กฏเล้าประกาศ 22/9/2019 จะลบนิยายที่ไม่มาต่อจนจบทิ้งทั้งหมดเล้าเป็ดรณรงค์ ให้ใช้เรียกนักเขียน นักอ่านแทน ไรท์เตอร์ รีดเดอร์ เพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ของเว็บเรากันนะคะ
สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ
กรี๊ดค่า คุณอิ๊กกี้ อ่านจบแล้วกรี๊ดเลย ประทับใจฉากจบมาก ชอบประโคยนี้ของนายพลที่สุด “ขอหยุดมันไว้แค่นี้ได้ไหมหัวใจ ขอหยุดไว้กับคนๆนี้เพียงคนเดียว รักมากเหลือเกิน ไม่รู้ว่าจะต้องให้ผ่านอะไรอีกมากมายสักเท่าใด แต่ก็ขอพักใจไว้กับเขาคนนี้ เถิดนะ” กรี๊ด ชอบมากค่ะ อ่านฉากจบแล้วซึ้งไปด้วยกับนายพล ประกอบกับอ่านรวดเดียวแบบยาวตั้งแต่องค์ที่ ๔๐ กว่าเกือบ ๕๐ (ติดสอบค่ะเลยดองไว้) เลยมีความรู้สึกหลากหลาย ผลที่ได้ออกมาเลยเป็นน้ำตาเล็กน้อย อ่านตอนแรกยังไม่เข้าใจนายเลยค่ะ เรื่องของต้อมน่ะ ว่ายังไงกันแน่ แต่พออ่านไปเรื่อยๆก็เริ่มเข้าใจค่ะ คนเราย่อมมีความรู้สึกดีๆกับคนที่เค้าดีกับเรา ยิ่งต้อมออกตัวซะขนาดนั้นว่า "รัก" และยังบวกกับความน่าสงสารและรูปร่างหน้าตาอีก คงไม่แปลกถ้านายจะรู้สึกชอบ แต่ก็ยังรู้ว่าอะไรควรไม่ควร อย่างที่ป้าแดนบอก คือ ไม่เป็นนางวันทองสองสามี ดีแล้วที่เลือกหลวงเพราะคิดว่านายเหมาะสมกับหลวงแล้ว แต่ก็นะเรื่องของหัวใจไมเกี่ยวกับคำว่าเหมาะสมหรือไม่เหมาะสมหรอกนะ มันอยู่ที่ว่าหัวใจเรารักใครต่างหาก ถ้านายเลือกต้อมก็คงไม่ผิด ถ้านายรักต้อมแบบนั้นจริงๆ ความรักจะเกิดขึ้นกับใครหรือระหว่างใครมันไม่ผิดอยู่แล้ว(ถ้าไม่รักแบบผิดๆหรือไปทำให้ใครเดือดร้อนนะ) ไม่อย่างนั้นคงไม่มีตำนานพวกเชื้อพระวงศ์สระยศบรรดาศักดิ์เพื่อแต่งงานอยู่กันกับสามัญชนหรอก แล้วพออ่านถึงตรงที่นายสู้รบกับเรย์กับหนิง ก็ได้หลายอารมณ์เหมือนกัน อินซะไหลลื่นไปตามตัวหนังสือเลยค่ะ พอถึงบทสรุปก็สะท้อนใจเลยค่ะ คิดเหมือนป้าแดนเหมือนกันนะว่านายแรงไปไหม แต่มาฟังที่นายพูดก็คิดเหมือนนายนะว่าไม่หรอกสมน้ำสมเนื้อกัน แค่อาจแถมดอกเบี้ยให้นิดหน่อย แต่ที่นายทำไปก็ลุ้นนะว่าเรื่องมันจะสืบมาถึงนายรึเปล่า (อารมณ์แบบว่าใจนึงก็ อย่าทำเค้าเลยให้ตำรวจเค้าจัดการดีกว่า เสียมือเปล่าๆ แต่อีกใจนึงก็ เอาเล๊ยจัดการเล่นงานมันเลย จัดหนักๆ เอาให้สำนึกให้ได้ อะไรแบบนี้ เหมือนคนสับสนในตัวเองยังไงไม่รู้) แต่ก็คิดว่าดีแล้วที่นายตอบโต้ไป ไม่ยอมเสียหลวงคืนให้ และไม่ยอมอยู่เฉยๆแล้วคิดว่า -เดี๋ยวเค้าเหนื่อยเค้าคงจะหยุดไปเอง- เพราะคิดว่าต่อให้นายอยู่เฉยๆไม่ทำอะไร แต่ยังคงคบกับหลวงต่อไป หนิงคงจะทำอะไรที่แรงขึ้นเรื่อยๆ แล้วจุดจบก็คงไม่ต่างจากนี้มากนัก จุดจบของคนที่เลวจนไร้สำนึก คนแบบนี้ถ้าไม่ทำให้สำนึกก็คงจะสำนึกเองไม่เป็นหรอก ถูกเลี้ยงดูมาแบบนั้นคิดถึงคำนี้ขึ้นมาเลย-ลูกเทวดา – พ่อแม่รังแกฉัน- เหอๆ น่าเศร้าใจแท้ แต่อย่างนายพลก็ใช่ คงไม่มีใครบอกว่าไม่เลว แต่นั่นเพราะถูกบีบต่างหาก ถ้าไม่ไปทำให้เจ็บก่อนก็จะไม่มีทางได้เห็นเลยในด้านไม่ดีของเขา(ใช้คำว่าเลวแล้วรู้สึกว่ามันแรงไปค่ะ ตัวเองรับไม่ค่อยได้) ก็คงเหมือนคนส่วนใหญ่ที่เมื่อโดนกระทำก็ต้องโต้ตอบ เหมือนเวลาที่คุณโดนยุงกัดแล้วคุณก็ตบมันตายคามือนั่นแหละ นอกเสียจากว่าคุณเป็นพระ เป็นชี หรือเป็นผู้ถือศีล คุณถึงจะแค่ใช่มือปัดไล่มันไปเบาๆเท่านั้น แต่นั่นก็ถือว่าเป็นการตอบโต้ไม่ใช่หรอ ถ้าเปรียบเทียบคงเปรียบได้ว่า คนแบบป้าแดน-ผู้ถือศีล คนแบบพัท-เป็นคนธรรมดาตบยุงด้วยมือเปล่า ส่วนคนแบบนายพล-เป็นคนธรรมดาที่มีอุปกรณ์เสริม อย่างเช่น เครื่องช็อตยุง หล่ะมั้ง (เข้าใจเปรียบนะชั้น คิดได้ไงเนี่ย เหอๆ) สรุปคือ นายพลเริ่ดที่สุดที่ตอบโต้ไป ถ้าเป็นเราคงได้แค่ระดับแบบพัทเท่านั้นหล่ะไม่กล้าและสามารถพอ สุดท้ายอยากจะบอกว่า คุณอิ๊กกี้เขียนดีมากเลยค่ะเรื่องนี้ ผูกเรื่องโยงใยเก่งมากเลย ดำเนินเรื่องสนุกน่าติดตามมาก ภาษาที่ใช้เล่าแปลกดีสำหรับเราน่ะนะ(ตอนแรกที่อ่านรู้สึกแปลกจริงนะ แต่พออ่านไปเรื่อยๆก็ชินอ่ะ ไม่เคยอ่านแบบนี้) โครงเรื่องสนุกมากค่ะ เรื่องที่จะร่วมเล่มนี่หนับหนุนเลยค่ะ อ่านจบแล้วอยากมีเก็บไว้เลย แล้วภาคต่อที่เป็นเรื่องของต้อมนี่ก็จะติดตามนะคะ จะรออ่านเรื่องของต้อมค่ะ ไม่รู้ว่าได้คู่กับเด็กคนที่เจอกันบนเครื่องบินรึเปล่า แต่ถ้าได้คู้กันคงเรื่องคงจะมันส์มากแน่ๆก็ปากจัดปากไวใจร้อนกันทั้งคู่ แอบเชียร์นะคะเนี่ย ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ แล้วก็ขอบคุณที่มีผลงานเขียนดีๆสนุกๆออกมาให้เราได้อ่านกันค่ะ(คำนับงามๆ)