.ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0---------------------------------------------------------------------------------
เรื่องเล่า.....เพราะมีเธอ (เรื่องจริงจากเสี้ยวชีวิตของผม)
บทนำ
คนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกที่จะเป็นได้ ผมถือคตินี้มาโดยตลอดแต่ทุกอย่างมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดเสมอไป
ย้อนกลับไปเมื่อประมาณครึ่งปีที่แล้ว ผมทำงานเป็นลูกจ้างส่วนราชการแห่งหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี ผมทำงานที่นี่มาได้เกือบสองปีแล้วโดยการช่วยเหลือจากญาติผู้ใหญ่ที่ใช้เส้นสายฝากเข้ามา ในตอนแรกการทำงานก็ดูเหมือนจะติดขัดเล็กน้อยเพราะผมเป็นคนนอกพื้นที่ ทำให้คนในพื้นที่หลายคนไม่พอใจที่ผมได้มาทำงานตรงนี้ แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดีเนื่องจากผมได้แสดงให้ทุกคนได้เห็นว่าผมทำงานโดยใช้ความสามารถจริงๆ ไม่ใช่เพียงแต่เส้นสายอย่างเดียว
จนกระทั่งนายกฯ คนเก่าหมดวาระลงทำให้ต้องมีการเลือกตั้งนายกฯ ในครั้งนั้นผมหวังอยากให้ได้นายกคนใหม่ เพราะหลายๆคนในที่ทำงานบอกว่าถ้าหากได้นายกคนใหม่พวกเราจะสบายขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ และในที่สุดผลก็ออกมา ผมได้นายกคนใหม่อยากที่ต้องการเหมือนกับเพื่อนๆทุกคน แต่สิ่งที่ทุกคนไม่เคยคิดมาก่อนก็เกิดขึ้น เมื่อนายกเข้ามาทำงานได้เพียงไม่กี่วัน ก็แสดงสันดานที่ทุกคนไม่เคยเห็นไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้น จนตัวผมและเพื่อนๆที่ทำงานทุกคนต่างพากันเอือมละอา ในพฤติกรรมของเขา
ในที่สุดความอดทนของผมก็หมดลง ผมใช้เวลาเกือบสามเดือนในการตัดสินใจที่จะลาจากความรู้สึกและปัญหาต่างๆ ทั้งปัญหาครอบครัว หนี้สิน ความรัก และอีกมากมายหลายอย่างที่คนอายุยี่สิบเอ็ดปีคนหนึ่งต้องแบกรับเอาไว้ โดยที่ไม่สามารถจะระบายให้ใครฟังได้ เพราะอยู่ตัวคนเดียวทำงานหาเลี้ยงตัวเอง ส่วนเพื่อนฝูงก็เป็นได้แต่เพื่อนกินเท่านั้น เพราะยามเรามีปัญหาก็ไม่เห็นจะมีใครแสดงท่าทีห่วงใยแม้แต่น้อย “การตาย” คงเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับผม
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย