ลั่นล้า วาซาบิมาก เหอๆๆๆ เขียนยากอ่าน้องญี่ปุ่น อย่าว่ากันน้า จุ๊บๆๆๆๆ (OO)"ลูกๆค้า ตื่นได้แล้วค่า ฝนตั้งเค้ามาแล้ว เร๊ว"
เสียงคุณแม่มิซาร้องเรียกมาแต่ฝั่งริมลำธาร เฟียตรู้สึกตัวงัวเงียตื่นขึ้น คนตัวเล็กก็กอดอยู่กับอก
"แม่หมีๆ ตื่นๆ ฝนจะตกแล้ว"
"อือ"
ยังหลับตาอยู่ทำปากจุ๊บจั๊บ
"ว้าย นั่นตกแล้วลูกเฟียตเร็วๆค่า อุ้มน้องมาเร็วเดี๋ยวโดนฝนไม่สบาย"
คุณแม่มิซาวิ่งมาเก็บของให้ส่วนเฟียตก็อุ้มร่างของญี่ปุ่นขึ้น
"คุณแม่ชั่วยจับให้น้องขี่หลังผมด้วยครับ"
เฟียตร้องบอกคุณแม่มิซา พอจัดแจงท่าทางเรียบร้อยแล้วก็ลุกขึ้น ญี่ปุ่นขี่อยู่บนหลังของเฟียตที่เดินนำหน้าไปก่อน ส่วนคุณแม่มิซากับคุณพ่อก็ช่วยกันเก็บของวิ่งตามไป
"ซ่าๆๆๆ"
ฝนเทลงมาแล้ว
"แอ่ะ ครายมารดน้ำเค้าอ่า"
รู้สึกตัวตื่นขึ้นก็ดิ้นทันที
"เอ้ย อยู่นิ่งๆฝนตกเห็นไหม"
"อ่า พ่อหมีแบกเค้าหรา อิอิ ขี่ม้าเนะๆ"
พอรู้ตัวว่าร่างของตนอยู่บนหลังของเฟียตก็กระเด้งตัวใหญ่ สนุกสนานอยู่คนเดียวคนอื่นเขารีบกันหมด
"เอ้ย อย่าดิ้น เดี๋ยวปล่อยให้เดินเองนะ"
"อุ๊ นิ่งก็ได้เนะ อิอิ"
ยอมนิ่งแต่โดยดีเอามือกอดคอเฟียตแน่นเอาหน้าซุกอยู่ตรงซอกคอของเฟียต
"พ่อมหีขาว"
"หือ อะไร"
"แบกเค้าบ่อยๆได้ไหมอ่า เค้าชอบเนะ"
พูดแล้วอายหน้าแดง
"กูไม่แบก มึงก็ขี่กูอยู่แล้วนี่"
"แอ่ะ พ่อหมีขาวอ่า เค้าเขินเนะ อิอิ"
เฟียตก็เข้าใจแหย่พออายก็ดิ้นใหญ่ จนคนตัวใหญ่ต้องร้องปรามเอาไว้ กว่าจะถึงบ้านก็เปียกปอนกันทุกคน
"เนตรนารีมิซา เปียกเลยน้า"
"รุ่นพี่ก็เปียกนะคะ อิอิ มิซาเซ็กซี่ไหมอ่ะค้ารุ่นพี่"
"มากจ๊ะ ไปอาบน้ำกัน"
ไม่ได้สนใจลูกเลย คนเป็นแม่ก็โพสต์ท่าเหมือนนางแบบนิตยสาร คนเป็นพ่อก็ชมทุกท่วงท่า
"อ่า แมแม่อ่า จุ๊จิ๊กันอีกแล้วอ่า"
"อุ๊ย ลูกเห็นเลย รุ่นพี่อ่ะ มิซาอายจัง"
ทำท่าอายม้วนไป
"คุณลูกไปอาบน้ำก่อนเร็ว เดี๋ยวไม่สบาย เดี๋ยวพอพ่อจะชงโอวัลตินร้อนๆให้น้า"
"อิอิ พอ่หมีขาว เราไปอาบน้ำกันเนะ"
ญี่ปุ่นหัวเราะชอบใจ เฟียตพยักหน้าอมยิ้มแล้วถือผ้าเช็ดตัวตามคนตัวเล็กเข้าไปในห้องน้ำ พอออกมาก็มากันมากินโอวัลตินร้อนนั่งเล่นเกมอยู่
"วันนี้แมแม่ทำหม้อไฟให้กินดีกว่าน้า ของทะเลยังเหลืออยู่เยอะแยะเลย"
"เย้ๆ หม้อไฟเนะ"
ญี่ปุ่นร้องออกมาทั้งที่ตาจับจ้องอยู่ที่เกม คุณแม่มิซากับคุณพ่ออาบน้ำเสร็จแล้วก็ช่วยกันทำกับข้าว บ้านนี้มีแต่กินกับนอนจริงๆ เฟียตน้ำหนักขึ้นไม่รู้ตัว ส่วนญี่ปุ่นก็เป็นเร่องปกติ แก้มป่องออกมา พากันกลมทั้งพ่อหมีแม่หมี
"ลูกเฟียตคะ คุณแม่ขอคุยด้วยอีกรอบสิคะ"
พอกินข้าวเสร็จคนตัวเล็กนั่งเล่นเกมกับคุณพ่ออยู่ คุณแม่มิซาจึงมาสะกิดเรียกเฟียตให้ไปคุยด้วย
"ครับคุณแม่"
ไม่รู้สึกประหม่าเหมือนตอนแรก
"อีกไม่กี่วันก็กลับแล้ว แม่ฝากน้องด้วยนะลูก เราก็เห็นว่าญี่ปุ่นน่ะน้องมันไม่มีจริตอะไร ใครบอกอะไรมันก็จำเอา แม่เลี้ยงของแม่มาแบบนี้ ยังไงๆ แม่ก็ฝากพ่อเฟียตดูน้องให้แม่หน่อยนะ"
ผ่อนลมหายใจระบายออกมา คุณแม่มิซาจ้องหน้าเฟียต
"ครับคุณแม่ ผมสัญญาครับ"
เฟียตรับปากเป็นมั่นเหมาะ ยิ้มออกมา "ไม่ต้องบอกผมหรอกครับคุณแม่ ตั้งแต่เจอมันแล้ว ผมอยากจะดูแลมันไปตลอดล่ะครับ เพราะมันเป็นหวานใจของผม" เฟียตตอบในใจ สักพักก็พากันขึ้นนอน เฟียตก็กอดร่างเล้กเอาไว้ในอก ส่วนคนตัวเล็กก็เหมือนเคย งัดเอาหมีขาวน้อยออกมาเล่นอย่างสนุกมือ ไม่มากไปกว่านี้เพราะกลัวว่าจะเป็นริดสีดวง กลัวจริงจัง เฟียตเองก็ไม่อยากจะทำอะไรมากเพราะอยากจะถนอมไว้นานๆเช่นกัน ทั้งคู่หลับไหลไปด้วยมีเสียงสายฝนกระทบหลังคาขับกล่อม
วันที่ต้องกลับเข้าโรงเรียน คุณพ่อเตรียมของฝากเต็มท้ายรถมีทั้งเงาะมังคุด ทุเรียนทอด ส่วนคุณแม่มิซาก็เตรียมพวกของใช้ประจำวันที่ลูกชายชอบให้เซ็ท เพราะของใช้ของญี่ปุ่นคุณแม่มิซาจะสั่งจากในเวบแล้วให้เขาไปส่งให้ที่หอ ไม่อยากจะบอกว่าเป็นของจากญี่ปุ่นแท้ๆทั้งนั้น เพราะลวดลายประหลาดๆที่เมืองไทยเขาไม่ทำกัน พอร่ำรากับคุณแม่มิซาเสร็จก็ขึ้นไปนั่งบนรถ
"คิดถึงแมแม่บ้างนะค้าลูกญี่ปุ่นของแมแม่"
คุณแม่มิซาน้ำตาคลอ
"เค้าคิดถึงแมแม่ตลอดเนะ"
"ฝากน้องด้วยนะพ่อเฟียต"
น้ำตาไหลออกมา เฟียตเองก็ทำตัวไม่ถูก นี่ส่งลูกไปเรียนหรือไปรบกันหว่า
"ลูกญี่ปุ่น ลูกญี่ปุ่นของแมแม่"
พอรถเคลื่อนตัวออกจากบริเวณบ้านก็ร้องออกมาเสียงดัง วิ่งตามรถเอามือทาบกระจกร้องไห้น่าเวทนายิ่งนัก
"เอ่อ"
เฟียตร้องออกมาตกใจกับสิ่งที่เห็น
"ไม่ต้องตกใจหรอกลูกเฟียต มิซาเขาก็เป็นแบบนี้ล่ะ เก็บอารมณ์เอาไว้เล่นมิวสิคกับพ่อ อิอิ"
"แมแม่ตาหลกอ่า"
เป็นงั้นไป เฟียตเกาหัวแกรกๆ ไม่เคยเจอ
"แมแม่ชอบเล่นมิวสิคเนอะพอพ่อ อิอิ ตีบทแต๊กแตก"
ญี่ปุ่นเสริมแล้วหัวเราะคิกคักพอใจ ท่าทางของคุณแม่มิซาเหมือนคนรักโดนพรากไปเหมือนในละครซีรี่ของญี่ปุ่น แอ๊คติ้งได้เนียนมากมาย เฟียตยิ้มออกมา เฮ้อ ครอบครัวหรรษาจริงๆเชียว
"พ่อหมีขาวแกะหนมให้เค้ากินหน่อยดิ"
พอรถออกจากบ้านได้ไม่ถึงร้อยเมตรก็ร้องหาของกินทันที เฟียตเองก็ไม่ว่าอะไรควานหาถุงขนมมาแกะให้ คนตัวเล็กก็ลั่นล้าได้สักพักก็ง่วงนอนลงบนตักของเฟียต ส่วนคุณพ่อก็คุยอยู่กับเฟียตสัพเพเหระไป เฟียตเพิ่งจะรู้ว่าที่ญี่ปุ่นโม้แตกแหลกรานนี่ได้มาจากใคร คนเป็นพ่อนี่เอง ช่างเป็นส่วนผสมที่ลงตัวเสียจริง พอถึงโรงเรียนก็บ่ายแก่ๆแล้ว เฟียตกับคุณพ่อช่วยกันยกของลงจากท้ายรถ ญี่ปุ่นก็หอบของใช้ตัวเองขึ้นหอไปก่อน
"อาโหลๆ บอย ปลาดุกมาอ่ะยัง"
เปิดประตูพวดพราดเข้าไป
"แว้กก ญี่ปุ่น"
บอยร้องออกมาเพราะทั้งสองกำลังคลุกวงในกันอยู่
เอ้ยไอ้หญ้าแห้ง ทำไมมึงอ้วนจังเลยวะ"
เอกทำตีมึนไม่รู้เรื่องแต่บอยรีบผละออกไปคว้าเสื้อผ้ามาใส่
"แอ่ะ ครายอ้วน เรามะอ้วนเนะ เราอวบเฉยๆ นายสองคนจุ๊จิ๊กันตลอดเวลาเลยเนะ ระวังน้าบอย เดี๋ยวนายจาเป็นริดซี่น้า พ่อหมีขาวบอก"
"หือ ริดซี่อะไรอ่ะปุ่น"
"ก็แหย่มากๆเนะ จาเป็นริดซี่ มีเลือดออก เจ็บเนะ"
"จริงเหรอ บ้าริดสีดวงอ่ะเหรอ"
บอยร้องขึ้นมาทำหน้าตกใจ
"มะเชื่อก็ตามใจเนะ ที่บ้านเราอ่า มีคนเป็นริดซี่เนะ อืออึ๊มะได้เลยอ่า เลือดไหลๆ ไปโรงบาลตลอดเนะ น่ากั๊ว น่ากลัว"
หลอกเพื่อนอีก บอยถึงกับหน้าซีด
"เว้ย ไอ้บ้า มันไม่ได้เป็นกันง่ายๆนะเว้ย"
เอกร้องขึ้นเพราะเห็นบอยท่าทางจะเชื่อคำโม้แหลกของญี่ปุ่น
"แอ่ะ ก็นายมะได้โดนแหย่เนะ บอยลองแหย่ปลาดุกบ้างดิ อิอิ ให้ปลาดุกเป็นริดซี่เนะ จาได้รู้สึก"
"แว้กก ไอ้บ้า อย่าไปเชื่อมันนะแม่หมูน้อย มันโกหก"
"อิอิ นี่ๆไปช่วยพอพ่อเรากะพ่อหมีขาวยกของดินายสองคนอ่า เรามีของมาฝากเนะ"
เปลี่ยนเรื่องไป เอกทำหน้าหงุดหงิดจะทำรักกันทีไรมีเจ้าตัวดีโผล่มาทุกทีสินะ พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ลงไปช่วยยกของทักทายกับคุณพ่อแต่ก็แปลกใจที่เห็นเฟียต
"พี่เฟียต"
ทั้งสองอุทานขึ้นพร้อมกัน
"ทำไมวะ ไม่เคยเห็นกูรึไง ร้องซะไอ้พวกนี้นี่"
"อ่า ทำไม บ๊วมบวมอ่ะพี่"
ทั้งสองหัวเราะออกมา
"เอ้ย ใครวะบวม"
เสียกำลังใจไปทันที รีบจับตามหน้าตัวเอง
"ลูกๆ ก็แม่มิซาเค้าเลี้ยงดีนี่จ๊ะ อวบๆแบบนี้ล่ะจะได้สมบูรณ์ เราสองคนผอมไปนะพ่อว่า กินเยอะๆน้า"
เป็นงั้นไปเรื่องเข้าข้างลูกนี่ไม่มีใครเกิน
"อ้าว แล้วไอ้เปี๊ยกไปไหนวะ"
เฟียตถามหาญี่ปุ่นเพราะไม่เห็นลงมาด้วย
"โหพี่ รายนั้นน่ะ นอนกลิ้งอยู่บนเตียง มันขี้โกงจะตาย"
"หือ จริงเหรอลูก ตายจริงลูกญี่ปุ่น ทำไมทำตัวแบบนี้นะ"
"เอก"
บอยร้องปรามเพราะสีหน้าของคนเป็นพ่อไม่สบายใจ พอขึ้นไปบนห้องก็เห็นญี่ปุ่นนอนกลิ้งอยู่บนเตียงจริงๆ
"ตายแล้วลูกญี่ปุ่น ฉลาดจริงๆเล้ย ลูกพ่อ"
"แอ่ะ"
ทั้งสามคนมองหน้ากัน ทำหน้าสุดเซ็ง
"เอ้ย แกสองคนรีบๆเข้าดิ ยืนอึ้งทำแป๊ะไรวะ เร็วๆ"
เฟียตร้องทัก ทั้งสองสะดุ้งรีบยกของไปวาง
"อิอิ เดี๋ยวเค้าให้บอยกินมังคุดเนะ มังคุดพอพ่อเค้าส่งนอกน้าจาบอกให้"
ญี่ปุ่นกระเด้งตัวออกจากที่นอนวิ่งไปแกะกล่องทันที บอยกับเอกยืนมองตาเขียว แต่พอเห็นลูกมังคุดก็ทำตาโต
"โอ้โห ลูกเบ่อเร่อเลยอ่ะ"
"กินเยอะๆเลยลูก มีเงาะอีกน้า"
ญี่ปุ่นก็จัดแจงแกะกล่องออกแบ่งให้เพื่อนๆกินกันอย่างสนุกสนาน พอถึงเวลากลับก็ลงไปส่งคุณพ่อด้วยกัน
"ขับรถดีๆนะครับคุณพ่อ"
เฟียตบอก
"พ่อฝากน้องด้วยนะพ่อเฟียต"
"ครับ คุณพ่อ คุณพ่อไม่ต้องห่วงครับ"
"พอพ่อ ปิดเทอมหย่ายพาเค้าไปเที่ยวไกลๆหน่อยน้า เค้าเบื่อลำธารแล้วอ่า"
"ได้สิคุณลูก เดี๋ยวพอพ่อจะไปบอกแมแม่ให้เตรียมทริปไว้ให้คุณลุก"
กอดร่ำรากันอยู่ พอคุณพ่อกลับไปทั้งสี่คนก็เดินขึ้นหอไป
"บอยๆ ไปเที่ยวหนุกป่ะ"
"ก็ดีนะปุ่น แต่เชียงรายฝนตกอ่ะ ไม่ค่อยหนุก"
"จริงหรา ไม่เหมือนเราเนอะ พ่อหมีขาว เราเห็นปลาโลมาเนะ ตัวย้ายหย่าย"
โม้อีกตามเคย
"จริงเหรอปุ่น อยากไปจังเลย เราไปกะปุ่นก็ดีเนอะ"
"อ้าวบอย"
เอกเคืองทันที
"อิอิ ปิดเทอมคราวหน้าไปกะเราดิ เนอะๆพ่อหมีขาวเนอะ หนุ๊กหนุก มีอะไรเที่ยวเยอะแยะเลย"
เฟียตทำหน้าเซ็งแต่ก็ไม่อยากจะขัดเพราะรู้ดีว่าคนของตัวเองเป็นอย่างไร
"ไอ้เปี๊ยก ไปกลับห้องเรา"
เฟียตร้องขึ้นเพราะรู้สึกอยากจะอาบน้ำ
"อ่า ปุ่นนายจะไปนอนกะพี่เฟียตเหรอ"
"อิอิ เค้าก็ไปนอนกะฝามีเค้าเนะ เดี๋ยวเราจาเห็นบอยจุ๊จิ๊กะปลาดุก อิอิ"
"แอ่ะ"
พูดไม่ออก ได้แต่พยักหน้าเออออตาม ญี่ปุ่นเอาของฝากไว้ที่ห้องของตัวเองแล้วหอบเป้เดินตามเฟียตไป พรุ่งนี้ก็เปิดเรียนตามปกติแล้วเด็กนักเรียนส่วนใหญ่กลับเข้าหอกันวันนี้ หอของเฟียตเองก็มีคนแน่นอยู่ตรงหน้าหอ ต่างก็คุยกันเล่าเรื่องที่ไปเที่ยวมาตอนปิดเทอม
"เฮ้ย ไอ้เฟียต ฮ่าๆ ทำไมมึงอ้วนจังวะ"
พอเดินไปถึงหน้าหอเพื่อนๆก็ร้องทักมาแต่ไกล
"เว้ยเฮ้ย ดูไอ้เปี๊ยก อ้วนคู่กันเลยนะมึง"
"แอ่ะ พ่อหมีขาวเขาว่าพ่อหมีขาวอ้วนอ่ะ อิอิ"
"เค้าว่ามึงนั่นล่ะ อย่ามาล้อนะเว้ย อ้วนแป๊ะไรวะ"
เฟียตตะโกนตอบเพื่อนไป
"โหนะมึง ดูแก้มมึงดิไอ้เฟียต ฮ่าๆ กลมเชียวนะมึง"
"ไอ้เบนซ์ กวนตีนนะมึง"
"เออไอ้เฟียตปิดเทอมมึงไปไหนมาวะ ท่าทางจะแดกอย่างเดียวนะมึง"
เพื่อนๆต่างกรูกันเข้ามาล้อ
"ไอ้เปี๊ยก แก้มป่องเชียวนะมึง ฮ่าๆ"
"แอ่ะ เค้ามะอ้วนน้า พ่อหมีขาวอ่ะอ้วน กินเอ๊ากินเอา"
"ขึ้นห้องไปเลยไอ้เปี๊ยก ไปๆ"
เฟียตดันหลังให้ญี่ปุ่นเดินขึ้นหอไป เพราะยิ่งอยู่เหมือนจะยิ่งเผากันเอง
"เฮ้ย มึงไปบ้านไอ้เปี๊ยกมาเหรอ"
ฟอร์ดถามขึ้นหลังจากที่ญี่ปุ่นเดินขึ้นห้องไปก่อน หน้าย่นแต่ก็ยอมเดินขึ้นห้องไป
"เออ มันพากูกินกับนอนทั้งวันเลยว่ะ ขึ้นกี่โลไม่รู้"
"เฮ้ย ตกลงมึงเอาแน่แล้วเหรอวะไอ้เปี๊ยกน่ะ ฮ่าๆ เสือสิ้นฤทธิ์เลยนะมึง แน่ว่ะไอ้เปี๊ยก เอาไอ้เฟียตอยู่หมัดเลยเว้ย"
เบนซ์ล้อเลียนจับนั่นจับนี่อยู่
"ไอ้นี่เดี๋ยวเถอะมึง ไปอาบน้ำดีกว่าโว้ย เมียกูรอ"
"แหมมึง พอมีเมียหน่อยห่างเพื่อนเลยนะ"
"อ้าว เมียนี่หว่า กูรักของกูอ่ะ ใครจะทำไม ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งรักเว้ย ฮ่าๆๆ พวกมึงคงไม่มีสินะ"
เฟียตเดินขึ้นห้องไปปล่อยให้เพื่อนทำตาร้อนมองหน้ากันอยู่
"พ่อหมีขาวๆ เค้าอ้วนจริงๆหรา มะเห็นอ้วนเนะ แค่อวบๆ อิอิ"
"อ้วน นี่ล่ะเขาเรียกอ้วน ดูดิ กูเลยพลอยอ้วนตามไปเลย"
"หือหนายพ่อหมีขาวมะเห็นอ้วนเนะ อิอิ อวบๆ"
เดินไปจับท้องของเฟียตดึงเสื้อขึ้นตบเบาๆหัวเราะคิกคักอยู่
"คราวนี้ก็อย่าแดกเยอะล่ะ ลดๆบ้าง"
"เอ๋ เราจาลดน้ำหนักกันเนะ อิอิ"
ทำท่าเป็นจริงเป็นจังไป
"เออ ไปอาบน้ำดิ เหนียวตัว"
"เอ่ พ่อหมีขาวๆ"
"อาราย"
"เค้าหิวอ่า"
"แว้กก เพิ่งบอกไปจะลดน้ำหนัก อะไรของมึงวะ"
"ก็เค้าหิวอ่า"
"กูว่าแล้ว เหอๆๆ มีเมียเป็นหมูก็คราวนี้ล่ะกู"
เฟียตบ่นแล้วเดินลงไปข้างล่าง เดี๋ยวนี้รู้งานพอคนตัวเล็กบ่นหิวก็หาให้กินทันที
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1007764 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก