หาแทบพลิกแผ่นดินไทยว่าจะโพสยังไง TT บอร์ดใหม่สวยมากแต่แบมก็เอ๋อมากพอกัน 55 ดีใจจังเลยได้อัพแล้ว 555
------------
Peunsai & Plaifah
ผืนทราย & ปลายฟ้า
Intro (ต่อ)
“โอยย ปวดหัว” ร่างบางตื่นขึ้นมาในสภาพปวดหน่วงๆที่บริเวณขมับทั้งสองข้าง สักพักอาการคลื่นเหียนอาเจียนก็ตีแผ่ขึ้นมาจนต้องรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ
“อ้วกกกกกกกกกกกก แค่กๆๆๆ โอ้ยยยย” หลังจากอ้วกเสร็จเรียบร้อยก็หมดแรงคาโถส้วมในที่สุด อาการงงเบลอยังคงมีอยู่ พยายามมองไปรอบๆห้องน้ำของตัวเองเผื่อจะทำให้หายเบลอบ้างแต่คงจะเป็นทางเลือกที่ผิด เพราะแค่ลืมตายังทำไม่ได้เลย
“So, I won't hesitate no more, no more, it cannot wait I'm sure
there's no need to complicate our time is short this is our fate I'm yours” ริงโทนเพลง I’m yours จากไอโฟนรุ่นล่าสุดที่วางอยู่บนเตียงดังเข้ามาในห้องน้ำ ทำให้ร่างบางต้องฝืนตัวเองจากการนั่งพิงกำแพงให้ลุกขึ้นเดินไปรับโทรศัพท์ในที่สุด
“ทรายครับ” ร่างโปร่งบางทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มหลังจากรับสายใครสักคนที่ไม่แม้แต่จะมองชื่อว่าใครโทรเข้ามา
“ทำไมไม่มาทำงานคะคุณทราย ฮือออ ” ผู้ช่วยคนสำคัญของเขานั่นเอง
“ใจเย็นๆ มิ้นเกิดอะไรขึ้น ผมแฮงค์มากเลยตอนนี้”
“ก็มิ้นเป็นห่วงว่าคุณทรายไม่สบายหรือเปล่า ฮืออออ” อาการเปิ่นๆของลูกน้องคนสำคัญสร้างรอยยิ้มเนือยๆบนริมฝีปากบางในที่สุด
“วันนี้ขอผมพักวันหนึ่งนะมิ้น ฝากดูสตูดิโอด้วยมีอะไรก็จดๆไว้แล้วกัน”
“ค่ะคุณทราย ถ้าไม่ไหวบอกมิ้นนะคะ ฮือออออ” เสียงสะอื้นร้องไห้ยังคงดังลอดออกมาเหมือนเดิม นี่แหละผู้ช่วยเขาขี้แยที่หนึ่งจริงๆ
“บอกมิ้นแล้วมิ้นก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี เลิกร้องไห้ได้แล้วเดี๋ยวแฟนมิ้นมาฆ่าผม หาว่าใช้งานมิ้นหนักทำไง เลิกคิดมากแล้วกลับไปทำงานซะ แค่นี้แหละ”
“ค่ะคุณทราย” ขนาดตอนวางไม่วายจะร้องไห้อีก เฮ้อลูกน้องหรือลูกสาวเนี่ยเซนซิทีฟจริงๆ
คิดแล้วปวดหัวนอนต่อดีกว่าเมื่อคืนไม่น่าดื่มขนาดนั้นเลย เอ๋ ? ว่าแต่เขากลับมาที่ห้องได้ยังไง ร่างโปร่งผุดลุกขึ้นจากเตียงทันที แต่อาการปวดหัวก็ตีแผ่ขึ้นมาจนต้องลมลงกับเตียงอีกครั้ง จนสุดท้ายก็คิดว่าช่างมันเถอะ ควรจะหายปวดหัวก่อนค่อยมานั่งคิดอีกที สุดท้ายก็ตัดสินใจมุดตัวลงในผ้าห่มผืนใหญ่ ผ่านไปสักพักด้วยอำนาจแอร์เย็นฉ่ำก็ทำให้เขาหลับไปในที่สุด
ติ้งหน่องๆ
ร่างบางสะดุ้งตื่นอีกครั้งด้วยเสียงออดดังลั่นห้อง ตาหวานเกินชายเล็กน้อยมองไปนอกหน้าต่างที่พระอาทิตย์เริ่มอัสดง อาการปวดหัวเริ่มหายไปแล้ว แต่กลิ่นแอลกอฮอล์ยังคงอยู่ครบ ร่างบางลุกจากเตียงนำพาสภาพโทรมๆของตัวเองไปที่ประตูทันที และแล้วภาพผู้ชายผมสกินเฮดที่เจอเมื่อคืนก็ปรากฏขึ้น เจ้าตัวชะงักเล็กน้อย แต่คนตรงหน้ากับทำสีหน้ายุ่งยากปนรำคาญใจออกมา
“เอ่อ มีอะไรหรอ”
“จำไม่ได้ ?”
“อะไรอ่ะ” ทรายเอียงคอมองคนตรงหน้างงๆ จำได้ว่าไม่ได้รู้จักอะไรกันเป็นพิเศษนะแล้วทำไมทำเหมือนเขาไปทำเรื่องเลวร้ายไว้ขนาดนั้นกัน
“เฮ้อช่างมันเถอะ คุณโอเคหรือยังครับ”
“เอ่อ อือ อืม”
“งั้นผมขอตัวก่อนนะ” ร่างสูงก้มหัวเล็กน้อยเป็นการเอ่ยขอตัวก่อนจะเดินจากไปแต่แล้วอะไรบางอย่างดลใจให้ทรายยื่นมือไปดึงชายเสื้อนักศึกษาของเขาไว้
“หืม”
“อ้ะ เอ่อออ คือออ …” ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยพยายามหาข้อแก้ตัวให้ตัวเองกับปฏิกิริยาอัตโนมัตินั่น เขาไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย
“มีอะไรหรือเปล่า” น้ำเสียงเย็นชาพร้อมการขมวดคิ้วของร่างสูงที่แสดงออกมาทำให้ทรายนึกในใจว่าสงสัยเขาคงจะรำคาญเราแหงๆ
“เอ่อ เปล่าๆ โทษทีๆ”
“เฮ้อ เอาเป็นว่ามีอะไรกริ่งห้องผมกดได้เสมอนะ ข้างๆนี่เองมาถูกใช่มั้ยครับ” ร่างสูงถอนหายใจหนักๆก่อนะชี้ไปที่ห้องข้างๆที่อยู่ติดกัน
“อ้ะ อ๋อ อืมๆ โอเค ขอบคุณนะ” จากนั้นร่างสูงก็เดินลากเท้ากลับห้องของตัวเองไป ทิ้งไว้แต่ร่างบางที่ยืนงงๆเอ๋อๆเบลอๆอยู่ที่เดิม
“นี่เราลืมอะไรไปวะ ไมจำไม่ได้ เออช่างแม่งอาบน้ำดีกว่า” คิดแล้วเซ็ง อาบน้ำล้างกลิ่นเหล้าดีกว่าจะได้ออกไปหาอะไรกินด้วย ป่านนี้เพื่อนเกลอแก๊งแสบคงสร่างเมากันหมดแล้วล่ะมั้ง สงสัยต้องโทรไปเช็ค
ว่าแล้วร่างบางก็จัดการอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกข้างนอกอีกครั้ง แต่หลังจากควาญหากุญแจรถปรากฏว่ามันดันไปวางอยู่ที่ห้องครัวทั้งๆที่ปกติจะวางไว้บนหัวเตียง
“นี่ใครเข้าห้องกูมาปะวะเนี่ย” หรือว่าเรื่องเมื่อคืนที่จำไม่ได้ กับไอ้ข้างห้องที่บังเอิญไปเมาผับที่มันทำงานมันจะเกี่ยวข้องกัน เฮ้ย ! แล้วบัตรเครดิตตูหายไปปะเนี่ย
ทรายรีบคว้ากระเป๋าสตางค์ออกมาค้นตรวจเช็คบัตรทุกใบอย่างละเอียดลออก็อยู่ครบ แบงก์ก็ไม่ได้หายไปสักใบ แล้วตกลงกลับมาบ้านได้ไง หรือกลับมาแท็กซี่กันนะ แต่เงินก็ไม่ได้หายไปสักแดงเดียว เออช่างมันหาไรกินดีกว่า
ทรายวิ่งเหยาะๆออกจากห้องตัวเดียงด้วยความว่องไวตรงไปที่ลิฟต์ ประจวบเหมาะกับจังหวะที่ลิฟต์เปิดมาพอดีทำให้ปะทะเข้ากับคนข้างในที่ก้าวเท้าออกมา
“โอ้ย เฮ้ยยยยยย” เสียงร้องด้วยความตกใจก่อนร่างของตัวเองจะกระเด็นหงายหลังแต่แล้วคู่กรณีกลับดึงแขนบอบบางไว้ได้ทัน
“รีบไปไหน” เสียงนิ่งๆที่รู้สึกเหมือนจะเริ่มได้ยินบ่อยๆในช่วงนี้ดังขึ้น พร้อมคิ้วเข้มๆขมวดเล็กน้อย กับหน้าเย็นชาที่มาพร้อมสกินเฮดเดิมๆ ทำให้ทรายยิ้มแหะๆออกมา
“เอ่อ จะไปหาอะไรกิน ไปด้วยกันมั้ย”
“อืม”
ชวนง่ายไปง่ายประสาคนง่ายๆทั้งคู่ แต่ในช่วงขณะนั้นเองที่ทรายคิดว่าตัวเองจะบังเอิญเจอคนๆนี้บ่อยไปไหนวะเนี่ย
----
จบแล้วกับตอนแรก นิยายเรื่องนี้ขออัพแบบสั้นๆไปเรื่อยๆนะคะ เพราะว่าติดเรื่องพี่พอยท์อยู่ TT ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