ตอนที่1
ณ เมืองหลินอัน มีคุณชายน้อยอายุประมาณสิบสี่ เขาเกิดอยู่ในตระกูลจางที่ยิ่งใหญ่ นั่นคือสำนักคุ้มภัยเฟยหลงที่มั่งคั่ง มีอิทธิพลในหมู่พ่อค้าและชาวยุทธ คุณชายน้อยผู้นี้มีหน้าตาหล่อเหลาหมดจด เครื่องหน้าถอดแบบความงามมาจากมารดาไม่ผิดเพี้ยน เขาคือจางจื่อหลิง ประมุขน้อยแห่งสำนักคุ้มภัยเฟยหลง ที่นี่รับคุ้มกันภัยให้กับสินค้า รวมทั้งค้าขายอาวุธให้ชาวยุทธและราชสำนักมายาวนาน
ความยิ่งใหญ่มีหน้ามีตาของสำนักคุ้มภัยเฟยหลง ทั่วหล้าต่างให้ความนับถือ แต่เมื่ออดีตเจ้าสำนักจางประสบเคราะห์ จางจื่อหลิงเด็กน้อยจึงมีมารดาผู้เดียวที่คอยอบรมเลี้ยงดูสั่งสอน การใช้ชีวิตของคุณชายน้อยผู้นี้ เป็นไปด้วยความอบอุ่นแวดล้อมด้วยความรักจากมารดา จึงทำให้เขามีจิตใจใสซื่อบริสุทธิ์
อดีตทุกคนในสำนักล้วนรักเอ็นดูจางจื่อหลิงเป็นอย่างมาก ทว่าความสุขอยู่กับเด็กน้อยได้ไม่นาน ก็ต้องพบกับสิ่งที่ไม่คาดฝัน เมื่อมารดาล้มป่วยเสียชีวิตลง ทำให้จางหมิงน้องชายของบิดาขึ้นมาเป็นเจ้าสำนักแทน
ชีวิตของเด็กหนุ่มวัยสิบสี่ จากที่เคยสุขสบายกับกลายเป็นลำบากชั่วข้ามคืน เขาถูกไล่จากเรือนใหญ่ด้านใน ให้ไปอยู่ในเรือนหลังเล็กลับตาคนด้านหลังของสำนักอย่างไร้เหตุผล จางหมิงคอยจัดแจงไม่ให้เขายุ่งเกี่ยวกับกิจการภายในสำนัก จากที่เคยสดใสร่าเริง เวลานี้มีแต่ความเศร้าหมอง ไม่หลงเหลือล่องลอยแห่งความสุขเช่นอดีตที่ผ่านมา ซ้ำร้ายความทุกข์ความเหงาที่เขาพบเจอ ยังทำให้ ชีวิตเด็กหนุ่มอาจจะต้อง เปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล การที่อดีตเจ้าสำนักและฮูหยินประสบเคราะห์ ทำให้จางหมิงขึ้นเป็นเจ้าสำนักคุ้มภัยเฟยหลง ย่อมต้องมีเรื่องผลประโยชน์ที่สลับซับซ้อนยากคาดเดาอย่างแน่นอน แต่ไม่มีผู้ใดกล้าเอ่ย
ชีวิตของจางจื่อหลิงมีความเป็นอยู่อย่างยากลำบาก เขาต้องทำงานสารพัด ทั้งยังต้องออกเดินทางเพื่อติดตามขบวนคุ้มกันสินค้าทางไกลตั้งแต่วัยเด็กหากทำตัวไม่ดีก็อาจโดนลงโทษด้วยการอยู่ในคุกมืด
เขาจึงถูกบ่าวบางกลุ่มกลั่นแกล้งอยู่เสมอ บ่าวรับใช้ที่เคยให้ความเคารพ ในยามนี้กับแปรเปลี่ยน ไปจนหมดสิ้น
วันหนึ่งช่วงบ่ายแก่จื่อหลิงอยากไปลานฝึกยุทธ จึงเดินเล่นผ่านไปทางห้องหนังสือซึ่งเป็นที่อยู่ของจางหมิง เขาก็ต้องแปลกใจเมื่อได้ยินเสียงบางอย่าง
“อื้อ…นายท่าน ข้าเสียว”
นั่นคือเสียงครวญครางของบุรุษผสมผสานกับเสียงเนื้อกระทบกันดัง ‘ตับ ตับ ตับ’ พอได้ยินเช่นนั้นจื่อหลิงพลันสงสัย จึงค่อยๆก้าวอย่างแผ่วเบาจ้องมอง ก็พบว่าท่านอาตนกำลังร่วมรักกับบ่าวหนุ่มรุ่นเยาว์ ที่เพิ่งรับเข้ามาใหม่
“อื้อ…นายท่าน…ข้าไม่ไหวแล้ว เสียวขอรับ…อื้อ..”
เสียงครวญครางของบ่าวรับใช้ ทำให้ตาคู่งามจับจ้องมองการกระทำของคนทั้งสองด้วยใจระทึก ช่วงเอวของจางหมิง มีท่อนเนื้อลำอวบกำลังผลุบเข้าออกตรงช่องรักด้านหลังของบ่าวหนุ่ม
“อูย ซี้ด… รูเจ้าตอดรัดหัวบานข้าเสียวสุดๆไปเลย อูยย…เสียวจนแทบกลั้นไม่อยู่แล้ว”
‘เพี๊ยะ!’
“โอ๊ย! อื้อ…”
จางหมิงใช้มือตีก้นขาวจนเห่อแดง ดูวาบหวาม หวั่นไหว ทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขา ทำเอาเด็กหนุ่มอย่างจื่อหลิงถึงกับเผลอหนีบขาตัวเอง กดข่มบางสิ่งที่กำลังพองโต เมื่อรู้สึกได้ถึงความตื่นตัว
“นายท่าน เร็วอีก!”
“อูยย…ร่านนักนะ ทำงานได้ไม่กี่วัน ก็วิ่งนำรูมาเสนอรับท่อนเอ็นข้าถึงห้องหนังสือ อูย…ซี้ด”
“อื้อ ข้าเสียว…ข้าเห็นดุ้นใหญ่นายท่านตอนอาบน้ำวันนั้น ข้าก็…โอ๊ย!”
ยังไม่ทันพูดจบจางหมิงก็กระแทกส่งท่อนลำอวบ ผลุบเข้าร่างของบ่าวหนุ่มอย่างรุนแรง ‘พั่บ พั่บ พั่บ’
“เจ้าเลยอยากให้เอ็นข้ามุดเข้าไปอยู่ในรูเจ้าแบบนี้ ใช่หรือไม่?”
‘พั่บ พั่บ พั่บ’
“อื้อ…ขอรับ ข้าจะไม่ไหวแล้ว นายท่าน อู้ย!”
เสียงครวญครางบ่าวหนุ่ม ถูกจางหมิงกระแทกกดส่งท่อนลำยักษ์ใหญ่ผลุบเข้าออกผ่านทางรักอย่างรุนแรงบ้าคลั่ง ดูน่าหวาดเสียววาบหวามใจ
“อูยยย….ข้าจะแตกแล้ว”
“ข้าก็..จะแตก…ข่ะ..ขอรับ”
‘พั่บ พั่บ พั่บ’
“ซี้ด…อูย…อ้า….แตกแล้ว!”
บ่าวหนุ่มร่างสั่นระริก ขยับเอวต้านทานแรงกระแทกที่หนักหน่วงจากจางหมิงเพื่อโต้ตอบ เป็นไปด้วยความสุขสม ไม่นานร่างของจางหมิงก็โถมเข้าหาบ่าวหนุ่มกอดจูบนัวเนียซอกไซร้ใบหน้าที่ลำคอขาวของบ่าวหนุ่มพัลวัน
“เจ้าชอบหัวบานข้าหรือไม่” เสียงแหบพร่าจางหมิงถาม
“อื้อ! ชอบขอรับ”
“เช่นนั้นก็ทำความสะอาดมันซะ”
จางหมิงถอนท่อนเอ็นออกมา ลำอวบใหญ่ยังคงชูชันมีคราบน้ำเมือกขุ่นขาวเยิ้มไหลออกมาจากส่วนหัวบาน แล้วกดร่างบ่าวหนุ่มลง จับใบหน้าเขามาซุกไซร้ ลิ้มเลียลำอวบเพื่อทำความสะอาดท่อนลำยักษ์ใหญ่นั้นทันที
จื่อหลิงไม่เคยเห็นเหตการเช่นนี้ ทำให้เขาใจ เต้นโครมครามด้วยความตื่นตะลึง พอขยับกายหวังคิดจากไปโดยเร็ว กับไปทำให้เกิดเสียงดังมือไปชนกับกระถางต้นไม้ จนทั้งคู่หยุดกระทำแล้วหันมองมายังต้นเสียง ห้องหนังสือด้านนี้ ไม่มีใครมาได้ หากไม่มีคำสั่ง จางหมิงรู้ได้ทันที ว่าจะต้องเป็นจื่อหลิงอย่างแน่นอน
“จางจื่อหลิง!” จางหมิงขบเขี้ยว
“นายน้อยหรือขอรับ?”
ด้วยความตกใจ จื่อหลิงไม่สนใจจึงรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าท่านอาตนจะจับได้
“นายท่านจะทำอย่างไรดีขอรับ หากนายน้อย นำเรื่องของบ่าวกับนายท่าน ไปพูดทำให้นายท่านเสื่อมเสีย เกรงว่าจะไม่ดีนะขอรับ”
จางหมิงหน้านิ่งเงียบ “เจ้าจะกลัวไปทำไมสำนักคุ้มภัยนี้ข้าใหญ่ที่สุด เจ้าเด็กนั่น ไม่นานมันก็กลายเป็นคนไร้ค่าแล้ว”
“ขอรับ”
“เจ้าไปตาม มู่หยวน เจียเผิง มาหาข้า”
มู่หยวน เป็นหัวหน้าตึกช่างตีเหล็กประจำสำนัก กายใหญ่บึกบึนทั่วร่างมีแต่มัดกล้ามกำยำอายุราวสามสิบปี เมื่อนึกถึงท่าทางใบหน้าดุคมเข้มของมู่หยวนล้วนทำให้บ่าวหนุ่มผู้นี้ รู้สึกเกรงกลัวอยู่หลายส่วน เพราะเขาเคยเห็น มู่หยวนมาแล้ว บ่าวหนุ่มหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ ก่อนจะเดินออกไปตามพ่อบ้านเจียเผิง กับมู่หยวน อย่างเร่งรีบ