ตอนที่15.1
..
...
"ไลท์ตื่น...เดี๋ยวสิบโมงต้องไปแล้วนะไลท์ตื่นสิ"
มันไม่ตื่นแต่เขยิบตัวเอาแขนใหญ่กอดรัดเอวผมเนี้ยนะ
คนบอกให้ตื่นไม่ใช่มากอดกู
"ตื่นๆๆๆๆ ตื่นโว้ยยยย!!"
พลั่ก!!
"โอ้ยยย ทำไรมึงเนี้ยยย"
พอมีเงินจ้างคุณภาพการปลุกของผมเริ่มอัพสกิลขึ้นแบบทันตาไอ้คนตัวสูงนั้นกลิ้งตกเตียงนี้ไปแล้วครับด้วยฝ่ามือผม
"ตื่นเร็วไปอาบน้ำเดี๋ยวพี่จะทำกับข้าวรอ"
"เอ่อๆ ฮ้าววว"
มันเดินเกาหัวแกร็ตๆแบบทุลักทุเลไปห้องน้ำตื่นเช้าแค่นี้มึงเสียพลังงานมากหรือไง
..
..
เรียบร้อยกับข้าวยามเช้าเติมพลังมาแล้วนี้ก็แปดโมงครึ่งพวกเพื่อนไลท์ก็จะมาสแตนบายกันเก้าโมง
และไอ้เด็กโข่งนั้นก็.....
มึงจะตายในห้องน้ำหรือไงแม่งกูทำอะไรเสร็จแล้วรอมึงอาบน้ำเสร็จเนี้ยมึงก็ยังไม่เสร็จ
เดี๋ยวเจอกู!
ปังๆๆๆ
"ไลท์! เอ้ยไลท์ทำไรเนี้ยออกมากินข้าวได้แล้วนี้เรานอนในห้องน้ำเลยหรอวะ!"
"...ห้องน้ำไม่ได้ล๊อคมีไร.."
ปัง!
พอรู้ว่าไม่ล๊อคผมก็ยันประตูนี้เข้าไปทันที
เห็นสภาพมันนอนแช่น้ำในอ่างอย่างหล่อโอ๊ะโฮ๊ะนี้ถ้ามึงมาเป็นนายแบบได้สบายได้เลยนะเนี้ย
หน้าหล่อคมตาเหมือนเหยี่ยวเจ้าเล่ห์ปากรูปกระจับเปรยยิ้มยั่วผมในอ่างนั้นแหละ
"อีกนานไหม"
"อาบให้หน่อย"
"ไม่ได้เป็นง่อยไม่ใช่หรือไง..."
"แต่วันนี้เป็น"
"เฮ้อ ก็ได้ๆ"
แล้วผมก็ถกแขนเสื้อขึ้นแล้วก็เดินมายืนตรงไลท์
ก็เอาสบู่เหลวลงละเลงบนตัวหนามันเนี้ยแหละ
"เฮ้ย!!"
แม่งงง มันแกล้งผมฉุดผมลงอ่าง
โธ่ กูอาบน้ำแล้ว
"เดี๋ยวก็เปียกอาบพร้อมกันดีกว่าเนอะ"
ไม่ต้องมาเนอะเลยฮึ่ย ถึงจะทำหน้ามุ่ยไปก็ไม่มีผลผมก็จัดการถูสบู่ให้มันต่อ
"โอ้ยๆ อย่าแรงดิไม่ได้ให้หาหวยนะ"
ปากมันร้องแต่สีหน้าแม่งทะเล้นได้ใจ
"หมั้นใส้...หันหลังสิเดี๋ยวสระผมให้"
"อื้ม"
อ่ะ เฮ้อ บอกให้หันหลังเฉยๆไม่ใช่ให้มานอนพิงแบบนี้มันหนักนะเว้ย
ผมขี้เกียจบ่นเยอะแยะเพราะอย่างไงไอ้เด็กนี้ก็ไม่สนสักนิด
จับขวดแชมพูได้ก็ละเลงสระขยี้มันให้หนังหัวแทบหลุดแต่ไม่มีปฎิกริยาบ่นอะไรทั้งนั้นนอกจากครางนิดๆ
โฮ้ยย เสียงโครตเอ็กซ์เลยจาดด
"หืม"
เหมือนขาผมถูกลูบคลำจากมันอย่างไงก็ไม่รู้ นั้นๆลูบนั้นแหละรำคาญผมก็เขย่าขาหนีจากพฤติกรรมไอ้เด็กนี้
"ไลท์อย่ากวนพี่รำคาญ"
"หืมม จับแค่นี้อย่าหวงดิ"
ไม่ได้หวงแต่รำคาญ
คนอุส่าทำหน้าเคืองๆใส่แต่มันเงยมามองผมอย่างชอบใจเชียว
หมั้นใส้จับสายฟักบัวได้นี้ผมฉีดเข้าหน้ามันจนมันส์พะย่ะค่ะ
"โอ้ยๆๆ ไอ้บลู อึ่ก โอ้ยๆ พอๆ เฮ้อ..ทำไรวะจะฆ่ากันหรือไง!"
"ไม่นิ ก็จะบอกว่าไม่ชอบที่เรามาจับขาพี่ก็ไม่ฟังสมควร เอาละพี่ขอตัวก่อนเน้อ"
"เฮ้ยเดี๋ยวก่อน!"
ไม่ฟังครับผมรีบเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างไวดีนะเนี้ยที่เอาเสื้อผ้ามาอีกหนึ่งชุด
..
...
เมื่อทุกคนมาครบองค์ผมก็ให้ไลท์บึ้งรถนำทุกคนไปที่นัดหมายทันที
พอมาถึงคุณคินก็ยืนโบกมือเรียกพวกผม
"โฮ้ แต่ละคนนิหน่วยก้านใช้ได้นะเนี้ย สวัสดีครับพี่ชื่อคินมีอะไรถามกันได้นะและก็นี้นัทน่าจะรุ่นราวเท่ากับพวกเรานะทำความรู้จักกันไว้นะ"
"หวัดดีเรานัทพวกนายชื่ออะไรละ"
พอคุณคินปล่อยเหล่าเด็กโข่งทำความรู้จักคนที่ชื่อนัทนั้นเสร็จก็ให้ชุดมูลนิธิมาเปลี่ยนครบทุกคน ผมนี้จุดบอดชะมัดใส่ชุดมูนิธิแล้วทำไมหลวมโพรงแบบนี้
"ฮ่าๆๆ ชุดหลวมน่ารักเชียวมาผมจะพับแขนเสื้อให้"
"ขอบคุณครับ...อ่ะ"
คุณคินที่จับแขนเสื้อผมก็เป็นอันจบสิ้นเพราะว่าโดนไอ้เด็กโข่งชิงทำแทน
"เดี๋ยวพับให้เอง คุณก็ไปให้คำแนะนำเพื่อนผมเถอะ"
"ครับแต่...ไลท์ก็มาใหม่เหมือนกันสมควรมาฟังคำแนะนำเหมือนกันนะ เดี๋ยวผมไปรอที่เต้นท์นั้นนะครับคุณบลู"
"อ่า ครับ"
รู้สึกเหมือนมีพลังงานลึกลับปะทะกันอย่างไงก็ไม่รู้
↓↓↓↓