“ทำไมพี่เสือถึงยังไม่มีแฟน”
อยู่ ๆ น้องแฮมก็ถามขึ้นมาทันทีที่ขึ้นรถเมื่อเสือไปรับที่คณะ
“หือ อะไรนะครับ”
“น้องแฮมถามว่าทำไมพี่เสือถึงยังไม่มีแฟน พี่เสือยังไม่แก่สักหน่อยทำไมหูไม่ดีแล้วอ่ะ” น้องแฮมหันมาทำจมูกยู่ใส่พี่ชาย
“ทำไมอยู่ ๆ ถึงถามเรื่องนี้ละครับ”
“ก็พวกพี่ ๆ ผู้หญิงที่คณะเขาถามน้องแฮมว่าทำไมพี่เสือถึงไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักที เห็นแต่คั่วสาว ๆ ไปทั่ว”
วันนี้น้องแฮมเจอกับรุ่นพี่สาว ๆ แก๊งใหญ่ที่โรงอาหารคณะ พวกพี่ ๆ กวักมือเรียกน้องแฮมไปเลี้ยงน้ำเลี้ยงขนมแล้วก็เอาถามแต่เรื่องของพี่เสือ
“คั่วสาว ๆ นี่มันอย่างไงเหรอพี่เสือ เหมือนคั่วเกาลัดไหม”
เสืออึ้งไปก่อนจะหาคำตอบมาอธิบาย
“เออ...หมายถึงมีเพื่อนเป็นสาว ๆ เยอะน่ะครับ”
“อ้อ” น้องแฮมพยักหน้าเข้าใจ
“แล้วทำไมไม่มีแฟนอ่ะพี่เสือ”
ยังจะกลับมาคำถามเดิมอีก และดูน้องอยากจะรู้คำตอบจริงจังถึงได้จ้องเขาตากลมแป๋วแบบนี้
“พี่เสือไม่อยากมีแฟนเหรอ”
“ก็พี่เสือมีน้องแฮมแล้วนี่ครับ” เสือหันมายิ้มหล่อ ๆ ให้กับเจ้าหนูจำไมของเขา
“แต่น้องแฮมไม่ใช่แฟนพี่เสือนี่ น้องแฮมเป็นน้องพี่เสือตั้งหาก ไม่เหมือนกันสักหน่อย”
“แล้วน้องแฮมอยากเป็นแฟนพี่เสือไหมละครับ” เขาลองแหย่ถามดูเล่น ๆ
“แฟนพี่เสือเหรอ” คนตัวเล็กเอียงคอทำท่าคิดหนักก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วส่ายหน้ารัว ๆ
ปฏิกิริยาแบบนั้นมันแปลว่าอะไรน้องแฮม!
“ไม่เอาอ่ะ น้องแฮมไม่อยากเป็นแฟนพี่เสือ”
“ทำไมละ”
เป็นแฟนเขามันไม่ดีตรงไหน นี่พี่เสือหนุ่มฮอตสุดหล่อของคณะวิศวะเลยนะ น้องแฮมจะมาปฏิเสธแบบไร้เยื่อใยแบบนี้ไม่ได้ สาว ๆ ครึ่งค่อนร้านเหล้าแถวมหาลัยต้องร้องไห้แน่ ๆ
“ก็พวกพี่ ๆ ที่คณะบอกว่าใครเป็นแฟนพี่เสือคงปวดหัวแย่เพราะพี่เสือเจ้าชู้ มีกิ๊กเต็มไปหมด น้องแฮมไม่อยากปวดหัวอ่ะ”
พวกรุ่นพี่คณะนี้มันเอาอะไรมาใส่หัวเจ้าหนูแฮมของเขาวะเนี่ย ท่าทางจะนินทาเขาให้น้องฟังเยอะแน่ ๆ
“น้องแฮมอย่าไปฟังที่พวกนั้นพูด เขาไม่ได้สนิทกับพี่เสือก็พูดไปเรื่อย น้องแฮมก็รู้ว่าพี่เสือเป็นคนดี ใจดีใช่ไหมครับ”
น้องแฮมนิ่งไปชั่วขณะ จนเสือใจหายวาบ ก่อนที่คนตัวเล็กจะพยักหน้างึกงัก
“อือ พี่เสือใจดีที่สุดเลย”
ใช่ ๆ พี่เสือใจดีมาก ๆ ขออะไรก็ให้ทุกอย่างเลย
“แบบนี้อยากเป็นแฟนพี่เสือหรือยังครับ”
“ไม่อยาก”
“อ้าว”
“ก็พี่เสือบอกน้องแฮมเป็นคนพิเศษแล้วไง ทำไมต้องเป็นแฟนอีกอ่ะ เป็นหลายอย่างจัง” น้องแฮมจำได้นะที่พี่เสือบอกว่าเขาคือคนพิเศษของพี่เสือ
“เอ่อ...ก็ใช่ครับ” พี่เสืออึ้งไปกับคำที่น้องย้อน
“แต่เป็นแฟนอีกก็ได้ไง“
“พี่เสืออยากเป็นแฟนน้องแฮมเหรอ”
น้องแฮมมองหน้าพี่ชายสุดหล่อ หรือจริง ๆ แล้วพี่เสือก็อยากจะมีแฟน แต่ว่าไม่กล้าขอคนอื่นเป็นแฟน ถึงได้มาเซ้าซี้ถามน้องแฮมแบบนี้
เสือชะงักกับคำถามของคนเป็นน้อง นั่นสิ เขารู้ว่าน้องแฮมเป็นคนพิเศษสำหรับเขา ที่อยากจะเก็บไว้ข้าง ๆ ตัว อยากจะกลืนกินไม่ให้เหลือ แต่กับคำว่าแฟน...
“พี่เสือ ๆ น้องแฮมจะกินไก่ทอด”
“ห๊ะ”
หันมาอีกทีก็เห็นน้องทำตาโตชี้ป้ายบิลบอร์ดข้างหน้าที่เป็นรูปโฆษณาไก่ทอดรสชาติใหม่
“แวะซื้อแบบนั้นไปกินกันนะพี่เสือ นะ ๆ น้องแฮมอยากกิน”
เสือยกมือข้างหนึ่งขยี้หัวน้องด้วยความเอ็นดู “โอเคครับ”
“เย้ ๆ ไก่ทอด ๆ”
น้องแฮมยิ้มแป้นดีใจ เสือมองดูก็อมยิ้ม ท่าทางเจ้าหนูคงจะลืมเรื่องที่ถามเมื่อกี้ไปแล้วสินะ
เหลือแต่เสือที่ยังคงติดค้างเรื่องนี้ไว้ในใจ…
หลังจากคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาเรื่องโปรเจคเรียบร้อย เสือกับนิวก็เดินลงมาจากตึกพร้อมกัน
“อาจารย์ว่าไงมั้งวะ” นิวถามถึงโปรเจคของเสือที่เห็นเข้าไปคุยกับอาจารย์ตั้งนาน
“แกให้ไปหาข้อมูลมาเพิ่มว่ะ มันยังไม่พอถ้าจะทำเรื่องนี้จริง ๆ”
“เหรอวะ”
นิวสังเกตเห็นเสือดูนิ่ง ๆ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ เขาจึงตบไหล่หวังจะให้กำลังใจเพื่อน
“เฮ้ย มึงไม่ต้องเครียด เดี๋ยวกูช่วย ของกูหัวข้อผ่านละ”
“เอ่อ ขอบใจมึง กูแค่คิดเรื่องอื่นนิดหน่อยน่ะ”
“เรื่องน้องเหรอ”
เสือหันไปมองเพื่อนสนิทด้วยความประหลาดใจ นิวหัวเราะขำก่อนจะบอก
“ตั้งแต่รู้จักกันมา กูก็เห็นมึงสนใจอยู่ไม่กี่เรื่อง แล้วเรื่องน้องแฮมก็ดูมึงใส่ใจเป็นพิเศษ”
“เอ่อ ก็ประมาณนั้น”
“แล้ว...ตกลงมีเรื่องอะไรวะ”
นิวทำหน้าตาอยากรู้อยากเห็นจนเสือส่ายหน้าระอา
“มึงนี่ขี้เสือกเหมือนกันเนอะ”
แต่นิวกลับหัวเราะชอบใจ ไม่ได้ถือสาอะไรที่โดนด่า เสือถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะยอมบอก
“กูกำลังคิดว่ากับน้องแฮม กูควรจะทำอะไรให้มันชัดเจนเสียที”
“อย่างไงวะ”
“กูว่าจะขอคบกับน้องเป็นแฟน”
เสือก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าถ้าเขาคุยเรื่องนี้กับน้องแล้วจะเป็นอย่างไง แล้วที่บ้านของพวกเขาอีกจะว่าอย่างไงกับความสัมพันธ์ของเขาทั้งคู่
“เอางั้นเลยเหรอวะ” นิวถามเพื่อนให้แน่ใจ
“อือ”
“งั้นก็ขอให้มึงโชคดีละกัน”
เสือยิ้มมุมปากให้เพื่อนที่ตบไหล่เบา ๆ
ก็หวังว่าแม่ของเขาจะไม่ฟาดกบาลเขาแตกที่บังอาจไปยุ่งกับหลายชายสุดที่รักนะ...
“ไอ้พี่เสือออออ”
ทันทีที่เสือลงจากรถก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกชื่อเขาดังลั่น มันตะโกนเสียคนจะหันมามองทั้งคณะแล้วมั้ง
“อะไรของมึงไอ้โอ๊ต”
“โอ้ย กูเจ็บ”
เสือร้องลั่นเมื่ออยู่ ๆ โอ๊ตก็วิ่งมาเตะขาเขาจนเกือบแทบทรุด น้องแฮมที่วิ่งตามหลังมาทำตาโตที่เห็นเพื่อนรักกระโดดเตะพี่ชาย
“ทำบ้าอะไรไอ้ลูกแมว”
“ก็ใครใช้ให้พี่เอาเบอร์ผมไปให้คนอื่นละวะ” โอ๊ตโวยวายอย่างเกรี้ยวกราด ขู่ฟ่อ ๆ ใส่พี่ชายของเพื่อนสนิท
เพราะไอ้พี่เสือเลย ผู้ชายคนนั้นถึงโทรมาหาเขาได้ เมื่อวานอยู่ ๆ ก็มีเบอร์แปลกโทรหา เขาก็ไม่ได้คิดอะไรจึงรับสายไป ถึงได้รู้ว่าเป็นเบอร์ของเพื่อนไอ้พี่เสือ
ผู้ชายที่มีรอยยิ้มไม่ค่อยน่าไว้ใจคนนั้น…
“อะไร มึงรู้ได้ไงว่าเป็นกู มีกูคนเดียวหรือไงที่มีเบอร์มึง” เสือทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ก็ถ้าไม่ใช่พี่ แล้วเพื่อนพี่จะเอาเบอร์ผมมาจากหมาที่ไหน”
“อ้าว ไอ้นี่ กูเสือโว้ย ไม่ใช่หมา”
ไอ้ลูกแมวนี่เดี๋ยวเขาก็ตบคว่ำเลยนี่ ชักจะลามปามขึ้นทุกวัน ไม่น่ารักเอาเสียเลย ไอ้นะท่าทางจะเพี้ยนไปแล้วแน่ ๆ
“เอ่อ กูให้ไอ้นะมันไปเอง แล้วจะทำไม มันโทรไปหามึงแล้วอย่างไง มันจีบมึงเหรอ”
“จีบบ้าอะไร” โอ๊ตพ่นลมหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิด
“โอ๊ตใจเย็น ๆ อย่าดุพี่เสือสิ เพื่อนพี่เสือเป็นคนดีนะ”
น้องแฮมรีบห้ามศึก เพื่อนพี่เสือใจดีจริง ๆ นะ ทั้งพี่นิว พี่เอ้ แล้วก็พี่นะด้วย แถมหล่อเหมือนพี่เสือทุกคนเลยด้วย
“ดีกับผีอ่ะดิ”
“อ้าว โอ๊ตเป็นผีเหรอ เราก็เห็นพี่เขาดีกับโอ๊ตนะ” น้องแฮมเอียงคอถามเพื่อนตาแป๋ว
“โอ้ย พี่เสือเอาไอ้นี่กลับบ้านไปเลยไป”
โอ๊ตเริ่มจะพาลกับเพื่อนอีกคนแล้ว หันไปแยกเขี้ยวใส่
“น้องแฮมกลับกันเถอะ ปล่อยเพื่อนน้องแฮมเป็นบ้าไปคนเดียวเหอะ”
“งั้นเรากลับแล้วนะโอ๊ต เจอกันพรุ่งนี้นะ”
“เออ ๆ กลับไปเหอะ”
โอ๊ตโบกมือไล่เพื่อนกับพี่ชายของมันให้กลับไปได้แล้วก่อนจะเดินไปโบกพี่วินให้ไปส่งแถวหลังมหาลัย วันนี้โอ๊ตมาช่วยงานที่ร้านกาแฟของรุ่นพี่ที่รู้จักกันซึ่งเพิ่งเปิดได้ไม่นาน เป็นการหาค่าขนมเพิ่ม
“มาแล้วเหรอโอ๊ต”
“หวัดดีครับพี่” โอ๊ตยกมือไหว้พี่นันเจ้าของร้านที่เอ่ยทัก
“เป็นอะไรวะ หน้าหงิกเชียว”
“เอ่อ หงุดหงิดอากาศมันร้อนน่ะพี่”
“เหรอวะ อย่าเผลอไปทำหน้าแบบนี้ใส่ลูกค้าพี่ก็แล้วกัน เดี๋ยวเขาจะกลัวกันหมด”
พี่นันเอ่ยเตือนขำ ๆ เพราะงานของพวกเขาเป็นงานบริการ ต้องใส่ใจเรื่องนี้เป็นพิเศษ
“พี่ไม่ต้องห่วงหรอก พี่ก็รู้ว่าผมยิ้มสั่งได้”
โอ๊ตยิ้มอวดก่อนจะกวาดตามองว่าในร้านมีลูกค้าอยู่พอสมควร เห็นแบบนั้นเขาจึงรีบเดินไปหลังร้านเพื่อเปลี่ยนใส่ชุดยูนิฟอร์มของร้านพร้อมกันผ้ากันเปื้อนก่อนจะออกมารับลูกค้าด้วยรอยยิ้มสดใสเหมือนก่อนหน้านี้ไม่เคยมีเรื่องหงุดหงิดใจอะไรเลย
“สวัสดีครับ ไม่ทราบคุณลูกค้าจะรับอะไรครับ”
พี่นันเชื่อแล้วจริง ๆ ว่ายิ้มของเจ้าโอ๊ตมันสั่งได้จริง ๆ
ขณะที่โอ๊ตกำลังเก็บแก้วกาแฟบนโต๊ะที่ลูกค้าเพิ่งลุกออกไป เขาก็รู้สึกว่ามีคนมายืนอยู่ด้านหลัง เหลือบตามองก็เห็นรองเท้าหนังราคาแพง
“สักครู่นะครับคุณลูกค้า”
เห็นแบบนั้นโอ๊ตก็รีบเช็ดโต๊ะโดยเร็ว เขาไม่อยากให้ลูกค้าต้องยืนรอนาน พอจัดการเรียบร้อยเขาก็หันไปยิ้มกว้างให้คนที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“เชิญครับคุณลูกค้า”
“ขอบคุณนะครับข้าวโอ๊ต”
รอยยิ้มการค้าของโอ๊ตหุบทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่คือใคร
นะส่งยิ้มให้ วันนี้เขาโชคดีจริง ๆ ไม่คิดว่าการลองแวะเข้ามาร้านกาแฟเปิดใหม่จะทำให้เขาได้เจอกับข้าวโอ๊ต
“ข้าวโอ๊ตทำงานที่นี่เหรอครับ” นะนั่งลงบนเก้าอี้บุบนวม เงยหน้าขึ้นถาม
“ครับ”
ก็เห็นอยู่ว่าใส่ยูนิฟอร์มของร้านยังจะถามอีก
“ทำไมพี่โทรหาไม่รับสายเลยละครับ”
โอ๊ตแอบลมหายใจด้วยความเซ็งก่อนจะฉีกยิ้มให้
“ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าจะรับอะไรครับ”
เมื่อเห็นว่าโอ๊ตเลี่ยงคำถาม นะก็ไม่เซ้าซี้ต่อ
“ข้าวโอ๊ตมีอะไรแนะนำบ้างละครับ”
“ก็มีพวกกาแฟ น้ำผลไม้ แล้วก็เค้กครับ”
“งั้นเอาอเมริกาโน่แล้วก็เค้กอะไรที่ไม่ค่อยหวานสักชิ้นหนึ่งก็แล้วกันครับ ข้าวโอ๊ตเลือกให้พี่หน่อยนะครับ”
“แค่นี้นะครับ รอสักครู่ครับ”
“พี่นัน อเมริกาโน่กับเลมอนพายโต๊ะสี่ครับ”
โอ๊ตเดินมาบอกที่เคาน์เตอร์ พี่นันชะโงกดูลูกค้ารูปหล่อเจ้าของออเดอร์ที่นั่งอยู่เพียงลำพัง
“คนรู้จักเหรอ”
“ก็ไม่ได้อยากรู้จักหรอกครับ” โอ๊ตทำหน้าเซ็ง
“สวัสดีครับ เชิญครับ”
พี่นันหัวเราะขำเมื่อเห็นลูกน้องทำหน้าเหม็นเบื่ออยู่แท้ ๆ พอได้ยินเสียงเปิดประตูร้านก็หันไปยิ้มแย้มได้อย่างเป็นธรรมชาติสุด ๆ
“อ่ะ เอาไปเสิร์ฟ แล้วยิ้มให้เขาด้วยละ” พี่นันยื่นถาดใส่กาแฟกับขนมให้
“ครับ ๆ รู้แล้วน่า”
“ขออนุญาตเสิร์ฟครับ”
โอ๊ตวางแก้วกาแฟและเลมอนพายลงบนโต๊ะโดยไม่ลืมยิ้มให้ตามที่เจ้านายสั่ง
“ขอบคุณครับ” นะเงยหน้าส่งยิ้ม
“ข้าวโอ๊ตยิ้มแบบนี้ก็น่ารักดีนะครับ”
คนที่ถูกชมว่าน่ารักหุบยิ้มทันที ทำเอานะกลั้นขำด้วยความเอ็นดูในปฏิกิริยาของเจ้าลูกแมวที่เดินหน้าบึ้งกลับไปเสียแล้วก่อนจะยกกาแฟขึ้นชิม
สงสัยเขาจะได้ร้านกาแฟร้านประจำร้านใหม่แล้วละ
TBC...
สนุกไม่สนุกอย่างไงติชมกันได้น้าาาา