★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
❤❤❤❤❤❤❤❤❤
ตอนที่ 20 (ปูกะโจ) ลูกรักคนใหม่
หลังจากที่เมื่อคืนผมได้นัดแนะเวลาเพื่อพูดคุยบางอย่างกับคนที่อยู่ปลายสายเรียบร้อยแล้วผมก็โทรขอยืมลูกน้องไอ้ทิวสี่ห้าคนให้มาทำบางอย่างให้ผม ผมคิดว่าผมจะต้องทำให้เรื่องนี้มันจบซะที เพราะผมทนเห็นโจมันตกอยู่ในสภาพแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้วครับ
เช้า..... ตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็เห็นโจมันยังคงนอนหลับสนิทอยู่ข้างกายผม
ฟอดดด....ผมหอมฟอดใหญ่ลงที่แก้มของมัน นานแค่ไหนแล้วว่ะที่ผมไม่ได้มีอะไรกับใครเลยเพราะมัวแต่ตามจีบมัน ใจจริงก็อยากจะจูบมัน อยากจะกอดมันให้แน่นกว่านี้ถ้าผมทำได้ แต่จะทำไงได้ล่ะครับเสือกอยากเป็นคนดีอย่างคนอื่นเขาบ้างผมก็เลยต้องอดทน ผมทำกับมันไว้เยอะก็เลยอยากจะทำเรื่องดีๆ เพื่อทดแทนในสิ่งที่ผมทำไม่ดีไว้กับมันนะครับ เฮ้ออ... กูจะพยายามเพื่อมึงนะโจ
"อืออ..." โจมันขยับตัวแล้วพลิกตัวหนีผมเฉยเลยครับ ผมเลยรวบตัวมันเข้ามากอดไว้เหมือนเดิม มันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองผม
"ตื่นแล้ว นอนดิ้นนะมึง หึหึ" มันทำตาหยีมองผมเหมือนยังไม่ค่อยตื่นดี
"กี่โมงแล้ว?"
"เจ็ดโมงครึ่ง... ทำไม?"
"ผมจะไปทำงาน" มันเริ่มขยับตัวหนีผมแล้วก็พยายามแกะมือผมออกครับ
"กูลาพักร้อนให้แล้ว" ผมก็กอดมันแน่นกว่าเดิม
"แต่ผมมีงานที่ต้องทำส่งลูกค้า"
"เลขามึงบอกว่างานไม่ด่วน ลูกน้องมึงทำแทนได้"
"ถึงลูน้องผมจะทำแทนได้แต่ผมก็ยังต้องเข้าไปดูงานอยู่ดี" มันยังคงพยายามขยับตัวเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอดของผม หึหึ เหนื่อยเปล่าว่ะ
"อย่าดื้อดิว่ะ พักบ้าง เชื่อกู"
"ให้ผมอยู่บ้านเฉยๆ ผมก็เบื่อ ผมไปทำงานดีกว่า"
"ใครบอกจะให้อยู่บ้านเฉยๆ ว่ะ"
"คุณจะพาผมไปไหน?"
"เดี๋ยวก็รู้"
"คุณปล่อยผมได้แล้วจะกอดอีกนานไหมเนี๊ยะ ผมอึดอัด"
"นาน..." ผมตอบ มันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม
"เพราะกูจะกอดมึงไปตลอดชีวิตของกู" มันเงียบครับ หน้าของมันค่อยๆ เปลี่ยนสีเป็นสีแดง แดงไปถึงหูแน่ะ แต่มีก็ยังคงทำหน้านิ่งเหมือนเดิมนะครับ
(หน้าของโจตอนนี้)
"ปล่อยผม ผมอยากอาบน้ำ"
"ป่ะ งั้นเราไปอาบน้ำกัน หึหึ"
"เฮ้ยย!! คุณจะบ้าไปใหญ่ล่ะ ผมจะอาบคนเดียว ต่างคนก็ต่างอาบซิ"
"ขออาบด้วยคนดิ ตั้งแต่เป็นแฟนกับมึงกูยังไม่เคยอาบน้ำกับแฟนกูเลย"
"บ้าเหอะ ต่างคนต่างอาบปล่อย!!"
"งกว่ะ! งั้นขอจูบหน่อยดิ อยากจูบมึงว่ะ"
"ไม่ได้!!"
"ทำไมว่ะ? แค่จูบเอง"
"ผมขออาบน้ำก่อน" มันต่อรองผมครับ
"ถ้ากูให้มึงอาบน้ำก่อน กูต้องได้มากกว่าจูบนะ" ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่มัน
"บ้าไปใหญ่" มันบ่นงึมงำ
"ตกลงเอาไง จูบตอนนี้หรือจะทำหลังอาบน้ำ หึหึ"
"จะจูบก็จูบดิ แต่แค่จูบนะ ห้ามใช้ลิ้น ห้าม... อุ๊บ!!"
มันยังไม่ทันจะพูดจบประโยคผมก็ก้มลงประกบจูบที่ปากมันทันที ผมค่อยๆ บดเบียดที่ปากมันอย่างนุ่มนวล ผมเริ่มจูบที่ริมฝีปากบนก่อนจะเลื่อนลงมาจูบที่ริมฝีปากล่าง ลิ้นร้อนของผมค่อยๆ ไล่เลียที่ริมฝีปากล่างของมันก่อนจะเริ่มจูบขบเม้นที่ปากมันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมเปลี่ยนมาเป็นจูบที่ดุดันและเร่าร้อน ลิ้นร้อนของผมค่อยๆ ดุนดันให้มันเผยปากออกเพื่อให้ผมส่งลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจความหวานภายในแต่ก็ไม่เป็นผล มือผมเลื่อนลงไปสัมผัสที่ก้นมันก่อนที่จะจับและขยำอย่างเต็มไม้เต็มมือทำให้โจมันถึงกับสะดุ้งจนเผลออ้าปากออกกว้าง ทำให้ผมได้มีโอกาสสอดลิ้นร้อนเข้าไปด้านในได้สำเร็จ ลิ้นร้อนผมไล่เลียตามไรฟันขาวก่อนที่จะกวาดชิมลิ้มรสหวานจนทั่วทุกพื้นที่ในโพรงปากของมัน โจมันพยายามที่จะหลบลิ้นร้อนของผมแต่ผมก็ตวัดลิ้นเกี่ยวรัดลิ้นของมันจนสำเร็จ ผมจูบมันอยู่เนินนาน จากตอนแรกที่พยายามขัดขืนก็กลายมาเป็นคล้อยตามและจูบผมกลับ มือผมก็ลูบไล้ไปทั่วทั้งตัวของมัน
"อืออ..." เสียงประท้วงเริ่มทวงถามอิสระภาพเนื่องเริ่มขาดอากาศหายใจ เพราะผมดันจูบมันนานไป ผมจูบย้ำๆ ที่ปากมันอีกสองสามครั้งก็ถอนปากออกจากปากมันอย่างน่าเสียดาย ถ้าได้จูบมันนานกว่านี้คงจะดีไม่น้อย
จุ๊บบบ...."ปากมึงหวานดีว่ะ หึหึ"
"แฮ่กๆ พูดบ้าอะไร ผมหายใจแทบไม่ทัน" โจมันรีบโกยอากาศเข้าปอดทันที
"ให้กูจูบบ่อยๆ ดิ จะได้รู้จังหวะหายใจ"
"ปล่อยได้รึยังผมจะไปอาบน้ำ" มันเปลี่ยนเรื่องเฉยเลยครับ
ฟอดดดด.... จุ๊บบบ....ผมหอมเข้าที่แก้มมันอย่างก่อนจะจุ๊บลงที่ปากอีกครั้งอย่างมันเขี้ยว
"รีบๆ อาบน้ำแล้วมาเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้เรียบร้อย เดี๋ยวกูจะพาไปพักผ่อน"
"ไปที่ไหน? ผมไม่ได้บอกว่าอยากไปนิ"
"ไม่อยากไปก็ต้องไปคร๊าบบ... เพราะนี่คือคำสั่ง ไปอาบน้ำซะอย่าดื้อ"
เพี๊ยะ!! ผมตีเข้าที่ก้นมันไม่แรงนัก โจมันมองหน้าผมตาเขม็งเลยครับ ดุแต่กับกูเนี๊ยะแหละ หึหึ และผมก็ปล่อยมันให้ไปอาบน้ำครับ พอมันอาบเสร็จผมก็เข้าไปอาบต่อ ผมอาบน้ำเสร็จเดินออกมาก็เห็นโจมันเลือกเสื้อผ้าจัดใส่กระเป๋าตามที่ผมบอก
"โจเอาไปหลายๆ ชุดหน่อย เพราะจะไปหลายวัน" ผมพูดบอก
"จะไปกี่วัน ผมต้องกลับมาทำงาน" มันนั่งทำหน้างอใส่ผมทันที่ที่พูดจบ
"อาทิตย์นึง"
"เฮ้ยย!! ผมไปนานอย่างนั้นไม่ได้หรอก คุณไปคนเดียวเถอะ ผมไม่อยากไป"
"ต้องไป อย่าดื้อโจ กูให้มึงอยู่คนเดียวไม่ได้ ทำตามที่กูบอกซะ"
"แต่ผม..." มันกำลังจะพูดต่อแต่ผมทำหน้าดุดักมันไว้ก่อน หึหึ ได้ผลดีทีเดียว
โจมันเก็บเสื้อผ้าต่อ ผมก็เดินมาแต่งตัวและเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางครั้งนี้ พอทุกอย่างเรียบร้อยผมก็ขับรถพามันออกมาจากคอนโดมุ่งตรงไปยังสถานที่แรกที่ผมจะพามันไปครับ
"คุณกำลังจะพาผมไปไหน?" โจมันถามขึ้นระหว่างที่ผมกำลังขับรถอยู่ครับ
"ใกล้ถึงแล้ว เดี๋ยวก็รู้น่า" มันทำท่าขัดใจที่ผมไม่ยอมบอก แล้วก็หันหน้ากลับไปมองวิวนอกหน้าต่างแทน
ผมขับรถผ่านการจราจรที่วุ่นวายออกมาเล็กน้อยก็เลี้ยวเข้าบ้านหลังใหญ่ที่ผมมาเป็นประจำ โจมันหันมามองหน้าผมเหมือนอยากจะถามอะไร แต่ก็หันกลับไปเพราะผมแกล้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ไม่บอก ผมขับรถเข้าไปจอดในโรงจอดรถของบ้านแล้วหันไปมองมันที่ตอนนี้กำลังทำหน้าเซ็งสุดๆ เลยครับ
"ถึงแล้วจะไม่ลงเหรอ?"
"บ้านใคร?" มันหันมาถาม
"เออน่า... เดี๋ยวก็รู้เอง ป่ะๆ ลงครับลงหรือจะให้กูอุ้มลงครับ?"
แกร็ก...พอผมพูดอย่างนั้นมันก็รีบปลดล็อคเข็มขัดแล้วเปิดประตูรถออกไปยืนรอผมทันที ผมได้แต่ส่ายหัวขำๆ กับท่าทางของมันแล้วก็ลงจากรถเดินไปหามันครับ
"ป่ะ เข้าบ้านกันข้างนอกมันร้อน" ผมจับมือมันแล้วจูงมือมันให้เดินตามผมเข้าบ้านครับ
"สวัสดีค่ะคุณหนู"
"พ่อกับแม่อยู่บ้านไหมครับป้า?"
"อยู่ค่ะ วันนี้ท่านสองคนไม่ได้ออกไปไหนค่ะ" ป้าแม่บ้านพูดบอกพร้อมกับยิ้มให้โจมันครับ มันก็ยิ้มตอบป้าเขาไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
"ขอบคุณครับ ป้าไปทำงานต่อเถอะครับ อ่อ!! เดี๋ยวผมวานป้าบอกเด็กให้เอากระเป๋าเสื้อผ้าที่อยู่หลังรถขึ้นไปไว้ที่ห้องผมด้วยนะครับ" ผมยื่นกุญแจรถให้กับป้าแม่บ้านครับ
"ได้ค่ะ คุณหนูเข้าไปหาท่านในบ้านก่อนนะค่ะ เดี๋ยวป้าไปบอกเด็กๆ ยกกระเป๋าขึ้นไปเก็บที่ห้องแล้วป้าจะเอาน้ำดื่มไปให้ค่ะ"
"ครับ ขอบคุณมากครับ ป่ะโจ เข้าไปในบ้านกัน" ผมพูดขอบคุณป้าแล้วหันมาพูดบอกโจมันครับ
"ผมไม่กล้าเข้าไป ผมรอคุณที่รถได้ไหม?"
