หัวข้อ: "รัก........เชิญครับ" จบแล้วค่ะ ย้ายได้เลย >>> รายละเอียดเปิดจองหนังสือ {20/7/55} ByAeaw

[zazoi]

 

[m_pop91]

รอตอนพิเศษครับ

[bbyuqin]

อ่านแล้วยอ้มไปกับความหวาน ความรักที่ทั้งคู่มอบให้กันค่ะ +1 รออ่านต่อนะคะ สำหรับตอนพิเศษ

[aehJTS]

  หวานจนน้ำตาลในเส้นเลือดพุ่งขึ้นสูงหยุดไม่อยู่กันเลย

  คะ

[lucifel]

ทะเล

[maple4120]

หวานกันสุดๆเลยแฮะคู่นี้
แต่สุดท้ายก็จบแฮปปี้ด้วยดีนะคะ มีความสุขจัง 
ภาคีนี่สุดหื่นเลยอ่ะ เอะอะก็กด  คุณลมบอบช้ำหมดกันพอดี

รอตอนพิเศษนะคะ

[111223]

ในที่สุดก็รักกันซะที ลุ้นซะเหนื่อยเลย
แต่ตินนี้หื่นจริงๆ ตอนแรกออกจะเรียบร้อย นี้หล่ะน๊าเขาถึงบอกว่าดูคนแต่ภายนอกไม่ได้ โฮ่ะๆ
ชอบจังเลย สนุกสุดๆไปเลยจร้า 
ตกลงว่าคนที่มาตอนหลังนี้แผนของบอสหมดเลยซินะ ฮ่าๆ
ภาคต่อไปเป็นเรื่องของพี่หมอซินะ อยากรู้จังเลยว่าจะได้คู่กับใคร
อยากอ่านตอนพิเศษคู่ของตินกับลมจังเลย
 

[little_nok]

อ่านจบแล้ว รวดเดียว ไม่แวะที่ไหน
ไม่ดราม่าหรอกจ๊ะ โรแมนติกซะด้วยซ้ำไป
ส่วนเรื่องตัวน้ำจิ้มทั้งหลาย ก็เป็นรสชาติของนิยาย ซึ่งมันต้องมี
ขอบคุณคนแต่งและคนโพสมากนะคะ จะติดตามต่อไปค่ะ

[tuek]

ขอบคุณนะคะจะรอตอนพิเศษนะคะ
+1 นะคะ

[myapril]

กำลังตามอ่านอยู่นะคะ สนุกมากเลย
ทั้งตินที่ปากแข็ง เจียมตัวว่าไม่คู่ควร ทั้งๆที่รักคุณลมจนหมดใจขนาดนั้น
และคุณลมทั้งๆที่รักตินเหมือนกันแต่มีตัวแปรเป็นเพื่อนรักอย่างน้ำเพชร
แต่แน่ใจนะคะว่าเพชรเป็นเพื่อนรัก รู้ว่าตินรักใคร แต่ยังหลอกใช้คุณลมอยู่เรื่อย
ติดตามต่อไปค่า

[yeyong]

จากที่อ่านแล้วบางครั้งหมั่นไส้ลม
แต่ตอนจบหวานนนนนนนนนนซะ
น่ารัก

[DexTunG]

 

[PetitDragon]

ชอบอ่ะ

 


รอตอนพิเศษ รอตอนคุณหมอ รอคนแต่ง   


 

[♫~Eristneth~♪]

กว่าจะลงเอย

น่ารัก

สนุกมากค่ะ
 

[Nus@nT@R@]

ชอบค่ะน่ารักดี
ตามอ่านทั้งคืน เหอๆๆ
ลมและตินหึงโหดทั้งคู่เลยนะคะ
ไม่คิดว่านิ่งๆอย่างตินจะเจ้าเล่ห์และขี้อ้อนได้ขนาดนี้ ดีไม่ดีมารยาน่าจะเยอะกว่าน้องลมของเราซะอีก ฮ่าๆๆๆ
และจะรอติดตามพี่หมอต่อไปนะคะ
จุ๊บๆ คนแต่ง และคนโพสต์จ้ะ

[1st prince]

หงุดหงิดตรงมีคนมากวนเนี้ยแหละ เยอะเกิ้น

[Y2Y]

มารายงานตัวแล้วนะค่ะ

ที่หายไปนาน คงยังไม่ลืมกันใช่มั้ยค่ะ  

วันนี้แอบมาส่งข่าวดีค่ะว่า   ตอนพิเศษใกล้มาถึงเต็มที

แถมชื่อเรื่องเค้าก็ น่าจะหวานนนนนนนนนน


เรื่องรัก...เชิญครับ  


โปรดติดตามที่นี่ เร็วๆนี้  

ปล ลืมบอกไป ตอนแรก คาดว่า น้องแอ๋ว i_ang คนแต่งจะมาลงเองค่ะ

[i_ang]

รัก...เชิญครับ



ตอน น้ำจากฟ้า


(ปล. ไม่ใช่ตอนพิเศษของตินกะลมนะคะ แต่เป็นเรื่องใหม่ของน้ำฟ้ากับคุณหมอสัตว์ ส่วนตอนพิเศษของลมกะติน เขียนไปนิดหน่อย มันดันดรามาซะอีก แล้วหยุดไปก่อน แล้วจะเขียนใหม่ให้ดราม่าน้อยลง TT)

“อากาศดีจัง”

“เป็นเช้าที่สดใสจริงๆ”

“ขอให้วันนี้ลูกค้าเข้าร้านเยอะๆ”

“ขอให้เค้กผลไม้สูตรใหม่ขายเกลี้ยง”

“ขอให้ลูกค้าทุกคนกลับออกไปด้วยรอยยิ้ม”


แขนและขาของผมกางท้าแดดอ่อนและเกลียวลมอยู่หน้าร้านกาแฟเล็กๆ ของตัวเอง หลังจากที่ติดป้าย “Open” ในเวลาแปดโมงกับอีกสิบนาที   (เพราะผมหันหลังกลับไปมองนาฬิกาเรือนใหญ่ที่แขวนอยู่ในระยะที่ผมสามารถมองเห็นได้ และมันเป็นระบบตัวเลข ไม่ใช่เข็มนาฬิกา ที่ต้องเสียเวลานับขีดให้ยุ่งยาก เพื่อเอาเวลาที่แน่นอน)

เช้านี้อากาศดี แดดไม่แรง แล้วยังมีลมเย็นๆ พัดกลิ่นอายของเช้าวันใหม่ที่สดชื่นเข้ามาปะทะกับหน้าของผมเบาๆ  แต่ทำไมขอบตาผมมันร้อนๆ แล้วก็อุ่นๆ หัวใจผมก็เต้นช้าลง ทั้งที่ขยับปากพูดให้ตัวเองสดชื่นไปพร้อมๆ กับวันใหม่ หลังจากที่เมื่อคืนฝนตกหนักมาตลอดคืน

ฝนที่ตกด้านนอกกระจกและด้านในภายในก้อนเนื้ออ่อนไหวของผม

ฝนตกถึงเช้า ไม่ต่างกับที่ผม “ร้องไห้จนถึงเช้า”

“ขอให้.........เรื่องเมื่อวาน เป็นเพียงความฝันได้ไหม?”

หลายอย่างที่ผมขอไปก่อนหน้านี้ ผมแค่ขอไปเรื่อยเปื่อย ขอเอากับดินและฟ้า แสงแดดกับสายลม ไม่ได้หวังจริงจัง เพราะผมไม่จำเป็นต้องขอ เพราะดูเหมือนว่าทุกอย่างมันก็ต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว
“ร้านของผมมีลูกค้าประจำเยอะมาก และลูกค้าขาจรก็มีเข้ามาทุกวัน และกลายมาเป็นลูกค้าประจำในที่สุด”

“เค้กรสผลไม้ที่เมื่อวานขายหมดเกลี้ยง และวันนี้ก็คงเช่นกัน แม้ว่าเค้กที่จะขายวันนี้ไม่ใช่ฝีมือของผมก็ตาม แต่ก็ไว้ใจคนที่รับหน้าที่แทนผมได้ เพราะสาวยีน สาวน้อยร่างอวบที่เป็นเหมือนมือขวาของผมนั้น เธอสามารถทำทุกอย่างได้ราวกับผมลงมือทำเอง”

“หกเดือนได้แล้วมั้งที่ร้าน ‘เชิญครับ’ ร้านกาแฟเล็กๆ ของผมที่ได้เข้าไปครองใจคอกาแฟขาประจำที่แวะมาทักทายแทบจะทุกวันจนจำหน้าและจำชื่อได้ทุกคน และเป็นหกเดือนกับอีกสิบห้าวันที่ผมเห็นรอยยิ้มของลูกค้าที่บอกว่า พวกเขาชอบและถูกใจในรสชาติกาแฟและขนมเค้ก จากทั้งฝีมือของผมเอง ของสาวยีน และเจ้าแดนมือชงขั้นเทพ กันทั้งนั้น”

คำขอทั้งสามข้อของผม จึงเรียกได้ว่า เป็นคำขอที่เรื่อยเปื่อย เหมือนคำพูดที่ผมมักติดปากผม ที่ว่า  “หรือครับ”

“หรือครับ” ที่ไม่ได้แปลว่า “ไม่เชื่อ” แต่เหมือนเป็นคำลงท้าย “คะ” “ครับ” ทั่วไป (ซึ่งผมติดคำนี้มาก)

แต่ว่า....

คำขอสุดท้าย ที่มันมาพร้อมกับความอุ่นร้อนที่ขอบตา ก่อนเม็ดน้ำหนักๆ จะรื้นอยู่ที่ขอบตา และหลังจากที่ผมเงยหน้ามองท้องฟ้าสีฟ้า ไร้เมฆกวนสายตา เพื่อพยายามที่จะทำให้น้ำเม็ดหนักนั้นย้อนคืนกลับไป แต่เหมือนกลับว่า มันดื้อ ไม่ยอมจำนนกับการบังคับของผมในหนแรก และร้องขอในหนนี้ ไอ้น้ำหนักๆ ร้อนๆ อุ่นๆ มันดันทุรังจนผมไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี นอกเสียจากต้องยกหลังมือขึ้นมา แล้วปาดมันทิ้งไปจากแนวแก้ม

เหมือนไม่เคยหมด

เหมือนมันมีมากเกินไป

เหมือนมันจะแกล้งให้ผมต้องอาย

เหมือนมันต้องการประจานความอ่อนแอของผม ให้ลูกค้าขาประจำคนหนึ่งของร้าน “เชิญครับ” ได้เห็นเต็มสองลูกกะตา หลังจากที่ลูกค้าคนนั้นกำลังเดินข้ามถนนสายเล็ก (ถนนในซอย) ที่กั้นกลางระหว่างร้านกาแฟเล็กๆ กับ “ร้านพี่หมายิ้มหวาน-น้องแมวยิ้มเฉ่ง” ของลูกค้าหน้าหล่อคนนั้น

ผมรีบปาดน้ำตาทิ้ง สั่งห้ามไม่ให้มันไหลออกมา ครั้งนี้มันเชื่อฟัง ยอมหยุดแต่โดยดี แต่มันก็ทิ้งคราบความอายไว้บนหน้าผม จนผมต้องเสียมารยาทอันดีงามของเจ้าของร้านกาแฟชื่อดัง (ของย่านนี้ ที่สาวยีนกับเจ้าแดนช่วยกันตัดสินแทนประชาชนทั้งเขตและพยายามจะทั้งประเทศด้วยซ้ำ  แถมยังทำป้ายไม้เป็นรูปดาวห้าแฉก ลงตัวหนังสือสีฟ้ากระจายตาไว้ตรงกลางว่า “ชื่อดัง” แล้วแขวนไว้ต่อจากป้ายชื่อร้านของผม ทั้งที่ผมไม่ได้อนุญาตสักคำ อันที่จริง สองคนนั้นก็ทำโดยไม่ขออนุญาตผมต่างหาก) ด้วยการหันหน้าหนี แล้วแกล้งคว้าบัวรดน้ำอันเล็กที่ว่างอยู่บนพื้นใกล้ตัวขึ้นมา ทำเหมือนว่ากำลังจะไปรดน้ำต้นไม้เล็กๆ ที่ปลูกไว้เป็นแนวรั้วของร้านที่กั้นระหว่างตัวร้านกับถนนสายหลักที่มีรถวิ่งผ่านไปมา

แต่ว่า....หางตาของผมก็ทันเห็นหรอกนะว่า “คุณหมอสัตว์” ลูกค้า “คนแรก” ของร้านเชิญครับ กำลังอ้าปากค้าง เกาหัวตัวเองแกร็กๆ เหมือนแก้เก้อ ที่ผมหันหน้าหนีในจังหวะที่เขากำลังจะเอ่ยปากทักทาย (ซึ่งนานครั้งจะได้ทักทาย)

แปลกเหมือนกัน ทำไมวันนี้ คุณหมอสัตว์ ถึงมาเช้ากว่าปกติ มันยังไม่ถึงเวลาเปิดคลินิกนี่น่า

คุณหมอเข้าไปในร้านแล้ว ผมได้ยินจากเสียงประตูกรอบไม้กรุกระจกทั้งบานผลักเข้าไป พร้อมกับเสียงทักทายอย่างเป็นกันเองของสาวยีนที่ดังขึ้น รายนี้น่ะ เค้าปลื้มคุณหมอสัตว์มาก ปลื้มทั้งเรื่องของหน้าตาและนิสัย ที่ปลื้มมากกว่านั้นคือ คุณหมอสัตว์คนนี้ รักษาน้องหมาพันดัชชุนของสาวยีน โดยไม่คิดตังค์!! เลยทำให้ได้ความชื่นชมจากสาวยีนไปเต็มๆ บริการราวกับเป็นพระราชาจากประเทศอันไกลโพ้น

แอบเห็นว่า...บางครั้งคุณหมอสัตว์สั่งแค่กาแฟร้อนแก้วเล็ก แต่สาวยีนกลับมีเพิ่มเค้กก้อนโต!! และตอนคิดเงินก็มีแค่ค่ากาแฟ!!!

ผมไม่ได้งก แต่ว่า .....

เฮ้ออออ.....แต่ก็นะ เค้กถึงจะราคาไม่แพง แต่มันก็เงิน (T.T)

เสียงของสาวยีนหายไปจากการได้ยินของผม เพราะประตูร้านที่ปิดลงในทันทีที่ร่างสูงๆ ของคุณหมอไปอยู่ในร้านและประตูร้านปิดลง

ไม่มีใครแล้วตอนนี้ หน้าร้านที่ผมยืนทำเหมือนกำลังรดน้ำต้นไม้เล็กๆ อยู่นั้น มีเพียงผมกับรถราที่วิ่งไปมา แล้วไอ้เจ้าตัวดื้อด้านก็คล้ายจะร้อนๆ อุ่นๆ อยู่ที่ขอบตาผมอีกแล้ว แล้วมันก็ซึมออกมาทั้งที่ผมกั้นมันไว้ด้วยเปลือกตาแล้วแท้ๆ

ผมยกมือขึ้นปาดน้ำตาอีกครั้ง พร้อมกับเสียงเจ้าแดนที่ดังมาจากด้านหลังขอผม และใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

“อกหักเรื่องเล็กน่าบอส  หรือว่าจะให้ผมไปซัดไอ้หมอนั่นให้จมกองเลือดดีครับ เลือดชั่วๆ ของมันจะได้หมดจากตัวซะที ผมละอยากหัวเราะเป็นภาษาปักกิ่ง แม่งง พูดมาได้ ‘คุณดีเกินไป’ สมัยนี้ยังมีคนใช้ประโยคนี้อีก ผมละเชื่อจริงๆ แต่อันที่จริง บอสของผมก็เป็นคนดีจริงๆ ที่ยอมให้อภัยมันมาตลอด ทั้งเลว ชั่ว เจ้าชู้ กระล่อน ปลิ้นปล้อน ครบสูตรความเลว ผมว่าผมเลวแล้วนะ ยังเลวได้ไม่เท่าครึ่งของมัน อย่าเสียน้ำตาให้มันเลยครับบอส มามะ มาซบอกแน่นๆ ของน้องแดนดีกว่า   ”

ไม่รู้ว่าไอ้ที่พูดออกมายืดยาว ชนิดที่ผมฟังไปหลับไปยังได้เลยของเจ้าแดน หนุ่มช่าง (คหกรรม) ใบหน้าหล่อแต่ยียวนกวนบาทาผมอยู่ในตอนนี้ มันตั้งใจปลอบผมหรือกะเอาฮากับชีวิตผมก็ไม่รู้เหมือนกัน

แต่ที่แน่ๆ คือ ไอ้คำที่มันบอกว่าจะไปกระทืบ “คนที่ทำให้ผมร้องไห้” มาทั้งคืนนั้น มันดูจะเอาจริงมากๆ ถ้าเพียงผมจะพยักหน้าตอบตกลง มันคงได้จัดเต็มและถึงขั้นจัดหนักให้ไปน้องกินน้ำเกลือแทนน้ำข้าวต้มแน่ๆ  ถึงเจ้าแดนจะเป็นเด็กช่างคหกรรม แต่มันก็มีเพื่อนช่างกล ช่างไฟ ช่างเชื่อมและอีกสารพัดช่าง ที่ช่างต่อยและช่างนักเลงได้ในเวลาที่เรียกใช้บริการ อันนี้ผมรู้ดี เพราะหลายครั้งแล้วที่มือซ้ายของผมคนนี้มาทำงานด้วยสภาพหน้าตายับยู่ยี่ บอกชัดเจนว่า เมื่อคืนที่ผ่านมาไปยำรวมมิตรกับใครมา

“อย่ามาหาเรื่องอู้ กลับไปทำงาน ก่อนที่พี่จะนับนาทีที่นายอู้งาน คิดเป็นเงินแล้วเอาไปหักเงินเดือนนายตอนสิ้นเดือน เข้าจ๋ายยย”

เจ้าแดนทำหน้ายุ่ง สะบัดตัวให้ดูมีจริตแสนงอน (มันแมนทั้งแท่ง จากประสบการณ์ที่มีสาวน้อยวัยใส มาตบกันที่หน้าร้านเพื่อแย่งเจ้าแดน ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่หลายครั้ง แล้วแต่ละครั้งก็ไม่เคยซ้ำหน้ากันเลยจริงๆ)

“ค๊าบบบบบบ บอสน้ำฟ้าาาาาา ที่ร๊ากกยิ่งของแดนชัย” พูดแล้วก็กำมือแนบอก ก้าวถอยหลังเหมือนกลัวผมจะทำจริง ทั้งที่ผมก็รู้ว่าเจ้าแดนไม่เคยกลัวคำขู่ของผม เพราะผมเป็นคนประเภทได้แต่ขู่ แต่ไม่เคยทำจริง งกแค่ไหนก็ไม่เคยหักเงินเดือนสักครั้ง

“อ้าว....พี่หมอครับ วันนี้รีบหรือครับ”

มือซ้ายของผมเอ่ยถามหมอหนุ่มที่ถือแก้วกาแฟขนาดใหญ่ที่สุดของร้านออกมา แวบเดียวที่ผมเห็น มันก็นึกรู้ได้ทันทีครับว่า เป็นโปร “จ่ายแก้วเล็กได้แก้วใหญ่ (ที่สุด)” หรือไม่ก็ “ราคานิดๆ แต่คุณภาพคับแก้วหย่ายยย” ที่มีเจ้าของโปรเป็นสาวร่างอวบนาม ยีน เท่านั้น!!

เฮ้อออ...ผมไม่ได้งก

ส่วนคุณหมอสัตว์...ก็คงไม่ได้งกเหมือนกัน

“ครับ”

คุณหมอสัตว์ลูกค้าคนแรกของร้านเชิญครับทั้งในวันที่ร้านเปิดให้บริการวันแรกและในวันนี้ ตอบสั้นๆ ตามนิสัยที่ผมพอจะเดาออกว่า เป็นคนพูดน้อย เพราะตั้งแต่คุณหมอสัตว์ทำตัวเป็นลูกค้าประจำของร้านผม มาได้หกเดือนกับอีกสิบห้าวัน (ในวันนี้) ผมแทบจะนับคำพูดที่คุยกับคุณหมอได้ขึ้นใจทีเดียว

สาเหตุก็เพราะว่า ผมเป็นคนพูดน้อย และคุณหมอก็ดูเป็นคนพูดน้อย (กว่าผม) เช่นกัน

“เมื่อคืนร้องไห้มาหรือครับ? ตามบวมเชียว”

คำถามจากคุณหมอ ทำเอาผมอ้าปากค้าง มือก็ยกขึ้นแตะที่ขอบตาด้านซ้ายและตามด้วยด้านขวาในทันที

...

[Hachi_an1234]

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรกฮํบผมม.. อ่านตอนแรกแบบสีฟ้าแอบแรงนะ.... ส่วนตินก็เป็นหนุ่มขรึม..เท่อะ..
แต่ก็นะพอกลางๆเรื่องทำไมลมถึงไม่ทำตามใจตัวเองอะ.. ทำไมไปฟังคนอื่น...
ทั้งๆที่ตัวเองก็รักกับตินแต่ทำไมต้องตีตัวออกห่างเพราะว่าคำพูดของแพทด้วย..
ตอนนั้นนี่เซงแพทอย่างแรง..รู้อยู่แล้วว่าตินชอบใคร.. แล้วลมกับตินก็รักกัน.. แต่ก็ทำร้ายเพื่อนได้มากขนาดนี้..
คำว่าเพื่อนของแพทมันไม่ช่ายเพื่อแท้เลยอะ..
แต่หลังก็ให้อภัยอะ.. แต่ก็แอบเคืองนิดๆๆ..
ช่วงหลังๆๆนี่ตินกับลมน่ารักมากอะ.. ตินนี่กลายเป็นหนุ่มขี้อ้อน เจ้าเล่ห์ไปแล้ว.. ส่วนน้องลมก็หวานช่างเอาใจ หุๆๆ น่ารักจัง..
ได้อ่านเรื่องใหม่แล้วฮํบ.. น้ำฟ้ากับพี่หมอสัตว์ น่าอ่านมากๆเลยอะ..
น้ำฟ้าโดนใครหักอกมานี่.. พี่หมอสัตว์ต้องมาดามให้อะป่าว..
ส่วนเรื่องตอนพิเศษของตินกับลมนี่ดราม่าขนาดไหนฮํบพี่.. รับได้หมดนะ จะดราม่าแค่ไหน..
ขอตอนสุดท้ายหวานกันเหมือนเดินก็พอ แต่ก็นะห้ามทั้งสองคนแอบไปมีคนใหม่นะ.. มีคนมาชอบได้.. แต่ห้ามชอบกลับเด็ดขาด..
แต้งส์สำหรับเรื่องสนุกๆๆที่เอามาแบ่งปันนะฮับพี่.....

[Nus@nT@R@]

+1 ต้อนรับพี่หมอค่ะ
ท่าทางสองนี้จะเรื่อยๆ(มั้ย) ไม่ค่อยพูดกันทั้งคู่ แล้วมันจะได้เรื่องป่าวนี่ 5555

[yeyong]

อาจจะเหมือนปลากัด
เธอจ้องฉัน ฉันจ้องเธอ
แล้วตึ่งโป๊ะกัน

[Y2Y]

รัก...เชิญครับ

-
ขอบคุณค่ะน้องแอ๋วมากนะจ๊ะที่มาลงด้วยตัวเองตอนต่อไป พี่จะไม่อู้แระ หุหุ

[sang som]

เย้พี่หมอมีคู่แล้น อิอิ

[JJHJJH]

น่ารักๆ บวกให้ค่า

[evilheart]

คุณพี่หมอจะดามอกให้น้ำฟ้าหรือเปล่าหล่ะ

[yayee2]

พูดน้อยทั้งคู่ สงสัยคนอ่านต้องลุ้นน่าดูมั้งตอนเค้าจีบกันน่ะ

[m_pop91]

รอตอนต่อไปครับ

[nongrak]

คุณหมอผู้แสนดีกำลังจะมีคู่แล้ว

[mascot]

พูดน้อยทั้งคู่ใครจะเริ่มก่อนดี

[Margarin_Butter]

เย้ๆพี่หมอมาแล้ว
ต่างคนต่างดามใจกันและกันรึป่าวเอ๋ย

ว่าแต่พูดน้อยทั้งคู่ ต้องสบตาสื่อสารใช่ไหมเนี่ย