เพราะเราต้องรักกัน...วีรกรรมรักของภูผา&ฟ้าลั่น
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เพราะเราต้องรักกัน...วีรกรรมรักของภูผา&ฟ้าลั่น  (อ่าน 168881 ครั้ง)

Andreas

  • บุคคลทั่วไป
วันที่ภูผาสิ้นลมหายใจ...............

สิ่งที่ศิวะและจอมยุทธ์ไม่มีวันได้รับทราบหลังจากการเสียชีวิตของภูผา.......คนที่ทั้งคู่รักสุดใจ.......คนที่ท้าทายกับโชคชะตา เพื่อสร้างชีวิตน้อยๆขึ้นมาลืมตาดูโลก แทนการมีชีวิตอยู่ของบุพการี.......และสุดท้าย คนที่ยอมสละแม้ชีวิตเพื่อให้พระผู้สร้างโลกเห็นว่า “รักแท้ มี พลังอันไร้ขีดจำกัด” .............คือ

ร่างที่ซูบซีดและอ่อนแรงของภูผา หลับตาลงอย่างช้าๆ พร้อมกับรอยยิ้มแสนหวาน.....รอยยิ้มที่เหมือนกับในอดีตไม่เปลี่ยนแปลง.......รอยยิ้มที่ผูกมัดหัวใจคนไว้ถึงสามคน......



เพราะเวลานี้ภูผายิ้มให้กับร่างที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าของตน....ฟ้าลั่นในชุดทักสิโด้สีขาวบริสุทธิ์ คาดเอวด้วยผ้าสีน้ำเงินเข้ม ยืนรออยู่ที่ ณ สวยดอกไม้สวย.....แสงแดดอ่อนๆ ไล่ระเรื่อไปบนกลีบบางของดอกไม้หลากสี....ร่างสูงใหญ่ หน้าตาอิ่มเอิบด้วยความสุขอย่างเต็มเปี่ยม รอยยิ้มงดงามฉายชัดบนใบหน้าคมเข้ม ผมที่ค่อนข้างยาวถูกจัดให้เข้าทรงอย่างเรียบร้อย ดวงตาหวานซึ้งไร้แว่นปิดบัง จับจ้องมาที่ร่างบางของภูผาซึ่งบัดนี้อยู่ในชุดทักสิโด้สีขาวเช่นกันแตกต่างเพียงแต่คาดผ้าสีแดงสดบริเวณเอว ที่เดินเข้ามาหาอย่างช้าๆ ด้วยรอยยิ้มที่งดงาม ร่างกายที่แข็งแรงสมบูรณ์ เหมือนในอดีต.......อดีตแห่งความสุข...และสมหวัง

ในมือที่คุ้นเคยของฟ้าลั่น......คือดอกไม้ช่อโตจัดแต่งอย่างสวยงาม............... ฟ้าลั่นรอ......รอมานาน........รออยู่ข้างกายคนที่ตนรักทุกวัน......รอเพื่อมอบช่อดอกไม้แห่งความรักนี้ให้กับ ภูผา.....คนที่ฟ้าลั่นรักสุดใจ

ภูผาเดินเข้าหาฟ้าลั่นอย่างช้าๆ ด้วยใบหน้าเปี่ยมสุขชัดเจน.........เขาเอื้อมไปจับมืออีกข้างที่ว่างเปล่าของฟ้าลั่นขึ้นมาแนบที่ข้างแก้มของตน.........น้ำตาแห่งความยินดีไหลรินออกจากดวงตาคู่งาม.......
 
ฟ้าลั่นมอบช่อดอกไม้ที่ตนเองถือมาให้กับภูผา ก่อนที่จะก้มศีรษะลงใช้ริมฝีปากได้รูปของตนเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของคนที่ตนเองรัก......และเฝ้ารอตลอดมา.....

“หมอกจำคำสัญญาของฟ้าลั่นได้มั้ยครับ..............ฟ้าลั่นสัญญากับหมอกว่า.......ฟ้าลั่นจะอยู่เคียงข้างหมอกเสมอ.....ทุกวันและตลอดไป” ฟ้าลั่นพูดเสร็จก็รวบเอาร่างของภูผาเข้าสู่แผ่นอกอันแข็งแรงของตน กอดคนที่ตนเองรักไว้อย่างอ่อนโยน และถ่ายทอดความรักและความคิดถึง....รวมถึงความสุขให้แก่กันและกัน

“ไม่มีวันใดที่ฟ้าลั่นจะห่างไปจากหมอก.....แม้ตอนที่ร่างกายของฟ้าลั่นจะไม่ตอบสนองต่อสิ่งใดๆในโลกใบนั้น......ฟ้าลั่นอยู่กับหมอกเสมอครับ...........คนที่ฟ้าลั่นรักที่สุดในหัวใจ” ฟ้าลั่นกระซิบเบาๆที่ข้างหูภูผา เหมือนกับในอดีตที่ผ่านมา

“หมอกขอโทษ.....นะฟ้าลั่น......ที่หมอกมาช้า.........”

“ขอบคุณที่รอหมอก.........ขอบคุณที่ยังรักหมอกไม่เปลี่ยนแปลง..........” ภูผาบอกตอบเบาๆ ก่อนจะโน้มใบหน้าคมเข้มของคนรัก ลงมาเพื่อบรรจงมอบจูบที่แสนหวาน.......จูบที่เฝ้ารอ.......และปรารถนาจะมอบให้กับเจ้าของริมฝีปากได้รูปคนนี้........คนที่อยู่ทั้งในอดีตและปัจจุบัน

“ไปกันดีกว่าครับหมอก.......ไปในที่ที่เราทั้งสองคนจะอยู่ด้วยกันตลอดไป.....โลกที่มีแต่ความรักของเราทั้งสองคน” ฟ้าลั่นพูดออกมาภายหลังจุมพิตที่เนิ่นนานได้คลายออก

ภูผาพยักหน้าเป็นการตอบรับ....เขากระชับมือตนเองเข้ากับฝ่ามือที่แข็งแรงของฟ้าลั่น........ทั้งคู่เดินไปข้างหน้า......อย่างช้าๆ เข้าสู่แสงขาวนวล.......เย็นตา........สู่โลกใหม่......โลกที่จะมีแค่เพียงกันและกัน......โลกของ “ภูผาและฟ้าลั่น”

......................................Don’t lose your way
......................................With each passing day
......................................You’ve come so far
......................................Don’t throw it away
......................................Live believing
......................................Dreams are for weaving
......................................Wonders are waiting to start
......................................Live your story
......................................Faith, hope & glory
......................................Hold to the truth in your heart

......................................If we hold on together
......................................I know our dreams will never die
......................................Dreams see us through to forever
......................................Where clouds roll by
......................................For you and I

......................................Souls in the wind
......................................Must learn how to bend
......................................Seek out a star
......................................Hold on to the end
......................................Valley, mountain
......................................There is a fountain
......................................Washes our tears all away
......................................Words are swaying
......................................Somebody is praying
......................................Please let us come home to stay

......................................If we hold on together
......................................I know our dreams will never die
......................................Dreams see us through to forever
......................................Where clouds roll by
......................................For you and I

......................................When we are out there in the dark
......................................We’ll dream about the sun
......................................In the dark we’ll feel the light
......................................Warm our hearts, everyone
......................................If we hold on together
......................................I know our dreams will never die
......................................Dreams see us through to forever
......................................As high as souls can fly
......................................The clouds roll by
......................................For you and I

จบบริบูรณ์

Andreas

  • บุคคลทั่วไป
ส่งท้ายความรัก.....


[wma=300,50]http://siamcode.com/tanaew/HowDoILive-MAX.mp3[/wma]

ปล. ขอบคุณหมูพูห์...ที่กรุณาหาเพลงนี้เวอร์ชั่นผู้ชายร้องมาให้ครับ...และขอบคุณตะแน๋วที่กรุณาโพสต์ขึ้นเวปให้ครับ..
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-12-2006 04:46:16 โดย Andreas »

Andreas

  • บุคคลทั่วไป

คำเตือน.....อย่าเปิดโปสการ์ด..จนกระทั่งอ่านจบเรื่องนะครับ.....มันสปอล์ย อย่างแรงครับ..... เริ่มไปอ่านตั้งแต่หน้าสิบแปดนะครับ......

บทส่งท้าย.....

Postcard 1
http://img409.imageshack.us/img409/5056/postcard1jt7.jpg


Postcard 2
http://img409.imageshack.us/img409/594/postcard4yx4.jpg


Postcard 3
http://img409.imageshack.us/img409/5755/postcard2ng7.jpg


Postcard 4
http://img409.imageshack.us/img409/8549/postcard3qs7.jpg



Postcard 5
http://img409.imageshack.us/img409/6296/postcard5tv3.jpg


Postcard 6
http://img409.imageshack.us/img409/9982/postcard6ig6.jpg


Postcard 7
http://img409.imageshack.us/img409/2730/postcard7si4.jpg


Postcard 8
http://img409.imageshack.us/img409/7559/postcard8gz0.jpg


ปล....พอผมโพสต์ภาพโปสการ์ด...เวปมันบีบไฟล์ให้เองครับ...เลยอ่านไม่เป็นตัวอักษร...อย่างไรกรุณาคลิกที่ลิงค์นะครับ...
พอมันโหลดรูปภาพแล้ว...อย่าลืมลากเม้าท์มาทางมุมขวาล่างของภาพนะครับ...คลิกที่ไอคอนขยายภาพ...ก็จะอ่านได้ครับ...

(Picture from Amy, Jan Hau, and others as addressed inside pictures)

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-12-2006 09:21:23 โดย Andreas »

abcd

  • บุคคลทั่วไป
 :yeb:  เย้ๆๆๆ เด๋วตามอ่านนะจ๊ะจ๋อม

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
ไม่คิดว่าจะจบแบบนี้  :sad4:   :impress3:

พูดไม่ออก ขอไปทำใจก่อนละกัน  :monkeycry2:

ออฟไลน์ GoneOn

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 128
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
 :monkeycry2:  ทิชชู่หมดเลยค่ะ

abcd

  • บุคคลทั่วไป
                           :sad4:   ทะมายมานเศร้าปนซาบซึ้งงี๊อ่ะจ๋อม   :monkeysad:




ปล..โป๊ดการ์ดสวยถูกจายยยย มากมาย  :love2:

meemewkewkaw

  • บุคคลทั่วไป
 :impress3:
อ่านจบแล้วพูดไม่ออกเลยอ่ะ ไม่มีแรงกดแป้นพิมพ์ด้วย
เปิดแต่เพลง How do I live ซ้ำไปซ้ำมา
ขอบคุณนะครับคุณ Andreas ที่ได้สร้างเรื่องนี้ขึ้นมาให้คนอย่างผมได้มีโอกาสได้สัมผัสกับความรักอันยิ่งใหญ่ของภูผาและฟ้าลั่น
จิตหลุดแล้วผมตอนนี้ ขอตัวไปทำใจหน่อยดีกว่า Merry X'mas ครับทุกคน
 :impress3:

No_ProMises

  • บุคคลทั่วไป

gobgab

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณคุณจ๋อมมากๆนะ..ที่เขียนเรื่องนี้หั้ยทุกคนอ่าน

ถึงแม้มันจะเป็นแค่จินตนาการผ่านตัวอักษร...และความรักแบบนี้อาจจะไม่เกิดขึ้นจิง

แต่มันก็ทำให้หวังเล็กในใจ...ว่ามันจะมีจิง :impress3: :impress3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
หลังจากทำใจได้แล้ว ก็จะมาขอบคุณคนแต่งอย่างเป็นทางการค่ะ  :monkeysad:

นิยายเรื่องนี้อ่านแล้วคล้าย ๆ อยู่ในความฝัน ในชีวิตหนึ่งคุณฝันถึงอะไรบ้าง

ฝันว่าจะมีคนรักที่รักคุณ ฝันว่าจะมีพี่น้อง เพื่อนฝูงที่รักคุณ

ฝันว่าจะมีครอบครัวที่รักและเข้าใจคุณ ฝันว่าจะมีลูกที่น่ารัก

และฝันว่าเมื่อตายไปแล้วจะได้อยู่กับบุคคลที่รัก ณ ดินแดนหนึ่งตลอดกาล  :impress3:

นิยายเรื่องนี้ถ่ายทอดความฝันเหล่านี้ไว้ในเรื่องได้อย่างครบถ้วน  :monkeysad:

ขอบคุณ Andreas ที่แต่งนิยายเรื่องนี้มาให้อ่าน ขอบคุณอีกครั้งค่ะ  :sad4:

beaches

  • บุคคลทั่วไป
ก่อนอื่นขอบคุณ เจ้าของเรื่องราวดีดี --> คุณ Andreas ขอบคุณนะครับ
ขอบคุณคุณ BlueBoyHub ด้วยครับ ที่นำเรื่องมา post ให้ได้อ่านกัน

เป็นนิยายอีกเรื่องที่ประทับใจครับ แม้จะจบไม่สมหวัง แต่ด้านสมหวังของนิยาย
มันกลืนด้านผิดหวังไว้มากแล้วครับ ทำให้จิตใจอิ่มเอมเป็นสุขไปกับด้านสมหวังไปเรียบร้อยแล้วครับ
อ่านแล้วนึก theme ของนวนิยายของทมยันตี อยู่เรื่องนึง  เขาเขียนว่า

"เธอ...มิใช่สายน้ำ
แต่เธอเย็นฉ่ำชื่นหวาน
เธอ...มิใช่ลำธาร
แต่เธอไหลผ่านเนื้อห้วใจ
ความรัก... เสลาสลักสวยใส
งามใดเล่า... งามใด
เทียบได้งดงาม ความรัก

จรดลึกในความทรงจำ
ลึกล้ำย้ำรอยสลัก
นิรันดรนั้นนานนัก
แต่รักนี้นานกว่านั้น..."

ร่างกายของหมอกกับฟ้าสูญสลาย แต่ความรักล้ำค่า ยั่งยืนเหนือกาลเวลา
ยาวนานเกินกว่านิรันดร์ ช่างเป็นความรักที่ไร้ที่ติ
อิจฉาจังแฮะ เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้ในชีวิตเรา

Merry Christmas ครับ


ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
อ่านอีกรอบ ก็ยังประทับใจในความรักของเขาทั้งสอง
แม้ชาตินี้ไม่อาจได้ใช้ชีวิตรักที่ยาวนาน
แต่ก็ได้พบกับรักแท้ที่งดงาม

ขอบคุณ andreas นะครับที่แต่งเรื่องราวดีๆแบบนี้ให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
ภาพก็สวย ได้อ่านโปสการ์ดเพิ่มอีก ดีจายจังหรือจะเศร้าดีหวา
 :monkeysad:

ออฟไลน์ มูมู่น้อย

  • Global Moderator
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +468/-12
ประทับใจเรื่องนี้มากๆ คะ  เป็นนิยายที่แสดงออกถึงความรักได้เป็นอย่างดี  โลกแห่งความฝันบางครั้งมันก็ทำให้โลกแห่งความเป็นจริงดูสวยงาม  อบอุ่นได้เสมอ  เหมือนที่นิยายเรื่องนี้ได้ทำให้เราผู้อ่านมีความสุข  ยิ้ม หัวเราะและซาบซึ้งไปกับความรัก ความเข้าใจของภูผา  ฟ้าลั่น และครอบครัว

ความรู้สึกตอนอ่านจบครั้งแรก คือ เศร้า... เศร้าที่มีการสูญเสีย
ความรู้สึกต่อมา คือ กลัว... กลัวตัวเองเป็นแบบนั้น  ที่พยายามทำทุกอย่าง อดทนฝ่าฟันอุปสรรคจนพบกับความสำเร็จ
                                       ขั้นหนึ่งของชีวิต  แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าให้สมกับเวลาที่เหน็ดเหนื่อยไป 
แต่ความรู้สึกสุดท้าย คือ ความสุข... ไม่ว่าเรื่องราวตอนจบจะเป็นอย่างไร  อย่างน้อยตัวละครทั้งภูผากับฟ้าลั่นก็ได้มีชีวิต
                                                     ช่วงนึงที่มีความสุขด้วยกัน 

ขอบคุณคุณ Andreas... สำหรับนิยายเรื่องนี้  สวยงาม ซาบซึ้ง มีความสุขคะ 
                                     รูปและโปสการ์ดสวยมาก แสดงให้เห็นถึงความตั้งใจของผู้เขียนเลย  เก่งมาก ชื่นชมคะ
ขอบคุณคุณบลูด้วย... สำหรับการแนะนำนิยายดีๆ มาให้พวกเราได้อ่านกัน

ชอบเพลงๆ นึงมานาน Heaven ของ DJ Sammy ขออนุญาติโพสท่อนนึงของเพลงนะคะ (ลองหามาฟังกันดูนะ เพราะดี)
Love is all that I need....
And I found it there in your heart...
It isn't too hard to see....
.....We're In Heaven....

Happy Christmas นะคะ (ช้าไปหน่อย ยังดีกว่าไม่มา อิอิ)  :monkeylove2:

kYos

  • บุคคลทั่วไป
อา... อ่านจบแล้วก็อึ้ง! ถึงกับคิดอะไรไม่ออก
ไม่คิดว่ามันจะออกมาในรูปแบบนี้ มันค่อนข้างสะเทือนใจทีเดียว
แต่ก็ไม่เศร้าจนเกินไป มันยังมีส่วนที่ทดแทนความสูญเสียขึ้นมา มันทำให้เรารู้สึกถึงพลังแห่งความรักจริงๆ
เพิ่งได้ตามอ่านเรื่องนี้จนจบ ขอบอกว่าประทับใจมาก มันเป็นจินตนาการที่เรารู้สึกร่วมไปด้วยจริงๆ
ยอมรับเลยว่าน้ำตาอาบแก้มหลังจากที่อ่านจบ
ขอบคุณ คุณAndreas ที่สร้างสรรค์นิยายเรื่องนี้ แล้วก็คุณb|ueB[o]YhUb ที่นำเรื่องนี้มาโพสด้วยค่ะ

wee

  • บุคคลทั่วไป
แม้ว่าตอนจบจะเศร้าจัง....
แต่เราก็ประทับใจในความโรแมนติกของเรื่องนี้จัง
เหมือนอยู่ในความฝันและจินตนาการที่สดสวย......
(อ่านแล้วอารมณ์ดีจัง....)
ขอบคุณคนแต่งมากกกก........
 :monkeylove2: :impress: :monkeysad:

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
ขอบคุณครับ

ไม่คิดว่าจะจบแบบนี้อะ

เศร้าจิงๆๆๆๆ

พูห์ :confuse:

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
ภูผายังไม่ได้ตอบคำถามตัวเองเรื่องที่จะปลุกหนุ่มผมยาวที่ตนเองเรียกว่า “ฟ้าลั่น” ดีหรือไม่ เนื่องจากต้องจัดการทำธุระส่วนตัว อาบน้ำ และแต่งตัวให้เสร็จก่อน เพื่อเตรียมตัวไปสอบ comprehensive สำหรับปริญญาเอกเช่นกัน  ณ ห้องประชุมภาควิชาพันธุวิศวกรรมศาสตร์ คณะวิทยาศาสตร์ ในเวลาไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้

= มันมีแต่พันธุวิศวกรรมครับ  ไม่ต้องใส่คำว่าศาสตร์ลงไป  เพราะมันแปลมาจาก genetics engeeneering



“แต่ถ้าจะต้องอยู่ด้วยกันนาน....คนไม่หล่ออย่างนาย...คงหาแฟนยากหน่อย” คนหน้าหวานแกล้งแซว และหัวเราะออกมาเบาๆ

= ประโยคนี้ผมว่าแปลกๆ คือมันเป็นไปได้สองแบบ 
1.   หากคำว่า “ถ้า” ในประโยคนี้แปลว่า if มันจะต้องเป็นประโยคเหตุแล้วตามด้วยประโยคผล เช่น if ฉันกิน(เหตุ), ฉันอิ่ม(ผล) จึงควรเป็น “แต่ถ้าจะต้องอยู่ด้วยกันนาน(เหตุ)  ฉันคงเบื่อแย่(ผล)”
2.   หรือควรเปลี่ยนเป็น “ท่า” นี้ครับ  มันมาจากวลีที่ว่า  ‘ดูท่าทางเหมือน (to look like be)’ ซึ่งจะกลายเป็นประโยคผลแล้วตามด้วยประโยคเหตุ เช่น “แต่ดูท่าจะต้องอยู่ด้วยกันนาน(ผล) (-เพราะ-)คนไม่หล่ออย่างนายคงหาแฟนยากหน่อย(เหตุ)”




นายอย่าโทษตัวเองที่เราตกน้ำนะฟ้าลั่น......มันเป็นอุบัติเหตุ......เราหายดีแล้ว......นายเป็นคนนำเราขึ้นมานะฟ้าลั่น.......นายคือคนช่วยชีวิตเรานะ.........” ภูผายังคงพยายามพูดต่อ เพื่อที่จะทำไห้ฟ้าลั่นสบายใจ
 
= ในความคิดผม  ตรงที่ว่า “นายเป็นคนนำเราขึ้นมานะ” มันผิดหลักภาษาไทยครับ มันดูคล้ายว่าผู้พูดเป็ฯสิ่งของที่ถูกหยิบยกจับขึ้นมา
คำว่า เรา ในประโยคนี่ใช้แทนตัวคนพูด  ดังนั้นไม่ควรใช้คำว่านำในแง่ที่เพื่อสื่อความหมายแบบนี้  มันไม่ใช้เดินนำทางนะครับ นำ แปลว่า เอามาให้(ในภาษาอีสานแปลว่า ด้วย)
ผมเลยคิดว่าควรใช้คำว่า “นายเป็นพาเราขึ้นมา” มากกว่า นะผมว่า



จอมยุทธ์เป็นคนเชียงใหม่โดยกำเนิด จบชั้นมัธยมปลายจากโรงเรียนนานาชาติจังหวัดเชียงใหม่ บิดาและมารดาเป็นนักธุรกิจส่งออกใหญ่คนสำคัญของจังหวัด รวมถึงเป็นเจ้าของโรงเบียร์ชื่อดังของเชียงใหม่อีกด้วย ครอบครัวของจอมยุทธ์ประกอบด้วย บิดา มารดา พี่ชายและพี่สาวอย่างละสองคน โดยจอมยุทธ์เป็นคนสุดท้อง

= ส่งออกใหญ่เป็นไงหรอครับ  อะไรหรอที่ว่าใหญ่ 
ต้องใส่คำขยายหน้าคำว่าใหญ่ด้วย  ไม่งั้นคำว่าใหญ่จะไปเป็นกรรมของคำว่าส่งออก
ดังนั้นควรเป็นส่งออกรายใหญ่




ด้วยความที่สนใจวิชาวิทยาศาสตร์มาตั้งแต่เด็ก และเพราะบิดามารดาต้องการให้จอมยุทธ์เข้ามาช่วยบริหารงานของโรงเบียร์หลังจากจบการศึกษา เขาจึงตัดสินใจเลือกเรียนที่คณะวิทยาศาสตร์ ตั้งใจจะเน้นทางด้านชีวะเคมีเทคโนโลยี เนื่องจากมีความน่าสนใจและครอบคลุมความรู้กว้างขวางกว่าสาขาวิชาอื่นๆ

= ผมไม่เคยได้ยินนะ  มันมีแต่ ชีวเคมีหรือไม่ก็ ไบโอเทคฯ (เทคโนโลยีชีวภาพ)ไปเลย
ส่วนคำว่า ชีวเคมี  ให้เขียนติดกันไม่มีสระอะครับ


ติินิดหน่อย  อย่าว่ากันเลยนะครับ  ผมเพียงแค่ไม่อยากให้หนังสือที่ผมจะซื้อเก็บมีภาษาไทยแปลกอยู่ในนั้น  ถึงผมจะพูดอังกฤษ -ไทย ก็เถอะ  :yeb:

Andreas

  • บุคคลทั่วไป
Many thanks to Khun oaw_eang  for your notices and suggestions. There were totally my mistakes at what you have pointed out except there is a major called Biochemistry and Biochemical Technology in Faculty of Science, Chiang Mai University.

There is another major called Biological Technology (Biotech, in short)  as well, but not in Faculty of Science.

Best Regards

Andreas


Andreas

  • บุคคลทั่วไป
To All of My Beloved Readers,

Happy New Year 2007

I wish you a wonderful new year and a year filled with love, peace, happiness and prosperity.

Best Regards

Andreas

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






box_breathe

  • บุคคลทั่วไป
อ่านจบแล้วคับ...ชอบมากๆเลย

ตอนจบมันเศร้า จนทำให้ผมร้องไห้ออกมาได้เลยนะคับเนี่ย  :monkeysad:

เนื้อเรื่องก็สุดแสนจะโรแมนติกมากๆ

และผมก็อยากให้คุณ Andreas เขียนอีกหลายๆเรื่องให้พวกเราได้อ่านกัน

จะรอติดตามผลงานชิ้นต่อๆไปนะคับ

*****************************
ที่สำคัญ..ต้องขอขอบคุณ คุณ b|ueBOYhUb ด้วยเช่นกัน

ที่นำเรื่องสนุกๆแบบนี้มาให้เราได้อ่านกัน

*****************************

                       :myeye:





ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
Many thanks to Khun oaw_eang  for your notices and suggestions. There were totally my mistakes at what you have pointed out except there is a major called Biochemistry and Biochemical Technology in Faculty of Science, Chiang Mai University.

There is another major called Biological Technology (Biotech, in short)  as well, but not in Faculty of Science.

Best Regards

Andreas


I c.


ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
มูมู่น้อย  อิอิ คนที่เรารัก รออยู่ที่ทางช้างเผือกอ่ะ ตอนนี้เราเลยมีแต่กิ๊กเพียบ  :angellaugh2:

ฟ.ฟัน  เหอะๆ จินตนาการบรรเจิด ผมตอนแรกก็อึ้งๆ พอได้คุยกะจ๋อม เรื่องการเลี้ยงไข่ที่เกิดจากการฉีดโครโมโซมของเพศชายเข้าไป ทำให้รับพันธุกรรมจากคนๆนั้นเข้าไป แล้วพอไข่สมบูรณ์จึงค่อยนำไข่มาปฎิสนธิกับอสุจิของเพศชายอีกคนหนึ่ง เพื่อรับพันธุกรรมจากเพศชายของสองคนได้ คิกคิก ใครจะเอาไปทำโปรเจค ขอลิขสิทธิ์จ๋อมก่อนนะครับ
 :3063:

wee  อ่า อ่านแล้วอารมณ์ดีอย่างเดียวหรือ ไม่อยากมีแฟนบ้างเหยอ  :-[

oaw_eang อ่า อย่าลืมซื้อแจกผมด้วยนะ  :angellaugh2:

Andreas หวัดดีปีใหม่ ขอให้จ๋อมเจอคนที่ใช่เร็วๆนะครับ  :yeb:

เป๊ด..เป็ด โอ๋ๆๆๆ มามะ อย่าร้องไห้นะคนดีของป๋ม  :3061:





ออฟไลน์ LiliLiN

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 406
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-10
 :monkeysad:  ซึ้งงงง กินใจมากค่ะ เรื่องนี้ น้ำตาไหลพรากๆเลย
ขอบคุณ Andreas  ที่สรรสร้างเรื่องราวซึ้งๆ ประทับใจขึ้นมา
ขอบคุณ คุณปลายยอดไผ่ ที่เอาเรื่องนี้มาให้ได้อ่านค่ะ

ความรักช่างเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่จริงๆ อย่างน้อยหมอกกับฟ้าลั่นก็ได้ไปอยู่ด้วยกันอย่างมีควมสุขล่ะนะ  :impress3:



ว่าแต่สุดท้ายนี่แอบคิดจริงๆนะ ว่าพ่อเสือน่าจะจับคู่กะอาจอมซะเลย ยังไงก็ไม่มีเวลาไปป้อสาวๆอยู่แล้วนี่นา  :interest:

เรื่องนี้จะมีภาคต่อมั้ยเนี่ย  :myeye:

gobgab

  • บุคคลทั่วไป
ตอบคุณ..talala..คับ

เรื่องนี้มีภาคต่อคับ....กำลังลงอยู่

ชื่อว่า..............เพราะว่ารักแท้......เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว by Andreas

มาทำลิงค์ให้นะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-03-2007 17:01:33 โดย มูมู่น้อย »

ออฟไลน์ LiliLiN

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 406
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-10
 :loveu:  ขอบคุณ GobGab ค่า สำหรับภาคต่อ

รีบตามไปอ่านโดยด่วน

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
 :monkeycry2: :monkeycry2: :monkeycry2:

อ่านเรื่องนี้แล้วต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะไม่ให้น้ำตาไหลออกมา

กลั้นจนรู้สึกเจ็บไปทั้งคอ

เข้าใจเวลาที่เค้าบอกว่า "ลำคอตีบตัน" เพราะมันเจ็บมากกกกก

...
 :monkeycry4:

inimeg

  • บุคคลทั่วไป
อ่านเรื่องนี้แล้ว ตะลึง กับจินตนาการตอนจบจริงๆ ครับ

ตอนแรกที่อ่าน รู้สึกอยากจะติงตรงที่ว่า อารมณ์ของเรื่องนั้นมันโทนเดียวเกินไป

แต่พออ่านๆ ไป เราก็รู้สึก มันไม่เครียด มันผ่อนคลาย เพลิน........ เลยเข้าใจว่า อาจจะต้องการให้แหวกอารมณ์จากเรื่องเศร้าๆ ที่มีอยู่ตามท้องตลาดตอนนี้กัน ถ้าผมตามอ่านตอนที่โพสต์กันนั้น ก็คงจะบอกเรื่องนี้กับพี่คนเขียนอยู่หรอก แต่พอจบแล้ว ก็เลยคิดว่า อ่านต่อไปดีกว่า แนวนี้หาอ่านยาก

ผมเลยไม่ใส่ใจจุดผิดพลาดอะไรของนิยาย นอกจากควาหมายที่พี่คนเขียนต้องการจะสื่อ และคิดว่า เนื้อเรื่องแบบนี้ ไม่น่าจะจบแบบธรรมดา แต่ไปผไม่เดาว่าจะมีการตายเกิดขึ้น

อาจจะจบแฮ็ปปี้ แต่เป็นแบบที่ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไง

ในที่สุดพอตอนจบ ทึ่งครับ จัดให้เป็นจบแบบ Happy ครับ ถ้าไม่ติดว่าพ่อแม่ดูละครอยู่ ผมจะร้องไห้ออกมาเลย

ทั้งๆ ที่ ตายตอนจบ แต่กลับไม่ยอมปกคลุมด้วยความเศร้า อาจจะเป็นเพราะว่า ตายทั้งคู่ก็เป็นได้ แต่ผมว่าไม่ใช่หรอก

เพราะตอนจบผมได้รู้ว่า ความตาย มันไม่ใช่เรื่องเศร้า และมันไม่ได้เป็นจุดจบของความรักเลย กลิ่นอายความรักของคนสองคนยังกรุ่นอยู่ ผมรู้สึกว่ากลิ่นมันหอมหวานยังไงไม่รู้

เป็นการปฏิวัตการตายตอนจบของนิยายที่เขียนๆ กันในเน็ทได้เลยทีเดียว ฮ่าๆๆ

อย่างน้อย..... ความตายของเรื่องนี้ก็กลายเป็นความสุข....

ของผมด้วย


ขอบคุณพี่ Andrea มากๆ เลยครับ สำหรับนิยายจรรโลงใจเรื่องนี้.....

KevinKung

  • บุคคลทั่วไป
หลังจากพยายามอ่านอยู่สองวัน ก็จบซะที  :เฮ้อ:

เด๋วจะตามไปอ่านภาคต่อ นะค้าบ ขอบคุณ ๆ ๆ ที่เขียนเรื่องดี ๆ ให้อ่านนะ  :เศร้า1:

Andreas

  • บุคคลทั่วไป
Dear All,

I have just noticed that this story has brought up to reveal again after sitting in 2nd page for quite along time.

I, first of all, would like to thank you all for your supports. Also I am very glad that you like this story.

Anyway, as the quote below, May I ask what those mistakes are.

Please do not be so offensive to my question; I just would like to have some explanation for further improvement.

Regards

Andreas



ผมเลยไม่ใส่ใจจุดผิดพลาดอะไรของนิยาย นอกจากควาหมายที่พี่คนเขียนต้องการจะสื่อ และคิดว่า เนื้อเรื่องแบบนี้ ไม่น่าจะจบแบบธรรมดา แต่ไปผไม่เดาว่าจะมีการตายเกิดขึ้น



 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด