ขอบอกว่าลืมจริงๆ ลืมลงไปหนึ่งตอน เค้าขอโต้ดน๊า.... ทุกคนๆๆๆ
*******************************************
เรื่องนี้ลงกระทู้เดียว ทยอยลงเรื่อยๆ เป้เล่าเหตุการณ์หลังวาเลนไทน์ ไห้ฟังนะครับ อันนี้เป็นเรื่องสั้นๆนะครับ เหตุการณ์อดีตที่ผ่านมา 14-15 กุมภาครับ
จากการใช้ชีวิตด้วยกันมาเกือบสี่เดือน ท่ามกลางใครต่อใครที่มองว่าจะไปรอดถึงไหน เพราะผมกับไอ้หน้าขาวมีแค่ความสัมพันธ์ทางใจกันอย่างเดียว ส่วนทางกายนั้นผมบอกได้เต็มปากเต็มคำเลยว่าผมไม่เคยได้เสียตัวแบบล้ำลึกกับไอ้หน้าขาวเลย แถมบางครั้งยังให้ไอ้หน้าขาวไปหาผู้หญิงคนอื่นด้วยซ้ำ แต่ห้ามไปหาผู้ชายโดยเด็ดขาด ถ้ารู้หรือจับได้.....ผมก็ไม่เอาไว้จริงๆ ผมรู้ ว่าผมมีข้องบกพร่องเกี่ยวกับเรื่องบนเตียงเยอะ แม้ว่านังต้องจะเป็นที่ปรึกษาส่วนตัวเรื่องนี้ มีมาดาเป็นผู้ให้คำแนะนำอยู่ห่างๆ แต่พอเอาเข้าจริงๆ ผมกลับถอดใจทุกที มันกลัวมาก จนไอ้หน้าขาวมันหัวเสีย.... จนมันไม่รบเร้าผมอีก ผมเลยเป็นหมอนข้างให้กับมัน แต่เรื่องเซ็กส์ไม่ใช่ว่าผมจะไม่ค้นคว้า เสาะหา ผมกลัว กลัวว่ามันจะทิ้งผมไปซะก่อน ผมเครียด........จนต้องไปปรึกษาจิตแพทย์ ซึ่งอันนี้ต้องยกความดีให้กับคุณลุง สามีของมาดามเขาหละ ที่ผมได้ไปคุยกับแกบ่อยๆ หลังจากที่เลิกงาน ยามที่ต้องไปบ้านของมาดาม หรือที่เจอกับคุณลุงที่บริษัทแม่ข่ายของบริษัทเรา
“การไปพบแพทย์ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวนะคุณเป้ เมื่อก่อนดาร์ลิ่งก็เป็น เขาไม่ชอบฝรั่ง ทีนี้ผมยังพาไปพบจิตแพทย์ จนหันกลับมาชอบฝรั่งไปเลย”
คุณลุงฟุ้งเป็นภาษาอังกฤษ จนผมกับมาดามมองหน้ากันแล้วยิ้ม คุณลุงชอบเรียกมาดามว่า ดาร์ลิ่ง ขณะที่มาดามเรียกคุณลุงว่า บอสส์ ส่วนผม ถ้าอยู่กันในกลุ่มก็จะเรียกเขาว่าคุณลุง ถ้าอยู่ต่อหน้าแกผมก็จะเรียกว่าคุณจอห์น ไม่ว่ามาดามจะทำอะไรก็ตามก็จะถูกใจคุณลุงไปหมด
“คุณดีทุกอย่าง ดีมากๆ”
ไม่เคยมีอะไรที่มาดามไม่ดีเลยในสายตาของคุณลุง ขนาดที่บริษัทของคุณลุงซึ่งเป็นบริษัทแม่ของบริษัทของมาดาม จัดดอกไม้ไว้สวยมาก แล้วทีนี้ผมกับมาดามก็ช่วยกันจัดดอกไม้ ประมาณว่าจะเอาไปโชว์ว่าลองจัดดอกไม้ดู
แต่ว่า....เราสองคนไม่เคยมีพื้นฐานการจัดดอกไม้มาก่อน ผลออกมาเลยไม่รู้ว่าเป็นสไตล์ไหนดี เอาวะ ไหนๆ ก็ทำกันเองเลย เราสองคนเลยยกกระเช้าดอกไม้อันนั้นไปที่บริษัทของคุณลุง
“สวยมาก ใครเป็นคนทำหละเนี่ย”
คุณลุงชมเปาะและยิ้มร่าเมื่อผมส่งกระเช้าดอกไม่ขนาดใหญ่ให้แกดู
“มาดาม”
ผมบุ้ยไปใส่มาดามที่ยืนยิ้มอยู่
“โอ......สวยมาก ดาร์ลิง คุณทำอะไรก็สวยงามไปหมด”
แล้วคุณลุงก็ไห้แม่บ้านเอาดอกไม้ที่ช่างดอกไม้เขาบรรจงแต่งเพื่อประดับที่ด้านหน้าของบริษัทออก แล้วเอาดอกไม้ที่มาดามกับผมช่วยกันจัดมาประดับแทน แถมคุยฟุ้งในหมู่ผู้บริหารกับเพื่อนๆ ของแกว่านี่หละฝีมือของมาดาม โอย.....ผมกับมาดามหละ อ๊าย อาย ........ ไม่รู้ว่าแกอาประสาทสัมผัสส่วนไหนรับรู้ว่ามันสวย ขนาดผมกับมาดามที่ช่วยกันจัดยังลงความเห็นกันเลยว่า...ไม่สวย
“ต๊าย……………………….”
นังต้องมันทำเสียงสูง เอามือกุมอก เป็นท่าพื้นฐานของกะเทยเวลาตกใจ ซึ่งถ้าเป็นนังคาร่า นังสดทำ มันคงน่ารักอยู่หรอก นี่นังต้อง......เหอ เหอ ไม่อยากบอกว่ามันทำท่าทางได้พิลึกกึกกือ มันเกย์ถึก ที่ตัวโตเป็นควายแถมสูงเหมือนเปรตอีก มันเลยทำให้หมั่นไส้ น่าถีบมากกว่าน่าชม เมื่อมันรู้ว่าผมไม่ยอมมีอะไรกับไอ้หน้าขาว
“อีนังเป้ เข้าห้องเข้าหอมีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้ว มึงจะหวงเนื้อหวงตัวไว้ให้ยมบาลหรือไง”
“ก็กูกลัว”
“มึงจะมากลัวอะไร”
นังต้องมันตวาดผมแว้ดๆ ดูท่าว่ามันคงสอนผมไม่ขึ้นแล้วจริงๆ
“หนังกูก็เอามาให้มึงดูเป็นสิบๆ แผ่น มึงดูแล้วมึงไม่อยากมั่งหรือไง”
มันยังถามผมด้วยเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ ไม่รู้ว่ามันเดือดร้อนอะไรแทนไอ้หน้าขาว มันอยู่ฝ่ายไหนกันแน่เนี่ย
“อยาก”
“อยากแล้วทำไมแกไม่ทำ”
เหอ เหอ แล้วผมจะกล้าทำเหรอครับ ตั้งแต่ไอ้หน้าขาวมันขอมาหลายครั้งต่อหลายครั้ง ผมก็ ไม่ ไม่ ไม่ มาตลอดทุกที จู่ๆ จะให้ผมลุกขึ้นมานั่งขย่มมัน ควบเป็นม้าเข้าสู่เส้นชัย มันเป็นไปไม่ได้หรอก เพราะหลังจากนั้นไอ้หน้าขาวมันไม่ได้เรียกร้องอะไรกับผมอีก นอกจากมันจะอาศัยผมเป็นหมอนข้างกอดก่ายให้ผมใจเต้นตูมๆอยู่ทุกคืน ยกเว้นว่าวันไหนที่มันอยากจัดๆ นั่นหละมันถึงจะให้ผมจัดการให้ด้วยปากหรือไม่ก็มือ ..........
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
