หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[kenghan]

แม้กระทั่งเด็กวัด น้องภู ก็ไม่เว้น 555

[patee]

อนุโมทนากัยพี่พีทด้วยนะ

[Still_14OC]

ขอให้ทุกอย่างราบรื่นอย่าให้ มีเรื่องจนผ้าเหลืองร้อน เลยนะ

[nolirin]

พี่พีทจะบวชแล้ว
หลังจากนี้น้องภูคงได้ตื่นเช้ามาตักบาตรทุกวัน

[meadthat]

อ่านแล้วน้ำตาซึมอะครับ

[evanescence_69]

กลัวจัง กลัวมีมารเข้ามาขวาง เหมือนโบราณ ท่านว่าไว้ คนจะบวชมักมีเรื่องมีมารเข้ามาขวาง อย่ามีน้าาาา คนเขียน

ให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี

[pochu52]

วันนี้จะมีใครมีความสุขเกินคุณย่าคงไม่มีแล้ว

[ekonut]

รอน้องภู 

[ขนมสัมปันนี]

มาแล้วหายไปนานเลย คิดถึงคนเขียน คิดถึงน้องภู-พี่พีท-คุณย่า-บุ้ง-อ้นและทุกคน-ออโยชิน้องน่ารักด้วย ไปเข้าค่ายอาสามาครับ ไม่เคยคิดเลยว่าประเทศไทยยังมีที่ห่างไกลความเจริญอยู่อีก เน็ตก็ไม่มีเลยไม่ได้เข้าเล้า คิดถึเล้าเป็ดและพี่ๆทีมงานทุกคนมากกกก นิยายกำลังเข้มข้นเลยรอต่อไปครับ

[K.Pupoom]

ตอนที่..143

 

"น้องภูนั้นใช่โยชิไหม"

รถเลี้ยวเข้ามาในหมู่บ้านก็เห็นเด็กน้อยสะพายเป้เดินอยู่ข้างทาง
"ใช่ ๆจำพวงกุญแจมันได้ น้องภูซื้อให้เอง"
"กางเกงสั้นเวอร์" ไอ้ตี๋ด่าพร้อมทำสีหน้าเหยียดมาก ได้ข่าวว่าเมื่อก่อนมึงก็สั้นพอๆกะมันนะไอ้ตี๋
ไอ้โยชิมันเดินเตะกระป๋องโค้กไปเรื่อยๆ เหมือนมันจะมีความสุขในโลกจินตนาการของมันนะ
"ปี๊ป ปี๊ป" พี่พีทบีบแตรรถ ไอ้โยชิถึงกับสะดุ้งแล้วก็หันมามอง
"ขึ้นรถสิโยชิ"
แล้วมันก็วิ่งดุ๊กๆๆๆๆ มาขึ้นรถ ขิงก็เขยิบให้โยชิเข้ามาอีกคน ตัวเล็กๆทั้งนั้นอัดได้สบายๆ
"แล้วทำไมไม่ให้แท็กซี่เขามาส่งหน้าบ้านอ่ะ"
"พอดีโยชิแวะซื้อขนมอ่ะ แล้วก็อยากเดินเล่นด้วย ไม่อยากมายืนเกาะรั้วหน้าบ้าน"
"แล้วไหนขนมแกอ่ะ"
"หมดไปแล้ว"
"เอาตังค์ไปโณงเรียนวันละเท่าไรเนี่ย"
"ร้อยหนึ่ง"
"พอหรอ"
"ไม่พอหรอก กดเพิ่มทุกวัน ฮ่าๆๆๆ"
"แก้มจะเป็นลูกโป่งอยู่แล้ว"
"นี่อุตส่าห์ลดข้าวเย็นแล้วนะ"
"ทานๆไปเถอะลูก เราต้องใช้สมอง พวกเราก็เหมือนกัน ไม่ต้องห่วงหล่อให้มากหรอกมันจะอ้วนก็ช่างมัน"
"เดี๋ยวสาวๆไม่กรี๊ดนะครับคุณย่า"
"สาวๆหรือหนุ่มๆ"
"ก็ทั้งสองอ่ะ ฮ่าๆๆๆ"
"มีคู่แล้วจะไปสนใจอะไรพวกนี้ จริงไหม"
"จริงมั้งครับ ฮ่าๆๆๆ"
"เห็นโยชิแบบนี้ก็มีคนมาจีบนะ"
"นอกจากไอ้อิคแล้วยังมีคนหลงผิดอีกหรอ"
"โหยยพี่ตี๋  เขาเรียกว่าหลงรักจ้ะ"
"ทานก็เก่งพูดก็มากขี้งอนอีกต่างหาก ไม่รู้หลงรักได้ไง"
"โยชิก็มีดีของโยชิแหละน่ะ"
พี่พีทจอดรถ ไอ้พวกนี้ถึงได้หยุดเถียงกันซะที หูผมเนี่ยอื้อไปหมดแล้ว ซ้ายก็ไอ้ตี๋ ขวาก็ไอ้โยชิ
รถจอดพวกเราก็ทยอยลงจากรถกัน ช่วยคุณย่าหิ้วของไปไว้ในครัว ไม่ช้ารถไอ้อิคก็มาถึง
"ไอ้ภูเมียกูมายัง" ไอ้อิคตะโกนถามเมื่อก้าวลงจากรถ ผมเองก็ให้อาหารไอ้มดแดง
"มาแล้ว ในครัวโน้น"
"ที่ไหนมีของกิน เมียกูก็ไปอยู่แถวนั้นสินะ"
"มึงก็รู้นิหว่า ไอ้แบงค์ไอ้เป็ด สามีมึงสองคนก็โทรบอกแล้วนะ ติดตามผลด้วย"
"เออ"
"น้องภูๆ ขึ้นมาหาพี่หน่อย" พี่พีทตะโกนลงมาจากระเบียงชั้นสอง
"มีอะไร" แล้วพี่พีทก็เดินเข้าไปไม่ฟังผมเลย ผมก็ล้างไม้ล้างมือแล้วก็ขึ้นไปหา
พี่พีทก็นั่งทำอะไรไม่รู้กับคอมพิวเตอร์
"มีอะไรพี่พีท"
"เห็นลำโพงที่ซื้อมาใหม่ไหม พี่หาไม่เจอ"
"อันไหนล่ะ"
"อันสีดำอ่ะ ยาวๆ เหมือนกระบอกตั๋วรถเมลล์อ่ะ"
"ซื้อมาเมื่อไรอ่ะ ไม่เคยเห็นเลย"
"อาทิตย์ที่แล้ว"
"นึกให้ดีสิว่าเอาไปซ่อนน้องภูไว้ที่ไหน เดี๋ยวก็เจอ"
ซื้อของมากลัวเมียด่าเลยต้องซ่อน เป็นแบบนี้ประจำ แล้วก็ซ่อนจนลืม
"ช่วยหาหน่อยดิ"
"เอาไปใช้ที่ออฟฟิศหรือเปล่า"
"เปล่ายังไม่ได้แกะใช้เลย"
"เดี๋ยวไปถามคุณย่าให้นะ"
ผมเดินลงมาข้างล่างเข้าไปในครัว ทุกคนนกำลัง่กันเตรียมอาหาร
"คุณย่าครับ"
"ว่าไงลูก"
"เห็นลำโพงที่พี่พีทซื้อมาใหม่ไหมครับ"
"กล่องสีดำๆใช่ไหมลูก"
"ไม่แน่ใจอ่ะครับ"
"พี่เราวางไว้ที่ห้องรับแขกน่ะ ไปดูสิลูกว่าใช่หรือเปล่า เอาขนมนี้ไปให้พี่เขาด้วยไปลูก"
"ครับ"
"แก่แล้วก็แบบเนี่ย หลงๆลืมๆ"
"อย่ามาว่าพี่พีทของฉันนะไอ้โยชิ เดี๋ยวโดนตบ"
แล้วผมก็เดินออกมาจากห้องครัวเรียกเสยงหัวเราะให้ใครอีกหลายคน
เดินไปหยิบของให้พี่พีทพร้อมถุงขนม แล้วก็เดินไปเอาไปใหบนห้อง
"ใช่อันนี้ไหม"
"ใช่ครับ" ยิ้มหน้าบานเชียวนะ แล้วผมก็ยื่นถุงขนมให้
"อ่ะ"
"ป้อนด้วยสิเห็นไหมมือไม่ว่างเนี่ย"
"เท่าไรเนี่ย"
"ไม่แพงหรอก"
"แล้วมันเท่าไรล่ะ"
"พันกว่าบาทมั้ง"
"สภาพไม่น่าใช่ แล้วใช้การ์ดใบไหนรูด"
"เคแบงค์"
"ไม่คืนเลยนะ การ์ดนะ"
"อยู่ในกระเป๋าอ่ะ"
"เดือนที่แล้วค่าบัตรเครดิตเยอะนะเราอ่ะ"
"ก็มันต้องใช้นินา"
"แล้วลำโพงนี้ต้องใช้ด้วยหรอ ในเมื่อคอมพิวเตอร์มันก็มีลำโพงของมัน"
"มันไม่ค่อยดัง"
"จะใช้กี่วันดี"
"นาน รับรอง"
"แบบนี้ตลอด อ่ะทานเอง น้องภูจะไปช่วยคุณย่าแล้ว"
"คนช่วยเยอะแยะ อยู่กับพี่เนี่ยแหละ เดี๋ยวเราก็ต้องห่างกันแล้วนะ"
"ไปบวชนะไม่ได้ไปรบ ประสาท" แล้วพี่พีทมันก็ดึงผมไปนั่งตัก แล้วก็เล่นคอม หาเพลงมาลองลำโพงใหม่
เปิดเพลงฟังไปเรื่อยๆ พร้อมกับกลิ่นแก้มของผมที่พี่พีทบรรจงดอมดมตลอดเวลา
"เพราะไหม"
"เพราะ"
"พี่บอกแล้วว่าลำโพงอันนี้อ่ะดี เห็นป่ะ"
"มันเพราะไม่ได้เกี่ยวกับลำโพงหรอก  เกี่ยวกับว่าฟังกับใครมากกว่า ต่อให้ลำโพงดีที่สุดในโลกแต่ต้องนั่งฟังกับคนที่ไม่ได้รัก มันก็เป็นแค่เมโลดี้ที่ไม่มีหัวใจ"
"ฟ๊อดดดดดด"
"ลงไปข้างล่างเถอะ เราทิ้งแขกไว้ข้างล่างมันไม่ดีนะ อื้ออออ  อื้มม" พี่พีทก็ประกบริมฝีปากลงมาทันที
แล้วก็ล้วงล้ำผมอย่างว่องไว เราจูบกันได้สักพัก ผมก็หยุดการจูบครั้งนี้ลง
"หายใจไมทัน ขอไปหายใจข้างนอกก่อนนะ" ผมหอมแก้มพี่พีทแล้วก็เดินออกจากห้อง พี่พีทก็ตามมา
"ไอ้ตัวแสบเอ๊ย"
เดินลงมาข้างล่างก็ได้ยินเสียงคุยดังมาจากในครัวไมได้หยุด
"แอบไปทำอะไรกันมาอ่ะ เงียบไปกันสองคนนานเชียว" ไอ้โยชิถาม แล้วก็มองค้อนนิดๆตกลงผมเป็นพี่มันหรือผัวมันกันแน่เนี่ย
"ใครบอกเงียบ ดังอยู่นะ"
"ทะลึ่งว่ะพี่ภูอ่ะ"
"ทะลึ่งตรงไหน ก็พี่พีทลองลำโพงใหม่มันก็ต้องมีเสียงดังสิ แกนั้นแหละทะลึ่ง"
"ปากเจ่อมาเชียวนะ ลองลำโพงกันอีท่าไหนล่ะ"
"ช่างสังเกตเกินไปแล้วไอ้โยชิ"
"ไหนๆๆให้กูดูสิ"
"ยุ่งน่ะไอ้แบงค์ ไปไกลๆเลย คุณย่ามีอะไรทานบ้างน้องภูหิว"
"อ่าวแล้วขนมเมื่อกี้หนูไม่ได้ทานพร้อมกับพี่พีทหรอลูก รอพี่บุ้งพี่อ้นกลับมาเดี๋ยวก็ได้ทานข้าวแล้วลูก"
"น้องภูทานจิ๊ดเดียว ที่เหลือพี่พีททานหมดเลย"
"ค้นขนมของหนูในตู้เย็นดูสิลูก"
"แล้วขนมที่ซื้อมาอ่ะ"
"โยชิทานหมดแล้ว ก็พี่ภูอยากไม่มาทานเองนิ"
"เออพี่ผิด แค่นี้นะ" แล้วผมก็ไปค้นขนมในต้เย็นทาน พี่พีทก็ช่วยพวกนั้นเตรียมสุกี้
"น้องภูโทรหาพี่บุ้งแล้วใช่ไหมลูก"
"โทรแล้วครับคุณย่า กำลังกลับแล้วครับ คุณย่าทำข้าวผัดกระเทียมหรือเปล่าครับ"
"น้องภูอยากทานหรอลูก"
"ครับ"
"โอเคเดี๋ยวย่าทำให้ หุงข้าวไว้เยอะเหมือนกัน"
ผมก็หยิบขนมปังออกมาทาแยม แล้วก็ทานยืนช่วยคุณย่าเตรียมกับข้าวที่จะทำ
"เออย่าลืมไปเลย น้องภูโทหาพี่อ้นให้ซื้อไก่ย่างห้าดาวหน้าบ้านเรามาด้วยสิลูก"
"พี่พีทจัดการให้หน่อย ไม่ได้เอาโทรศัพท์ลงมา"
"เดี๋ยวโยชิจัดการเอง"
"เรื่องกินล่ะไวเชียวไอ้นี้"
เมื่อพี่บุ้งกับพี่อ้นกลับมา ก็ได้เวลาเทน้ำซุปใส่หม้อซะที ทุกคนต่างหิวโซ ต้องใช้หม้อสุกี้ถึงสามหม้อ
เสียงคุยส่วนมากจะเป็นเสียงเถียงกันซะมากกว่า ฮ่าๆๆ ไม่มีเงียบไปจากโต๊ะอาหาร
"มือไม่มีหรอไงพี่ภู ให้พี่พีททำให้ทุกอย่าง"
"วันนี้แกเป็นอะไรเนี่ยไอ้โยชิ ต่อมขี้อิจฉาแกถึงได้ทำงานตลอดเวลาน่ะ"
"นั้นสิ เรื่องของผัวเมียเขา ไปยุ่งอะไรด้วย" ไอ้เป็ดช่วยเสริม
"มึงสองคนอย่ามารุมเมียกูนะเว้ย" ไอ้อิคเริ่มออกตัวปป้องไอ้โยชิ
"ก็บอกให้เมียมึงอย่าเท่ยวมากัดคนอื่นเข้าสิ เอาตะกร้อครอบปากไว้ด้วย"
"พอเถอะลูก เถียงกันเป็นเด็กๆไปได้ โตเป็นหนุ่มกันแล้วน่ะ"
"ไอ้พวกนี้มันก็เถียงกันจนแก่แหละครับ" พี่บุ้งมันก็จบได้สวยมาก  ชิ
"เอาอย่างนี้ดีกว่า มาช่วยกันเสนอ วันที่เราจะทำบุญเลี้ยงพระใหม่ เราจะทำอาหารอะไรดีช่วยย่าคิดสิ"
"เอาข้าวมันไก่เล้ยงพระไหมครับคุณย่า อย่างเดียวจบ"
"ไม่เอาหรอกได้ทานอย่างเดียวเอง" ไอ้โยชิบ่น
"น้ำพริกปลาทูดีไหมครับคุณย่า"
"ดีลูก ย่าก็คิดไว้เหมือนกัน"
"เดี๋ยวผมเอาเป็ดที่บ้านมาช่วยครับ"
"ขอบใจลูก ขอบใจ"
เราก็คุยกันเรื่องเมนูอาหารแล้วก็ขนมในวันงาน ตอนแรกกะว่าจะสั่งอาหารมาจะได้ไม่ต้องเหนื่อย
แต่คุณย่าไม่ยอมจะทำเองให้ได้ ก็คงมีเพื่อนบ้านนั้นแหละมาช่วยกัน คุณย่าบอกว่า
จะไม่บอกเขามันก็หน้าเกลียดเห็นหน้ากันทุกวัน แขกก็ไม่ได้บอกใครมากหรอก ญาติสนิทแล้วก็คนที่สนิทจริงๆเท่านั้น
พี่พีทเองก็บอกแค่เพื่อนที่สนิทจริงๆเพราะพี่พีทเองมีเพื่อนที่เมืองไทยก้ไม่ได้มากมายอะไร
แล้วก็มีพวกผมเนี่ยแหละ แล้วผมก็ชวนพวกเพื่อนที่มหาวิทยาลัยมาด้วย คุณย่าเองก็เชิญแค่
ผู้ใหญ่ในสมาคมแล้วก็คนสนิท อย่างป้าชู แล้วก็แม่ขิง แม่อิค แล้วก็เพื่อนๆคุณย่า
แต่งานนี้ก็เป็นการบอกมาร่วมบุญบวชพระเฉยๆ ไม่ได้มีงานเลี้ยงอะไร แล้วก็ไม่รับซองด้วย
ทุกอย่างจะทำให้เรียบง่ายที่สุด แต่บางทีภาระทางสังคมมันก็มีผูกมัดอยู่
ไอ้จะไม่บอกไม่เชิญก็จะน่าเกลียด ก็เลยต้องทำให้เงียบแล้วก็ง่ายที่สุด เฉพาะที่จำเป็น
เพราะคุณย่าเองท่านก็มีหน้ามีตาทางสังคม การจัดงานเงียบๆเลยเป็นอะไรที่ยากสำหรับท่าน
แต่ถ้าจัดงานใหญ่นี้ สบายมาก ฮ่าๆๆ แต่ผมก็เห็นด้วยกับพี่พีทนะ ที่จัดแบบเรียบง่าย
เพราะพี่พีทดูจะตั้งใจกับการบวชครั้งนี้มาก คงอยากจะปฏิบัติให้เต็มที่ เพราะตัวเองมีเวลาน้อย

"โอ๊ยยยย อิ่ม" ไอ้โยชิ เริ่มปลดเข็มขันักเรียนออก
"อิ่มขนาดนั้นเลยหรอลูก โยชิ"
"ครับคุณย่า โยชิอิ่มมาก"
"ฮ่าๆๆ"
"พี่ว่านะแกต้องป็นชูชกกลับชาติมาเกิดแน่ๆไอ้โยชิ"
"ชิ"
"มีของหวานนะลูก"
"อะไรอะครับคุณยา"
"เฉาก๋วย"
"โอเช" มันยังไหวอีกนะไอ้โยชิเนี่ย เรื่องกินมันสู้ตายบอกแล้ว
นั่งทานเฉาก๋วยกันจนหมด แล้วก้ได้เวลาช่วยกันเก็บล้าง คุณย่าพี่พีท พี่บุ้งพี่อ้นก็ไปนั่งคุยเรื่องงานกัน
เพราะใกล้เวลาเข้ามาทุกทีแล้ว พวกผมช่วยกันเก็บล้างแปปเดียวก็เสร็จแล้วก็มานั่งคุยกับคุณย่า
"แล้วคืนนี้จะค้างที่นี้กันหรือเปล่าเด็กๆ"
"คงไม่ได้ค้างอ่ะครับคุณย่า การบ้านเพียบเลยครับ เดี๋ยวนี้ไปลอกเพื่อนเหมือนตอนเรียนมัธยมไม่ได้แล้วด้วยครับ"
"เดี๋ยวกูไปส่งมึงก็ได้ไอ้เป็ด" ไอ้อิคมักอาสาไปส่งเพื่อนๆเสมอ
"เดี๋ยวพี่เฟียตมารับ"
"เดี๋ยวนี้ไม่ได้นอนบ้านเลยสิมึงอ่ะไอ้เป็ด"
"นอน เสาร์อาทิตย์"
"แล้วเฮียไม่บ่นหรอไม่ช่วยเค้าขายของอ่ะ"
"ไม่บ่นหรอก เขาอยากให้ตั้งใจเรียน"
"แต่ก็ดันมีผัวซะก่อน" ว่าคนอื่นไม่ดูตัวเองเลยไอ้โยชิ
"แหม๋ไอ้โยชิ ว่าคนอื่นไม่ดูตัวเองเลยนะ แกล่ะ ใจแตกตั้งแต่ม.4 พอกับไอ้ภูอ่ะ"
"กูว่าแล้ว อุตส่าห์เงียบแล้วนะเนี่ย วกมากัดจนได้" พี่พีทก็ขำแล้วก็โอบเอวผมเข้ามานั่งใกล้ๆ
"พอกันทุกคนแหละมั้ง" คุณย่าแซวแล้วก็อมยิ้ม
พวกเรานังคุยกันจนดึกแล้วพี่เฟียตก็มาถึง
"สวัสดีครับคุณย่า"
"สวัสดีลูก ทานอะไรมาหรือยัง"
"ยังเลยครับ ว่าจะมาฝากท้องกับคุณย่าเนี่ยแหละครับ"
"ไม่มีอะไรเหลือแล้วพี่เฟียต ผักชียังหมดเลย ฮ๋าๆๆๆ"
"อ่าวหรอ"
"เวอร์ไปไอ้โยชิ ป่ะพี่เฟียต เดี๋ยวน้องภูหาข้าวให้ทาน"
"ดีๆลูก"
ผมลุกขึ้นเดินเข้าไปในครัวพี่เฟียตก็เดินตามมาแล้วคนที่เดินตามมาอีกคนก็คือไอ้เป็ด
"ยังมีไก่เหลืออีกครึ่งตัวพี่เฟียตโชคดีมากเลย ยกไปไม่หมดเมื่อเย็น"
"รอดตายแล้ว"
"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวน้องภูเจียวไข่ให้อีกอย่างนะ"
"ขอบคุณครับ เสียดายจังมาไม่ทันสุกี้"
"น้องภูทำให้ถ้วยหนึ่งเอาไหม ผักยังอยู่พวกกุ้งปลาหมึกก็ยังอยู่"
"ลำบากหรือเปล่า"
"ไม่หรอก ทานข้าวกับไก่ไปก่อนนะ งั้นไม่เจียวไข่แล้วนะ เออใช่มีข้าวผัดกระเทียมด้วยเดี๋ยวน้องภูเวฟให้นะพี่เฟียต"
"ขอบคุณครับ"
"เอ้าไอ้ป็ด ยืนทื่ออยู่ทำไมล่ะ มาช่วยกันดิ"
"ให้กูช่วยอะไรอ่ะ"
"หยิบผักในตู้มา ผักสุกี้อ่ะ แล้วก็พวกเนื้อสัตว์ น้ำซุปในหม้อนั้นเอาตั้งไฟสิ"
"สั่งทีละอย่างดิว่ะ เอาอะไรก่อนนะ"
"ผักกับเนื้อสัตว์ที่คุณย่าหมักไว้ในกล่องนั้นอ่ะ"
"เนี่ยนะ"
"เออ"
"พี่เฟียตเปลี่ยนมาทานมาม่าไม่ได้หรอ"
"ไอ้เป็ด มึงนี้สงสัยให้พี่เฟียตทานแต่มาม่าล่ะสิ"
"เปล่า บางวันก็ไวไว"
"กล้าพูดนะมึง เสน่ห์ปลายจวักอ่ะผัวรักจนวันตายนะจำไว้"
"ก็ทำเป็นแต่ก๋วยเตี๋ยวเป็ด เป็ดพะโล้แค่นั้นแหละ"
"ลองทำไข่พะโล้สิ ไลน์เดียวกัน ทำอาหารเดี๋ยวนี้ง่ายจะตายเปิดยูทูปก็มีสูตรให้แล้ว หัดทำให้พี่เฟียตทานซะบ้าง อยู่กันสองคนก็หัดเตรียมดินเนอร์ใต้แสงเทียนบ้างอะไรบ้าง"
"กูเน้นเรื่องบนเตียง เรื่องอาหารไม่เน้น"
"มึงนี้นะ"
"ล้อเล่น แล้วจะลองทำตามที่มึงแนะนำนะไอ้ภู เผื่อพี่เฟียตจะหลงกูแบบที่พี่พีทหลงมึงหัวปักหัวปำ"
"แค่นี้พี่ก็หลงจะแย่อยุ่แล้ว" พี่เฟียตพูดแล้วก็ส่งยิ้มหวานๆมาให้
"เห็นม่ะ บอกแล้วให้เน้นเรื่องบนเตียงแบบกู"
"กูเน้นทั้งบนเตียงแล้วนอกเตียงเว้ย"
"ย่ะ"
ช่วยกันทำอาหารให้พี่เฟียต ก็ได้สุกี้น้ำหนึ่งชาม ข้าวผัดกระเทียม แล้วก็ไอ้เป็ดเจียวไข่ให้พี่เฟียตอีกจาน
แถมด้วยไก่ย่างห้าดาวรสต้นตำรับ อิอิ เท่านี้ก็อิ่มแล้วพี่เฟียต
"เป็ดเอาน้ำมาให้พี่เฟียตด้วย"
"อืม"
"ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่พีทถึงรักมึง เพราะมึงใส่ใจทุกรายละเอียด"
"ไม่ยากหรอกเป็ด มึงทำได้ แล้วก็ทำได้ดีด้วย"
"พี่ภู"
"อะไร"
"คุณย่าให้มาถามว่ามีอะไรให้พี่เฟียตทานหรือเปล่า"
"มี"
"โอเค"
แล้วผมก็เดินออกมาจากในครัวปล่อยให้สองคนผัวเมียนั้นเขาอยู่ด้วยกันตามลำพัง
ผมเดินมาพร้อมไอ้โยชิ คุณย่าก็ถามว่ามีอะไรให้พี่เฟียตทานบ้างผมก็ตอบไปตามนั้น
พี่เฟียตทานข้าวอิ่มก็มานั่งคุยด้วย ไอ้เป็ดก็ทำหน้าที่ภรรยาที่ดีล้างจานชามให้
"อิ่มไหมลูกเฟียต"
"มากๆเลยครับ อร่อยด้วย"
"แล้วเจ้าเป็ดล่ะ"
"ล้างจานครับ"
"เดี๋ยวพี่เขาจะบวชวันที่29 วันที่28เฟียตมาค้างที่นี้นะลูก"
"งั้นเฟียตมาค้างตั้งแต่วันที่27เลยดีกว่า เผื่อจะได้ช่วยอะไรบ้าง"
"ดีเลยลูก"
"งั้นพวกเราทุกคนมาค้างตั้งแต่วันที่27เลยนะ" ขิงเสนอ ทุกคนก็เห็นด้วย
ดูเหมือนว่าคนจะบวชยังไม่ตื่นเต้นเท่าพวกผมเลย ฮ่าๆๆๆ
ดึกแล้วเพื่อนๆผมก็ลาคุณย่ากลับบ้านใครบ้านมัน ผมกับพี่พีทเดินไปส่งเพื่อนๆทุกคนพร้อมคุณย่า
เพื่อนๆกลับไปหมด เราห้าคนย่าหลานก็เข้าบ้าน
"ขอบใจมากนะลูกพีท" คุณย่าตบที่ไหล่พี่พีทเบาๆ
"มันเป็นหน้าที่ของพีทครับ แล้วพีทก็เต็มใจทำด้วย"
"ขอบใจมากลูกขอบใจ" คุณย่าก็กอดพี่พีท พี่พีทก็กอดคุณย่า เป็นภาพที่หน้าประทับใจมาก
พี่บุ้งก็กอดคอผม พี่อ้นเองก็ยืนยิ้มไปด้วย
"เข้าบ้านกันดีกว่า แยกย้ายกันไปนอนได้แล้วลูกไป" คุณย่าคลายอ้อมกอดออก แล้วก้เอามือเช็ดน้ำตา
เป็นน้ำตาแห่งความดีใจน้ำตาแห่งความสุข คนหนึ่งคนบวช แค่คิดจะบวชผมว่าก็ได้บุญแล้วนะ
ดูสิคนรอบตัวต่างก็มีความสุขกันทั้งนั้น อยากจะขอบุณพี่พีทเช่นกัน
"เดี๋ยวน้องภูครบบวชปุ๊ปจะบวชให้คุณย่าปั๊ปเลยนะครับ"
"จ้ะ ขอบใจนะลูก"
"จะบวชชีหรอ" พี่บุ้งกวนประสาทอีกแล้ว
"คนนะไม่ใช่กล้วย"
"อัยย่ะ"
"ไปนอนกันได้แล้วลูก ช่วยกันปิดบ้านไป ย่าไปอาบน้ำอาบท่าก่อน"
"ราตรีสวัสดิ์ครับคุณย่า"
"จ้า รีบนอนนะลูกพรุ่งนี้ต้องไปมหาวิทยาลัย"
"ครับบบบบบบบ"
คุณย่าขึ้นไปนอนแล้ว พี่บุ้งทำหน้าที่ปิดบ้าน ผมกับพี่พีทก็เดินขึ้นข้างบนกัน
เข้าห้องมาปุ๊ปพี่พีทก็ล้มตัวลงนอนไปกับเตียงทันที
"น้ำยังไม่ได้อาบเลย นอนทำไม"
"มาใกล้ๆดิ เดี๋ยวบอก"
"อย่ามาหลอก ไม่เชื่อหรอกน่ะ"
"มาให้กอดหน่อย เร็ว"
"ไม่เอาจะไปอาบน้ำแล้ว ไปอาบแล้ววนะ ไม่รอแล้วด้วย"
"อาบด้วยยยยยย"
ผมเดินเข้ามาในห้องน้ำ ถอดเสื้อผ้าใส่ตะกร้า แล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ พี่พีทก็ทำแบบนั้นเช่นกัน
"แช่น้ำกันนะ" พี่พีทชวนผม ผมก็มองน้ำแล้วก็ยิ้มให้ เดินไปเปิดน้ำใส่อ่างแล้วก็เทครีมที่ใช้สำหรับแช่น้ำลงไป
ระหว่างที่รอน้ำเต็มอ่าง ผมก็ไปเปิดฟักบัวล้างตัวก่อน พี่พีทมันก็ยืนดูแล้วก็อมยิ้มอะไรของมันก็ไม่รู้
"ยิ้มอะไร"
"ขาว"
"ทะลึ่ง"
"ชมว่าขาวก็หาว่าทะลึ่งอีก"
"กล้าที่จะเถียงนะ ทั้งๆที่หลักฐานอยู่คาตัว"
"ฮ๋าๆๆๆ" แล้วพี่พีทมันก็เดินเข้ามาใต้สายน้ำ แล้วก็รัดตัวผมไว้แน่น
"เบาๆดิ เดี๋ยวลื่นล้ม เดี๋ยวสระผมให้นะ หลับตา"
ผมก็จัดการสระผมให้พี่พีท พี่พีทก็ยืนนิ่งให้ผมสระผมให้
เราก็ช่วยกันสระผมอาบน้ำนั้นแหละ แล้วก็ลงไปแช่ในอ่าง
"พี่พีท"
"ครับ ฟ๊อดดดดด"
"ถ้า........"
"เอาอีกแล้ว จะถ้าอะไรอีกล่ะ "
"โห่ ฟังก่อนดิ"
"อ่ะว่ามา"
"ถ้าคุณพ่อพี่พีทกลับมา แล้วไม่ชอบน้องภูอ่ะ"
"ไม่มีทางหรอก พ่อพี่อ่ะถูกเลี้ยงมาโดยคุณย่านะ แล้วท่านก็ซึมซับวัฒนธรรมต่างประเทศอีก เรื่องแบบนี้พ่อพี่รับได้อยู่แล้ว คอนเฟิร์ม แล้วยิ่งมาเจอลูกสะใภ้น่ารักขนาดนี้รับรองมีแต่จะหลงล่ะสิไม่ว่า"
"แล้วคุณพ่อพี่พีทรู้ไหมว่าพี่พีทเป็นเกย์อ่ะ"
"รู้ครับ"
"แล้วท่านไม่ว่าอะไรหรอ"
"ตอนแรกก็ตกใจนิดหน่อย แต่ท่านก็ถามว่าแน่ใจนะ พี่ก็ตอบว่าแน่ใจ หลังจากนั้นท่านก็ไม่ว่าอะไร"
"อืม แล้วถ้าคุณพ่อกับคุณแม่พี่พีทไม่ชอบน้องภูล่ะ"
"ไม่มีทางหรอก พี่มั่นใจ น้องภูเป็นแบบนี้ใครๆก็รักเชื่อพี่สิ"
"แล้วถ้ามันไม่เป็นอย่างนั้นล่ะ"
"จะกลัวอะไรล่ะ เรามีคุณย่าเป็นแบ็คใหญ่นะ ไม่ต้องคิดมากหรอก คุณพ่อพี่มาแป๊ปเดียว บวชพี่เสร็จก็กลับแล้ว อยู่ไม่ถึงอาทิตย์หรอกน่ะ ทนหน่อย"
"มันไม่ใช่คำว่าทน แต่ต้องทำให้ท่านรักน้องภูสิ"
"เชื่อพี่เถอะ  พ่อพี่นิสัยคล้ายๆพี่เนี่ยแหละ ลองพี่เลือกแล้วยังไงพ่อก็ต้องชอบ"
"มั่นใจขนาดนั้นเชียว"
"ใช่"
"แล้วคุณพ่อพี่พีทใจดีไหม"
"ใจดีสิ มากด้วย"
"แล้วคุณแม่อ่ะ"
"ใจดีมากกว่าพ่อซะอีก"
"หลอกกันเปล่าเนี่ย"
"มั่นใจขนาดนั้นเชียว"
"จำไว้นะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นจะไม่มีใครพรากเราสองคนออกจากกันได้ นอกจากเราสองคนจะไม่รักกัน"
"แล้วพี่พีทจะไม่รักน้องภูหรือเปล่าล่ะ"
"ไม่มีทางหรอก พี่รักใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากคนนี้ ฟ๊อดดดดดดดด"
"ขอบคุณครับ จุ๊บ"
นอนกอดกันอยู่ในอ่างนั้นแหละ ไม่ได้พูดอะไร ในใจก็กังวลนะ เพราะนี้เป็นครั้งแรกที่ผมจะเจอครอบครัวพี่พีท
ผมเชื่อว่าใครๆหลายๆคนที่เคยเจอพ่อแม่ของคนที่เรารักครั้งแรกคงจะเข้าใจความรู้สึกของผมขณะนี้
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นขอให้พี่พีทยืนอยู่ข้างๆผม ผมพร้อมที่จะเผชิญทุกปัญหา
"เลิกคิดเรื่องพ่อแม่พี่ได้แล้ว ไม่มีอะไรน่ากลัวอย่างที่คิดหรอก"
"อื้อ"
"อ่อมีอยู่อย่างหนึ่ง"
"อะไรอ่ะ"
"อย่าน่ารักเรี่ยราด"
"หืมมมม"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"ป่ะขึ้นเหอะ เริ่มหนาวแล้ว"
"ยังไม่ได้.........."
"ไปบนเตียงโน่น"
"ป่ะๆๆๆๆ"
ทีนี้ล่ะไวเชียวพี่พีท เรามายืนล้างตัวอีกครั้ง พี่พีทเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาห่อตัวผมไว้
แล้วก้ไปนั่งที่ปลายเตียง มือก็ถูกห่อไว้แน่นไปหมด พี่พีทเดินไปเอาผ้าขนหนูมาเช็ดหัวให้
"เช็ดตัวเองก่อนดิ น้ำหยด" แล้วพี่พีทมันก็เช็ดหัวเช็ดตัวด้วยผ้าผืนเดียวกับผมนั้นแหละ
แล้วก็มาเช็ดหัวให้ผม พี่พีทค่อยๆเช็ดผมทีละส่วนเบามือมาก ยิ่งมองหน้ายิ่งรับรู้ได้
ถึงความอบอุ่นจากผู้ชายคนนี้  หลายปีที่ผ่านมา ตั้งแต่วันแรกที่เราตกลงคบกัน
พี่พีทยังทำทุกอย่างให้ผมเหมือนเดิม ดูแลดีทุกอย่างไม่เคยละเลย และทุกอย่างที่พี่พีททำให้
ล้วนออกมาจากใจ ทั้งตั้งใจและใส่ใจทั้งสิ้น ส่วนสำคัญของความรักอีกอย่างก็คือ ความมั่นคง
"ยิ้มอะไร" พี่พีทถาม
"พี่พีทจำวันแรกที่พี่พีทเช็ดหัวให้น้องภูได้ไหม"
"จำได้สิ ทำไมจะจำไม่ได้ น้องภูอายจนหน้าแดง ไม่กล้ามองหน้าพี่ด้วยซ้ำ ได้แต่ก้มหน้ามองพื้น"
"ก็มันเขิลนินา"
"เดี๋ยวนี้ไม่เขิลแล้วสินะ ฮ่าๆๆๆ"
"คนบ้า"
"โอ๊ย มากัดพี่ทำไมเนี่ย"
"หมันเขี้ยว ไม่ไรไหม"
"ไม่มี แต่เดี๋ยวพี่จะกัดคืนทั้งตัวเลย" แล้วพี่พีทก็อุ้มผมนอนลงบนเตียง แล้วก็ค่อยๆเปิดผ้าท่ห่อตัวออก
"ปิดไฟก่อนไหม"
"ไม่อ่ะ อยากเห็นชัดๆ" ไอ้บ้าเอ๊ยคนเขิลนะเว้ย แล้วพี่พีทก็เปิดผ้าเช็ดตัว ออกจนหมด
เผยให้เห็นเนื้อขาวเนียนของผม แล้วพี่พีทก็จัดการกระตุกผ้าเช็ดตัวของตัวเองออกจากเอว
ร่างสูงขาวเนียน หุ่นเฟิร์ม ไรขนอ่อนๆบริเวณสะดือเรียงตัวเป็นแนวยาวไปสู้เบื้องล่าง
พี่พีทเป็นผู้ชายที่ไไม่ค่อยมีขนมากนัก จึงทำให้ดูสะอาดตา ไม่อยากจะละสายตาเลยทีเดียว
"เดี๋ยวตัวเป็นลายโดนดุนะ" ผมก็ปรามพี่พีทไว้สักหน่อย ฮ่าๆๆๆ พี่พีทมันก็อมยิ้ม
แล้วก็ก้มลงหอมแก้ม ก่อนจะเลื่อนลงไปหอมส่วนอื่นๆเกือบทั้งตัว
แล้วก็กลับมาหยุดอยุ่ตรงกลางลำตัวของผม แล้วก็จัดการกับทงอีทันที
พี่พีทใช้เวลาอยู่ตรงนั้นนานมาก นานจนผมเกือบจะทนไม่ไหวแล้ว
ผมเลยต้องดันพี่พีทออกจากส่วนนั้นก่อน ก่อนที่จะเอาไม่อยู่ เดี่ยวน้ำจะท่วมทะลัก
"พักก่อนได้ไหม"
"ฮ่าๆๆๆ" พี่พีทก็ล้มตัวนอนข้างๆผม  แล้วก็จับมือผมไปจับไอ้จูมงเอาไว้
ผมก็เลยขึ้นไปนั่งบนตัวพี่พีท แล้วก็จุ๊บลงไปที่ปากทีหนึ่ง พี่พีทก็เอามือกดต้นคอไว้
แล้วก็แทรกลิ้นอุ่นๆเข้ามาในปาก  พี่พีทคลายมือออกผมก้จัดการกับไอ้จูมงทันที
พี่พีทจัดการกับทงอีของผมยังไงผมก็จัดการกับไอ้จูมงอย่างนั้นแหละ
แต่ไอ้พี่พีทเนี่ยสิ มันจ้องมองผมตาไม่กระพริบเลย
"มองทำไมไม่ต้องมอง"
"เอ้า เกิดไม่พอใจพี่กัดของพี่ขาดทำไง"
"ไอ้บ้า" หลังจากนั้นพี่พีทมันก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่กัดริมฝีปากแน่นบางครั้งก็มีเสียงซี๊ดปากออกมา

พี่พีท.........

ไอ้ตัวเล็กของผมกำลังทำผมใจจะขาด นั่งคุกเข่าตรงหว่างขาผมอยู่ ตัวก็ข่วจั้วปากแดงน่าจูบ
แต่ตอนนี้เขากำลังคุยอย่างแนบชิดกับไอ้จูมงของผมอยุ่ ยิ่งนับวันยิ่งเก่งขึ้นทุกวัน
ทำรักให้ผมทีใจผมจะขาดให้ได้ ทุกครั้งที่ผมมีอะไรกับน้องภูมันไม่ใชเพราะความต้องการ
แต่มันออกมาจากความรักจริงๆ เพราะรักถึงต้องการ ไม่ใช่ต้องการเพราะความอยาก
เจ้าตัวเล็กของผมคงเหนื่อย เงยหน้าขึ้นเสยผม เหงื่อผุดตามไรผม ปากเยิ้มแดง
ยิ่งทวีความเซ็กซี่ความน่ารักมากขึ้นอีก ผิวกายที่ขาวอมชมพูไปทั้งตัวทั้งหอมทั้งนุ่ม
เป็นอีกสิ่งที่ผมหลงใหลแล้วก็หวงมากๆด้วย แต่ทั้งหมดก็ไม่เท่าจิตใจที่แสนดีของเด็กคนนี้
ผมหวงที่สุด หวงดวงใจดวงนี้ของผมมาก
เจ้าตัวเล็กล้มตัวลงนอนบนตัวผม สงสัยจะเหนื่อย ฮ่าๆๆๆ ผมก็เลยโอบเอวไว้
แล้วก็จัดการจับนอนหงายไปกับเตียง ผมหยิบเสื้อเกราะมาสวยใส่ทันที
แล้วให้ไอ้จูมงทำหน้าที่ของมันให้สมบูรณ์ อาการเกร็งเล็กน้อยเมื่อไอ้จูมงทำหน้าที่ของมัน
ความอุ่นจากร่างกายน้องภูถ่ายทอดมายังไอ้จูมงของผม พร้อมการบีบรัดจนแน่น
ผมโน้มตัวลงไปจูบปากแดงๆจนเจ้าตัวผ่อนคลายแล้วก็เอามือมาประกบที่ท้ายทออยผม
ผมก็เริ่มเดินเครื่องทันที  น้องภูกัดริมฝีปากแน่นเบียงหน้าไปกับหมอน
ผมก้มลงไปหอมแก้มเป็นระยะๆ น้องภูดูสนุกไปกับผมแล้ว เสียงที่ออกมาทำให้ผมยิ่งตื่นตัว
ก็เลยจัดกานช้อนตัวน้องภูมาวางบนหน้าขา โดนที่เรายังรวมร่างกัน น้องถูกอดคอผมไว้
แล้วปรกกฏการณ์แผ่นดินไหวระหว่างสองเราก็เกิดขึ้น ฮ่าๆๆๆๆ
"อื้อออออ พี่  พี่พี ท อ๊ะ อ๊าาา"
"ปล่อยเลย"
แล้วน้องภูก็ปล่อยน้ำรักมาแต็มตัวผมเลยครับ มันก็ยิ่งรัดไอ้จูมงของผมแน่นขึ้นเข้าไปอีก
แล้วผมก็วางน้องภูลงบนเตียงแล้วก็จัดการอีกสองสามที ก็ถึงฝั่งฝัน ฮ่าๆๆๆๆ
"เสร็จแล้วก็เอาออกไปดิ" น้องภูบอกผมด้วยสีหน้าเขินอาย แล้วก็ค้อนใส่นิดๆก่อนจะเบนหน้าหนี
"ไม่เอาออก" เจ้าตัวก็ไม่พูดอะไรคงเหนื่อยเลยไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วย
"โอ๊ะ" ผมถอนเจ้าจูมงออกจากตัวน้องภู น้องภูก็หลุดเสียงร้องออกมาเบาๆ
ผมล้มตัวนอนข้างๆน้องภู แล้วก็มองไปทั่วร่างกาย ตัวแดงไปหมดเลย
"จะไปไหน"
"อาบน้ำอ่ะสิ"
"ไหวเปล่า เดี๋ยวพี่อุ้มไป"
"ไหว พี่พีทไม่อาบหรอ เปื้อนทั้งตัวเลย"
"ป่ะ"
แล้วเราสองคนก็ไปอาบน้ำด้วยกัน ก็ช่วยกันล้างตัวด้วยครีมอาบน้ำหอมๆนั้นแหละ
"หนาวๆๆๆๆๆๆ" ไอ้ตัวเล็กของผมหนาวจนปากสั่นแล้ว เพราะแอร์ในห้องมันเย็นมาก
ผมรีบไปหยิบผ้าเช้ดตัวผืนใหม่มาพันตัวน้องภูเอาไว้ เอาผ้ามาเช็ดหน้าเช็ดตาให้

ผมอยากดูแลคนๆนี้ตลอดไป ไม่ว่าเขาจะแก่ หรือจะเป็นอะไรก็ตาม ผมก็อยากจะดูแลเขาจนวันสุดท้ายของผม
อยากให้เขามีความสุขทุกนาทีที่เรามีกัน อยากให้เรารักกันแบบนี้ตลอดไป
อยากให้เขามีความสุขกับทุกๆเรื่อง ผมเองเวลาเห็นเขาร้องไห้ใจจะขาดซะให้ได้
ใครจะว่าผมหลงเด็กคนนี้ก็ตามใจเถอะ ก็ผมน่ะหลงจริงๆนี้นา หลงทุกอย่างที่เป็นเขา
ถ้าเราได้รักใครสักคนมากๆ เราอยากจะเห็นรอยยิ้มของเขาทุกวัน
ความรักไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย นอกจาก คนที่เรารักมีความสุข
ต่อให้วันนี้น้องภูเป็นเด็กหน้าตาธรรมดา ไม่ได้น่ารักอะไร ผมก็ยังรักเขาเหมือนวันนี้
เพราะเขาคือคนที่ผมเลือกที่จะรัก แล้วผมก็จะทำทุกวันให้เรารักกันมากขึ้น.....

"ใส่เสื้อผ้า" ผมเอาเสื้อผ้ามาใส่ให้น้องภู แล้วก็ใส่กางเกงขาสั้นให้ตัวเอง
"ปิดไฟด้วยพี่พีท"
"จ้า" ผมเดินไปปิดไฟ แล้วก็กลับมานอนกอดเมียตัวหอมๆนุ่มๆของผม
"พี่พีท"
"หืมมม"
"น้องภูรักพี่พีทนะ"
"มากไหม"
"รักมากกว่าตัวเองอีก"
"พี่ก็รักน้องภูเหมือนกัน มากกว่าน้องภูอีก"
"เอาอะไรมาวัด"
"ไม่รู้สิ แต่รู้ว่ามาก"
"มากก็มาก" แล้วเจ้าตัวแสบก็อ้อนอีกแล้ว เอาจมูกมากเขี่ยแก้มผมเบาๆ
ผมก็เลยหันไปฟัดแก้มก่อนนอนซะเลย เจ้าตัวก็หัวเราะคิกคักน่ารักชะมัด ฮ่าๆๆ
หยุดฟัดแก้มกันเจ้าตัวก็ถามโน้นถามนี้ตามสไตล์เขานั้นแหละ ผมก็ตอบไปทุกอย่าง
จนสุดท้าย ผมก็พูดอยู่คนเดียว เพราะเจ้าตัวแสบหลับไปแล้ว.........

สวัสดีครับ

ขอบคุณนะครับที่ติดตามให้กำลังใจมาโดนตลอด

ยังไงก็เม้นท์คุยทักทายกันได้นะครับ

ขอบคุณอีกครั้งครับ ขอบคุณจริงๆ

 

รักเวอร์

[Still_14OC]

ทันด้วย //น้องภูกังวลกลัวคุณพ่อสามี ไม่ถูกใจลูกสะใภ้ เหรอ คิคิ อย่าไปกลัว น้องภูน่ารักที่สุด

[lepetitnong]

น้องภูก้อน่ารักไม่เคยเปลี่ยนเลยเนอะ   

[slurpee04]

รักเรื่องนี้มากๆ รักน้องภูรักพี่พีทรักคุณย่า รักทุกคน  

[AnimajuS]

ใกล้ถึงงานแล้ว จะได้เปิดตัวกะคุณพ่อ คุณแม่สามีซะที

[jimmyjimmy]

 

จูมง กะ ทงอี ฟิชเจอร์ริ่งกันอีกล่ะ

หายไปหลายวันเลยคิดถึง

[Monkey D lufy]

รักไม่เคยเปลี่ยนแปลงงงงงงงง  อื้อหื้อ   ฮาฮ่าาาาาาาาาาา

[yayee2]

รอรับเชิญไปร่วมงานบวชจากพี่พีท-น้องภู หุ หุ
พี่พีทควรฝึกความอดกลั้นต่อสิ่งยั่วยุ(ตัวขาวๆนุ่มๆหอมๆ ปากแดงๆน่าจูบ)
และพยายามระงับต่อมหื่นได้แล้วคร้าาาบบบ... อย่าโกรธเด้อ..รักดอกจึงหยอกเล่น

[kasarus]

ช่วงนี้เก็บแต้มสะสมไว้ก่อนสินะพี่พีท

[Noo_Patchy]

  รักทุกคนเลย

[nolirin]

น้องภูจะได้เจอพ่อตาแม่ยายแล้วสิ
ทำให้หลง(รัก)น้องภูสุดๆไปเลยนะน้องภู

[nemesis]

เป็นเรื่องที่สนุกมากคนแต่งแต่งเก่งอ่านแล้วไม่มีเบื่อเลยสักตอน

[gookgik]

ดีใจแทนคุณย่าที่มีหลานๆ น่ารัก      กับโยชิเธอเป็นเด็กที่มีทั้งความน่ารัก น่าหยิก น่าตบมากๆ

พ่อ-แม่พี่พีทจะมาหาลูกสะใภ้แล้ว รับรองว่าถ้าท่านได้เห็นน้องภูต้องหลงรักแน่ๆ  น้องภูไม่ต้องกลัว  แค่เป็นตัวของตัวเอง
แถมมีแบ็กดีแบบคุณย่าและพี่พีทมีชัยไปกว่าครึ่ง

  จูมง-ทงอีก็ต่อสู้กันดุเดือดท่ามกลางความรักอันร้อนแรง   


กด + เป็นกำลังใจและขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่ะ 

 

[khunstar]

กรี้ดดดด...เปิดตัวแย้ว

[ujen]

อ่านทุกครั้งก็รักน้องภูมากขึ้นทุกครั้งที่ได้อ่าน

[littlepink]

น้องภูน่ารักที่สุดอะ >/////////<
อยากได้มาเป็นน้องชาย(?) พี่พีทจะยอมไหมนะ
55555555555555555
คนแต่งเก่งมากคะ สู้ ๆ นะคะ เรื่องสนุกมาก ๆ เลย

[CarToonMiZa]

พี่พีท&น้องภู
จากนี้ไปจนนิรันดร์     
 

[PoMArmKuB]

  อ่านแล้วอายแทนตอนนี้ มีแต่เรื่องดีๆ

[watcharet]

ยิ่งนับวันยิ่งหนุกนะนิยายเรื่องนี้   อยากให้นิยายเรื่องนี้แต่งได้ซักพันตอนเป็นอย่างต่ำ 55555

[ladymoon_yy]

ยิ่งอ่านยิ่งรักเรื่องนี้ รวมถึงครอบครัวพี่พีทและเพื่อนๆน้องภู

 

[Bowbonk]