ตอนที่9 ถูกหลอก (ครึ่งหลัง)
................... .เพล้ง!
“...เสียง.........เหมือน... จานแตกเลยเนอะ..?..”
เอสซึ่งนั่งอยู่ที่โซฟาต้องสะดุ้งลุก เอี้ยวตัวหันหน้าไปเอ่ยถาม
อย่างไม่แน่ใจกับหนุ่มน่ารักที่ยืนล้างจานอยู่ในโซนครัว
แต่คนถูกถามกลับเงียบกริบ...ไม่มีเสียงตอบรับใดๆเอื้อนเอ่ยกลับมา
เห็นเพียงคนยืนล้างจาน กำลังเร่งมือล้างให้เร็วกว่าเดิม...
เพล้ง! เอสสะดุ้งอีก ชายหนุ่มชำเลืองมองไปทางต้นเสียง
คนตรงนั้นก็ชะงักนิ่งไป... แต่แล้วก็ทำเป็นไม่สนใจ
พยายามตั้งหน้าตั้งตาล้างต่อไปอย่างลนๆ.....
เพล้ง! / “...เอ่อ...น้ำ.....”
เพล้ง! / “.................คะคือ..”
เพล้ง! / “..............~~|||||||||||| ผะผม ว่า..”
เพล้ง! เพล้ง! / “~~~~~~~~|||||||||||||||||||..”
แค่เพียงชายหนุ่มจะขยับปากถาม เสียงจานก็แตกได้ไม่มีเว้นวาง...
คนล้างก็เอาแต่อาละวาดอยู่หน้าซึ้งล้างจานอย่างหัวเสีย
เพล้ง! ... “ว้ากกกก!!โธ่เว้ย!” เพล้ง! “ปัทโธ่~!มันจะลื่นอะไร..”
เพล้ง! “กันนักกันหนา~วะ!!” เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง!
จนผ่านไปสักพัก... “เฮ้อ~! เอ้อเกลี้ยงแล้ว!!..”
น้ำพูดอย่างโล่งอกแล้วปัดมือตัวเอง เป็นเชิงว่าล้างจานเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ก่อนจะผละไปทำอย่างอื่นต่อ
ดาราหนุ่มค่อยๆเดินเข้ามาดูผลงานของหนุ่มน่ารักอย่าง...ทำใจ
เขาต้องหลับตาปี๋ ก่อนจะเอามือกุมหัวตัวเอง ถอนหายใจส่ายหน้า
หรี่ตาก้มลงมอง เศษซากจานแตกไม่มีชิ้นดี ที่อยู่ในถังขยะจนเกือบเต็ม...
(ต่อไปนี้ กูคงต้องหาใบตองใส่ข้าวแดกแล้ว..|||||||||..)
**********************
“เฮ้ยน้ำ! ทำไมคุณไม่แยกผ้าก่อนใส่เครื่อง!?”
ดาราหนุ่มใช้นิ้วหิ้วเสื้อสูทตัวเก่งราคาแพงลิบ ที่โดนปั่นจนเยิน
ขึ้นมาจากเครื่องซักผ้า แถมเมื่อเขาชะโงกหน้าดูในเครื่องนั้นยังมี
ตั้งแต่ถุงเท้ายันผ้าเช็ดหน้า พันเป็นเกลียวรวมกันอยู่ข้างใน...
“......อ้าว...ก็จะไปรู้เรอะ!..ยังไงก็สะอาดน่า ใส่ผงซักฟอกไปตั้งกล่องนึง”
“ห๊า-------------!ใคร! ใครสั่งใครสอนให้ใส่ลงป๊ายยยยย~~!!”
(มิน่าล่ะฟองเต็มมือกูเลย..||||||||||||)
**********************
“เฮือก!นะนั่น คุณเอาเครื่องดูดฝุ่น ขึ้นไปดูดกำแพงบ้านผมทำไม!!?”
เอสร้องถามอย่างตกใจ เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอกับ
ภาพอันน่าฉงนตรงหน้า น้ำจึงชะงักหันกลับไปตอบ
“อ้าวก็จะได้ไม่ต้องปัดฝุ่นไง๊ รับรองบ้านคุณสะอาดเอี่ยม!”
“เหวอออออออออออ! นั่นมันกำลังดูดจิ๊กซอว์ที่ผมต่อค้างไว้
บนชั้นวางของ! อะเอาออก เร็วซี่!!~”
เพราะมัวแต่หันไปคุย จึงไม่ได้ทันระวัง
“เฮ้ย! ฉิบหาย!!”
“ปะปิด!ปิดเซ่!!เละหมดแล้วววว~~โธ่~~น้ามมมมมม!”
“เหวอ~ เออเดี๋ยวนะจะปิดเครื่องเดี๋ยวนี้ล่ะ!”
เอสใช้เวลาต่อเจ้าจิ๊กซอว์นี้มาเป็นแรมปี จนมันใกล้จะเสร็จอยู่แล้ว...
น้ำหันรีหันขวาง กดปุ่มผิดเป็นเบอร์แรงสุด จนเจ้าเครื่องดูดฝุ่นพลังสูง
กวาดข้าวของที่วางอยู่แถวนั้นเข้าไปด้วย ต่อหน้าต่อตาเจ้าของ
ที่ได้แต่ยืนจังก้าอ้าปากค้าง ส่วนคนน่ารักก็ได้แต่งงเพราะไม่ทันเห็น
“เฮ้อ....ฮู้ว!.. ปิดได้แล้ว .....หือ? เอ๊ะ... ทำไม......
ชั้นวางของบ้านคุณดูมันโล่งๆขึ้นเนอะ...”
เอสเอามือลูบหน้าถอนใจ...(รูปกู จิ๊กซอว์กู บทละครกู ของขวัญแฟนคลับกู
และอื่นๆอีกมากมายของกู๊!....||||||||||||)
“..อ้าว!? เครื่องมันเปิดไม่ติดแล้วแฮะ...ทำไมวะ?..”
น้ำใช้มือตบเครื่องดูดฝุ่นอย่างขัดใจ โดยไม่ได้สังเกตเลยว่าคนหน้าหล่อ
เดินคอตกไปทางอื่นแล้วอย่างปลงๆ (...และเครื่องดูดฝุ่นกูด้วย..|||||||||||)
*******************
“เหวออออ~~!!!” โครม!! “โอ๊ย~น้ำ! คุณเอาน้ำมาราดบนพื้นไว้ทำไม!?”
“555อ้าวโทษที ก็คุณว่าเช็ดกระจกเสร็จแล้ว ให้ผมถูพื้น..”
“โธ่ใครเขาเอาน้ำมาราดกันแบบนี้ แล้วนั่น! เฮ้ยในมือคุณมันน้ำยาล้างห้องน้ำ
ไม่ใช่เหรอ คุณเอามาเช็ดกระจกได้ยังง๊ายยยยย!! ใช้สก็อตไบร์ทขัดอีก
ต่างหากโอ๊ยผมอยากจะบ้าตาย!”
“บ๊ะ! โวยวายทำไมนักหนานะ....กูเอ๊ยผมจะไปรู้เรอะ!///////*//”
...............ที่คิดจะแกล้งน้ำ...เหมือนเขาโดนแกล้งซะเองมากกว่า..
เอสเอามือปาดเหงื่อ มองสภาพห้องที่เละเทะตุ้มเป๊ะ.... แล้วหันไปมองหน้าคนทำ
ก็มีเพียงรอยยิ้มเจือนๆส่งมาให้เท่านั้น ... นี่มันชักจะไม่สนุกแล้ว
สรุปได้ว่า คนน่ารักของเขา..ทำห่าอะไรไม่เป็นเลยซักอย่างเดียว!
โว้ยยยยยยย~~~~~เหนื่อยว้อยยยยยย!!!!
เสียงประสานของคนหน้าหล่อและคนน่ารักดังขึ้นพร้อมกัน
ท่ามกลางห้องหรูที่มีสภาพเละเกินจะเอ่ย.. ทั้งคู่ถึงกับทรุดตัวลง
นั่งข้างกันที่พื้นอย่างหมดแรง ก่อนจะค่อยๆเหล่หางตา มองหน้าอีกฝ่าย..
“คุณ...................สาบานนะ ว่าไม่ได้แกล้งผม||||||||||||||” ดาราหนุ่ม
กล่าวขึ้นก่อนด้วยเสียงอันเบา มองน้ำที่นั่งหน้างอ กอดเข่าอย่างงอนๆ
“..........เออ~กู เอ๊ย...ผมมันห่วยแตก! ..คุณก็เลิกจ้างไปซะเลยสิ..”
เอสคิดในใจ ยังไงเสียเขาจะไม่มีทางยอมปล่อยให้น้ำไปไหนแน่....
“.อืม....แล้วมีอะไรที่คุณพอจะทำได้บ้างมั้ย?”
น้ำนั่งนึกสักพัก เสียงหวานก็เอ่ยอย่างตื่นเต้น เมื่อนึกได้ถึง
ความสามารถของตัวเอง “เอ้อ!มี!”
“อะไร!?” คนหน้าหล่อพลอยยิ้มออก ถามอย่างตื่นเต้นตามไปด้วย
“มาม่าไง!”
“......................................คุณ... ||||||||||| เก่งจังทำมาม่าได้ด้วย..”
เอสหน้าเหี่ยวลงทันที พูดชมพึมพำอย่างประชดปรบมือให้ดังแปะ แปะ...
แต่ดูเหมือนน้ำจะคิดว่าคนหล่อกำลังชื่นชมเขาจริงๆ “อื้ม ผมต้มน้ำร้อน
เก่งนะ! ถ้าเป็นของกึ่งสำเร็จรูปใส่น้ำร้อน ก็ทำได้หมดนั่นแหละ”
เห็นคนน่ารักของเขามีสีหน้าสดใสขึ้นมา เอสก็ว่าอะไรไม่ลง ชายหนุ่มนั่งกอดเข่าแล้ว
เอาคางเกยบนแขนตนเอง ถอนใจออกมาน้อยๆ ก่อนยิ้มให้ตัวเองกับความคิดที่ปลงตก
“ไม่เป็นไรหรอก คุณค่อยๆหัดทำไปก็ได้... แต่... ถ้าคุณทำไม่ได้
ผมจะทำให้คุณเอง....” ชายหนุ่มหันไปบอกคนนั่งข้างด้วยหน้ายิ้มๆ
คนฟังอดรู้สึกแปลกใจไม่ได้ “บ้าน่ะสิ....แล้วคุณจะจ้างผมมาทำไม..”
“..หึ..แค่คุณยอมอยู่ใกล้ๆ อย่าหนีผมไปก็พอ”
รอยยิ้มละมุนที่ส่งมาให้พร้อมคำอ้อนนั้น พาเอาใจคนน่ารัก
ชักจะเต้นแปลกๆ จึงรีบตัดบทด้วยการเมินหน้าไปทางอื่น
“กลัวผมหนีหนี้อ่ะดิ..///////”
“ถ้าคุณคิดอย่างนั้น แล้วสบายใจที่จะอยู่ที่นี่ ก็ตามใจ..//////”
น้ำนั่งนิ่ง...รู้สึกหน้าตัวเองมันร้อนแปลกๆอีกแล้ว.....แอบเหล่มอง
ดาราหนุ่มที่ยิ้มหัวเราะเล็กน้อย ก่อนลุกไปทำความสะอาดบ้านเสียเอง
“ทำไม... คุณถึงทำงานบ้านพวกนี้เป็น?” หนุ่มน่ารักเอ่ยถามด้วยความ
สงสัย ลุกตามมาเมียงมอง ดูดาราดังเก็บกวาดห้องตัวเองอย่างคล่องแคล่ว..
เป็นดารา ร่ำรวย เอาแต่ใจ น่าจะมีคนคอยทำทุกอย่างให้
จนทำอะไรไม่เป็นมากกว่าไม่ใช่หรือ..
“..หึ... ผมอยู่เมืองนอกคนเดียวมาตั้งแต่อายุ15แล้ว เรื่องพวกนี้สบายมาก
จะมีก็ตอนที่กลับมาอยู่เมืองไทยนี่แหละที่ขี้เกียจ แล้วจ้างเขาทำบ้าง
แต่พอได้เป็นดารา ก็ต้องระวังตัวมากขึ้น ยอมเหนื่อยหน่อยเพราะเคยโดน
ขโมยของเอาไปขายบ่อยๆ ด้วย ผมเลยไม่จ้างใครดีกว่า..”
เอสตอบแล้วหันมายิ้มให้น้ำเป็นระยะก่อนจะถามกลับบ้าง
“เอ่อแล้วคุณล่ะ.... อย่าโกรธนะ แต่ทำอะไรไม่เป็น แล้วอยู่มาได้ยังไง
จนป่านนี้ พ่อกับแม่คุณก็เสียไปนานแล้วนี่..?”
น้ำชะงักนิดนึง คิดว่าไอ้หมอนี่มารู้เรื่องพ่อกับแม่ของเขาได้ยังไง..
“.....เฮอะไอ้นิกมันคงปากสว่าง เล่านู่นเล่านี่ให้ฟังสิท่า... แล้วมันไม่ได้บอก
คุณเหรอว่ามันนั่นแหละ เป็นคนทำให้ผมหมดทุกอย่างอ่ะ..”
คนหน้าหล่อนึกอ๋อขึ้นมาทันที มิน่าล่ะถึงได้ดูติดน้องนัก
“เอ้อจริงสิ! นิกกี้ทำอะไรมาให้เรากินด้วยนี่นา ไหนดูซิ.....”
เอสร้องบอกน้ำ เมื่อนึกได้ว่าหนุ่มหน้าตี๋ฝากของแถมมาให้
อาจเป็นเพราะใช้พลังงานกับเหนื่อยใจไปเยอะ เจ้าของห้องชักจะ
เริ่มรู้สึกหิวขึ้นมา จึงรีบล้างมือไม้แล้วผละไปแกะกล่องอาหาร
จัดใส่จานที่เหลืออยู่ไม่กี่ใบในบ้าน ตอนนั้นเองที่น้ำสังเกตเห็น
ของสิ่งหนึ่ง ซึ่งถูกวางอยู่ด้านในสุดของตู้ที่เอสเปิดทิ้งไว้
เขาเขย่งเท้าแล้วเอื้อมมือเข้าไปหยิบมันมาเปิดดูอย่างชอบใจ
คนน่ารักคลี่ยิ้มเล็กๆ เขาคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี...
“คุณ!..ผมหิวแล้ว มากินกันเถอะ”
เมื่อคนหน้าหล่อร้องเรียก น้ำกำลังง่วนทำอะไรบางอย่างอยู่
เขาหันไปบอกให้รอเดี๋ยว แล้วรีบหันกลับไปขะมักเขม้นตั้งใจทำต่อ
“...........? ทำอะไรอยู่น่ะน้ำ..” เอสอดเดินมาดูใกล้ๆไม่ได้ แล้วก็ต้อง
ประหลาดใจสุดๆ ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง แต่คนน่ารักของเขา
กำลัง ชงชา! ....ด้วยท่าทางที่คล่องแคล่วอย่างกับมืออาชีพเสียด้วย...
...........................................
มือนุ่มส่งชากลิ่นหอมกรุ่นควันฉุย ที่ถูกรินสดๆร้อนๆในถ้วยชาใบสวย
ให้ดาราหนุ่มรับไว้... สูดกลิ่นหอมของชาชั้นดี ก่อนจะละเลียดชิม
รสชาติ แล้วชายหนุ่มก็ต้องเอ่ยปากชมอย่างอดทึ่งไม่ได้
“อื้ม! หอม อร่อยยิ่งกว่าที่ผมชงเองตั้งไม่รู้กี่เท่า! เฮ่นี่คุณรู้มั้ย
ผมไปเรียนชงชามาเชียวนะ ยังสู้คุณไม่ได้เลย คุณทำได้ยังไง!?”
ไม่ได้แกล้งเยินยอให้พอใจ แต่น้ำชงชาได้อร่อยมากจริงๆ
คนน่ารักอมยิ้ม รู้สึกภูมิใจ “ เตี่ยสอน อาเตี่ยผมชอบดื่มชามาก
ผมอ้อนขอให้เตี่ยสอนชงชามาตั้งแต่ยังเด็กแล้ว เวลาที่เตี่ยกลับมาบ้าน
ดื่มชาที่ผมชงแล้วจะได้หายเหนื่อย เพราะผมสัญญากับเตี่ยว่า
ผมจะเป็นคนชงชาให้เตี่ยดื่มทุกวันไปตลอดชีวิต............... เลย...
.......เตี่ยก็เลย...สอนให้น่ะ...” เสียงหวานสดใสที่เล่าอย่างภูมิใจให้ฟัง
ค่อยสลดลงทีละนิดอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อนึกถึงคนอันเป็นที่รักผู้จากไป
อย่างไม่มีวันกลับ.. เอสรู้สึกได้จึงพยายามเปลี่ยนเรื่อง
“เหรอ..อะเอ่อ..แล้วทำไม คุณถึงชงชาให้ผมกิน?..”
“หือ...ก็......จะได้หายเหนื่อยไง นี่ไม่ได้ชงมาตั้งสามปีแล้วนะ
ถ้าคุณชอบก็ดื่มเยอะๆดิ”
น้ำตอบแบบไม่คิดอะไร แต่คนฟังกลับยิ้มจนแก้มจะปริอยู่แล้ว
“ขอบคุณครับ...ชื่นใจจัง..////////”
คนน่ารักชะงัก เหล่มองเจ้าของเสียงนุ่มที่กำลังอมยิ้มกริ่มแบบอารมณ์ดีนิดนึง
ก่อนจะยกถ้วยชาขึ้นดื่มแก้เขิน........ จะว่าไปทั้งวันก็เพิ่งมีตอนนี้
ที่ถูกชมและไม่ทำอะไรน่าอาย ขายขี้หน้าไอ้หมอนี่..
“ซักวัน..........ผมจะต้องทำให้ใครบางคน..สัญญาว่าจะชงชาให้ผมดื่ม
ทุกวันไปตลอดชีวิตบ้างให้ได้เลย..หึหึ///////”
“พรู่!! แค่กๆๆ แค่ก..อึก...พะพูดอะไรน่ะ! คุณพูดถึงใคร!?///////”
จู่ๆคนหน้าหล่อก็พูดเรื่องที่ทำให้สำลักชาร้อน จนต้องรีบคว้าทิชชู่
มาเช็ดปากแทบไม่ทัน... เสียงนุ่มนั้นยังถามต่ออย่างหยอกเย้า
“หึ... คุณไม่รู้จริงๆเหรอ...ว่าผมหมายถึงใคร..(ยิ้ม)”
เล่นเอาพวงแก้มใสอมชมพูเปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
พยายามเขยิบหนีอีกฝ่ายที่ยื่นหน้ามาใกล้เหมือนแมวระแวง
“////////*//มะไม่รู้! ผมจะไปรู้เรอะ!”
“แล้ว....อยากรู้มั้ย..(อมยิ้ม)”
“ไม่! ผมเอาจานกับถ้วยชาไปล้างดีกว่า... ///////” หนุ่มน่ารักรีบลุกหนี
ไปเสียดื้อๆ เอสยิ้มบ่นเสียดายเบาๆทั้งที่อยากจะแกล้งต่ออีกนิด
เพล้ง!!!
ดวงตาคมเบิกโตขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงความเสียหายย้อนกลับมาอีกครั้ง
“ฉิบหาย!ลืมเลย น้ำ!เดี๋ยวผมล้างให้เอ๊งงงงงงงง!!..|||||||||||||”
(ชักจะเข้าใจแล้ว ทำไมเจ้านิกกี้มันถึงไม่ให้พี่ชายทำอะไรเลย...)
………………..
*********************
……………ฟ้าเริ่มมืดลงแล้ว...
“ก๊ากกกกกกกก555555 ขืนให้รายนั้นทำงานบ้าน พี่ก็ต้องเหนื่อยเป็นสิบเท่าอ่ะดิ!555”
หนุ่มตี๋นอนเปลือยท่อนบนหัวเราะเสียงดังอยู่บนเตียงนอน ยังขำเรื่องชวนหัวของพี่ชายไม่หาย
เล่าวีรกรรมของน้ำให้คนรักที่ยังอยู่ในห้องน้ำฟังไปเรื่อย จนแบงค์เดินเช็ดผมออกมาแล้ว
พูดพลางชำเลืองมองหน้านิกกี้ไปด้วย แบบนึกหมั่นไส้ขึ้นมา
“พี่นิกอ่ะร้ายชะมัดเลย ชอบหลอกพี่น้ำ เรื่องของผมก็ด้วยน่าสงสารพี่น้ำจัง..”
คนกำลังหัวเราะตาหยีได้ยินก็ถึงกับชะงัก หน้าเจือนลงไปทันที.......
หนุ่มรุ่นน้องสังเกต แย่ล่ะนี่เขาไม่ควรพูดออกมาเลย.. จึงพยายาม
เปลี่ยนเรื่องด้วยการพูดเปรยๆ “..อืม.....ไม่รู้หลอกอะไรแบงค์ไว้บ้าง
รึเปล่า.........น้า---?..หึ” หนุ่มน้อยหันไปทำท่าหรี่ตามองแบบคาดคั้น
พร้อมกับก้าวขึ้นเตียงไปนั่งคร่อมบนตัวคนรักอย่างเอาเรื่อง
“เฮ้ย....///////// พี่ไม่เคยหลอกอะไรแบงค์เลย เชื่อดิ!”
“ไม่เชื่อหรอก!สารภาพมาซะดีๆ..(ยิ้ม)”
แกล้งพูดขู่ไปก็เอาขาเนียนที่ยังไม่ได้นุ่งอะไร แนบไปกับลำตัวของหนุ่มตี๋
ให้เกาะกระชับแล้วขยับสะโพก โยกเหมือนกำลังควบม้าช้าๆ...
“เฮ่! เฮ่ เฮ่ นี่คิดจะยั่วพี่เรอะ!~ //////”
“..หึ... ไม่ได้คิดแต่......กำลังทำครับ..”
หนุ่มรุ่นน้องก้มลงมากระซิบข้างหู แล้วใช้ฝ่ามือลูบไล้บริเวณ
กล้ามท้องน้อยของหนุ่มรุ่นพี่เบาๆ...
“แบงค์.....เพิ่งเมื่อกี้เองนะ..///////”
“ก็พี่นิก....ขี้โกหก อย่างบัวลอยที่แบงค์ทำ มันก็ไม่อร่อยใช่มั้ยล่า..
อย่างนี้ต้องโดนลงโทษอีกนะรู้มั้ย...(คิกคิก/////)..”
ว่าแล้วก็ถอยร่นสะโพกเล็กลงไปนั่งทับกลางลำตัวของคนรักที่มัน
เริ่มมีปฏิกิริยาขึ้นมาแล้ว หนุ่มน้อยค่อยๆโน้มหน้าแนบลงไปซบ
กับอกอุ่นแล้วแอบยิ้มชอบใจ นี่เขายั่วเก่งหรือวิธีนี้ได้ผลเสียด้วย…
นิกกี้ยิ้มเอ็นดูคนช่างอ้อนในอ้อมกอด แล้วเชยคางคนรักให้เงยหน้า
มาสบตากับเขา “...ก็ได้.... พี่ยอมรับ ว่ามันไม่อร่อยเลย..”
หนุ่มรุ่นพี่พูดมาเช่นนี้ ทำเอาคนกำลังได้ใจหุบยิ้มถึงกับหน้าเสีย
อะไรกันนี่เขาทำไม่อร่อยจริงๆเหรอ!?..||||||||||...
แต่ก่อนที่หนุ่มน้อยจะคิดไปไกล คนรักก็รีบเฉลยให้
“ถ้าเทียบกับแบงค์นะ..” ……………..
เล่นเอาคนรักตัวเล็กถึงกับอึ้งไป ก่อนจะหน้าแดงแจ๋รีบผลุดลุกออกจาก
ตัวหนุ่มหน้าตี๋ที่หัวเราะร่วน “พี่นิก! ทะลึ่งว่ะ~ลามก!...///////”
แต่คนตัวเล็กกว่าก็โดนดึงรั้ง ให้กลับเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดอีกจนได้
“..หึ ไหน จะไปไหน~เมื่อกี้ไม่รู้ใครลามกกว่ากัน มายั่วเขาก่อน
ตอนนี้คิดจะหนีเหรอ?...(อมยิ้ม)..”
“เหวอออ~ผะผมแค่//////////แกล้งเล่นๆเองน้าาาาา~~~~~!!”
แต่แววตาอีกคนไม่เล่นด้วยซะแล้ว...เอาจริงเอาจังสุดๆเชียวล่ะ...
tsktonight...TBC.
***อ่าฮะ อ่าฮะเริ่มเข้าใจน้องน้ำแล้วใช่ม๊า จะบอกให้ก็ได้ค่ะว่าจริงๆแล้วเขาเป็นคนอ่อนต่อโลก
ที่พยายามทำตัวเข็มแข็ง เพื่อจะได้ดูแลตัวเองและน้องชาย ทั้งที่เขาถูกเลี้ยงมาแบบไข่ในหินก็ว่าได้
สุดท้ายเจ้านิกกี้เลยทำให้ทุกอย่างแทน เพราะหนุ่มตี๋ของเราเขามีพรสวรรค์เรื่องงานบ้านเจ้าค่า
และที่น้ำดูจะเอ่ะอ่ะโวยวาย แต่ก็เพราะคนมันไม่เค๊ยไม่เคยมาก่อนจริงๆ....รวมทั้งเรื่องอ่ะนั้นก็ด้วยเหมือนกัน
อย่าลืมว่าเอสเป็นจูบแรกของน้ำเชียวนะจ๊ะ ก็เลยต้องโหดเพราะจะได้รอดปากเหยี่ยวปากกามาได้
จนมาเจอพ่อพระเอกจอมแสบแผนสูงของเราด้วยประการฉะนี้แล555...
หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018) (อ่าน 557781 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก