// ต่อ
พอถึงบ้าน แม่ก็บอกให้ผมไปอาบน้ำก่อนแล้วให้ลงมาทานข้าว
ผมก็ทำตามครับ .. เดินขึ้นห้องไปก็กดโทรหาปั้นสิบ
“ถึงบ้านละนะ ทำไรอยู่” ผมวางกระเป๋าแล้วรีบเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว
“นอนอยู่” หื้มมม ดูมันตอบมาดิ
เสียงอีก โหยยย … มึงอ่อยหรือมึงอะไรครับ???? 5555+
“แล้วเพื่อนไปไหนหมด”
“กลับแล้ว” เสียงนี้คงจะหลับต่อแน่ๆ
“นอนๆเถอะครับ ตื่นแล้วโทรมานะ”
“...........” เงียบครับ แปลว่ามันหลับต่อชัวร์
เห้ออ .. เตี้ยเอ้ยย
ทำไมทำตัวน่ารักแบบนี้วะครับ ^////^
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็รีบลงไปทานข้าวเย็นกับแม่และไม้ที
ตอนทานข้าวอยู่แม่ไม่ได้ถามอะไรเลยครับ
ผมว่าแปลกนะ ปกติแม่จะชวนคุยตลอดเวลา
แต่ .... ก็คงไม่มีอะไรมั้ง
ผมคงระแวงไปเอง เพราะมีความลับกับแม่อยู่
“ไม้ฉาก กินข้าวเสร็จแล้วรีบขึ้นไปอ่านหนังสือนะ”
แม่ทานข้าวเสร็จแล้ว กำลังลุกไปหยิบผลไม้ครับ แต่หันมาพูดกับผมก่อน
“ครับแม่” TT ถามอะไรก็ได้นะครับ แบบนี้มันดูอึดอัดมากก
“แล้วมือถือนะสอบเสร็จค่อยใช้ เพื่อนเราคงไม่มีธุระอะไรด่วนมากหรอกมั้ง”
แม่หันมามองหน้าผม เหมือนจะรอคำตอบ
“ครับแม่ เดี๋ยวโทรถามปั้นก่อนว่ามีอะไรด่วนไหม แล้วจะปิดมือถือละครับ”
“อืมม รีบๆกิน เดี๋ยวจะอ่านหนังสือเลิกดึก” แม่พูดเสร็จก็หันไปปลอกผลไม้ต่อ
เห้ออออ ....
พอผมทานข้าวเสร็จก็ขึ้นมาโทรหาปั้นสิบอีกรอบครับ
แต่มันไม่รับ สงสัยมันจะหลับแน่ๆ
ผมเลยส่ง Line ไปหามันแทน
┗ ไม้ฉาก ™ :: ต้องปิดมือถือละนะ
┗ ไม้ฉาก ™ :: อย่านอนจนลืมอ่านหนังสือละใกล้จะสอบปิดเทอมแล้วก็ใกล้จะแอดมิดชั่นแล้ว
┗ ไม้ฉาก ™ :: อย่าให้ใครมาใกล้อีกนะ
┗ ไม้ฉาก ™ :: แล้วก็สอบเสร็จจะรีบไปหา
┗ ไม้ฉาก ™ :: รอนะครับ : )
พอส่งเสร็จละก็มานั่งเขิน 5555555
นี้กูทำอะไรครับ … ส่งแชตหาปั้นสิบทำไมมันดูน่าเขินขนาดนี้วะเนี้ยย
ไม่ไหวๆ หัวใจก็เต้นแรงอีก …. รอก่อนนะปั้นสิบ !
ผมรีบปิดมือถือวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเริ่มอ่านหนังสือสอบต่อ
มันโล่งกว่าเมื่อวานเยอะครับ : )
อ่านละเข้าใจหมด 555+ ทำแบบฝึกหัดได้เยอะด้วยครับ
สงสัยเพราะเจ้าเตี้ยที่เอาแต่หลับอยู่นั้นแน่ๆ >////<
และแล้วการสอบก็เสร็จสิ้นครับ
เหลืออีก 6 วันไปรับใบประกาศ
วันนี้พอผมสอบเสร็จ ผมก็รีบเปิดมือถือโทรหาปั้นสิบเลยครับ
“เห้ยย สอบเสร็จละหรอ” นี้คือคำแรกที่ปั้นสิบมันทักผมครับ
555+ เสียงมันโคตรจะสดใสเลย
“เสร็จแล้วดิ นี้ไม้จบ ม.6 แล้วนะ” อวดซะหน่อย อย่างน้อยๆก็จบก่อนมันตั้ง 1 อาทิตย์
55555555555+
“ยินดีด้วยครับ จะไปฉลองที่ไหนอะ” ดูมันๆ รุ่นนี้ละไม่มีฉลองหรอก
“ไม่ได้ฉลองอะ ไปปัจฉิมที่วัด 555 “ ครับ ม.6 แบบพวกผมต้องไปเข้าค่ายที่วัด 2 วันครับ
“555555555555 มีที่ไหนวะปัจฉิมที่วัด” ดูไอ่เตี้ยมันหัวเราะผมดิ
“มีดิ โรงเรียนไม้นี้แหละ แล้วนี้กำลังทำไรอยู่?”
“ติวหนังสือกับเพื่อนแหละ อีกแค่วันเดียวจะสอบแล้วไง” พูดกับผมเสร็จ ก็บอกให้คะน้าคิดสูตรนี้ๆ
สงสัยติวคณิตอยู่แน่ๆ
“งั้นติวกับเพื่อนต่อเหอะ เลิกแล้วยังไงโทรมาหาด้วยนะ”
“เปิดมือถือตลอดใช่ไหม” 5555+ เพราะตอนสอบผมปิดมือถือตลอดเลย
มันติดต่อผมไม่ได้ จนถึงขั้นไลน์มาด่าผมทุกวันช่วงที่ผมปิดมือถือ
“อืออ เปิดตลอดแล้วครับ”
“โอเชช งั้นไปติวหนังสือกับเพื่อนละนะ” เสียงยูโร ละมั้งเริ่มโวยวายบอกให้มันรีบๆวางสาย
เพื่อนมันติวให้เพื่อนอยู่
“เดี๋ยวๆ ลืมบอกอะไรหรือป่าว??” 555+ แกล้งถามซะหน่อยว่ามันจะพูดอะไรไหม
“คิดถึงไม้นะครับ”
ตรู๊ดดดดดด ตรู๊ดดดดด
5555555+ ไอ่บ้า.. กล้าพูดอีกนะอยู่กับเพื่อนแท้ๆ
แล้วมาบอกคิดถึงให้คนฟังเขินแล้วกดวางสาย
รอก่อนเหอะนะ อีก 6 วัน ...
ได้เขินตายทั้งคู่แน่ๆ ^/////^
ผมนัดกับไนซ์ไว้ว่าจะไปหาอะไรกินที่ห้าง แล้วให้แม่ไปรอรับที่โน้นเลย
ตอนนี้ไนซ์มันยังไม่มาเลยครับ รอมันอยู่หน้าตึกเรียน
สักพักแม่ผมก็โทรเข้ามาหา
หื้มมม … ปกติไม่ถึงเวลานัดแม่ไม่โทรตามนะ
มีอะไรด่วนหรือเปล่า???
“สวัสดีครับแม่”
“แม่มาจอดรถอยู่หน้าโรงเรียนแล้วนะ ไปธุระกับแม่หน่อยสิไม้ฉาก”
ธุระงั้นหรอ?? ทำไมเมื่อเช้าไม่เห็นแม่พูดอะไรเลย
“ครับแม่ ไม้กำลังเดินไปหน้าโรงเรียนแล้วครับ”
ผมกดวางสายจากแม่ แล้วก็เดินไปหน้าโรงเรียน เห็นแม่จอดรถรออยู่แล้วครับ
พอผมเดินเข้าไปในรถ ก็ยกมือสวัสดีแม่ แต่แม่ไม่ได้พูดอะไรครับ ขับรถออกมาเลย
“แม่จะไปธุระที่ไหนครับ เมื่อเช้าตอนทานข้าวไม่เห็นแม่บอกไม้ไว้ก่อนเลย”
ผมคาดเบล์ทเสร็จก็หันไปถามแม่
“ธุระด่วนนะ แม่ก็เลยคิดว่าไม้น่าจะว่าง เพราะไม้สอบเสร็จแล้วไม่ใช่หรอ”
แม่ไม่ได้หันมามองผมหรอกครับ แม่ตอบคำถามผมแล้วก็มองทางไปข้างหน้าเรื่อยๆ
“เสร็จแล้วครับ”
เงียบบ ... เงียบจนรู้สึกอึดอัด
จนสักพักไนซ์ก็โทรเข้ามาหา ..
