บทที่ 13 ผู้ชาย
ถอนริมฝีปากออกจากกัน...อินที่รู้สึกตัวเอาทีหลังเพิ่งรู้ตัวว่าทำอะไรลงไปเบิกตากว้างแล้วก็รีบผลุดลุกขึ้นอย่างตื่นตระหนก!!!
“มึง!! มึงทำอะไร”ชี้นิ้วถามขณะกระเถิบตัวถอยหลัง...ไม่คิดว่าจะถูกจู่โจมกะทันหันขนาดนี้...
“จูบ”
บางครั้งตอบตรงคำถามเกินไปมันก็ไม่ดี นายอินแทบจะยกเท้าถีบยอดอกคนตีหน้าซื่อ
“ไอ้เหี้ย กูไม่ควาย กูรู้!!”
ร่างโปร่งทำท่าจะลุกขึ้นยืนตั้งหลักแต่กลับถูกผลักให้ล้มลงนอนแผ่กับเตียงอีกครั้ง แถมคราวนี้ยังถูกทาบทับโดยร่างสูงที่ตามขึ้นมาคร่อมอีก!!
สภาพแบบนี้มัน...
ถึงแม้ว่าจะโสดมาตลอดชีวิตก็ตาม แต่ไอ้สถานการณ์แบบนี้ไม่มีตัวผู้หน้าไหนเอ่ยปากถามตาแป๋วว่า...มึงจะทำอะไร...ได้ลงคอหรอก
มันฟ้องกันจะๆขนาดนี้
“มึงเมาแล้ว”พัดจ้องหน้านิ่งคนพูดนิ่ง ในระยะห่างแค่นี้ทำให้เขาได้กลิ่นเหล้าอ่อนๆจากตัวอีกฝ่ายเลยพยามชวนคุย...แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่
“ไม่ได้เมา”มือแกร่งรวบข้อมือทั้งสองข้างของอินไว้เหนือศีรษะ อาศัยจังหวะที่ยังตั้งตัวไม่ได้นั้นเองก้มหน้าลงซุกไซ้ที่ซอกคอขาว
คลอเคลียไปมาแถวใบหู...จากนั้นก็แลบลิ้นเลียให้คนถูกคุกคามขนลุกซู่...
“ขอจูบอีกทีนะ”เสียงกระซิบและลมหายใจอุ่นๆสูบเอาเรี่ยวแรงไปเสียงหมด
เมื่อครู่พัดบอกว่าเขาเป็นคนแข็งนอกอ่อนในเห็นจะจริง...
ตอนนี้นอกจากข้างในจะเริ่มโอนอ่อนตามบรรยากาศโดยรอบแล้วข้างนอกยังใกล้จะแข็งอีก...อา...
“อืม...”ตอบตกลงไปอย่างเผลอไผล...ขึ้นชื่อว่าผู้ชาย หน้าไหนๆมันก็หื่นกันทั้งนั้นแหละ...
ยิ่งเป็นผู้ชายด้วยกันแล้วยิ่งไม่มีอะไรเสียหาย
ยังไม่ทันสิ้นคำตอบรับริมฝีปากของคนถามก็บดเบียดกับริมฝีปากของอิน มือแกร่งบีบปากของคนที่ใจยังยอมแค่ครึ่งหนึ่งให้อ้ากว้างเพื่อสอดแทรกลิ้นเข้ามาควานหาความหวาน ทิ้งน้ำหนักลงบนขาเพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าตัวแสบได้สติแล้วก็ใช้กำลัง
ประทุษร้ายตน
จูบเริ่มลึกล้ำ...จิตใต้สำนึกที่ร้องเตือนว่าไม่ควรทำเรื่องแบบนี้กับเพศเดียวกันถูกกลืนหายไปพร้อมกับความร้อนที่พวยพุ่งขึ้นมาแทนที่ อินโอนอ่อนไปตามเรียวลิ้นของคนที่เชี่ยวชาญกว่าซึ่งคอยคุมเกมเอาไว้อยู่หมัด
ทั้งๆที่เป็นอย่างนั้น...กลับไม่รู้สึกรังเกียจ...
รู้สึกร้อนเสียจนเลอะเลือน...หัวใจในอกซ้ายเต้นรัวไม่หยุด มือข้างที่ว่างของพัดเริ่มไม่อยู่กับที่ ควานปะป่ายไปทั่วร่างของอิน เริ่มจากชายเสื้อตัวเก่งถูกเลิกขึ้นเผยให้เห็นหน้าท้องที่พอมีกล้ามตามประสาคนชอบมีเรื่อง ลูบไว้เวียนวนลากขึ้นไปจนถึงยอดอก
ก่อนเจ้าอาภรณ์แสนเกะกะจะถูกกำจัดออกไปพร้อมลิ้นอุ่นที่เข้าแทนที่นิ้วมือ โลมเลียจนเปียกชุ่ม เดือดร้อนคนถูกกระทำต้องบิดเอวเพื่อระบายความเสียวซ่าน...
ควรจะร้องออกมา แต่ยังมีศักดิ์ศรีค้ำคออยู่...กัดฟันเม้มปากแน่น
ท่าทางเหมือนคนไม่สมยอมแต่มือที่ถูกปล่อยเป็นอิสระตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบกลับช่วยอีกฝ่ายจัดแจงถอดเสื้อผ้า เสื้อแบรนด์เนมของพัดถูกจับโยนลงไปข้างๆเตียงตามมาด้วยเข็มขัด...โดยที่เจ้าตัวยังไม่ได้แตะต้องแม้แต่น้อย...
กระดุมและซิบกางเกงถูกปลดออก แต่ในขณะที่มือเรียวกำลังจะรูดมันลงนั้นเองกลับเกิดความลังเลฉายชัดบนใบหน้า...
พัดยิ้มให้กับภาพที่เห็นจากนั้นก็ก้มลงสัมผัสกลีบปากบางแผ่วเบา เติมเชื้อเพลิงให้อารมณ์ในร่างกายพลุ่งพล่านขึ้นอีกครั้ง
อินรู้ดีว่าเมื่อค่ำทั้งเขาและพัดต่างดื่มกันมาไม่เยอะ ฉะนั้นเรื่องที่ได้เกิดขึ้นและกำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้จะดำเนินไปด้วยสติสัมปชัญญะที่ครบถ้วนของทั้งสองฝ่าย...
ความรู้สึกหน่วงรั้งจากช่วงร่างซึ่งกำลังร้องท้วงเขาอย่างรุนแรงด้วยการพองนูนขึ้นมาอย่างต้องการปลดปล่อย อินเบือนหน้าไปด้านข้างด้วยความกระดาก
อายทั้งของตัวเองและของอีกคน...แม้จะยังซ่อนอยู่ใต้ร่มผ้าด้วยกันทั้งคู่ก็เถอะ แต่ว่า...ของไอ้เหี้ยนั่นมัน...
ขอละเอาไว้ในฐานที่เข้าใจก็แล้วกันนะ...
เห็นทีว่าปีนี้ชาววิศวะจะต้องเสียดุลให้กับเด็กประกันต่างมหาลัยเสียแล้ว...
“อ๊ะ...”แล้วก็ต้องรีบปากปากแทบไม่ทันเมื่อลิ้นร้อนที่ผละจากริมฝีปากของเขาไปเมื่อครู่คล้อยต่ำลงไปหยอกล้อกับยอดอกอีกคราว หากแต่ครั้งนี้ไม่นานเท่าครั้งที่แล้วเมื่อมันพบเป้าหมายใหม่...นั่นก็คือเป้านั่นแหละ
มือแกร่งดึงรั้งกางเกงของร่างข้างใต้ จากนั้นก็นวดคลึงตรงส่วนที่พองนูนขึ้นมาจนฝ่ายที่ถูกกระทำต้องยกมือขึ้นมาก่ายหน้าซ่อนสีแดงระเรื่อที่พวงแก้มแล้วก็ปิดตาตัวเองจะได้ไม่ต้องเห็นอะไรไปในตัว
“อา...”ในที่สุดเสียงที่เพียรซ่อนไว้ก็เล็ดลอดออกมาจนได้ อินเลยใช้มืออีกข้างช่วยปิดปากตัวเองไว้ ดูเหมือนการกระทำเช่นนั้นจะสร้างความไม่พอใจให้แก่ใครบางคน พัดรั้งมือทั้งสองข้างของอินออกท่ามกลางความไม่พอใจของอิน
คนหัวดื้อยื้อมือกลับมาปิดหน้าปิดตาตัวเองอีกครั้ง พัดจึงถอนหายใจเหนื่อยหน่ายก่อนจะเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง...เนคไทที่ถอดวางไว้ข้างหัวเตียงเมื่อเย็น...เพราะมัวแต่ปิดหน้าปิดตาก็เลยมองไม่เห็นรอยยิ้มชั่วร้าย(?)พัดอาศัยจังหวะนั้นเอี้ยวตัวไปคว้าไอเท็มพิเศษมาไว้ในมือ
“อิน”
“ไร”ยกมือขึ้นเพื่อพูดคุย แต่กลับถูกอีกฝ่ายช้อนหัวขึ้นแล้วก็นำผ้าอะไรบางอย่างมาผูกตา”เห้ย! อะไรวะเนี่ย!?”
“เนคไท”
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ไอ้เหี้ย! ตลกพอใจมึงรึยัง!? เอาออกไปเลยนะ”อินแหวพลางพยามงัดเจ้าผ้าเวรออกไปแต่ก็ถูกยื้อยุดอยู่
“ไม่เอา อย่างนี้แหละดีแล้ว จะได้ไม่ต้องเอามือปิดหน้าให้เมื่อไง”
กูต้องขอบคุณมึงมั๊ยพัด!? ไอ้ห่า กูไม่ใช่เด็กป.สามนะจะได้โดนมึงหลอกง่ายๆ
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆเขาต้องเสียเอกราชอย่างไม่ต้องสืบให้มากความ นายอัครินทร์ตัดสินใจต่อต้าน กระชากผ้าปิดตาออกแล้วก็เขวี้ยงไปไกลๆจากนั้นก็อาศัยจังหวะที่อีกฝ่ายตกใจผลิกร่างสูงลงกับเตียงแล้วก็เป็นฝ่ายขึ้นคร่อมแทน!!
“หึหึหึหึ พลาดแล้วไอ้น้อง”แสยะรอยยิ้มเหนือกว่ากะข่มขวัญแต่คนที่นอนอยู่ใต้ร่างกลับสบตากับอินอย่างไม่อนาทรณ์ร้อนใจเสียนั่น
“ชิส์ อวดเก่งได้แค่ตอนนี้เท่านั้นแหละ”
ดวงตาที่สบมองเขาอยู่ตอนนี้เต็มไปด้วยเพลิงอารมณ์อินเชื่อว่าดำเนินต่อไปแบบนี้เรื่อยๆเข้าจะเป็นฝ่ายได้เปรียบกว่า เด็กหนุ่มบรรจงจุมพิตที่กลีบปากของอีกฝ่าย แม้จะไม่เคยจูบใครมาก่อนแต่ก็ซ้อมกับหลังมือมาอย่างเชี่ยวชาญจนพัดนึกประหลาดใจ ลิ้นอุ่นกวดไปทั่วโพลงปากพัดเองก็ตอบสนองพลางยกมือขึ้นโอบเอวอินไว้หลวมๆ
ร่างโปร่งเคลื่อนคล้อยลงต่ำพรมจูบตรงกราม หลังหู ซอกคอ กระดูกไหปลาร้าและอกกำยำอย่างลืมตัวก็ปลดกางเกงขายาวของตัวเองออกไป
ภายใต้ร่มผ้าเบาบาง ต่างฝ่ายต่างเหลืออาภรณ์ปกคลุมร่างกายคนละชิ้น พัดกระตุกยิ้มมุมปากมองคนอวดดีด้านบนซึ่งตอนนั้นกำลังจดๆจ้องๆส่วนนั้นของตัวเองและของเขาอย่างคนไม่รู้จะทำอย่างไรต่อดี...
อินขมวดคิ้วมุ่น ใช้มือสัมผัสพัดน้อยแผ่วเบา...ข้อมูลเดียวในหัวสมอง...ความสัมพันธ์ระหว่างเพศเดียวกัน ต้องมีทั้งรุกและรับ...แน่นอนว่าอินไม่เป็นรับแน่นอน...แต่เขาจะรุกอย่างไรนี่สิปันหา...
“ให้ช่วยมั้ย”เหมือนโดนตบหน้ากลางสี่แยก อินคิ้วกระตุกเมื่อได้ยินคำกล่าวของพัด
“ไม่ต้อง!!”ตวาดเสียงแข็งกลับไปทั้งๆที่ยังนั่งนิ่งอยู่บนตัวของเขา
“ไม่ไหวมั้ง?”เสียงทุ้มลากยาวจงใจยั่วโมโห
“มานี่มา เดี๋ยวสอนให้”เมื่อกลั่นแกล้งจนพึงพอใจแล้วร่างสูงก็ออกแรงเพียงนิดเดียวก็นำร่างของคนที่นั่งใช้ความคิดจนเผยช่องโหว่เต็มไปหมดให้กลับมาอยู่ข้างใต้ตามเดิม...ด้วยรอยยิ้มที่ทำให้อินคันตีน
“นี่คือเจลนะ”ไอเท็มใหม่ปรากฏเข้ามาในฉาก อินเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อมือแกร่งบรรจงเทสิ่งนั้นใส่มือของตน จากนั้นก็รั้งชั้นในของอินออกเผยให้เห็นอินน้อย...
มือแกร่งข้างที่วางบรรจงวางลงตรงท้องน้อยจากนั้นก็ค่อยๆลากไล้ลงต่ำ ราวกับกำลังกลั่นแกล้งกันนิ้วเรียวยาวสัมผัสส่วนอ่อนไหวของคนเบื้องใต้ จุดไฟในร่างกาย ปลุกเร้าอารมณ์...
อินเชิดใบหน้าขึ้นเมื่อความรู้สึกมันพรุ่งพล่านขึ้นมาจากข้างล่าง...ตามจังหวะของมือแกร่งที่หยอกล้อส่วนนั้น จากส่วนล่างถึงส่วนปลาย ขึ้นลงสลับไปมา
“อ๊ะ....ดะ เดี๋ยว!!”ในขณะที่กำลังสำราญอยู่นั้นเอง....เรียวนิ้วจากมืออีกข้างของพัดก็เลื่อนมาแตะสัมผัสส่วนหลัง...แค่เพียงแผ่วเบาก็เผลอหลุดเสียงน่าอายออกมา อินชันตัวขึ้นหมายจะร้องห้ามแต่ทว่านิ้วยาวของอีกฝ่ายก็ไม่ปล่อยจังหวะนั้นไปเช่นกัน...
ความรู้สึกยามมีสิ่งแปลกปลอมสอดแทรกเข้ามาเบื้องหลัง ความเจ็บแล่นเข้ามาแทนที่ความเสียวซ่านของเบื้อหน้า...จากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้ว...อินคนปากดีล้มตัวลงนอนแล้วก็ใช้มือทั้งสองข้างปิดปากตัวเองแน่น...
“อือ...”
ไม่แม้กระทั้งร้องห้าม...ไม่มีการขอให้หยุดเพราะว่าเจ็บ...
อินรู้ตัวดีว่าถ้าขืนเปิดปาดพูดอะไรออกไปตอนนี้ล่ะก็...สิ่งที่จะดังออกมาคงไม่ใช่คำพูด...
ได้แต่ขมวดคิ้วมองร่างสูงซึ่งเพิ่มจำนวนนิ้ว...จากหนึ่งเป็นสอง...ร่างโปร่งบิดเกร็งเมื่อร่างกายเริ่มคุ้นชิน ความเจ็บปวดก็หายไปและถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกอื่น
“ถ้าเจ็บก็บอกได้นะ”
อินมองค้อนพูดซึ่งยังไม่หยุดมือ ตอนแรกก็แค่แช่เอาไว้เฉยๆ แต่พอเริ่มขยับนิ้ว...ร่างกายของเขาก็ต้องบิดตามเพราะความรู้สึกที่ไม่มีทางออกมันล้นปรี่อยู่ในร่าง
เห็นท่าทางทรมานนั้นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ พัดละมือจากอินน้อยดึงมือทั้งสองข้างของอินออกจากนั้นก็ทาบทับด้วยริมฝีปากของตน เน้นหนักสองสามทีพอให้คล้อยตาม...เรื่องใหม่ที่เขารู้เกี่ยวกับอินเมื่อครู่นี้ก็คือ...
คล้อยตามง่าย...และเรียบร้อยตอนมีอะไรกัน...
เกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นพัวพันด้านบน ส่วนด้านร่างก็ยังขยับนิ้วไม่หยุด
“อื๊อ...”
“ร้องออกมาเถอะ”ท่าทางกำลังกลั้นเสียงของอินช่างน่าขัดใจ”
พูดจบก็ถอนนิ้วออกไป”อ๊า...อือ...”พร้อมเสียงร้องท้วงของคนที่ถูกขัดอารมณ์ พัดยิ้มรอยยิ้มที่เจ้าตัวคิดว่าอบอุ่นไปให้ แต่ในสายตาของอินมันก็เป็นเพียงรอยยิ้มอ้อนตีนเท่านั้น
“อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด อ๊ะ ฮ๊า...”ในขณะที่อินกำลังจะเอ่ยปากด่าคนข้างบนนั้นเอง...ความรู้สึกแปลกปลอมก็ชำแรกผ่านเข้ามาในร่างกายอีกครั้ง...
คราวนี้มันคับแน่นยิ่งกว่านิ้วมือหลายเท่า...แถมยังอุ่นร้อนเสียจนอดกลั้นเสียงครางไว้ไม่อยู่...
“อึก...อื๊อ...”นิ้วเรียวจิกผ้าปูจนยับยู่ตามแรงเคลื่อนตัวของอีกฝ่าย ยิ่งสอดลึกขึ้นมาเจ้าของร่างโปร่งยิ่งกระตุกเกร็ง...
วงแขนของร่างโปร่งโอบรอบรัดบ่ากว้างเชิดใบหน้าขึ้นเปล่งเสียงร้องอย่างไม่มีอะไรต้องอายอีกต่อไป...รับความเร้าร้อนซึ่งแทรกเข้ามาจนสุด หยาดเหงื่อบนผิวกายต้องแสงไฟ เรือนกายพัดฝังลึกและนิ่งค้างอยู่อย่างนั้นเพื่อให้อีกคนได้ปรับตัว
“แน่นดีว่ะ”
“มึงไม่ต้องมาพูดเลย อื๊อออ...ไอ้เหี้ย เมื่อกี้กูยังพูดไม่ทันจบก็ยัดเข้ามาสิ อ๊ะ อ๊า...ฮ๊ะ...หยุดขยับได้แล้ว!!”แผดเสียงลั่นอย่างรำคานเมื่ออีกคนจงใจแกล้งขยับตัว แม้เพียงนิดเดียวก็หลุดเสียร้องน่าอายออกมา
“ฮ่า...มึงมันหมาป่าในคราบกระต่าย อึ๊ก...”
โดยไม่รอให้พูดจบเสียก่อน พัดขยับร่างกายตามจังหวะ...เข้าออกช้าๆ
“พึงรู้เหรอ”พัดกล่าวด้วยรอยยิ้ม มอบจูบแผ่วเบาปลอบคนที่โดนหลอกจังเบ้อเร่อ ท่าทีนุ่งนวลทำให้มือเรียวผ่อนแรงเกร็งเมื่อ
ร่างกายเริ่มคุ้นชิ้นกับความรุ่มร้อนนี้แล้ว
หากแต่ไม่มีเวลาให้ผ่อนคลายนานนัก...เมื่อจังหวะรักที่แท้จริงเริ่มบรรเลง...ร่างสูงขยับกายรวดเร็วขึ้นจนผู้ถูกกระทำไม่อาจเอื้อยเอ่ยสิ่งใดได้อีก
เรือนกายสอดผสานจังหวะจากช้าและเร่งเร้ารวดเร็วขึ้น เรียวขาทั้งสองนั้นสั่นไหว คลื่นกระสันรุนแรงโหมในร่างกายของคนทั้งสอง ปล่อยร่างกายไปตามอารมณ์ที่รุนแรง
อุณหภูมิในกายซึ่งขึ้นสูงจนเกินต้านทาน หยาดปรารถนาของพวกเราปลดปล่อยหลังจากนั้น
“แฮ่กๆๆ...”
หลังจบศึกยกแรก อินที่ถูกปล่อยเป็นอิสระแล้วนอนก่ายหน้าผากแผ่หลาอยู่บนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน สายตาพล่าเลือนไปหมด ตอนแรกที่พัดหยิบเจลออกมาเขาก็รู้ชะตากรรมของตัวเองแล้ว...ซึ่งมันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด
มีความคิดต่อรองว่าคราวหน้าขอเป็นฝ่ายรุกบ้างเข้ามาในหัวแต่ก็ต้องสะบัดหน้าแรงๆไล่มันออกไป...ได้ไม่คุ้มเสีย โอกาสโดนหมาป่าขย้ำมีมากกว่า
ร่างโปร่งขยับกายหมายจัดท่านอนให้ดีกว่าเดิม ทว่าความเหนียวหนืดตรงส่วนนั้นทำให้เขาต้องยันตัวขึ้นมานั่งหน้านิ่วมองร่างสูงซึ่งนั่งอยู่ตรงขอบเตียง
“เลว...”คำด่าสั้นๆเรียกสายตาของพัดให้มองอย่างฉงน
“มึงแตกใน”ก่อนจะถึงบางอ้อในคำต่อมา
“อ้อ เดี๋ยวล้างให้”
“ไม่ต้อง กูล้างเองได้”อินว่าเสียงแข็ง อย่างน้อยก็เหลือความแมนให้กันบ้างเถอะ ไอ้การอุ้มประคองกันเข้าห้องน้ำไปน่ะขอบาย...
“ไม่น่าลุกไหวนะ”พัดกล่าวหน้านิ่ง
“ไม่ไหวยังไง แค่รอบเดียวกูเดินได้...”ปลายเสียงของอินกลืนหายไปในลำคอพร้อมน้ำลายอึกใหญ่ เมื่อสังเกตเห็นเจ้าเนคไทในมือของพัดดีๆ โดยไม่ทันได้ร้องท้วงอะไรข้อมือก็ถูกจับรวบเอาไว้โดยคนตรงหน้า
“เห้ย!! พอแล้ว พอ!!!!”ร้องท้วงออกแรงเตะเต็มแรง คนโดนถีบถึงกับจุก แต่เพราะโอกาสแบบนี้ไม่รู้จะมีอีกเป็นครั้งที่สองหรือเปล่าต้องเอาให้คุ้ม พัดเลยกัดฟันรวบหัวรวบหางไอ้คนที่ดิ้นไม่หยุดจากนั้นก็จับมัดไว้กับร่องไม้ตรงหัวเตียวสำเร็จ
กว่าจะจับได้เล่นเอาเหนื่อย...เหนื่อยกว่าตอนมีอะไรกันอีก
“ไอ้เหี้ย!! ปล่อยกู ไม่เอาแล้ว!!!!!”.................................................
ปิดหน้าเขิน 
NCครั้งแรกในชีวิตหากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ โอกาสนี้ค่ะ... 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
