หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[Ouizzz]

เบียร์น่ารักมากกกกกกกกกกอยากรู้อ่ะพี่สิบทำไรให้น้องโกรธ

[aoihimeko]

คู่นี้ก็น่ารัก เป็นอดีตที่แสนหวานดี

แต่มันต้องมีเหตุที่ทำให้เบียร์เป็นแพะใช่ไหม? โดยที่สิบเป็นเจ้าของคดีรึเปล่า

เลยทำให้ผิดใจกััน  เราเดาว่าไอ้เสกเป็นต้นเหตุนะ

ยังไงก็ขอให้เข้าใจกันเร็วๆ


ปล.คิดถึงเฮียกะหนูจังเลย ยังไม่ตื่นกันใช่ไหมถึงยังไม่มา 

[patee]

รอจ้า 

[แป้งข้าวหมาก]

อยากรู้สาเหตุแล้วอ่ะ รอๆ
 

[mur@s@ki]

คู่นี้เขาน่ารักดีนะ เมะชนเมะ


 

[greensnake]

คู่นี้ก็ไม่น้อยหน้าคู่หลักหรอกเราว่า น่ารักไม่แพ้กัน
ดูไปดูมาเบียร์แอบคล้ายหนูนะเนี่ย แต่ไม่มึนเท่า
เตี่ยก็แสนดี อยากรู้เลยว่าอะไรทำให้ต้องแยกกัน
คงต้องรอติดตามกันต่อไป จะกี่ตอนก็ไม่หวั่นค่ะพี่สิบ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[Lily teddy]

พี่สิบกะน้องเบียร์ แรก ๆ ก็เหมือนจะไม่หวานแวว แต่ตอนหลัง ๆ นี่น่ารักอะ
ไม่เยิ่นเย้อจริง ๆ บอกรักกันตั้งแต่ตอนแรกซะแล้ว เตี่ยก็เป็นใจให้พี่สิบซะด้วย
แต่ตอนต่อไปจะดราม่ามากไหมน๊า น้องเบียร์ไปทำอะไรถึงต้องถูกพี่สิบตามจับ
หรือว่าจะเกี่ยวกับไอ้พี่เสก รอติดตามจ้า อยากให้ผู้เขียนว่างอีกไว ๆ จะได้มาต่อเร็ว ๆ 

[CarToonMiZa]

คู่เบียร์มาแรงน้องหนูซะแล้ว

[Anyann]

โอ๊ยย ขอไม่ดราม่ามากนะคะ อ่านตอนหวานๆน่ารักแล้วไม่อยากจะให้ทะเลาะกันเลย

คิดไว้แล้วว่ามันต้องมีอะไรที่เข้าใจผิดกันอยู่แน่นอน!

[punchnaja]

ทั้งรักทั้งเกลียดเพราะสิบไม่เคยบอกอาชีพแน่ๆ และคงเกี่ยวข้องกับเตี่ย หรือไม่ก็มาสืบอะไรเตี่ย(ป่าวหว่า)

สนุกมากๆ รอตอนต่อไปค่ะ

[greensoda]

น้องเบียร์พี่สิบมาแล้วววว
หวังว่าจะไม่เศร้ามากนะคะ 

[末っ子]

เบียร์ สิบ เบียร์ สิบ เบียร์ สิบ เบียร์ สิบ เบียร์ สิบ เบียร์ สิบ เบียร์ สิบ เบียร์ สิบ เบียร์ สิบ เบียร์ สิบ เบียร์ สิบ เบียร์ สิบ เบียร์ สิบ เบียร์ สิบ

[sam3sam]

เห็นเบียร์กะอิพี่สิบรักกันน่ารักๆแล้วอยากรู้มากว่าเกิดอะไรขึ้นถึทำให้ต้องเข้าคุก
แต่เตี่ยเบียร์กับพ่อนกฮาพอกันเลยว่ะ

[bun]

ความหลังของเบียร์ก็ดูรักกันดี เป็นยังไงถึงเกียจกัน

[ไก่จ้า]

ต่อเร็วๆนะ

[naruxiah]

ต๊ายยย คู่นี้ก็น่ารักมากมายไม่แพ้คู่หลักเลยค่ะ   

พี่สิบน่ารักมากอ่ะน้องเบียร์ก็กวนได้น่าหยิก

 ชอบทั้งเรื่อง ทุกตัวละครเลย

[thyme812]

รอ เฮียหนูๆ

[why yyy]

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่า!!  อยากรู้!!

[goonglovenut]

>> ป. 20 <<

“ยิ้มอยู่นั่นแหละ พี่สิบมึงไปตั้งนานแล้ว โน่น”เสียงขัดทำเอาปากค้างเหมือนฉีกยิ้ม

“อะไร เตี่ย จะทวงของฝากหรือไง”ผมเลยหันไปพูดแก้เก้อกับเตี่ย ยื่นถุงของฝากส่งให้ เตี่ยไม่รับเดินวนรอบตัวเอามือจับโน่นคลำนี่

“กลับมาครบ ใช้ได้”พูดพึมพำพยักหน้าหงึกหงัก

“ตรวจฟันด้วยไหมล่ะว่าครบไหม ฮี่ๆๆ”ผมยิงฟันให้เตี่ยดู

“กูไม่ได้ห่วงฟันนั้น กูห่วงฟันอย่างอื่น มึงกลับมาเดินคล่องก็แสดงว่าไม่โดนฟัน”เตี่ยพูดใส่ก่อนจะเดินไปนั่ง ผมอ้าปากหวอกับสิ่งที่เตี่ยกังวล

“คิดไปโน่น ฟงฟันอะไรกันไปเที่ยวเฉยๆ”ผมโบกมือไปมาก่อนจะนั่งลงข้างๆ รื้อของฝากแต่เงินไอ้พี่สิบทั้งนั้น แกะปลากรอบตัวเล็กส่งให้เตี่ยชิม

“เบียร์ ถึงจะเป็นผู้ชายรักนวลสงวนตัวไว้บ้างก็ดี ที่ผ่านมามึงมีแต่ไปฟันเขา แต่ตอนนี้มึงมีแนวโน้มว่าจะถูกฟันบ้าง  เตี่ยกลัวฟันนั้นคืนสนองเอ็งว่ะ”เตี่ยพูดไปเคี้ยวไปจกไป คงจะอร่อย ใครได้ยินคงนึกว่าบ้านนี้แปลกโว้ย เขามีแต่ห่วงลูกสาว แต่นี่ห่วงลูกชายกลัวโดนฟันแล้วทิ้ง แต่ดูแล้วเตี่ยพูดจริงๆไม่ได้ล้อเล่น

“เตี่ยคิดว่า ไอ้พี่สิบมันชอบเบียร์จริงไหม”ถึงจะไม่แสดงออกแต่ผมก็กังวลเป็นเหมือนกัน

“ไม่รู้ว่ะ ใจคนหยั่งยาก แต่หลายเดือนที่ผ่านมา พี่สิบมันก็ทำตัวดีไม่ได้เสียหายอะไร”เตี่ยส่ายหน้าก่อนจะบอกถึงนิสัยโดยรวมที่ผ่านมาของมัน

“เหรอ”ผมรับสั้นๆ

“อืม”เตี่ยก็สั้นมั่ง

“มันบอกรักเบียร์ด้วยเตี่ย คิดว่าไง”ผมถามเตี่ยเบาๆ เป็นครั้งแรกที่ผมเล่าเรื่องรักๆใคร่ๆให้เตี่ยฟัง

“มึงอายเหรอ”เตี่ยถามกลับ ผมเงยหน้ามองเตี่ย เห็นแกยิ้มเอามือจับหน้า”หน้าแดงโว้ย ไอ้เบียร์ตอนนี้มึงเหมือน ม้ามึงว่ะ สมัยเตี่ยไปจีบใหม่ๆ ม้ามึงก็อายแบบนี้ แต่กูไม่คิดว่าโตขึ้นมามึงจะมีแนวโน้มเป็นเหมือนเฮียมึงเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ”พูดไปถึงม้าและพี่คนโตหัวเราะชอบใจ

“ไม่ได้คิดจะเป็นนะ เบียร์รู้ตัวเองว่าเป็นไบตั้งแต่ ป.ห้าแล้วนะ ที่ผ่านมาก็คิดว่าเป็นผู้นำตลอดไม่เคยคิดจะตามเลย เตี่ยก็เห็น”ผมพูดถึงพฤติกรรมตัวเองที่เป็นรุกมาตลอด ตั้งแต่จำความได้

“มันก็เปลี่ยนได้ ถ้าเจอคนที่เรามีใจด้วย อีกอย่างพี่สิบมันรุกประชิดมึงขนาดนั้นก็คงหวั่นไหวบ้างล่ะวะ จริงไหม”เตี่ยยกยิ้มเมื่อพูดถึงไอ้พี่สิบที่มันหน้าด้านหน้าทนตื๊อผม

“จริง”ผมยอมรับ เตี่ยหันขวับ

“จริงดิ”เตี่ยยังถามย้ำด้วยศัพท์วัยรุ่น

“ตอนแรกไม่ได้คิดอะไร พอมันใกล้มากขึ้นๆๆ มันก็อดหวั่นไหวไม่ได้ แล้วยิ่งไปเที่ยวมันดูแลเบียร์เป็นอย่างดี”ผมบอกถึงความรู้สึกตัวเองไม่รู้ทำสีหน้าแบบไหนเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้เตี่ยฟัง เตี่ยเอามือเท้าคางอ้าปากหวอ

“ขนาดนั้นเลยเหรอวะ”เตี่ยพยักหน้าใส่

“ใช่”ผมพยักหน้ารับ

“งั้นมันอาจพูดจริงก็ได้ที่ว่ารักมึง”เตี่ยพูดชิวๆกินปลาต่อ

“มันพูดจริง แต่ไม่รู้ว่ามันจะเป็นอย่างที่พูดไหมแค่นั้นเอง”ผมยกยิ้มพูดเหมือนยังไม่เชื่อเท่าไร ทั้งที่ใจมันเชื่อไปหมดแล้ว

“เผื่อใจไว้บ้างก็ดี ยังไงก็ครั้งแรกของมึง ฮึฮึ”เตี่ยเตือนแต่มีกำกวนตอนท้าย

“อะไรครั้งแรก ขยายความหน่อยดิ๊”ผมยื่นหน้าแกล้งถามเตี่ย

“ถ้าสวยหรูก็ความรัก ถ้าตามหน้ามึง ก็ประตูหลัง เลือกเอา ฮ่าๆๆๆๆๆ”เตี่ยยักคิ้วก่อนจะฉกถุงปลาเดินตัวปลิวหัวเราะออกไป

“ถ้าคิดสองอย่างเลยล่ะ”ผมยังตะโกนถามไปติดๆ

“เรื่องของมึงเห๊อะ”เสียงเตี่ยตะโกนตอบกลับมา ทำเอาผมส่ายหน้า

“ขอบคุณและขอโทษนะเตี่ย ที่ลูกไม่ได้ดั่งใจ”ผมพูดกับตัวเองเบาๆ ขอบคุณที่เตี่ยเข้าใจความรู้สึกของลูก และขอโทษที่ลูกไม่ได้เป็นตามความรู้สึกของเตี่ยเลยสักคน แต่ที่จะตอบแทนคือจะรักและดูแลเตี่ยตลอดไป นั่นคือความตั้งใจของผมและเฮียที่จะทำให้เตี่ย
.
.
.
.
“ใส่ไว้ตรงไหน”ถามรอบที่สิบเหมือนชื่อมัน

“................”

“เบียร์”มันเรียกอีก

“มึงบ้าเปล่าเนี่ย ถามแม่งอยู่นั่นแหละ กูไม่บอกแล้ว แดกปลาไป”ผมพูดอย่างรำคาญแต่ใจขำมัน มันพูดถึงตะกรุดที่มันให้บอกว่าเป็นของพ่อมันมีสองเส้น มันใส่เส้นหนึ่งแต่ใส่ที่คอ ส่วนของผมมันใส่ที่เอว น่าแปลกที่ใส่ได้พอดี มันบอกว่าแสดงว่าผมเป็นซินเดอเลร่าที่ใส่รองเท้าแก้วได้พอดี ผมต่อยท้องมันไปทีเอาของสูงไปเปรียบ มันบอกไม่ใช่เปรียบอย่างนั้นหมายถึงเนื้อหาของเรื่องต่างหาก เปรียบกูซะน่ารักเลยนะมึง ใช่สิเจ้าชายคือมึงนิเลยไม่กระดากใจ

“แดกเบียร์แทนได้ไหม”กูว่าแล้วต้องมามุกนี้

“ไปหยิบในตู้ จ่ายเงินเตี่ยกูด้วย”ผมก็เล่นมุกนี้ตอบมัน

“จะกินยี่ห้อนี้ นะ”มันดึงผมไปทับบนอกมัน

“ไอ้สิบ เดี๋ยวเตี่ยขึ้นมา ปล่อย”ผมดันหน้ามันที่ชักเริ่มจะเหมือนหม้อเข้าไปทุกที ไว้เหมือนกันห้าเดือนแล้วที่คบกัน มันก็ทำแค่กอด จูบ ลูบ คลำ หรือ ตำมั้งที่ยัง ครึครึ

“ไม่ขึ้นมาหรอก เตี่ยหลับ”มันพูดอย่างรู้ดี

“งั้นไปข้างล่าง เดี๋ยวใครมาซื้อของ”ผมได้โอกาสดึงตัวเองออก แต่มันดึงเข้า

“ไม่มี เตี่ยปิดร้านหลับเลย”เตี่ยกู เศรษฐีขายของจริงๆ มือมันลูบหลังลงไปเรื่อยจน

“นี่ไง เจอแล้ว”มันดึงเสื้อขึ้นแล้วจับของที่มันถาม

“ก็เจอสิ มึงใส่ให้กูเอง แล้วมึงก็ถามซ้ำซากอยู่นั่นแหละว่าอยู่ตรงไหน”ผมต่อยท้องมันก่อนจะลุกมานั่ง

“กลัวลืมนี่หว่า ว่าใส่ให้ตรงไหน”มันก็ตามมาหนุนตัก ทำไมมันขี้อ้อนอย่างนี้วะ

“จะลืมได้ยังไง ของดีไว้ป้องกันตัวขนาดนี้ ใส่แล้วกันของทุกอย่างมาทิ่มแทง”ผมยักคิ้วใส่มัน

“เฮ้ย งั้นถอดเหอะ ถึงว่าคิดจะแทงทีไรเหมือนมีอะไรมาขวางทุกที”มันเลิกเสื้อผมเอามือจะถอดของที่มันใส่ให้

“ไม่ได้ ไม่ได้ ให้แล้วห้ามเอาคืน มึงอย่า ไอ้สิบ ยัง”ผมเริ่มดิ้นและถีบมันที่ฉวยโอกาสเข้ามาลูบคลำ

“ไม่ให้แทง จูบแทนก็ได้วะ”มันพูดจุ๊บจูบปั๊บ แม่งต้อนจนติดผนังห้อง และทำอย่างที่พูด

“อื๊อ อ่อย อ่อน ไอ้อิบ”ผมเสียงอู้อี้ ทั้งทุบทั้งผลักแต่มันก็ไม่ถอย กลับปลุกทุกอย่างในตัวให้เตลิด

“พี่รักเบียร์ รัก รัก”และมันก็พูดคำที่ทำให้ผมใจอ่อนทุกครั้ง จากทุบเป็นโอบรอบคอและจูบตอบมันกลับบ้าง

“รักพี่ไหม”มันถามผมกลับ ดันลงราบกับที่นอน เอามือลูบหน้า

“มึงรู้แต่ก็ถาม”ผมพูดเบาๆ  ผมไม่เคยยอมให้ใครมาทำแบบนี้ มันเป็นคนแรก มันยิ้มเมื่อเห็นผมอาย เอาตีนยันมันไปด้วย

“เชื่อพี่นะ สัญญา พี่รักเบียร์”มันก้มมาพูดชิดปาก ผมพยักหน้าช้าๆเหมือนโดนสะกด ก่อนจะถูกปิดปากและปล่อยตัวไปตามอารมณ์ที่เกิด

“อืม อา”

“เบียร์ เบียร์”

“เตี่ย”

“พี่สิบสิ เรียกเตี่ยได้ไง”มันยังมีอารมณ์กวนตีน ผมจิกหัวมันที่เม้มซอกคออยู่

“ไอ้สิบ กูหมายถึงเตี่ยนอนอยู่ข้างล่างจะได้ยิน ไม่ใช่หมายถึงมึง”พูดใส่ก่อนจะดันมันออก

“พี่จะทำเบาๆ เบียร์ก็อย่าร้องดังสิ”ยังมีหน้ามาต่อรองจะล่อกูอีก

“เลิกเลย ไม่เอาแล้ว”ผมดันมันออก แต่มันไม่ยอมปล่อย เข้ามาจูบและปลุกอารมณ์ต่อ

“จะเลิกได้ไงล่ะ”มันพูดเสียงพร่าเอื้อมมือมากุมเป้าผมที่สะดุ้ง ไม่ใช่เพราะมันจับแต่มันดันสู้มือ

“ของมึงก็เป็น”ผมว่ามันบ้าง แม่งโด่ทิ่มหน้าขาดิ๊กๆ ก่อนจะมองหน้ากัน

“พี่ขอนะ”

“เอ้อ”

“ถอดนะ เดี๋ยวแทงไม่เข้า”มันอมยิ้มถอดที่คอตัวเองก่อนจะมาปลดที่เอว มองหน้ากันอีกที

และ

และ

“อืม อา”ผมกัดปากเมื่อโดนรุกหนักขึ้น กลัวเตี่ยได้ยิน

“เบียร์ อืม”ขนาดปากมันเล่นน้องผมอยู่ยังเรียกผมให้ชะโงกไปดูมันอีก มือจิกไหล่ ขาถูกยกพาดไหล่กว้าง น้องผมก็ชอบมันน่าดูสู้ไม่มีหดเลย นี่ผมตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหม ไม่ใช่สิ ไม่ใช่ถูกหรือผิด แต่เพราะผมรักมัน

“อา อา พี่สิบ พี่สิบ”ผมเรียกชื่อมันเมื่อถึงปลายทาง สะโพกที่ลอยค่อยๆผ่อนลง ปรือตาเห็นมันไล่เก็บกลืนจนหมดก็โน้มตัวมาจูบปากผมที่รออยู่แล้ว

“พร้อมนะ”มันกระซิบถาม แก้หมดขนาดนี้มึงยังถามอีกเหรอ มันผละไปหยิบบางอย่างที่เป้ ก่อนจะเริ่มเข้ามาคลอเคลียใหม่

“อื๊อออออออออออ”ผมส่งเสียงเหมือนอึดอัดเมื่อโดนบางอย่างแทรกเข้าไปช่องทางด้านหลัง

“ทนหน่อยนะ ไม่งั้นเบียร์จะเจ็บมากกว่านี้”มันกระซิบและจูบให้ผ่อนพอกับข้างล่างที่ขยับเข้าออก ผมรู้แล้วล่ะว่ามันทำอะไร เพราะเคยทำให้คนอื่นมาก่อน แต่พอเจอกับตัวเองเพิ่งรู้ว่ามันรู้สึกแบบนี้นี่เอง

“อา อา มันแน่นว่ะ”ผมบอกมันที่ยังทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง

“ไม่ต้องบอกหรอกว่าไม่เคย หึหึ”มันพูดกระเซ้า

“ไอ้เหี้ย สะ สิบ กู อืม อา”ผมด่ามันแต่โดนมันกระตุ้นด่าไม่ออกเลย

“พี่รู้ พี่รู้”มันจูบผมอีก รู้ก็เร็วๆสิวะ แต่รู้สึกดีขึ้นไม่อึดอัดเหมือนตอนแรกเมื่อผ่านไปสักพัก ก่อนจะถอดออกทำเอาโล่ง พี่สิบเข้ามากอดจูบผมอีกครั้งมือก็ปลุกน้องผมให้ตื่นตัวอีก กว่าจะรู้ว่าโดนล่อลวงให้เพลิน

“โอ๊ะ จะ เจ็บ”ผมร้องออกมาเมื่อโดนทะลวงประชิด

“ชู่ว์ อย่าเกร็ง”เสียงกระซิบข้างหูและเม้มพร้อมที่ช่วยขยับส่วนหน้าทำให้ลืมไปชั่วขณะ ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวแต่ถอยไปไหนไม่ได้เมื่อประชิดเข้าเต็มๆ ในที่สุดดาบนั้นก็คืนสนองผมจริงๆ แต่ผมไม่ได้หลอกฟันใครนะมีแต่เต็มใจทั้งนั้น เอาวะมาขั้นนี้แล้วก็ต้องยอมรับ ไม่รับได้ไงมิดด้ามขนาดนี้ มันจูบผมไปทั่วไปมือก็ไม่ละ เหมือนปลอบประโลม ก่อนจะเริ่มขยับช้าๆ ทำเอาน้ำตาไหลเมื่อแรงขึ้น

“อา อา”

“อืม อืม”
“เบียร์ พี่รักเบียร์ รัก รัก”

เสียงพึมพำบอกรักไม่ได้หยุด พอกับสะโพกสอบที่ขยับเข้าออกไม่หยุดเหมือนกัน ตอนนี้ความเสียวเข้ามาแทนที่ความเจ็บ จนใกล้จะถึงปลายทาง

“รัก รัก”

“อา อา พี่สิบ”

“พี่สิบ รักนะ”

ผมเรียกชื่อและบอกรักมันบ้าง มันยิ้มรับแต่ไม่หยุดขยับ จูบปากผมและกอดทั้งตัว เมื่อรู้ว่าใกล้แล้ว จนสุดท้ายผมกระตุกสองสามครั้งปล่อยออกมา ไอ้คนตัวยังขยับต่ออีกนิดจนรู้สึกรับรู้ถึงแรงที่พุ่งเข้าใส่ในตัว ก่อนจะกอดก่ายไล่จูบกันไปมา

“อืม พี่รักเบียร์นะ”

“อืม”

แค่นั้นที่ตอบรับก่อนผมจะหลับไปทั้งอย่างนั้น แต่ในเลือนลางเห็นคนที่โอบกอดเช็ดตัวทำความสะอาดและใส่เสื้อผ้าให้ใหม่ ผมยิ้มก่อนจะหลับไปจริงๆ พร้อมอ้อมแขนที่โอบรอบอีกครั้ง
.
.
.

“เดี๋ยวนี้ เบียร์ไม่ค่อยมาหาพี่เลย”พี่เสกถามผมด้วยน้ำเสียงเหมือนตัดพ้อ ผมรู้ว่าพี่เสกคิดกับผมยังไง แต่ผมคิดกับแกเหมือนพี่คนหนึ่ง ที่ผ่านมาแกช่วยเหลือผมหลายอย่าง ชวนไปทำงานด้วยแต่ผมบ่ายเบี่ยงตลอด ไม่อยากมีปัญหากับไอ้พี่สิบที่มันหึงไม่เข้าเรื่อง มันเคยพูดกับผมว่า พี่เสกชอบผม ผมแหย่มันกลับว่า กูก็ชอบพี่เสก น่ารัก ขาว ตัวเล็ก สเป็คกูเลย มันงอนผมครับ แต่ผมไม่ง้อหรอกปล่อยให้มันงอน ตลกดี แต่ตลกไม่นาน แม่งจับผมกด โทษฐานไม่ง้อมันและชมคนอื่น มันบอกว่าถ้าเป็นคนอื่นมันต่อยคว่ำไปแล้วมาเกาะแกะผม แต่พี่เสกตัวเท่านี้มันทำไม่ลง ผมเหล่มัน ทำไม่ลงหรือมึงหลงรักพี่เสกไปแล้ว แทนที่มันจะตกใจกลับหัวเราะดีใจที่ผมหึงมัน 

“ช่วงนี้เตี่ยไม่ค่อยสบาย เบียร์เลยต้องดูร้านน่ะ”ผมตอบแกเลี่ยงๆ แต่เตี่ยไม่สบายจริงๆไอ้พี่สิบกับผมเพิ่งพาไปหาหมอมา ความดันขึ้น หมอให้พักผ่อน งด เหล้า บุหรี่ ที่เป็นของโปรดเตี่ยทั้งนั้น

“แฟนห้ามมากกว่ามั้ง”แกพูดดักคอรู้ทัน ผมยิ้มแหยๆ อดสงสารแกไม่ได้ ไม่ใช่ไม่มีใครมาจีบพี่เสกนะครับ มีเยอะมากโดยเฉพาะผู้ชายฝ่ายรุกแบบผม อะไรนะ โอเค ตอนนี้เป็นอดีตฝ่ายรุกไปแล้ว แต่แกไม่ชอบ แกชอบผม พวกผมยกให้แกเป็นหัวหน้ากลุ่มเพราะความน่ารัก ไม่ใช่แค่นั้น แกเก่งหลายอย่าง โดยเฉพาะฟุตบอลเก่งมาก เคยพาสถาบันเป็นแชมป์จังหวัดมาแล้วและเกือบไประดับประเทศแต่พ่อแกไม่เห็นด้วยเลยเล่นแค่ออกกำลังพอ เห็นตัวเล็กๆแบบนี้เรื่องหมัดๆมวยๆแกก็ใช่ย่อย

“เบียร์เปลี่ยนไปนะ พี่อยากให้เบียร์เป็นเหมือนเดิม ทำไมล่ะ เบียร์รักเขาเหรอ”พี่เสกมองหน้าผม

“ครับ”ผมตัดสินใจตอบแกไปตรงๆ ไม่งั้นจะเหมือนมีความหวังให้แก หน้าแกหงอยไปถนัดตา

“พี่เข้าใจแล้ว แต่ก่อนเพราะเบียร์ยังไม่มีใครเป็นตัวเป็นตนพี่ถึงมีความหวัง แต่ตอนนี้พี่เข้าใจแล้ว”แกพูดเหมือนจะร้องไห้

“พี่เสก เข้าใจเบียร์นะ เบียร์รักพี่เหมือนพี่ชายคนหนึ่ง พี่เป็นคนดี สักวันพี่จะพบคนดีๆ”ผมจับมือแกพูดปลอบให้ตัดใจจากผม

“พี่พยายามจะเข้าใจ แต่พี่ยังทำใจไม่ได้ แต่เบียร์ไม่ต้องกังวลนะ พี่ไม่ทำให้เบียร์ลำบากใจหรอก”พี่เสกพูดด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ น้ำตาไหลอาบแก้ม ผมเอื้อมไปเช็ดให้ แกจับมือผมไว้ร้องไห้ออกมาอีก ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยปล่อยให้แกร้องจนพอใจ ก่อนจะเช็ดน้ำตาให้อีก

“ขอบใจนะที่วันนี้ออกมากินข้าวเป็นเพื่อนพี่”พี่เสกยิ้มให้อีก

“สำหรับพี่เสกได้เสมอ ถ้าว่างนะ”ผมจับมือพี่เสกไว้

“ฮ่าๆๆๆ เข้าใจตอบนะ ไอ้น้อง เอาล่ะ กินข้าวกันเถอะ”พี่เสกหัวเราะก่อนเราจะกินข้าวกัน

“นั่งด้วยคนนะ คงไม่ขัดใช่ไหม”เสียงคุ้นๆ เฮ้ย ไอ้พี่สิบทำไมเหมือนทศกัณฐ์เลยวะ

“เชิญเลย พี่สิบ”เสียงพี่เสกเชิญก่อนจะผงะนิดๆเมื่อเห็นคนที่มาด้วยกับพี่สิบ

“ไม่เห็นโทรบอกพี่เลย ไปรับที่บ้านเตี่ยบอก เบียร์มาข้างนอก”มันเริ่มเสียงเข้มเหมือนหน้ามัน

“โทร แต่ มะ เอ้อ พี่ปิดเครื่อง”ผมใส่มันบ้างเกือบหลุด ต่อหน้าคนอื่นต้องให้เกรียติมันหน่อยในฐานะมันแก่กว่า ฮ่าๆๆ  มันหยิบโทรศัพท์มาดู ส่งยิ้ม สัด ที่เมื่อกี้จะแดกกูอยู่เลย

“อ๋อ พี่ประชุม โทษที งั้นพี่เลี้ยงแล้วกัน เออ นี่เพื่อนพี่เอง บอย”ประชุมห่าอะไรของมึง ถึงทุกวันนี้ผมก็ไม่เคยถามสักทีว่ามันทำงานอะไรบางครั้งดูมันมีลับลมคมใน บางทีก็หน้าเครียด ผมเลยไม่อยากถามเดี๋ยวมันจะหาว่าก้าวก่าย ทั้งที่มันพูดเองว่าผมมีสิทธ์ แต่มึงเป็นแบบนี้กูก็ไม่กล้าใช้สิทธิ์ เอาเป็นว่ากูเข้าใจเอาไว้พร้อมมึงก็บอกเองแล้วกัน อันนี้ผมคิดในใจนะไม่ได้พูดกับมันหรอก มันรีบเคลียร์ตัวเองพร้อมแนะนำเพื่อนที่มาด้วย ผมยกมือไหว้ยกเว้นพี่เสกที่เงียบยิ่งกว่าเดิม

“ครับ น่ารักนี่หว่า เพิ่งรู้ว่าชอบแบบนี้”พี่บอยรับไหว้ก่อนจะแซว แต่ตามองพี่เสก

“หึหึ ก็เพิ่งมาชอบที่นี่แหละ”ไอ้พี่สิบหัวเราะตอบเพื่อน ก่อนจะกินข้าวกัน ผมสังเกตว่าพี่เสกไม่พูดอะไรอีก พี่บอยก็มองแต่พี่เสก

.
.
.
.
“พี่บอยเขารู้จักพี่เสกเหรอ”ผมถามไอ้พี่สิบหลังกินข้าวเสร็จแล้ว พี่เสกขอตัวกลับทันที

“ไม่นะ ทำไมเหรอ หวงหรือไง”เสียงดังตอนท้าย

“เดี๋ยวถีบร่วงรถ ถามจริงๆ เห็นเขามองพี่เสกตลอดเลย”ผมทำท่าแต่ไม่ถนัด มันหัวเราะ

“พูดเล่น มันคงชอบล่ะมั้ง ก็พี่เสกของเบียร์น่ารักอย่างนั้น โอ้ยยยยย”ยังมีเหน็บ ผมเลยทุบท้องมัน

”จะ ข่มขืนพี่ก็บอกสิ ยอมอยู่แล้วทำไมต้อง ตุ้ยท้องด้วย อึก”มันพูดแบบเหมือนคนจะขาดใจ เลยง้างอีกทีมันรีบทำตัวเหมือนเดิม

“สัด  พูดจริงๆ”ด่าแม่งเลย ไม่ด่ามานานแล้ว

“ไม่รู้จัก และไม่รู้ว่ามันมองทำไม เอาไว้จะถามให้แล้วกันนะ”มันหันมาพูดก่อนจะออกรถ

“ชอบไม่ได้ว่า แต่มันแปลกๆ ดูพี่เสกจะกลัวๆ”ผมพูดตามความรู้สึก

“ไม่มั้ง ไอ้บอยมันคุยสนุกจะตาย เข้ากับคนง่าย คิดมากไปหรือเปล่า”ไอ้พี่สิบพูดถึงนิสัยเพื่อน หันมาถามผมแว่บหนึ่ง

“ไม่ได้คิดมาก แต่เขาทำให้คิด แกทำงานอะไร”พึมพำก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง ดูเหมือนมันจะอึ้งไปนิด ก่อนจะตอบ

“มันทำธุรกิจส่วนตัวคล้ายๆกับเสกนี่แหละ”ไอ้พี่สิบบอกเกี่ยวกับงานเพื่อน

“เหรอ ไม่แน่นะหรือเขาจะเคยเห็นพี่เสกเวลาไปประมูลงานหรือเปล่าเลยมอง”ผมพยักหน้าก่อนจะพูดถึงความน่าจะเป็น

“ไม่แน่นะ เพราะมันรู้จักคนเยอะ เลิกคุยเรื่องคนอื่นเถอะ คุยเรื่องของเราดีกว่า ว่าแต่จะให้ไปขอได้ยัง”มันเห็นด้วยก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

“ขอเขิออะไรของมึง”ผมมองออกนอกหน้าต่าง มันอมยิ้มเอามือสะกิด มึงจะทำให้กูอายไปไหน ผมไม่หันมองมันผ่านกระจก

“ก็ได้ลูกเขาแล้วนี่หว่า เดี๋ยวจะหาว่าไม่จริงใจ”มันพูดให้อายอีก

“เลิกพูดเหอะ เอาไว้กูท้องมึงค่อยมาขอแล้วกัน”ผมตัดปัญหา หาข้ออ้างที่มันจะได้ล้มเลิกจะไปขอผมสักที
“ฮ่าๆๆๆๆๆ งั้นพี่จะพยายามนะ”มันหัวเราะ ผมทำหน้าตายขี้เกียจเถียงกับมัน ว่าแต่กูพูดออกไปได้ไงวะ แค่ทุกวันนี้มันก็พยายามจะกดผมเกือบทุกวันให้ได้
.
.
.

หลังจากนั้นผมก็สังเกตเห็นพี่เสกจะหลบหน้าพี่บอยตลอดถ้าเจอกัน พี่บอยคุยด้วยมองแปลกๆ แต่พี่เสกพยายามเลี่ยงถามคำตอบคำ

“พี่เสก พี่เป็นอะไรหรือเปล่า”ผมถามพี่เสกในวันหนึ่งที่เตะฟุตบอลเสร็จแล้วอยู่กับแกสองคน

“ปะ เปล่า ว่าแต่พี่สิบไม่มาด้วยเหรอ”พี่เสกรีบพูดก่อนจะถามหาไอ้สิบ

“มันไปต่างจังหวัด เห็นว่าไปดูงาน”ผมก็บอกแกไม่ได้เป็นความลับอะไร

“เบียร์ พี่ เอ้อ”พี่เสกอ้ำอึ้ง

“มีอะไรพี่ พูดมาเถอะ”ผมถามพี่เสกที่เอาผ้าขนหนูลูบหน้าเหมือนคิดหนัก

“พี่ไม่รู้จะพูดอะไร แต่ ให้ระวังตัวไว้ อย่าไว้ใจใครง่ายๆ โดยเฉพาะคนใกล้ตัว”พี่เสกส่ายหัวพูดบางอย่างที่ทำให้ผมสงสัย ว่าหมายถึงใคร

“พี่เสก”ผมเรียกแก

“อย่าถามพี่ ห่างๆคนชื่อบอยเอาไว้ เตือนพี่สิบด้วย”พี่เบียร์เหมือนหลุดปากก่อนจะเงียบไป

“พี่รู้จักเขาเหรอ”ผมถามพี่เสก

“พี่เสก ถ้าพี่ไม่พูดผมจะไปเตือนพี่สิบได้ยังไง เขาเป็นเพื่อนกัน มันจะดูว่าไปใส่ร้ายเขาหรือเปล่า”ผมพยายามโน้มน้าวพี่เสก

“พี่ พี่”พี่เสกตะกุกตะกัก

“เบียร์”เสียงพี่สิบเรียกผม อ้าว

“เฮ้ย ทำไมกลับมาไวจังล่ะ ไหนบอกพรุ่งนี้ไง”ผมทักมันอย่างแปลกใจ

“เสร็จก็รีบกลับมาเลย”มันบอกเดินเข้ามาหา ตาก็มองพี่เสก

“งั้นพี่กลับก่อนนะ ไปล่ะ”พี่เสกยิ้มก่อนจะรีบขอตัวไปอย่างลุกลี้ลุกลน ไอ้เจี๊ยบกับไอ้โต๊สเพิ่งเข้ามา

“พี่เสกรีบไปไหนวะ”ผมพูดลอยๆ

“เดี๋ยวนี้กูเห็นมีผู้ชายหน้าตาดีมาหาแกว่ะ แฟนแกมั้ง”ไอ้โต๊สตอบยิ้มๆ

“ใครวะ มึงไม่คุ้นหน้าเลยเหรอ”ผมถามชักเริ่มเป็นห่วงพี่เสก นึกถึงที่แกพูด ผมคิดว่าพี่เสกไม่ใช่คนโกหกหรือพูดยุแยง เท่าที่ผ่านมาแกไม่เคยทำนิสัยแบบนี้ ผมว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆเกี่ยวกับเพื่อนไอ้สิบคนนี้ บางครั้งก็มองผมแปลกๆ

“ไม่อ่ะ เฮ้ยกูไปก่อนนัดเด็กไว้ ไปนะ ไอ้เบียร์ พี่สิบ”ไอ้โต๊สตอบก่อนจะนึกได้รีบขอตัว

“รอกูด้วยสิ ไอ้ห่า รีบเชียวนะมึง ไปนะ”ไอ้เจี๊ยบตามไปด้วยอีกคน ทิ้งให้ผมสองคนมองหน้ากัน ก่อนจะออกจากตรงนั้น
.
.
.

[goonglovenut]

“เบียร์”ไอ้พี่สิบเรียกผมที่ซ้อนรถมอไซด์

“อะไร”ผมขานรับแต่ใจนึกแต่เรื่องที่พี่เสกพูด ว่าจะบอกพี่สิบดีไหม มันตีรวนกันไปหมด

“ที่เสกพูดหมายถึงอะไร”พี่สิบถามขึ้นมาทำเผาผมชะงัก ก่อนมันจะจอดรถตรงสนามเด็กเล่น ผมลงจากมอไซด์ไปนั่งโต๊ะหินใกล้ๆ มันล็อกรถแล้วตามมา

“พี่ได้ยินเหรอ”ผมถามกลับ

“อืม”มันยอมรับ

“ไม่รู้เหมือนกัน แกพูดว่าให้ระวัง เอ้อ”ผมส่ายหน้าก่อนจะพูดแต่ละเอาไว้

“ไอ้บอยน่ะเหรอ”พี่สิบพูดออกมาเอง ผมพยักหน้า

“ไอ้บอยก็บอกพี่เหมือนกัน ให้ระวังเสกไว้ ฝากให้มาบอกเบียร์ด้วย”พิ่สิบพูดออกมาทำเอาผมหันไปมองหน้างงๆ “แต่ไอ้บอยพี่ก็รู้จักมันมานานแล้วนะ”พี่สิบพยักหน้าพูดถึงเพื่อนตัวเองที่ไม่น่าจะมีอะไรต้องระวัง

“มันก็เหมือนที่เบียร์รู้จักพี่เสกนั่นแหละ”ผมตอบด้วยเสียงไม่ต่างกัน “แล้วพี่บอยเขาพูดไหมเรื่องอะไร” ผมถามต่อก่อนจะอึ้งไปเมื่อได้รับคำตอบ

“ยาเสพติด”พี่สิบจ้องหน้าผม

“ไม่จริง พี่เสกไม่มีทางทำแบบนั้น”ผมไม่เชื่อพูดเสียงดัง

“เบียร์ ใจเย็น”พี่สิบกระตุกแขนผมให้นั่งลง

“ไม่เชื่อ  แกเป็นคนดึงเด็กๆแถวนี้ที่มีปัญหามาเล่นกีฬา หางานให้ทำ แถมเกลียดเรื่องนี้มากๆด้วย”ผมเล่าถึงพี่เสกในมุมที่ผมเห็นมาตลอด ไม่มีทางที่แกจะทำแบบนั้น

“เบียร์ คนเราเปลี่ยนกันได้นะ หรือบางทีเขาก็มีอีกมุมที่เราไม่รู้”พี่สิบดึงผมเข้าไปกอด

“ไม่เชื่อยังไงก็ไม่เชื่อ”ผมยังยืนคำเดิม

“ถ้าพี่เป็นเบียร์พี่ก็ไม่เชื่อเหมือนกัน อย่าเพิ่งคิดมาก อะไรที่เราไม่เห็นกับตาหรือรู้จริงอย่าเพิ่งปลักใจจนกว่าจะรู้แน่”พี่สิบพูดปลอบผมให้สบายใจ

“ถ้าเป็นพี่ล่ะ จะทำยังไง ถ้ามีคนมาพูดถึงคนที่ตัวเองเคารพในทางไม่ดี หรือถ้ามันเกิดกับคนใกล้ตัว”ผมถามมันเสียงเบา

“ถ้าเป็นพี่ พี่จะพิสูจน์ก่อนว่าจริงเท็จแค่ไหน อาจจะคุยกับเขาตรงๆถ้าเป็นคนในครอบครัว หรือคนรัก”พี่สิบดึงผมออกมามองหน้าในประโยคท้าย”และพี่เชื่อว่าคนที่พี่รักไม่มีทางทำเรื่องไม่ดีหรอก พี่เชื่อ”ผมกอดมันทันที

“แต่ถ้าเป็นกรณีอย่างเสก พี่จะค่อยๆจับตามองเขาไปก่อน แต่ไม่ถึงกับตาม และถ้าเขาเห็นเราเป็นเพื่อนหรือเป็นน้องจริง เขาจะต้องพูดออกมา เราจะได้ช่วยกันหาทางแก้ไข”ผมมองหน้าพี่สิบที่พูดถึงวิธีตัวเองก่อนจะพยักหน้าให้

“กลับเถอะเดี๋ยวเตี่ยเป็นห่วง อย่าเพิ่งไปคิดเรื่องนี้เลย เอาไว้ให้มันกระจ่างซะก่อน ถ้าไม่ใช่มันก็คือไม่ใช่”พี่สิบจูงมือผม

“แล้วพี่บอยเขารู้มาจากไหน”ผมหันไปถามอีก มันอดสงสัยไม่ได้ ถ้าไม่รู้จักกันทำไมถึงมาปรักปรำคนอื่น แต่พี่เสกก็มีปฏิกิริยาทันทีที่เจอพี่บอยทุกครั้ง พี่สิบหยุดชะงักมีสีหน้าลำบากใจทันที

“เอ้อ ถ้าไม่บอกก็ไม่เป็นไร แกอาจจะจำคนผิดหรือได้ข้อมูลมาผิดๆก็ได้”ผมพูดตัดบทไม่อยากให้มันรู้สึกอึดอัดไปมากกว่านี้

“เบียร์ เอาไว้พี่จะบอกนะ ขอเวลาอีกนิด”พี่สิบโอบไหล่พูดไม่มองหน้าผม

“อืม”ผมพยักหน้ารับก่อนจะกลับบ้าน ถึงบ้านมันดึงผมเข้าไปกอดและจูบ ผมก็ตอบมัน

“พี่รักเบียร์นะ”

“รักจริงๆ”

“รู้แล้ว”

แล้วเราก็จูบกันอีกครั้ง แต่ทำไมใจผมมันโหวงๆเหมือนจะไม่ได้สัมผัสความรู้สึกอย่างนี้อีกแล้ว
.
.
.
.

“มึงอย่าบังคับกู”

“กูไม่ทำแล้ว”

“ขอร้อง ปล่อยกูไปเถอะ กูสัญญาแล้วไงจะไม่พูด”

“ไอ้เลว มึงอยากให้กูเปิดโปงใช่ไหม”

“ไอ้สัด”

เสียงพี่เสกคุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้สีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะทรุดตัวลงนั่ง วันนี้ผมมาช่วยแกทำงาน แกเอามือลูบหน้าก่อนจะร้องไห้ออกมา

“ไม่น่าเลย ไม่น่ารู้จักมันเลย”

“ทำไม”

และแกก็ร้องออกมาอีก แกไม่เห็นผมที่ยืนตรงมุมประตู แกเป็นอย่างนี้มาสามสี่วันแล้ว เมื่อวานผมเพิ่งคุยกับพี่สิบถึงพฤติกรรมพี่เสก พี่สิบก็บอกให้ผมเลี่ยงออกมาก่อน ไม่จำเป็นอย่าไปไหนมาไหนด้วย ผมทำไม่ได้ ผมสงสารแก เหมือนอึดอัดใจไม่มีทางออก สักพักแกลุกขึ้นเช็ดหน้าเช็ดตาเดินออกมา ผมเลยแกล้งทำเป็นเช็คของ

“ขอบใจนะเบียร์ที่มาช่วย”แกแค่นยิ้มให้สดใส แต่สีหน้าเศร้าหมองมาก

“ไม่เป็นไรพี่ คนกันเอง ยังไงผมคิดสองเท่าเงินเดือนพี่นะ ฮ่าๆๆ”ผมล้อเล่นกับแก ที่ส่ายหน้าเอามือมากุมผมไว้

“เบียร์ ถ้าวันหนึ่งพี่ไม่อยู่จะคิดถึงพี่ไหม”อยู่ๆแกก็พูดออกมา ผมฟังแล้วใจหายมาก

“พี่จะไปเที่ยวล่ะสิ ไปกี่วันล่ะ”แต่ยังฝืนพูดหยอกแกต่อ

“ไม่ได้ไปเที่ยว แต่ไปแล้วไม่กลับ แบบไปเลยน่ะ”แกพูดอีกเสียงเหมือนจะร้องไห้

“พี่เสก ทำไมพูดแบบนี้ มีอะไรให้ผมช่วยได้ไหม”ผมดึงแกให้ไปห้องเดิม เพราะมีลูกน้องเดินหลายคนอยู่

“ไม่มี ฮึก ไม่มีใครช่วยพี่ได้หรอก พี่มันโง่เอง ที่ไปรู้จักมัน หลงคิดว่ามันจะดี ฮึกกก ฮืออออ”แกร้องไห้ออกมาเหมือนคับในอก กอดผมแน่น ผมลูบหลังแก

“พี่เสกใจเย็นนะ ค่อยๆพูด มันต้องมีสิ พ่อพี่ไงเขาก็ใหญ่โตอยู่ น่าจะช่วยได้”ผมเริ่มคิดตามคำพูดพี่สิบกับพี่บอยแล้ว พี่เสกคงเข้าไปเกี่ยวกับยาเสพติดแน่ แต่ดูเหมือนถูกบังคับไม่น่าจะเป็นเอเย่นเหมือนข้อมูลที่ได้มา

“ไม่ได้ พ่อรู้ไม่ได้ แกต้องเสียใจแน่ ไม่เป็นไร พี่จะจบมันเอง”แกพูดจริงจัง พอดีมีลูกค้ามาติดต่อแกพยักหน้า

“เดี๋ยวพี่มา”แกบอกก่อนจะเช็คความเรียบร้อยและเดินออกไป ก่อนจะมีโทรศัพท์ดังแต่ผมมองเฉยๆ ก่อนจะดังอีกหลายครั้ง อาจจะมีธุระด่วน ผมเลยหยิบมารับแทนแต่ยังไม่ทันพูดอะไร

“คิดได้หรือยัง ว่าจะเอายังไง”เสียงปลายสายเอ่ยออกมา ผมยังเงียบ “ถ้าคิดไม่ได้ มาเจอกันที่เดิม อย่าให้ตาม ฉันมีหลักฐานอยู่ในมือ หึหึ”หัวเราะแล้วก็วางไป ผมนั่งนิ่งเมื่อรู้สึกคุ้นเสียงมาก ก่อนจะวางลงตามเดิม

“มีอะไรเหรอเบียร์”เสียงพี่เสกดังขึ้น ผมสะดุ้งนิดๆ

“ไม่มีอะไร เอ้อ เมื่อกี้เพื่อนพี่โทรมา”ผมส่ายหน้า พูดไปถึงโทรศัพท์ พี่เสกหน้าเผือดไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

“เบียร์รับใช่ไหม”แกถามช้าๆ ผมพยักหน้า

“ขอโทษพี่มันดังหลายทีมาก ผมเลยรับเผื่อเป็นธุระด่วนของลูกค้าพี่ก็ได้ ผมขอโทษอีกที”ผมพยายามทำน้ำเสียงให้เป็นปกติ

“เขาสั่งอะไรไหม”แกถามอีกค่อยๆนั่งลงเหมือนหมดแรง

“ไม่ได้สั่งอะไรนะ บอกแค่ว่าเจอกันที่เดิม คงเป็นเพื่อน พี่โทรกลับไปสิ”ผมทำเป็นไม่รู้เรื่อง แต่ความเชื่อเรื่องพี่เสกเริ่มเข้าเค้า ถามว่าผมผิดหวังไหม ผมตอบเลยว่าไม่ ผมสงสารแกมากกว่า มันต้องมีอะไรที่ทำให้พี่เสกเป็นแบบนี้

“เบียร์ อย่าบอกใครนะว่าพี่เป็นอะไร แม้แต่ไอ้พวกนั้นก็ห้าม รวมพี่สิบด้วย พี่ขอร้อง อย่าเพิ่งถามพี่ในตอนนี้”พี่เสกหลับตาลงเหมือนเหนื่อย ผมไม่ตอบแต่จับมือแกให้รู้ว่าจะไม่พูดอะไร
.
.
.
.
“เบียร์ ออกมาหาพี่หน่อยได้ไหม ร้านxxxx”สามวันถัดมาพี่เสกโทรมาหาและนัดผม ผมแต่งตัวออกไปหาแก ยังหัวค่ำอยู่ โทรหาไอ้พี่สิบก็ไม่ติดเลยฝากข้อความ ไม่อยากให้มันคิดมากแต่ไม่ได้บอกว่าที่ไหน ผมใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีก็มาถึงร้านที่พี่เสกนัดอยู่ในโรงแรมเล็กๆ นึกแปลกใจทำไมพี่เสกนัดที่นี่
 
“เบียร์ตามพี่มา”พี่เสกจูงมือผมตรงไปในลิฟท์ มีคนมองเราด้วยสายตาแปลกๆ แต่ผมไม่ได้สนใจ สนแต่พี่เสกที่ลากผมจนมาถึงห้องๆหนึ่ง

“มีอะไรหรือเปล่าพี่”ผมถามพี่เสกที่ดูหน้าห้องก่อนจะปิดประตูและล็อกทันที

“เบียร์ ฟังนะ”พี่เสกมองหน้าผมก่อนจะเริ่มเล่าให้ฟัง เป็นเรื่องที่ผมคาดไม่ถึงมาก ระหว่างที่ฟังก็ชั่งน้ำหนักใจตลอดว่าเชื่อได้มากน้อยแค่ไหน มันไม่น่าเป็นไปได้

“พี่รู้ว่ามันเชื่อยากเพราะมันเป็นคนในเครื่องแบบ พี่คิดไม่ถึงเหมือนกัน ตอนที่คบกันก็อย่างที่บอกมันดีกับพี่ทุกอย่างไม่เคยสงสัยอะไรสักนิด แต่พี่ไม่รู้เลยว่ากลายเป็นเครื่องมือส่งของให้มัน พี่ขอเลิกทั้งกับมันและเรื่องยา มันไม่ยอม มันขู่จะทำร้ายพี่ไม่เท่าไร แต่มันจะฆ่าครอบครัวพี่ นี่แหละพี่ถึงไม่อยากให้พ่อรู้”พี่เสกเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกของผม ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว

“แล้วพี่มีหลักฐานไหม ถ้าไม่มีเราจะเล่นเขายาก”ผมถามพี่เสกที่พยักหน้าแต่ทำหน้าหนักใจเหมือนเดิม

“มี แต่มันยาก เพราะมันก็เก็บหลักฐานทางพี่ไว้เหมือนกัน แล้วเบียร์คิดว่าตำรวจจะเชื่อใคร เขาก็ต้องเข้าข้างตำรวจด้วยกันอยู่แล้ว พี่ปวดหัวมาก พี่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว พี่กลัว”พี่เสกพูดอย่างหมดหวังร้องไห้ออกมา

“พี่เสก พี่ต้องบอกพ่อพี่นะ เขารู้จักผู้ใหญ่หลายคนที่น่าจะช่วยได้ เชื่อผมเถอะ”ผมพยายามเกลี้ยกล่อมพี่เสกอีกครั้ง แกเอาแต่ส่ายหน้า ผมคิดว่าจะบอกไอ้พี่สิบดีไหม แต่มันจะเชื่อหรือเปล่า แต่ระหว่างที่กำลังหาทางกันอยู่

ก๊อก ก๊อก ก๊อก พี่เสกผวากอดผมทั้งตัว ก่อนจะตั้งสติหยิบปืนออกมาจากกระเป๋า

“ผมเองครับพี่ อยากให้ไปถอยรถหน่อย”เสียงเด็กทำงานที่นี่ ก่อนจะเงียบไป พี่เสกเก็บปืนเข้ากระเป๋า

“เบียร์”แกรั้งแขนผมไว้

“บอกพ่อพี่เถอะ เชื่อผม มาถึงขนาดนี้ ลองเสี่ยงสักครั้ง ผมคิดว่าเขาต้องมีทางออก”ผมกล่อมแกอีกครั้ง แกเงียบไปพักก่อนจะพยักหน้าผมยิ้ม แต่ไม่คิดว่าหลังเดินออกจากห้องนี้ชีวิตผมจะเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเดินมาถึงรถ

“เฮ้ย ไหนของล่ะ”เสียงผู้ชายพูดห้วนๆ เดินมาตรงมาหาผมกับพี่เสก มันไว้หนวดเคราเฟิ้มไปหมด สวมแว่นตาดำ พร้อมพวกอีกสองคน

“ขะ ของอะไร ไม่มี พวกแกเข้าใจผิดแล้ว”พี่เสกพูดออกไป หน้าเผือดไปถนัดตา

“ผมว่าพี่จำคนผิดแล้วล่ะ”ผมช่วยพูดอีกแรง ตอนนี้ถ้ามีเรื่องผมเสียเปรียบแน่ นึกถึงไอ้พี่สิบทันที มันจะรู้ไหมว่าผมอยู่นี่ มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันคงไม่รู้หรอกเพราะผมไม่ได้บอก คิดว่ามาแป๊บเดียวก็กลับ ไม่คิดว่าจะมาเจอเรื่องแบบนี้

“ไม่ผิดหรอก รถทะเบียน xxxxx เจ้าของชื่อเสก อย่าลีลาเอาเงินไป ส่งของมาเร็วๆ”มันพูดถูกทุกอย่าง พร้อมโชว์กระเป๋าเงิน

“เบียร์ เราโดนหลอกแล้ว”เสียงพี่เสกพูดเบาๆ ผมชะงักเริ่มคิดตามพี่เสก แสดงว่ามีคนสะกดตามแกหรือผมมาแน่ เอาไงดี จะโทรหาไอ้พี่สิบก็ไม่ได้

“ฉันไม่มีของหรอก ใครให้แกมาเอา”พี่เสกพูดอีกครั้ง

“อย่าลีลาว่ะ เร็วๆกูรีบ เอาของมา เอาเงินไป”มันตะวาดจนเราตกใจ

“ฉันไม่มีของจริงๆ เอาอย่างนี้ไม่ว่าเขาจะจ้างแกมาทำอะไรฉัน  ฉันให้มากกว่าห้าเท่า”พี่เสกเจรจาทำให้มันชะงักไปนิด หันไปมองหน้ากัน แสดงว่าเป็นตามที่คิด พวกมันถูกสั่งมาโดยใครสักคน น่าจะเป็นคนๆนั้นที่รู้การเคลื่อนไหวของพี่เสกตลอด

“แล้วจะรู้ได้ไงว่าแกไม่ตุกติก”พวกมันยังไม่เชื่อใจ

“ธนาคารอยู่ใกล้ๆ แกไปกับน้องฉันก็ได้ไปเบิกเงินเดี๋ยวฉันเซ็นมอบฉันทะให้ ส่วนฉันจะรออยู่ที่นี่กับลูกน้องแก”พี่เสกต่อรอง มันหันไปปรึกษากัน แต่จังหวะที่หันมา

“หยุด นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ วางอาวุธและมอบตัวซะ”เสียงตะโกนและไซเรนดังก้องไปหมด

“มึงหักหลังกูเหรอ”เสียงมันพูดใส่คว้าปืน แต่ผมไวกว่าดึงพี่เสกหลบกลิ้งไปหลังรถ

“เบียร์ พี่ไม่รู้จริงๆนะ เบียร์หนีไปเถอะ ไปสิ”พี่เสกพูดทั้งน้ำตาผลักผมให้ออก หยิบปืนออกมาด้วย

“ไม่พี่ เราจะไปด้วยกัน ไปหาตำรวจเอาหลักฐานที่พี่มีไปด้วย”ผมไม่ยอมไป แกส่ายหน้าก่อนจะก้มหลบกระสุน เสียงปืนดังสนั่น ลอดมองใต้ท้องรถ ไอ้กลุ่มเมื่อกี้มันต่อสู้ตำรวจ จนถูกวิสามัญไปสอง

“เฮ้ย ทำไมไม่จับเป็นวะ”เสียงตะโกน พี่สิบ ใช่จริงๆด้วย นี่แกพาตำรวจมาช่วยพวกผมใช่ไหม ทำไมมึงฉลาดอย่างนี้วะ รู้ได้ไงว่ากูมีภัยอยู่ ผมกำลังจะพาพี่เสกออกไป อีกเสียงก็ดังขึ้น

“มันมีอาวุธ มีผู้ต้องหาอีกสองคน”เสียงไอ้พี่บอย จังหวะที่จะก้าวออกไปหาพี่สิบ

“เบียร์ระวัง”เสียงพี่เสกพร้อมเสียงปืนดังขึ้น ก่อนร่างแกจะทรุดลง

“พี่เสก”ผมเรียกอย่างดัง หันไปไอ้คนเมื่อกี้เล็งปืนมาทางผม

“พวกมึงหักหลังกู รวมถึง ไอ้ อ๊าคคคค”ผมหยิบปืนพี่เสกยิงสวนมันทันที จนมันทรุดลง ก่อนจะวางปืน หันไปสนใจพี่เสก

“พี่เสก พี่อย่าเป็นอะไรนะ ผมจะพาไปหาหมอ”ผมเรียกพี่เสกตบหน้าแกเบาๆ

“เบียร์ พี่ขอโทษ อยู่ที่ ตะ”แกขอโทษพร้อมจะบอกบางอย่างไม่ทันจบดีก็นิ่งไป

“เบียร์ เบียร์”เสียงพี่สิบวิ่งมาหา

“พี่สิบ ช่วยพี่เสกด้วย ช่วยด้วย”ผมจับมือพี่สิบ พี่สิบอังจมูก ส่ายหน้า

“เสกตายแล้ว”พี่สิบบอก

“ไม่จริง”ผมเขย่าพี่เสก ไม่สังเกตว่าไอ้พี่สิบใส่ชุดตำรวจอยู่ ก่อนจะร้องไห้ออกมายกพี่เสกมากอด หันไปมอง

“มึง มึงทำอย่างนี้ทำไม แผนมึงใช่ไหม”ผมตะวาดใส่เพื่อนมัน ไอ้บอยที่ยืนข้างหลัง

“เบียร์ พูดอะไร”ไอ้บอยทำหน้างง

“มึงนั่นแหละ วางแผนทั้งหมด มึงฆ่าเขา มึงฆ่าเขา”ผมชี้หน้าด่ามัน ใช่แล้วเสียงนี้แหละ ไอ้บอย ที่มันพูดเพราะคิดว่าพี่เสกรับ มันขู่พี่เสก

“จับมันสิ ตำรวจโว้ย มันขู่จะฆ่าพี่เสก ได้ยินไหม”ผมเริ่มเสียงดัง มือกระชับพี่เสกแน่น แกเอาตัวมาบังผมไว้ นี่เหรอคนเลว คนเลวจะตายเพื่อคนอื่นได้ยังไง

“เบียร์ ใจเย็น ตั้งสติหน่อย”ไอ้พี่สิบจับหน้าผม ผมมองมันหัวจดเท้า

“มึงหลอกกู มึงเป็นตำรวจ มึงร่วมมือกับมันหลอกกู ใช่ไหม ไอ้สิบ”ผมตะวาดเสียงดัง เมื่อเริ่มปะติดปะต่อเรื่อง

“เบียร์ ไม่ใช่ ฟังก่อน”มันจับแขนผม สีหน้าลุแก่โทษ

“ไม่ มึงมันพวกเดียวกัน ไอ้เหี้ยหลอกกูทำไม มึงหลอกกูทำไม”ผมทุบ ผมต่อยมันอย่างระงับไม่อยู่

“เบียร์ พี่ทำตามหน้าที่ แต่ตอนนี้อย่า พะ โอ้ย”มันบอกผมก่อนหงายหลังเพราะโดนผมถีบอย่างแรง

“มึงหลอกกู มึงหลอกให้พวกกูมาตาย ไอ้สัดมึงทำอย่างนี้ได้ยังไง มึงทำได้ไง ฮึก ฮึก ไอ้เหี้ย”ผมโถมใส่มันสุดแรง มันไม่ได้ปัดป้องปล่อยให้ผมระบายใส่

“เฮ้ย ไอ้สิบ”เสียงไอ้บอยเรียกพร้อมดึงมัน

“ไอ้สัด ไอ้เลว เพราะมึงคนเดียว มึงฆ่าพี่เสก ไอ้เหี้ย”ผมด่าไอ้บอยจะเข้าไปต่อยมัน

“มึงอย่ายุ่ง”เสียงไอ้สิบบอกเพื่อนมัน ก่อนจะดึงผมไปกอด ผมมองผ่านน้ำตาเห็นหน้าไอ้บอยเหมือนยิ้มเยาะ

“เบียร์ พี่ขอโทษ ตอนนี้สงบสติอารมณ์ก่อนนะ ขอร้อง พี่ขอร้อง”มันพูดใส่หูผม ทั้งกอดทั้งปลอบ ผมผลักมันออก หันไปกอดพี่เสกและร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ
.
.
.
ผมไม่รู้จะทำยังไงหลักฐานมัดแน่นมาก คดีสรุปออกมาคือ หักหลังกันเองและต่อสู้กับเจ้าหน้าที่ มียาบ้าที่รถพี่เสกด้วยแสดงว่าพวกมันต้องเตรียมการณ์มาทั้งหมดแล้ว ทั้งเตี่ย เฮีย พี่เขย รวมถึงพ่อพี่เสกที่วิ่งเต้นทุกอย่าง แกไม่เชื่อว่าพี่เสกจะเป็นตัวการ รวมถึงผมด้วย แกรู้จักนิสัยลูกชายแกดี  ไอ้โต๊สกับไอ้เจี๊ยบพร้อมพวกไม่มีใครเชื่อสักคน ทุกคนต่างให้การตรงกันแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ทุกอย่างดูลงตัวราวกับจับวาง สุดท้ายผมไม่อยากให้เตี่ยกับพ่อพี่เสกต้องลำบากและเป็นอันตรายอีกแล้ว ผมเลยสารภาพว่าเป็นคนทำเองทั้งหมด พี่เสกไม่เกี่ยว ส่วนหนึ่งผมอยากตอบแทนพี่เสกที่สละชีวิตให้โดยการล้างมลทินให้แกซึ่งไม่รู้จะมากน้อยแค่ไหน พ่อพี่เสกร้องไห้เพราะแกรู้ว่าพี่เสกและผมไม่มีทางทำแบบนี้ 

“เตี่ย เบียร์ขอโทษ ขอโทษ”ผมกราบแทบเท้าเตี่ยที่เอามือลูบหัว เฮียร้องไห้กอดผมแน่น ถึงผมไม่พูดเฮียต้องดูแลเตี่ยอยู่แล้ว แต่ผมเป็นห่วงกลัวพวกมันมาทำร้ายเตี่ย พ่อพี่เสกบอกว่าหลังเผาศพแกจะจ้างคนมาดูแลครอบครัวผมด้วย แกไม่อยากไว้ใจตำรวจที่รับปากว่าจะคุ้มครอง

“เตี่ยรู้ เบียร์ไม่ใช่คนแบบนั้น เตี่ยต่างหากที่ขอโทษช่วยอะไรเบียร์ไม่ได้ เตี่ยจะรอ รอจนตาย”เตี่ยดึงผมไปกอด ศาลตัดสินจำคุกผม 20 ปี แต่ผมไม่เคยมีประวัติมาก่อนและรับสารภาพลดให้กึ่งหนึ่ง เหลือ 10 ปี

“เบียร์รักเตี่ย รักเตี่ย ฮึก”ผมร้องไห้เหมือนจะขาดใจที่ต้องจากเตี่ย และใจแตกสลายกับความรักที่เจ็บปวด ถูกหลอก หักหลัง ไอ้สิบมันมาหาผมพูดเกลี้ยกล่อมถามเรื่องพี่เสกว่าบอกอะไรบ้าง มันจะไปเอาหลักฐานมายืนยัน ผมมองมันอย่างเจ็บแค้น เจ็บที่ใจ ความรู้สึกทั้งรักทั้งเกลียดเป็นอย่างนี้นี่เอง แต่ผมไม่พูดกับมันสักคำ เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้จะเชื่อใจมันได้ไหม ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง ก่อนวันที่ผมตัดสินใจจะสารภาพมันขัดขวางหาเรื่องมาแย้งแต่ไม่เป็นผล มันนั่งเหมือนจะขาดใจตามผม แต่ผมไม่สามารถเชื่อใจมันได้อีกแล้ว ผมแค้นขนาดที่ว่าอยากจะฆ่ามันกับเพื่อนมันซะตอนนี้ ไหนๆก็ติดคุกแล้ว แต่พอเห็นหน้าเตี่ยผมทำไม่ลง ลึกๆผมยังรักมันอยู่ด้วย ได้แต่คิดว่ามันเป็นเวรกรรม ผมจะรับมันไว้เองเพื่อจะได้ไม่ติดตัวไปชาติหน้า ผมกอดเตี่ยเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะถูกคุมตัว ในหูผมได้ยินแต่เสียงร้องไห้ของเตี่ยกับเฮีย ผมก็ร้องไห้ และจะร้องเป็นครั้งสุดท้ายสำหรับ

ความรัก

ครั้งแรก

และ

อาจจะ

เป็น

ครั้งสุดท้าย

สายตาผมเหลือบไปมองหน้ามันที่กำลังวิ่งมา และเรียกแต่ผมไม่อยากเจอมันอีกแล้ว ผู้คุมมองหน้าเชิงว่าจะหยุดไหม ผมส่ายหน้าก่อนจะเดินไม่หันหลังกลับไปอีก และคงจะอีกนานกว่าจะได้ออกมา หรือไม่ได้กลับออกมาอีกเลยก็ได้
.
.
.
.

“กูเกลียดมึง เกลียด”ผมพูดคำนี้ทีไร ผมก็เจ็บในใจทุกที ถึงจะผ่านมาสามปีที่ติดจนตัดสินใจแหกออกมาด้วยเงื่อนไขน่าสนใจ ไม่มีวันไหนที่ผมลืมมันได้เลย ขนาดเจอกันในสถานการณ์คับขัน ใบหน้า น้ำเสียง อ้อมกอด ยิ่งตอกย้ำให้ผมจำมันมากกว่าเดิม มันก็ยืนยันว่าจะช่วยผม เตี่ยมาเยี่ยมและบอกเสมอว่ามันไปบ้านตลอด ตอนแรกเตี่ยกับเฮียไม่ให้เข้า แต่มันอดทนมากยืนรอกระทั่งเช้าและถ้าไม่ติดราชการที่ไหนมันจะมาเฝ้าตลอด จนเตี่ยกับเฮียใจอ่อนยอมให้เข้าและคุยด้วย มันบอกว่าจะช่วยผมให้ได้ขอเวลารวบรวมหลักฐานให้ได้ก่อน ไปแม้กระทั่งบ้านพี่เสก ผมรับฟังอย่างสงบแต่ในใจไม่ได้สงบสักนิด คิดว่ามันทำไปเพื่ออะไร เพราะรักหรือให้แน่ใจว่าไม่มีหลักฐานที่จะสาวไปถึงมันกับเพื่อนกันแน่ แม้แต่ในคุกมันก็ยังฝากผู้คุมให้ดูแลผม ถ้าเป็นอะไรรีบบอกมันทันที ผมไม่เคยออกไปหามันสักครั้ง

“ถึงตายกูก็ไม่มีวันเลิกเกลียดมึง พอกับที่ กู”ผมรู้ว่าจะพูดคำว่าอะไร แต่ห้ามเอาไว้ทั้งที่ในใจมันรู้สึกตลอดเวลา

******************************************************************************************
ปล. กลับมาแล้วจ้า ตอนนี้หลายคนอาจจะรู้แล้วว่าใครเป็นตัวการแต่ยังไม่เคลียร์ ทำไมเฉลยง่ายจัง เพราะเบียร์รู้แล้วไงว่าใครเลยอยากให้คนอ่านรู้ด้วยแต่ไอ้พี่สิบมันยังไม่รู้ ฮ่าๆๆๆๆ  คนเขียนบอกแค่สาเหตุคร่าวๆก่อน ส่วนจะคลี่คลายว่าหลักฐานอยู่ที่ไหนแล้วจะเจอยังไง ต้องเป็นตอนใกล้จบ และต้องขอโทษถ้าเนื้อหาบางส่วนมันดูไม่สมเหตุสมผลต้องขอโทษด้วยค่ะ อยากให้ช่วยติงเพื่อจะมาปรับให้ถูกต้อง ตอนหน้าจะเป็นความรู้สึกของพี่สิบนะคะ

[iammz]

มาถึงคู่สิบเบียร์แร้ววว

พี่สิบมันน่ารักน๊าา ทำให้เบียร์ใจอ่อนได้

ขอบคุณค่ะ รออ่านต่อนะคะ +1 ^^

[RenaBee]

คู่นี้สนุกมากเลยค่่ะ รอลุ้นกับตอนต่อไปนะคะ อร๊ายยย

[Zinub]

เรื่องของเบียร์มันเป็นงี้เอง น่าแค้นไอ้พี่สิบจริงๆ

[Rafael]

เบียร์ก็ฟังพี่สิบเขาหน่อยสิ
เขาคงจะมีเหตุผล

[Infinity 888]

สงสารเบียร์ ความรู้สึกไม่มั่นคงและไม่รู้มาก่อนว่าพี่สิบเป็นตำรวจทำให้ไม่อาจเชื่อใจได้
สงสารพี่สิบด้วย ก็เพื่อนกันใครจะคิดว่ามันคือตัวการ   

[Chichi Yuki]

อ่านไปร้องไห้ไป แงๆๆๆๆๆ
เรื่องของสองคนนี้นี่มันเศร้ากินใจจริงๆ
ไอ้บอย! ไอ้ชั่ว! ไอ้เลว! เพราะมัตำรวจแบบแกไงคนชั่วถึงลอยนวลอยู่ได้
ที่เบียร์พูดนี่ใช่ "ถึงตายกูก็ไม่มีวันเลิกเกลียดมึง พอกับที่ กูไม่มีวันเลิกรักมึง" หรือเปล่าอ่ะ อิอิ

[nutjisub]

เศร้ามากเลยตอนนี้ คือสงสารเบียร์ที่ต้องติดคุก สงสารเตี่ย และเฮีย สงสารสิบ คงเศร้ามาก ๆๆ เวลาเห็นคนที่เรารักต้องติดคุกโดยช่วยอะไรไม่ได้ แล้วอย่างนี้เบียร์หนีออกมาโทษยิ่งหนัก ไม่มีสิทธิ์จะได้อยู่แบบคนธรรมดา เลย ถึงมันจะเป็นเรื่องแต่งแต่อิน เลยเศร้ามาก
คิดถึงหนูกับเฮียแล้ว ไม่ได้ฮาเลยตอนนี้ 

[greensoda]

เพราะไอบอยคนเดียวเลยยย 
สงสารเบียร์กับพี่สิบจังงง

[rujaya]

เรื่องของเบียร์เป็นอย่างนี้เอง   

[CarToonMiZa]

ไอ่บอยชั่วจริงๆสักที