กระดานแผ่นนี้...ขอที่ให้ผมได้ไหมครับ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: กระดานแผ่นนี้...ขอที่ให้ผมได้ไหมครับ  (อ่าน 180365 ครั้ง)

ออฟไลน์ มูมู่น้อย

  • Global Moderator
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +468/-12
อืม  น่าสงสารจริง ๆแหละ  สมกับเป็นนายเอกจริง ๆ แล้วนะเนี่ย   สงสารตอนอ่านตรงนี่อะ...  อีป้าหน้าเหี่ยวๆ มันๆ เพราะเพิ่งลงจากรถไฟแล้วก็ตรงมานี้เลยโดยไม่แวะที่ไหน  มันมุ่งตรงมาที่นี้...มาหาหัวใจของมัน  เศร้า   :impress3:

ว่าแต่วิ่งหนีเค้ามานี่  เอากระเป๋าร้อยกิโลที่แบกมาไปไว้ไหนอะ หรือวิ่งกระเซอะกระเซิงมาทั้งกระเป๋า  น่าสงสารเข้าไปใหญ่  เฮ้อ    :monkeysad:

รออ่านต่อคับ  :yeb:

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
เจ้ค้าบบบบบบบบบบบบ

อย่าทำแบบนี้จิ

ไม่สมกะเปงเจ้เลยนะครับ

เข้มแข็งไว้สิครับ พูห์เปงกะลังใจให้นะครับ

พูห์ คนเลว

MyLoveMyBabe

  • บุคคลทั่วไป
สงสารเจ้จังเลยค้าบบบ...........ไม่ชอบนายแมทแล้ว :3125:


เจ้อุตสาห์เข้าใจอุตสาห์ยอม ขออย่างเดียวอย่าพามาที่ห้อง แต่นี่อารายยย น่าโมโหมั่กๆๆๆๆๆ :monkeycry2:


แบบนี้มันต้องจัดการ เจ้เอาเลยคับ  :pigangry2:

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
‘แล้วมรึงจะไปไหนวะเนี้ย มันมีที่ไหนให้มรึงไปได้วะตอนนี้’ ผมหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้แล้วก็นั่งลงเอาหน้าซุกเข่า   ถ้าใครขับมอไซค์ผ่านประตูร้อยแปดในวันนั้นแล้วเห็นไอ้บ้าหน้าเถื่อนที่ไหนก็ไม่รู้นั่งเช็ดขี้มูกอยู่ข้างทาง  นั่นแหละครับผม.......................................................................

“แกก็เลยมาทำมิวสิคอยู่ข้างถนนเหมือนคนบ้า” โอ้มันว่าให้ผมเมื่อผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง

“แล้วแกจะให้ชั้นทำอย่างไงเล่า?  ก็คนมันช๊อคนิ” ผมแยงแม้จะมีชีสเค้กของโปรดอยู่เต็มปาก

“หึ! สมน้ำหน้า  อยากจะเซอร์ไพรส์เค้า  ไงละ?  กลายเป็นตัวเองที่โดนเซอร์ไพรส์เข้าจังๆ”

“อีนี่! ใจคอแกจะตอกย้ำชั้นไปถึงไหนวะ  จะเอาให้ลงไปนอนดิ้นชักตายต่อหน้าแกเลยหรือไงนะ  เนี้ย...." ผมชี้ที่อกตัวเอง "เพื่อนแกนะแล้วก็กำลังอยู่ในอารมณ์เศร้าอยู่เว้ย!”

“เศร้า?  แต่เท่าที่ชั้นดู....ท่าทางแกไม่ได้ดูเศร้าเลยนะ”

“ฮึ!  เศร้าไปก็เท่านั้นหล่ะวะ  มีเพียงแต่ตัวเราเท่านั้นที่เศร้า  ใครหน้าไหนเค้าจะมานั่งเศร้าไปกับเราด้วย....ไม่มีหรอก  จริงมั๊ย?"

"เออนา..แก  ไม่ต้องร้อง  ไม่ต้องร้องเพื่อน โอ๋ๆๆ" โอ้เข้ามานั่งใกล้ๆ ผมที่เริ่มบรรเลงเพลงธรณีกรรแสงอีกรอบ

"หึ! แกลองคิดดูนะ  บางที...ไอ้แมทมันคงอาจจะไม่รู้ไปด้วยซ้ำหรอกว่าชั้นนะตอนนี้เป็นไง  มันอาจจะไม่สนใจเลยก็ได้ว่าชั้นจะไปอยู่ที่ไหนยังไง  จะเศร้าน้อยหรือเศร้ามากแค่ไหนมันก็คงไม่สนใจไปด้วยซ้ำ  ปากมันบอกว่ารักแต่แกลองดูที่มันทำกะชั้นสิ  มันจะรู้ไหมว่าชั้นเสียใจมากแค่ไหนกับการกระทำของมัน  คงไม่...เพราะบางทีมันเองก็อาจไม่ได้รักชั้นจริงอย่างที่มันบอกชั้นก็ได้  แกเอ้ย!  ตัวเรา...ใจเรา  เราต้องดูแลเอง  หรือแกว่าไง”

“อืมมมมมมมมม  พูดได้คมมาก...บาดไปถึงไส้ติ่งพยาธิในท้องชั้นเลยวะแก”

:pigscare2: อีนี่!  เดี๋ยวตูเอามีดปาดหน้าเลยนิ  กวนนักนะมรึง”  :pigangry2:

“แล้วแกจะทำไงต่อวะ  น้ำไหม?” มันถามเมื่อเห็นผมทำท่าจะเค้กติดคอตาย

“อืมๆ ขอบใจ” ผมเว้นช่วงเพื่อกินน้ำแป๊บหนึ่ง “ก็ไม่รู้เหมือนกันวะ  กระเป๋ายังอยู่หน้าห้องแมทมันอยู่เลย  ตอนนั้นก็ไม่ได้หิ้วติดมือมาด้วย”

“ก็มัวแต่แสดงบทนางเอกอยู่นั้นแหละ”

“เอ้า! ไม่ได้แสดงนะแกมันออกมาเองจริง  คนไร้หัวใจอย่างแกไม่มีทางรู้หรอก”

“เออ! ก็ชั้นน่ะมันไม่มีใครเอานี่หว่า”

“อู้ยยยยยยย  เชื่อตายแหละ  แล้วน้องหมอคนนั้นอะ  แกเอาไปไว้ไหนแล้ว?”

“อันนั้นไม่นับสิ  ชั้นวางมันไว้บนหิ้งแล้วเว้ย  นี่แกไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง...ตกลงแกจะเอาไงเรื่องกระเป๋า”

“แกคงต้องเป็นคนไปเอาให้ชั้นเองแล้วหล่ะ  ชั้นคงไม่เหยียบไปที่นั้นอีกเลย  พอกันที่...เข็ดจนตาย  ต่อไปนี้จะไม่กล้าไปเสนอหน้ากะทำเซอร์ไพรส์ใครแล้ววะแก”

“เออดีแล้ว  งั้นเดี๋ยวกินข้าวเสร็จเราไปเอากระเป๋ากัน”

“เรา?”

“เออซิวะ!  ใจคอแกจะให้ชั้นขับรถมือหิ้วกระเป๋าใบเท่ายักษ์ของแกอีกมือหนึ่งหรือไง?”

“แต่ชั้นไม่อยากไปนิแก  :impress: กระเป๋าชั้นใบแค่นี้เอง....เล็กออก” ผมกางแขนออกเท่าขนาดกระเป๋าให้โอ้มันดู

“เล็กกับผี!  ไม่ต้องพูดมากไปเอาด้วยกัน  แกไม่ต้องขึ้นไปเอาก็ได้แต่แกต้องรอชั้นอยู่ที่รถหน้าหอแล้วหิ้วมาเอง โอเค้!”

“เออ....ใจดำ”

“ไม่ต้องมาว่าชั้นเลย  เอ๊ะ! ใครโทรมาวะ....เฮ้ย! ไอ้แมทวะแก!”

:pigscare2: งั้นแกไม่ต้องบอกมันนะว่าชั้นอยู่กะแก” ผมบอกมันก่อนกระเถิบเข้าไปนั่งใกล้ๆ เพื่อแนบหูฟังว่าไอ้แมทมันว่าไง

“ไม่ต้องเข้ามา!!  ปากแกเรอะครีมเค้ก  สกปรก!  เดี๋ยวชั้นเปิดลำโพงให้เอง”

“เออๆ” ผมเช็ดๆ ครีมที่เลอะด้วยมือแล้วเอาไปป้ายๆ ไว้ที่กางเกงตัวเอง  แล้วเราสองคนก็สุมหัวกันคอยฟังไอ้ตัวดีว่ามันจะอ้างว่าไงบ้าง

‘หวัดดีแก’

‘หวัดดีครับพี่  พี่โอ้เจอพี่นุบ้างปะครับ?’

‘ไม่นิ’ โอ้มันเหลือบตาขึ้นสบตาผม ‘ทำไมหรอ?  มันลงมาเหรอ?  ไม่เห็นมันโทรมาบอกว่าอะไรเลยนิ  นี่ก็กำลังว่าจะโทรไปหามันอยู่เหมือนกัน’  ผมขยิบตาให้มันประมาณว่า = อ้ายยยยยยยย ตอแหลได้แนบเนียนมากเพื่อนเลิฟ

‘คือเมื่อเช้าพี่เขาเข้ามาที่ห้องผมนะครับแล้วมีเรืองนิดหน่อย’

‘เรื่องอะไร?  แกทำอะไรเพื่อนชั้นอีกหละ  แค่นี้มันก็ช้ำใจจะแย่อยู่แล้วนะ’ โอ้คงหมายถึงเรื่องที่ผมยอมให้แมทคบพี่ฐาอีกคน

‘คือพี่เขามาเจอพี่ฐาที่ห้องผมครับ’

‘อะไรนะ! แล้วมันไม่ไปโดดน้ำคลอง "เรียน" ฆ่าตัวตายไปแล้วเหรอป่านนี้?’

‘พี่อย่าพูดอย่างนั้นสิ  นี่ผมซีเรียสนะพี่’

‘เออๆ แล้วไงมีอะไรว่ามา’

‘ก็ไม่มีอะไร   ผมแค่อยากรู้ว่าพี่เขาติดต่อพี่มาบ้างหรือเปล่า  นี่ผมก็โทรหาเขาไม่ติดเลยสงสัยปิดเครื่องหนีผมไปแล้ว  ผมเป็นห่วงเขาจริงๆ นะพี่’ 

แหวะ! ผมละอยากจะอ้วก  เป็นห่วง?  ห่วงแต่ทำอย่างนี้อะนะ   :pigangry2: ใครมันจะไปทนได้

‘อืม....แล้วจะให้ชั้นทำยังไงแกไม่ลองขับรถวนๆ หามันดูหละ’

‘ลองหาแล้วครับ เนี้ยผมกำลังจะไปหาพี่ที่ห้องเพื่อจะได้ช่วยกันหา’

 :o ว้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  มันกำลังจะมาทำไงดีวะ!   ผมเลยรีบส่งภาษาใบ้ให้โอ้มันประมาณว่า = อย่านะ!  ไม่ต้องให้มันมา

‘เฮ้ย! แกไม่ต้องมาเลยนะ  ชั้น....ชั้นกำลังจะกลับบ้าน’

‘แต่ผมมาถึงหน้าห้องแล้วครับ  พี่เปิดประตูให้ผมหน่อยสิ’

 :sad5: กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  พระเจ้าจอร์จมันยอดแย่  ผมลุกขึ้นเต้นแร้งเต้นกาพร้อมๆ สองคนกับโอ้  เจี๊ยกๆๆๆๆๆ  แล้วตูจะไปอยู่ที่ไหนวะเนี้ย

‘ห้องนอนๆ’ ไอ้โอ้ทำปากพะงาบๆ ที่ผมพยายามอ่านแล้วได้ความหมายว่ายังงั้นเลยรีบวิ่งจู้ดๆ ไปซ่อนตัวแอบอยู่หลังประตูห้องนอน  ส่วนโอ้พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วเดินไปเปิดประตู

“เปิดช้าจังอยู่กับน้องหมอหรอครับ”

“ปะ..เปล้า! อยู่คนเดียว  เข้ามาสิ...เข้ามาแล้วนะ” โอ้พูดเสียงดังขึ้นนิดนึงเหมือนจะบอกให้ผมรู้ความเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นข้างนอก

“บอกใคร?”

“เอ่อ...บอก...บอกตัวเองนะ  ไง? แล้วไงแกจะเอายังไง”

“ผมก็ไม่รู้จะทำไงต่อดีพี่  พี่เค้าเข้าใจผิดนะ  จริงๆ เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่พี่เค้าเข้าใจนะพี่โอ้”

“แล้วเรื่องมันเป็นมายังไงวะ?” ผมหวังว่าตอนนี้โอ้มันคงทำหน้าตาว่าสงสัยได้แนบเนียนนะ  :sad4:

“คือเมื่อเช้าพี่เค้ามาหาผมที่ห้อง  ท่าทางคงเพิ่งลงมาจากรุงเทพฯ เห็นซื้อเม็ดหัวครกมาฝากผมสองถุง”

“แล้วไงต่อ?” โอ้มันทำเป็นเดินมาเข้าห้องน้ำเพื่อดูว่าผมที่อยู่ในห้องตรงข้ามเป็นไงบ้าง  ผมขยิบตาพร้อมส่งสัญญาณมือ = OK ให้มันไปครับ

“เค้าก็มาเจอตอนที่พี่ฐากำลังจะออกไปจากห้องพอดี”

“ห๊าส์!” รู้สึกตอนนี้เสียงแกจะสูงเกินความจำเป็นไปนิดดดดส์นะเพื่อนเลิฟ “ไหนมันบอกชั้นว่าแกสัญญาจะไม่เอาใครไปที่ห้องนั้นไง? แล้วนี่แกหลอกมันหรอกเหรอ”   :monkeycry2: ฮื่อๆ ใช่เพื่อนใช่  ด่ามันแทนชั้นหน่อยจิเพื่อนเลิฟ

“ผมไม่ได้หลอกพี่เข้า  ผมไม่เคยพาใครมาค้างที่ห้องจริงๆ ไม่เชื่อพี่โอ้ไปถามไอ้บัวหรือเจ้าของเขาได้เลย  พวกนั้นเป็นพยานให้ผมได้”

“แล้วไอ้พี่ฐานั่นมาอยู่ในห้องแกตอนเช้าแบบนั้นได้ไง?”

“ก็พี่เค้าเล่นมัดมือชกผมอะ  พี่เค้ามาหาผมตั้งแต่เช้าเพื่อที่จะมาดูว่าผมเอาใครมาค้างที่ห้องหรือไงผมถึงไม่ยอมให้เขามานอนเมื่อคืนหลังจากเที่ยวเสร็จ”

“อ้อ! แล้วไอ้นุมันเปิดประตูเข้ามาเห็นแกอยู่กับพี่ฐาสองคนในห้อง”

“เปล่าครับ  พี่นุเขามาเห็นตอนที่พี่ฐากำลังเปิดประตูออกจากห้องเพราะว่าผมไล่ให้เขากลับไป”

“เออ...ประมาณว่าสวนกัน” มันเดินเข้ามาในห้องนอนทำเป็นรื้อนั้นหานี่แล้วหันมาทำท่าเอานิ้วปาดคนตัวเองให้ผม “แล้วมันว่าไงมั่ง?”

“ก็เห็นอึ้งๆ ไป  แล้วก็ร้องไห้แล้วก็เอาถุงเม็ดหัวครกยื่นให้ผม”

“แล้วมันก็วิ่งหนีออกมาจนแกต้องมาตามหามันอยู่แบบนี้?”

“ครับ...แล้วพี่รู้ได้ไง?”

“อ๊ะ! ชั้นก็...เดาเอาสิว่าเรื่องมันต้องมาประมาณนี้  แล้วไง...ก็จริงอย่างที่คิด”  โอ้ว่าแล้วก็ลงไปนั่งหน้าคอมพ์รื้อแผ่นซีดี ส่วนผม  :try2: อยู่หลังประตูห้องนอน

“ครับ....แล้ว” แมทมันยืดคอมองไปรอบๆ ห้อง “พี่เค้าไม่ได้มาหาพี่เหรอ?”

“แล้วแกคิดว่ามันจะไปไหนได้”   :sad5: อีโอ้! อีเพื่อนเวร   แกรู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา  :serius2:

“ผมก็ว่างั้นเพราะรองเท้าพี่เขาก็อยู่หน้าห้อง”

ผ่างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงส์  :pigscare2: :3128:   :sad4:

โอ้ทำแผ่นซีดีที่รื้อๆ มาหล่นจากมือ  ส่วนผมก็หัวใจเหมือนจะหยุดเต้นจนต้องทรุดลงนั่งกับพื้นห้อง

“ตัว...ออกมาได้แล้ว  เค้ามารับกลับห้อง” แมทพูดขึ้นลอยๆ เสียงดัง

“..........” ผมกะโอ้พากับเงียบสนิทไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เกิดขึ้นจากผมกับมัน

“อยู่ไหน?” แมทลุกขึ้นเดินหาผมตรงมุมนั้นมุมนี้ในห้องจนมาเจอผมที่นั่งหน้าซีดเผือดอยู่ในห้องนอน  “อยู่นี้เอง  ปะ! กลับห้อง  ปล่อยเค้าตามหาอยู่ได้ตั้งนาน”

“มะ...ไม่ไป  ปล่อยนะเว้ย!”

