กฏเล้าประกาศ 22/9/2019 จะลบนิยายที่ไม่มาต่อจนจบทิ้งทั้งหมดเล้าเป็ดรณรงค์ ให้ใช้เรียกนักเขียน นักอ่านแทน ไรท์เตอร์ รีดเดอร์ เพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ของเว็บเรากันนะคะ
สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ
มันจนคำพูดที่จะบรรยายออกมาจริงๆไม่รู้จะพูดไรดีโก...ตอนนี้น้ำตามันไหลเป็นทางทางแห่งความรู้สึก ที่มันทั้งสุขที่รู้ว่าความรักมันยิ่งใหญ่เหลือเกินทุกข์ที่อีกเพียงแค่เอื้อมมือทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยหวังเอาไว้จะเป็นความจริง กลับพังทลายลงบอกเลยว่า จบแบบนี้อ่านแล้วก็มีความสุขจริงๆคราบ มันดึงอารมณ์ได้ดีกว่าที่จะจบอย่างสวยงามเพราะมันเป็นการยืนยันว่าตลอดเวลาตั้งแต่สมัยเรียนยันปัจจุบัน โก ไม่เคยโกรธ มอส เลยแม้แต่ครั้งเดียวไม่เลย มีแต่จะให้อภัย และเฝ้ารอ สักวันที่ความรักที่เค้ามีให้มันจะโยงใยไปถึงหัวใจที่ปิดกั้นตัวเค้าจากใจนั้นจวบจนวันนี้ที่โก ก็ยังคงรอมอส เสมอ ไม่ว่าจะนานเท่าไร โกก็ยังจะรอมอสให้กลับมารักกันอย่างที่หวังมอส...ชายผู้ที่เกลียด โก เกลียดมาตลอดด้วยความเข้าใจผิดอย่างไม่คิดจะลืมหูลืมตาฟังเหตุผลจนวันนึงที่ความจริงทุกอย่างถูกเผยออกมา มอสก็รับรู้ได้ถึงความรักที่ตนเข้าใจผิดมาตลอดตัวเองเกลียดคนที่รักเรามากที่มากจนไม่คิดว่าจะอยู่ร่วมกันได้อย่างทุกวันนี้ในที่สุดวันที่คำๆนึงจะออกจากปากของเค้า มันก็เป็นวันสุดท้ายที่ เค้าได้เอ๋ยคำว่าโก กรูรักมรึง ออกไป มันก็กลายเป็นว่าหลังจากนั้นจนวันนี้ มอส ไม่เหลืออะไรอยู่ในความทรงจำเลย...โกก็คงจะเฝ้ารอ มอสก็คงจะเฝ้ารับฟังและรับรู้สิ่งต่างๆใหม่อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ทุกอย่างจะเริ่มต้นใหม่ในทางที่ดีมอสจะไม่มีภาพของโก ว่า คือคนที่ตัวเองเกลียดที่สุด แต่ มอสจะมองว่าโก คือ เพื่อนที่อยู่เคียงข้างตนเองตลอดเวลา เพื่อนผู้ให้ทั้งชีวิตกับเค้าอย่างแท้จริงแล้วเค้าจะได้รู้ว่า รักแท้ยังมีอยู่จริงในโลก แห่งนี้.... นิวปล. ชอบเรื่องนี้มากๆประทับใจสุด แล้วจะรออ่านผลงานต่อไปนะคราบ อิๆ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า " ต้องคาดเข็มขัดนิรภัยทุกครั้ง " แต่โก ก็ยังได้ดูแลมอสอยู่ใกล้ๆ สักวันหนึ่งคงได้บอกรักกัน (คนเขียนโรคจิตนะ ผมว่า )ส่วนเรื่องต่อไป จัดปาย ตามถนัดเลยคับ**************Happy Valentine's day นะคร้าบบ มอส
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
