หัวข้อ: [นิยาย] ผู้ชายหัวใจทมิฬ

[insomniac]

ไม่อยากเอาตาเมฆินแล้ว เบื่อมัน
ลองเปลี่ยนพระเอกกลางเรื่องดูดีไหม เชียร์น้องทัตด้วยคน

[akike]

จะหากานเจอไหมน้อ

[N19T]

ท่าทางอรรถชัยแค้นรุนแรงมาก ... จะมาทำร้ายชนินทร์หรือเปล่า ?

[pongsj]

อีกนิดเดียวก็จะได้เจอกันแล้นนนนนนนนนนนน

[everytime]

  หุหุหุ นิน มีเด็กมาหลงรักแน่ๆๆๆๆๆ 

[paulla]

เห็งล่วย ๆ......เดี๋ยวเด็กมาหลงแหงม ๆ

[maxtorpis]

 

[nanao]

นายกวินรีบบอกนายเมฆินไปเลยนะ

[astral]

ถึงคราวเอาคืนแล้วสิที่นี้ 

[badcow]

มาต่อเร็วๆนะครับ คุณ Alex
.
เฮ้อ ชนินทร์หนีไป เมฆินก็งี่เง่า ไออรรถฯก็จะแก้แค้น แถมมีน้องทัต เข้ามาอีก
คิดแล้วปวดม้าม ปวดตับมาก อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆๆ
.
5555 รอนะค้าบ

[Ryuse]

จะทำอะไรก็ทำๆเข้าเถอะ เมฆิน งี่เง่าไม่สร่างจริง ต้องให้กวินกับฤดีไปช่วย เฮ้อ~ น้ำเมานี่มันแย่จริงๆ

ชนินทร์คนใหม่งั้นเหรอ? ใช่อารมณ์ประมาณว่าเจอหน้าเมฆินแล้ว

ไม่เล่นบทพ่อแง่แม่งอน แต่หมัดลุ่นๆกับลูกถีบจอมพลังส่งให้เมฆินแทนใช่ป่ะ? 

[«ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»]

เจอกัน ซ่ะที น้ะๆๆๆ



 

[cavalli]

ค้าง มากมาย เรยย คร้าบบ


มาต่อ ไวไว  คร้าบบบ

[GABU]

คนอ่านลุ้นใจจะขาดรอน ๆ แล้วค้าบ ขอให้มาเจอกานไว ๆ
เชียร์ กวิน กับ ฤดี (อีกละ) อิอิ เมฆิน ลุกขึ้นมาเข้มแข็งแล้วก็มาปรับความเข้าใจแล้วก็ลงเอยกับคุณนินซะทีน้า
คนอ่านเชียร์อยู่ง่ะ T-T
ขอบคุณคุณ Alex มากค่ะ จะติดตามตอนต่อไปจ้า 

[BEta-K]

ตอนที่ 39  มาได้แล้ววว   

อย่ามัวแต่ไปเล่นอยู่ 

แล้วก็เดี๋ยวนี้ชอบแต่งให้ค้างนะ          น้อง ALEX 

[SoN]

^^

[Ferfa]

โหหหหหหหหหห 

ไม่ได้เข้ามา 1 อาทิตย์ ได้อ่าน 2ตอนเอง มาต่อเร็วๆๆน้าาา

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

มาต่อเร็วๆนะ อยากรู้ตอนต่อไปแล้ววววววววววว

[badcow]

ยังไม่มาหรอ
.
ฮือ ทรมานเหลือเกิน
รออ่านต่อเนี่ย ทรมานกว่า เมฆิน อีก 555

[kungyung]

 
คุณนินท์ถึงเวลาเอาคืนนายเมฆินแล้ว
เอาให้หนักเลยคร้าบบบบบบบบบ

[[W]olf[T]ricky]

เชียร์น้องทัต-..-
ออกมาตอนแรกน้องโดนมากมาย กร๊ากกกกกกก
เอาเลยๆๆ
ชอบกินเด็กๆๆๆๆๆๆ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
เชียร์เต็มที่
ไม่ต้องไปสนใจแระ คุณผู้ชายเฮงเฮง- -
ขอบคุณครับ รีบๆๆๆๆๆมาน๊ารออยุ่นะครับ^^

[amito]

แสดงว่ากวินรู้ว่าชนินทร์อยู่ที่เชียงรายเพราะโทรมาสั่งทัตไว้ว่าจะมีคนกรุงเทพมา

ตอนหน้าคงได้พบกันแล้วอยากรู้เหมือนกันว่าเมฆินจะง้อชนินทร์ยังไง

เฮ้อ ทำเค้าไว้มากอยู่นะ   

[ALeX]

ตามนั้น







บทที่ 39











ชายหนุ่มพยายามทำความรู้จักกับโลกใหม่...โลกที่เขาสามารถอาศัยอยู่ได้อย่างอิสระ ไม่ถูกปกครองด้วยความหวาดกลัวในหัวใจ

วันนี้...ความกลัวได้จางหายไปแล้ว มีเพียงบาดแผลจากจิตใจที่บอบช้ำ บุบสลาย...จากน้ำมือของคนที่ไม่รู้ค่าของมัน

ชนินทร์ปรับตัวกับชีวิตในชนบท...ตื่นเช้าขึ้นมาเพื่อสูดอากาศสดชื่น ได้ใช้เวลาตระเตรียมชีวิตในแต่ละวัน ได้ตักบาตรพระทุกเช้า ได้ออกแรงทำงานกลางสวนกลางแจ้งอย่างไม่เคยทำมาก่อน

ชนินทร์ไปฝากเนื้อฝากตัวกับพ่อแม่ของกวิน ท่านสองคนเป็นผู้สูงอายุที่มีความสุขกับชีวิต ไม่ถือตัว แถมยังเป็นกันเอง ตลกเฮฮา โดยเห็นได้จากการสนทนาหยอกล้อระหว่างปู่ย่าและหลานชาย

ชนินทร์รู้สึกสงบ ไม่ต้องใส่หน้ากากเข้าหาใคร ชายหนุ่มยอมรับว่าความเป็นกันเองของครอบครัวสวนลิ้นจี่แห่งนี้ทำให้เขาลืมอะไรหลายๆอย่างได้ง่ายดายมากยิ่งขึ้น...

ทัตเทพเรียนอยู่ชั้นมัธยมหก เป็นเด็กหนุ่มที่ร่าเริง แจ่มใสอยู่ตลอดเวลา

เวลาอยู่ที่นี่ ชนินทร์ช่วยลุงบุญ กับป้าแสงนวลทำสวน แบ่งเบาพวกท่านโดยการรับหน้าที่ดูแลแปลงผักที่ปลูกเอาไว้กินกันเอง ช่วยเลี้ยงปลา เลี้ยงไก่ไปตามประสา

ถึงเวลากินข้าว ทัตเทพจะปั่นจักรยานกลับจากโรงเรียนในตอนเที่ยง เพราะโรงเรียนอยู่ใกล้ ทุกคนก็จะนั่งล้อมวงกันกินอาหารง่ายๆแต่แสนอร่อยกันทุกวัน แบ่งปันกันด้วยมื้ออาหารธรรมดาๆง่ายๆ และรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ความอบอุ่น…

เสร็จแล้วชนินทร์จะสาละวนอยู่กับการปลูกพืชผักตรงแปลงเล็กๆท้ายสวน ช่วยเรื่องรายจ่ายป้านวลไปในตัว

...ผ่านไปหลายสัปดาห์ ชนินทร์รู้สึกเหมือนอาศัยอยู่ที่นี่มานาน คงเป็นเพราะความเอื้อเฟื้อ น้ำใจ และความเป็นกันเองของทุกคน

ทว่าตอนกลางคืน…ชายหนุ่มชอบออกมานั่งดูแสงจันทร์ มองหมู่ดาว…หวนให้คิดถึงใครบางคน

เพียงนึกถึง หัวใจก็ปวดร้าวไปทั้งดวง…



วันเสาร์ ทัตเทพออกไปนอนรับลมที่เปลนอนผูกกับต้นไม้ใหญ่ท้ายสวน ข้างๆบ้านที่ชนินทร์พัก

ชนินทร์ได้เด็กหนุ่มเป็นเพื่อนแก้เหงา เพราะด้วยนิสัยอันร่าเริงของทัตเทพ ทำให้เขาพอคลายเครียดได้บ้าง

“อ้าวนายทัต มาทำอะไรอยู่ตรงนี้?”

ทัตเทพบิดกายหาวฟอดใหญ่

“อ่านหนังสือน่ะพี่นิน”

“อ่านหนังสือแล้วทำไมถึงหลับ”

“แฮะๆ…ก็มันง่วงอ่ะ อ่านไม่รู้เรื่องด้วย”

ชนินทร์ส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะเดินเข้าไปหยิบหนังสือมาพลิกดู

“ภาษาอังกฤษนี่ นายชอบอ่านหนังสือภาษาอังกฤษเหรอ?”

ทัตเทพส่ายหน้าอายๆ

“เอ่อ…ความจริงผมอ่านไม่รู้เรื่องเลยมากกว่า”

“อ้าว แล้วหยิบมาอ่านทำไมล่ะ”

“ก็ มันจะได้ผ่านๆตาบ้าง สักวันมันคงเข้าไปสถิตอยู่ในสมอง”

ชนินทร์กลั้วขำ

“เอางี้ พี่ช่วยสอนให้เอามั้ย?”

“จริงเหรอ?”

เด็กหนุ่มกระโดดโหย่งลงมาจากเปล

“จริงซิ พี่จะสอนจนเราเก่งกว่าพี่เลยล่ะ”

“โหพี่นิน ขอบคุณนะครับ”

ร่างสูงเข้ากอดร่างบาง รัดแน่น…ชนินทร์หัวเราะแฮะๆ

“ปล่อย…ปล่อยเหอะ หายใจไม่ออก”

ทัตเทพยิ้มกว้าง ตาเป็นประกาย…ก่อนจะทำท่าดีใจอย่างเช่น ชูกำปั้นกลางอากาศ

“เยส!”

ชนินทร์ยิ้มเอ็นดูกับความเป็นเด็กของอีกฝ่าย



ดังนั้น ชนินทร์จึงกลายเป็นครูสอนพิเศษให้กับทัตเทพทุกวัน

ตอนเย็นๆทัตเทพจะเดินมาหาที่ท้ายสวน เรียนกันจนถึงเวลาอาหารเย็น นั่นแหละถึงได้เลิก

ชนินทร์ไม่นึกมาก่อนเลยว่าการสอนใครสักคนมันจะยากเหมือนเข็นครกขึ้นภูเขาแบบนี้…ยิ่งทัตเทพแล้ว เขายิ่งต้องใช้ความพยายาม ความใจเย็นเข้าแลก อันเป็นพื้นฐานที่ดีของชนินทร์อยู่แล้ว

เพื่อตอบแทนครอบครัวนี้ เขาก็ยอมทำทุกอย่าง

วันหนึ่ง ทัตเทพมาติวจนล่วงเวลากินข้าว ป้านวลมาตาม

“เฮ้ยไอ้ทัตโว้ย!!! กินข้าวได้แล้ว”

ทัตเทพตะโกนกลับไป

“เดี๋ยวไปจ๊ะย่า ขอเรียนให้เสร็จก่อน”

ชนินทร์ท้วง

“อืม เราไปกินก่อนก็ได้ วันนี้พอเถอะ เรียนมาเยอะแล้ว”

“ไม่ได้หรอกพี่ พรุ่งนี้ผมจะสอบแล้ว ต้องฟิตหน่อย”

“ฟิตหน่อยน่ะ มันจะเสียสุขภาพ”

ทัตเทพไม่ยอมฟัง เขาบอกว่ากินทีหลังได้

“นี่แสดงว่าเราเริ่มชอบภาษาอังกฤษขึ้นมาบ้างแล้วล่ะซิ”

ทัตเทพไม่เบ้ปากเหมือนเคย เวลาพูดถึงความชอบของเขาต่อวิชาภาษาอังกฤษ

“ก็ได้ครูสอนดีไง ผมเลยชอบ สนุกดี”

เด็กหนุ่มยิ้มให้ ตาเป็นประกาย…ชนินทร์มึนงงในครู่หนึ่ง

ทำไมเขาต้องหน้ามืดด้วย

ชายหนุ่มลุกหนีไปอีกทาง…











โปรดติดตามตอนต่อไป

[[W]olf[T]ricky]

^
^
^
 :z13:จิ้ม

จิ้มคนแต่ง ฮ่าๆๆมีโอกาศจิ้มกับแล้วเลี่ยว ตอนแรกมาอ่านทวนฮ่าๆรีใหม่ได้อ่านตอนใหม่เลย
ขอบคุณมากๆครับ^^
อืมมมมม
ชนินท์กับทัตนี่ จิ้นไปไกลแล้วน๊า ฮ่าๆๆๆ  ก็ยังคงสมน้ำหน้าเมฆินอยู่เหมือนเดิม- -เหอๆๆ
อยากทำตัวเองๆ
แต่ชอบทัตมากๆๆอ่ะ  ไม่รุ้เป็นอะไร แค่ตอนเดียวก็ชอบแล้วว
วิ้ววววว   เฮ้อ แต่ถ้าเป็นชนินท์ ถ้าได้มาอยู่ที่ดีๆแบบนี้ อย่างสงบๆไม่ต้องสุ้รบปรบมือกับใครน่าจะมีความสุขกว่าเยอะ^^
ขอบคุณมากๆๆนะคะที่มาต่ออย่างเร็วเลย ฮ่าๆๆ ติดตามกัยต่อไปครับ^^ 

ฝันดีนะครับ^^

[SoN]

^^

[Markkii~Mewon]

ชนินทร์มาสอนอังกฤษเราบ้างสิ


อยากใช้ชีวิตชนินทร์ตอนนี้มากๆๆ


ในดูสบายๆไม่ต้องรีบร้อนดีอ่าเนอะ

เมฆทำไมตอนนี้สภาพนายแย่จังงงง



เป็นกำลังใจให้คนแต่ง เขียนผลงานดีดีต่อไป

๕๕

[amito]

ชีวิตที่สงบแบบนี้คงทำให้ชนินทร์สบายใจขึ้นบ้างไม่มากก้อน้อย

คนเรา จะอะไรกันมากมาย วันๆ กินได้ นอนได้ ก้อพอแล้ว (กินข้าวกับไข่เจียวก้ออิ่มเหมือนกับกินเป็ดปักกิ่งนั่นแหละ)

ว่าแต่ว่าคนที่ทำให้ชนินทร์คิดถึงตอนมองดาวนี่หายไปไหนน้า ทำอะไรกับเค้าไว้ มาจัดการเคลียร์ด้วย เดี๋ยวจะโดนเด็กสอยไปกินนะคะ

[Bessonova]

สนุกจริงรื่องนี้

 

[insomniac]

รักทัต รักทัต
ยกพี่นินให้เลยเอ้า

สมหน้าเมฆิน

[nanao]

ท่าทางเด็กจะหลงซะแล้ว หุหุ