หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[เฉาก๊วย]

   มาต่อเรื่องได้ดึก (เช้า) มากเลยคนเขียน ขอบคุณมากค่ะ

น้องภูช่างเปิดเผยจริงๆ เพื่อนๆ แต่ละคนก็นะ คิดแต่ละแบบ 

[PoMArmKuB]

5555555555 ประโยคทิ้งท้ายเด็ดมาก ชอบว่ะ

แล้วยังไงมาต่อนะ สนุกดี ติดใจพี่พีทแล้วซิ รัก รัก รัก 

[tawan]

พี่พีทรุกเต็มที่เลย

น้องภูน่ารักกกก

 

[Rhythm]

รออ่านนะคะ

[PEENAT1972]

555 คิดไปเป็นตุเป็นตะนะลูกเอ๊ย

[cocoaharry]

เดี๋ยวแช่งให้โดนข่มขืน เอ๊ย จับกดไวๆเลยนี่

[♠DekDoy♠]

โหหหหหคิดไกลนะลูก อย่างนี้มันน่าจะให้พี่พีททำจริงๆซะเลย

[-~iK@iZ_KunG~-]

น้องภูน่ารักเกิ๊น ฮ่าๆๆๆ

[nongrak]

น้องภูน่ารักมากเลย อย่างนี้ต้องให้พีทรีบจัดการนะ 5555

[StillLoveThem]

...ฮา เนอะตอนนี้ น้องภูนี่จริงๆๆคิดไปซะไกลเลย แต่จริงๆเด็กที่เค้าบริสุทธิ์ เค้าก็คิดกันแบบนั้นแหละ
...คิดแล้วก็ไม่รู้จะหาทางออกยังไง น้องภู ยังดีที่ยังไปถามกับคนโน้นคนนี้ เลยอ่านไปขำไปเออ นี่แหละเด็กถึงจะเรียกว่า..เด็กจริงๆ

[fiixtion]

ข่ม...................แต่ไม่ขืนใจ.....

[dukdikdukdik]

เขียนน้องภูได้น่ารักมาก ๆ จัด +1 ให้เลยนะค่า น่ารักมากจริง ๆ

[Akamei]

เวิ่นได้ใจมากน้องภู
555555555555555555

[CarToonMiZa]

น้องภูน่ารักมากไปแล้วน๊า
+1ให้จ๊า

[kinjikung]

ถามเลยน้องภู อยากรู้พี่พีทจะพูดไง ฮ่า ฮ่า

[Loveunomore]

ขอบคุณเน้อออ มาต่ออีกนะจ๊ะ น้องภูกับพี่พีทน่าฮักม๊ากกก 

[พี่วันเสาร์]

ถูกข่มขืนช่างคิดไปได้เนอะน้องภู
เพื่อนๆของน้องภูรักเพื่อนมากคิดมาได้แต่อย่างพี่พีทคงจะหนาวสันหลังน่าดู

[nn~~NN]

มีแต่คนคิดว่าตัวเองคงรอด
มีน้องภูนี่แหละ  ฝังใจซะจริงว่าตัวเองโดนข่มขืน 

[panuwattew]

    รักเด็กอ่ะ  อยู่ใกล้ ๆ  น้อง ภู  จะจัดการซะ

[K.Pupoom]

มาแล้วๆๆๆ

มาดราม่ากันบ้างดีกว่า

อิอิ


ตอนที่....11




"น้องภู" เสียงพี่พีทเรียกผมในขณะที่กำลังอยู่บนต้นมะม่วง
"ใครเรียกว่ะ อ่อพี่พีท มีไร"
"ทำไมชอบปีนต้นไม้"
"สนุกดี"
"ทำไมไม่เล่นเกมส์ อะไรแบบที่เด็กคนอื่นเขาเล่นกัน"
"ก็เพราะคนอื่นเขาเล่นกันไง ภูเลยไม่เล่น"
"แล้วมันสนุกตรงไหน"
"ที่ใจไง เราได้ทำอะไรที่เราชอบมันก็ได้สนุกที่ใจ ก็เหมือนที่คุณย่าท่านชอบปลูกต้นไม้นั้นแหละ บางคนอาจจะมองว่าไม่น่าสนุกแต่สำหรับ

คุณย่ามันสนุกแล้วก็มีความสุขมาก สำหรับภูได้ปีนต้นไม้ที่คุณย่าปลูก มันก็สุขสุดๆไปเลย"
"เก็บลูกนั้นให้พี่พีทหน่อย ที่หัวเหลืองๆน่ะ"
"ไอ้นั้นอ่ะนะ"
"อื้มนั้นแหละ"
"โคตรสูงอ่ะ รับดีดีนะพี่พีท" ผมโยนมะม่วงที่เด็ดมาให้พี่พีท
"ระวังคนแอบมองกางเกงในนะ ปีนต้นไม้อ่ะ"  ภูว่ามึงนั้นแหละไอ้พี่พีทที่แอบดูอยู่ ตาเยิ้มเชียว
"ไม่ต้องกลัวหรอก"
"เอ้า...ไม่อายหรอ"
"อายทำไม มองไปก็ไม่เห็น ภูไม่ได้ใส่"
"เห้ย ไอ้ลิง ทำไมไม่ใส่ เดี๋ยวมดกัดหรอก"
"ก็กลัวคนแอบมองกางเกงในง่ะ ถ้าใส่มันก็มองเห็นน่ะสิ แต่ถ้าไม่ใส่ ให้มันมองยังไงก็ไม่มีทางเห็น" จริงๆแล้วผมใส่นะครับ
"แต่พี่พีทเห็นว่าใส่นะ สีขาวนั้นอ่ะ ใช่ป่ะ"
"นี่แหน่ะ ทะลึ่ง" ผมเด็ดมะม่วงปาหัวไอ้พี่พีท มันก็ไม่ได้ระวังตัว โดนเต็มๆ
"โอ๊ยยยย พี่พีทเจ็บนะ หัวแตกป่าวไม่รู้เนี่ย"
"อย่ามาสำออยเลย ตัวยังกะตึก ใครใช้ให้มาแอบดูกางเกงในภูล่ะ สมน้ำหน้า ช่วยไม่ได้"
แล้วผมก็กระโดลงมาจากต้นมะม่วงเดินเข้าบ้านไป
"เห้ยเดี๋ยวก่อน จะไปไหน มารับผิดชอบเลย"
"มะเหงกนี่เหอะ" แล้วก็เข้าบ้านไปอย่างสบายอารมณ์


////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
"อ่าวพีทไปโดนอะไรมาลูก"
"มะม่วงตกใส่หัวพีทน่ะครับคุณย่า"
"แล้วไปทำอีท่าไหนล่ะลูกไหนย่าดูสิ   แค่บวมๆไม่แตก อยากกินมะม่วงทำไมไม่ให้ตาภูเก็บให้ละลูก ใช้คำเดียวแทบจะเหาะขึ้นต้นมะม่วง"
ก็เนี่ยแหละตาภูหลานรักคุณย่า เป็นคนทำผมเนี่ย มึนเลยครับ
"ไม่รู้ไปซนที่ไหน หาไม่เจอครับ"
"เดี๋ยวย่าไปปอกให้นะ เห้อ โตป่านนี้ยังให้มะม่วงหล่นใส่หัวได้"
มันมีสาเหตุครับคุณย่า ไอ้ลิงนะไอ้ลิง
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////


ตอนนี้ชีวิตผมก็เปลี่ยนไป จากที่มีคุณแม่ไปส่งทุกเช้า
ก็กลายเป็นไอ้เสาไฟนั้นแหละที่ไปส่งผมทุกเช้า
แล้วบางวันมันก็ยังเสนอหน้าไปรับผมตอนเย็นซะอีก
แล้วเพื่อนผมสี่คนมันก็รู้แล้วด้วยว่า ไอ้พี่พีท คนนี้ที่"ข่มขืน"ผม

ชีวิตในวัยม.4ของผมก็ใกล้จะจบลง แต่ความรักของผมมันกำลังจะเริ่มขึ้น
แค่ความสุขย่อมมาคู่กับความทุกข์เสมอ ทุกท่านว่าไหม

วันหนึ่งคุณย่ากับพี่พีทเดินเข้ามาในบ้านของผม
ซึ่งท่านก็มาบ่อยๆ แต่ครั้งนี้มาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
คุณแม่ไล่ให้ผมขึ้นไปทำการบ้านด้านบน
 เพราะคงจะรู้ว่าคุณย่ามาด้วยหมายเหตุอะไร
สงสัยท่านคงจะมีอะไรคุยกันเลยไม่อยากให้เด็กอย่างผมรู้


////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
"ย่าได้ข่าวว่านุชจะขายบ้านเร๊อะ"
"ค่ะคุณย่า" คุณน้าตอบด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
"มีอะไรรึเปล่า บอกย่าได้ ย่าเองรักนุชเหมือนลูกคนหนึ่งนะลูก"
"เรากำลังจะถูกฟ้องเขาหาว่านุชยักยอกทรัพย์ค่ะคุณย่า"
"คุณพระช่วย ไปทำอีท่าไหนเนี่ย"
"ก็โดนเพื่อนที่เป็นหุ้นส่วนในบริษัทนั้นแหละคะโกงเอา ถ้านุชไม่ขายบ้าน ไม่ช้าเขาก็ต้องมายึดอยู่ดี" คุณน้าพูดไปร้องไห้ไป
"แล้วมีทางสู้คดีไหม"
"นุชปรึกษาทนายหลายท่านแล้ว ท่านก็บอกว่านุชไว้ใจเพื่อนมากเกินไปยังไงก็แพ้"
"นุชเอาเงินที่ย่าไปก่อนนะ"
"คุณย่าค่ะ นุชไม่รู้จะขอบคุณคุณย่าอย่างไร นุชรบกวนคุณย่าไม่ได้หรอกค่ะ"
"นุชอย่าทำเหมือนย่าเป็นคนอื่นสิ"
"คุณย่าค่ะ นุชรับไม่ได้จริงๆค่ะ"
"คุณน้าครับ พีทกับคุณย่าเต็มใจช่วยนะครับ"
"ขอบใจมากลูก แต่น้ารับความปราถณาดีนี้ไม่ได้จริงๆ น้าไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนเพราะความโง่ของน้า"
"แล้วนุชจะทำอย่างไรต่อลูก" คุณย่าเองก็ไม่ต่างจากคุณน้า น้ำตาคลอจนไหลมาเป็นทาง
"นุชจะไปอเมริกาค่ะ เพราะทางโน้นกำลังจะยื่นเรื่องฟ้อง นุชต้องหนีก่อนคะ นุชมีเพื่อนอยู่ที่นั้น คงจะพอมีหนทางทำมาหากินบ้างถึงมัน

จะต้องล้มลุกคลุกคลานลำบากบ้างก็ตาม"
"แล้วลูกเราหล่ะ จะหอบหิ้วกันไปลำบากด้วยหรอ"
"ลุงของน้องภูเค้าจะรับไปอยู่ด้วยคะ นุชก็ไม่อยากให้ลูกไปกับนุช นุชไม่รู้ว่าข้างหน้ามันจะลำบากแค่ไหน "
"แล้วเจ้าตัวเขารู้เรื่องหรือยัง"
"เนี่ยแหละคะที่นุชกลัว นุชไม่กล้าบอกลูกค่ะ  ฮือออออ  ฮืออออ" ทีนี้คุณน้าปล่อยโฮออกมาจนผมใจเสีย
"โถ่.....นุช ลูกกกก" คุณย่าโผเข้ากอดคุณน้า ต่างคนต่างร้องไห้
พอทั้งสองคนได้สติ ก็ปาดน้ำตาแล้วนั่งคุยกันต่อ พอดีคุณน้าผู้ชายกลับมา เลยร่วมวงสนทนา
"มาๆมานั่งนี้พ่อพงษ์ มาช่วยกันคิด เผื่อจะมีวิธีที่ดีกว่า" มีคุณน้าผู้ชายมาร่วมวงอีกคน
ผมว่าทั้งสองท่านน่าสงสารมากมาก เพราะความเชื่อใจเพื่อนแท้ๆเลยต้องลำบาก
แต่ตอนนี่ผมสงสารว่าที่เมียผมใจจะขาดถ้ามันรู้นะ ต้องร้องไห้หนักแน่ๆ
"วันนี้ผมไปคุยกะพี่ชายมาแล้วครับ เขาจะดูแลน้องภูให้  ผมไม่อยากให้น้องภูต้องย้ายโรงเรียนหรือเปลี่ยนแปลงชีวิตอะไรมากนัก"
"ย่าว่านั้นก็เป็นแค่ส่วนเล็กๆ การไม่มีพ่อแม่ข้างกาย นั้นแหละเรื่องใหญ่"
ผมอยากจะให้คุณย่า เอาน้องภูมาเลี้ยงจัง พูดสิครับคุณย่าพูดสิ
"เอาแบบนี้ดีไหมครับ คุณน้า ผมมีบ้านที่โน้น ไม่มีคนอยู่ คุณน้าไปอยู่ที่นั้นก่อน"
"น้าขอเช่าดีกว่าพีท"
"ไม่ต้องหรอกครับ คุณน้าช่วยดูแลบ้านให้พีทแทนค่าเช่าดีกว่า พีทจะได้ไม่ต้องเสียค่าคนดูแลน่ะครับ ส่วนเรื่องคดีความคุณพ่อพี

ทท่านกว้างขวางอยู่ เดี๋ยวไปถึงที่โน้นพีทจะให้คุณพ่อช่วยนะครับ"
"อ่ะหมดไปเรื่องหนึ่งแล้ว ที่ยงที่อยู่จะได้ไม่ต้องไปเบียดเบียนเพื่อนนะนุช เราก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะดีจะร้ายกะเรา คนเราน่ะพอมั่งมีมันก็ดี

หรอก แต่พอไม่มีคนที่เคยดีเขาอาจจะร้ายก็ได้นะลูก"
"ค่ะคุณย่า" คุณน้าร้องไห้อีกแล้ว ผมล่ะสงสารจับใจ
"ส่วนเรื่องบ้านหลังนี้ย่าจะบอกขายเพื่อนๆให้"
" ขอบคุณนะคะคุณย่า" คุณน้าก้มลงกราบคุณย่า
"ลุกขึ้นๆ ไม่เป็นไรลูกไม่เป็นไร คนเราล้มได้ต้องลุกได้ เจ็บแล้วจำเป็นบทเรียนนะลูกนะ"
"ขอบคุณคะคุณย่า"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ย่าจะให้ตาพีทจัดการเรื่องเงินขายบ้านให้นะลูก พงษ์กับนุชเตรียมเรื่องไปอเมริกาไว้แล้วใช่ไหมลูก"
"เตรียมแล้วค่ะ นุชต้องรีบไปก่อนที่ทางโน้นจะแจ้งความ"
คือว่าเพื่อนของคุณน้าท่านโกงเงินบริษัท แล้วโยนความผิดมาให้คุณน้า คุณน้าท่านรู้ตัวก่อน
ว่าตัวเองจะต้องเป็นแพะรับบาป เลยเตรียมตัวที่จะหนี เพราะถ้าสู้คดีไปก็แพ้แบบที่ทนายบอก
แต่คุณน้าบอกว่าบางทีเขาอาจจะไม่ฟ้อง เขาแค่ต้องการเขี่ยคุณน้าออกจากหุ้น เลยใช้เรื่องนี้มาบีบ
เพราะคุณน้าท่านไว้ใจเพื่อนมากเกินไป
"แล้วคิดจะบอกลูกเมื่อไรกัน"
"ก็คงวันสองวันนี้แหละคะ"
"นุชเอ๊ยย นุชย่อมรู้จักลูกตัวเองดีกว่าย่า ย่าละกลัวใจตาภูจริงๆ ตาภูยังเด็ก นุชเองเลี้ยงลูกดั่งไข่ในหิน ย่ากลัวเค้าจะรับเรื่องหนักๆแบบนี้ไม่

ได้"
"นุชว่าลูก เข้มแข็งเหมือนนุชค่ะ น้องภูต้องผ่านตรงนี้ไปได้ นุชเชื่อ"
"เห้ออ เห็นกันอยู่ทุกวัน ย่าใจหายบอกไม่ถูกเลยลูกเอ๊ย  ต่อไปนี้ใครจะมาปีนรั้วเรียกย่านะ"
"คุณน้าครับ เรื่องเรียนน้องภูพีทขอเป็นคนส่งเสียได้ไหมครับ"
"ขอบใจมากลูก น้าจะเอาเงินขายบ้านบางส่วนแบ่งไว้ให้น้องภู เดี๋ยวลุงน้องภูจะเป็นคนดูแลเองหน่ะ เงินจำนวนนี้คงพอส่งเสียน้องภูจน

เรียนจบได้สบายๆ"
"นุช บอกลูกนะ ถ้าขาดเหลืออะไร ให้มาหาย่า อย่าลืมนะ"
"ค่ะคุณย่า"
"เอ้า เช็ดน้ำหูน้ำตาซะ เดี๋ยวลูกจะสงสัย จะบอกลูกยังไงก็เป็นหน้าที่ของเราสองคนแล้วนะ"
"ขอบคุณมากนะคะคุณย่า ตาพีทด้วยนะลูก"
"มีอะไรบอกพีทได้นะครับไม่ต้องเกรงใจ"
"แค่นี้น้าก็ไม่รู้จะตอบแทนอย่างไรแล้วลูก ขอบใจนะขอบใจ"
คุณน้าร้องไห้อีกแล้วเดี๋ยวที่รักผมลงมาเห็นล่ะเป็นเรื่อง

"คุณแม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"  ทุกคนต้องตกตลึง ต่างคนต่างมองหน้าซึ่งกันและกัน
เมื่อเสียงตะโกนที่สั่นเครือเมื่อครู่ดังขึ้น
ทุกคนหันไปดูต้นกำเนิดเเห่งเสียง ก็เห็นเด็กน้อยยืนร้องไห้น้ำตาไหลเป็นทางอยู่ที่บันได
"น้องภู" คุณน้าแทบล้มทั้งยืนจนคุณน้าผู้ชายเข้ามาประคอง เมื่อเห็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนยืนร้องไห้
คุณย่าเองก็ตกใจจนนิ่งไปชั่วครู่ผมเองก็พูดอะไรไม่ออก
ตั้งแต่เห็นไอ้ลิงนี้มา ไม่ว่าจะตกต้นไม้ ล้มหัวฟาด หรือว่าโดนใครรังแก
ไม่มีสักครั้งที่จะเห็นน้ำตา แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่น้ำตาใสๆไหลเป็นทางไม่หยุด
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////



พักความติ๊งต๊องของน้องภูไว้ก่อน เดี๋ยวจะเบื่อกันนะครับ
มาดราม่านิดหน่อย พอบีบหัวใจ สักตอนสองตอนนะ

ดึกๆควรมีอีกตอนป่าวน๊า 

[เฉาก๊วย]

พี่พีทก็ขอน้องมาเลี้ยงเล้ยยยยย ให้น้องอยู่กับคุณย่า ทั้งคุณย่ากับน้องจะได้ไม่เหงาอะ

[roseen]

 

[StillLoveThem]

...อ้าวไอ้ลิง จะโดนลอยแพซะแล้ว
...น้ำตาท่วมบ้านกันเลย น้องคนแต่งพักนี้ขยันนะ ดีแล้วชอบ กำไรคนอ่าน

[yowyow]

เศร้า...

รอตอนต่อไปคร้าบบบบ

[Horizon]

 
+1

[forever-yunjae]

พีชเอาน้องภูมาอยู่ด้วยเลย ๆ นะนะ
สงสารน้องภูมากมากเลย

รอตอนต่อไปค่ะ

[PoMArmKuB]

ว๊ากกกกกกกน้องภูเค้าจะมาตกตระกำลำบากไม่ได้ไม่ยอม พี่พีทดูแลน้องภูเอาน้องภูเป็นภรรยาไวๆๆเร็วววววววว

[m_pop91]

ทำไมวันนี้ในเล้าเราเต็มไปด้วยมาม่า 555

[♠DekDoy♠]

สงสารน้องภู

[iota]

อ่านสองตอนทำเอาปรับอารมณ์แทบไม่ทัน
หัวเราะอยู่ดีๆ กับตอนที่ 10
พอมาตอนที่ 11 บ่อน้ำตาตื้นขึ้มมาทันทีเลย
ถ้าน้องภูไปอยู่กับลุงก็ไม่ได้ปีนข้ามรั้วไปหาพี่พีทนะสิ
กด + เป็นกำลังใจให้ K. Pupoom ครับ