รุ่นพี่ผม...มัน 'เลว'
...
"...เห็นไหม..แค่คิดของกูก็ขึ้นอีกแล้ว .... "ประโยคนั้น...
เชื่อเถอะว่า รัตติกร ไม่ได้พูดขู่มัน ...แต่เขาลงมือทำพร้อมทั้งบังคับให้มันลงมือปฏิบัติตามจริงๆ
...เกือบสองชั่วโมงที่ได้ใกล้มันอีกครั้ง ครั้งนี้ รัตติกร รู้สึกเหมือนใช้พลังงานไปมากเกินลิมิต เหนื่อยแต่สบายตัว หัวโล่งๆ แต่ก็สุขใจ โคตรมีความสุขตอนมองจ้องร่างในอ้อมแขน ...ไอ้ด้วงกว่างไม่ได้ตัวเล็กน่ารักน่าชัง แต่ก็ใช่ว่าจะน่ารังเกียจ รัตติกรไล้สายตามองคนตรงหน้าเลยมาถึงช่วงไหล่ลาด กว้างแต่ได้รูป อีกครั้งที่รัตติกร มองตามร่องกระดูกไหปลาร้า ลากสายตาแล้วสัมผัสแผ่ว จนอดใจไม่ได้ที่จะกัดและเม้มตามทุกจุดที่มือตนลากผ่าน อีกครั้งที่เขาเผลอก้มลงกัดงับผิวตลอดช่วงไหล่ลาดนั้นจนมันแต้มไปด้วยรอยแดงของเลือดฝาดขึ้นสี..
ผู้ชาย...ผู้ชายแท้ๆ เลยก็ได้มั้งที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่บนตักเขา จะบอกว่าหลับไปก็คงจะดูโลกสวยเกินเหตุ แต่ถ้าบอกว่ามันสลบเพราะโดนจัดหนัก ...รัตติกรบอกกับตัวเองอย่างนั้นไม่ได้นักหรอกเพราะแค่คิด...ของมันก็เตรียมจะรุกขึ้นตั้งท่าสู้อีกครั้งอย่างไม่รู้จักพอ...
.
.
.
...แค่มองหน้าตอนมันหลับ แค่เห็นร่องรอยแหลกยับบนตัวมันที่เขาทั้งกัด ทั้งดูด และขบเม้มจนขึ้นรอยหลากสี ทั้งจาง ทั้งช้ำ แดงก่ำไปจนถึงม่วงเขียว...แค่นั้นคำว่า 'เจ้าของ' มันยังดูน้อยไป...เหมือนเสือตัวใหญ่ในตัวถูกปล่อยออกมา ..รัตติกร กำลังหลงไอ้ด้วง ทั้งหลงทั้งรัก ทั้งคลั่งใคล้อย่างหัวปักหัวปรำ ...หลงใหลเสียจนความคิดออมแรงหรือความคิดจะทนุถนอมเจ้าของร่างที่เขาครอบครองไม่เคยอยู่ในสมองหรือซอกหลืบความคิด..
เขาใช้มือไล้ลูบข้างแก้มมันอีกครั้ง ก่อนจะฝังจมูกกดลงสูดดมแก้มข้างนั้นแล้วพรมหอม เรื่อยลงมาจนถึงลำคอ ...
อดไม่ได้ที่จะกัดฝังคมเขี้ยวทิ้งรอยฟันไว้อย่างเด่นชัด...
จากนั้นก็ไล่กัดแรงๆ ตั้งแต่ไหล่ ไล่ลงมาถึงข้อมือ ...เหมือนบ้า รัตติกร ยิ้มให้กับผลงานตัวเอง ยิ้มแล้วก็กระชับกอดไอ้ด้วงกว่างแน่นๆ เสียงมันครางขืนในลำคอ แต่ก็ยังคงไม่ได้สติ
.
.
.
ที่ทำขนาดนี้..ไม่ได้รัก..
อาจจะไม่ได้รัก ...เขาแค่อาจจะหลงรสชาติมันแค่นั้นก็เป็นได้ ...
รัตติกร เฝ้าบอกกับตัวเองอย่างนั้น ...ใช่สิ ผู้ชายอย่างไอ้ด้วงกว่าง...ผู้ชายอย่างมันน่ะหรือ จะเป็นคนที่ นายรัตติกร จะหลงฝากทั้งชีวิตและหัวใจ ...ใช่...เขาในตอนนี้มันก็แค่ปลาหลงน้ำใหม่ ... แค่คิดได้อย่างนั้น รัตติกรก็พร้อมจะตักตวงจากร่างคนหลับอีกครั้งด้วยเหตุผลเพียงอย่างเดียว...
.
.
.
'เมื่อไม่ได้รัก ก็ไม่ต้องเกรงใจ ไม่ต้องสนใจอะไร แค่ฟัดมันให้หายอยาก...เดี๋ยวก็ได้เบื่อไปเอง...' .
.
.
....แล้วจากนั้น หลังจากที่เขาเบื่อมัน.... เขาก็คงจะเขี่ยไอ้ด้วงกว่าง ไร้ค่าทิ้ง...ได้อย่างไม่ใยดี...
..
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
