ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม... เตียงเดียวกันวะ?
12.2
“เอาล่ะ มาเริ่มกันเลย”
การประชุมวาระระดับดาวโลกกำลังเริ่มต้นขึ้นครับ ม้านั่งใต้ร่มฉำฉาถูกจับจองโดยกลุ่มหนุ่มวิศวะหน้าตาดีสี่คน หลังจากสอบเสร็จก็ถึงเวลาซักถามข้อสงสัยทั้งหมดทั้งมวลที่พวกมันได้ตั้งเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ก็สนุกสนานเลยครับในแชทกลุ่มนะ ผมตามอ่านทีหลังงี้อ่านจนตาลาย
“เล่ามาทั้งหมดครับ เจ้าของเรื่องเชิญ”
“เล่าเหี้ยไรล่ะ เล่าไม่ถูกโว้ย”
“งั้นพวกกูจะถามล่ะนะ ตอบตามความจริงนะมึง” ไอ้ปุนเริ่มคนแรก แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพวกมันต้องนั่งจ้องผมด้วยวะ แม่งแปลกๆอ่ะ พวกมันห็ถามอะไรบ้าบอสารพัดเท่าที่จะนึกกันออก จนมาถึงคำถามสัปดนตามความคิดของคนถาม
“ตอนเอากันเจ็บมั้ยวะ”
“เดี๋ยวพอมึงโดนก็จะรู้เองแหละ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมยักคิ้วให้ไอ้ปุนทีหนึ่ง ฮ่าๆ กูไม่จนมุมพวกมึงหรอกเว่ย
“มึงเกินความคาดหมายกูไปเยอะเลยว่ะซี เห็นเอาหญิงอยู่ดีๆ สุดท้ายโดนเสียบเฉย” แหม่ อย่าแต่มึงเลยภู กูก็แอบแปลกใจตัวเองเหมือนกันแหละ
“กูไม่ได้ตั้งใจนะ ถ้าจะโทษจริงๆ สาเหตุมาจากไอ้โหน่งแหละ คืนนั้นกูไปงานวันเกิดมัน แล้วมันมาส่งกูที่หอ แล้วแม่งไม่ยอมไปส่งกูที่ห้อง มันเห็นฉรีดีกว่าเพื่อนไง ปล่อยให้กูในสภาพยิ่งกว่าหมาขึ้นห้องเอง แล้วก็เลยเข้าห้องผิด และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด”
“กรี๊ดดดด โรแมนติกจังเลย *-* ”
“กูว่าไม่น่าโทษไอ้โหน่งนะ มึงง่ายเองมากกว่า ฮ่าๆๆๆ”
“เออใช่แล้วล่ะเจ็ท กูมันง่าย กูมันใช้ร่างกายเปลือง”
“กูก็ว่างั้น ตอนเข้าไปเมื่อคืนแม่งไม่มีเคอะเขินนะครับ แหม่พลิ้วเชียว อย่างว่าแหละโดนจนชิน ฮ่าๆๆๆ”
“แสนรู้นะสัสเจ็ท”
“ก็พูดตามที่เห็นไง ว่าแต่พวกมึงได้ขอเป็นแฟนไรงี้มั้ยวะ”
“โอยยยย มึงนึกสภาพกูกับมันสิ เช็คเบ้าหน้าด้วย ให้ขอเป็นแฟนเหรอวะ มึงฝันเถอะ”
เท่าที่อ่านมา คุณเคยเห็นผมกับมันพูดถึงเรื่องละเอียดอ่อนกันบ้างมั้ย ไม่มีทางซะล่ะบอกเลย คือเหมือนอยู่ด้วยกันแบบเพื่อนมากกว่าครับ ไม่ใกล้เคียงคำว่าแฟนเลยป้ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ >_< แต่ผมชินแล้วมั้งที่มีมันอยู่ด้วย แฮร่ๆ แต่ก็ไม่ได้อยากให้มันพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องอ่อนไหวเลยนะจริงๆ การได้ยินคำพูดสยิวหัวใจจากผู้ชายที่เหมือนควายไบซันคงไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไรหรอกนะผมว่า
“ว่าแต่มึงอ่ะไอ้ภู พิชิตจิ้นน้องนิคยัง?” ไอ้ปุนถาม
“ยัง แต่เร็วๆนี้แหละ”
“อื้อหือออออ ล้ำมากเพื่อนกู ดูมึงมีเป้าหมายในชีวิตจริงจังเนาะภูเนาะ”
“แล้วมึงไม่เสือกซักเรื่องจะตายหรือเปล่าวะ”
“ตาย กูต้องตายแน่นอน วันไหนกูไม่ได้เสือกเรื่องชาวบ้านก็อย่าลืมเตือนกูด้วยนะ เดี๋ยวตายห่าขึ้นมาลำบากพวกมึงอีก”
ยกนิ้วกลางให้มันไป กวนตีนสม่ำเสมอจริงโว้ยยยยยยยเชี่ยปุนนนนนนนนน
“คืนนี้แดกเหล้าเหอะ พรุ่งนี้เรียนบ่าย”
“เออตามนั้น ชวนผัวมึงมาด้วยนะ ถือเป็น welcome drink ต้อนรับเพื่อนเขยอย่างเป็นทางการ”
“เอามันมาทำซากอะไร - - งั้นคืนนี้เจอกันสามทุ่ม กูกลับก่อนแหละไอ้กันมารอแล้ว” ผมว่าพลางเก็บของ มันไลน์มาบอกเมื่อกี้นี้เองว่ารออยู่ที่เดิมแล้ว
“เออ ไปรับนิคเหมือนกัน เจอกันสามทุ่ม”
“นั่นไง อย่าลืมพกว่าที่เมียไปด้วยนะมึง ฮ่าๆๆๆ เออเนี่ย แล้วก็เหลือมึงกับกูเนี่ย ไปเถอะเชี่ยเจ็ท กลับหอ!”
.
.
.
.
“คืนนี้เพื่อนกูชวนกินเหล้า แล้วพวกมันให้ชวนมึงไปด้วย”
“ไม่ว่างว่ะ กูมีงานต้องทำ”
ฮี่ๆๆ เข้าทางเลยงานนี้ สวรรค์เข้าข้างพี่ซีสินะ คืนนี้จะมีโอกาสส่องเด็กแล้วสิ ถึงเวลาสนุกแล้วสิ +v+
“เหรอๆไม่เป็นไร ไว้คราวหน้าก็ได้ แล้วมึงทำงานที่ไหนล่ะ”
“บ้านไอ้เฟิร์สแหละมั้ง แต่ถ้ามึงจะกลับก็โทรบอก เดี๋ยวกูไปรับ”
“ไม่เป็นร้ายยยยยย ให้ไอ้เจ็ทมาส่งก็ได้สบายมาก ไม่ต้องลำบากวนกลับมารับหรอกน่า มึงก็ทำงานไปแบบชิลๆไม่ต้องกังวลกับกูเลยนะสามีนะ”
“แน่ะ มีพิรุธ...”
“อะไรๆ มีพิรุธอะไร แค่ไม่อยากให้มึงลำบากแค่นั้นเอ๊ง บ้านเพื่อนมึงก็อยู่ตั้งไกลกว่าจะมารับกูอีก น่านะ เชื่อกูดิ”
“เออเอา งั้นก็ดูแลตัวเองดีๆ กูจะออกไปบ้านไอ้เฟิร์สเลย แล้วเจอกันที่ห้องนะน้องนิด อย่าเมามากจนไม่มีแรงล่ะ กูไม่อยากลักหลับ ฮ่าๆๆ”
“วัดถ้ำกระบอกเถอะนะถ้ามึงจะหนักขนาดนี้”
.
.
.
.
รวมตัวกันที่ร้านเดิมตรงเวลาเป๊ะแล้วก็เริ่มบรรเลงกันเลย สรุปก็มีแค่สี่คนเหมือนเดิมเพราะน้องนิคแฟนไอ้ภูไม่ว่าง คนในร้านไม่เยอะเท่าไร กำลังพอดีไม่แน่นเกินไป ไอ้ปุนเป็นคนจัดการสั่งเครื่องดื่มมา ส่วนไอ้ภูรับหน้าที่ชง ผมกับไอ้เจ็ทรอแดกอย่างเดียว
“ของกูไม่ต้องเข้มมากนะเว่ย”
“สองฝาพอ ฮ่าๆๆ”
“อมิตตาพุทธ - -”
“โห่วไรว้า ตั้งแต่มีผัวนี่อ่อนลงเยอะเลยมึง เมื่อก่อนถึงหนถึงกัน เดี๋ยวนี้โดนผัวคุมเข้มเหรอไง” ผมยักไหล่กับคำพูดของไอ้ปุน รู้หรอกว่าเชี่ยนี่กะจะยุผม แต่แม่งไม่อยากเมาครับ เดี๋ยวไม่มีแรงขัดขืนไอ้กัน คริคริคริ
ก็นั่งดื่ม ฟังเพลงและชมสาวกันไป สายตาผมดันไปสะดุดเข้ากับสาวผมสั้นหน้าตาจิ้มลิ้มที่นั่งอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหญ่อีกสามโต๊ะถัดไป คนนี้น่าจะชื่อเฟิร์นนะ แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันเพราเคยคั่วเมื่อนานนนนนนมากแล้ว เธอขยิบตาส่งยิ้มมาให้ อีกสักพักก็เดินตรงมาที่ผม
“ซีใช่มั้ย?”
“อ่าฮะ บังเอิญจริงๆเจอเฟิร์นวันนี้”
“ฟางต่างหาก”
เพล้งงงงงงง เสียงหน้ากูเอง T-T
“อ่อใช่ ฟาง นั่นก่อนดิ”
แล้วเธอก็นั่งลงเบียดผม โปรยยิ้มหวานๆให้ไอ้สามตัวที่เหลือก่อนจะหันมาพูดคุยด้วย ก็คุยกันทั่วๆไป ไม่ได้มีเรื่องราวให้ต้องรื้อฟื้นมากเท่าไรเพราะไม่มีโมเมนต์อื่นระหว่างกันเลยนอกจากโมเมนต์อินเบดสมัยผมอยู่ปีสาม ฮ่าๆๆ คิดแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองเหี้ยจังเลย ถึงแม้ว่าแต่ละครั้งจะเกิดจากการยินยอมพร้อมใจก็เหอะ
“ช่วยกินหน่อยดิ ฟางเมาแล้ว”
ฟางเอนตัวมาซบไหล่ผม เธอส่งแก้วเหล้าของเธอที่ถือมาจากโต๊ะเดิมมาให้ผม โอ้ว คือสีมันก็เข้มอยู่นะฟาง +.+ ลองจิบๆดูก่อนแม่งเอ้ยโคตรของโคตรเข้ม เพียวรึเปล่าวะเนี่ย ได้ยินเสียงไอ้สามตัวหัวเราะหึๆในลำคอ เอออย่าเยาะเย้ยกูสิ ทำใจก่อนโว้ย ผมไม่ยอมเสียฟอร์มต่อหน้ากิ๊กแน่ๆ !
“หมดแก้วเลย นะซี”
T_________T หมดก็หมดวะ ...
+_______________+ กระดกพรวด อ๋อยยยยย เสมือนท้องฟ้าวิปริตแปรปรวนทันใด
“คิกๆ เก่งจัง จุ๊บบบ”
มึนหัวแพร้บบบบบบบบ คุณเธอให้รางวัลผมด้วยการจุ๊บที่แก้มหนึ่งที ฟางถามว่าจะไปต่อกันมั้ย ผมปฏิเสธไปเพราะอะไรก็มิทราบได้ เหอๆๆ พอเธอโยกย้ายตัวเองออกจากโต๊ะผมก็ต้องขอน้ำเปล่ามาล้างคอทันที เชรด บาดคอสุดๆ
“ไงคะซี ไม่ไปส่งฟางที่หอต่อเหรอคะ อุ๊ยลืมไป เดี๋ยวนี้ผัวหวงเนอะ ไม่เหมือนแต่ก่อนอีกต่อไปแล้ว กร๊ากกก”
“พูดอยู่นั่นนะมึง เวลามึงมีผัวบ้างกูจะทำใบปลิวแจกทั่วมหาลัยเลยเหี้ยปุน”
“ขุๆๆๆ ติดต่อโรงพิมพ์เลยป่ะเดี๋ยวเอาเบอร์ให้” ยังครับยัง มันยังหน้าระรื่นกวนตีนผมอีก
“ครวย!”
.
.
.
.
“กลับดีๆล่ะพวกมึง”
หลังจากร้านเหล้าปิดไอ้เจ็ทมาส่งผมที่หน้าหอ (ไอ้ปุนก็มาด้วยเพราะพวกมันกลับด้วยกัน) ไม่ได้เมาแค่มึนจากแก้วนั้นของฟางแค่นั้นแหละ เห็นคัมรี่คันเดิมจอดอยู่ที่โรงรถ แสดงว่ามันกลับมาแล้ว ผมก็ไม่เช็คโทรศัพท์เลย ไม่รู้มันทักไลน์มารึเปล่า
ผมแปลกใจนิดหน่อยที่ห้องทั้งห้องมืด มีเพียงกลิ่นบุหรี่จางๆที่ทำให้รับรู้ถึงการมีตัวตนของใครอีกคนที่ผมคาดว่าคงสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง ผมเปิดดาวน์ไลท์ให้พอมีแสงสลัวก่อนจะออกไปหามัน
“กลับมาแล้วเหรอ”
“ยังมั้ง”
มันทิ้งบุหรี่และดึงผมเข้าไปกอด ปากมันซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอ มันลากจูบไปที่ท้ายทอยก่อนจะหยุด เราจ้องตากัน คือแม้ว่าจะมืด แต่ผมก็รู้ว่าคนตรงหน้ากำลังไม่ปกติแน่ๆครับ
“มึงเป็นไร”
“หืม? เป็นอะไร ยังไง”
“ก็ตามึงแปลกๆ”
“รู้ด้วย?”
“มีไรก็บอก”
“ซี...”
“หือ?”
“รักกูบ้างรึยัง”
“...”
ผมนิ่งไปกับคำถามแปลกๆแต่บีบเค้นหัวใจเหลือเกิน ไอ้นี่เป็นไรวะเนี่ย จู่ๆมาถามอะไรแบบนี้ ผมก็ไม่ได้คิดคำตอบไว้ซะด้วยสิ เหอะๆ ถึงแม้จะสงสัยว่ามันเกิดนึกคึกอะไรขึ้นมา แต่ก็ไม่อยากถามเซ้าซี้อะไรมักมากนัก การที่มันสูบบุหรี่ก็บอกได้ส่วนนึงแล้วว่ากำลังมีอะไรสักอย่างในใจ
“ไม่รู้ ยังไม่ได้คิดเลย ทำไมอยู่ดีๆมาถามเรื่องนี้”
“กูแม่ง... ทั้งรักทั้งหลงมึง บางทีก็งงตัวเองว่ะทำไมต้องเป็นมึง กะอีแค่คนเมาเข้าห้องผิด หึๆ”
“กูหล่อก็เงี้ยะ”
อวัยวะขนาดเท่ากำปั้นที่อกด้านซ้ายกำลังเต้นระรัวเลยล่ะครับ มันพูดออกมาแล้วว่ะ คำนั้นอ่ะ คำที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากเพศชายด้วยกัน และยิ่งเป็นมัน ผู้ชายซึ่งซึนที่สุดในโลกนี้ อธิบายไงดี... แปลกกกกกกก แปลกๆครับ ไม่ได้รู้สึกว่าตัวพองฟูเหมือนตอนที่ได้ยินคำว่ารักครั้งแรกจากเพื่อนผู้หญิงห้องเดียวกันตอนปอสี่ แต่ว่ามัน... จั๊กจี้อ่ะ มันคันๆอ่ะ ฮ่าาาาาา
“ตอบหน่อย รักกูมั้ยน้องนิด”
“บอกว่ายังไม่ได้คิด โว้ะ”
“กูจะทำไงถ้าต้องแยกกับมึง”
“...”
“...”
“มึงอยู่ไม่ไหวหรอก... ต้องคิดถึงแต่ความหล่อของกูชัวร์”
“คิดถึงปากนุ่มๆกับก้นนิ่มๆของมึงต่างหาก” กูกำลังจะซึ้งแล้วไงมึง อีกแค่นิดเดียว - - แค่นิดเดียว แต่มึงก็ทำให้กูม่ายด้ายยยยยยยยยยย
“เวรดิ”
“ฮ่าๆๆ”
“เพราะงั้นก็อย่าแยกดิสัส”
“มึงรู้อะไรมั้ย...”
ผมใช้มือประคองแก้มมันทั้งสองข้างก่อนจะออกแรงบิดไปมา
“ตอนนี้กูโคตรติดมึงเลยว่ะกัน ห้ามแยก โอเคนะ”
-----------------------------------------------------------------------------------------
ฟีลกำลังมา ขอหวาน (?) นิดนึง ฮ่าๆ
วันนี้ เครียด ไม่มีอารมณ์ทำการบ้าน อัพนิยายดีกว่าาาาา
มีเรื่องนึงอยากสอบถามค่ะ คนอ่านคิดว่าเรื่องนี้จะมีมาม่ามั้ยคะ?
ถ้ามี จะเป็นแนวไหน? บอกหน่อยนะเค้าอยากรู้ว่าคนอ่านคิดยังไงกัน 555555555+
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์และบวกเป็ดมากๆเลยน้าาาาาา
เจอกันคราวหน้านะคะอนาคตของชาติผู้น่ารักและใสๆแบ๊วๆทุกท่าน
หัวข้อ: ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม..เตียงเดียวกันวะ? {JETxPUN} บทที่ 5 03-03-60 (อ่าน 594155 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก