หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลฯ ภาค เส่ง-เปา by aoikyosuke

[singsayam]

ลุงเข้ามารับคำขอบคุณครับหลาน

[kit]

[both^^]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย

เปาโดนเสียบ

เค้าเจ็บแทนเลยอ่ะ

โฮฮฮฮฮ

[IZE]

โหดซะ

[Please.ii]

   น่ากลัวมามกายๆๆ ก๊ากๆๆ   


ไม่อยากเป็นรับเล่า เหอๆๆ



สงสาร เปา เปา จังเลย อ่าๆๆๆๆๆ 

[singsayam]

ว่าแต่มันคือขนมอะไรครับหลานกิต

คุณลุงไม่เคยเห็นอ่ะ  แต่สวยจัง กินได้ด้วยหรือ

[kit]

ต๊าย..ก็ทำจากน้ำตาล(sugar)ไงคะ..กิต.นึกว่าจะเหมือนๆกับที่คุณลุงถืออยู่นั่น อิอิ

ป.ล. จวนลาจากไม่ได้นะคะ..คุณลุงบอกว่า..ยังมีตอน*พิเศษ*อีก..เพียบ..5555555


ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

[HaLF333]

กิสสสสสสสสสสสส 
ไม่ได้มาเกาะเล้า 2 วัน จอร์จจจจจจจ...
เส่ง - เป่า น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกส์...
เสียดายที่จบแล้ว แต่ดีใจที่มีตอนพิเศษ 
รุก-รับผลัดกันแบบนี้ มันส์ดี อิอิ   

ขอบคุณลุงสิงห์นะค่ะ อยากจะกด + ให้หลายๆ ที แต่มันต้องทิ้งระยะเวลา ..
เอา+ ไปทีนึงก่อนนะค่ะ 
รักลุง 

[TARO]

ขอบคุณครับคุณลุง

[singsayam]

หลานกิตจ๋า

ที่ลุงถืออ่ะ

มันเป็นกังหันลม

ทำจากกระดาษแก้วอ่ะครับ

มิใช่ขนมนะ...

แต่เห็นขนมของหลานกิต แล้วอยากเห็นของจริงจังเลย

[sommod]

 :t2:จิ้มก้นลุงสิงห์ 5555+

[singsayam]

เปาเมียรักของเส่ง ถึงกับต้องสะบัดหน้าหนี เพราะเห็นร่างกายของตัวเอง
และนาทีต่อมาก็หน้าแดงก่ำด้วยความอาย หลบสายตาวาบหวามของคนที่มองลงมา
และอมยิ้มน้อย ๆ

กอดตุ๊กตาหมีน้องแส่งไว้แน่น..และเริ่มเปล่งเสียงครวญคราง
"งือ..อ่ะ อ่ะ อ่ะ...อ๊า..." เสียงก็จะร้อง มือผละจากตุ๊กตาแล้วก็ยกขึ้นมาปิดหน้าแทน

ไม่อยากให้เส่งเมียรักได้รู้ว่ามันรู้สึกดีมากแค่ไหน
เดี๋ยวมันได้ใจ...แล้วคราวหน้าไม่ให้ไอ้เปารุกอีก

"ชอบสิค้าบบบบบบบบ...ร้องเสียงหลงเลยนะมึง..."

เมียที่กลับกลายเป็นผัว หัวเราะเสียงเบา และยังไม่หยุดขยับร่างกาย
เริ่มแรงมากขึ้นเมื่อไม่เห็นว่าอีกคนเจ็บปวดอีกแล้ว

"ไอ้เหี้ย...เร็ว ๆ เลยกูเจ็บจะตายห่าแล้ว...ฮ่า..อ๊ะ"

ปากก็ด่าไปงั้นแหละไอ้เปาน่ะ..พอโดนแกล้งหยุดมือเข้าหน่อยก็ต้องมองหน้าเมียตาขวาง

และไอ้เส่งก็หัวเราะก่อนจะเริ่มกระแทกร่างกายให้แรงและเร็วขึ้น

และดึงมือที่ปิดหน้าของเปาเมียรักที่ยกขึ้นปิดหน้าให้มาแตะที่ร่างกายตัวเอง

"ทำเร็วเปา..จะได้ไปพร้อมกัน..ใกล้แล้วเนี่ย..อ่ะ..อือ..."

ผัวสั่งไอ้เปาก็ต้องทำตาม มือก็รูดรั้งร่างกายตัวเองไปตามอารมณ์

และร่างกายเบื้องหลังก็ถูกเส่งผัวรั บุกกระหน่ำแรงมากขึ้น

จนทนไม่ไหวอีกต่อไป

เร่งมือกับร่างกายของตัวเอง

ในขณะที่อีกคนก็เร่งขยับร่างกายตัวเองเช่นกัน

จนถึงวินาทีสุดท้ายของบทรักเร่าร้อนอ่อนโยน

"ฮ้าาาาาาาาาา เปา..เปา..เปา..อื้ออออออออ"

การแทรกสอดรุนแรงครั้งสุดท้าย ดำเนินมาถึง พร้อกกับการกระแทกร่างกายเข้าไปจนหมด

ในที่สุดก็ได้ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน

"งื้อออออออออออออ อ่ะ อ่ะ " คนที่อยู่เบื้องล่างก็หอบหนัก แทบจะหยุดหายใจไปชั่วขณะ
เมื่อหยาดหยดชีวิตพุ่งทะลักออกมาจนหมด

พร้อมกับรับรู้ถึงความร้อนรุ่มที่พุ่งเข้ามาในร่างของตัวเอง
ก่อนที่อดีตเมียรัก จะทิ้งตัวลงมาหา ตาคม ๆ หรี่ปรือ
กอดรัดร่างของคนที่เหนื่อยหอบไม่แพ้กัน เอาไว้แน่น

จูบซ้ำ ๆ ที่ริมฝีปากของอีกคน แลกปลายลิ้นเข้าหากันอีกครั้ง
และปรับลมหายใจให้กลับมาสม่ำเสมออีกครั้ง

ก่อนจะถอนร่างกายออก

"ฮ่ะ.." ไอ้เปาถึงกับสะดุ้งเมื่อรู้สึกเหมือนมีบางอย่างทะลักตามออกมาด้วย
และเมื่อผลักให้อีกคนออกห่าง และลุกขึ้นดู

"ไอ้เส่งงงงงงงงงงงงง เลือดกูอ่ะ....เลือดเต็มเลยอ่ะ...ไอ้เส่งงงงงงงงงงง ฮืออออออออ"

แล้วมันก็เพิ่งจะมาร้องไห้นะนั่น แถมเขย่าให้คนที่นอนตาปรือยิ้ม ๆ อยู่ข้าง ๆ ให้ลุกขึ้นมาคุยกันอีก

"ก็หนูเปายังเวอจิ้นนี่ครับ....มันก็เป็นงี้แหละ...ตอนพี่เส่งโดนมึงเอาก็เป็นแบบนี้เหมือนกันแหละ
แล้วกูก็นอนสลบเป็นไข้ไปหลายวัน...มึงจำไม่ได้เหรอครับ....เปาเมียรักกกกกกกกกกก"

ไอ้เส่งหัวเราะเสียงดัง...และดึงให้อีกคนลงมานอนด้วยกันข้าง ๆ
"มึงเป็นเมียกูเหมือนกันไอ้เปา....ห้ามคิดนอกใจไม่งั้นมึงตายแน่...จำใส่หัวมึงเอาไว้เลยนะ"

คนที่นอนส่งตาหวานให้กอดรัดอีกคนไว้แน่น และแกล้งคำรามเสียงเบา ก่อนจะหอมแก้มของไอ้เปาหนัก ๆ
อีกครั้ง

"เป็นเหี้ยอะไร..สังเกตหลายครั้งแล้วมึงชอบหอมแก้มกู...ไหนบอกดิ..ทำไมมึงชอบหอมแก้มวะ"

ไอ้เปาขยับหันหน้าเข้ามาหาคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ
ข้างหลังอ่ะ มันยังเจ็บแสบอยู่
แต่ความสงสัยมีมากกว่า

"กูชอบ...มีปัญหาเหรอ...กูชอบของกูอย่างงี้อ่ะ..มึงไม่รู้เหรอหอมแก้มอ่ะ...มันอบอุ่นดี
กูก็แค่อยากให้มึงรู้สึกเหมือนกูด้วย..แค่นั้นแหละ...มึงมีปัญหาเหี้ยอะไรหรือไง"

ไอ้เส่งเริ่มง่วงแล้ว และซุกซบเข้าที่ไหล่กว้างของไอ้เปา ออดอ้อนน่ารักน่าดูชม

ไม่ใช่อะไรแค่อยากให้ไอ้เปาลูบหัวเล่นหน่อย จะได้นอนหลับฝันดี

"เปล่า...ไม่มีปัญหาหรอก...กูก็ชอบ...มันก็อบอุ่นดีอย่างที่มึงว่าแหละ"

อ้าวววววววววววววววววววว หวานกันเข้าไป หวานกันเข้าปายยยยยยยยย

คนหนึ่งซบ
อีกคนก็ลูบผมเล่นไปเรื่อย

ไป ๆ มา ๆ ก็เลยเคลิ้ม ๆ ไปพร้อมกัน

น้าท่าไม่เป็นอันอาบ

และในเช้าวันถัดมา ไอ้เปาก็อาการเดียวกับไอ้เส่งก่อนหน้านี้เป๊ะ

นอนซมเป็นไข้ไปหลายวัน

และมีอะไรจะบอก....

ในเวลาไม่นาน....ไอ้เส่งก็ติดไข้หวัดจากไอ้เปาอีกรอบหนึ่งเหมือนกัน

อย่า อย่า อย่า

อย่าไปอยากรู้เลย ว่ามันทำอะไรกันต่อ

รู้แค่....มันก็ยังไล่เตะไล่ตีกันเป็นบางวัน

เพื่อให้หัวใจสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แค่นั้นเอง

[shiawase]

จะจบแค่นี้จริงๆหรอลุ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง

แต่ว่า.........หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หวานไม่ไหวแล้วววววววววววววว

น่ารักได้โล่เลยยยยยยยยยย

จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟเปากะเส่ง

[singsayam]

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอนพิเศษ วันจันทร์ที่ 13 กุมภาพันธ์)   


"เปา...กูมีอะไรจะบอก" เส่งเมียรักนั่งซัดก๋วยเตี๋ยวต้มยำอยู่ตรงข้ามกับไอ้เปา

วันนี้ไม่ต้องไปโรงเรียนเว้ย ฝนก็ตก อีก

มันก็เลยนอนกกกันอย่างนั้น จนบัดป่านนี้ เที่ยงเข้าไปแล้ว

มันถึงได้ลากสังขารอันหล่อล่ำกล้ามใหญ่ของมันสองคนมาที่หน้าปากซอย
ในสภาพหัวเหอ กระเซอะกระเซิงเล็กน้อย เพราะเปียกฝน
ร่มมีคันเดียว ไม่ใหญ่มาก
แต่ความรักที่สองเรามีให้กันมันมากล้นเหลือเกิน มันก็เลยเดินแย่งร่มกันมาตลอดทาง
จนไหล่เปียกไปทั้งคู่

แต่ดีหน่อย ที่ฝนมันตก ร่มมันคันเล็ก
ก็เลยได้ฤกษ์เดินโอบไหล่กันได้

โดยไม่เป็นจุดสังเกตของชาวบ้าน

อ้าว...มองหน้าทำไม...คนอ่านอยากมีเรื่องเหรอ
คนเขารักกันชอบกัน

เดินโอบไหล่หน่อยจะเป็นไร โห่ อิจฉานีหว่า อิจฉาชัด ๆ

"เฮ้ย...มึงดูดิ..คนอิจฉาเราเพียบเลยว่ะ..." ไอ้เส่งบอกกับตึกใบหยกสอง
ที่ซัดก๋วยเตี๋ยวไปสองชามและกำลังซัดชามที่สามอยู่

"ประสาทแดกแล้วมึง...ใครอิจฉาเหี้ยอะไรวะ..มึงนี่เดี๋ยวกูยันตกเก้าอี้เลย เสียเวลาแดกกูหมด"

ช่างเป็นการตัดพ้อต่อว่าแฟนที่ดูสุภาพเรียบร้อยแล้วก็ให้เกียรติมากมากเลย
สำหรับการคุยกันของไอ้เส่งและไอ้เปา


"มึงไม่เห็นเหรอสายตาคนรอบข้างอ่ะ...เขามองเราด้วยความอิจฉาอยู่นะมึง..."

ไอ้เส่งก้มหน้าก้มตาตักลูกชิ้นในชามและเคี้ยวไปบอกไอ้เปาไป

ก่อนที่ตึกใบหยกสองมันจะมองไปรอบ ๆ ตัว

อือ .... ทำไมมีแต่ผู้หญิงมองกูกับไอ้เส่งวะเนี่ย...แปลกชิบหายเลยว่ะ
มองไม่มองเปล่ายังยิ้ม ๆ แปลก ๆ อีก มีอะไรหรือเปล่าวะเนี่ย

"เฮ้ยแดกเร็ว ๆ เหอะ..ผู้หญิงร้านนี้น่ากลัวว่ะ...กูหลอน ๆ พิกล"

ทั้งไอ้เส่งและไอ้เปา รีบซัดก๋วยเตี๋ยวในชามและตรงดิ่งไปจ่ายเงิน รีบวิ่งออกมาแทบไม่ทัน


"กูหล่อมากเลยเหรอ..แม่งมองจัง..เกิดมาหล่อวะลำบากใจจริง ๆ ที่เกิดมาหล่อ"

หมีควายตาคมเดินออกมายืนโพสท่าทำหน้าหล่ออยู่นอกร้าน
ก่อนจะโดนยันจากฝ่าตีนมรณะของไอ้เปา จนแทบหัวคะมำ

"หล่อตายเลยมึง....ไอ้เหี้ยเส่ง...หล่อเกินไปแล้วนะมึง...ถ้ามึงไปทำหน้าหล่อใส่ใครอีกกูเตะคอหักแน่"

ไอ้เปาด่าไปชุดใหญ่ ก่อนจะกางร่มและเรียกให้ไอ้เส่งเข้ามาในร่มด้วยกัน

"ถีบเหี้ยอะไรมึงอ่ะ...หัวทิ่มไปหน้ากูก็ไม่หล่อแล้วใครจะรับผิดชอบวะไอ้สัตว์นี่"
เมียที่เป็นผัวเป็นบางครั้งบางคราวหน้างอหงิก
ก่อนจะเดินเข้ามาอยู่ในร่มได้ และก็โดนไอ้เปาโอบไหล่เข้ามาหา

"กูรับผิดชอบเอง...แบบนี้โอเคป่ะ" ไอ้เปาทำหน้ายิ้ม ๆ ส่งตาหวานซึ้งให้เมียรักที่บางครั้งก้เป็นผัวรักเป้นพัก ๆ


"เหี้ย...เอาตัวมึงให้รอดก่อนเหอะจะมารับผิดชอบกู...แดกเข้าไปเยอะเลยเนี่ย..เปาดูสิคะ..หนูท้องกับพี่เปา
สามเดือนแล้วนะค้า...ดูพุงหนูสิคะพี่เปาขา"


ไอ้เมียเหี้ยก็เล่นมุกโง่ ๆ ไปเรื่อย ทำท่าแต๋วแตกจนไอ้เปาหัวเราะ แล้วก็เอามือไปขยี้หัวเมียเล่นเบา ๆ
ขำในความบ้าของมัน

[anna1234]

  น่ารักน่าชัง ผลัดกันเป็นผัวเป็นเมียกันไม่เอาเปลียบกัน

แมนสุดๆเลยฮ่ะ ลุงสิงห์ +1 ให้คนโพสใจดีโพสทุกวัน

ไม่รักลุงสิงห์แล้วหนูจะไปรักใคร เน้อลุงเน้อ อิอิ

[singsayam]

"เหี้ยนี่ผมกูเสียทรงหมด...ต่อยคว่ำเลยมึง.."

เมียที่น่ารักก็ทำเป็นด่าไปงั้น ถึงจะด่ามากปากเสียบ้างแต่ก็ยอมให้ไอ้เปาโอบไหล่เดินกางร่ม
กลับห้องมาได้โดยสวัสดิภาพ


"ไปเวียนเทียนกัน...มืด ๆ นะ..เมื่อเช้าว่าจะปลุกมึงไปใส่บาตรแต่ฝนตกว่ะ..เลยอดเลย
เห็นมึงหลับสบาย ๆ ด้วย กูเลยไม่อยากปลุก..เดี๋ยวเย็นนี้ไปเวียนเทียนที่วัดกัน.."

กลับห้องมาเรียบร้อยแล้ว ไอ้เปาก็ล้างแขนล้างขาที่มีคราบโคลนกระเด็นใส่..ออกจนหมด
แล้วก็ตะโกนบอกเมียที่เดินตามเข้ามาล้างขาด้วย

"เออกูไม่ได้ไปนานแล้ว..ตักบาตรเดี๋ยววันหลังไปตักก็ได้...เย็น ๆ จะไปวัดใช่ปะ..เออ
ไปด้วย ไปด้วย"

ไอ้เส่งก็เดินมาล้างแขนล้างขาให้สะอาดเหมือนกัน
แล้วก็เดินตามไอ้เปาออกมาจากห้องน้ำ

"ชาติหน้าเผื่อกูจะได้เกิดมาเจอมึงอีก..ดีมั้ยเส่ง.."

ตึกใบหยกสองเดินไปเปิดเพลงฟังแล้วมานั่งแหงกอยู่บนเตียง
เช็ดขาให้แห้งเรียบร้อยแล้ว

"เหี้ยเปา...ใครอยากเกิดมาเจอมึงกัน..แค่นี้กูก็ทุเรศตัวเองตายแล้ว..."

หมีควายตาคมเดินมายืนอมยิ้มอยู่ข้าง ๆ ทำเป็นฟอร์มปากแข็งด่านั่นด่านี่ไปเรื่อยเปื่อย
แต่จริง ๆ แล้วอ่ะนะ มันดีใจต่างหากล่ะ
"เออ..ไม่อยากเจอกูนะมึง..มาเนี่ยกูจะตบให้หัวทิ่มเลยมึง..." ตึกใบหยกสองทำหน้ากวนประสาท
แล้วก็กระดิกนิ้วเรียกเมียให้เข้ามาหา เหมือนเรียกหมายังไงยังงั้น

แล้วไอ้เส่งก็เดินย่างสามขุมเข้าไปหาจริง ๆ ทำหน้าแบบว่าอยากมีเรื่องด้วยสุดขีด

แต่พอเข้าไปถึงก็โดนดึงแขนให้มานั่งข้าง ๆ กัน

แล้วไอ้เปาก็ดึงน้องหมีเส่งที่น่ารักเข้ามากอดแน่น ก่อนจะหอมหนัก ๆ ที่แก้มสองข้างของเมีย
เล่นเอาเมียต้องสะดีดสะดิ้ง ปัดป้อง ก่อนจะนั่งนิ่ง ๆ แต่โดยดี

"เกิดมาเจอกันก็ดีแล้วนี่หว่าไอ้สัตว์นี่...ยังจะปากเสียอยู่ได้..ตบหัวทิ่มเลยดีมั้ยมึง"

ไม่เคยเลยสักครั้งที่ไอ้สองคนนี้จะได้พูดกันดี ๆ ด่ากันมั่ง ต่อยกันบ้างล่ะ
แต่มันก็ดูรักกันดีนะเนี่ย

"ก็กูไม่รู้นี่ว่าเกิดมาอีกกูจะรักมึงมากเท่าตอนนี้หรือเปล่าอ่ะ..."

โห.....ประโยคบ้า ๆ มีคำด่าแถมเล็กน้อยของไอ้เส่ง....ทำให้ไอ้เปาเอ๋อแดก
น้ำตาคลอแบบกระทันหัน...ซึ้งจับจิตจับใจ

นั่งฟังเงียบกริบ......ก่อนจะน้ำตาหยดแหมะ แหมะ

เล่นเอาไอ้เส่งถึงกับงง ต้องเงยหน้าขึ้นดู

"เฮ้ยยยยยยยยยยยยย เป็นเหี้ยอะไรมึงอีกเนี่ย ไอ้สัตว์นี่..บ่อน้ำตาตื้นจริงมึง"

มือก็เช็ดน้ำตาผัวไปเรื่อย ไอ้ผัวก็ประสาทหนักกว่า ร้องไห้ไปยิ้มไป

"เหี้ยเส่ง....พูดเหี้ยอะไรเนี่ย...กูซึ้งนะมึง..ไอ้สัตว์นี่..กูก็ไม่รู้เหมือนมึงแหละ
ว่าชาติหน้ากูจะรักมึงเท่าชาตินี้หรือเปล่า....แต่ชาตินี้กูรักมึงวะ...รักแม่งเหี้ย ๆ เลยเนี่ย"

ช่างเป็นคำบอกรักที่แสนโรแมนติกดีเหลือเกิน
ไอ้สองคนนั้นยังนั่งด่ากันอีกชุดใหญ่ ด่าไปด่ามาก็นั่งหัวเราะอายกันเอง

และไม่นาน เนื่องจากอาการหนังท้องตึง หนังตาก็เริ่มหย่อน เนื่องจากซัดก๋วยเตี๋ยวมาหลายถ้วย

มันก็เลยเลิกซึ้ง เมื่อความง่วงอยากนอนกลางวันมีมากกว่า

เมียก็หนุนแขนผัว

ผัวก็นอนกอดเมีย

ฝนก็ยังทำท่าจะตก ฟ้าครึ้ม ๆ

แหม...อากาศแบบนี้ มันน่ามีคู่จริง ๆ เลยนะ

อ่ะ เห็นนะ

ตาร้อน ตาร้อน

อิจฉาไอ้เส่งกับไอ้เปาล่ะเซ่ นั่นอ่ะ

มันนอนกอดกันหลับไปแล้ว

สงสัยนอนเอาแรง ไปเวียนเทียนตอนเย็นแน่เลยเนอะ


Fin... 

[anna1234]

 

[singsayam]

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอนพิเศษ เมื่อเราโกรธกัน) 


เลิกกับไอ้เปามา 2 วันแล้ว
ก็ไม่มีอะไรมันชอบทำตัวเหี้ย ๆ เอง มองใครก็ไม่ได้ หึงแม่งทุกคน ก็ทำไมล่ะ ทีมันล่ะ เห็นชัด ๆ วันก่อนมีสาวมามองหน้ามัน แล้วมันก็ทำเป็นยิ้ม ใส่ยัยบ้านั่น แล้วทีทำมั่งล่ะ มันจะได้รู้ไง ว่าไม่ชอบ นิสัยเหี้ย ๆ แบบนั้น

นอนร้องไห้ให้ตายห่าไปเลย ไอ้โง่เปา กูไม่สนใจมึงหรอก ดีแต่งี่เง่าไร้สาระ คอยดูนะ เจอหน้ามึงแม้แต่หน้ากูก็จะไม่มองหน้าเหี้ย ๆ ของมึงเลยไอ้เปา คอยดูก็แล้วกัน

เส่งเมียรัก นั่งคิดอะไรเรื่อยเปี่อยหน้าเครียด อยู่ข้างสระบัวข้างโรงฝึก หงุดหงิดโมโหอย่างบอกไม่ถูก
อยากจะหาที่ระบาย มองหน้าหาใครสักคนมาต่อยด้วย ก็ไม่สนุกเลย ไม่เหมือนงี่เง่าใส่ไอ้เปา ให้มันง้อ
แต่นี่แม่ง ผ่านมา 2 วันแล้วนะ ไม่เสือกมาง้อกันเลย เดี๋ยวกูก็เลิกกับมึงจริง ๆ หรอก คอยดูสิมึง ไอ้โง่เปา

แม้เส่งเมียรักของเปาจะโมโหฮึดฮัดแค่ไหน แต่ก็ไม่มีวี่แววของตึกใบหยกสองจะมาง้อขอคืนดีเลย
ไม่มาทำหน้าเศร้า ๆ ทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม แล้วร้องเรียก ว่า

“เส่ง..กูขอโทษนะ..ยกโทษให้กูเถอะนะ”

ไม่มีเลย ไม่มีสักนิดเลย หายเงียบ หายต๋อมไปเลย อย่าบอกนะว่าคิดจะมีใหม่ ไม่งั้นมึงตายแน่ไอ้เปา
ไอ้หมาโง่ คิดจะไม่ซื่อสัตย์กับเจ้าของหรือไงวะ

“อย่าให้กูรู้นะมึง เอาเลือดหัวออกให้หมดแน่ ๆ แม่งจะอัดให้หน้าเละเลยมึง
โธ่เว้ยยยยยยยยยยยย แล้วกูเป็นบ้าอะไรเนี่ย โกรธมันแล้วมานั่งรอให้มันง้อทำไมวะ แม่งเอ้ย หงุดหงิดเว้ย”

แม้ว่าเส่งเมียรักจะเกิดอาการคลุ้มคลั่งเหมือนเมายาบ้ามากแค่ไหน แต่ในใจส่วนลึกแล้ว
ก็คิดถึงแต่ไอ้หมา เปา เปา ผัวรักอยู่ตลอดเวลา แล้วดูท่าว่าคราวนี้ ไอ้เปาหายไปนานจนผิดสังเกต

“เป็นเหี้ยแม่งอะไรวะ ป่านนี้ยังไม่มาง้อกูอีก เดี๋ยวกูก็เลิกกับมึงง่าย ๆ หรอก “

หมีควายตาคมหน้าหล่อ เปลี่ยนสภาพเป็นหมีควายหน้าหงิกงอ กำหมัดแน่น ด้วยความหงุดหงิดหัวใจ

แม่งเอ้ย ป่านนี้ไอ้เหี้ยเปามันตายห่าไปแล้วหรือไงวะ ไม่เสือกมาง้อกูเลย หรือแม่งจะตายคาห้องไปแล้ววะ
กูเปล่าอยากเห็นหน้ามึงนะ แล้วกูก็ไม่ได้คิดถึงมึงด้วย กูแค่ แค่ไปเอาเสื้อที่ลืมทิ้งไว้ในห้องมึงแค่นั้นแหละ
โธ่เว้ย ……. ถ้าเจอนะ แม่งหน้ามึงกูก็จะไม่มองเลย ไอ้เหี้ยปาวววววววววว
หมีควายตาคม ยังคงคำรามลั่น ก่อนจะลุกขึ้นยืน จุดมุ่งหมายคราวนี้ คือคิดถึงเปา เอ้ย...คือจะไปเอาเสื้อก็แค่นั้นแหละ ไม่ได้คิดถึงห่าเหวอะไรไอ้โง่นั่นซะหน่อย ดีสิ เลิกกันได้ก็ดี เลิก ๆ กันไปเลย เบื่อหมาโง่ ๆ เต็มทีแล้ว

*****************************
ตึกใบหยกสอง นั่งซดน้ำใบบัวบกแก้ช้ำใน ร้องไห้ไป กอดตุ๊กตาน้องหมีเส่งไป

พร่ำพรรณนาแต่ขอโทษตุ๊กตา ไม่มีหน้าไปพบเมียรักได้อีก เพราะว่าตาบวมแทบจะปิดทั้งสองข้าง
แม้แต่จะออกไปซื้อข้าวกินยังไม่กล้า เพราะหน้าตาสุดแสนจะทุเรศ โทรศัพท์มือถือก็ดันตกลงไปในถึงซักผ้าซะอีก ตอนนี้เลยหมดหนทางที่จะติดต่อใครได้ กำลังร่างจดหมาย ว่าจะไปส่งโดยหย่อนตู้ไปรษณีย์ซะหน่อยก็น่าจะพอ อย่างน้อยก็ไม่โดนเมียด่า เนื่องจากพร่ำพรรณนาความรักผ่านโทรศัพท์ไม่ได้ พร่ำไปร้องไห้ไป เมียยิ่งขี้หงุดหงิดรำคาญอยู่ด้วย แทนที่เมียจะหายโกรธ เดี๋ยวเส่งเมียรักโกรธหนักกว่าเก่าอีก ไอ้เปาคงได้จมน้ำตาตายแน่ ๆ

“ฮือ.....ถึงเส่งสุดที่รักของเปา.......เส่งทำให้เปาร้องไห้นะ....เปาคิดถึงเส่งจังเลย ฮืออออออออออออ”

แค่จรดปากกาลงไปในกระดาษ น้ำตาก็หยดเป็นทาง แถมด้วยน้ำมูกและน้ำลายอีกต่างหาก
ไอ้เปา นั่งกอดตุ๊กตาน้องหมีเส่งแน่น แล้วก็เอามือปาดน้ำตาที่ไหลหยดแหมะ แหมะ

บางท่านอาจไม่มีใครทราบ แท้ที่จริงแล้ว ตึกใบหยกสองเป็นแชมป์แข่งขันร้องไห้แห่งประเทศไทย ได้ถ้วยชนะเลิศอันดับหนึ่ง ติดต่อกันสิบสมัยแล้ว ทั้งประเภทร้องทนร้องนาน
และประเภท ร้องได้แบบ non-stop คือ ประเภทร้องได้ไม่มีหยุด ไม่ต้องกลัวใครขัดจังหวะ

ไอ้เปา ยังคงพร่ำเพ้อพรรณนาถึงเธอสุดที่รักอยู่ ด้วยหัวใจที่แตกร้าว ซึ่งมันคิดว่า แตกวันละหลาย ๆ รอบจริง ๆ
มีกาวตาช้าง ต่ออีกร้อยรอบ ก็คงไม่หายสนิทดีแน่ ถ้าคนที่จะมาช่วยประสานหัวใจไม่ใช่เส่งเมียรักของเปา
ฮิ้วววววววววววววว เอ้า ฮากันเข้าไป เสี่ยวแดกโคตรพ่อเลยครับ ไอ้เปา

“เส่งครับ...เมื่อไหร่เส่งจะหายโกรธสักที....ถ้าตอนนี้เส่งมาปรากฎตัวต่อหน้า..เปาจะขอหวยเส่ง...เอ้ย
เปาจะขอบอกว่า เปารักเส่งที่สุดในหัว.......

ยังไม่ทันที่ไอ้เปาจะพร่ำพรรณนาความรักอันแสนขมขื่นและน่ารันทดเหลือเกินของตัวเองจบ
ประตูก็ถูกเปิดผลั่วะ เข้ามา แบบกระทันหัน ประตูห้องถูกเปิดด้วยกุญแจสำรอง ที่ไอ้เปาให้ไว้สำหรับเวลาเส่งจะมาไขประตูหัวใจของเปา อ้วกกกกกกกกกกก

[sommod]

 :laugh:สงสัยเปาอยู่ฝ่ายทำฝนเทียมอ่ะ

[singsayam]

เส่งเมีย รัก ปรากฎตัวขึ้น เหมือนยอดมนุษย์ปราบอธรรม ยืนจังก้าอยู่หน้าประตู สะบัดรองเท้าผ้าใบออกแล้วเดินก้าวฉับ ฉับ ไปค้นหาของ ที่ต้องการ อะไรหว่า เสื้อ กางเกง ถุงเท้า กางเกงใน เอ๊ จะเอาอะไรดีหว่า
หมีควายตาคมค้นหาของอยู่เป็นนาน แต่ไม่รู้ว่าจะค้นเอาอะไร ได้แต่ค้นไปค้นมา จนเสื้อผ้ากระจัดกระจายเต็มห้องท่ามกลางความมึนงง ของไอ้เปา ที่หยุดหอน เอ้ย หยุดร้องไห้ และมองเมียรักที่เข้ามาค้นหาของ
ด้วยความงุนงง

เอ่ะ ฝันไปป่าววะกู จู่ ๆ เมียรักก็มาหา หรือว่า กำลังฝันอยู่แน่ ๆ เลย

ไอ้เปา ตบหน้าตัวเองไปสองผัวะเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ฝันแน่ ๆ แล้วเมียรักก็หันมามองตาขวาง หยุดมือที่กำลังค้นหาของ พร้อมกับตวาดด่าไอ้เปาเสียงดัง

“ตบหน้าตัวเองทำเหี้ยอะไร.....ไอ้โง่...แล้ว...แล้วลูกกะตา...แม่งทำไมมันบวมอย่างงั้นวะ”

เมียด่าก็เท่ากับเมียรัก ไอ้เปาส่งสายตาแป๋วแหววในสภาพลูกมะนาวโปะตาสองลูก แล้วก็เอียงหน้าเล็กน้อย
ทำหน้าเศร้าสุดขีด ก่อนจะฟอร์มสะอื้น สองหนติด ๆ กัน ประดุจดั่งว่า

เส่งขา....ถ้าเส่งไม่มาง้อเปาเนี่ย เปาจะงอนแล้วนะคะ

แล้วหมีควายตาคม ที่กะว่าจะใจแข็งให้ไอ้เปามาง้อซะหน่อยก็มีอันต้องเดินไปหาไอ้หมาหน้าโง่ชื่อเปา เปา
แล้วก็ดึงหน้าจ๋อย ๆ ซึม ๆ ให้หันมาหา โดยด่วน ถึงแม้ไอ้เปา จะพยายามหันหน้าหนีเล่นบทนางเอกก็เถอะ
“หนีทำไมมึง.......ให้กูดูหน่อยไม่ได้ใช่มะ”

เมีย....ยังดุเหมือนเดิม แล้วเมียที่เคยหน้างอหงิก ก็ยิ้มออกมา เล่นเอาไอ้เปามึน คิดตามแทบไม่ทัน

“กูกลัวมึง...ด่า..เพราะกูร้องไห้อีกแล้ว..”

ก็เพราะอย่างนี้แหละ ไอ้คนที่ดีแต่แรงเยอะ บางครั้งก็เหมือนฉลาด บางครั้งก็ดูโง๊ โง่ แล้วก็ซื่อสุด ๆ แบบนี้แหละที่ทำให้ไอ้เส่งทิ้งมันไม่ลงซะที ทั้งที่มีสาวต่อแถวรอเป็นหางว่าว ไอ้เส่งก็ยังดั๊น ไปรักไปชอบไอ้หมาขี้หวงเจ้าของตัวนี้ซะอีก

“กูจะกลับแล้ว.....เชิญมึงร้องไห้ต่อไปเหอะ..ไอ้โง่เปา...แล้วถ้ามึงไม่ง้อกูนะ....กูเลิกกับมึงจริง ๆ ด้วย”

เมียพูดอะไรนะ.....ถ้าไม่ง้อ...เมียก็จะเลิกงั้นเหรอ

เส่งเมียรักเดินไปนั่งใส่รองเท้าผ้าใบอยู่หน้าห้อง แล้ว พร้อมกับที่ไอ้เปา เดินไปนั่งคุกเข่าทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ข้าง ๆ เมีย ก่อนจะเอ่ยออกมา ด้วยท่าทางน่ารักน่าเตะให้คอพับ

“เส่ง...เส่ง...กูหมักหมูไว้ในตู้เย็น....แล้วก็มีเบียร์สามกระป๋อง....กิน...กินข้าวกับกูหน่อยได้ป่าว”

แม้ไม่รู้จะเอ่ยอะไรดี แต่ก็ ก็ ง้อ ไม่ค่อยจะเป็น บางทีเมียอาจหงุดหงิด ก็เลยต้องทำให้ท้องเมียอิ่มก่อน
แล้วเมียจะได้หงุดหงิดน้อยลง ไม่ทำเหมือนก่องข้าวน้อยเส่ง จะฆ่า เปา บางทีเปาอาจรอดตายจากการโดนเมียฆ่าตายแล้วเอาศพหมกไว้ในห้องก็ได้ กลัวเมียสะบัดหน้าหนี แล้วก็ด่าเอาแบบเจ็บ ๆ แสบ ๆ
แต่เมียดันถอดรองเท้าผ้าใบออก แล้วทำหน้ายียวนกวนตีนแบบสุด ๆ ก่อนจะตะคอกไอ้เปาเสียงดัง

“นั่งทำเหี้ยมึงเหรอ....จะให้กูหิวตายหรือไง......”

เมีย ทำหน้าโหดใส่และเข้าไปนั่งกระดิกเท้าอยู่บนเก้าอี้ ที่เก่าเวลาเดิม พร้อมกับ ที่ตึกใบหยกสองมีมะนาวโปะตาสองลูกรีบกระวีกระวาด ค้นหาอุปกรณ์ในการง้อ เมียออกมาจากตู้เย็น แล้วจัดการตั้งกะทะ

เมีย ลอบมองเป็นระยะ ระยะ ยังเก็กหน้าโหดต่อ ก่อนจะลอบยิ้มออกมา

โดยที่ไอ้เปาไม่ทันเห็น

เออวะ....ไอ้เปามันไม่ได้ง้อเลยนะเนี่ย ยังไม่ได้พูดว่ามันง้อเลยสักคำ

แต่ดันยกโทษให้มันไปซะแล้ว

ไอ้เส่งเมียรักที่นั่งยิ้มอยู่ก็ท่าจะบ้า ไหนล่ะ ที่มาแล้วจะเอาเลือดหัวไอ้เปาออก ข้ออ้างมาหาไอ้เปาชัด ๆ

“เส่ง.......มีเบียร์ด้วยนะ....อยู่ในตู้เย็น...มึงหยิบเอานะ”

ตึกใบหยกสอง มุ่งมั่นกับการทอดหมู น้ำมันกระเด็น เสียงดัง เปาะแปะ

ที่จริง อยากร้องไห้ต่อ แล้วอ้อนเมียซะหน่อย ง้อให้เมียดีด้วย ไม่รู้ว่าเมียจะดีด้วยหรือยัง
ต้องเอาใจเมียก่อน แล้วค่อยง้อ ไม่รู้เมียจะงอนนานหรือเปล่า

สมองเท่าเม็ดถั่วเขียวของไอ้เปายังคงครุ่นคิด วิธีง้อเมียต่อไป ในขณะที่มือยังคงถือตะหลิวทอดหมูในกะทะ

หารู้ไม่ เมียหายงอนตั้งแต่เห็นหน้าตาเศร้า ๆ แล้วก็ไอ้ลูกกะตาบวมปูดที่ผ่านการร้องไห้มาไม่รู้กี่รอบ
ของไอ้เปา ตั้งแต่ก้าวเท้าเดินเข้ามาเห็นสภาพของไอ้เปาแล้วนั่นแหละ

ไอ้เปามันช่างโง่จริง ๆ

*************************

[kit]

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

[shiawase]

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย  ไอ้เปา  ไอ้โง่

เมียแกเค้าหายแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยย

มีหัวไว้คั่นหูจริงๆเลย

เส่งเอ้ย  ดีแต่ปากนะนั้น

[singsayam]

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอนพิเศษ คิดถึง)          


“โทรมาอยู่ได้ทุกวัน...กูรำคาญ...โทรมาหาพ่อมึงเหรอ”

เส่งเมียรักนั่งบิดหูตุ๊กตาน้องหมีเส่งจนหูตุ๊กตาแทบจะหลุดออกมา นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ด่าผัวรักทางโทรศัพท์ด้วยความรักและคิดถึง

ไอ้เปามีเหตุต้องไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดช่วงปิดเทอมกับครอบครัวแสน สุด ทิ้งให้เส่งเมียรักเปล่าเปลี่ยวหัวใจอยู่คนเดียวเป็นเวลานานหลายวันแล้ว

“แหม...ทำเป็นด่ากู...เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไม่โทรมาก็ได้...กูรู้หรอกตอนนี้ มึงอ่ะนั่งร้องไห้คิดถึงกูอยู่ในห้องกับน้องหมีเส่งแล้ว....ทำมาเป็นมาด่ากู ...โธ่เอ้ย”

ไอ้เปาพล่ามซะยืดยาว เล่นเอาเมียถึงกับหยุดชะงัก เสือกพูดมาได้ว่าร้องไห้เพราะว่าคิดถึง เมียรักอย่างไอ้เส่งก็เลยมีอันน้ำตาร่วงเผาะ เผาะ ในทันใด กลั้นเสียงสะอื้นไว้สุดความสามารถยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกไปจนหมดและเก็กเสียง ไม่ให้สั่นด่าผัวรักกลับไปอีกรอบ

“ควายเหอะ...คิดถึงมึงอ่ะ....หลงตัวเองเกินไปแล้วสัตว์เปา..มึงจะไปตายที่ไหนก็ไปเหอะ...กูไม่สนใจมึงหรอก”

เมียก็ด่าไปอย่างนั้น คิดถึงผัวจนใจจะขาด ทุกวันนี้จากที่เคยล่ำ ๆ ตัวใหญ่ ๆ โคตร ๆ ปัจจุบันแทบจะกลายเป็นหมีควายตากแห้งไปซะแล้ว เพราะเส่งไปยอมกินอะไรเลย กินอะไรก็ไม่อร่อยเหมือนผัวทำให้กินตามใบสั่ง
ทุกวันก็เลยเอาแต่นั่งทุกข์ระทมอยู่คนเดียว กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง กอดน้องหมีเส่งร้องไห้ก็บ่อยไป

แต่ฟอร์มจัด ปากแข็ง เรื่องอะไรจะให้โทรไปหาไอ้หน้าโง่ก่อน ไม่มีทางซะหรอก ต้องให้ไอ้เปาโทรมาเองเท่านั้น เมียถึงจะยอมคุย แล้วก็ด่าไปหลายรอบด้วยความคิดถึง อย่างสุดบรรยาย

รูปของผัวถูกเอามากองอยู่บนเตียง ดูกลับไปกลับมา ซ้ำไปซ้ำมา อยู่หลายรอบ และด่าทุกวันให้ผัวรักรีบกลับมาเร็ว ๆ ก่อนที่เมียจะเฉาตาย

“มึงร้องไห้อยู่ป่าว....กูรู้หรอก...คิดถึงก็บอกว่าคิดถึงบ้างเหอะ.... มึงเล่นไม่พูดแบบนี้กูก็น้อยใจเหมือนกันนะเนี่ยไอ้สัตว์นี่.....บางวันนะกู นั่งอยู่ ก็ร้องไห้คิดถึงมึงบ่อยไป...มึงไม่คิดถึงกูจริงเหรอเส่ง....”

และแล้วในวันที่นี้...ความอดทนของเมียก็มีอันสิ้นสุด จากไม่เคยร้อง พอได้ยินเสียงสั่น ๆ แผ่ว ๆ ของผัวเข้าจริง ๆ ก็ไม่มีแรงด่าแล้ว...ได้แต่สะอื้นไห้เบา ๆ ปิดปากตัวเองไว้แน่น ไม่ยอมเปล่งเสียงออกมาเลยสักนิด
แล้วก็กดวางไปซะดื้อ ๆ เพราะกลัวอีกคนจะรู้ว่าแอบร้องไห้ ถ้ามันรู้เดี๋ยวเสียฟอร์มตายเลย

เส่งเมียรักยกมือขึ้นปาดน้ำตา....ที่ร่วงหยดอาบหน้า นั่งกอดตุ๊กตาน้องหมีเส่งอยู่ในห้องคนเดียว

ก็คิดถึง....คิดถึงมากด้วย

ไม่เจอหน้าแค่ไม่กี่วัน ก็ถึงขนาดกินข้าวไม่ได้ ตอนแรกไม่นึกว่าจะเป็นขนาดนี้ คิดว่าช่างหัวแม่ง จะไปไหนก็ไปเหอะ...อยู่ใกล้ ๆ แล้วรำคาญชิบหาย วันแรกพอทนไหว ปาเข้าไปเจ็ดวันได้ยินแต่เสียง ชักทนไม่ไหว จนต้องมาหาเจ้าของห้องถึงห้อง ทั้งที่รู้ว่าเจ้าของไม่อยู่ ก็ยังจะมา นั่งมองรูปถ่าย ของอีกคน หันมองไปทางไหน
ในห้องน้ำ โต๊ะกระจก บนเตียง หน้าทีวี ก็เห็นผัวรักเดินว่อนไปว่อนมา อยู่ที่บ้านแล้วเหงามาก ๆ

พอมาที่นี่แล้ว เหมือนมาซึมซับบรรยากาศว่าผัวมานั่งพูดจาเพ้อเจ้ออยู่ใกล้ ๆ เลยพอให้คลายความเหงาไปได้บ้าง แต่ไอ้ผัวเวรเสือกเดาทางถูกว่ากำลังร้องไห้ เลยไม่อยากคุยกับมันแล้ว

เพราะรู้ว่ามันเดาทางถูก

กลัวมันจะรู้ว่าร้องไห้ คิดถึงมันจริง ๆ ก็เลยต้องรักษาฟอร์มต่อ
ด้วยการเลิกคุย แล้วก็นั่งกอดตุ๊กตาแน่น นั่งร้องไห้และบ่นงึมงำกับตุ๊กตาอยู่คนเดียว

“สัตว์เปา...ไม่รีบกลับมากูต้องอดข้าวตายแน่ ๆ เลย...เมื่อไหร่แม่งจะกลับมาสักทีวะ...กูเหงาจะตายแล้วนะ..ฮือออออ”

เส่งเมียรัก สุดจะทน ร้องไห้งอแงอยู่คนเดียว แถมซ้ำยังดึงลูกฟุตบอลใต้เตียงออกมาขว้างไปที่ประตูเสียงดังสนั่นระบายความ โมโห และตะโกนเสียงดัง

“ไอ้โง่เปา....คิดถึงมึงจะตายแล้วโว้ยยยยยยยยยยเมื่อไหร่แม่งจะกลับมาวะ...จะปล่อยกูเหงาตายหรือไงวะแม่งเอ้ย..อืออออออออออ”

ว่าแล้วเมียรักก็ระบายความแค้นได้อีกรอบ

พร้อมกับที่ประตูถูกเปิดเข้ามาในทันใด

เผยให้เห็นร่างตึกใบหยกสอง ยืนยิ้มสะพายกระเป๋าอยู่หน้าห้อง
พร้อมกับคำพูดที่ทำให้ไอ้เส่งเมียรัก ต้องรีบหันหน้าหนีเพราะความอับอาย เสียฟอร์มแบบเต็ม ๆ

“กูบอกแล้วว่ามึงอ่ะ....ร้องไห้คิดถึงกู.....ไหนบอกไม่ร้องไง.....เหงาจริง ๆ ด้วยนี่หว่า”
ไอ้เปาเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ เมียที่หน้างอหงิก นั่งกอดตุ๊กตา ไม่ยอมมองหน้ามันเลย แถมซ้ำยังเริ่มปฏิบัติการด่าซะอีก

“ผงเข้าตา....ร้องไห้บ้านพ่อมึงสิ....ตาบอดเหรอมึง...”

ร่างสูงล่ำหน้าหล่อลุกขึ้นยืน จับตุ๊กตากดใส่หัวผัวที่น่ารักทันทีแล้วรีบเดินหนี จนผัวต้องดึงแขนเอาไว้ให้มานั่งคุยกันก่อน

“เออ...ไม่ร้องหรอก...กูเชื่อมึง...แต่เนี่ย..กูคิดถึงจริง ๆ เลยอยู่ต่อไม่ได้ต้องนั่งรถกลับมาก่อนเลยนะ....ไม่เห็นใจกูเลยเหรอ.....กู อุตส่าห์คิดถึงมึงนะเส่ง...เนี่ยดูตากูสิ....ตากูบ้วม บวม ร้องไห้คิดถึงมึงทุกวันเลยน๊า”

[singsayam]

เอาแล้วไงล่ะ ไอ้หมาเปา เปา เริ่มอ้อนเมียแล้วมั้ยล่ะ แถมซ้ำยังดึงเมียลงมากอดซะอีก เมียมันก็เล่นตัวไปงั้น
ต้องลงไม้ลงมือชกแขนผัวไปหนึ่งที ถึงได้ยอม ให้กอดได้

แล้วก็นั่งเงียบ

“เออ...กูรู้หรอกว่ามึงไม่คิดถึง....กูซื้อขนมมาฝากมึงด้วย....ไปหลายวันทำไมผอมอย่างนี้วะ....หือ..กินข้าวไม่อร่อยเหรอ”

ไอ้เปาเอ่ยถามเมียที่นั่งเงียบหน้างอไม่ยอมพูด....อะไรวะ...กลับมาทั้ง ที แทนที่จะต้อนรับ ทำตัวน่ารัก ๆ หน่อยดันมาด่า.....มันน่านัก...เดี๋ยวเหอะมึง...จะเล่นให้ร้องไม่ออกเลย เก็บแรงไว้ร้องตอนกลางคืนต่อเถอะ เอ๊ะ หรือว่าตอนนี้ดี

เปาผัวรักยกมือเมียมานั่งนับ

“1 2 3 4 5 6 7 เจ็ดวันแล้วเนี่ย....ครบอาทิตย์แล้วนะเส่งไม่เจอหน้ามึงเลย...คิดทึ้งงงงงงง คิดถึงจริง ๆ นะ.”

ไอ้เปาเอ่ยบอกเมีย ก่อนจะก้มลงหอมแก้มเมียเบา ๆ หนึ่งครั้ง เมียก็เลยเล่นตัวทำเป็นสะบัดหนี ก่อนจะนั่งนิ่ง ๆ ให้กอดได้สบาย ๆ หน่อย

“หอมเหมือนเดิม......แต่แม่งไม่เสือกโกนหนวดเลยมึง....เดี๋ยวก็ไม่หล่อหรอก....นี่อาบน้ำยังเนี่ย...ทำไมหอมจัง”

โอ้ยยยยยยยยยยยย หวานกันจริงโว้ยยยยยยยยยยยย เปาผัวรักกับเส่งเมียรักเนี่ย

“หอมเหี้ยอะไร....เหม็นจะตาย..มึงก็ตัวเหม็น..ไปห่าง ๆ กูเลย....กูรำคาญ...”

น่านนนนนนนนนนบทเข้าพระเข้านายเริ่มต้นขึ้นแล้ว ผัวรักก็พร่ำพรรณนาบอกรักเมียต่าง ๆ นา ๆ

เมียก็เล่นบทแสนงอนได้น่าถีบชิบหาย ไป ๆ มา ๆ ก็เลยนั่งหัวเราะออดอ้อนออเซาะกันเองเป็นบ้ากันอยู่สองคน

ก่อนที่ผัวจะดึงแขนเมียลุกขึ้น

“ร้อนเนอะ....อาบน้ำเหอะ....ไม่ได้เจอมึงเจ็ดวัน....มันก็เลยร้อน....ร้อนชิบหายเลยว่ะ”

ไอ้เปาสื่อความนัยมองหน้าเมียตาหวานฉ่ำ เล่นเอาเมียต้องรีบหลบหน้าหลบตาเอียงอายไปเล็กน้อย

สาเหตุเพราะวันนี้เป็นวันเสาร์.....เมียต้องเล่นบทเมีย.....ห้ามดื้อ แพ่งเล่นบทผัว ไม่งั้นวันที่ผัวต้องเล่นบทเมีย ผัวจะเกิดอาการไม่ยอมเล่นขึ้นมาดื้อ ๆ แล้วเมียจะซวยไปด้วย

“วันนี้วันอารายยยยยยยยยยยยยยยย “

ไอ้เปาทวงถามตามคำสัญญา และก็โดนเมียกระโดดขี่หลัง ให้พาไปอาบน้ำทันที

ไอ้เปาหัวเราะร่า ด้วยความสนุก ๆ

ขอโทษเถอะนะเมีย....ที่เปารีบกลับเพราะเปามีแผน...ขืนกลับพรุ่งนี้ เปาคงโดนเมียฟัดตาย

เพราะฉะนั้นเปาเลยต้องรีบกลับมา มาฟัดเมียซะจนเมียไม่มีแรงลุกขึ้นมาฟัดเปา
เท่านี้ก็เรียบร้อย

ขอโทษจริง ๆ เส่งเมียรัก....แต่เรื่องอย่างนี้บางทียอมบ่อย ๆ ก็ไม่ดีเหมือนกัน....เดี๋ยวเมียติดใจแล้วเมียเคยตัว
เปายังไม่อยากเป็นเมียเส่งตลอดไปนะจ๊ะ

เส่งคงจะลืมไป ว่าหมีมันมีแต่กำลัง

สมองหมีหรือจะสู้สมองหมาได้.....

อย่าลืมว่าหมามันฉลาดนะเมีย เพราะฉะนั้น......ยอมรับชะตากรรมแบบไม่รู้ตัวต่อไปเถอะ....เหอ เหอ เหอ

Fin…

**********************

[TARO]

^
^
^
^
จิ้มลุงสิงห์

เด๋วมาอ่านค้าบ

กินข้าวดีกว่า

แฮะแฮะ

[singsayam]

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอนพิเศษ วันฝนตก)


ไอ้เปานั่งมองฝนที่ตกตั้งแต่บ่าย สลับกับการมองเมียที่เดินกลับไปกลับมา อยู่รอบห้อง
เป็นห่าอะไรของมันวะไอ้เส่ง เดินแม่งอยู่ได้ เดินตั้งแต่ฝนเริ่มตก ถามไปเสือกด่ากลับ
ถามมาก ๆ ยิ่งด่าเข้าไปใหญ่ เมียเหี้ยอะไรวะ ชอบด่าผัว เดี๋ยวปั๊ด กัดคอหลุดเลยมึง

ตึกใบหยกสอง ชักเซ็งที่เห็นเมียเดินว่อนไปทั่วห้อง มันจะเป็นแบบนี้ประจำ ถ้าฝนตกแบบธรรมดา มันจะไม่ออกอาการมาก แต่ถ้ามีเสียงคำราม แบบนี้ตั้งแต่ต้นมันจะเริ่มเดินแล้วบ่นอะไรงึมงำอยู่คนเดียว

จนไอ้เปาเริ่มเวียนหัว

“เหี้ยเส่ง...มานอนเหอะมึง...ฝนตก ๆ ต้องมานอนกอดกันจะได้อุ่น ๆ “

ไอ้เปาเอามือแตะ ๆ ที่นอนและเรียกเมียมานอนด้วยกัน แต่ไอ้เส่งหันมาทำตาขวาง และด่าไปชุดใหญ่ เล่นเอาไอ้เปาเซ็ง

“อย่าเสือกได้มั้ย....เงียบเลยมึง กูนับได้เกือบพันแล้ว....ดูซิเนี่ย กูนับถึงไหนแล้ววะโว้ยยยยยยยยยยย รำคาญจริง ๆ
เลิกเรียกกูเลยนะ เลิกเรียกได้แล้ว”

เอ๊ะ....เส่งเมียรักเป็นไรวะ ไอ้เปายกมือขึ้นเกาหัวแกรก ๆ ด้วยความมึน ไอ้ห่านี่มันเหมือนพยากรณ์อากาศ
ครั้งก่อนโน้นมันก็ไม่ยอมนอนด้วยเลย ถ้าฝนตก กะว่าจะมากอดกันอุ่น ๆ ให้หายหนาว ไอ้สัตว์เส่ง เสือกเดินว่อนไปมา อยากจะไล่กลับบ้านจริง ๆ แต่นอนมองมันเดินวนแบบนี้ก็เพลินดี รู้สึกเวียนหัวจนอยากจะอ้วก แต่ก็ทำให้เคลิ้มหลับไปได้

ไอ้เปา ซุกตัวกับผ้าห่มหลับไปเวลาไหนก็ไม่รู้
รู้แต่ว่าฟ้าคำรามเปรี้ยง ๆ ลั่นไปหมด เบื่อจริง ๆ ฝนตกฟ้าคะนองเนี่ย
แต่ก็เพลินดี เปิดหน้าต่างดูสายฟ้าแล่บแปลบ ๆ ดีกว่าชอบนั่งดูฟ้าแล่บ สวยดี เป็นเส้น สีส้ม ๆ ตัดกับท้องฟ้าสีดำ

ยิ่งดูยิ่งเพลิน อยากจะถ่ายรูปเก็บไว้ แล้วนี่ไอ้เมียเวรมันไปไหนวะ หรือว่ากลับไปตอนหลับวะ น่าแปลกจริง ๆ

ไอ้เปา ลุกขึ้นบิดขี้เกียจและพบว่าทั้งกระเป๋าทั้งรองเท้าของไอ้เส่งก็ยังอยู่ในห้อง แล้วนี่มันไปไหนของมัน

ตึกใบหยกสองลุกขึ้นยืนและไปเปิดประตูห้องน้ำ ที่แง้มเปิดไว้นิดเดียว แต่ดันมาเห็นเส่งเมียรัก เอามืออุดหู นั่งคุดคู้อยู่ในห้องน้ำ ซะอีก ห้องน้ำมีไว้ปลดทุกข์ เมียกูทำไมมานั่งทุกข์อยู่ในห้องน้ำวะ

“ไอ้เปา....เข้ามาหาพ่อมึงเหรอ..ออกไปเลยนะไอ้สัตว์...โธ่เอ้ย .... ฟ้าแม่งจะคำรามหาพ่อมันเหรอวะ....กูเกลียดเสียงฟ้าร้องโว้ยยยยยยยยยยยยยย”

เส่งเมียรัก ยิ่งเอามืออุดหูหนักกว่าเก่า ปากก็ยังด่าไอ้เปาไม่เลิก และถ้าไอ้เปาไม่ได้ตาฝาด มันก็เห็นว่า
.....เมียที่น่ารัก.....นั่งตัวสั่นแล้วนะนั่น

อย่าบอกนะว่ามัน..........

กลัวเสียงฟ้าร้อง...........

เฮ้ย...เอาจริงดิ....

ตัวอย่างกะยักษ์กะมาร ตีกะใครไม่เห็นแม่งกลัวห่าอะไรเลย เสือกกลัวฟ้าร้องเนี่ยอะนะ หรือว่ากูจะเข้าใจผิดไปเองวะ ไอ้เปายืนงงง ก่อนจะทดสอบดูด้วยการตะโกนเสียงดัง

“เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”

“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก กกก ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ”

เท่านั้นแหละ เมียที่น่ารักไม่เหลือฟอร์มเลย ช่วงนี้เมียชักฟอร์มตก แค่แกล้งตะโกนไปเท่านั้น เมียถึงกับปล่อยให้น้ำตาหยดแหมะ ๆ เลย
“มึงแกล้งกูไอ้สัตว์เปา...ไปตายซะไอ้เวรกูเกลียดมึงโว้ยยยยยยยยยย ฮืออออออออ “

เออเว้ย ถ้าเป็นเวลาปกติมันได้ลุกมาไล่เตะแน่ ๆ แต่วันนี้มันเสือกนั่งคุดคู้ด่าอย่างเดียว แถมยังเอามืออุดหูไว้แน่น
จนไอ้เปาทนไม่ไหว ต้องย่อตัวลงไปนั่งตรงหน้า แล้วเอื้อมมือลูบผมไอ้เส่งเบา ๆ

ก่อนจะดึงมากอดเอาไว้ทั้งตัว

“ไอ้โง่.....กลัวทำไมไม่บอกเสือกฟอร์มอยู่ได้.....มานี่เลยมึง....มากลัวอยู่คนเดียวได้ไง....เราเป็นอะไรกันวะ
ไม่ได้เป็นอะไรกันเลยใช่มั้ย...มึงถึงไม่คิดจะบอกกูมั่งเลยว่ามึงกลัว.....กูปกป้องมึงบ้างไม่ได้เลยเหรอห๊า
ไอ้ห่านี่”

เปาผัวรัก นั่งลูบหัวลูบผมเมียอยู่ในห้องน้ำและลากเมียออกมาได้โดยสวัสดิภาพ ก่อนจะลากไปที่เตียง
และนั่งกอดเอาไว้ คลุมผ้าห่มไว้จนหมด โผล่ออกมาเฉพาะหัว

ไอ้เส่งนั่งชันเข่าสองข้าง เอามืออุดหูไว้แน่น กลัวจนตัวสั่น โดยมีผัวมัน นั่งกอดเอาไว้จากด้านหลัง โอบรัดรอบตัวด้วยแขนสองแขน และยืดขาออกไปซะจนยาวเหยียด ให้เมียรักเอนหลังลงมาได้

“คราวหน้าฝนตกอีก....ถ้ากูอยู่....กูไม่ปล่อยให้มึงไปนั่งเป็นบ้าคน เดียวแล้วนะเส่ง....เสือกกลัวอยู่คนเดียวอีกแม่งเอ้ย....มึงนี่มันโง่จริง ๆ “

ไอ้เปา เอาคางเกยไหล่เมียเอาไว้ และกอดเมียจนแน่น เพื่อให้เส่งเมียรักคลายความหวาดกลัวลงบ้าง แต่ก็ยังมิวายได้รับคำชมจากเมียที่เสียงสั่นซะจนแทบจะจับใจความไม่ถูก

“เสือกจริง ๆ ....อย่ามาเสือกกับเรื่องของกูให้มากนักเลย”

ไอ้เปาแอบหัวเราะเสียงเบา แต่ยังกอดเมียไว้แน่น ปากก็แข็ง อ้อนมั่งก็ไม่ได้ น่ารักน่าถีบจริง ๆ เลยเมียกู

ผัวของเส่งยังคงนั่งกอดเส่งเมียรักที่สะดุ้งเฮือกเป็นพัก ๆ เพราะเสียงฟ้าคำรามเอาไว้แน่น คำรามมาก ก็ต้องลูบหลังลูบไหล่ไปด้วย ก็ดูเหมือนเมียจะใจชื้นและอาการดีขึ้นมาหน่อย เป็นอยู่อย่างนั้นเป็นนาน ฝนก็ไม่ยอมหยุดซะที

สุดท้ายเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกที ก็ดึกแล้ว โดยมีเมียที่เปลี่ยนสภาพจากนั่งตัวสั่นด้วยความกลัวมาเอนซบอยู่กับไหล่ หลับไม่รู้เรื่องไปแล้วเหมือนกัน

ไอ้เปาหัวเราะเสียงเบา ก่อนจะดึงเมียลงมานอนข้าง ๆ

เหมือนเมียที่น่ารักมันยังงัวเงียอยู่ที่ถูกขัดใจในการนอน....แต่สุดท้าย พอลูบหลังลูบไหล่มันไป มันก็หลับได้เหมือนเดิม

แถมยังนอนซุกอยู่กับอกไอ้เปาซะอีก

“กลัวชิบหายเลยนะมึง...กลัวจนหลับเลยนะ”

หมาเปา เปา นอนกอดน้องหมีเส่งเอาไว้แน่นในค่ำคืนนั้น.....ฝนยังไม่หยุดตก ฟ้ายังคำรามเป็นพัก ๆ

แต่คนกลัวเสียงฟ้าร้อง ดันหลับไปอย่างมีความสุข ท่ามกลางความเชื่อมั่นไว้วางใจในตัวผัวว่าพอจะพึ่งพาได้บ้างและก็คิดอะไรงี่ เง่าว่าอยู่กับผัวโง่ ๆ อย่างไอ้เปา...คงไม่ต้องกลัวฟ้าร้องอีกต่อไป

Fin….

[shiawase]

วิ้ววววววววววววววววว  จบแล้วววววววววววว

แผนไอ้หมาเปามันร้ายนะ....กะเอาให้ตายคาอกรึไงนังเปา

เดี๋ยวเส่งก็เล่นตัวไปเป็นนานหรอกแก

[singsayam]

บทสัมภาษณ์ที่เพิ่งถอดความ เส่ง-เปา

สวัสดีครับ
1. มีคนถามว่า สองคนนี้รักกันจริงหรือเปล่าครับ ช่วยตอบหน่อยได้มั้ย

เส่ง...ใครรักไอ้เปาก็โง่แล้วออกลูกเป็นควายกันพอดี

เปา.....มึงไงรักกู..มึงออกลูกไม่ได้ไง แต่มึงอะควาย...เพราะมึงรักกู

....หลังคำถามนี้มันชกกันไป จนปากแตก.....และค่อยกลับมาคำถามที่สอง

2. ทำไมชอบรักกันแบบโหด ๆ หวาน ๆ กันบ้างไม่เป็นเหรอ

เส่ง.....ไอ้หน้าโง่มันปากเสีย ใครอยากดีกับมันกันล่ะ

เปา.....ปากเสียแต่มึงก็รักกู...ไม่งั้นเมื่อคืนมึงไม่ยอมกูไป 3 ทีหรอก

.....หลังคำถามนี้มันชกกันอีกเป็นรอบที่สอง.....

3. แน่ใจนะว่าไม่รักกัน

เส่ง.....ผมไม่ได้รักมันจริง ๆ เชื่อผมเหอะ

เปา.....แต่กูรักมึง

.....หลังคำตอบนี้ไอ้เปาชักเริ่มกุมมือเมียรัก...เมียเหลือบมองหน้าเล็ก น้อย ก่อนจะทำหน้าตายียวนเก็กหน้าหล่อเหมือนเดิมแต่ก็ยอมให้จับมือแต่โดยดี

4. ถามอีกครั้งแน่ใจหรือเปล่า....ถ้าไม่แน่ใจจะเปลี่ยนบทให้เปาไปมีแฟนใหม่นะ

เส่ง.....เอ่อ...นะ..นะ..แน่ใจสิ....

เปา............................................

.....หลังคำถามนี้ดูเส่งซึม ๆ ไปเล็กน้อย แต่หันมาสะบัดมือผัวออก และตาเริ่มขวางมากขึ้นที่ผัวไม่ยอมพูดอะไรเลย



5. สรุปว่าไม่ได้รักกัน..งั้นก็เปลี่ยนบทเลยแล้วกันนะ

เส่ง.....นั่งอึ้ง

เปา.....เดินลุกจากไปแล้ว แต่ไม่ได้ตอบอะไร

.....หลังคำถามนี้เส่งเมียรัก เริ่มหน้าซีด...หันไปมองไอ้เปาที่เดินจากไป...ทำท่าจะตะโกนเรียกแต่ก็ไม่กล้า

6. โอเคครับ...สรุปว่าเลิกกันแล้วนะ

เส่ง.....นิ่งเงียบแล้วลุกขึ้นเดินหนีไปยืนคนเดียวเงียบ ๆ ริมหน้าต่าง เอามือปิดหน้าไว้ และสะอื้นเสียงเบา

เปา.....ไม่รู้อยู่ไหนแล้วตอนนี้

.....หลังคำถามนี้...ต่างคนต่างเดินไปคนละทาง…

7. หมดคำถามครับ เอ่อมีอีกข้อครับ เขาถามว่า ตกลงรักกันหรือเปล่า

เส่ง.....เดินกลับมานั่งที่เดิม แล้วก็พยักหน้ารับ

เปา.....เดินกลับมาแล้วเหมือนกันและทำหน้าเศร้านั่งลงข้าง ๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบตุ๊กตาหมาตัวใหญ่ที่แอบไว้ข้างหลังโซฟามาให้

....หลังคำถามนี้ เส่งเมียรัก ถึงกับร้องไห้โฮ และกอดผัวรักแน่น ไอ้เปาเอาแต่ยิ้ม ในขณะที่เมียร้องไห้ไปหัวเราะไป แถมยังด่าไปอีกต่างหาก....”แม่งถ่อย...กูเกลียดมึงไอ้เปาร่วมมือกันแกล้งกู เหรอ”

8 คำถามที่ 8 ครับ...ตกลงเกลียดกันนะ ไม่ได้รักกัน สรุปว่าเกลียดกันก็แล้วกันนะ

เส่ง.....หัวเราะอาย ๆ

เปา.....โอบไหล่เมียเอาไว้ และพยักหน้ารับ

9. หมดคำถามแต่เพียงเท่านี้ครับ

เส่ง.....ลุกขึ้นอุ้มตุ๊กตาหมาน้องเปา เปา กลับห้อง เดินด่าไอ้เปาไปตลอดทาง

เปา.....เดินหัวเราะและล้อเมียว่าขี้แย....ไหนว่าไม่รักไงล่ะ โธ่เอ้ยไอ้คนปากแข็ง


Fin………………..

[sakiko]

โอ้ย 

ไม่มีคำพูด อื่น นอกจากคำว่า

เยี่ยม จริงๆๆๆ

เรื่องนี้ สนุกมากเรยอะ ลุง

 

 

[singsayam]

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอนพิเศษ พูดจาภาษาดอกไม้) 


“เปา...เดี๋ยวเส่งไปก่อนนะครับ...พอดีวันนี้คุณพ่อคุณแม่ท่านกลับเร็ว ถ้าผมกลับช้าคุณพ่อคุณแม่ท่านจะว่าเอาได้น่ะครับ....”

คุณเส่งค่อย ๆ เดินเยื้องย่างอย่างสง่างามลงไปใส่รองเท้าผ้าใบคู่เดิม โดยมีไอ้เปายืนมองด้วยความงง

ผีเข้าเมียกูแน่ ๆ

จู่ ๆ เส่งเมียรักเดินมาเคาะประตูหน้าห้องสามครั้ง และเมื่อไอ้เปาเปิดประตูห้อง เมียที่น่ารักก็ค่อย ๆ เดินเข้ามาในห้อง และเอ่ยบอกกับไอ้เปา พร้อมด้วยใบหน้าใสซื่อบริสุทธิ์

“อรุณสวัสดิ์ครับเปา...พอดีวันนี้ผมผ่านร้านขายโจ๊ก เลยซื้อมาฝากเปานะครับ”

ไอ้เปายืนแสยะยิ้ม มึงเล่นมุกอะไรวะ ไอ้เหี้ยเส่ง....พูดซะไพเราะเชียว ขนหัวกูลุกไปหมด

“ประสาทแดกแต่เช้าเลยนะมึง....ขอบใจว่ะ...ซื้อข้าวมาเผื่อกูเหรอ....เออ ๆ มาแดกข้าวกัน”

ไอ้เปาไม่เล่นมุกด้วย แล้วยังคว้าถุงโจ๊กไปเทใส่ชาม นั่งกินอย่างเอร็ดอร่อย โดยมีเมียหมีควายของมันเดินลงมานั่งพับเพียบอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ละเลียดกินโจ๊กในชาม ด้วยสภาพเรียบร้อยโคตร ๆ เล่นเอาไอ้เปามึน

“แดกให้มันดี ๆ หน่อยซิวะ...ทำยังกะไม่อร่อยไปได้...เป็นห่าอะไรแต่เช้าวะมึง”

ตึกใบหยกสองด่าเมียรักที่เงยหน้าขึ้นมาและทำหน้าตาน่ารักใส่ ทำตาแป๋วแหวว และเอียงคอเล็กน้อยเหมือนไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น และทำไมคุณเปาถึงพูดจาไม่สุภาพแบบนี้

ไอ้หมาเปา เปานั่งตะลึงค้าง ด้วยความหวาดกลัว ยกมือขึ้นแตะหน้าผากตัวเอง และเอาไปแตะที่หน้าผากของเมีย
เอ่อ ตัวมันก็ไม่ร้อนนะ มันเป็นอะไรมากหรือเปล่าวะ

“ไม่สบายเหรอ....เป็นอะไรหรือเปล่า...เดี๋ยวกูพาไปหาหมอนะ....”

เมียป่วยแน่ ๆ เลย ไม่งั้นเมียคงไม่เป็นแบบนี้ ทั้งกิริยาท่าทาง เปลี่ยนไปเหมือนหน้ามือกับหลังตีน

“ผมสบายดีครับเปา...จริงสิ...ผมอิ่มแล้ว..ผมกลับก่อนนะครับ”

เส่งเมียที่มารยาทดีสุด ๆ วันนี้ ค่อย ๆ เดินไปใส่รองเท้า และเดินจากไปแล้ว
ส่วนไอ้เปายืนหน้าเครียดอยู่คนเดียว ก่อนจะโทรหาภาคี

“เฮ้ยคีกูถามหน่อย...มึงกับแฟนมึงเวลาคุยกันมึงพูดกันยังไงวะ มึงเคยเรียกแฟนมึงว่าไอ้ห่า ไอ้เหี้ย ป่ะ”

คำตอบที่ไอ้เปาได้รับ คือโดนภาคีด่ากลับมาว่า

“มึงสิไอ้เหี้ยเปา....สนกับกูไม่เคยพูดอย่างนั้นกันหรอกนะ...มึงแหละหัดพูดกับแฟนมึงดี ๆ บ้าง”

ภาคีกดโทรศัพท์วางไปแล้ว พร้อมกับที่ไอ้เปาเริ่มเอ๋อ และกดหมายเลขถัดไป

“เอ้ยปังเหรอ...มึงเคยเรียกแฟนมึงว่าไอ้เหี้ย..ป่ะ เวลามึงคุยกับมันอ่ะ”

และไอ้เปาก็ได้คำตอบกลับมาว่า

“มึงสิไอ้เหี้ยเปา....แฟนกันเขาไม่พูดจาแบบนั้นกันหรอก”

หนมปังกดวางไปแล้ว และไอ้เปาก็กดหมายเลขถัดไป

“เฮ้ยว่าไงมึงไอ้ทัต....ไอ้พวกลวงโลก....กูเห็นมึงกะแฟนมึงด่ากันทุกวันเลย...เวลามึงอยู่ด้วยกันมึงเรียกแฟนมึงว่าไอ้ห่ามั้ยวะ”

ไอ้เปาเอ่ยถามและก็ได้คำตอบ

“มึงสิไอ้ห่าเปา...กูไม่เคยแม้แต่จะคิดพูดกับตั้มแบบนั้นเลยนะ ...ไปตายซะเถอะมึง”

และไอ้เปาก็ได้คำตอบ ก่อนจะโทรไปหารุ่นน้องอีกคน

“เออ บอยเหรอ...พี่ถามหน่อยเด่ะ แฟนมึงที่น่ารักน่ารักน่ะ ....เวลาคุยกันแทนตัวกันยังไงเหรอ”

ไอ้เปาตั้งคำถามแล้วก็ได้รับคำตอบอย่างแสบสันต์

“เรียกน้ำกับบอยสิครับ...หรือว่าพี่จะหยาบคายกับแฟนพี่ด้วยการเรียกว่า ไอ้สัตว์ล่ะครับ....แบบนั้นไม่น่ารักเลยครับ...คงไม่มีแฟนกันที่ไหนในโลกที่ เขาเรียกกันแบบนั้นหรอกนะครับพี่”

ไอ้เปาวางสายไปแล้ว พร้อมกับเอามือกุมขมับ ลงมานั่งด้วยความกลุ้ม
ใคร ๆ เขาก็พูดกันเพราะ ๆ ดี ๆ ทั้งนั้น

แต่พอแฟนกูพูดเพราะ ๆ บ้างกูดันรับไม่ได้ ผิดป่าววะเนี่ย แต่แบบนี้ไม่ใช่อ่ะ ไม่ชอบเลย ทำไงดีวะ
กลุ้มเว้ย