“พูดเว้ยกับใคร?  เดี๋ยวๆ ปากดีขึ้นทุกวันแล้วนะช่วงนี้  เดี๋ยวกลับไปที่ห้องแล้วเรามีเรื่องต้องคุยกันหลายเรื่อง”

“ม่ายยยยยยยยยยยยยย  ใครบอกว่าจะกลับกับตัวห๊า?  ไอ้โอ้ช่วยชั้นด้วย”

“เอ่อ....เรื่องผัวๆ เมียๆ ชั้นไม่อยากเข้าไปยุ่งด้วยหรอกโว้ย  เชิญพวกแกตกลงกันเอาเอง  ส่วนแกเอง....ก็อย่าเล่นตัวให้มันมากนักกลับไปตกลงกันดีๆ กับไอ้แมทมันเถอะไป๊”

“แกพูดอย่างงี้ได้ไงห๊า?”  :pigangry2:

“พอได้แล้วตัว...ไม่ต้องไปพาลพี่โอ้เค้า  ผมกลับก่อนนะพี่แล้ววันหลังจะมาคุยด้วยใหม่” แล้วไอ้แมทมันก็เอามือใหญ่เท่าใบตาลของมันมาจับหัวผมไว้แล้วก็ลากๆ ออกไปนอกห้อง

“ปล่อยนะโว้ย  นี่หัวคนนะไม่ใช่ของเล่น”

“รู้แล้วว่าหัวคน คนที่ดื้อมากๆ แล้วก็ไม่ยอมฟังคนอื่นเขาอธิบายทำให้เค้าต้องวุ่นวายกันไปหมดมันต้องเจออย่างนี้”  แมทมันงอนิ้วชี้สองข้างแล้วเอาคลึงแรงๆ ตรงขมับผม

“แว้กกกกกกกกกกกก  เจ็บนะโว้ย  พอแล้ว  ยอมแล้วไม่ดื้อแล้ว โอ้ยๆๆๆๆ”

“ดีมาก  เอามือมานี้”  มันคว้ามือผมไปจับแล้วลากให้เดินตามไปตรงที่มันจอดรถมอไซค์เอาไว้

“ขึ้น!” มันยังสั่งผมอีกแล้วก็หน้าตาดุๆ ใส่ ผมเลยต้องจำใจขึ้นไปนั่งค่อมเบาะรถก่อนทั้งๆ ที่ตอนแรกกะว่าพอมันปล่อยมือเพื่อไปจับรถผมจะวิ่งๆๆ อีกรอบ แต่ที่ไหนได้...อดเลย

“เอามือมากอดเอวไว้สิ” มันสั่งแบบไม่หันหน้ามา  พอผมทำตามอย่างที่มันว่า...มันก็เอามือมาพาดทับจับไว้อีกทีหนึ่ง...แน่นเชียวนะมรึง  แล้วก็ขับพาผมออกไป  ตอนผ่านยามหน้าเขตบ้านพักอาจารย์  อียามนั้นก็มองจัง  มันจะมองเอาไปแทงหวยหรือไงนะ
.........................................................................




ช่วยผมด้วยคร้าบทุกคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน  :serius2:



ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
โหย แก้ตัวได้เนียนมากเลยค่า  :laugh: สงสัยจะหลุดทุกข้อกล่าวหาแน่ ๆ เลย  :haun5:

ตอนนี้ฮามั่ก ๆ ทำไปได้ไง รองเท้าก็อยู่หน้าห้องแล้วยังทำเหมือนไม่อยู่ในห้องอีก  :pigha2:  :pigha2:

 :pigha2:  :pigha2:  :pigha2:

MyLoveMyBabe

  • บุคคลทั่วไป
โอ้วนายแมทมาฉุดกระชากแบบนี้ เจ้ก็ยอมๆไปก่อนนะ... :haun6:


ดูท่าแล้วนายแมทจะหลุดพ้นทุกข้อกล่าวหา  ก็เจ้ร๊ากกกซะขนาดนั้น.. :monkeysad2:.


แต่ยังไงก็ดูดีๆนะครับ บางคนให้อภัยมากไล้วได้ใจ ชิชิ :pigangry2:

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
ความรักของพวกเรานี่ช่างซับซ้อน
ยากหาคำอธิบาย

 :try2:

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
ชิชิ

บอกแล้น

เกย์ก็ร้าย

ชายก็เลว

มีข้ออ้างสารพัด

เหมือนตรูเลย

พูห์ คนเลวๆ

abcd

  • บุคคลทั่วไป
 :laugh:  ก้อแมทมาเร็วอ่ะเล่นโทรบอกตอนอยู่หน้าห้องแย้วว  2 เรยเก็บรองเท้ามะทัน
 แล้วหลังจากนั้นจามีฉากรายต่อไปน๊า..  :kikkik:

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586

อย่ามาว่าแมทของเค้านะพวกตัวเองอะ   :monkeysad:

แต่ตอนนั้นลืมเรื่องรองเท้าไปจริงๆ ก็คนมันมัวแต่ sad อยู่นิครับ
................................................................


“คงได้ยินแล้วใช่ไหมที่เค้าพูดกับพี่โอ้เมื่อกี้นะ” มันเปิดฉากถามผมทันทีที่เหวี่ยงผมลงไปกองกับเตียงได้

“โอ้ย! เบาๆ สิ  เดี๋ยวได้ช้ำในตายกันพอดี” ผมบอกมันตาก็สำรวจผ้าปูที่นอนไปพลาง  ปรากฏว่ามันเปลี่ยนเป็นผืนที่ผมซื้อมาให้คราวก่อนโน้นเรียบร้อยแล้วครับ  เดี๋ยวๆ...เดี๋ยวจะไปรื้อผืนเก่ามาดูว่ามีคราบอะไรหรือเปล่า  กกน.มันด้วย  เอามาเช็คกลิ่นเช็คร่องรอย

“ดีเลย  ให้มันช้ำในตายไปเลย  แค่นั้นยังน้อยไป  นี่แนะๆ” แมทมันตามลงมานอนทับแล้วกัดผมครับ  ท่าทางมันจะกลายเป็นหมาบ้าไปแล้ว

“ว้ากๆ  เจ็บนะเฟ้ยไอ้หมาบ้า” สังเกตสิครับผมพูดว่า..เฟ้ย..นะ ไม่กล่าพูด..เว้ย..เดี๋ยวโดนเล่นอีก  บอกตรงๆ ผมกลัวมันจริงๆ ตอนนี้

“เจ็บหรอ? แล้วที่ทำให้คนอื่นเค้าเป็นเดือดเป็นร้อนต้องขับมอไซค์ออกตามหาหน้าตาก็ไม่ได้ล่างเนี้ยมันไม่เป็นอะไรเลยนะ  สบายใจมากเลยใช่ไหม  ใช่สิคนอื่นเค้ามันจะเป็นยังก็ช่าง  ไอ้เราสิ...ห่วงก็ห่วง  โมโหก็โมโหเนี้ย  คนๆ นี้มันไม่สำคัญไม่เป็นไรเลยใช่ไหม?” แมทมันว่าแล้วก็กัดผมตามแขนตามไหล่ตามคอต่ออีก  “แล้วเมื่อกี้ด่าใครว่าไอ้หมาบ้า?” แมทมันพลิกตัวขึ้นนั่งคร่อมผมแล้วรวบมือผมทั้งสองไปไว้เหนือหัว

“ก็ด่า....” กำลังจะหลุดคำว่า...แก  ออกไปอยู่แล้วเชียว  แต่ก็ไม่ทันได้พูดครับโดนมือมันอุดปากเสียก่อนเลยได้แต่อู้อี้ๆ อยู่ในลำคอ

“ไง?  ยังจะด่าอีกไหม?”

“ด่า!  ไอ้บ้า  ไอ้เจ้าชู้  ไอ้คน....อ้ากกกกกกส์” แมทมันก้มลงมากัดแล้วดูดแรงๆ ที่ซอกคอ

“เจ้าชู้แล้วไง?  ก็เคยบอกไปแล้วนิแล้วยังมารักเองช่วยไม่ได้”

“เออ! ชั้นมันตัดสินใจผิดเองโวย  แล้วใคร?  ใครรักแกไม่ทราบโว้ย”

“ตัดสินใจผิดหรอ?  ไม่รักงั้นหรอ?  แล้วยังพูดโว้ยอีก?  บอกว่าไม่ให้พูดไง” แมทรวบมือผมสองข้างไว้ด้วยมือใบตาลของมันเพียงข้างเดียว  ส่วนอีกมือก็เอามาตีปากผมเบาๆ

“ตัดสินในผิดแล้วไง?  เค้าไม่ปล่อยตัวไปง่ายๆ หรอก  ตัวมาทำให้เค้าชอบแล้วจะทิ้งเค้าไปง่ายๆ ไม่ได้หรอกนะ  ตัวจะต้องอยู่กับเค้า...คนเจ้าชู้คนนี้ต่อไป  จนกว่าเค้าจะเป็น..ฝ่าย..บอก..เลิก..ตัว..เอง” แมทมันก้มลงมาพูดเน้นๆ ใกล้ๆ หน้าผม

“มันจะมากไปแล้วนะโว้ย” ผมโวยวายไปก็ดิ้นไป  เหนื่อยชะมัด “ใครจะไปทนได้วะที่แฟนตัวเองไปนอนกกกับคนอื่น”

“หรอ? งั้นถ้าไม่อยากให้ไปกกคนอื่นตัวก็ลงมานอนให้เค้ากกบ่อยๆ สิ  ไหนๆ วันนี้ก็ลงมาแล้วเค้าขอใช้สิทธิ์ความเป็นแฟนกกตัวก่อนเลยนะ”

ผมกำลังจะอ้าปากค้านแต่แมทมันเอามือมาอุดปากผมไว้แล้วก็จัดการผมต่ออย่างที่มันชำนาญ  ผมก็ต้องเงียบเสียงลงตามระเบียบเพราะทั้งเจ็บทั้งเสียว  หรือว่าแมทมันจะเป็นซาดิสต์ครับ?  ผมกลัวจังเยย แง! :monkeycry2:
..............................................................................

....“หิวหรือยัง” อยู่ๆ แมทมันก็ถามผมที่นอนนิ่งๆ อยู่บนเตียงขึ้นมา

“................”

“เค้าถาม...ตัวไม่ได้ยินหรือไง?” มันเอี้ยวหน้ามามอง  ส่วนผมก็ยังนอนมองเพดานต่อไป

“ตัว.......” มันหันตัวทั้งตัวมาหาผม “หิวไหมครับ? เราออกไปหาอะไรกินกันไหม?  วันนี้เราขับรถไปกินไกลๆ ก็ได้  เดี๋ยวเค้าเป็นเจ้ามือเอง”

“..............”

“ตัว...อย่าเงียบสิ” แมทเข้ามาโอบผมเอาไว้ “ไปกินข้าวกันดีกว่านะครับ”

“เค้าถามคำเดียวแล้วจะไม่ถามอีก”

“ถามไร?” แมทมันทำหน้างงๆ

“สัญญามันยังเป็นสัญญาอยู่ใช่ไหม?”

“สัญญา....ครับ  ทุกเรื่องทุกสัญญามันยังเป็นไปตามนั้น จนกว่า....”

“จนกว่าอะไร?”  ผมถามทั้งๆ ที่ตามยังมองเพดาน

“จนกว่าเราจะเลิกรักกัน...เลิกรักนะ  ไม่ใช่เลิกกันเฉยๆ”

ผมหันไปมองตามันชัดๆ...ผู้ชายคนที่นอนตะแคงข้างเอามือเท้ายันศีรษะตัวเองอยู่ตรงหน้าผมในตอนนี้มันเป็นใครกันนะ  ทำไมคำพูดของมันเพียงแค่นี้ถึงได้ทำให้ผมมีความรู้สึกหลายอย่างเกิดขึ้นได้พร้อมๆ กัน

โมโห...ใช่  โมโหที่มันช่างพูดว่ายังรักษาสัญญาอยู่หน้าตาเฉย ทั้งๆ ที่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้ายังไม่มีพยานหลักฐานอะไรมายืนยันได้เลยนอกจากคำพูดลอยๆ ของมันเพียงฝ่ายเดียว

สับสน...ผมไม่รู้จะเชื่อในคำพูดของแมทมันได้แค่ไหนหรือจะเลือกที่จะเชื่อในสายตาตัวเอง  เชื่อในสิ่งที่ตัวเองคิดโดยไม่สนไม่ฟังเสียงคำอธิบายของแมท

หวั่นใจ...แมทมันรักผมหรอ!  ใช่เรื่องจริงหรือเปล่านะ?  รักแค่ไหน...แบบไหนกัน?

ดีใจ...ใช่  ดีใจที่คนคนหนึ่งบอกว่าเค้าจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับเราตลอดไปจนถึงวันที่เค้าจะเลิกรักเรา

เลิกรักเรา...ใช่สิ  ผมใจหายเมื่อได้ยินคำๆ นี้  มันจะอีกนานแค่ไหนนะที่วันๆ นั้นจะมาถึง

สุดท้าย...คือผมไม่รู้ว่าผมควรจะเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้หรือเปล่านะ?  ทำไมใจดวงเล็กๆ ของผมต้องมาเจอเรื่องหนักๆ ขนาดนี้ด้วยนะ บอกผมหน่อยสิครับทุกๆ คน
.......................................................................................

“ปะตัว! เค้าเสร็จแล้ว” แมทเรียกผมที่นอนอ่านหนังสือรออยู่บนเตียงส่วนกระเป๋าหนักร้อยโลของผมอยู่ในมือของแมท 

“อืม....ไปสิ” ผมรับคำแล้วเดินตามแมทออกมา 

ผมเดินตามหลังมันมาติดๆ ภาพแมทเดินตัวเอียงเพราะหิ้วกระเป๋าให้ผมเด่นชัดอยู่ในสายตา  ผมอดคิดไปเรื่อยเปื่อยกับภาพที่เห็น...มันคงทำอย่างนี้กับทุกๆ คนไม่ได้เฉพาะผมเป็นพิเศษอะไรหรอก  ต้องเป็นอย่างนี้แน่ๆ เลย

ผมกับแมทเดินมานิดหน่อยก็ถึงศาลารอรถเมล์ข้างทางแล้วรถก็มาได้จังหวะพอดีแมทหันมาพยักหน้าชวนผมให้ลุกขึ้นเดินขึ้นรถ

“ตัวเข้าไปนั่งริมหน้าต่างสิจะได้ดูวิวเพลิน” แมทบอกกับผมเมื่อเราขึ้นมาเลือกหาทีนั่งบนรถบัสปรับอากาศ ป.2

“.....”  ผมยังไม่ได้พูดอะไรออกมามากนักเพราะในหัวสมองยังหาข้อยุติให้ตัวเองไม่ได้  เหมือนแมทจะรู้...จึงไม่ได้ชวนผมคุยมากนัก  ผมเลยหันหน้าออกไปดูด้านนอกหน้าต่างตลอดเวลาที่อยู่บนรถ  จนรถวิ่งมาถึงแถวนอกเมืองแล้ว...

... “ตัวครับ” ผมหันไปตามเสียงแมทเรียก  มันมองหน้าผมนิ่งไม่พูดไม่จาแล้วยิ้มให้นิดๆ  ผมเลยแค่นยิ้มตอบกลับไป  ความจริงผมเงียบๆ มาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว พอคุยเสร็จผมก็บอกว่า

‘ช่างมันเถอะ  เค้าคงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการที่จะต้องสิ่งที่ตัวพูด’

‘มันเป็นเรื่องจริงนะตัว  แต่ถ้าตัวใช้คำว่า “ต้อง” เพื่อที่จะเชื่อคำอธิบายของเขาแล้วละก็  ตัวอย่าเชื่อเลย’

‘ขอเวลาหน่อยเถอะ  เรื่องมันยังใหม่เหลือเกิน  ยังทำใจให้รับไม่ได้จริง’

‘ครับ  เค้ารักตัวคนเดียวนะ’

‘อย่าพูดมันออกมาบ่อยเกิน  ถ้ามันไม่ได้ออกมาจากใจของตัวจริงๆ’

แมทนิ่งเงียบไปแล้วลุกออกจากตัวผม ผมลุขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาพอเดินออกมาเห็นแมทไปนั่งสูบบุหรี่อยู่หลังห้องแล้ว
ภาพเดิมๆ คนเดิมๆ แต่ผมยังประทับใจมันอยู่หรือเปล่านะ  อันนี้ผมต้องถามตัวเองซะแล้วสิ

ผมเลือกจะอยู่เงียบๆ กับแมทตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน  ผมไม่พูด  แมทที่ตอนแรกชวนผมคุยอยู่บ้างแต่พอเจอถามคำตอบครึ่งคำไปมันก็หยุดและเงียบไปเหมือนกัน  แต่มันก็ไม่ไปไหน...วนๆ เวียนๆ อยู่ข้างๆ ผมไม่ห่าง  แต่ก็ไม่เข้ามาสัมผัสตัวผม  มันคงรู้ได้มั่งว่าตอนนี้ผมไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะหยอกเล่นกัน

ทำไมผมถึงทำอย่างนี้หรือครับ?  ก็เพราะผมอยากให้มันรับรู้ถึงความไม่สบายใจที่ผมมี  อยากให้มันร่วมรับรู้ถึงผลจากการกระทำของมันบ้างแต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะรู้ได้มากน้อยเพียงใด  ผมเงียบจนกระทั้งมานั่งอยู่บนรถนี่ละครับ

“ตัว...”แมทเรียกผมอีกเมื่อผมหันออกไปด้านนอก “นะ!” แมทหงายกางมือตัวเองออกแล้วว่างลงบนตักผม  ผมมองตามไม่ขยับไหว

“ตัว..............”  คราวนี้แมทเรียกเสียงยาวขึ้น  ผมเลยเอามือไปวางบนมือแมท

“ขอบคุณครับ” แมทพูดยิ้มๆ แล้วกุมมือผมไว้ใต้กระเป๋าสะพายใบเล็กที่แมทเอามาปิดทับไว้อีกที
........................................................................



 :impress3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
ชิชิ

แล้วเจ้ก็ใจอ่อน

เสียภาพนายเอก 2007 โหม้ดดดดดดดดดดด


พูห์ คนเลวๆ

abcd

  • บุคคลทั่วไป
คำว่าเชื่อใจกัน    ไว้ใจกัน   และการยึดมั่นในคำสัญญา มานจามีอยู่จริงป่าวน๊า  :monkeysad:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
แมทนี่แน่จริง ๆ สามารถพลิกสถานการณ์ทำให้เจ้ตกเป็นรองได้  :laugh:

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
“เดี๋ยวตัวรอเค้าอยู่ที่นี้ก่อนนะ  เค้าเข้าไปเอารถที่บ้านแป๊บเดียว  เดี๋ยวออกมารับ”  ผมบอกแมทให้นั่งรอในร้านน้ำชาที่เปิดขายอยู่แม้ว่าจะเป็นเวลาบ่ายแล้ว

“ความจริงให้เค้านั่งรถสองแถวกลับเองก็ได้” แมทบอกผม  บ้านแมทอยู่อีกอำเภอหนึ่งไม่ใช่ในตัวจังหวัดอย่างบ้านผม  ก็ไกลออกไปอีกประมาณเกือบ 20 กิโลมั่ง  แต่ผมเองก็ใจดำไม่พอที่จะให้คนที่ผมออกปากว่าเป็นแฟนนั่งรถสองแถวกลับบ้านไปคนเดียว  ผมว่ามันใจร้ายเกินไป

“อย่าเลย...  เดี๋ยวเค้านั่งมอไซค์รับจ้างเข้าบ้านแล้วเอารถออกไปส่งเอง  ไม่นานหรอก  ตัวยังกินน้ำชายังทันไม่หมดแก้วเค้าก็มาถึงแล้ว”

“ครับ!  งั้นเค้ารอตัวอยู่ที่นี่นะ  รีบไปรีบมานะ  กลัว...”

“กลัวอะไร?”

“กลัวคิดถึงจนขาดใจตาย” เอาแล้วไงครับ  มุขเสี่ยวๆ เริ่มมีมาให้เห็น  แต่ทำไมผมถึยิ้มออกมาได้ก็ไม่รู้

“ไม่ให้ตายหรอก  แฟนทั้งคน”  ผมบอกแล้วหิ้วกระเป๋าเดินออกมาจากร้าน



... “หวัดดีครับยาย  หวัดดีอา”  ผมยกมือไหว้ญาติผู้ใหญ่สองคนในบ้าน...บ้านผมก็มีเท่านี้ละครับอยู่กันสี่คน  ผม ยาย น้อง และน้า(แต่ผมเรียกตามพี่สาวลูกลุงที่แยกบ้านออกไปแล้วว่าอา)  บางทีพี่สาวก็พาหลานมาค้างด้วย  หลานมันติดผมครับทั้งสองคนเลย  อ้วนขาวมากทั้งคู่เพราะบ้านผมมีเชื้อจีนครับ  ผมไหงผมดำเป็นนิลไม่รู้  อายมากเวลาต้องไปซื้อเครื่องไหว้เจ้าตอนตรุษจีนในตลาด  ถ้าร้านไหนที่ไม่รู้จักกันเขาก็จะถามว่า “ไหว้เจ้าตามจีนมันเรอะ?”  ตามบ้านป๊ะเมิงสิ!  กูนี่แหละมีอาเล่ากงกับเขาด้วยนะโว้ยเมิง

“อ้าวมากลับแล้วเรอะ?  ไปไหนมาเห็นพี่สาวสถานี(หมายถึงคนที่ผมซื้อเม็ดมะม่วงไปฝากไอ้แมทไงครับ  แถวบ้านมีคนชื่อสาวตั้งห้าคนเลยต้องระบุท้ายชื่อนิดหน่อยว่าคนไหน) บอกว่าเจอกันบนรถไฟนิ”

“อ๋อ! ไปหาดใหญ่มานะ  ไปธุระเรื่องเรียนที่มหาลัย  เลยซื้อขนมของพี่สาวติดมือไปฝากอาจารย์นิดหน่อย”

“อ้าวเหรอ?”

“ครับ  ไหนกุญแจรถอะ?  ขอหน่อยจิคุณน้า”  เวลาจะอ้อนขอของผมชอบเรียกว่าคุณน้าครับแต่ถ้าเวลาปกติก็เรียกอาตลอดจนบางที
เพื่อนๆ ที่มาเที่ยวบ้านก็สับสนเรียกตามไม่ถูกไม่รู้ว่าเป็นอาหรือน้า  ผมเลยบอกให้เรียกตามใจเหมือนที่มันเรียกชื่อผมนั้นแหละ อยากเรียกอะไรก็เรียกไปเลยกลายเป็นว่าผมมีเกือบสิบชื่อแล้วตอนนี้

“แล้วนั้นจะไปไหน?  เพิ่งจะมาถึง”

“ไปส่งเพื่อนที่บ้าน  พอดีกลับมาจากโน้นพร้อมกัน”

“อืมๆ ไปเถอะแล้วขับดีๆ นะ”

“คร้าบบบบบบบบบบ”
............................................................



“ไงรอนานไหม?  บอกแล้วว่าแป๊บเดียว” ผมรีบเดินเข้าไปทักคนที่นั่งทำหน้าน่าสงสารอยู่ในร้าน  “ไปเหอะเดี๋ยวถึงบ้านมืดแล้วที่บ้านตัวจะถามเอา  ไปก่อนนะแป๊ะตง” ผมหันไปลาแป๊ะเจ้าของร้าน อู้ย! ผมนะคนรู้จักทั้งเมืองแหละเพราะว่ายายผมเป็นคนดัง ฮ่าๆๆ  ไม่ใช่อะไรหรอก  แม่ค้าขายข้าวแกงในตลาดนะคนเขาเลยรู้จักกันทั่ว ไปไหนมาไหนยกมือไหว้กันเมื่อยมือ  นั้นเพื่อนแม่  นี่เพื่อนน้า  โน้นเพื่อนยาย  สารพัดเพื่อน  ยกเว้นเพื่อนผม

ผมไม่มีเพื่อนในตัวเมืองเลยครับเพราะผมย้ายที่เรียนบ่อย  พอมาอยู่ที่นี่ก็ดันไปอยู่โรงเรียนบ้านนอก  นั่งรถสองแถวตากฝุ่นลูกรังกลับบ้านหัวแดงทุกวันหลังเลิกเรียน  แต่สนุกนะ...เรียนกะเด็กบ้านนอก  จริงใจกันดี  เช้าด่ากันพอเย็นก็ดีกันเหมือนเดิม  แต่เรื่องด่า...ผมชนะเลิศไม่มีใครกล้าแหย่มกะผมหร้อก  ไม่เชื่อลองดูมะ

ผมพาแมทขับมาตามเส้นทางจะไปอำเภอทุ่งสง จ.นครศรีฯไปเรื่อย  มองเห็นปั๊มน้ำมันใหญ่ๆ อยู่ไกล  ใหญ่มากกกกกกกกกกกกกกกกก  มีเซเว่นด้วยครับ

“ตัวๆ  เดี๋ยวแวะปั๊มนั้นแป๊บนะ” แมทชี้บอกผม

“แวะทำไม?”

“ซื้อหมากฝรั่งเคี้ยวดับกลิ่นบุหรี่  เดี๋ยวแม่ตีปาก”

“อืมๆ”

บ้านแมทเคร่งครับเพราะพ่อแม่เป็นครูทั้งคู่แถมยายมันก็เป็นเศรษฐีณีใหญ่คับอำเภออีก  ที่ดินแถวนี้ของบ้านมันทั้งนั้นแหละ  อ๊ายยยยยยยยยยยยยส์  สะมีตูรวย?

“ไม่รวยหรอก  ของยายทั้งนั้น  ลูกแปดหารกันไม่รู้จะพอหรือเปล่า”

“ตัวก็ไปอ้อนๆ ขอมาสักแปลงสิ” ผมคุยกะแมทที่ศาลารอรถข้างทาง  แมทบอกให้ผมจอดเพื่ออัดบุหรี่เข้าปอดแล้วนั่งเคี้ยวหมากฝรั่งดับกลิ่นก่อนเข้าบ้าน  ลมทุ่งนาพัดสอบตียอดหน้าจนหัวฟูกระจายบานแฉ่ง

“ก็นี่ไงที่เค้า” แมทชี้ให้ผมดูทุ่งกว้างหลังศาลา

“หมดอ่าวเนี้ยเลยเหรอ?”

“ไม่ๆ  เฉพาะแค่ที่ติดถนนไม่กี่สิบไร่จากเสาไฟต้นนั้นถึงต้นโน้น”  แมทมันลุกขึ้นมายืนใกล้ๆ แล้วชี้ๆ ให้ผมดู

โอ้แม่เจ้า!  ทำไมมันรวยขนาดนี้.....ปล่อยไปไม่ได้เสียแล้ว  คนแบบนี้หายากตายห่า   สงสัยคืนนี้ตูต้องไปนอนคิดแผนการมาต่อกรรับมือกะอีนังฐากระเทยเฒ่านั่นซะแล้น  หมดเวลามานั่งทำหน้าเศร้ากินข้าวเคล้าน้ำตาแล้วโว้ยพี่น้องคร้าบบบบบบบ

“ตรงนี้แหละที่เค้ากะว่าจะเปิดสวนอาหาร” แมทหันมายิ้มให้ผม  แต่ฟ้าเริ่มมืดแล้วผมเลยเห้นแต่ฟันเรียงขาวเป็นตับ

“อย่างที่ตัวเคยบอกเค้าไว้นั้นเหรอ?  ดีสิ  เปิดร้านอาหารรวยจะตาย”

“เค้าไม่อยากรวยหรอก  เพียงแต่เค้าชอบทำกับข้าวนะ  เลยอยากเอาดีทางด้านนี้”

“เอาเถอะแล้วเค้าจะไปเรียนบัญชีเพิ่มมั่ง”

“เรียนทำไม?”

“อ๊ะ! ว่าไม่ได้นะคร้าบบบบบบบ  เมียเจ้าของร้านก็ต้องคอยเก็บตังค์สิครับ  ถ้าทำบัญชีไม่เป็นแล้วจะรู้ไหมว่าขายได้กำลังหรือเปล่า”

“ฮึๆ ตัวนิ” แมทมันหัวเราะครับ  ผมเลยพลอยหัวเราะไปด้วย  อ้าว! หัวเราะได้แล้วหรอตู  สงสัยเมาความรวยของไอ้แมทมันมั่ง  แต่ช่างเหอะ  ัน่งคุยกันสองคนในที่เงียบๆ โล่งๆ ลมดีๆ แบบนี้จะมัวมาโกรธกันอยู่ทำไม 

นั้นสิ! ผมตัดสินใจได้แล้วครับ  ไม่ว่าจะยังไง..ผมขอใช้เวลาที่อยู่กับแมทให้มีความสุขมากที่สุด  ไม่ว่าใครจะว่าอย่างไงก็ตาม คิดได้เท่านี้ผมก็ขนลุกวาบเลยครับไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

“ตัว...” แมทเรียกผมอีกแล้ว  ฟ้าเริ่มมืด...ไม่สิมืดแล้วก็ตอนนี้มันจะทุ่มหนึ่งอยู่แล้วเนี้ย

“ทำไมหือ?” ผมหันไปหาแมทที่เดินมานั่งลงข้างๆ ผมเมื่อกี้

‘จุ๊บ!’
แมทมันเข้ามาจูบปากผมเบาๆ  นี้มันข้างทางนะโว้ยถึงมันจะมืดไปหน่อยเหอะ

“บ้า.....”

“บ้ารัก”

“ประสาท”

“ประสาทเพราะรักตัวไง”

“บ้า!  กลับบ้านเหอะมืดแล้ว”  ผมลุกขึ้นยืน  ก็ตูเขินนิ

“ตัว....” แมทเรียกผมเสียงแบบนี้อีกแล้ว ผมจะทำไรได้นอกจากเดินเข้าไปหาใกล้ๆ แล้วแมท ก็กอดผมเอาไว้ผมก็เลยกอดตอบ  “เชื่อไหมว่ารักนะ?”

“ตรงไหน?”

“ไม่รู้สิ!”

“ไม่เห็นจะมีอะไรน่ารักเลย”

“ก็ใช่” อ้าว! อีเวร  ตุกำลังซึ้งๆ เบรคซะหัวทิ่มเลย “แต่ก็รักจนได้  ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน  คนอื่นมีเยอะแยะแต่ทำไมมันไม่รู้สึกเหมือนที่
รู้สึกกับตัวนะ” แมทเอาหน้าผากมาชนหน้าผากผมแต่ด้วยความที่มันสูงกว่าตั้ง 15 เซนต์มันเลยต้องย่อนิดหน่อย

“โอ้มันชอบบอกว่าเค้าเป็นคนมีเสน่ห์”

“อืมคงใช่มั่ง ไม่สวย ไม่น่ารัก ดำ อารมณ์แปรปรวนขึ้นๆ ลงๆ เอาแต่ใจ  ตามใจยากแต่ทำไมเค้าก็รักตัวได้ไม่รู้”  นี้แกกำลังหลอกด่าชั้นอยู่เปล่าวะเนี้ย

“งั้นกลับบ้านไปนอนเลยไป  เมียเก่าคงรออยู่แล้วม้าง”  เมียมันเคยมีเมียเป็นผู้หญิงแล้วครับสมัยมันเรียนม.ปลาย  แต่ว่าตอนนี้เลิกกันไปแล้ว  ผมละเบื่อไอ้พวกเกย์มีเมียจริง  พวกชะนีนั่นก็ไม่ดูเลย  เจอ...เป็นดูด

“พูดถึงพี่เค้าทำไม?” อ้าว! นั่นไง  มันชอบคนที่อายุเยอะกว่ามันจริงๆ ด้วยครับ  แต่ละคนที่มันคบล้วนแก่กว่ามันทั้งนั้น  มีผมนี้แหละเด็กสุดแต่ก็ยังแกกว่ามัน  มันว่าชอบคนแก่เพราะคุยกันรู้เรื่องดี  ว่าไปนั้นนะเมิง

“อ้อ! มีหวงนะ  พอกลับมาอยู่ใกล้ๆ กันแล้วมีหวง เชอะส์”

“ตัวอะ! ไม่เอาดิ  ปากไม่ดีอย่างนี้ต้อง...”

แล้วมันก็ก้มลงมาจุ๊บแรงๆ นานเลยครับ  ผมทั้งดีใจทั้งตื้นเต้นกลัวคนแถวนั้นจะมาเห็นเข้าแต่ว่ามันมืดแล้วคงไม่รู้หรอกว่าอะไรเป็นอะไร  อีกอย่างผมเราก็ยาวด้วยกันทั้งคู่คงนึกว่าเป็นผู้หญิง(ร่างยักษ์)สองคน

“บ้า นี่มันข้างถนนนะเฟ้ย”

“แล้วไง?  มันมืดไม่มีใครเห็นหรอก  ขออีกทีนะ  ดูดิจูบนิดเดียวเจี๊ยวเค้าโด่เลย” อ้าว! อีหยำฉ่า  แก้ผ้าปี้กันเลยมะเมิง

“ได้สิ”

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  วิญญาณกุลสตรีตูหายไปไหนหมดเนี้ย  แรดหรือเกิน  ตูรับตัวเองไม่ได้
......................................................




 :haun2:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ขอแค่มีความสุขกับเวลานี้ก็เพียงพอแล้ว  :yeb:

MyLoveMyBabe

  • บุคคลทั่วไป
ว่าแล้วสุดท้ายเจ้ก็ใจอ่อน ก้คนมันรักนี่เนอะ ทำไงได้ :-[

เอ ว่าแต่เจ้ตกลง ทำไรกันที่ศาลาป่าวคับ 555  :haun6:

abcd

  • บุคคลทั่วไป
มีทุกข์มีสุขคละเคล้ากันไปนี่แหล่ะรสชาติของชีวิต  :angellaugh2:

BAPE*

  • บุคคลทั่วไป
เจ้ค่ะ...เอ่อ เค้าไม่ค่อยไว้ใจแมทรุยอ่า...ดูเป็นคนที่กะล่อนมั่กๆ(คิดเอาเอง) :untrust:

แต่ว่าถ้าแมทมานรักเจ้จริงก้ดีคะ...แล้วตอนนี้เจ้หนีไปอยู่เมืองนอกแล้วรึเนี่ย... :monkeysad2:

ตามอ่านค่ะเจ้...รีบมาต่อนะเคอะ รออยู่ หุหุ :kikkik:

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
ยังไม่มาต่อ

สงสัยหาทางออกจากศาลามะได้

555555

พูห์ คนเลวๆ

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
จะว่าดูจริงๆก็จริงใจนะ
แต่ส่วนใหญ่แบบนี้ คำแก้ตัวของคนกะล่อนมากกว่า
 :3063: :3063: :3063:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
ถึงตาพูห์
ชั้นออกมาได้แล้วยะ  เค้าไม่ได้แปะผ้ายันตืเอาไว้ซะหน่อย


ถึงตาบลูกะคุณน้องเบป
บลูกะเบปคิดว่าแมทเป็นอย่างนั้นเจงๆ เหรอ  เอ้า! นี้ถามจริงๆ นะ  ซีเรียสๆ

ถึงตาแน๋ว
อืม...ใช่  ชีวิตเส็งเคร็งขออิเจ้คนนี้เอง

ถึงมายเลิฟ
เข้าใจหัวอกเจ้ดีจัง  อย่างนี้รักตายเลย
ปล.ไม่ได้ทำไรกันเคอะ  ปี้กัน?




ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
ถึงตาพูห์
ชั้นออกมาได้แล้วยะ  เค้าไม่ได้แปะผ้ายันตืเอาไว้ซะหน่อย




ออกมาได้แล้วก็มาโพสต์ต่อสิครับ

หรือว่ายังหลงอยู่ในใจผม หาทางออกไม่ได้อีก


เอิ๊กๆๆๆ



พูห์ คนเลวๆ

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
“แล้วไง?  มันมืดไม่มีใครเห็นหรอก  ขออีกทีนะ  ดูดิจูบนิดเดียวเจี๊ยวเค้าโด่เลย” อ้าว! อีหยำฉ่า  แก้ผ้าปี้กันเลยมะเมิง
“ได้สิ”
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  วิญญาณกุลสตรีตูหายไปไหนหมดเนี้ย  แรดหรือเกิน  ตูรับตัวเองไม่ได้

......................................................

“กำลังทำไรอยู่อะ?” ผมโทรไปหามันในเย็นวันหนึ่ง  กะว่าจะขับรถไปหามันเสียหน่อย  ตอนวันที่ไปส่ง...มันก็พาไปโฉบวนดูเรียบร้อยแล้วว่าบ้านหลังไหน  แต่ไม่ได้จอดส่งที่หน้าบ้าน  กลัวพ่อมันเอาปืนลูกซองออกมายิง  มันบอกว่าพ่อมันดุมาก  แง! ช่วยผมด้วยพ่อตาดุคร้าบบบบบบบบบบบ
“กำลังทำกุ้งอบวุ้นเส้นอยู่กับแกงส้มกุ้งชะอมไข่ ยำสาหร่าย ผัดกระเพราไข่เยี่ยวม้า”  มันตอบมาเล่นเอาผมอึ้งไปสามวิฯ  นี้มันทำกินอยู่บ้านหรือจะไปออกงาน?
“เยอะมากๆ  งั้นเดี๋ยวเค้าโทรหาใหม่นะ” ผมทำท่าจะวางสาย
“ไม่ต้องเดี๋ยวเค้าโทรหาเอง คิดถึงนะ” มันกระซิบ
“ไม่ได้ยินเว้ย”
“ไม่น่ารักเลยพูดเว้ยด้วย  งั้นแค่นี้หล่ะ”  อ้าวหอย! ชิงวางสายตัดหน้าตูเลย  งั้น...ตูทำไรดีว่ะ  งอนมันดีกว่า  ชิส์! ผมแสยะปากใส่โทรศัพท์ทีหนึ่งแล้วเอาเก็บใส่ลิ้นชักไว้...
....สี่ทุ่มแล้วยังไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์เลย  สงสัยลืม  งั้นตูงอนจริงๆ แล้วนะโว้ยเมิง ไอ้แมท


จนเช้า(เกือบสิบโมง)...ผมลงมากินเครื่องเช้าที่ที่บ้านตั้งไว้ให้ตั้งแต่สองโมงจนป่านนี้ผมเพิ่งจะยรุยาทลงมากิน  กลับบ้านทีก็ดีอย่างงี้หละครับ  แบบว่าเขาท่าจะรักผมมากไงอยากกินอะไรเป็นได้กินแบบแทบจะลอยมาเกยถึงเตียงนอน 
เช้านี้ก็มีข้าวเหนียวหน้าสารพัดหน้ากับข้าวเหนียวปิ้งป้าแอ  โจ๊กเจ้กีหน้าโหดแต่ใจดี  ไก่ทอดป้าห้วยปากไฝ่หรือของพี่น้อยก็ได้  ไก่ย่างกอแระของม๊ะสุนีย์(แกเป็นมุสลิมเลยเรียกว่าม๊ะ) ขนมจีบแสนอร่อยแต่แพงถึงใจของร้านป้านิดขายน้ำชา  ซาลาเปาของโกเควร้านหัวมุม  ชาเย็นที่หากินที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่า(อันนี้สาบานได้เลย)ร้านเฮียยิว  ขนมจีนน้าแมว  หมูสะเต๊ะร้านน้าแมะ  ขนมครกไม่ใส่ไส้ที่ร้อนจนเย็นเป็นหอยทากของป้าแม้ว  หมูย่างเมืองตรัง(วันนี้โชคดีมาที่พี่จูแกเอามาขาย  นานๆ แกจะมาขายทีครับ) 
ยังมีปาท่องโก๋ที่กรอบนอกนุ่มในจิ้มกับสังขยาใบเตยข้นของลุงเพิ่มอีก  ข้าวยำร้านพี่รุนก็มีนะ  หมี่แห้งร้านดาวน้อย  เต้าคั่วร้านพี่แหว่ง  ซุปเครื่องในหมูที่ไม่เอาเครื่องในใส่แต่หมูสับกับเลือดเน้นพริกไทยเยอะๆ จากร้านเจ้ตู่(แล้วจะเรียกว่าซุปเครื่องในหมูได้มะครับ?)และอีกสารพัดรายการกองสุมอยู่เป็นกองรอให้ผมเลือกกิน (อันนี้เป็นรายการที่หมุนไปในแต่ละวันส่วนพวกที่ผมเขียนระบุลงไปมันเป็นของยืนพื้นครับ...ต้องมีทุกวันอยู่แล้ว)
มันจะเป็นอย่างนี้ทุกวันเลยครับ  มอไซค์รับจ้างที่รู้จักกันจะเป็นคนไปตระเวนซื้อมาวางไว้ให้กิน  ส่วนคนที่บ้านจะกินหรือไม่ก็ไม่รู้ประมาณว่าตูมีหน้าที่ซื้อตูก็ซื้อไว้ก่อน  เพราะถ้าไม่ซื้อมาโดนอา(น้า)ผมด่ากระเจิง
อันนี้ที่เขียนลงไว้เพื่อจะบอกว่าคนใต้เรามีวัฒนธรรมการกินของเช้าที่ยิ่งใหญ่มาก(ในสายตาผม)  ถ้าบ้านไหนเมืองไหนในปักษ์ใต้อาหารเช้ามีน้อยนะแสดงว่าจังหวัดนั้นอดยากอับอายแขกบ้านแขกเมืองมากๆ ยิ่งจังหวัดตรังนะคุณเอ้ย!  กินกันสามชาติก็ไม่หมด
กินเสร็จก็ลงมือทำงานกวาดบ้านถูบ้านไปตามเรื่องจนบ่ายกว่าๆ อาบน้ำทาแป้งหน้านวลนอนตากพัดลมอ่านหนังสือต่อกับผลไม้กะละมังเล็กๆ  ตูกินท้างงงงงงงงงงวัน
‘ทำไมไอ้แมทมันยังไม่โทรมาอีกนะ  คอยดูนะจะงอนเสียให้เข็ด  จะไม่พูดกะมันเลยตลอดปิดเทอมนี้  คอยดู๊! แล้วเมิงจารูซึก’ ผมกำลังนอนนึกๆ ไปเรื่อย อ๊ะ!
 ‘อยากจะพบ  อยากไปหา.....’  เสียงเพลงพี่เจมส์ดังแว่วๆ มาเข้าหูผม  ใครเปิดเพลงนี้วะ
จ้ากกกกกกกก! นั้นมันเสียงโทรศัพท์ตูเองนี้หว่า  แล้วมันอยู่ไหนนะ  เพลงนี้ต้องไอ้แมทแน่ๆ เลย 
แว้กๆๆๆๆๆ วิ่งเข้าวิ่งออกหาอยู่นั้นแหละ  เสียงเพลงมันก็เงียบไปแล้ว เลยยิ่งงมเข็มกันเข้าไปใหญ่เลย
“หาไรลูก?”  ยายที่เดินเอามาจากครัวถาม
“หาโทรศัพท์อะยาย  ไม่รู้ว่านุเอามันไปไว้ที่ไหน”
“ในลิ้นชักไง  ยายเอาหนังสือปิดเอาไว้กลัวขโมยมันจะเห็น”  งานดีไหมครับยายผม เอาสมุดเล่มโตปิดไว้เฉยเลย  แล้วตูจะหาเจอไหมอะเนี้ย  หึ!
อ้าว! สายตัดไปเสียแล้ว  ไม่เป็นไรกดดูเบอร์ดีกว่าว่าใครโทรมา
หอยสังข์!!  ไม่ใช่ไอ้แมทแต่ว่าเบอร์บ้านใครไม่รู้แถวๆ นี้หละผมจำรหัสข้างหน้ามันได้  โธ่เว้ย! นึกว่าจะใช่ไอ้แมทมัน  บ่นๆ กะตัวเองเสร็จก็โยนโทรศัพท์กลับไปไว้ตามเดิมแล้วก็ลงไปนอนเกลือกกลิ้งกับกองหมอนกองหนังสือต่อ
...จนเย็นก็ไม่มีเสียงเรียกสายเข้า แบตก็จะหมดแล้วผมเลยเอาไปเสียบตูดเพิ่มพลังให้มันแล้วก็รอต่อไปจนตีสอง
ปี้ดๆๆๆๆๆๆๆ  เสียงข้อความเข้าเครื่อง  อ๊ะ! ใครมันอุตริส่งข้อความมาให้ตอนนี้นะ  ดีนะที่ว่าตูนอนอ่านิยายอยู่เลยได้กดรับ
‘กำลังจะนอนแล้วแต่คิดถึงตัวเลยส่งข้อความมาหา  อยากบอกว่า ราตรีสวัสดิ์ครับ....แมท’
กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เห็นดังนั้นก็โทรกลับไปทันทีไม่งงไม่งอนมันแระ
“ยังไม่นอนอีกหรอ?”
“อืม...โทรไปทำไมไม่รับสาย?”
“โทรมาตอนไหน?”
“เมื่อเช้า”
“เอ้า?! เบอร์ตัวเองหรอกเรอะ  นึกว่าใครโทรผิดเลยไม่สนใจนะ”
“อืม... เค้าเอาเบอร์บ้านโทรไป”
“แล้วทำไมไม่โทรมาใหม่  เพิ่งจะมาส่งข้อความเอาตอนตีสองแบบนี้หา?”
“พอดีมีเรื่องที่บ้านนิดหน่อย”
“เหรอเรื่องไร?  บอกได้ไหม?”
“ไม่มีไรมากหรอก  แค่พ่อมาคุยๆ ไรด้วยนิดหน่อย”
“โดนพ่อว่าหรอ  เรื่องไร?  มีไรก็บอกได้นะ”
“งั้นพรุ่งนี้เย็นๆ  มารับหน่อยสิ  ที่ในตลาดนะๆ  เค้าจะเดินออกไปหา”
“อืมๆ ตลาดฝังตรงข้ามนะ  ได้ๆ สี่โมงเอาปะ”
“ครับๆ  งั้นตัวไปนอนเหอะ  เลิกอ่านได้แล้วนิยายนะ”
“รู้ด้วยหรอว่าเค้ากำลังนอนอ่านนิยาย?”
“ก็เค้าเป็นแฟนตัวนิ  ไปนอนเหอะฝันดีนะ กู้ดไนท์ ราตรีสวัสดิ์ สวีทดรีม ไนซ์ไนท์นะครับ”
“อืม  ตัวด้วย  คิดถึงนะ”
“อืม ครับ”
แล้วผมก็วางสายไป  อดยิ้มให้มือถือไปหน่อยหนึ่งไม่ได้แล้วก็ปิดไฟหัวเตียงล้มลงนอน  เลยลืมไปเลยว่าแมทมันมีเรื่องไม่สบายใจอยู่
.................................................................

ผมขับรถมาวนๆ รอบตลาดเล็กนี้สองรอบแระ  ยังไม่เห็นเงาหัวไอ้โย่งมันเลย  ว่าแล้วก็โทรหามันดีกว่า
“กำลังเดินอยู่  จะถึงแล้วจอดรถตรงไหนอะ?” มันตอบมา
“ตรงร้านขายยาอะ  เนี้ยๆ ป้ายเขียวๆ ใหญ่ๆ อะ”
“อืมๆ ครับ แล้วเค้าจะเดินไปหาแค่นี้นะ”
ผมกดวางสายแล้วนั่งฟังเพลงรอไปสักพักมันก็เดินมาเคาะกระจกเล่นเอาผมสะดุ้งโหย่ง
“ไปเหอะ!” มันมาถึงก็สั่งให้ผมออกรถ
“แล้วจะไปไหนกันดี”
“พาเค้าไปชายทะเลหน่อย” มันตอบมาว่างั้นผมก็เลยจัดให้
.....ผมขับรถพามันมาจนถึงที่หมายเราเลือกที่จะไปนั่งฝั่งเกาะลอยเพราะว่ามันไม่ค่อยมีคน  ก็งี้แหละครับ  พวกผมมันคู่เกย์นิ...คงไม่ใจกล้าหน้าด้านมากพอที่จะไปนั่งคุยกันในที่ที่คนเยอะๆ หรอกครับ
“ตัวมานั่งนี่” แมทตบลงเบาๆ บนม้าหินอ่อนตัวเดียวกับที่มันนั่ง  ผมที่ยืนรับลมอยู่เลยต้องเดินลงมานั่งข้างๆ มันบนม้าหินตัวเดียวกัน
“ทำไมหรอ  เป็นไรเปล่า?” ที่ผมถามอย่างงี้เพราะเห็นว่ามันทำหน้าเมื่อยๆ ผิดไปจากแมทคนที่ผมเห็น  ถ้าไม่ทำหน้าเข้มก็ทำหน้าบ้องแบ้วตาแป๋วแก้มป่องเป็นลูกหมา
“เปล่า....ก็แค่มีเรื่องกับที่บ้านนิดหน่อยนะ”  ไม่นิดหน่อยแล้วม้างแมทถ้ามันถึงขั้นที่แกทำหน้าเมื่อยหนักขนาดนี้
“เล่าให้ฟังบ้างได้ไหม?”
แมทหันมามองแล้วยิ้มให้ผม  ผมว่ามันเป็นยิ้มเศร้าๆ เหนื่อยๆ ยังไงไม่รู้แต่ผมก็ยิ้มตอบกลับไปกะให้กำลังใจมัน อยากให้มันสบายใจขึ้นบ้าง
“เขยิบไปหน่อยสิ” แมทบอกผม  ผมก็ทำตามคำสั่ง....ก็หวานใจขอร้องทั้งทีนิครับ 
แมทล้มตัวลงมาหนุนตักผมแล้วหันหน้าออกไปมองทะเลนิ่งเงียบไป  ผมเองก็นิ่งเงียบไปเหมือนกันเพราะไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี  ผมคิดว่าบางทีเพียงแค่การนั่งเงียบๆ และคอยอยู่เคียงข้างใกล้ๆ กันมันก็คงจะเพียงพอแล้วสำหรับคนสองคนที่จะใช้เพื่อปลอบใจกัน  ผมว่างั้น....หรือคุณๆ ว่าไงครับ?

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
อ่านะ อ่านตอนแรกนึกว่ารายการชิมไปบ่นไป  :kikkik: อ่าน ๆ ไป อ้าวเริ่มแอบเศร้า  :impress:
ยังไม่อยากเดาอะไรมาก รออ่านต่อดีกว่า  :impress:

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
ชิชิ เกาะลอย

วุ้ยยยย ทำไมไม่มีใครชวนไปเกาะลอยบ้างนะ

ชวนไปแต่สวน เซ็งเป็ด

พูห์ คนเลวๆ






ปล.

เจ้สอง สาบานได้นะว่าที่บอกมาน่ะกินหมด

กินเยอะกว่าบ้านตรูอีก

55555555

ออฟไลน์ มูมู่น้อย

  • Global Moderator
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +468/-12
ไม่กล้าด่าแมทของเจ๊เลย (กลัวโดนเจ๊ตืบอะ)  :try2:

ที่จริงคนอ่านจะรู้สึกกับตัวละครยังไงก็ขึ้นกับผู้เขียนจะเขียนให้คนอ่านรู้สึกแบบไหน  แต่กับแมทนี่เหมือนเจ๊กั๊ก ๆ เลยแฮะ  จะให้ชอบมากเลยรึก็ไม่นะ  เจ้าชู้เกินนะ  จะให้เกลียดไปเลยก็นะ  บางทีเหมือนจริงใจ  บางทีก็ดูน่าสงสาร  มีบางแง่มุมที่ยังต้องให้ค้นหาอีก

รออ่านต่อแล้วกัน  เป็นกำลังใจให้เจ๊นะ  ต่อเลย ต่อเลย  :yeb:

ปล  คนใต้ทานมื้อเช้าเยอะอย่างงั้นเลยเหรอ  หมดที่เจ๊ว่ามานี่ ท้องแตกเลยนะนั่น  แต่ก็ดูดีเนอะ  เยอะดี  มิน่าเจ๊ชอบทำอาหาร (เปล่าหว่า)

frank

  • บุคคลทั่วไป
โห เจ๊ มาหยุดตอนนี้เลยอ่ะนะ มาต่อเร็ว ๆ นะคับ รอติดตามคับ
เอาใจช่วยนะคับ รักษาสุขภาพด้วยคับ


ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586

ต่อเลยดีมะอะ?  :confuse:
ไม่แน่ใจ

ส่วนที่มูมู่น้อยว่ามาเริ่องไอ้แมท...อยากจะว่าไรมันก็ว่าเหอะ
แต่บอกตามตรงเลยนะว่าเขียนตามสิ่งที่เกิดขึ้นไม่เติมแต่ง
ทุกสิ่งเกิดจากการกระทำของคนนั้นๆ จริงๆ
ไม่ได้มาเน้นว่าจะเขียนให้คนนั้นดูดีคนนี้นิสัยแย่
ตัวเจ้เองแรดหรือทำอะไรไม่ดีลงไปเจ้ก็เขียนตามตรงไม่แก้ตัวไม่หาข้ออ้างให้ตัวเอง
ส่นแมทเจ้ก็ไม่ได้ใส่ร้ายหรือแก้ไขให้มันดูดีขึ้น
ใครเป็นยังไงก็เขียนไปตามนั้นไม่มีกักไม่มีเก็บอาการอะไรทั้งสิ้น
เรื่องดีเรื่องร้ายเจ้เขียนหมดไม่มีหมกเม็ด  แบร์...สุดริ้ด
คนเราก็แบบนี้แหละ
รู้ไหมทำไมถึงเรียกว่า...คน
เพราะมันมั่วๆ ปนๆ กันไปเหมือนตอนเราคนหม้อแกงนั้นแหละ
ปล. บ้านเจ้กินอย่างนี้คะ  ทุกวัน  แต่ช่วงหลังๆ มาก็ลดลงเพราะเจ้เริ่มมีอำนาจในการตัดสินใจมากขึ้นเลยเบรคๆ คนที่บ้านเรื่องซื้อของมากินเพราะบางทีกินไม่หมดก็ทิ้งหรือให้เด็กๆ ไป

ถึงนู๋ Frank
ขอบใจที่เข้ามาทักทายกันนะ เจ้โหวตให้แล้วค่า  ขอบใจเรื่องความห่วงใยนะคะ  แต่ว่าคราวหลังเม้นต์หนักๆ แรงๆ เลยนะเคอะ 
เจ้ชอบบบบบบบบ

ถึงตาพูห์
สวนไหนไม่ทราบยะ 
สวนสวรรค์ชั้นเจ็ดหรอเคอะ อิอิ  ชอบไปหละซิท่า

สุดท้าย...เอ่อ  นู๋ shell คะ  นี่เจ้นะไม่ใช่ตาลุงสมัคร  ถึงหน้าเจ้จะคล้ายๆ อย่างนั้นก็เถอะ
ปล. รอบนี้ตาบลูกะคุณน้องมายเลิฟหายไปไหน? ไม่มารายงานตัว
อิเจ้เอง

ปล. ขอบคุณมากๆ สำหรับทุกเม้นต์ที่เจ้อ่านซ้ำไปซ้ำมา  เพราะ.......










สายตาตูสั้น  มันเลยอ่านไม่ชัดต้องอ่านหลายๆ รอบโว้ย  ไม่ใช่เพราะซึ้งใจหรอกนะ  อิอิ  สงสัยกลับไปคราวนี้คงต้องตัดแว่นเสียที

ปลล. ประโยคข้างบนล้อเล่นนะ  อ่านซ้ำเพราะอยากอ่าน  ไม่ร่สิ  มันชื่นใจ  อุ่นใจ  เหมือนมีเพื่อนๆ อยู่ข้างๆ เลย....จริงๆนะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-01-2007 09:06:37 โดย oaw_eang »

abcd

  • บุคคลทั่วไป
อ้างถึง
ผมเองก็นิ่งเงียบไปเหมือนกันเพราะไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี  ผมคิดว่าบางทีเพียงแค่การนั่งเงียบๆ และคอยอยู่เคียงข้างใกล้ๆ กันมันก็คงจะเพียงพอแล้วสำหรับคนสองคนที่จะใช้เพื่อปลอบใจกัน  ผมว่างั้น....หรือคุณๆ ว่าไงครับ?


บางครั้งการได้อยู่ไกล้ๆกับคนที่เรารัก แล้ววมองตากันเจ๋ยๆโดยที่ไม่ต้องพูดอารายก้อให้ความรู้สึกดีกว่าคำพูดหนึ่งคำ  :yeb:

MyLoveMyBabe

  • บุคคลทั่วไป
มาแล้วค้าบบเจ้....มารายงานตัวคร้าบบบ :teach:


ช่วงนี้งานยุ่งอ่ะเจ้ กว่าจะได้เข้ามาอ่าน แต่ก็เข้ามาทุกวันน้า อิอิ :interest:


นายแมทมีเรื่องไรกะที่บ้านน้ออออ (อยากรู้อยากเห็นจริงเชียวเรา หุหุ) :monkeylaugh2:


....การสัมผัส การได้อยู่ใกล้ๆคนที่เรารัก มันแทนความรู้สึกมากมาย บางครั้งไม่ต้องมีคำพูดอะไร แต่อีกฝ่ายก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกนั้น....


 ผมชอบการสัมผัสมากครับ  สัมผัสจากคนที่เรารัก (ไม่ว่าจะแฟน พ่อแม่) มันอบอุ่นเป็นที่สุด :like6:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด