โอ๊ะ ไรท์เตอร์มา
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ มีทุกรสชาติ และไม่ทรมานคนอ่านจนเกินไป (หรือเพราะมาอ่านตอนจบแล้วก็ไม่รู้ 55)
ภาษาสวยมากค่ะ อ่านแล้วซาบซึ้งดี
แต่มีข้อตินิดนึงตรงไม่เข้าใจว่าคนหูไม่ดี เป็นนักดนตรีได้ไง กับบางครั้งที่เรารู้สึกว่า พิรุณา ไม่ได้ยินใช่มั้ย เพราะบางทีตอบโต้กับคนอื่นๆเหมือนได้ยินปกติน่ะค่ะ
อีกอย่างคือ ซิลเวอร์ อากิระ ค่ะ คือปูพื้นมาความแค้นดูรุนแรง ถึงขั้นต้องตายกันไปข้าง แต่ตอนที่ยอมเลิกรา มันง่ายไปนิด คือถ้าเป็นคนที่น้ำใจนักกีฬาจริงๆ น่าจะยอมรับในฝีมือนายเอกมานานแล้ว และเป็นคู่แข่งแบบที่แข่งกัน แต่ก็นับถือกันมากกว่า
แต่อย่างที่บอก แม้จะมีความรู้สึกไม่สมจริงในบางจุด แต่ความลำเอียงทำให้อดจะชอบไม่ได้อะนะ ก็พระนางเค้าน่ารัก 555 แถมมีคู่อื่นประกอบอีก นอกจากที่ติไปข้างต้นแล้วเราชอบส่วนที่เหลือหมดเลยนะ ทั้งตัวละคร พล็อตเรื่อง เหตุการณ์ต่างๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่ทำให้อ่านไปยิ้มไป บวกน้ำตาซึมบางตอน อิๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
