Ep.8 Company (full)
////
“ฟิลลิปปปปป มึงงงงง” ผมได้ยินเสียงคนเรียกชื่อผมมาจากด้านหลัง แต่ในตอนนี้ผมไม่ได้สนใจสิ่งใดอื่นนอกจากร้านของผมอีกแล้ว
ผมวิ่งฝ่าควันที่ลอยโขมงเต็มร้านไปเพื่อไปหาต้นตอของไฟ และเหมือนต้นเสียงที่เรียกผมเมื่อกี้ก็วิ่งตามผมเข้ามาข้างในร้านแล้วเช่นกัน
“ฟิลลิป มึงงงงงเกิดอะไรขึ้น ทำไมควันเต็มร้านแบบนี้อะ”ปุ๊กกี้ถามผมพร้อมกับวิ่งตามผมไปที่ครัวด้านหลังของร้าน
“ปุ๊กกี้ ร้านกูไฟไหม้!!!!! แค๊กๆ พวกมึงช่วยกู!!!”
พวกเราช่วยกันตามหาต้นตอของไฟ จนมายืนอยู่ตรงหลังร้าน ด้านหน้าของห้องเก็บของที่มีควันลอดออกมาทั้งด้านบนและด้านล่างของประตู ผมไม่รีรอสิ่งใดใช้ตัวกระแทกพังประตูเข้าไปดับไฟ และสิ่งที่ผมเจอหลังจากนี้..... มันทำให้หัวใจผมแทบสลาย
ซี่ๆๆๆๆ
ฟู้วววววววๆๆๆๆ
“ไปหาอะไรดับไฟเร้วมึ้งงงงงง แค้กๆๆๆ ไม่เห็นเออะว่ามันหม่ายเหม็ดแล้ววววว”
“กุ ก้ห่ายจัยไม่อ้ออกแล้วเนี่ยมุงจะตั้ยแล้ว วฮ้วกกกอุ๊กๆ แค้กๆ ”
……นี่ไม่ใช่บทสนทนาของเพื่อนกับผมหรอกนะครับ............
เสียง sizzling ของวัตถุที่โดนความร้อนดังระงม ควันจากถ่านที่กำลังไหม้แดงฉานลอยผ่านซอกเหล็กๆขึ้นสูง ผู้หญิงสองคนกำลังนั่งถือตะเกียบพลิกเนื้อหมูที่วางอยู่บนเตา
ใช่ครับบบบบบบบบ
ร้านผมไม่ได้ไฟไหม้
แต่ร้านผมกลายเป็นร้านหมูกะทะไปแล้ววววววววว
ภาพที่อยู่ตรงหน้าของผมคือ ผู้หญิงสองคนอยู่ในชุดลำลอง นั่งยองๆ อยู่หน้าเตาหมูกะทะที่วางอยู่บนพื้นปูด้วหนังสือพิมพ์อย่างหยาบๆ ในมือของทั้งสองนั้นด้านขวาถือตะเกียบและด้านซ้ายถือจาน ข้างๆเตาที่กำลังร้อนซู่วมีขวดน้ำจิ้มหลายชนิด มีกะละมังใส่หมูหมักที่ยังไม่ได้ปิ้ง และมีโค้กขวดลิตรวางอยู่ข้างถังน้ำแข็งและกาใส่น้ำซุป
เอ่ออออ......... เรียกได้ว่าเตรียมพร้อมเลยหล่ะครับ
ผู้บุกรุกนั้นตกใจที่ผมกระแทกประตูเข้ามา ทั้งสองหันหน้าขวับมองหน้าผม และตอนนี้แหละครับที่ผมได้มองหน้าของผู้บุกรุกวางเพลิงร้านของผมอย่างชัดเจน
เห้ยยยยยยยยย วดฟ! น้องใบเตย น้องวรรณ มาทำอะไรในร้านพี่เนี่ย!!!!!
“วฮ้ายยยยยพี่ฟิลลิป นายหั้ว ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้นิ”
“พี่ต่างหากที่ต้องถามว่าทำไมเรามานั่งปิ้งหมูกะทะกันในร้านแบบนี้ ห้ะ!?”
“ฟิลลิปมึงงงงงง ร้านไม่ได้ไฟไหม้ก็ดีแล้วนะะะะ ใจเย็นก่อนนนนน หายใจเข้าฮึ้บบบบ” ปุ๊กกี้บอกผมพร้อมเกาะไหล่ผมไว้ให้ผมใจเย็นๆ
“แค้กกกๆๆๆ” ผมหายใจเข้าตามที่ปุ๊กกี้บอก แต่ลมที่ผมสูดเข้าไปนั้นมันมีแต่ควัน
“มึงแต่กูว่ามึงไม่ต้องใจเย็นเว้ย ด่าไปเลย คนดีๆที่ไหนมาแอบกินหมูกะทะกันแบบนี้ สมควรด่าค่า เอา
ให้แหกไปเลยยยย” ต้นพูดพร้อมกับมาเกาะไหล่ของผมอีกข้าง ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนมี แอลเจิลและเดวิลเกาะไหล่คอยบอกความคิดในหัวเหมือนในการ์ตูนไม่มีผิด
“พะเพ่ฟิลลิปค๊ วัลว่าพี่ไปปิดน้ำก่อนไหมมม วัลเปียกโชกตั้งเสื้อไปถึงกางเกงนัยละค่า”
“ชะโอ้ยยยย น้องวรรณพี่ไม่เห็น ปุ๊กกี้ไปปิดน้ำให้หน่อยดิ” แฮะๆลืมไปเลยแหนะครับว่าผมลากสายยางติดมือเข้ามาด้วย
“ได้ค่ะ คุณเพื่อน”
“เอ่อออออ พี่ปุ๊กกี้ใบเตยไปด้วยตะ เดี๋ยวช่วยถือสายไปให้นิ”
“เห้ย ดะเดี๋ยวก่อนใบเตยมาเคลียเรื่องตรงนี้กันก่อนน” ผมไม่ทันจะรั้งตัวการมาสะสางเรื่องความวุ่นวายที่ทำผมหัวใจเต้นผิดจังหวะเหมือนเกือบจะตาย ใบเตยก้วิ่งฉิ่วว หนีไปกับปุ๊กกี้ซะแล้ว
“มะมึงงง นี่ ปล่อยปุ๊กกี้กับใบเตยไปๆ งั้นเรามาเก็บของ ดับไฟหมูกะทะก่อนดีมะะะะ” ต้นพูดพร้อมกับวางของอาหารสดต่างๆที่ถือมาตั้งแต่บนรถในมือลง
“เอ่อออ กูว่าไม่ต้องก็ได้ ไหนๆน้องวรรณกับน้องใบเตยอยู่ที่นี่แล้วเราก็มาฉลองด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ กินหมูกะทะด้วย คนเยอะๆ สนุกดี”
“เห้ยย จะเอางั้นอ่อออ เอ่ออออดะด้ายยย ก็ดีมึง สนุกดีคนเยอะๆ เฮอะๆๆๆ”
"พิฟิลลิป ให้วัลอยู่ด้วยแบบนี้อะ วัลดีจัยมั้กเลยค๊ โอ้ยยยยยยย ขอกอดหน่อยน๊ค้าาาาาาา"
"ฮะเฮ่ยยไม่ต้องเลยน้องวรรณ อยู่ปาร์ตี้ด้วยกันอย่างเดียวพอ ไม่ต้องกอดพี่ เดี๋ยวพี่เปียกไปด้วย เฮอะๆๆๆ"
แล้วพวกเราก็จัดแจงยกเตาหมูกะทะออกจากห้องเก็บของไปตรงโต๊ะฝั่งหน้าร้านและเปิดพัดลมดูดควันเพื่อไล่กลิ่นเหม็นข้างใน เอาของต่างๆที่ปุ๊กกี้ไปซื้อมาไปล้าง เอาเครื่องดื่มต่างๆไปแช่ตู้เย็น วันนี้จะต้องอิ่มกันท้องแตกแน่ๆเลยครับ ฮึฮึ
////
กี้ออกมานอกร้านกับน้องใบเตยค่ะ ใช่แล้วค่ะ แผนการที่ให้น้องใบเตยเนี่ยมาดูลาดเลาที่ร้านก่อนที่จะเริ่มงานเนี่ยเป็นความคิดของกี้เอง แต่ใครจะไปรู้ละคะว่าน้องใบเตยเนี้ยก็มีความคิดเป็นของตัวเองเหมือนกัน (ความคิดที่กี้ก็คิดนะว่า.......ซีเรียสลี่ เอาจริงดี๊)
“นี่ ใบเตย พี่บอกให้มาแอบเฝ้าที่ร้านรอให้สัญญาณว่าฟิลลิปมาเมื่อไหร่แล้วให้บอก ไหงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ห้ะะะะ”
“เอ่ออ พี่ปุ๊กกี้ ใบเตยอั้น ก็เห็นว่าพี่จะปาร์ตี้กัน ใบเตยก็อยากจัดปาร์ตี้ของตั้งเองมั่งแหละ”
“นังบ้า แล้วทำไม่ไม่ไปจัดที่อื่นละห้ะะะะะ”
“ก็หนุ่ยเห็นว่าที่ร้านอั้น สถานที่อะไรมันก็เอื้ออำนวยดีนิ สะดวกนิ ดูสบายแรง นี่คิดมาตลอดเลยนิว่าถ้าทำหมูทะกินที่ร้านอะต้องหรอยแน่ๆเลย ก็เลยว่าเอาสักหน่อยฮิฮิ”
“โอ้ยยยยยย นี่แหนะ!!!!” กี้ดึงสายยางฉีดน้ำจากมือน้องใบเตยมาและฟาดไปที่แขนหนึ่งที่ด้วยความหมั่นเขี้ยว
“เจ็บบอั้นพี่ปุ๊กกี้ ฟาดเป็นแซ่ฟาดช้างเลยอั้น”
“บ้าจริงเลย ฉันไม่น่าไว้ใจให้เธอมาร่วมแผนของฉันเลยยยย โอ้ยยยแล้วขั้นต่อไปจะเอาไงต่อดีเนี่ย”
“พี่ปุ๊กกี้ ไม่ต้องห่วงนิ ใบเตยอั้น จัดการตามที่บอกแล้ว หายห่วงนิ ฮิฮิ” ก่อนหน้านี่ก็บอกว่าจัดการตามที่บอกแล้วเหมือนกัน กี้จะวางใจสกิลการรับสารของใบเตยได้แค่ไหนเนี่ย
“แน่นะ ฉันจะวางใจเธอได้มั้ยเนี่ย ไปๆ กลับเข้าไปในร้านกันดีกว่า เดี๋ยวทุกคนจะสงสัยเอา”
ทันที่ที่กี้เดินเข้าไปในร้านต้นก็ตะโกนเรียกพร้อมส่งสัญญาณขยิบตาข้างเดียวให้รีบไปหาค่ะ
“อีปุ๊กกกกกมึงงงมานี่ มาช่วยกูแกะนี่เร้วววว” ต้นพูดพร้อมกับกระซิบบอกให้กี้อ่านปากว่า /‘มึงมานี่เร็วมีเรื่องแล้ว’
กี้เดินอ้อมหลังฟิลลิปไปที่ซิ้งล้างผักที่ต้นยืนอยู่ “ไหนนนน มีอะไรให้ช่วยทำบ้าง” กี้บอกต้นพร้อมกับกระซิบถามต้นว่า ‘มีอะไรวะมึง เล่า’
“เอออเนี่ยมึงเตรียมวุ้นเส้นเป็นไหม ทำไมมันแข็งอะ” ต้นบอกกี้พร้อมกระซิบว่า ‘ก็อิฟิลลิปนะสิ มันให้น้องวรรณกับน้องใบเตยอยู่กินเลี้ยงด้วยกัน อย่างงี้คนก็เยอะสิ แล้วแผนสร้างโมเม้นต์สวีทให้เพื่อนอ้ะะะทำไงงง’
“อ๋ออออ มึงอิต้น วุ้นเส้นหน่ะ เขาต้องแกะแล้วเอาไปแช่น้ำก่อน ค่อยเอาไปกิน เข้าใจไหมมมม” กี้บอกต้นและกระซิบ ‘เห้ยยจริงหรอเนี่ยยย ทำไงดีวะ เชี่ยๆๆ เอาเป็นว่าเราค่อยหาทางลากน้องๆออกไปซื้อของแล้วให้มันอยู่กันสองคนละกัน’ เราต้องทำเป็นคุยไปกระซิบไปเพื่อไม่ให้ฟิลลิปมันสงสัยเอาได้ค่ะ
“เอ้าจริงหรอมึง กูไม่รู้เลย นึกว่าวุ้นเส้นจะมาแบบพร้อมกินได้เลย กูก็สงสัยว่าเอ๊ ทำไมเส้นมันเล็กจัง” ต้นตอบกี้พร้อมกระซิบ ‘เออแล้วอลันอะ จะถึงรึยังๆ’
“เอออออต้นมึงเนี่ยไม่รู้เรื่องอะไรเลย แช่น้ำไปมึงก็จะใหญ่ขึ้นมาเองง” กี้ตีเนียนด่าต้นและกระซิบ ‘เนี่ยกูติดต่อไม่ได้ ไลน์ไปก็ไม่ตอบ คงจะใกล้มาละแหละ’
“พี่สองคลจะเถียงงกัลเรื่องวุ้นเส้นอีกนานมั้ยค๊ วัลหิ้วแล้วค๊” โหหหห นังน้องวรรณทำมาเป็นส่งเสียงโวย ดูท่านั่งไขว้ห้าง ถือตะเกียบม้วนผมของมันสิคะ อยากจะจับมัน(ถีบ)ส่งขึ้นรถสองแถวกลับอยุทธยาเหลือเกิน
“เอราะ!(เรอ) พี่ค่ะ โค้ก อยู่ตรงไหนนิ นี่หนุ่ยกินหมดแล้วติไปเอามาเหลยนิ” โอ้ยย นังน้องใบเตยก็อีกคน ปาร์ตี้ยังไม่เริ่มมันก็กินน้ำโค้กหมดไปเป็นขวดๆแล้ว
“น้องๆของพี่กินหมูกะทะรอกันไปก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวอย่างอื่นพี่ทำเสร็จแล้วจะเอาไปให้” ต้นกัดฟันบอกน้องๆ พร้อมกระซิบบอกกี้ว่า ‘มึงดูไอ้พวกเด็กผีพวกนี้ดิ โหหหห อิเหี้ย นี่เราโดนมันซ้อนแผนตลกแดกของมันแน่ๆเลย วางแผนมาแดกอย่างเดียวเว่อ!’
‘ต้นมึงใจเย็นๆหน่า เดียวพออลันมาแล้วเราค่อยหาทางไล่มัน รอก่อนๆ’ กี้กระซิบบอกต้นที่ตอนนี้ ใช้มีดฟ้าดหั้นผักบุ้งขาดดัง ฉึบ ฉึบ ฉึบบบบ!
“น้องๆ รอแปปนึงนะครับบ, ปุ๊กกี้ต้น มาเร็วกูช่วยอีกคนจะได้เสร็จเร็วๆเนอะ” ฟิลลิปวางไม้ถูกพื้นจากการเคลียความเสียหายที่พวกน้อง สองสหายสาวใต้กับสก๊อย ทำไว้และมาช่วยกี้ หั่นมะนาวทำน้ำยำวุ้นเส้น
“เอ้อ น้องใบเตยมาเอาเงินที่พี่ไปซื้อโค้กมาเพิ่มสิ เอามาแพคนึงเลย นี่ขนาดซื้อมาแพคนึงละเนี่ยหมดเฉ้ย”
“ได้เลยค่ะ นายหั้ว” แหมมมมดูหน้าตาแป้นแล้นดีใจนั่นสิคะ ได้ตังละวิ่งตัวลอยเลยนะ
“เห้ยยยยยย พรื้อประตูมีโลกแจขบนิ (เห้ย ทำไมประตูถึงมีแม่กุญแจล๊อคไว้เนี่ย)”
“มีอะไรหรอ น้องใบเตย” กี้ถามน้องใบเตยที่กำลังทุบประตูอยู่
“พี่ปุ๊กกี้ ยามน่าจะมาล๊อคประตูร้านแล้วนิ ที่พี่ปุ๊กกี้บอกให้ใบเตยทำนั้น ”
“ห้ะ ปุ๊กกี้ มึงบอกให้ยามล๊อคร้านทำไมวะ” เอาละไงซวยแล้ว อีฟิลลิปมันสงสัยแล้ว
“เห้ยยยย ปล่าวมึง กูบอกให้ใบเตยไขกุญแจร้านเข้ามาเฝ้ารอมึงมา พอใช้กุญแจเสร็จแล้วเอามาให้กู ไม่ต้องไปให้ยาม”
“เอ้าาาาา หนุ่ยได้ยินว่าให้ไขเข้ามาแล้วเอากุญแจไปให้ยาม ให้เขามาล๊อคร้านนิ” โอ้ยยยยยอิน้องใบเตยยยยยยยยยเล่นกี้อีกแล้วไงคะะะะ หูรึอะไรคะ การสื่อสารรรรรร
“นี่มึงเป็นแผนมึงหรอให้น้องใบเตยมากินหมูกะทะในร้าน?”
“อิฟิลลิป อิบ้าาาา กูกับอีปุ๊กให้ใบเตยมาดูลาดเลาที่ร้านให้ แต่ใครจะไปรู้ว่ามันจะมาเปิดร้านหมูกะทะในนี้ละวะะะ”
“เอออนั่นดิคุณมึง กูไม่ได้มีแผนชั่วร้ายอะไรในวันนี้สักหน๋อยยยยยยย(เสียงสูง)”
“แล้วไปนะพวกมึง เห้อ กูก็คิดว่าพวกมึงจะแกล้งอะไรกูซะอีก” ฟิลลิปพูดพร้อมกับถอนหายใจโล่งอก
“โถ่มึง พวกกูจะแกล้งอะไรมึงได้ห้ะ ใช่มั้ยปุ๊กกี้ จริงจริ๊งงงงง เนอะมึ้งงงงงง(เสียงสูง)"
“แล้วคราวนี้ คุลอลันเขาจะเข้ามายังไงละค๊เนี่ย รึว่าเราต้องติดอยู่นัยร้านบับนี้ กรี๊ดดดดด” อิน้องวรรณณณณณณณ หลุดพูดอะไรออกมาห้ะะะะะะะะะ
“ห้ะ นี่มึงชวนคุณอลันมาด้วยหรอเนี่ยยย ” ได้ยินอย่างนั้นฟิลลิปเอามือกุมหัวเลยค่ะ
“อะเอ่ออออ ก็อิต้นมันอยากเจอเขากูก็ชวนมา ทำไม ไม่ได้หรออ”
“ก็ไม่ทำไมมม ก็เขามาก็น่าจะบอกกูก่อน กูจะได้ซื้อของมาเผื่อ เดี๋ยวคุณชายนั่นเขามาแล้วอาหารไม่พอ คุณชายเขาก็โกรธพวกมึงเอา”หน่ะดูมันๆ ทำเป็นอ้างใจจริงก็อยากเจอเขาหล่ะสิ อิแรดเงียบ
“.....เอ่ออออ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกครับ เพราะผมก็ซื้อของมาทำอาหารเผื่อทุกคนเหมือนกัน”
โอมายกอชชชชชชช ทุกคนคะ อลันคะ อลันเดินออกมาจากห้องน้ำค่ะ เดินออกมาพร้อมด้วยถุงกับข้าวในมือเต็มเลยค่ะะะะะะ
“อลันนนน!!!” ทุกคนต่างตะโกนชื่ออลันพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมายค่ะ
“อลัน คุณมาได้ไงอะะะ” ตอนนี้อิฟิลิปหน้าเหวอมากค่ะ สงสัยมันชอคที่อลันน่าจะได้ยินมันพูดถึงเขาเมื่อกี้
“โอ้ยพ่อคู๊ณ ดูสิเหงื่อแตกเต็มตัวไปหมดเลย ไปอยู่ในนั้นตั้งแต่เหมือนไหร่หล่ะคะ”อิต้นรีบเข้าไปมองหน้าอลันอย่างแนบชิดเลยค่ะ เหมือนเชคว่านี่ใช่ตัวจริงรึปล่าว
“สักพักใหญ่แล้วครับ ก็น้องคนนี้นะครับ บอกให้ผมแอบรอยู่ในห้องน้ำ” อิเหี้ยยยยยพ่อคุณอย่าบอกนะว่า มาแล้วอิพวกเด็กผีก็นั่งกินหมูกะทะแล้วให้อลันแอบอยู่ในห้องน้ำ
“อิน้องใบเตยยยยยยคะ มึงมานี่เลยยยยค่ะ มาเอาผักชีไปแดกกกกกค่ะะะะ” อิต้นลากน้องใบเตยมาและกำผักชียัดปาก
“ โอ้ยยยยย น้องใบเตยยยพี่บอกว่าให้ไม่ต้องลอคประตูหลังร้าน ไว้ให้อลันเขาเข้ามา น้องได้ยินว่าไงคะะะะะะ”
“เอ้าาา ก็หนุ่ยเห็นพี่แหลงว่า ให้เตรียมห้องน้ำร้าน ให้อลันเข้ามาแอบ พอพี่เขามาหนูก็เลยลากพี่เขาให้เข้ามาแอบหนิ” โว้ยยยยยยยยยยยจะเป็นบ้าาาาาาาา
“ทุกคนครับบบบ ผมว่าไหนๆเราก็ติดอยู่ในร้านไปไหนไม่ได้ คนเราก็มาครบแล้ว รึมีใครมาอีกมั้ยวะ เราก็เริ่มปาร์ตี้ปีใหม่ของเราเลยละกันครับ”
////
ก็ชอคสิครับบบบบบบ จะเหลืออะไรหล่ะครับ อยู่ดีๆไอ้คุณอลันก็เดินออกมาจากห้องน้ำในร้านผม งงไปหมดครับ วันนี้จะโกลาหลอะไรได้มากขนาดนี้ละเนี่ย แผนการปาร์ตี้เงียบๆชิลๆ ไหงมันดูจะห่างไกลจากที่วางแผนไว้ขนาดนี้ 555555
วันนี้พอไอ้เจ้าคุณอลันมาถึงก็โชว์ฝีมือทำอาหารเยอรมันหลายอย่างที่ผมเองแล้วก็ทุกคนไม่เคยกินที่ไหนมาก่อน แถมชื่อก็ยังแปลกๆใครจะไปจำได้ละครับ พอพวกเราชมว่าอาหารอร่อยเข้าหน่อยเจ้าตัวก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แถมยังได้ใจเอาอาหารนู้นนี่ที่ทำมาจากบ้านมาให้กินอีกตั้งสองสามอย่าง เพื่อนของผมสองคนตอนนี้นะครับ จะนับถือไอ้คุณอลันนี่เป็นพระเจ้าไปละ ไม่ว่าคุณเขาทำอะไรก็อู้หูดีไปซะทุกอย่าง จุดนี้ไม่ต้องพูดถึงน้องใบเตยกับน้องวรรณเลยครับ55555555 ไอ้สองคนนี้นี่นับถือคนหล่ออยู่แล้ว ยิ่งพอเขามาทำอาหารให้กินอย่างนี้อีก เหมือนได้ตายแล้วเกิดใหม่ในสวรรค์ของคนหล่อ ผมหล่ะหมั้นไส้จริงๆ ยิ่งพอมีคนชมเขาทีนึงละเจ้าตัวก็มาทำสายตายักคิ้วเยาะเย้ยใส่ผมนี่ ผมอยากจะกระโดดไปข่วนหน้า
เราก็สนุกกันมากๆเลยครับ สนุกกันจนลืมว่าเราถูกขังอยู่ในร้าน T^T ถถถถถถ การได้มาใช้เวลากับเพื่อนแบบนี้ มันเป็นเวลาที่มีค่ามากเลยนะครับ ตอนที่เราอยู่ในช่วงเวลานั้นเราอาจจะคิดว่าก็ไม่ได้เป็นช่วงเวลาที่พิเศษอะไร แต่พอเราย้อนกลับมาดูแล้ว ช่วงเวลาแบบนี้นี่แหละครับที่เราโหยหาที่เราอยากจะกลับไปหาที่สุด
ถึงแม้วันปีใหม่จะเป็นวันอีกวันในหนึ่งปี แต่คุณอย่าลืมบอกคนรอบข้างตัวคุณว่าคุณรู้สึกโชคดีแค่ไหนที่ได้ผ่านปีที่ผ่านมาด้วยกันกับเขา เชื่อเถอะ คุณจะไม่เสียใจเลยครับ โชคดีครับทุกคน
/////later that night////
ตอนนี้ทุกคนค่อนข้างที่จะเข้าสู่โหมด ไม่ได้เมา แต่ไม่เหมือนเดิมแล้ว น้องใบเตย น้องวรรณ ต้น เมื่อห้านาทีก่อนยังกอดคอกันร้องเพลงอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับกองลงไปนอนอยู่คนละทิศคนละมุมแล้ว ให้ผมเดานะครับน่าจะเป็นเพราะกินอาหารไปเยอะมากๆหนังท้องตึง หนังตาหย่อนแน่เลยเพราะปกติต้นไม่ใช่คนคออ่อนขนาดนี้ ปุ๊กกี้ก็แยกวงพร้อมหิ้วขวดไวน์ ไปนั่งเอาหัวผิงเสาแล้วไหลเป็นของเหลวอยู่ตรงมุมร้าน ทิ้งให้ตอนนี้บนเค้าเตอร์ร้านมีเพียงแค่ผมกับอลันนั่งมองไฟนอกร้านกันอยู่สองคน
“ ฟิลลิป คุณเมารึยังเนี่ย ”
“ หื้มม ไม่อะ ผมกินไปนิดเดียวเองง ”
“ งั้นคุณมารับผิดชอบขวดนี้กับผม อลันเดินไปหยิบไวน์อีกขวดที่แช่อยู่ตู้เย็นออกมา ”
“ โห เอาจริงดิ๊ จะเอาให้เมาหัวฟาดพื้นเลยย? ”
“ ไหนๆ ขอดูไหนว่าคนที่โม้ว่าคอแข็งอะ จะกินได้แค่ไหน อลันพูดพร้อมรินไวน์ใส่แก้วแล้วยัดใส่มือผม ”
“ เห้ยนี่หลอกมอมกันรึป่าวเนี่ย ”
“โถ่ ไม่ได้ม๊อมม คุณใจแค่ไหนก็กินแค่นั้น ถ้าไม่ใจก็ไม่ต้องกิน เค๊ ”
“โห นี่จะมาหยามกันแบบนี้เลยหรอ ”
“ อื้มมมมม" อลันเลิกคิ้วพร้อมกับยกแก้วในมือของตัวเองขึ้น เหมือนส่งคำท้าจะแข่งดื่มกับผม
“ ได้ !!! ผมพูดพร้อมกับยกแก้วในมือขึ้นดื่มหมดในครั้งเดียว ”
“ อ๊าาาา บรื้ยยยยย" "นี่เอาไวน์ดีๆมาดื่มแทนเบียร์งี้เลย เสียดายอะ ”
“ อื้มมมมมม” อลันเองก็ดื่มไวน์ในแก้วของตัวเองจนหมดเช่นกัน
“สำหรับคุณ.....ผมให้ได้หน่ะ”
“……….”
“ อย่าคิดมาก วันนี้มันก็โอกาสดีด้วย”
“……….” หืมมม ผู้ชายคนนี้ ขนาดดื่มด้วยกันครั้งแรก ทำไมใจดีขนาดนี้ แล้วดูสายตากับคำพูดที่พูดสิ มันทำให้ผมรู้สึกจั๊กกะดึ๋ยแปลกๆ
“นี่คุณชอบปลากัดหรอ” อลันไม่ปล่อยให้ผมเงียบได้นานเขาก็ชวนผมคุยต่อ
“อื้อใช่ครับ ผมชอบปลากัดครับ มากด้วย”
“สวยดีนะครับ ได้ตั้งชื่อให้มันรึปล่าวเนี่ย” ดูผู้ชายตัวใหญ่คนนี้กำลังนั่งเท้าคางดูปลากัดสิครับ เหมือนเด็กไม่มีผิด
“มันชื่อเบิร์ดนะครับ เป็นปลากัดจีน ”
“ดูท่าทางคุณน่าจะรักมันมากเลยนะครับ”
“โห่ ปลากัดใครใครก็รักดิคุณ จะคิดว่าผมไม่รักมันได้ไง”
“ปล่าวววว ผมก็ไม่ได้บอกว่าคุณไม่ได้รักมันสักหน่อย”..... “ผมแค่นึกถึงวันแรกที่ผมเจอคุณแล้วคุณคิดว่าโหลปลากัดหล่นลงมาแตกนะสิ คุณน่าจะได้เห็นหน้าตัวเองตอนนั้นนะ 5555555”
“เห้ยยยยยย อย่าขำดิ555555 ก็มันตกใจอะ”
“ผมนะ ก็เห็นว่าฟิลลิปวิ่งหน้าตาตื่นมา พอมาถึงก็ทำหน้าโกรธ แล้วก็ตะโกนว่า เบิร์ดดดดดดดด ผมนี่ งงเลยยยย555555555”
“ก็เขาก็รักของเขาอะคุณ หยุดล้อเลยๆ555555อย่าให้รู้นะว่ามีเรื่องน่าอายอะไรบ้างเดี๋ยวพี่จะเอาคืนไอ้น้องคอยดู”
….
….
เอ้าาาา จ้องหน้าแล้วเงียบทำไมอะคุณ
….
“ฟิลลิปเป็นคนละเอียดอ่อนเหมือนกันนะครับเนี่ย”
“………..”
ผมไม่ได้พูดอะไรตอบเขาไป ได้แต่มองแก้วเปล่าของตัวเองที่อยู่ในมือ ก็เพราะประโยคที่เขาพูดมานี้ มันทำให้ผมเหมือนหล่นเข้าไปในห้วงความรู้สึกบางอย่าง ความรู้สึกที่ไม่เคยมีใครทำให้ผมรู้สึกแบบนี้มาก่อน
“อลัน กินไวน์กันต่อดีกว่าเนอะะ รินให้ผมหน่อยยย”ผมพยายามเปลี่ยนมู๊ดและบรรยากาศบริเวณๆนี้เดี๋ยวเขาจะรู้สึกอึดอัด อลันรับแก้วจากมือผมไปรินไวน์ให้และส่งกลับมา
“นี่ฟิลลิป ก่อนหน้านี้ผมล้อเล่นนะ ดื่มเท่าที่ดื่มไหวก็พอ ผมไม่อยากเห็นคุณเมาแล้วอ้วก”
“โถ่ อย่างผมฟิลลิปคนนี้หน่ะ ไม่มีคำว่าเมาหรอกหน่า เอ้าอลันกินๆๆๆ”ผมยอมรับครับว่าตอนที่กินเข้าไปนี่ก็ไม่รู้สึกเมาหรอก แต่พอนั่งไปสักพัก ทำไมรู้สึกเมาเฉ้ยยยยย
“ ฟิลลิป....” ผู้ชายที่อยู่ตรงข้ามเคาท์เตอร์เรียกชื่อผมจากอีกฝั่ง
“ ฮื้มมมม ” ผมส่งเสียงขานรับเขาจากลำคอ ขณะที่เขาเดินอ้อมเค้าทเตอร์มานั่งข้างๆผม
“ไหวมั้ยเนี่ย คุณ ฟิลลิป”
“เอาจริงๆ ยังกินได้อีกสองขวด กินกันไปยาวๆคืนนี้” ผมว่าผมก็ยังไม่เมาจริงๆนะครับคุณ
“ฟิลลิป.....” อลันเรียกชื่อผมพร้อมเอาแขนมาโอบที่ไหล่ของผม
“ฮื้มมมมม” ผมหันหน้าไปมองหน้าคนที่เรียกชื่อผม
“……….”
“Thanks for having me today นะครับ” (ขอบคุณที่เชิญผมมาวันนี้นะครับ)
“ อื้มมม
” ผมยิ้มตาปี๋ให้อลันที่ตอนนี้หน้าของเขาห่างจากผมไปคืบเดียว
"........."
“ How’s about having me in your life next year and the years after? ” (แล้วถ้าหากผมจะขออยู่ในชีวิตคุณปีหน้าและปีถัดไปด้วยจะได้มั้ยครับ?)
ตึ้งงงงงง
…..
..
.
ตาสว่างเลยนะสิครับ ผมนี่ไม่ทันตั้งตัวเลย เหมือนเมื่อกี้จะได้ยินอะไรไม่ชัด อยากจะถามเขาไปอีกที่ว่าเขาพูดอย่าที่ผมได้ยินจริงๆรึปล่าว นี่เขา กำลังจะขอจีบผมตรงๆอย่างนี้หรอครับ
ผมเรียบเรียงสติ และทบทวนสิ่งที่ได้ยิน จนคิดว่าน่าจะได้ยินสิ่งที่เขาพูดไม่ผิด ก่อนจะตอบเขาไปว่า
“ I’ll think about it ”(ขอคิดดูก่อนนะกันครับ)
เห้ยเขาเงียบไปเลยหว่ะ เหมือนความต้องการของเจ้าตัวจะไม่สำเร็จ เหมือนผมไม่ได้พูดในสิ่งที่เขาอยากได้ยิน ผมจึงทบทวนคำพูดของตัวเองใหม่อีกครั้งและบอกเขาไปว่า........
“Well, of course you’re in my life already…..bud” (เอาจริงคุณก็อยู่ในชีวิตผมแล้วหน่ะ เพื่อน)
“Shut up”(เงียบไปเลยน่า) ไม่ทันที่ผมจะได้พูดจบประโยค อลันเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ผม มากๆ แล้วเขาก็ประกบริมฝีปากของเขามาที่ริมฝีปากของผม......
เขาจูบผม!!!!
ไม่สิ
เราจูบกันมากว่า!!!!!
////// คุยกันหลังร้าน
สวัสดีครับโผมมมมมมม เห้ยยยคุณ ผมหายไปนานคิดถึงกันไหมมมมมม55555 ยอมรับเลยครับว่าตอนนี้เป็นตอนที่ผมใช้เวลาเขียนนานามากกกกกกกก ใช้เวลาคิดมากกว่าเวลาเขียนอีก(จริงๆก็เป็นแบบนี้ทุกตอนแหละครับ ฮ่าๆๆๆ)
เห้ยยยย คุณเห็นมันกำลังมามั้ยยยยย ผมก็ยังไม่พร้อมมมมเหมือนกันนนนนนน ทำไม ถึงจูบกันแล้วอะ5555555 ก็ต้องยอมนะครับบรรยากาศมันพาไป ผมรู้สึกว่าอีพีนี้แหละที่มีความเป็น ตามตะวันคาเฟ่อย่างที่ผมอยากให้ทุกคนเห็นมากที่สุด มีทั้งโมเม้นต์ชอคกิ้ง ตลกหักมุม ป่วงโวยวาย สนุกๆกันในหมู่เพื่อนฝูง และที่สำคัญมีกลิ่นโรแมนติกหน่อยๆ แน่นอนครับรสชาติและกลิ่นอายแบบนี้จะมีอีกในตามตะวันคาเฟ่แน่นอน ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะครับ รับรองว่าจะเข้มข้นขึ้น ตลกขึ้น ป่วงขึ้นแน่นอลลลล
รักนะครับ ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ อ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้นให้กำลังใจกันหน่อย ติชมด้วยก็ดี แล้วก็มาพูดคุยกันได้ใน twitter @redtails22 นะคร้าบบบบบ
Redtails