เราบรรยายไม่ค่อยเก่ง แต่อ่านเรื่องนี้จบเเล้วตราตรึงในหัวใจมากค่ะ
คุณ L@DYMELLOW แต่งได้ดีจริงๆนะคะ มีหลายเหตุการณ์ หลายความคิด หลายคำพูดของตัวละครที่เราอ่านเเล้วชอบมาก
เราชอบปมเรื่องครอบครัวของทิวา เหตุผลของกระทำของแต่ละคน เราว่ามันจริง มันเข้าใจได้ และชอบในจุดจบของมัน
แต่ถ้าจะชอบอะไรที่สุดในเรื่องนี้ คือ 2 เหตุการณ์นี้ค่ะ
ตอนที่ 30 : “เดียว...” พ่อเรียกเขาที่นั่งประจำตำแหน่งคนขับด้านข้าง “ถ้าวันไหนที่แกจะทิ้งทิวา บอกพ่อกับแม่ก่อนเถอะนะ”
มันไม่มีรักใดยั่งยืนเป็นนิรันดร์ เขาจึงไม่โกรธพ่อเลยที่จะคิดว่าความรักของเขาอาจจะไม่มั่นคง ถ้าเขาเดาไม่ผิด พ่อคงคิดว่าเขาจะเปลี่ยนไปเมื่อหมดรัก อาจจะทำตัวร้ายๆใส่ตามนิสัยที่แก้ไม่หาย พ่อคงอยากจะให้ทิวาเหลือที่พึ่งข้างกายบ้าง ...มันคงหมายความว่าพ่อคงสงสารทิวาจับใจ ไม่ต่างจากเขา
และตอนพิเศษล่าสุด : คนปากแข็งที่มักจะยืนยันว่าแม้ไม่มีเขาก็สามารถอยู่ได้ หลายครั้งที่เขาอยากจะดีดปากที่พ่นคำพูดไร้เยื่อใยนั้นสักที แต่เพราะลึกๆ เขารู้ดีว่านั่นคือคำพูดปลุกใจตัวเองของคนขี้กลัว เขาถึงได้แค่รับฟังแล้วจบลงด้วยจูบให้กำลังใจ
เพราะถ้าสมมุติว่าต้องมีวันนั้นจริงๆ เขาก็อยากให้ทิวาเข้มแข็งได้อย่างนั้น
เราชอบมุมมองความรักแบบนี้ค่ะ การรักสุดหัวใจ และการนึกถึงอนาคต มองความเป็นจริงว่าบางทีอาจไม่มีคำว่ารักตลอดไป
อธิบายไม่ค่อยถูก แต่ชอบมากจริงๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้คุณ L@DYMELLOW นะคะ จะติดตามอ่านเรื่องอื่นๆของคุณแน่นอนค่ะ
หัวข้อ: •.*...♥ รักเรา(ไม่)เท่ากัน ♥...*.• ตอนพิเศษ [ 6-9-58 / P.64 ] (อ่าน 840538 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก