เป็นเรื่องที่สมกับชื่อ เธอคือ...ลมหายใจ จริงๆ คนแต่งเขียนเก่งมาก
ชอบตรงที่คนแต่งเขียนให้ความสัมพันธ์ของสองคนนี้เป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป ความรักค่อยๆซึมซาบไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายผูกพันธ์กันจนทั้งคู่เป็นลมหายใจของกันและกัน ทำให้ผู้อ่านเชื่อว่าเค้าสองคนรักกันมาจากใจจริง
อ่านแล้วไม่เบื่อ รู้สึกประทับใจ อบอุ่น นั่งอมยิ้มไปตลอดเลย
ชอบริวมาก ที่ทุ่มเทและมีความพยายามมาตลอดหลายปีเพื่อที่จะได้มาอยู่ใกล้พี่ไผ่
แม้จะเอาแต่ใจไปบ้าง แต่ก็เอาใจใส่และแคร์ความรู้สึกของคนที่รักก่อนเสมอ ทำทุกอย่างเพื่อให้คนที่รักมีความสุข จนสุดท้ายพิชิตใจพี่ไผ่ได้สำเร็จ (ทุ่มทุนสร้างขนาดนี้ ใครไม่รักก็บ้าและ)
ตอนริวอ้อนพี่ไผ่น่ารักมากๆ เหมือนเสือห่มหนังแกะ555 ตอนหลังๆเหมือนจะหื่นและเจ้าเล่ห์นะริว
พี่ไผ่ก็อบอุ่น น่ารัก แสนดีมากๆ คอยดูแลเอาใจใส่ริวเสมอ แม้จะชอบคิดมาก
ยังคิดอยู่ว่าถ้าคนที่ริวรักไม่ใช่พี่ไผ่ แล้วไปเจอคนไม่ดีเข้าจะทำไงเนี่ย เรื่องมันคงจะเปลี่ยนไปอีกเรื่องเลย
สุดท้าย รักนิยายเรื่องนี้มาก มันหวาน มันซึ้ง มันอบอุ่น
มัน.........อยากอ่านอีกอ่า