ขอบคุณคุณ ภัคD กับคุณ THIP มากนะคะ
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วประทับใจมากๆ ทั้งในส่วนของลีลาและสำนวนการแต่ง เนื้อหา และแม้แต่ตอนจบ
เป็นเรื่องที่บีบหัวใจคนอ่านได้เป็นระยะๆ และยิ่งบีบคั้นความรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่ฉายเรียนจบ
ฉายมั่นคงกับความรักและความรู้สึกของตัวเองมากทีเดียว
ส่วนตะวันเหมือนจะรับรู้แต่แกล้งไม่รู้ความรู้สึกของฉาย อาจเพราะมีคนที่รัก คนที่ใช่ คนที่สามารถอยู่ใกล้ๆ ได้ตลอดเวลา
ตะวันเหมือนคนขี้เหงาที่ขาดคนเคียงข้างไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะพ่อแม่ที่จากไปหรือเปล่าก็ไม่รู้
ส่วนวิธีที่คนแต่งเลือกการตายให้กับพ่อแม่ของฉาย และพี่ขุน ก็ช่างโหดร้ายจริงๆ เลย มันสะเทือนใจมากๆ
สำหรบตอนทีอ่านแล้วชอบที่สุดคือ ตอนที่ตะวันมาอยู่กับฉายที่ไชยปราการและการทำกิจกรรมต่างๆ ที่รพ. น่าประทับใจดีค่ะ
สรุปว่าชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆเลยนะคะ
ขอบคุณน้องนิวที่แนะนำให้มาอ่านเรื่องดีๆเรื่องนี้ด้วยนะจ๊ะ