"ไม่มีอะไรหรอก แม่กูใจดี ป่ะๆ เข้าบ้านกัน"
โจมันก็พยายามขืนตัวไม่เดินตามผมครับ ผมเลยหันมาทำหน้าดุใส่มัน โจมันถอนหายใจเฮื้อกใหญ่แล้วก็เดินตามผมมาอย่างว่าง่าย ผมเดินผ่านบันไดขึ้นชั้นสองเข้าไปยังห้องรับแขกขนาดใหญ่ที่มีพ่อกับแม่ของผมนั่งอยู่ พอโจมันเห็นท่านโจมันก็หลบมาเดินข้างหลังผมเลยครับ
"พ่อครับ แม่ครับสวัสดีครับ" ท่านทั้งสองคนหันมามองผมพร้อมๆ กัน
"ตาปู! จะมาบ้านทำไมไม่บอกแม่ แล้วนั้นใครที่เดินอยู่ข้างหลังแก" แม่ผมโวยวายขึ้นเสียงดัง
"โหห... แม่ครับ พูดเสียงเบาๆ ก็ได้ โจมันตกใจหมด"
"หึหึ แกจะไปว่าแม่แกทำไม แม่แกก็เป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว เสียงดังเป็นประจำ" พ่อผมพูดขึ้นขำๆ
"นี่คุณ!! ฉันไม่ได้เสียงดังซักหน่อย แล้วนี่จะบอกแม่ได้รึยังว่าแกพาใครมาด้วย" แม่ผมยังคงพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงพลังเหมือนเดิมครับ
"โจ นี่พ่อกับแม่กู" ผมดึงโจมันมายืนข้างๆ แล้วแนะนำให้โจมันได้รู้จักพ่อกับแม่ผมครับ
"สวัสดีครับ คุณลุง คุณป้า" โจมันยกมือไหว้พ่อกับแม่ของผม
"อืม... สวัสดีๆ นั่งก่อนๆ กินข้าวกันมารึยัง?" พ่อผมถาม
"ยังเลยครับพ่อ ผมกับโจยังไม่ได้กินอะไรกันมาตั้งแต่เช้าเลยครับ"
"พ่อถามโจเขาไม่ได้ถามแก แกโตแล้วก็หากินเองดิว่ะ อ้าวคุณ!! จะไม่ทักทายเพื่อนลูกหน่อยเหรอ"
"คนนี้เหรอที่ทำให้แกไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง" แม่ผมนั่งกอดอกเชิดหน้าขึ้นสูง
"โถ.... แม่ครับ อย่างอนน้า...." ผมเดินเข้าไปกอดแม่ผมทันที พ่อผมก็ได้แต่ส่ายหน้าขำๆ ไปกับอาการของแม่ผมที่แสดงออกมาว่างอนผมนั่นเอง
"ใครว่าแม่งอนย่ะ แล้วนั่นจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม?" แม่ผมหันไปพูดกับโจมันครับ มันทำหน้าไม่ถูกเลยพอเห็นแม่ผมเป็นแบบนี้
"เอ่อ... ผมเหรอครับ?"
"ใช่ซิ!!"
"คุณ...." พ่อผมเรียกแม่ผมทันที
"แม่ครับ...." ผมก็เรียกแม่ผมเช่นกัน
"อะไรของสองพ่อลูกนี้เนี๊ยะ!! ขัดใจฉันจริงๆ เล๊ยย..." แม่ผมโวยวายขึ้นเสียงดัง แล้วลุกขึ้นเดินไปหาโจมันครับ โจมันผงะถอยหลังไปสองก้าวทันที ส่วนผมกับพ่อก็ได้แต่นั่งยิ้มกันสองคน
"มานี่ข้างๆ แม่ซิลูก ไปยืนอยู่ตรงนั้นทำไมนานๆ มานั่งข้างๆ แม่นะครับ ให้แม่ดูหน้าชัดๆ ซิ แม่จะดูว่าหน้าตาเราเป็นยังไงถึงทำให้ลูกแม่หลงจนไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องขนาดนี้"
แม่ผมเดินไปจูงมือโจมันมานั่งลงที่โซฟาที่ผมนั่งครับ ส่วนผมก็หลบไปนั่งที่โซฟาตัวเล็กกว่าที่อยู่ข้างๆ กัน พ่อผมก็พับหนังสือพิมพ์ที่กำลังอ่านอยู่แล้วนั่งขำกับท่าทางที่เปลี่ยนไปของแม่ผมครับ
"ท่าทางแม่แกจะชอบนะ ถึงได้แสดงท่าทางแปลกๆ แบบนี้ หึหึ" พ่อผมพูดขึ้น
"หึหึ ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันครับพ่อ"
"ชื่ออะไรนะจ๊ะ โจใช่ไหม? ลูกแม่รังแกอะไรโจรึป่าวลูก ถ้ามีอะไรไรบอกแม่ได้เลยนะ เดี๋ยวแม่จัดการให้" แม่ผมพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม พูดไปก็ลูบมือโจมันไปครับ แม่ผมท่านกุมมือโจมันมาวางไว้ที่ตักของท่านและมองโจมันอย่างเอ็นดู
"แม่ครับ ผมจะไปรังแกอะไรแฟนตัวเองล่ะครับ แม่ก็พูดไปเรื่อย" ผมบ่นแม่ไม่จริงจังนัก โจมันก็ทำหน้าตกใจเมื่อได้ยินผมเรียกมันว่าแฟนต่อหน้าพ่อกับแม่ของผม
"ใครจะไปรู้ละย่ะคุณลูก แกกวนประสาทเหมือนพ่อแกจะตายไป"
"อ้าว!! คุณมาว่าผมซะงั้น เจ้าปูเหมือนคุณต่างหากไม่ใช่ผมซะหน่อย"
"ถ้าลูเหมือนฉันก็แม่ชีแล้วย่ะ เหมือนคุณนั่นแหละ ชิส์!!"
"พ่อกับแม่อย่าเพิ่งทำสงครามกันซิครับ เดี๋ยวโจมันกลัวหนีผมกลับบ้านซะก่อนแล้วผมจะทำยังไงล่ะครับ"
"ถ้าแฟนแกจะหนีแกก็เพราะตัวแกเองย่ะ ไม่ใช่แม่ โจนอนค้างที่นี่ไหมลูก?" แม่ผมเหวี่ยงใส่ผมจบก็จัดการอ้อนลูกคนชายใหม่ทันที
"เอ่อ... คือผม...."
"โอเค เอาเป็นว่าตกลงค้างนะจ๊ะ เดี๋ยวแม่จะให้คนทำอาหารอร่อยๆ ให้กิน คริคริ" แม่ผมมัดมือชกทันที โจมันยังไม่ทันได้ตอบแม่ผมก็ตอบแทนมันซะงั้นครับ ฮ่าๆๆ เริ่มสงสารแฟนตัวเองนิดๆ แล้วล่ะครับ
"เอ่อ... ครับ" โจมันตอบตกลงอย่างเลี่ยงไม่ได้
"หึหึ ท่าทางผมจะตกกระป๋องเรียบร้อยแล้วครับพ่อ"
"พ่อก็คิดอย่างนั้น หึหึ"
"เอ๊ะ!! สองพ่อลูกนี่ยังไงชอบนิทาฉันอยู่เรื่อย"
"หึหึ ผมป่าวซะหน่อย คุณคิดมากไปเอง" พ่อผมพูดครับ
"แม่ครับ เดี๋ยวผมพาโจขึ้นไปจัดของใช้บนห้องก่อนแล้วเดี๋ยวผมพาโจมันลงมากินข้าวนะครับ"
"เออใช่... ไปอาบน้ำก่อนนะลูก นั่งรถมาเหนื่อยๆ เดี๋ยวแม่ไปทำกับข้าวรอนะจ๊ะ" แม่ผมไม่ได้พูดกับผมหรอกครับ แต่พูดกับลูกรักคนใหม่นู้นนน....
"ครับ ขอบคุณมากครับ"
"ป่ะโจ ขึ้นไปบนห้องกัน" โจมันลุกขึ้นแล้วยิ้มให้แม่ของผมก่อนจะเดินตามผมมาครับ ผมเดินพาโจมันขึ้นมาที่ห้องนอนของผม กระเป๋าเสื้อผ้าที่เตรียมมาก็อยู่ในห้องเรียบร้อยแล้ว
"เป็นไงแม่กูใจดีไหม?"
"อืม... ท่านใจดีมาก" มันพูดตอบแล้วมองดูรอบๆ ห้องของผมครับ ผมเดินเข้าไปกอดมันที่ด้านหลังแล้วหอมเข้าที่แก้มของมันฟอดใหญ่
ฟอดดดด...
"มึงเป็นคนแรกที่กูพาเข้าบ้านและมาแนะนำให้พ่อแม่กูรู้จักในฐานะแฟนของกู" ผมพูดบอกมันเบาๆ ที่ข้างหูของมัน
"อืม...." มันตอบผม
"เดี๋ยวกูลงไปคุยธุระกับแม่แป๊ปนะ จัดเสื้อผ้าเสร็จแล้วลงไปหากูข้างล่าง"
"อืม... เดี๋ยวลงไป"
"จะรออยู่ข้างล่างนะครับ"
ฟอดดด..... ผมหอมเข้าที่แก้มมันอีกครั้งก่อนจะออกจากห้องแล้วเดินลงไปด้านล่าง ผมเดินกลับไปหาพ่อกับแม่ที่ห้องรับแขกอีกครั้ง
"พ่อครับ แม่ครับ ผมมีเรื่องจะปรึกษา" พ่อกับแม่ผมหันมามองผมแล้วหันกลับไปมองมองหน้ากันอีกครั้ง
"ได้ซิ มานั่งข้างๆ พ่อ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจก็เล่าให้พ่อกับแม่ฟัง" พ่อผมพูดบอกผมครับ ผมก็เดินไปนั่งลงโซฟาตัวเล็กข้างๆ พ่อผม ส่วนแม่ผมก็นั่งโซฟาตัวเดียวกับพ่อผมครับ
"คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับพ่อ...."
ผมเล่าเรื่องทุกอย่างตั้งแต่ผมเจอโจมันครั้งแรก เล่าเรื่องที่ผมทำร้ายจิตใจทำไม่ดีไว้กับมัน เล่าเรื่องที่พี่ชายมันจะข่มขืนมันทำให้แม่เลี้ยงเข้าใจผิดและตามมาระรานมันและรวมไปถึงเรื่องในอดีตที่เกี่ยวกับแม่ของมัน แม่ผมถึงกับเอามือกุมที่หน้าอกนั่งน้ำตาซึม ส่วนพ่อขอผมก็ถอนหายใจเบาๆ และนั่งหลับตาลงเงียบๆ แล้วฟังจนจบ
"เฮ้ออ.... ต่อไปแกก็ต้องชดเชยในสิ่งที่แกได้ทำผิดพลาดลงไปทั้งหมด กล้าทำก็ต้องกล้ารับถึงจะเป็นลูกผู้ชาย แล้วต่อไปนี้พ่อขอให้แกทำดีกับโจเขาให้มากๆ เรื่องอะไรที่มันผ่านไปแล้วก็ขอให้มันผ่านไป ทำวันข้างหน้าให้มันดีกว่าเดิม ดูแลคนที่แกรักให้ดี มีเรื่องผิดใจกันก็ขอให้ค่อยๆ พูดกัน แกก็อย่าใช่อารมณ์ให้มากนะเจ้าปู แกโตเป็นผู้ใหญ่แล้วไม่ใช่เด็กๆ หัดคิดเยอะๆ พ่อกับแม่เชื่อในการตัดสินใจของแก"
"ขอบคุณมากครับพ่อ" ผมยกมือไหว้พ่อผมครับ
"แม่ครับ...." ผมเรียกแม่ผมที่ตอนนี้ดูท่านจะตกใจกับเรื่องที่ผมเพิ่งเล่าให้ฟัง แม่ผมยังไม่ทันพูดอะไรออกมาโจมันก็เดินเข้ามาพอดี
"โจมานี่ซิลูก" แม่ผมเรียกมันครับ ผมหันไปมองก็เห็นมันเดินเขาหาแม่ของผมแบบงงๆ มันหันมามองหน้าผม ผมได้แต่ยิ้มให้มันครับ โจมันเดินไปนั่งลงข้างๆ แม่ผม แม่ผมก็สวมกอดมันทันทีครับ
"ขอโทษนะลูก แม่ขอโทษแทนลูกของแม่ด้วยนะลูก" แม่ผมกอดแล้วลูบที่หลังมันเบาๆ โจมันก็ทำหน้างงครับ ผมเลยพยักหน้าแล้วยิ้มให้มัน
"คุณ... เด็กๆ คงหิวข้าวแย่แล้วมั้ง ผมว่าเราไปกินข้าวกันเถอะ" พ่อผมพูดบอกแล้วแตะที่ไหล่ของแม่ผมเบาๆ
"เฮ้ออ... โทษทีจ๊ะ ป่ะไปกินข้าวกันนะลูก" แม่ผมปาดน้ำตาที่แก้มออกแล้วพูดบอก โจมันหยิบกระดาษทิวชู่ที่วางอยู่บนโต๊ะเล็กแล้วยื่นให้แม่ผมครับ ผมกับพ่อก็ได้แต่นั่งยิ้มให้กับสองแม่ลูกคู่ใหม่
"ขอบใจจ๊ะ" แม่ผมพูดแล้วยิ้มให้โจมันครับ โจมันก็ยิ้มบางๆ ให้แม่ผมเหมือนกัน
หลังจากนั้นเราสี่คนก็พากันเดินมาที่ห้องทานข้าวที่มีกับข้าววางเรียงรายเต็มโต๊ะไปหมด แม่ผมบอกโจมันว่าจะโชว์ฝีมือตอนอาหารเย็น เพราะโจมากระทันหันเลยเตรียมตัวไม่ทัน เราก็พูดคุยกันไปเรื่อยครับ พ่อผมถามผมเกี่ยวกับเรื่องร้านเล็กน้อย ส่วนแม่ผมก็เอาใจลูกคนใหม่อยู่ครับ ตักนู้นตักนี้ให้เต็มจานไปหมด โจมันก็กินจนหมดเลยครับ พอกินข้าวเสร็จผมก็พาโจมันขึ้นไปพักผ่อนบนห้อง นั่งคุยกันไปสักพักโจมันก็หลับไปครับ หนังท้องตึงหนังตาก็หย่อนเป็นธรรมดา
ผมเดินลงมาข้างล่างแล้วเดินไปบอกแม่ว่าฝากดูโจให้ผมด้วยครับ เพราะผมจะออกไปทำธุระบางอย่าง กลับมาอีกทีคงมืดๆ แม่ผมก็หลี่ตาทำหน้าสงสัยแต่ก็พยักหน้ารับคำผมครับ ผมขับรถไปที่โกดังร้างที่ออกไปนอกเมืองเล็กน้อย พอขับไปถึงลูกน้องไอ้ทิวก็เดินออกมารอรับผมครับ
"เรียบร้อยไหมว่ะ?" ผมถามลูกน้องไอ้ทิว
"เรียบร้อยครับคุณโจ อยู่ข้างในแล้วครับ"
"เออ ขอบใจ"
ผมเดินนำลูกน้องไอ้ทิวเข้าไป ลูกน้องอีกคนของมันก็เปิดประตูให้ผมเข้าไป ในโกดังมีแสงสว่างจากหลอดไปเก่าๆ เพียงไม่กี่ดวง ถึงจะไม่สว่างมากแต่ก็ทำให้เห็นคนที่นั่งกองอยู่กับพื้นได้ชัดเจน
"มึงทำอะไรมันไปบ้างว่ะ?" ผมถามไอ้คนที่ยืนอยู่ข้างขวาของผม
"ก็แค่ซ้อมสั่งสอนมันนิดๆ หน่อยๆ เองครับ ส่วนแม่ของมันพวกผมแค่มัดไว้เฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรครับ" มันตอบผม
"เออ... ดีแล้ว แต่กูว่าไม่นิดหน่อยมั้ง เละซะขนาดนั้น" ผมยิ้มที่มุมปากอย่างซะใจเล็กน้อย เมื่อได้เห็นสภาพของไอ้จินที่โดนซ้อมจะน่วมกับสภาพแม่ไอ้จินที่นั่งอยู่กับพื้นอย่างหวาดกลัว
"แค่เบาๆ เองครับ นี่พวกผมแค่สั่งสอนเล็กๆ น้อยๆ เองนะครับ"
"แก!! แกเป็นใคร? จับฉันกับลูกฉันมาทำไม แกไม่รู้เหรอย่ะว่าฉันเป็นใคร!!" เธอโวยวายขึ้นทันที
"ปากดีจริงๆ หึหึ" ผมพูดขึ้น
"แน่จริงแกเอาผ้าปิดตาฉันออกซิย่ะ แกทำฉันกับลูกชายของฉันแกไม่ได้ตายดีแน่" ผมเดินเข้าไปใกล้สองคนที่นั่งหันหลังชนกันอยู่ที่พื้นก่อนจะนั่งยองๆ ลงข้างๆ แม่ของมันจับเข้าที่ปลายคางแล้วบีบเข้าที่ปากอย่างแรง
"โอ๊ยยย... ฉันเจ็บ!!"
"ปากดีไม่เลิกนะอีแก่!!" ผมพูดขึ้นแล้วใส่แรงบีบหนักขึ้นกว่าเดิม
"แม่ครับ พวกมันทำอะไรแม่ครับ" ไอ้จินพยายามจะลุกขึ้นครับ ลูกน้องไอ้ทิวพยายามขะเข้ามาช่วยผมแต่ผมยกมืออีกข้างห้าม เพราะเดี๋ยวผมจะจัดการมันเอง
"ทีอย่างนี้มึงกลัวแม่มึงจะตายเหรอว่ะ กูไม่ปล่อยให้แม่มึงตามง่ายๆ หรอก เพราะกูจะให้แม่มึงรอฟังลูกชั่วๆ อย่างมึงโดยกูทำให้ทรมารซะก่อน"
"แกจะทำอะไรลูกฉัน!!"
"ใช้หูมึงฟังซะ ว่ากูจะทำอะไรกับลูกมึง!! มึงจะได้รู้ว่าการที่คนที่มึงรักมากโดยทำร้าย มันเจ็บปวดแค่ไหน!!!"
พลั่ก!!! ผมใช้ตีนถีบไอ้จินจนล้มลงไปนอนกับพื้น
"อร๊ายย... จิน ลูกเป็นยังไงบ้างครับลูก"
"ผมไม่เป็นไรครับแม่ ผมไม่เป็นไร"
"พวกมึงออกไปรอกูข้างนอก" ผมสั่งลูกน้องไอ้ทิวให้ออกไปรอข้างนอกครับ เพราะผมไม่อยากให้ไอ้จินจำหน้าพวกมันได้ พอพวกลูกน้องไอ้ทิวออกไปแล้วผมก็เดินไปแกะผ้าที่ปิดตาไอ้จินมันออกแล้วแกะเชือกที่มัดมันไว้ออกครับ
"มึง!!" มันทำหน้าตกใจสุดขีดเมื่อเห็นว่าเป็นผมครับ มันค่อยๆ ลุกขึ้นมา ผมก็ปล่อยให้มันลุกขึ้นครับจะได้จัดการได้ถนัดๆ
"เออ!! กูเอง"
"มึงต้องการอะไร!!"
"กูต้องการอะไรงั้นเหรอ มึงกล้าถามว่ากูต้องการอะไร!! ทั้งที่กูเคยเตือนมึงแล้วงั้นเหรอว่ะ ห๊ะ!!" ผมเดินเข้าไปหามัน มันก็เดินถอยหลังหนีผมครับ
"มึงปล่อยแม่กูไปซะ แล้วจะทำอะไรกับกูก็ได้" ไอ้จินมันพูดขึ้น
"หึหึ ไม่ได้ว่ะ เพราะแม่มึงต้องฟังเสียงกูกระทืบมึงซะก่อน แม่มึงเสือกไปยุ่งย่ามกับแฟนกูแล้วยังเสือกทำแฟนกูร้องไห้ แล้วมึงจะให้กูปล่อยไปง่ายๆ ได้ไงว่ะ!!" ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งแต่ดุดัน
"แต่กูรักโจมันก่อนมึง มึงมันมาทีหลัง"
ผั๊วะ!! ผมต่อยเข้าที่หน้ามันอย่างแรงจนมันล้มลงไปนอนวัดพื้นอีกครั้งหนึ่งครับ
"แกอย่าทำอะไรลูกฉันนะ ไอ้เลว" แม่มันยังลงนั่งโวยวายแล้วพยายามควานหาลูกมันครับ
พลั่ก!! ตุบ!!ผมเตะอัดเข้าที่ท้องมันอย่างแรงด้วยความโมโห ยิ่งคิดเรื่องที่เกิดขึ้นกับโจมันก็ยิ่งเพิ่มอารมณ์โมโหให้ผมจนแทบคลุ้มคลั่ง ผมทั้งเตะทั้งกระทืบมันอย่างไม่หยุดพัก แม่มันก็แหกปากร้องห้ามขอให้ผมปล่อยลูกมันไป แต่อารมณ์ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้วครับ เส้นความอดทนของขาดสะบั้นไปเรียบร้อยแล้วครับ
อ่านต่อด้านล่างค่ะ....
หัวข้อ: END*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด★❥ [14/06/18]P53 (อ่าน 517075 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก