ต่อเลยน่ะครับ
รถแวะจอดพักที่ร้านอาหารริมทางครับ ดีเลยผมก็รู้สึกหิวครับ555
กันยังนอนซบไหล่ผมอยู่เลย
“กันๆๆๆ ตื่น เค้าจะแวะทานข้าวกัน”
กันสลึมสลือตื่นขี้นมา
“กันค่ะ ลงมาทานข้าวค่ะ เดี๋ยวหิวน่ะ”
จ๋ายื่นหน้ามาชวนกัน ไอ้เราก็ยืนอยู่ทั้งคน ไม่คิดจะชวนรึไง
“ป่ะแคน” กันยิ้มให้จ๋าแล้วลากแขนผมลงจากรถ
พวกเราก็นั่งทานข้าวทานน้ำกันไป ทำไมยัยจ๋านั่นถึงนั่งตรงข้ามกันได้ล่ะ มองอยู่นั่นแหละ มาตักอาหารให้ด้วย กันหันมามองหน้าผม ส่วนผมหันหนีไปคุยกับกิ๊ฟ หมั่นใส้
พวกเราทานข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปซื้อของ เข้าห้องน้ำ
“แคนๆ ไปห้องน้ำป่ะ”
“หรอ นึกว่าอยากไปซื้อของเป็นเพื่อนจ๋าซะอีก”
เพราะตะกี้นี้เห็นจ๋าพยายามชวนกันไปซื้อของคับ
“ก็ไม่ได้อยากไปซะหน่อย”
“ไม่ได้ว่าอะไรหนิ”
ผมเดินตรงไปที่ห้องน้ำครับ กันก็เลยเดินตามมาเลย
“แคนเดี๋ยวสิ รอด้วย”
“อะไรอีกกกกกกกก ก็มาห้องน้ำแล้วไง”
“หึงหรอ”
“ใครหึง”
“อย่ามาปากแข็งแคนหึงกันก็บอกมา555”
“ไม่ได้หึง อย่ามาขี้ตู่น่ะ”
“จริงหรออออออ”
“ไม่ได้หึงแค่ไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับแฟนตัวเองแค่นั้น”
“นั่นแหละเค้าเรียกว่าหึง เข้าใจมั้ย พ่อตี๋น้อยยยย”
กันเอามือมาลูบหัวผม
แต่คำว่าพ่อตี๋น้อยนี่ไม่ได้ยินกันเรียกมานานแล้วววว แต่ทำไมการได้ยินครั้งนี้ รู้สึกดีจังน่ะ
“ป่ะ ไปกันเหอะ”
“กันเดินออกไปก่อนน่ะ เดี๋ยวแคนล้างมือก่อน เดี๋ยวตามไป เดินไปซื้อซาลาเปาให้หน่อยน่ะ”
“ได้ๆๆ เอาแบบเดิมใช่มั้ย”
ผมพยักหน้าให้กันแล้วก้มหน้าล้างมือต่อ
เสียงฝีเท้าเดิมมาที่ผม กันจะถามอะไรอีกล่ะ
“นายสองคนเป็นแฟนกันหรอ”
เสียงนี้ไม่ใช่กันแน่นอน ผมหันหน้าขึ้นไปดู
“นาย”
ใช่ครับเป็นเสียงป้องเพื่อนเต้
“มีอะไร”
“ป่าวววววววว”
“แล้วพูดตะกี้ทำไม”
“ก็อยากรู้ไง ว่าพวกนานเป็นคู่เกย์กันหรอ”
“อย่ามาพูดแบบนี้น่ะ”
“ทำไมรับความจริงไม่ได้หรอ”
“ถึงพวกชั้นจะเป็นอะไรก็ไม่ใช่เรื่องของนาย”
“ชั้นก็ไม่อยากจะยุ่งหรอกน่ะ แต่ชั้นขยะแขยงพวกชอบเพศเดียวกันอ่ะ น่ารังเกียจ”
“นาย”
ผมเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับป้อง
“นายจะทำไม จะจูบชั้นหรอไงเอาหน้ามาใกล้ขนาดนี้”
แววตาผมตอนนี้แทบจะอยากฆ่ามันผู้นั้นให้ตายต่อหน้า แต่ใจเย็นๆๆๆๆๆๆๆ
“ถึงชั้นเป็นแบบนี้ชั้นก็เลือก”
“อย่ามาทำกระตุ้งกระติ้งให้เห็นล่ะกัน มันอุบาด”
ป้องเดินออกไปแล้วขำแบบสะใจ
ผมนี่แทบจะดิ้นตายตรงนั้นเลยครับ ผู้ชายอะไรปากคอเราะร้าย
มาว่าผมกระตุ้งกระติ้ง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (ไม่ใช่เระ)
ผมไม่ได้ตุ้งติ้งซะหน่อยน่ะโปรดเข้าใจด้วย55555
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำแบบหัวเสีย
“เป็นอะไรอะแคน”
กรถาม
“ป่าว โดนหมามันเห่าใส่เท่านั้นเอง”
ผมมองไปที่หน้าไอ้ป้อง
มันทำเป้นทำปากแบะๆๆใส่ กวนตีนชิพหาย
“กัน ขึ้นรถเถอะ อากาศแถวนี้มันไม่ดี”
“อะไรอ่ะแคน งง”
กันทำหน้างง ผมลากกันขึ้นรถเลยครับ ไม่อยากจะเห็นหน้าตรงนั้น
รถออกมาได้ซักพัก กันก็ถามผมว่าจะกินเลยมั้ยซาลาเปาอ่ะ
ผมส่ายหัวบอกว่ายังไม่กิน
“ไม่กินแล้วซื้อมาทำไม กันนายก็จับป้อนเลยสิ เรื่องมากดีนัก เค้าซื้อมาให้ก็บุญแล้ว”
เสียงจากด้านหน้าลอยมา
“เกี่ยวไรกับนายมิทราบ”
“ปล่าว แค่สงสารกันเค้าเท่านั้นเอง”
“ทำไมต้องสงสารด้วยล่ะ” เสียงจ๋าคนสวยสอดมา
“ก็เพราะ..”
“นี่นาย”
ผมรีบพูดดักวั้ยเพราะผมไม่อยากให้ใครรู้ จริงอยู่ผมกับกันไม่ปิดปังอะไรอยู่แล้ว เพียงแต่เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่หน้าจะประกาศใช่มั้ยล่ะครับ
“อะไรหรอป้อง”
เสียงจ๋าถาม ผมจ้องตาป้องแบบมึงพูดมึงตาย
“อะไรหรอค่ะกัน”
ยัยจ๋าหันไปถามกัน กันได้แต่ยิ้มให้(เป็นคนดีเหลือเกิ้นพ่อคุณแจกยิ้มอยู่ได้)
“ไม่มีอะไรหรอกจ๋า นอนกันเถอะเกรงใจเอกกับกวางบ้างสิ”
เต้พูดช่วยไว้ครับ เอกกับกวางที่นั่งอยู่ข้างหน้าหลับไปแล้วครับ
ผมมองหน้ากันกันก็ไม่พูดอะไรผมโมโหเลยเอาmp3ยัดหูนอนดีกว่า
ผมก็หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ คงเป็นเพราะเหนื่อครับ
แค่นี้ก่อนน่ะครับ
บายๆครับผม
ซากุระ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
