีทอ่าน เลยมาสิงบอร์ด ตายแน่ 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ฮุๆ อยากอ่านจัง มีสลับบทกันด้วย

งานนี้มันแน่ แล้วจะรอตอนต่อนะคราบ + รอตอนพิเศษ 2.1 ด้วย อิๆ

[MonsterP]

วิ๊ดวิ้วววววววววว อิอิ พร้อมแร้วเหรอค้าบ คิคิ

[cutekanny]

ค้างอย่างรุนเเรงจ้ามั้ง.........เเบบว่าวันพุธมันอีกตั้งหลายวัน...ง่าๆๆเศร้า  
เรา cuteKanny...นะ...ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการ...ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆติดงอมเเงมเลย :กอด1:รีบมาลงด่วน!!

[zilveria]

ฮิ้วววววววววววววววววววววววววว

 

[SunLoveMoon]

 
พระเจ้า
อย่างใจหวัง
แชมป์จอน
จอนแชมป์
เร่งวันเวลา มาต่อเร็วๆๆด้วย