เออ ลืมไปเลยว่านัดมันไว้ - -‘
“มึงอยู่ไหนกูยืนรอนานแล้วนะเว้ยย”
โหยย ไม่เปิดโอกาสให้กูพูดฮัลโหลเลยนะไอ่คุณไนซ์มาเป็นชุด
“เออขอโทษทีกูลืมโทรบอกมึง พอดีแม่กูมารับนะ ตอนนี้อยู่บนรถแล้ว”
“แล้วไม่โทรบอกกูวะ ให้กูรออยู่ได้ แม่งงง แค่นี้นะ”
แล้วมันก็ตัดสายไปเลยครับ
ช่วงนี้ไนซ์มันดูแปลกๆ สงสัยจะเครียดเรื่องพ่อแม่มันด้วยละ
ผมก็อยากอยู่อยากคุยกับมันเยอะๆนะ แต่.....แม่ผมคงไม่เข้าใจครับ
แม่ขับรถออกนอกเมืองมาเรื่อยๆ
จนมาถึงร้านอาหารร้านหนึ่ง จำได้ว่าพ่อเคยพามาทานแต่ไม่ได้มาบ่อยเท่าไหร่
“ลงไปทานข้าวกัน เพื่อนแม่น่าจะรอนานแล้วละ”
แม่พูดเสร็จก็ถอดเบล์ทแล้วเปิดประตูลงจากรถไป
มาทานข้าวกับเพื่อนแม่งั้นหรอ????
ใคร??
โอ้ยย แม่เป็นไรไปเนี้ย ทำแบบนี้อึดอัดนะครับ TT
ผมรีบลงจากรถตามแม่เข้าร้านอาหารไป
ก็เจอกับเพื่อนแม่นั่งรออยู่แล้วครับ
“สวัสดีจ๊ะส้มเช้ง ขอโทษทีนะมาสาย มัวแต่ไปรอรับไม้ฉากนะ”
แม่เดินเข้าไปนั่งข้างๆเพื่อน ผมยกมือไหว้น้าส้มเช้งเพื่อนแม่
ก่อนจะนั่งฝั่งตรงข้ามกับแม่
“ไม่เป็นไร เราเพิ่งมาเหมือนกัน” น้าส้มเช้งกวักมือเรียกพนักงานมาสั่งอาหาร
“แล้วนี้ลูกชายเธอไปไหนแล้วละ ไม่มาด้วยกันหรอ?” แม่เปิดเมนูอาหารไปก็คุยกับน้าส้มเช้งไปด้วย
เหอๆ แม่ก็คุยสนุกนิครับ ไม่สนใจผมด้วยซ้ำ
จะพาผมมาทำไมครับแม่
“เดี๋ยวก็ตามมานะ ช่วงนี้ติดหนุ่มน้อยอีกจังหวัด เห็นเทียวไปเทียวมาตลอดเลย”
หื้มม เมื่อกี้แม่ถามหาลูกชายน้าส้มเช้งไม่ใช่หรอ??
แล้วที่บอกว่าติดหนุ่มน้อย .... คือ???
“ลูกชายเธอชอบผู้ชายหรอส้มเช้ง”
แม่ผมทำหน้าตกใจครับ ก่อนจะหันมามองหน้าผมแวปหนึ่ง แล้วไปสนใจสั่งอาหารต่อ
น้าส้มเช้งไม่ได้ตอบอะไรครับ แต่สั่งอาหารกับพนักงานจนเสร็จแล้ว
ก็หันมามองหน้าผม ก่อนจะยิ้มน้อยให้ๆผม
แล้วหันไปคุยกับแม่ผมต่อ
“ลูกสมัยนี้นะหน่อย เลี้ยงได้แต่ตัว ตอนฉันรู้ครั้งแรกฉันก็ตกใจนะ
แต่ลูกชายฉันไม่ใช่เด็กเหลวไหลอะไร การเรียนก็ยังดีเสมอ ฉันเลยพยายามทำใจ..
จนตอนนี้ฉันว่าก็ดีนะ ไม่มีปัญหาเด็กผู้หญิงมากรี๊ดกร๊าดให้ฉันปวดหัว”
น้าส้มเช้งพูดแล้วก็ยิ้มไปด้วย เหมือนกับว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีครับที่ลูกชายมีแฟนเป็นผู้ชายเหมือนกัน
แต่แม่ผมนี้สิ ... ทำหน้าแบบว่า
.. ผมเองยังไม่สามารถคาดเดาได้เลยครับ
แม่กับน้าส้มเช้งคุยกันไปเรื่อยๆ จนอาหารมาครับ
ก็เริ่มทานข้าวกัน แต่ก็คุยกันไปด้วย หยิบมือถือมาให้ดูรูปบ้าง ดูไลน์บ้าง
เหมือนแม่นัดเพื่อนมาทานข้าวปกตินี้แหละครับ
ซึ่งไม่เห็นต้องพาผมมาด้วยเลย TT
“สวัสดีครับแม่ ขอโทษทีครับที่ผมมาช้า”
สงสัยลูกน้าส้มเช้งมาแล้วแน่ๆ เพราะผมเห็นน้าส้มเช้งยกมือรับไหว้
แล้วที่นั่งข้างๆผมก็มีคนมานั่ง
ผมหันไปมอง .. คิดในใจว่าจะได้ไม่เหงาเว้ยยย
มีเพื่อนคุยแล้ว ..
พอหันไปมองแล้วผมก็เจอเข้ากับ ........
พี่อุ้มรัก !!!!
“อุ้มครับ นี้น้าหน่อยลูก เพื่อนแม่สมัยสาวๆเลย สวัสดีสิครับ”
“สวัสดีครับน้าหน่อย” พี่อุ้มยกมือสวัสดีแม่ผม
ซึ่งแม่ผมก็ยกมือรับไหว้ แล้วส่งยิ้มให้
“ส่วนนั้นไม้ฉากลูก ลูกชายของน้าหน่อย เป็นรุ่นน้องเรา 1 ปี “
พี่อุ้มหันมายิ้มให้ผม ก่อนจะส่งเสียงมาทักทาย
“ไงไม้ฉาก”
“ครับ สวัสดีครับ”
ผมยกมือไหว้พี่อุ้ม เพราะแม่ผมมองอยู่
ถ้าเจอข้างนอกไม่ไหว้แน่นอนอะ แม่งงง ... กวนตีน
“อ้าว นี้อุ้มรู้จักกับน้องด้วยเหรอ” น้าส้มเช้งถามพี่อุ้ม
ซึ่งดูจากหน้าแม่ผมแล้วก็ดูอยากจะรู้เหมือนกันครับ
“รู้จักครับแม่ ไม้เป็นเพื่อนของน้องปั้นไงครับ”
พี่อุ้มตอบกับน้าส้มเช้งไป ก่อนจะเริ่มตักข้าวทาน
“อ่ออ โลกกลมจริงๆเลยนะ” น้าส้งเช้งพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะยิ้มออกมา
“นี้อุ้มรู้จักกันปั้นด้วยหรอ” แม่ผมถามพี่อุ้ม
“ครับน้าหน่อย พอดีรู้จักกันตอนวันเปิดบ้านของมหาลัยนะครับ
นี้ผมก็เพิ่งกลับมาจากบ้านน้องปั้น ไปติวคณิตให้พวกน้องๆมาครับ”
หื้มมมม เพิ่งกลับมา??
งั้นที่ผมโทรหาปั้นสิบเมื่อกี้ มันก็อยู่ด้วยงั้นสินะ??
เออดี!!! ปั้นสิบแม่งงงงงง !!!!!!
“นี้หน่อยก็รู้จักปั้นสิบนี้ด้วยเหมือนกันหรอ” น้าส้มเช้งถามแม่ผม
แหม่ รู้จักดีเลยละครับน้าส้มเช้ง
“รู้จักสิ เป็นเพื่อนสนิทของตาไม้ตั้งแต่เล็กๆเลยละ
ขนาดย้ายโรงเรียนแล้วยังสนิทกันเหมือนเดิมเลย”
“ฉันละอยากเจอจริงๆเด็กปั้นสิบคนนี้ จะหน้าตาน่ารักแค่ไหน
ทำให้ลูกชายฉันขับรถไปๆมาๆข้ามจังหวัดได้ทุกวัน”
แล้วน้าส้มเช้งกับแม่ผมก็หัวเราะกัน
แต่สังเกตจากหน้าแม่ผมแล้ว .... ดูไม่ขำตามแบบที่หัวเราะออกมาเท่าไหร่ครับ
พวกผมนั่งทานข้าวกันไปเรื่อยๆจนอิ่ม ตอนนี้ผลไม้มาเสริฟแทนละครับ
“อือ แล้วนี้ไม้ฉากปิดเทอมแล้ว หน่อยจะให้ไปติวแล้วสอบพร้อมตาอุ้มเลยไหม”
น้าส้มเช้งหยิบแตงโมมาทาน แล้วก็ถามแม่ผม
ติว .. สอบ อะไร??
ทำไมผมไม่รู้???
“ก็ที่นัดมาวันนี้จะมาคุยเรื่องนี้แหละ” แม่ผมตอบน้าส้มเช้ง
“ติวอะไรครับแม่” ผมอดไม่ได้เลยถามแม่ออกไป
“ก็แม่ว่าจะให้ไม้ไปติวแล้วก็สอบเข้าโรงเรียนนายร้อย พร้อมๆกับพี่อุ้มเค้านะ”
ห๊ะ!!!
โรงเรียนนายร้อย ... ไม่ใช่สิแม่ ผมไม่เคยบอกว่าอยากเข้าเลยนะ
“แม่ครับ ไหนบอกว่าจบ ม.6 แล้ว แม่จะให้ไม้เลือกคณะกับมหาลัยที่อยากเรียนเองไงครับ”
แม่เคยบอกแบบนั้นจริงๆครับ แต่ทำไมวันนี้แม่จะมาบังคับผมต่อแบบนี้ละ??
“สิ่งที่แม่เลือกให้ มันน่าจะดีกับไม้ที่สุดนะ” แม่ตอบพร้อมๆกับส่งสายตาดุๆมาให้
นั้นหมายความว่าผมต้องหยุดถาม หยุดพูด
อืมม .. ค่อยไปถามที่บ้านก็ได้!
“อุ้มจะเข้าค่ายติววันศุกร์หน้าโน้นเลยครับน้าหน่อย
ติว 1 เดือนแล้วก็สอบครับ ทางค่ายจะจัดการให้ทุกอย่างครับ
ดีเหมือนกันมีไม้ฉากไปด้วย จะได้ไม่เหงา”
พี่อุ้มพูดไปก็ส่งยิ้มกวนตีนมาให้
“ดีนะหน่อย ให้ลูกเราไปติวด้วยกัน
เผื่อสอบติดทั้งคู่จะได้เป็นเพื่อนนายร้อยด้วยกันนะ”
น้าส้มเช้งครับ อย่าเห็นดีเห็นงามไปกับลูกชายน้าสิครับ
“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน
ตาอุ้มยังไงน้าฝากเราสมัครเผื่อน้องด้วยนะ ค่าใช้จ่ายมีอะไรบ้างก็บอกน้านะลูก”
โอ้ยย นี้แม่เอาจริงๆงั้นสินะ !!
“ครับคุณน้า” เหอๆ ไอ่พี่อุ้มก็ตอบรับแม่ผมอีก
เออ ดีกันจริงๆ
สรุปวันนี้ที่พามาเพราะแบบนี้สินะครับแม่!
แม่นั่งคุยกับน้าส้มเช้งต่ออีกสักพักก็ขอตัวกลับ ตอนที่เดินออกมาขึ้นรถ
พี่อุ้มเดินตามผมมา ก่อนจะพูดกับผมเบาๆ ไม่ให้แม่ผมได้ยิน
“รู้สึกว่าเรื่องไม้ฉากจูบกับน้องปั้นสิบ น่าจะเป็นความลับสินะ”
พูดเสร็จก็ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ผม
เออ ........ พี่ถือไพ่เหนือกว่าครับ !!
โธ่เว้ยยยย!!!
“น้าหน่อยครับ แล้วยังไงผมจะติดต่อไปนะครับเรื่องที่เรียนน้อง ไว้ใจผมได้ครับ”
พี่อุ้มยกมือไหว้แม่ผมก่อนจะเดินไปที่รถตัวเอง
“ขึ้นรถได้แล้วไม้ฉาก เดี๋ยวจะถึงบ้านดึก”
ผมยืนมองพี่อุ้ม จนแม่สั่งให้ผมเดินขึ้นรถ
พอขึ้นรถมาได้ ผมก็พูดเลยครับ ไม่รอให้ถึงบ้านหรอกนะ
“แม่ครับ ทำไมต้องให้ผมไปสอบนายร้อย”
“แม่เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ไม้แล้วกันนะ อย่าถามเหตุผลจากแม่”
ดูแม่ตอบผมสิครับ .. สิ่งที่ดีที่สุดงั้นหรอ??
“แต่แม่บอกไม้ว่า ถ้าไม้เกรดไม่ตกเลย
ตั้งใจเรียนมาตลอดจนจบ ม.6
แม่จะให้ไม้เลือกมหาลัยกับคณะที่ไม้อยากเรียนเองนิครับ”
แม่ผมตีไฟรถก่อนจะจอดรถเข้าที่ข้างทาง แล้วหันมามองหน้าผม
“ถ้าลูกเลือกเอง ลูกก็จะไปอยู่กับปั้นสิบใช่ไหม”
แม่มองหน้าผม สายตาแม่คือ แม่ต้องการคำตอบครับ
ในเมื่อแม่อยากรู้ .. ผมก็จะตอบครับ
“ครับ ผมจะเลือกมหาลัยเดียวกับปั้น”
“ทำไมละไม้ เพื่อนคนอื่นไม้ไม่มีหรือไง ทำไมต้องเป็นปั้นสิบคนเดียว”
แม่ผมกำพวงมาลัยรถแน่นเลยครับ
คือ ทำไมอะครับ ปั้นสิบ แล้วยังไงครับแม่????
“ก็มีหลายคนนี้ครับ ไนซ์ เลน่อน แล้วไหนจะจานสีกับพู่กันอีก
ปกติแม่ไม่เคยว่าอะไรผมเรื่องเพื่อนนิครับ”
“แต่กับปั้นสิบ ... นั้นยังเป็นแค่เพื่อนงั้นหรอไม้ฉาก??”
แม่ ... ทำไมถามแบบนี้??
แม่รู้อะไรมา???
“แม่ ......” ผมพูดได้แค่คำนี้แหละครับ
“พอๆอย่าพูดอะไรมากกว่านี้เลย ทำตามที่แม่บอกก็พอ”
แม่ยกมือห้ามไม่ให้ผมพูดต่อ
ก่อนจะขับรถออกไป
ตลอดทางจนถึงบ้าน ... แม่ไม่ได้พูดอะไรกับผมอีกเลยครับ
พอถึงบ้านผมก็รีบลงจากรถ กำลังจะเดินเข้าบ้าน
แต่แม่เรียกผมไว้ก่อน
“ไม้ ... แม่จะไม่ห้ามในสิ่งที่ไม้เป็น
แต่สอบเข้าโรงเรียนนายร้อยให้ได้ก่อน แล้วเราค่อยคุยกันอีกที”
พูดจบแม่ก็เดินเข้าบ้านไปก่อนผมครับ
ปล่อยให้ผมยืน งง กับคำพูดของแม่
แม่จะไม่ห้ามในสิ่งที่ไม้เป็น ....
แล้วผมเป็นอะไรละครับแม่?????
นี้ผมต้องสอบเข้าโรงเรียนนายร้อยจริงๆใช่ไหม????
และที่สำคัญ .. ต้องอยู่กับพี่อุ้มจริงๆงั้นหรอ??
---------------------------------------------------------
เอาตอนต่อจากครั้งที่แล้วมาอัพให้ก่อนนะคะ
^_____^
พี่อุ้มนี้ตัวป่วน ... ยังตามมาเจอกันอีกนะคะ
รับรองว่ามีครบทุกรสแน่ๆคะ
ฝากติดตามกันด้วยนะ
มีคำผิดยังไงต้องขออภัยจริงๆคะ
ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเมนต์ค่าา =)
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59|| (อ่าน 251481 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก