Chapter 13สองเมืองอยู่ตรงหน้าหนูไมค์แล้ว คิดถึงจังเลย คิดถึงแทบแย่ ถึงแม้ตอนนี้ข้อเท้าหมูไมค์จะแพลงและเจ็บปวดแค่ไหนแต่คนตัวเล็กก็ฝืนความเจ็บปวดเดินกะเผลกๆเข้าไปหาคนร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า ฝ่ายสองเมืองเองก็มองอีกคนงงๆ เด็กคนนี้เป็นใครทำไมทำท่าทางเหมือนจะรู้จักเค้าแบบนั้น ดวงตาคู่โตเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาใสๆ
พี่สองเมืองของหนูไมค์ ในที่สุดหนูไมค์ก็เจอพี่จนได้
ตอนนี้พี่มองเห็นหนูไมค์แล้วใช่ไหม...หนูไมค์ดีใจที่สุดเลย
พี่สองเมืองรู้ไหมหนูไมค์คิดถึงพี่สองเมืองจะแย่อยู่แล้ว....
พี่สองเมืองจะจำหนูไมค์ได้รึเปล่านะ ขอให้จำหนูไมค์ได้เถอะนะ...ขอร้องล่ะ
เด็กคนนี้คลี่ยิ้มให้สองเมืองอย่างอ่อนโยนก่อนจะเอื้อมมือเล็กๆเข้ามาจับมือร่างสูงเอาไว้ ความรู้สึกอุ่นวาบและคุ้นเคยแล่นคนตัวเล็กสู่ร่างสูง ทำไมกันทำไมสองเมืองถึงรู้สึกว่าเคยสัมผัสมือเล็กๆนี่มาก่อนหน้านี้แล้วนะ หรือว่าจะเป็นหนูไมค์ที่หายตัวไปกันแน่นะ แต่เด็กคนนี้ไม่เห็นคล้ายหนูไมค์ในรูปที่เค้ามีอยู่เลยสักนิด ถึงตัวจะเล็กกระจิ๊ดเท่ากันก็เถอะ หรือไม่เด็กคนนี้อาจจะเป็นพวกมิจฉาชีพก็ได้ เพราะสองเมืองประกาศตามหาตัวหนูไมค์ผ่านโซเชี่ยลและเงินรางวัลอีกหลายบาท เด็กคนนี้อาจจะปลอมตัวเป็นหนูไมค์ของเค้าเพื่อหลอกล่อเอาเงินก็ได้นี่น่า ไม่เอาหรอกอย่ามาส่งสายตาออดอ้อนแบบนั้น สองเมืองไม่ใจอ่อนและเชื่อคนง่ายหรอกนะ ร่างสูงสะบัดมือเล็กออกจากการเกาะกุมทันที จนร่างเล็กเซไปข้างหลัง ดีที่เพื่อนของสองเมืองเข้าไปรับไว้ทัน
“เห้ยไอ้สอง รุนแรงไปไหมวะน้องเค้าเจ็บอยู่นะเว้ย”
“หึ สำออยชะมัด”
“เห้ย!!! คุณหนูอยู่ตรงนั้น!!!” เสียงลูกน้องของเฟร็ดเดอริกดังขึ้นจากด้านหน้าร้าน ก่อนจะวิ่งแทรกตัวเข้ามาในซอกตึกที่หนูไมค์เข้ามาซ่อนตัว
เจ้าตัวเล็กรีบกุลีกุจอซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเพื่อนสองเมือง แต่ก็ไม่ทันการณ์ซะแล้ว ตอนนี้ลูกของเฟร็ดเดอริกโอบล้อมไว้ทั้งสองด้านเพื่อป้องกันไม่ให้หนูไมค์หนี ร่างบางหันไปขอความช่วยเหลือจะสองเมือง แต่อีกฝ่ายกลับจ้องมองนิ่งๆ พอหันไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนของสองเมือง เค้าก็ทำหน้ากระอั่กกระอ่วนไม่อยากจะยุ่งเท่าไหร่ จะทำยังไงดี หนูไมค์จะหนีเฟร็ดเดอริกยังไงดี อุตส่าห์วิ่งหนีแล้วมาเจอสองเมืองแล้วแท้ๆแต่เจ้าตัวก็กลับจำหนูไมค์ไม่ได้ แล้วถ้าสองเมืองพาสามภพกับพี่หนึ่งสยามมาด้วยคงจำหนูไมค์ได้แน่นอนเลย
“คุณหนูครับ กลับไปเถอะครับเดี๋ยวจะเกิดเรื่องใหญ่นะครับ” บอดี้การ์ดเฟร็ดคนนึงพูดขึ้น
หนูไมค์ส่ายหัวแรงๆเพื่อปฏิเสธ ก่อนจะเดินกะเผลกๆถอยหลังไปกอดแขนสองเมืองไว้แน่น สองเมืองเองก็มองอีกคนอย่างไม่เข้าใจ เด็กคนนี้เป็นถึงคุณหนูงั้นเหรอ มีบอดี้การ์ดมาตามตัวแบบนี้คงจะหนีออกจากบ้าน แล้วจะมากอดเค้าไว้ทำไมเนี่ย!
“ปล่อย” ร่างสูงหันไปบอกคนตัวเล็กที่ยืนกอดแขนตัวเองอยู่ เด็กคนนี้ตัวสั่นเอามากๆเหมือนจะกลัวอะไรสักอย่าง ดวงตากลมโตนั้นเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาแลดูน่าสงสาร แต่ถึงยังไงทำแบบนี้สองเมืองไม่ใจอ่อนหรอกนะ สองเมืองไม่อยากจะเข้าไปยุ่งให้วุ่นวายและมันก็ไม่ใช่เรื่องของตัวเองซะด้วย แค่ตามหาตัวหนูไมค์ก็เป็นเรื่องหนักใจอยู่แล้ว ยังจะมาเจอสถานการณ์แบบนี้อีก
“บอกให้ปล่อยไง!” ร่างสูงตวาดลั่น แต่เด็กคนนี้ก็เอาแต่ส่ายหัวแล้วกอดแขนสองเมืองไว้แน่นกว่าเดิม ท่าทางจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆเลยสินะ
“หึหึ ได้ยินแล้วก็ปล่อยสิครับ” เสียงทุ้มของเฟร็ดเดอริกดังขึ้นจากด้านหลังของสองเมืองและหนูไมค์
มาแค่เสียงก็รู้แล้วว่าเป็นใคร...หึ สำหรับสองเมืองแล้วนี่มันเสียงปีศาจที่ทำให้เค้าตกนรกทั้งเป็น ทำไมเค้าจะจำไม่ได้
ร่างสูงของสองเมืองหันไปเผชิญหน้ากับเฟร็ดเดอริกที่กำลังยิ้มเยาะด้วยความสะใจอยู่ พอหนูไมค์เห็นว่าเป็นใครเดินมาก็รีบเข้าไปหลบหลังสองเมืองทันที หึ อย่าคิดนะว่าเค้าจะมองไม่เห็นถึงตัวจะเล็กมองและมีร่างสูงของสองเมืองเป็นกำบังก็เถอะ และก็กล้ามากนะที่จะวิ่งหนีเค้างั้นเหรอเด็กน้อย ไม่รู้อำนาจด้านมืดของเฟร็ดเดอริกคนนี้ซะแล้ว หนุ่มผมบลอนด์ทองหันไปพยักหน้าให้ลูกน้องตัวเอง ทันใดปืนห้ากระบอกก็จ่อไปที่หัวของสองเมืองทันที
กริ๊ก
กริ๊ก
กริ๊ก
“เห้ยๆ ไอ้เฟร็ดใจเย็นๆดิวะ แค่นี้ใช้ปืนขู่เลยเหรอ” เพื่อนของสองเมืองที่เงียบอยู่นานก็เอ่ยแทรกความเงียบขึ้นมา
“หุบปากซะไอ้เอก” เฟร็ดเดอริกตวัดดวงตาคมไปมองเพื่อนของสองเมืองทันที เพื่อนของสองเมืองคนนี้ชื่อเอก และเฟร็ดเดอริกก็รู้จักเป็นอย่างดีเพราะเคยเป็นเพื่อนกันสมัยไฮสคูล
“มึงต้องการอะไรจากกูอีก” สองเมืองเอ่ยขึ้นมาเนิบๆโดยไม่เกรงกลัวอะไรทั้งนั้น ถึงแม่จะมีปืนห้าหกกระบอกจ่อยิงมาที่เค้าก็เถอะ ถ้ามันกล้ายิงก็ยิงไปสิ หึ ไอ้สัตว์นรกแบบเฟร็ดเดอริกก็เป็นพวกหมาหมู่แบบนี้แหละ
“ต้องการเด็กคนนั้น คนที่หลบอยู่หลังมึง”
“หึ แค่เด็กกระเปี๊ยกนี่ต้องลงทุนทำแบบนี้เลยเหรอวะ น่าสมเพช” สองเมืองดึงแขนของคนตัวเล็กที่หลบอยู่ด้านหลังเค้าออกมา ก่อนจะผลักคนตัวเล็กส่งคืนเฟร็ดเดอริก หนุ่มผมบลอนด์รีบเข้าไปกระชากตัวหนูไมค์เข้ามากอดไว้แนบอกก่อนจะมองสองเมืองเขม็ง
“คิดว่ากูอยากได้นักรึไง”
“หึ คนนี้แฟนกู และกูก็ไม่ยอมให้มึงมาแย่งของของกูไปอีก!!” เฟร็ดเดอริกประกาศิต
“กูไม่เคยแย่งของของมึง มึงก็รู้ว่าผู้หญิงพวกนั้นมาหากูเอง”
“กูจะยอมสงบสงครามกับมึง” เฟร็ดเดอริกพูด สองเมืองนึกฉงนในใจ เป็นไปได้ยังไงคนอย่างเฟร็ดเดอริกนี่นะจะยอมสงบสงครามกับเค้า สมองกลับรึไง? คนอย่างมันจะยอมเป็นด้วยเหรอ
“มึงพูดว่าไงนะ มึงล้อเล่นกับกูรึเปล่า หึหึ” สองเมืองถามเพื่อแน่ใจ
“เออ กูยอม...กูขอสงบสงครามกับมึงแค่นี้ และเด็กคนนี้มึงห้ามยุ่งกับเค้าอีก!” สงสัยไอ้หนุ่มลูกครึ่งฝรั่งคนนี้จะหลงรักเด็กตัวกระเปี๊ยกนี่เข้าเต็มเปาแล้วล่ะ ถึงกับยอมเป็นคนบอกว่าจะสงบสงครามกันเลยหรือเนี่ย
“กูไม่แย่งมึงหรอกสัส กูมีคนที่กูรักอยู่แล้ว และกูก็กำลังจะแต่งงานกับเค้าแล้วด้วย ไม่จำเป็นต้องไปขอเศษเหลือๆจากใคร”
คำว่าเศษเหลือๆสองเมืองจงใจพูดใส่เด็กคนนั้นไปเต็มๆ ที่วิ่งหนีก็เพราะหนีไอ้เฟร็ดเดอริกมาหาสองเมืองแบบนี้ สงสัยคงจะมีแผนให้พวกเค้าฟาดฟันกันเองรึเปล่า เหมือนกับพวกผู้เหญิงที่ผ่านมา รู้ทั้งรู้ว่าเฟร็ดเดอริกกับสองเมืองไม่ถูกกันแต่ก็ยังทำแบบนี้อีก สงสัยจะอยากให้ตัวถูกแย่งล่ะสิถึงจะได้ดูมีค่ามีราคาขึ้นมา หึ
“ได้ยินรึเปล่า” เฟร็ดเดอริกก้มกระซิบชิดหูหนูไมค์อย่างแผ่วเบาเหมือนกับเยาะเย้ย
‘กูมีคนที่กูรักอยู่แล้ว...และกูก็กำลังจะแต่งงานกับเค้าแล้วด้วย’
‘กูมีคนที่กูรักอยู่แล้ว...และกูก็กำลังจะแต่งงานกับเค้าแล้วด้วย’
‘กูมีคนที่กูรักอยู่แล้ว...และกูก็กำลังจะแต่งงานกับเค้าแล้วด้วย’
ประโยคนี้วนเวียนอยู่ในหัวหนูไมค์ เมื่อกี้ที่สองเมืองพูดเป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ ที่บอกจะแต่งงานแล้ว แล้วหนูไมค์ล่ะ... หนูไมค์รักพี่สองเมืองมากๆเลยนะอยากจะกลับไปอยู่ด้วยจะแย่ แต่พี่สองเมืองกำลังจะแต่งงานกับคนรักงั้นเหรอ งั้นแสดงว่าคงลืมหนูไมค์ไปแล้วแน่ๆเลย หนูไมค์จะทำยังไงดี เจ็บหัวใจเหลือเกิน น้ำตาใสๆไหลรินอาบแก้มขาว ร่างกายตอนนี้มันหนักอึ้งไปหมด หัวใจมันเจ็บช้ำจนไม่มีเรี่ยวแรงอีกแล้ว ตัวหนูไมค์เอนซบอกแกร่งของเฟร็ดเดอริกก่อนจะสลบไป
“หะ..เห้ย! ไอ้เฟร็ดเอ่อ...แฟนมึง.....” เอกพูดขึ้นก่อนจะชี้ไปที่หนูไมค์ที่สลบคาอกเฟร็ดเดอริก
หนุ่มตาฟ้าพยักหน้าไปทางลูกน้องให้เก็บปืนก่อนจะช้อนตัวหนูไมค์ขึ้นมาอุ้มแล้วเดินกลับไปยังที่จอดรถ สองเมืองกับเอกได้แต่มองตามหลังอย่างไม่เข้าใจ บทจะง่ายก็ง่ายแบบนี้เลยรึไง ยอมสงบศึกกับเค้าเพราะเด็กคนนี้เลยเหรอ แต่ก็เอาเถอะสองเมืองก็ไม่ได้อยากมีเรื่องกับไอ้คู่อริคนนี้ไปจนแก่เฒ่าหรอก จบแล้วก็ดีไป ตอนนี้จะได้ตามหาตัวหนูไมค์ได้สะดวกขึ้นหน่อย คงไม่มีคนมาคอยขัดขวาง
“ว่าแต่ที่มึงบอกจะแต่งานนี่...”
“มึงเชื่ออย่างนั้นเหรอวะไอ้เอก กูก็พูดไปให้แม่งสบายใจแค่นั้นแหละ อุตส่าห์เป็นคนยอมสงบสงครามกับกู มึงก็รู้ว่าไอ้เฟร็ดมันยอมคนเป็นที่ไหน”
“แต่กูคุ้นๆหน้าเด็กคนนั้นนะเว้ย...เหมือนกับ....” เอกนึกไปถึงรูปที่สองเมืองส่งให้ดู เด็กคนนั้นที่เป็นแฟนของเฟร็ดเดอริกมันหน้าคล้ายหนูไมค์เลยแหะ ถ้าสมมติลองตัดผมให้สั้นขึ้น ย้อมผมสีดำ...อืมม เค้ากำลังจินตนาการ จับผมซอยสั้นสีดำมาใส่หน้าหนูไมค์ดูสิ...และผลลัพธ์
“เหี้ยยย เอ้ย เห้ยยยย!!!! นั้นมันหนูไมค์นี่หว่า อ้าว...ไอ้สองเมืองไปไหนแล้ววะ”
ก่อนที่เอกจะจินตนาการจนสำเร็จนั้น ร่างสูงของสองเมืองก็เดินขึ้นรถคันหรูแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็วซะแล้ว ไม่ทันจะได้บอกเลยจริงๆ แต่ไม่เป็นไรค่อยโทรบอกก็ได้นี่หว่า เอ...นี่มันเรื่องสำคัญนะต้องรีบโทรบอกสิวะ! เอกขยี้หัวตัวเองก่อนจะหยิบสมาทโฟนขึ้นมากดเบอร์ของสองเมือง และเค้าก็พบว่า
“ไอ้เหี้ยยยยยย!!! ปิดเครื่องทำไมวะ สัสสสสสสสสสสส นี่กูไม่มีเบอร์คนที่บ้านมันด้วยสิ โธ่เว้ย!”
ทางด้านเฟร็ดเดอริกพอถึงบ้านพักตากอากาศริมทะเลก็จัดแจงพาหนูไมค์ขึ้นไปนอนบนห้องและโทรบอกเพื่อนที่เป็นหมอมาดูอากาศของหนูไมค์ทันที
“ไอ้หมอบี รีบๆตรวจแฟนกูดิวะ ชักช้าอยู่ได้” เฟร็ดเดอริกโอดครวญเมื่อหมอหนุ่มเพื่อนซี้ดูไม่เร่งรีบเอาซะเลย
“ไอ้เหี้ยเฟร็ด ทำไมมึงไม่จ้างหมอคนอื่นมาวะ กูเป็นหมอศัลยกรรมนะเว้ย กูไม่ได้ชำนาญด้านนี้ช่วยเข้าใจกูหน่อยดิสัส เงียบๆไปเลยมึง”
“ก็หมอเหมือนกันนี่ เร็วๆรีบตรวจสิวะไอ้นี่”
“เออสัส ออกไปรอข้างนอกก่อน” หมอบีสั่งเฟร็ดเดอริก แต่เจ้าตัวกลับยืนกอดอกมองดูหนูไมค์อยู่ไม่ห่าง
“ไอ้เหี้ยเฟร็ด ออกไปก่อน กูจะตรวจ!” ร่างสูงหน้างอใส่เพื่อนหมอก่อนจะยอมเดินออกไปรอข้างนอก
หลังจากหมอบีตรวจร่างกายและทำแผลให้หนูไมค์เสร็จ เฟร็ดเดอริกก็รีบวิ่งเข้ามาดูอาการของเจ้าตัวเล็ก ร่างสูงนั่งลงบนขอบเตียงก่อนจะเอื้อมมือลูบแก้มขาวเนียนอย่างรักใคร่ ยังคงใจหายอยู่ที่หนูไมค์วิ่งหนีเค้าไปอย่างนั้น และเค้าก็แอบหวั่นที่หนูไมค์ได้เจอกับสองเมืองแล้ว คงเป็นเป็นโชคดีของเค้าที่สองเมืองกลับจำหนูไมค์ไม่ได้ นิสัยส่วนตัวเค้าเองนั้นคือไม่เคยยอมใครง่ายๆแต่คราวนี้เฟร็ดเดอริกกลับเป็นคนขอสงบศึกกับสองเมืองเพราะหนูไมค์เลยจริงๆ เค้าไม่อยากจะเสียหนูไมค์ไป ไม่อยากเลย
“แฟนมึงเหรอวะ แม่งน่ารักสัสๆเลย หาได้ที่ไหนเนี่ย ฮ่าๆ” หมอบีแซวเพื่อนลูกครึ่งฝรั่งก่อนจะหัวเราะออกมา
หมอบีเป็นเพื่อนกับเฟร็ดเดอริกมานานเค้ารู้นิสัยของเฟร็ดเดอริกเป็นอย่างดี รูปหล่ออย่างกับเทพส่งมาเกิด บ้านก็รวยล้นฟ้า สาวๆก็มีให้เลือกเยอะแยะ มันก็ไม่เคยคบใครจริงๆจังๆสักกะที แต่พอมาเจอเด็กคนนี้เฟร็ดเดอริกแลดูเป็นห่วงเป็นใยเอามากๆ ดูท่ามันคงจะเจอคนที่มันรักจริงๆแล้วล่ะ แต่หมอบีก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าแฟนมันทำไมถึงข้อเท้าแพลงและมีรอยช้ำบางทีแบบนี้ ถ้าจะบอกว่าไอ้เฟร็ดมันทำร้ายร่างกายก็ไม่น่าจะใช่ ถึงมันจะสายโหดแต่ก็ไม่เคยทำร้ายผู้หญิงและคนที่อ่อนแอกว่าเสมอ
“แฟนกูเป็นไงบ้าง”
“แค่ข้อเท้าแพลงแล้วก็มีรอยฟกช้ำบางที่ อ่อ...ที่สลบไปก็คงเพราะเหนื่อยมากมั้ง เด็กคนนี้ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่เลยเหนื่อยง่าย”
“อืม..มึงจัดการให้เรียบร้อยหมดทุกอย่างแล้วใช่ไหม”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ มะรืนนี้ก็หายแล้ว ไม่ต้องห่วง ฝีมือหมอระดับนี้ ผ่าตัดมาเยอะ ฮ่าๆๆๆ”
“ไอ้หมอบี.....มึงเป็นศัลยแพทย์แล้วมึงผ่าตัดกล่องเสียงให้แฟนกูได้ไหมวะ”
“ทำไมวะ แฟนมึงเป็นอะไร?”
“เค้าพูดไม่ได้ว่ะ” หมอบีถึงกับตกใจกับคำตอบของเพื่อนซี้ มีแฟนเป็นเด็กผู้ชายน่ารักก็ตกใจแล้วแต่นี้ไอ้เฟร็ดมันเลือกที่จะรักคนเป็นใบ้เหรอวะ สงสัยจะเป็นรักแท้แบบที่เค้าว่าจริงๆ
“เป็นใบ้แล้วหูหนวกรึเปล่า ถ้าเป็นแบบนั้นคงต้องใช้เครื่องช่วยฟังแล้วก็ค่อยๆฝึกเค้าให้ออกเสียงตาม”
“ไม่ใช่แบบนั้น...เค้าได้ยินที่กูพูด เค้าเข้าใจและรู้เรื่อง แต่เค้าแค่พูดไม่ได้....”
“อ๋อ เป็นแบบนี้นี่เอง ส่วนตัวกูว่าน่าจะผ่าตัดได้นะ น้องอาจจะเส้นเสียงอักเสบแล้วพูดไม่ได้ก็ได้”
แบบนี้เฟร็ดเดอริกก็มีความหวังแล้วน่ะสิ ถ้าหนูไมค์พูดได้จะเป็นยังไงกันน้า คงจะเป็นเสียงเจื้อยแจ้วน่ารักน่าดูเลย
“เส้นเสียงอักเสบเหรอ”
“กูว่าส่งไปผ่าตัดที่อเมริกาดีกว่าว่ะ แพทย์ที่นู้นเค้าเก่ง ไว้เดี๋ยวกูติดต่อทางนู้นให้ ถ้าอะไรเรียบร้อยแล้วกูจะบอกมึงแล้วกัน”
“ขอบใจมากนะเว้ย”
บทสนทนาของทั้งสองกระทบเข้าสู่โสตประสาทของหนูไมค์เรียบร้อย คนตัวเล็กฟื้นตัวตั้งนานแล้วแต่ก็แอบแกล้งหลับเพราะมีเฟร็ดเดอริกอยู่ในห้อง ถ้าตื่นขึ้นมาตอนนี้ละก็คงถูกเฟร็ดเดอริกทำโทษแน่ๆที่เค้าแอบหนีไปแบบนั้น แต่เรื่องเมื่อกี้มันจริงรึเปล่านะที่บอกว่าหนูไมค์จะพูดได้เหมือนคนปกติถ้าส่งตัวไปผ่าตัดกล่องเสียงที่อเมริกา ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงจะดี หนูไมค์อยากพูดได้เหมือนคนปกติ อยากร้องเพลงเหมือนนักร้องในทีวี และอยากบอกรักพี่สองเมืองด้วย...
ถึงแม้เค้าจะลืมหนูไมค์ไปแล้วก็เถอะ
และถึงแม้เค้าจะกำลังจะแต่งงานกับคนรัก แต่หนูไมค์ก็ยังอยากจะบอกว่ารักพี่สองเมืองอยู่ดี
รักแรกและรักสุดท้ายของหนูไมค์
‘ไมค์รักพี่สองเมืองนะครับ’TBC.
*************************************************************************************
เอาหนูไมค์มาเสิร์ฟแล้วค่ะ หลังจากที่หลังหายกันไปนานแสนนานเหลือกัน
ความรักของสองเมืองและหนูไมค์ช่างมีอุปสรรคมากมายเหลือเกิน 
เนื้อเรื่องตอนหน้า : 'สองเมือง' จะทำยังไงเมื่อรู้ความจริงว่าเด็กคนนั้นที่อยู่ในอ้อมกอดของเฟร็ดเดอริกคือ 'หนูไมค์'
และหนูไมค์ที่กำลังจะถูกส่งตัวไปผ่าตัดที่อเมริกาจะได้พบกับสองเมืองอีกครั้งรึเปล่า
และเฟร็ดเดอริกจะยอมปล่อยตัวหนูไมค์ให้สองเมืองรึเปล่า ต้องมาติดตามตอนหน้านะจ๊ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
