ในที่สุดทิวก็ถึงฝั่งไปอีกคนแล้ว จบได้ซาบซึ้งมากค่ะ
ตอนสวมแหวนนี่แบบน้ำตาซึม ประหนึ่งว่าเราเป็นทิว
สิ่งที่ได้จากการให้อภัยก็คือความสุขนี่แหละนะ
ดีใจกับทั้งสองคน ที่ผ่านมาเป็นบทพิสูจน์ได้เป็นอย่างดี
แม้จะเริ่มต้นไม่ดี แต่ความอดทนและจริงใจก็แสดงให้เห็น
ความสุขน่ะอยู่ไม่ไกลแค่เปิดใจรับมัน เหมือนทิวนี่แหละ
รอคอยเรื่องนี้ไม่แพ้เรื่องอื่นเลย แล้วก็สมใจค่ะ
ขอให้ทั้งคู่มีความสุขมากๆ ส่งตัวน้อยมาป่วนก็ดีนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