หัวข้อ: โคลงรักสุภาพ ๒๘๐๒๒๕๕๙ โคลงที่ ๒๓ หน้า ๑๕

[Wordslinger]

บอกแล้วว่าตามติดชีวิตหมี เราก็จะยังติดตามต่อไป

แม้จะเรียบเรื่อยอย่างไรก็ไม่หวั่น เพราะความเรียบเรื่อย คือรายละเอียดที่เราจะได้รับรู้ และจะยิ่งทำให้เราผูกพันกับตัวละครจนเขาเหมือนเพื่อน เหมือนพี่ เหมือนน้องเรา

ยังไม่รู้เลยว่า หมีจะเป็น top หรือ bottom แต่ก็คงต้องติดตามต่อไปเนอะ ตอนนี้น้องภูน่ารักนะ ดิฉันว่าน้องเขาคงเห็นรูปทองในกายหมูของหมี จึงปวารณาตัวเป็นเทรนเนอร์ส่วนตัว เพื่อรีดไขมันออกจากหมี แล้วสักวันหนึ่งรูปทองจะก้าวออกมาให้เชยชม อิอิ

ขอบคุณคุณเมฆมากๆ ค่ะ

[kdds]

หมี ตัวสูงเป็นทุนอยู่แล้ว บิ้วรูปร่างให้ดีสมส่วน ก็ดูสง่าน่ามอง  สู้ๆนะหมี
อิพี่ซินปากหมา พูดจาไม่คิดถึงใจคนอื่น

[ทิวสนที]

พี่ชินอะไรนั้นปากมอมมาก

[Mouse2U]

คนจะงามงามที่ใจใช่ใบหน้าค่ะชิน..

[me12inzy]

อย่าให้น้องหมู เอ้ย หมีผอมนะแก ตาเฟียสตาพีงี้ก็ไม่สู้  55555555555. อวยน้องหมูแรงมาก /ปาไขมันหมีใส่อิชิน ย้าก

[meon2255]

 อยากให้หมีเป็น bottom อยากเหมหมีโดนกด 

[twinmonkey0311]

พี่หมีสู้สู้ ผอมเมื่อไหร่ยกเท้าฟาดปากไอ้ชินสักที ปากหมาดีนัก

[JustWait]

้ราเชื่อว่าหมีหล่อสุดแดนสยามค่ะ คนเราต้องมีความเชื่อ

[kawoat]

ดี๊ดี แต่กลัวหักมุมจัง
อิพี่ชินนี่ออกตัวแรงนะ แหม่

[wikawee]

ใสใสวัยรุ่นชอบ 

เรื่องดำเนินไปเรียบๆแต่ให้ความรู้สึกถึงความผูกพันธ์ในตัวละคร มันช่างละมุ่นจริงๆ 

[shikyu3211]

เกลียดไอ่พี่ชินแม่งจริงๆ

[Chanik]

เย้ๆๆ ตามทันสักที สนุกมากๆๆ ตลกด้วย

[-I....IIว่u-]

ติดตาม ! เราพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง คาร์แรคเตอร์ของตัวละครน่าสนใจดี ในตอนละตอนก็ฮามาก !!!!

[Nankoong]

รอวันที่พี่หมูเลิกเป็นหมู!!!!

ขอให้น้องภูทำสำเร็จไวๆ!!!

[AGELA]

โคลงที่ ๑๒

๒๒.๑๒ น.
ไอ้แต๊งยังนั่งหน้าบูดเป็นตูดเป็ดเหมือนเดิมครับ ส่วนไอ้เฟียสก็มานั่งคุยกับผม ผมก็แชทบอกกับน้องภูว่ามีธุระ วันนี้ไม่สะดวกคุย น้องไม่ว่าอะไร นั่งคุยกับไอ้เฟียสเรื่องอนาคต เรื่องเรียนต่อมหาลัยครับ เราใกล้จะจบแล้ว นี่อีกไม่กี่วันก็จะสอบปลายภาคแล้ว ไหนจะแกทแพทอีก จริงๆมันกระชั้นมากเลยนะครับ เพิ่งสอบกลางภาคไป ๑ เดือน ปลายภาคมาจ่อรอละ ผมต้องเตรียมตัวอ่านหนังสือ คุยไปคุยมาวกมาที่เรื่องสาวๆหนุ่มๆ

“น้องนิวเป็นไงบ้าง มึงว่าน่ารักดีป่ะ”ผมเป็นคนเริ่ม แหย่ไอ้หน้าตูดหน่อย

“อืม ก็โอเคดีอ่ะ เป็นดรัมเมเยอร์ด้วย”ตอบคำถามพลางมองหางตาไปยังอีกคนที่นั่งเงียบ

“เต้นเก่งด้วยนะ กูชอบตอนงานสุนทรภู่อ่ะ ที่เขาแต่งสั้นๆ”

“หึหึ ทะลึ่งนะมึง”ไอ้เฟียสผลักไหล่ผม แต่มีเหรอผมจะสะเทือน

“อ้าว หรือว่ามึงไม่ได้มอง”

“ก็มองบ้างนิดหน่อย”ตอบแบบไม่เต็มเสียง เกรงใจเมียอ่ะดิมึง

“ฮ่าๆๆ ก็ว่าแต่กูนะ แต่เขาเด็ดทั้งแก๊งเลยนะ ขาขาวๆ”

“อืม ใช่ น่ารักทั้งแก๊ง เคยคุยด้วยกันหลายครั้ง นิสัยโอเคดีนะ ใครได้เป็นแฟนนี่โชคดีอ่ะ”

“มึงไม่สนใจเหรอเฟียส”ผมถาม

“เฮ้ยพวกมึง สงสารคนหาเงินส่งเรียนบ้างไหม แทนที่จะตั้งใจเรียนคุยกันเรื่องผู้หญิง”ไอ้แต๊งแหวขึ้นมา ทำเอาพวกผมตกใจ

“อ้าว ก็คุยเรื่องเรียนจบแล้ว คุยเรื่องอะไรที่มันชุ่มอกชุ่มใจบ้างดิวะ ใครจะไปอยู่แบบเหี่ยวๆแห้งๆ จะจริงใจกับใครก็ไม่จริงใจสักคน เนอะเฟียส เออ แต่น้องนนท์ก็ออกตัวแรงนะ เอากุหลาบมาให้มึงด้วย”

“หึหึ คนอื่นเขาฝากมา”แค่ขำมึงยังหล่อเลยไอ้เฟียสเอ๊ย

“แต่ดูท่าน้องนนท์เขาก็มีใจนะ คนมีใจลองจีบดูดิ ดีกว่าคนไม่มีใจ”

“อืม ก็น่าสนใจอ่ะ เดี๋ยวจะคิดดูอีกทีแล้วกัน เผอิญคนจีบเยอะอ่ะ”

“เดี๋ยวนะ มึงพูดอะไรไอ้เฟียส”เอาแล้ว ไอ้แต๊งเอาแล้วครับ วางแท็บเล็ตแล้วมาขึ้นคร่อมตักนั่งหันหน้าเข้าหาว่าที่สามี มือนี่ดึงเสื้อไอ้เฟียสแน่นเลยครับ

“เฮ้ยๆ มึงใจเย็นดิ”ผมแสร้งเป็นปราม เล่นละครหน่อย

“มึงหยุดเลยไอ้หมี”ชี้หน้าผม ก่อนจะจ้องหน้าคนที่ตัวเองคร่อมอยู่“มึงพูดอะไรเมื่อกี้ ใครจะจีบมึง หน้าเหี้ยๆแบบมึงคิดว่าหล่อตายไงวะ”

“เปล่า ไม่มีอะไร แต๊งอย่าดึงเสื้อสิ มันจะขาดเอานะ”ไอ้เฟียสทำหน้านิ่งๆพยายามแกะมือคนขี้โมโหออก

“ขาดก็ช่างมันดิ เสื้อกู กวนตีนนะมึงอ่ะ”กระแทกกำปั้นใส่หน้าอกไอ้เฟียสดังตุบ กูเจ็บแทนเลย

“เฮ้ย มึงรุนแรงไปป่ะวะไอ้แต๊ง ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วยวะ ไม่พอใจอะไรทำไมต้องใช้กำลังด้วย”

“ทำไมกูจะใช้ไม่ได้”เริ่มขึ้นเสียงครับ หน้าแดง หูแดง เวลาโกรธก็แบบนี้ เป็นฟืนเป็นไฟ

“มึงรู้ป่ะว่าไอ้เฟียสมันเจ็บเป็นเหมือนกัน มึงชักจะไม่มีเหตุผลขึ้นทุกวันแล้วนะแต๊ง”ผมดุมันบ้าง

“ไม่เป็นไรหมี”ไอ้นี่ก็ใจดีเกิ้นนนนนนน

“กูไม่รู้ละ คนบ้าอะไรไม่มีเหตุผลเอาซะเลย ถามจริง ไอ้เฟียสทำอะไรให้มึง ทำไมมึงถึงต้องรุนแรงแบบนี้ด้วย”

“มึงเข้าข้างมันเหรอไอ้หมี มึงดูมันพูดดิ มึงไม่ได้ฟังเหรอมันพูดอะไรออกมา”หันมามองหน้าผมแต่ยังกำคอเสื้อไอ้เฟียสไว้แน่น ไอ้เฟียสนี่มือไวครับ ๒ ข้างโอบเอวไอ้แต๊งไว้แล้ว พอไอ้แต๊งไม่จ้องหน้าก็หันมายิ้มหน้าบานให้ผม พอไอ้แต๊งจ้องหน้าก็ทำเฉไฉ ไอ้หล่อหน้าจิ้งจก

“แต๊งปล่อยดีกว่านะ ผมหายใจไม่ออก”

“ตายๆไปซะก็ดี กวนตีนอ่ะพวกมึง มึงเตรียมตัวดีๆไอ้เฟียส มึงเจอกูแน่”ไอ้แต๊งปล่อยแล้วลุกออกจากตัวไอ้เฟียส เดินกระแทกตีนลงออกจากบ้านผมไป ผมตามลงไปปิดประตู มีด่าบ้างเล็กน้อยครับ พอขึ้นมาด้านบน

“ตัวของแต๊งแม่งโคตรอบอุ่นอ่ะหมี กูมีอารมณ์เลยว่ะ”

“ไอ้หื่น”มองเป้า เออแม่งตุงจริงอะไรจริง

“จริงๆนะ เป็นบุญของกูจริงๆ กูไม่คิดไม่ฝันว่าแต๊งจะยอมให้กูกอด กูโคตรมีความสุขเลยว่ะ”

“ทั้งๆที่มันโกรธมึงนี่นะ”

“อืม กูไม่เคยโกรธแต๊งหรอก กูยอมเขาทุกอย่าง นี่ขนาดโกรธกูนะ กูยังรู้สึกอบอุ่นแบบนี้ ถ้าเป็นวันที่เขารักกูล่ะ กูคงจะสำลักความรักตายแน่ๆ”

“ไอ้เวร อยู่เสวยสุขก่อนดิ แต่มันก็โมโหจริงๆนะ กูลุ้นอ่ะ ได้กันไวๆนะเพื่อน อีกนิดเดียวหัวใจมันก็จะมีแต่มึงแล้วละ ตอนนี้มันแค่ปากแข็งไปงั้นๆอ่ะ”

“หึหึ กูมีความสุขวะหมี แผนมึงนี่ใช้ได้จริงๆ”

“เออ เห็นไหม ถ้ามึงทำแบบนี้ตั้งนานกูว่าหน้ามึงบานเป็นกระด้งกว่านี้แน่ๆ”

“นั่นดิ แต่แอบหวั่นๆอยู่เหมือนกันนะ วันไหนที่กูเกิดพลาดแล้วแต๊งหึงกู เขาคงจะดุกูกว่านี้แน่เลย”

“เดี๋ยวๆ ยังไม่ได้กันเลย มึงนี่จอมมโนจริงๆนะสัส”

“ฮ่าๆๆๆ ก็กูอยู่ด้วยความหวังนี่แหละ เพ้อบ้างอะไรบ้างเว้ย มันเป็นยาชูกำลัง”

“เออ แต่แม่งหึงโหดอ่ะ มึงต้องระวังตัวนะ”

“อือ กูคิดว่ากูคงไม่พลาดหรอก กูมีแต่เขาคนเดียวมาตลอด กูมองคนอื่นไม่ได้อีกแล้ว แต่ก็น่ากลัวว่าคนอื่นจะเล่นหูเล่นตากับกูจนแต๊งเข้าใจกูผิดนี่ดิ หึหึ นี่กูมโนมากไปป่ะวะ”

“เออ กูก็คิดตามมึงไปไกล ฮ่าๆๆๆ”แล้วเราก็ขำพร้อมกันลั่นห้อง มีความสุขจริงๆครับ

“มึงนอนข้างล่างเหรอหมี”

“อือ กูนอนพื้นจนปกติละ มึงก็นอนด้านบนไปเลย ที่นอนกูสะอาด บนเตียงก็ของไอ้แต๊งทั้งนั้น นอนกอดกลิ่นมันไปก่อนแล้วกัน”

“แต๊งมานอนบ้านมึงบ่อยป่ะ”

“ก็แล้วแต่ละ บางสัปดาห์ก็มาบ่อย บางสัปดาห์ก็ไม่มา แล้วแต่อารมณ์ของมันอ่ะ”

“กูอิจฉามึงจัง ที่มึงสนิทกับแต๊ง”

“ไม่ต้องอิจฉาหรอก กับมันสนิทกันแค่ ๑๘ ปี แต่ถ้าวันไหนมึงกับมันคบกัน เวลาที่เหลือก็มากกว่ากูอีก”

“ปากหวานนะมึงอ่ะ เออ ช่วงนี้เห็นมึงออกกำลังกายด้วยนี่หว่า ไปเจอใครมาทำให้หัวใจชุ่มฉ่ำเหรอ”

“มันก็ไม่เชิงนะ แต่ที่กูอยากลดอ่ะเพราะกูฝัน...”ผมเล่าความฝันวันนั้นไอ้ฟัง ไอ้เฟียสขำน้ำตาเล็ดเลยครับ

“แล้วนี่รู้สึกว่าน้ำหนักลดลงบ้างไหม”

“ยังไม่ได้ชั่งนะ แต่ก็คิดว่าน่าจะลดบ้างอ่ะ เดือนละ ๒ โลก็ยังดี”

“อืม ลดให้เหลือสัก ๑๐๐ โลก่อน แล้วก็เพิ่มเวลาฟิตให้เต็มที่ จบม. ๖ มึงก็จะหุ่นดีอ่ะ”

“หุ่นดีไม่ใช่เป้าหมาย แต่กูกลัวว่าตายแล้วคนจะยกศพไม่ไหว ฮ่าๆๆๆๆ”ขำกันอีกรอบ

๒๔ กันยายน ๒๕๕x
๐๕.๔๔ น.

ผมตื่นรีบกระเด้งตัวนั่งมองซ้ายมองขวา เช้าแล้วเหรอเนี่ย อากาศดีมากเลย อยากจะนอนต่ออีก พอผมตื่นไอ้เฟียสก็ตื่นตามผมอีกคน

“เช้าแล้ว จะรีบกลับบ้านหรือว่ารอเจอหน้าไอ้แต๊งอ่ะ”

“แต๊งชอบมาบ้านมึงแต่เช้าเหรอ”

“ก็มากินข้าวบ้านกูประจำอ่ะ แต่มา ๗ โมงนะ”

“อ๋อ งั้นคงไม่ทัน เดี๋ยวต้องกลับไปอาบน้ำแต่งตัวอีก”

“อืม งั้นก็รีบกลับ เดี๋ยวไปโรงเรียนสาย”

ได้เวลาจึงแยกย้ายจากไอ้เฟียส ก็ตามปกติกิจวัตรครับ อาบน้ำ กินข้าว ไปโรงเรียน วันนี้ไอ้แต๊งหน้าปกติ ไม่ได้อะไรมาก เฮฮาของมันไป ตะลอนไปเรื่อยครับ

๒๗ กันยายน ๒๕๕x
๐๙.๑๗ น.
ข้าวมันไก่ช่วงเช้าขายหมดแล้ว ก็พักร้านเตรียมทำมื้อกลางวันขาย ผมช่วยแม่ทุกอย่าง ส่วนไอ้แต๊งน่าจะยังไม่ตื่นครับเพราะยังไม่เห็นหน้าเลยตั้งแต่เช้า อ่อ วันนี้เป็นวันอาทิตย์แห่งชาติครับ

ระหว่างที่เตรียมของทำข้าวมันไก่กับข้าวขาหมูขายในช่วงกลางวันก็มีรถหรูมาจอดหน้าบ้าน ไม่ทันได้สงสัยว่าเป็นใคร เจ้าของรถก็ลงมาอย่างรวดเร็ว ไอ้เฟียสนั่นเอง แต่วันนี้ไม่ได้ว่าคนเดียวครับ เหน็บลูกมาด้วย

“ใครอ่ะเฟียส แอบไม่มีลูกเมื่อไหร่วะ”หน้าตาคล้ายกันมากเลยครับ เป็นเด็กผู้ชายน่าจะ ๔ ขวบได้

“หลานกู สวัสดีน้าหมีก่อน”

“เดี๋ยวๆ เรียกพี่หมีก็ได้ ยังไม่อยากแก่”

“สวัสดีครับ”เด็กน้อยยกมือไหว้

“ครับ ลูกใครอ่ะ น่ารักดี”

“ลูกของพี่สาวคนโตอ่ะ ชื่อวิน”

“อ๋อ”ผมพยักหน้าก่อนจะไปหาน้ำท่ามาบริการ น้องวินหลานไอ้เฟียสอายุ ๔ ขวบครับ หล่อแต่เด็ก หล่อเหมือนน้าเขาไม่มีผิด ดูท่าน่าจะซนอยู่พอตัว แต่แปลกที่จึงยังไม่แผลงฤทธิ์อะไรมาก ตอนนี้จึงนั่งตักไอ้เฟียสอย่างเดียว ผมก็มานั่งคุยไปพลางๆ แม่หุงข้าวทิ้งไว้ก็มานั่งคุยบ้าง ไปดูบ้าง พอใกล้จะ ๑๐ โมงไอ้แต๊งแต่งชุดสบายๆเดินยิ้มแป้นมาบ้านผม

“ป้า มีอะไรให้หนูกินบ้างอ่ะ”แหกปากดังลั่นเลย กลัวคนอื่นไม่รู้ว่าหิวข้าวหรือไง

“ไม่มีอ่ะลูก ข้าวหมดแล้ว ป้าเพิ่งจะหุง”แม่ตะโกนตอบ

“ครับ อ้าว มาทำไม”พอเจอว่าที่แฟนนี่หน้าเรียบทันที

“มารอกินข้าวมันไก่อ่ะ”

“เหรอ”พยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในบ้านผม ไปคุยกับแม่ผมอยู่ครู่หนึ่ง น้องวินเริ่มคุ้นที่คุ้นทางแล้ว จึงเล่นทั่วเลยครับ “ใครอ่ะ หลานเหรอ”พอเห็นไอ้ตัวเล็กเดินซน แต๊งก็มีความสนใจ

“ใช่ ลูกของพี่สาวอ่ะ ชื่อวิน วินนี่น้าแต๊ง”

“สวัสดีครับ ทำไมหน้าเหมือนที่น้องวินเคยเห็นในห้องน้าเฟียส”เด็กน้อยเริ่มจ้อละ

“เอาแล้วมึง แอบไปมีใครไว้ในห้อง”ผมถามไอ้เฟียส

“มีใครที่ไหนเล่า ไม่มี”

“ก็น้องวินเคยเห็นในห้องน้าเฟียส”

“ใครเหรอ บอกน้าได้ไหม”ไอ้แต๊งดึงเด็กมานั่งตักละ

“ในห้องน้าเฟียสไง ก็มีคนหน้าแบบนี้เยอะเลย น้องวินก็เปิดดูในฮาโหลของน้าเฟียสด้วย”ฮาโหลคือมือถือมั้ง

“พอๆ พูดมากอ่ะเรา”ไอ้เฟียสรีบปรามหลาน

“ตกลงว่าไม่ใช่คนใช่ไหม”

“ช่ายยยย เป็นรูปเยอะๆ น้าเฟียสไม่ชอบถ่ายรูปน้องวิน น้าเฟียสชอบถ่ายรูปคนอื่นเต็มเลย”

“วิน เดี๋ยวน้าพากลับบ้านนะ”ขู่หลานอีกครั้งแล้วเพื่อนกู

“ไม่ วันนี้น้องวินจะเล่นที่นี่ด้วย”ปีนไปกอดคอไอ้แต๊งซะแล้ว

“ป้าไม่มีอะไรให้หนูกินจริงๆอ่ะ”ตะโกนถามแม่ผมอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

“ไม่มีลูก ที่บ้านแม่ไม่ทำกับข้าวเหรอ”

“ไม่อ่ะป้า แม่คงรีบมากเลยลืม เดี๋ยวหนูไปหาอะไรกินข้างนอกแล้วกัน”

“น้องวินอยากไปด้วย”เอาล่ะสิ

“วิน อย่าไปกวนน้าเขา มานั่งนี่มา ให้น้าไปทานข้าวก่อน”

“ไม่เอา น้องวินมีเรื่องจะคุยกับน้าคนนี้”

“น้าเขาชื่อแต๊ง”ไอ้เฟียสเตือน

“น้องวินอยากไปกับน้าแต๊ง เนอะ เราไปด้วยกัน น้องวินก็จะบอกความลับน้าเฟียสให้น้าแต๊งฟัง”

“โอเค เดี๋ยวมานะ ห้ามตามด้วย”ไอ้แต๊งชี้ห้ามไอ้เฟียส เอาล่ะสิ บัญชาเมียมีเหรอแต๊งจะกล้าหืออือ


เรื่องของแต๊ง

“กุญแจรถอ่ะหมี”

“ในเก๊ะมั้ง”

“วิน”ไอ้เฟียสทำเสียงดุใส่หลาน ถ้าเป็นในสนามก็น่ากลัวอยู่นะ แต่ตอนนี้ ผมยักคิ้วแล้วอุ้มน้องไปหาอะไรกิน

ขึ้นคร่อมมอไซด์ให้น้องวินนั่งด้านหน้าก่อนจะขับเบาๆไปหาอะไรกินมื้อเช้า เห็นไอ้ตัวเล็กบอกว่าจะมีความลับมาเล่าให้ฟัง

“ทานอะไรไหม”

“น้องวินอยากทานน้ำแข็งไส”

“เอาสีอะไร”

“สีแดงกับสีเขียว”น่าเอ็นดูดีครับ ผมเคยฝันอยากจะมีน้องนะ แต่ก็มีแค่ผมกับพี่ชาย พี่ชายตอนนี้เรียนแพทย์ปี ๓ ครับ จริงๆแม่เคยบอกว่าผมเกือบจะมีน้องอีกคนแล้ว แต่ว่าแท้งไปซะก่อน ก็เลยไม่มีตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้

น้องเขาสั่งน้ำแข็งไส ส่วนผมสั่งข้าว แม่คงรีบมากอ่ะเมื่อเช้า ไม่มีอะไรติดตู้เลย ส่วนพ่อก็ไปทำหน้าที่ วันนี้มีเวร

“ไหนว่ามีความลับเล่าให้ฟัง”ผมถามเด็กน้องที่ค่อยๆเล็มเลียน้ำแข็งไส

“อันนี้ลูกอะไรเหรอ น้องวินชอบ”ตกลงได้ฟังกูป่ะวะ นิ้วน้อยๆชี้ไปที่ลูกจาก

“ลูกจากอ่ะ ไม่เคยกินเหรอ”

“เคย แต่แม่น้องวินไม่อยากให้น้องวินทาน แม่บอกว่าน้องวินทานแล้วจะฟันผุ”

“เหรอ แล้วปกติทานอะไร”

“ทานที่เป็นถ้วยใหญ่ๆ แต่น้องวินอยากทานแบบนี้มากกว่า”อ๋อ ติดหรูนี่เอง กินของบ้านๆไม่ได้ แล้วนี่กูให้กินลูกเขาจะท้องเสียป่ะวะ หลานคนใหญ่คนโตด้วย

“ห้ามบอกใครนะว่าน้าให้ทานน้ำแข็งไส”

“ครับ”พยักหน้าแล้วตั้งใจกิน ตกลงว่าความลับคืออะไร ผมก็ค่อยๆกินข้าวไป เจอใครคุ้นหน้าก็ทักทายตามประสาคนเฟรนลี่

“วิน ในห้องไอ้ เอ่อ น้าเฟียสมีรูปใครบ้าง มีแค่รูปน้าคนเดียวเหรอ”

“ช่าย ก็มีหลายคนเลย แต่ก็มีรูปน้าแต๊งเยอะมาก น้องวินก็ถามว่า รูปใคร น้าเฟียสก็บอกว่าคนพิเศษ”อืม ไอ้ขี้เพ้อ เพ้อไปเรื่อย

“แล้วมีอะไรอีก”

“ก็มีหุ่นยนต์ มีฟุตบอลด้วย น้องวินชอบให้น้าเฟียสพาเตะบอล แต่น้าเฟียสกลับบ้านดึกมาก”

“เหรอ กลับบ้านกี่โมงอ่ะ”

“ก็กลับตอน.....”เป็นละครก่อนข่าวเรื่องหนึ่งครับ น่าจะ ๑ ทุ่ม ผมก็คิดว่ากลับ ๔ ทุ่ม “พอน้าเฟียสกลับมาถึงบ้าน น้องวินก็ไม่อยากเตะบอลแล้ว”

จากนั้นก็คุยเรื่อยเปื่อย คุยฟุ้งเรื่องน้าของเขา เรื่องกิจกรรมที่เขาไปทำ ไปเจอนั่นเจอนี่ สรุปคือ ผมไม่ได้ความลับอะไรเลย

เออ แล้วผมจะอยากรู้ไปทำไมวะ ไม่ได้อยากจะสนใจอะไรมันสักหน่อย จะทำอะไรก็ทำไป จะมีความลับความไม่ลับก็เรื่องของมัน

กินเสร็จจ่ายตังค์กลับบ้านไอ้หมี


๑๑.๑๕ น.
ร้านเปิดขายอีกครั้ง ลูกค้ามาเรื่อยๆเบาๆ ไอ้เฟียสมาช่วยเสิร์ฟแทนไอ้แต๊งซึ่งตอนนี้หายหัวไปกับน้องวิน ๒ คนครับ เมื่อกี้ก็เอามอไซด์มาคืนแล้วนะ ไม่รู้พากันไปไหน

“ใครอ่ะน้าพิมพ์ไม่เคยเจอหน้า”หญิงสาววัยมหาลัยกระซิบถามเมื่อเห็นหน้าไอ้เฟียส

“เพื่อนลูกชายน้าน่ะ ชอบล่ะสิเรา”

“น้าก็...”มีเขินอายด้วยครับ

“เขามีเจ้าของแล้วหนู เนี่ย มีแต่ลูกชายน้ายังว่าง”

“ผมว่าพักนี้เหมือนหมีจะไม่ว่างนะแม่”ไอ้เฟียสพูด

“เหอๆ ใครช่างกล้าเสี่ยงตายเนี่ย”แม่ขำ

“มันก็ต้องมีบ้างสิแม่ ที่เห็นใจหมี เขาชอบที่หมีเป็นหมี”

“ย่ะลูกชาย เอ แต๊งหายไปนานล้วนะ พาลูกเขาไปเถลไถลที่ไหนไกลหรือเปล่า”

“เดี๋ยวไปดูให้เองแม่ น่าจะอยู่บ้านมั้ง”ผมเดินออกจากร้านโดยไม่ลืมลากไอ้เฟียสมาด้วย บ้านไอ้แต๊งเป็นบ้านเดี่ยวครับ มีพื้นที่รอบๆไม่กว้าง แต่ไม่แคบ บ้านสวย ๒ ชั้น เข้าไปในตัวบ้าน นั่งเอกเขนกกัน ๒ คน คนโตนั่งเอนบนเก้าอี้ แบบชายทะเลอ่ะ แต่ปรับจนแทบจะนอนได้แล้ว ส่วนอีกคนก็นั่งซ้อนเอนทับเต็มที่พี่น้องดูการ์ตูน พอมองหน้า คนโตหลับ คนเล็กยังตาแป๋ว

“ชู่ว์”ไอ้ตัวเล็กยกนิ้วขึ้นป้องปาก รู้งานเว้ยเด็กคนนี้ ไอ้เฟียสได้โอกาส หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปไอ้แต๊งหลายรูปเลยครับ หนำใจของมัน

“ขอดูหน่อยดิว่ามึงคลั่งมันจริงหรือเปล่า”ผมหน้าด้านขอดูรูปในมือถือ ไอ้เฟียสก็ยอมเปิดให้ดู พันกว่ารูปมีรูปไอ้แต๊งอยู่น่าจะ ๗๐๐ ที่เหลือเป็นรูปของตัวเอง

“อันนี้แค่ส่วนหนึ่ง”เจ้าตัวตอบ แสดงว่าที่บ้านมีเป็นหมื่น

“หืม มีอะไรกัน”ตื่นแล้วครับ ตาแดง

“เปล่า แม่ให้มาดู คิดว่ามึงหายไปไหน”

“อืม”พยักหน้าแล้วเกาพุงไอ้ตัวเล็ก คนโดนเกาก็ขำกิ๊กกั๊กไป สนิทกันไวจริง

“วิน ป่ะ อย่ากวนน้าเขามาก”ไอ้เฟียสทำท่าจะอุ้ม

“ยุ่งอะไรด้วย จะทำอะไรก็ทำไปดิ น้องบอกจะอยู่ทั้งวันไม่ใช่เหรอ”ไอ้แต๊งกอดน้องไว้ ไอ้ตัวเล็กนี่รีบพลิกตัวซุกอย่างรวดเร็ว เอาล่ะสิ น้าในสายเลือด มันจะแรงไปกว่าน้าสะใภ้ได้ไงวะ มึงไม่รู้อะไรแล้วเฟียส

“งั้นฝากด้วยแล้วกัน ป่ะหมี”เปลี่ยนหน้าที่กันแล้วครับ กลับไปที่ร้านคนเยอะมากแม่ทำแทบไม่ทัน ยิ่งไอ้เฟียสไปช่วยเสิร์ฟคนก็มาเยอะเรื่อยๆ กูว่าให้ไอ้แต๊งนอนอยู่บ้านอ่ะดีแล้ว ต่อไปให้ไอ้เฟียสมาช่วยเสิร์ฟแทน เพราะหน้าตาเรียกลูกค้าซะเหลือเกิน โดยเฉพาะสาวๆ และยิ่งขายดีเมื่อมีใครสักคนมาหาถึงบ้าน

“สวัสดีครับ”น้องภูนั่นเอง มาถึงยกมือไหว้แม่ผม

“เอ๊ะ ทำไมวันนี้มันเกิดอะไรขึ้นนะ”แม่บ่นอุบอิบ

“อะไรแม่”

“มีแต่คนหล่อมารุมล้อมแม่”แล้วก็ขำ น้องภูมาถึงก็มายืนดูผมสับไก่ แม่ผมเข้าไปหลังร้าน ไปล้างจานแทนครับ ผมสับไก่ ไอ้เฟียสกับน้องภูคอยเสิร์ฟ พอคนน้อยๆผมจึงเลี้ยงข้าวมันไก่แบบพิเศษๆครับ ไอ้แต๊งเดินตาเยิ้มแบกน้องวินมา ก็หิวแล้วนี่ครับ ได้เวลาแล้ว

“กว่าจะมานะพ่อคุณ ไม่รู้เวล่ำเวลาเหรอว่าน้องหิวข้าว”แม่เอ็ด

“หนูหลับอ่ะป้า วินกินอะไรดี”

“เอาข้าวมันไก่หรือข้าวขาหมูลูก”แม่ถามเสียงอ่อน

“ข้าวขาหมูครับ”น้องวินตอบ

“แต๊งล่ะ”

“เหมือนกันครับป้า”แปบหนึ่งแม่ก็จัดการสับๆหมูราดน้ำซอสเรียบร้อย ไอ้แต๊งไปหยิบมาเสิร์ฟ ปล่อยให้ทั้งคู่กินกัน ๒ คน ใครก็ห้ามยุ่งครับ


๑๕.๑๒ น.
ได้เวลาที่น้องภูและไอ้เฟียสต้องกลับบ้านแล้วครับ ร้านผมเงียบลงไปถนัดตา ตอนเย็นพ่อแวะเข้ามาที่บ้านนิดหน่อยครับ คือพ่อไปเยี่ยมปู่กับย่ามาครับ สัปดาห์ที่แล้วพ่อก็มานอนบ้านนะ สัปดาห์นี้ก็ไปหาปู่กับย่า ปู่ย่าผมนี่อยู่อีกจังหวัดใกล้ๆครับ แก่แล้ว ส่วนยายอยู่จังหวัดเดียวกันแต่คนละอำเภอ ปิดเทอมว่าจะไปหมกตัวอยู่บ้านยายสักหน่อยครับ แต่ไปทีไร ยายเลี้ยงดีทุกทีครับ ไม่เคยบ่นว่าผมกินเยอะ หึหึ คิดถึงยายจัง

ช่วงเย็นแม่ก็ทำข้าวมันไก่อีกแต่ไม่มากเท่าไหร่ ส่วนผมเองขึ้นไปรีดชุดนักเรียนครับ รีดเสร็จก็ลงมาช่วย มานั่งโม้กับแม่ เฮียวิดีโอคอลมาโม้กับแม่อยู่ครู่หนึ่ง แกตัดผมแล้ว หล่อมาก พอไม่มีอะไรก็ว่างๆ รอสักพัก แม่ใช้ให้ไปซื้อของ ผมก็ไปซื้อมาให้ แวะชั่งน้ำหนัก นี่มันร่วม ๒ สัปดาห์แล้ว ลดลงไปเท่าไหร่นะ

๑๔๒ อืม ก็โอเคดีครับ ผมต้องฟิตให้มากกว่านี้ ๒ สัปดาห์ลดได้ ๖ โล นี่ไม่ได้มาเพราะโชคช่วยนะ ทำเองทั้งนั้น แสดงว่าผมเริ่มมาถูกทาง แต่ก็กังวลนิดหน่อยคือเวลาลดๆไปแล้วมันจะย้วยอ่ะ คือหนังหน้าท้อง หนังตรงหน้าอกอะไรแบบนี้มันจะย้วย คือผมเข้าไปอ่านบางคนมันย้วยมากจนน่าเกลียดนะครับ ผมก็ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะทำยังไง แต่คงไม่ให้มันลดเร็ว น่าจะไปแบบช้าๆ ต้องใช้เวลาหลายปีครับ เดี๋ยวต้องอ่านบทความเยอะๆครับ เพราะถ้าลดเร็ว หนังย้วยเราต้องเสียเงินไปเอาหนังที่มันย้วยๆออก ก็ศัลยกรรมอีกนั่นแหละครับ เสียเงินอีก ช่วงนี้พยายามทำแบบพอดี ผมไม่เร่ง เพราะความหล่อมันต้องใช้เวลา นี่ผมว่าจะต้องว่ายน้ำกับเล่นเวทเพิ่มด้วยครับ ว่ายน้ำร่ายกายจะได้ออกทุกสัดส่วน เล่นเวทก็เพิ่มกล้ามเนื้อ เล่นบาส เดินรอบสนาม ก็เป็นการคาร์ดิโอเบาๆ ก็ไม่รู้ว่าต้องโยคะด้วยหรือเปล่าให้ผิวหนังมันกระชับ กินอาหารคลีนด้วย ตอนนี้เริ่มชินปากแล้วครับ ก็มีมื้อกลางวันที่จะตามใจปากบ้าง แต่จะไม่ตามใจมันมากเกินไป คิดๆไปแล้วผมว่าผมต้องทำทุกอย่างแหละครับ ผสมๆกันไป


๒๐.๕๕ น. ปิดร้านแล้ว ผมขึ้นมาบนห้อง ไอ้เหยินฟ้านอนที่บ้านของตัวเอง ผมเตรียมสมุดหนังสือที่จะต้องเรียนพรุ่งนี้ และเปิดอ่านอะไรนิดหน่อยตามประสาเด็กม.ปลาย เอ๊ะ ดูหนังโป๊ดีไหม หึหึ อย่าเลยดีกว่า

                                                         กรุ่นกลิ่นหอมอุ่นไอ     ข้าวมันไก่ชวนลิ้มลอง
                                                         ขาหมูอีกน่าปอง         ต้องไตร่ตรองเลือกอย่างใด
                                                         แต่สิ่งไม่ลังเล            ชวนรวนเรให้หลายใจ
                                                         คือคนขายนั่นไง         คว้าหทัยไปดวงเดียว



ไอ้น่ารัก ส่งกาพย์ยานี ๑๑ ยออาหารไม่พอ ยังยอคนขายอีก

[B52]

อัยย่ะ อัยย๋า มันชัดเจนมาก

[JustWait]

ปากหวานมากน้องภู... หวานจนระแวง มันไม่มีที่มาที่ไป

[Mouse2U]

น้องภูส่งพี่หมีเข้านอนด้วยกาพย์หวานๆ แบบนี้พี่หมีคงได้หลับฝันดีทั้งคืนแน่ๆ เลยน้า

แต่แต๊งนี่สิ หึงเฟียสขนาดหนักเลยนะคะนั่น ..

[wikawee]

น้องภูนี่ปากหวานจริงๆ ชอบๆๆ แล้วแบบนี้หมีจะไปไหนรอด 

แล้วแต่นี่อะไร  อาการขนาดนี้ยังจะปาดแข็ง ขึ้นคร่อมซะไม่เกรงใจคนอ่านเลย 

[black sakura]

เอ่อน้องภูจีบซึ่งๆหน้าเลยนะลูกกก

[twinmonkey0311]

น้องภูส่งกลอนมาจีบพี่หมีอีกแล้ว

[DuenTwinBII]

ทำไมแต๊งปากหนักเเบบนี้  หึงออกหน้าออกตาเชียว
น้องภูน่ารักนะ ปากหวานจริงๆ  อย่ามาทำให้หมีเสียใจเชียวนะ (ระแวงไปเรื่อย)
รอตอนต่อไปค่ะ

[shikyu3211]

ปากหวานไปแล้วพ่อเอ้ย

[kitty08]

น้องหมีสู้ ๆ น่ะ จะช่วยเชียร์มีภูอยู่ข้าง ๆ เป็นกำลังใจให้ น่ารักจริง ๆ 

[maemix]

แต็งออกอาการแล้ว เฟียสมีกำลังใจสู้ต่อ
ส่วนหมีของเราก็โดนเด็กอ่อยแบบเนียนๆ

[GlassesgirL]

แต๊งหึงโหดนะ 5555 นั่งคร่อมเลย เฟียสเดินหน้าต่อไปนะอีกไม่นานหรอก
น้องภูน่ารัก มาช่วยพี่หมีออกกำลังกายมาช่วยขายข้าวด้วย หมีสู้ๆนะ

 

[kitty08]

น้องหมีกับน้องภูนี่น่ารักจริง ๆ เรื่อย ๆ ก้อไม่เป็นไรจ้า นิยายต้องมีหลายอารมณ์ 

[kawoat]

โห น้องภูนอกจากหน้าจะหล่อแล้ว ใจยังต้องหล่อด้วยเพราะหมีน้ำหนักเยอะมากกก ก็ต้องอ้วนมากจริงๆ ชอบได้นี่นับถือ 

[Zyse]

ขนาดน้องหมีตัวโตยังงี้ น้องภูยังหลง ถ้าน้องหมีผอมแล้ว น้องภูจะหลงกว่าเดิมมั้ยเนี่ย
กลัวอย่างเดียว กลัวภูมาแกล้งหลอกให้หมีรัก

[patee]

อ่านจบแล้ว อยากกินข้าวมันไก่และข้าวขวหมูขึ้นมาทันทีเลย