รักใสปิ๊ง
ตอนที่ (20) นีออน แอนด์ ไทม์
ร้านลายไทยในวันหยุดสุดสัปดาห์วันนี้กำลังวุ่นวายกันน่าดู เมื่อมีรายการทีวีมาถ่ายทำ เป็นรายการแนะนำอาหารอร่อยๆตามจังหวัดต่างๆที่ศิลปินดาราเคยทานแล้วถูกใจ
นีออนกับอุ้มรักก็ยังทำหน้าที่ขายไก่ทอดกันเช่นเคย พี่ๆที่มาซื้อก็พากันถามใหญ่ว่ามีอะไรเกิดขึ้น ท่าทางร้านจะคึกคักเป็นพิเศษ นีออนเลยบอกว่ามีรายการทีวีมา ถ้าอยากเป็นดาราหน้ากล้องก็เข้าไปสั่งอาหารทานด้านในเลย พี่ๆลูกค้าเลยแซวพ่อค้าไก่ทอดตัวน้อย
“หัวการค้าใหญ่แล้ว ซื้อไก่ทอดแล้วยังต้องไปนั่งทานข้าวข้างในอีก ประโยชน์เจ้าของร้านเลยสิเนี่ย”
“ลูกค้าก็ได้ประโยชน์ครับ อิ่มท้องแล้วแถมบางทีอาจถูกตาแมวมองแล้วได้เป็นซุป’ตาร์ก็ได้นะเออ”
นีออนนำเสนอสิทธิประโยชน์ที่ลูกค้าควรได้ พี่ลูกค้าสาวคนสวยเลยเอ่ยถามหยอกนีออน
“งั้นทำไมนีออนไม่เข้าไปล่ะจ๊ะ?”
“ผมกลัวดังไง แบบ... ยังไงแววมันก็ต้องออกจนเตะตาแมวมองแน่ๆอ่ะ”
“โห มั่นใจมากอ่ะน้องนีออน”
พี่ลูกค้าพากันยิ้มขำ ส่วนอุ้มรักก็ส่ายหน้าให้นีออนที่ยกยอตัวเอง จมูกยื่นไปโน่นแล้วน่ะเห็นไหม?
“รายการซุป’ตาร์พาอร่อยของเราในวันนี้ขอพาคุณผู้ชมทุกท่านมาที่ร้านลายไทยค่ะ เป็นร้านโปรดของแมวมองชื่อดัง เรียกได้ว่าเป็นนักปั้นมือทองเลยก็ว่าได้ ถ้าพูดชื่อเขาคนนี้ขึ้นมานี่รับรองว่าทุกท่านต้องรู้จักแน่นอนเลยค่ะ”
กล้องรายการโทรทัศน์เริ่มถ่าย พิธีกรสาวสวยประจำรายการก็เจื้อยแจ้วในทันที ขณะที่พิธีกรเอ่ยแนะนำอะไรไป กล้องก็ถ่ายไปบรรยากาศสดรอบๆร้าน ลูกค้าที่มาทานข้าวกันหันมาให้ความสนใจรายการที่กำลังถ่ายทำกันอยู่ นีออนกับอุ้มรักแอบโผล่หน้ามาดูกับเขาด้วย ก่อนที่กล้องจะเบนกลับมาหาพิธีกรอีกครั้งเมื่อเธอกล่าวเปิดตัวแขกรับเชิญ
“ขอต้อนรับพี่เอ๋ นักปั้นมือทองของเราค่า”
พี่เอ๋ ผู้มีร่างกายเป็นชายแต่ใจเป็นสาว แมวมองที่สายตาแหลมคมอย่างมาก ปลุกปั้นนักแสดงหน้าใหม่ฝีมือดีมาประดับวงการบันเทิงมาแล้วมากมาย พี่เอ๋เดินเข้ามาหน้ากล้องก่อนจะทักทายกันกับพิธีกรแล้วนั่งลงข้างกัน ยิ้มให้กล้องเสียหวานหยด
“พี่เอ๋มีเมนูเด็ดๆแนะนำไหมคะ?” พิธีกรสาวเอ่ยถามหลังพูดคุยทักทายกันพอหอมปากหอมคอ
“ที่พี่ชอบมากก็เป็นยำค่ะ มันแซ่บได้ใจจริงๆ ถึงเครื่องถึงรส มาทีไรเป็นต้องสั่งทุกทีไปค่ะคุณน้อง” คุณพี่เอ๋จีบปากจีบคอบอก คุณพิธีกรก็พยักหน้าตามที่พี่เอ๋พูด
“แล้วก็อีกอย่าง...เขียวหวานหนังไก่ทอด”
“มันเป็นยังไงค่ะคุณพี่เอ๋ น้องเคยทานแต่เขียวหวานไก่ เขียวหวานหมูอะไรพวกนี้น่ะค่ะ” คุณพิธีกรเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“อันนี้ก็เขียวหวานไก่นี่ล่ะค่ะ แต่เราเอามาทานร่วมกับหนังไก่ทอดกรุบกรอบ รสชาติกลมกล่อมกำลังดี เคี้ยวกรุบๆในปากนะคะ ฮู้ย อะไรก็สู้ไม่ได้เลยทีเดียวเชียวค่ะ”
“หูย พี่พูดซะน้องน้ำลายจะไหล”
คุณพิธีกรทำท่าเช็ดน้ำลายท่าทางอยากลองชิมเมนูที่พี่เอ๋บอกแล้ว พี่เอ๋เลยปิดปากหัวเราะโฮะๆ
“ตายแล้วหญิงไทย”
“เราสั่งมาทานเลยไหมคะ?”
“เดี๋ยวค่ะคุณน้อง คุณพี่ยังมีเมนูแนะนำอีกหลายอย่างเลย” พี่เอ๋รีบเบรคคุณพิธีกร
“ยังมีอีกเหรอคะ?”
“แน่นอนจ้ะ นี่แบบเรียกน้ำย่อยก่อนอะไรอย่างนี้ แต่ว่านะคะ ก่อนที่เราจะสั่งอะไรมาทานนั้น เรามาทำความรู้จักกับเจ้าของร้านกันก่อนดีไหมคะ?” คุณพี่เอ๋เสนอแนะยิ้มแย้ม
“ดีค่ะ คุณพี่ ถ้าอย่างนั้นเรามาพบกับ...คุณนิรชา หรือที่คนแถวนี้รู้จักกันในนามป้าน้อยค่า”
พิธีกรสาวเอ่ยแนะนำ ป้าน้อยเดินเข้ามาที่โต๊ะ ลุงไทยให้ป้าน้อยออกหน้าสื่อแทน เพราะน่าจะพูดคุยได้เก่งกว่าตนเอง พี่เอ๋กับพิธีกรสาวเอ่ยสวัสดีทักทายกันกับป้าน้อย พูดคุยถึงประวัติความเป็นมาของร้านและเมนูเด็ดที่ต้องลองกัน หลังจากนั้นพนักงานร้านก็นำอาหารมาวางเรียงราย ไทม์กับน้ำก็เป็นหนึ่งในคนนำอาหารมาเสิร์ฟ พี่เอ๋มองสองหนุ่มไม่วางตากันเลยทีเดียว
หลังจากอัดเทปรายการกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก่อนกลับพี่เอ๋ก็เรียกไทม์กับน้ำมาหา บอกว่าเห็นแววที่จะเป็นดาวจึงอยากปลุกปั้น ให้นามบัตรของตนเองเอาไว้ ถ้าสนใจอยากเข้าวงการติดต่อได้ทันทีไม่ต้องรีรอ ไทม์กับน้ำเอ่ยขอบคุณพี่เขาแล้วผละออกมา
นามบัตรของพี่เอ๋มาอยู่ในมือนีออนน้อยในเวลาต่อมา ไทม์กับน้ำเลิกงานตอนหกโมงเย็น เพราะลุงไทยเห็นว่าทั้งคู่ต้องขับรถกลับบ้านเลยไม่อยากให้กลับกันมืดค่ำนักมันอันตราย พอพี่ทั้งสองได้เวลาเลิกงานแล้วจึงมานั่งคุยกับน้องแฝดที่หน้าร้านก่อนกลับ อุ้มรักที่นั่งอยู่ข้างกันกับนีออนเยี่ยมหน้าเข้าไปมองนามบัตรในมือพี่ชายท่าทางตื่นเต้น
“พี่น้ำกับพี่ไทม์จะได้เป็นดาราเหรอเนี่ย สุดยอดเลยอ่ะ อุ้มขอลายเซ็นหน่อยสิ” อุ้มรักหันมาพูดกับพี่ๆ ตื่นเต้นเหมือนพี่ๆเขาได้เป็นคนดังแล้วอย่างนั้น
“เร็วไปไหมครับน้องอุ้ม?”
ไทม์ยิ้มขำน้องอุ้มรัก อุ้มรักเกาแก้มเขินๆก่อนอ้อมแอ้มบอก
“อุ้มตื่นเต้นแทนอ่ะ”
น้ำหยิกแก้มป่องๆของน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ไทม์มองสองคนนั้นหยอกกันแล้วก็หันมาหาเด็กตัวเล็กของตนเองบ้าง เห็นนั่งเงียบมาตั้งนานแล้ว
“แล้วนีออนล่ะ ไม่ตื่นเต้นบ้างเหรอ?”
ไทม์กระซิบถามน้องที่เอาแต่จ้องนามบัตรพี่เอ๋ ก่อนที่ทุกคนจะสะดุ้งตามๆกัน เมื่อนีออนแหกปากร้องขึ้นมาราวเกิดเหตุด่วนเหตุร้ายอะไร
“อ๊ากกก ทำไมเขาไม่ชวนออนบ้างเนี่ย คนหล่ออยู่ตรงนี้พี่เห็นไหมครับ!”
“หล่อตรงไหนวะ?”
น้ำก็ปากไวทำให้นีออนหันมาเถียงกับพี่น้ำทันที
“หล่อทุกตรงแหละ หล่อกว่าพี่น้ำอีกเหอะ” เด็กน้อยลอยหน้าบอก
“เหรอ~”
พอตอบโต้กันไปมาน้องนีออนกับพี่น้ำก็เถียงกันอีกเหมือนเคย คราวนี้ไม่มีใครห้าม เพราะมันไร้สาระมากๆ พอเถียงกันไปมาแล้วมันวนอยู่แต่เรื่องเดิมนีออนกับพี่น้ำก็เลิกเถียงกันไปเอง
“เขาคงกลัวว่าถ้าเอานีออนไปเป็นพระเอกแล้วนางเอกจะน่ารักสู้นีออนไม่ได้ล่ะมั้ง”
พี่ไทม์เสนอความคิดเห็นที่เข้าข้างน้องเป็นที่สุดจนน้ำแอบเบ้ปากใส่เพื่อน แต่ไทม์ก็ไม่สนใจนกกา
“ชมรึเปล่าอ่ะ?” นีออนเอียงคอมองพี่แล้วถามราวไม่แน่ใจว่ามันคือคำชมใช่ไหม ไอ้น่ารักกว่านางเอกนี่
“ชมสิครับ” ไทม์ยิ้มบอก นีออนยิ้มรับก่อนหันไปชวนพี่น้ำคุยต่อ
“นี่พี่น้ำ ถ้าดังแล้วอย่าลืมกันนะรู้เปล่า”
“เฮ้ย บอกผิดคนแล้วมั้งตัวแสบ ส่วนเรื่องดังแล้วลืมตัวนี่ไม่ต้องห่วงเลย เพราะพี่ไม่คิดจะเป็นดารา”
น้ำเหลือบมองเพื่อนไทม์เมื่อนีออนบอกตนเองว่าดังแล้วอย่าลืมกัน มันน่าจะบอกไอ้เพื่อนไทม์ของเขามากกว่าไหม เห็นไทม์ยังมองนีออนน้อยยิ้มๆน้ำก็แอบไม่เข้าใจคู่นี้เท่าไหร่ เล่นอะไรกันอยู่วะ
“อ้าว ทำไมอ่ะ?”
น้องอุ้มรักตัวกลมพอรู้ว่าพี่น้ำไม่คิดจะเป็นดาราก็ถาม สีหน้าดูผิดหวังที่จะไม่ได้ลายเซ็นคนดัง น้ำที่นั่งใกล้จึงเอียงตัวนิดๆให้เข้าใกล้น้องมากขึ้น ก่อนบอกน้องอุ้มน้อย
“ก็... ถ้าพี่เป็นดาราใช่ป่ะ พี่ก็จะต้องดังมากแน่ๆ แล้วทีนี้ก็จะมีคนเข้าหาพี่มากมายเพราะพี่มันฮอต นั่นอาจจะทำให้น้องอุ้มที่น่ารักของพี่เป็นกังวลใจ เพราะฉะนั้นพี่เลยจะตัดไฟแต่ต้นลมซะ เดี๋ยวไม่มีเวลาให้น้องอุ้มรักของพี่”
น้ำโชว์เลี่ยนจนไทม์ต้องเบือนหน้าหนี อุ้มรักที่ถูกพี่น้ำหวานใส่ก็เขินใหญ่ ส่วนนีออนก็ไม่พลาดที่จะ...
“แหวะ”
“อะไรน้องบังอร มาแหวะมาเหวอะอะไรหา?”
น้ำตวัดสายตาไปมองคนทำเป็นอ้วก นีออนทำไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนลุกขึ้นไปช่วยพี่พนักงานสับไก่ขายของ พอกลับมาอีกที อุ้มรักถึงเอ่ยถามพี่ไทม์บ้าง
“แล้วพี่ไทม์ล่ะครับ?”
น้องอุ้มถามมาแบบนั้นแต่ไทม์กลับหันมาหาน้องนีออนน้อยที่ทำเหมือนจะไม่สนใจ แต่ก็แอบตั้งใจฟังคำตอบอยู่นะเออ
“นีออนว่าไงครับ?”
ไทม์ถามน้อง เพราะอยากรู้ว่าน้องจะว่าอย่างไรถ้าหากเขาจะไปเป็นศิลปินดาราจริงๆ
“ถามออนได้ไง นี่มันเรื่องของพี่ไทม์นะ”
นีออนทำเป็นเรื่องขำขัน ทั้งที่ใจจริงหวงพี่ไทม์จะแย่ แค่แฟนคลับที่โรงเรียนนีออนยังไม่อยากให้เข้าใกล้พี่ไทม์เท่าไหร่เลย แต่เพราะเข้าใจว่าพวกเขาเหล่านั้นเพียงชื่นชอบและชื่นชม ไม่ได้คิดไกลเป็นอื่นก็พอทำใจให้มันยอมรับได้เมื่อพี่ไทม์ใจดีกับใครๆ แต่พอฟังที่พี่น้ำพูดว่าจะมีคนเข้าหาหากพี่ไทม์เป็นดาราล่ะก็ นีออนก็เริ่มคิดตาม ถ้าพี่ไทม์เข้าวงการบ้าง พี่ไทม์ก็ต้องพบเจอกับใครใหม่ พบกับคนที่เหมาะสมกับพี่ไทม์มากกว่าเขา แล้วพี่ก็อาจจะ... อาจจะเปลี่ยนใจ อาจจะ ... ไม่รักเขาอีกต่อไปแล้ว
ส่วนไทม์ที่รอคำตอบจากน้อง แต่ได้รับคำตอบแบบขอไปทีแบบนั้นใจที่น่าจะพองฟูกลับแฟบลงไปเล็กน้อยที่น้องไม่ให้ความสนใจเขาเลย อยากจะบอกน้องว่า...
‘ไม่ใช่แค่เรื่องของพี่ แต่มันคือเรื่องของเราต่างหากครับนีออน’
-----------------
วันจันทร์
พอไปโรงเรียนไทม์ก็ถูกเพื่อนๆแซวกันเรื่องแมวมองมาทาบทาม ทั้งรุ่นน้องแฟนคลับก็เป็นปลื้มกันใหญ่ นีออนก็ดูจะพูดน้อยกว่าปรกติ เมื่อพักกลางวันไทม์เลยถามนีออนอีกทีว่าอยากให้พี่ไปเป็นดาราไหม นีออนเลยอารมณ์เสียใส่ว่าอยากไปก็ไปสิถามอยู่ได้ เห็นพี่ไทม์กับเพื่อนๆทำหน้าเหมือนจะอึ้งกับนีออนภาคนี้ เด็กตัวเล็กก็ลุกออกจากโรงอาหารมาไม่พูดกับใครอีก อุ้มรักเองก็ไม่กล้าถามให้นีออนอารมณ์ไม่ดีไปมากกว่าที่เป็นอยู่ รอกลับไปถามที่บ้านน่าจะดีกว่า
ขากลับจากโรงเรียนนีออนก็ยังคงกลับกับพี่ไทม์ แต่ก็ไม่มีคำพูดใดๆหลุดจากปากเด็กน้อยเลยสักคำ ไม่ว่าจะเป็นคำขอโทษหรืออะไร นีออนยังสับสนตัวเองว่าที่หาเรื่องทะเลาะกับพี่ไทม์นั้นเพราะอะไรกัน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร
พอพี่ไทม์โทรมาเหมือนทุกวันที่เคยเป็น เพื่อรายงานว่ากลับถึงบ้านปลอดภัยดีไหม นีออนก็ไม่ยอมรับสาย มันไม่พร้อมที่จะพูดคุยในขณะที่เขาไม่รู้ว่าตนเองเป็นอะไรกันแน่ถึงได้พาลพาโลกับพี่ไทม์ไปแบบนั้น อยากจะขอเวลาปรับอารมณ์ตนเองให้คงที่สักหน่อย แต่ก็ยังไม่รู้ว่ามันจะทำได้แค่ไหน
อุ้มรักเข้ามาหานีออนในห้องนอน เด็กตัวเล็กนอนแผ่หลาอยู่กลางเตียง อุ้มรักนั่งลงข้างๆแล้วถามไถ่
“ออนโกรธอะไรพี่ไทม์เหรอวันนี้น่ะ มีอะไรกันแน่?”
“ออนก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ยังไม่อยากคุยกับพี่เขา ออนกลัวว่าจะไปเหวี่ยงใส่พี่ไทม์อีก พี่ไทม์ต้องโกรธออนแน่เลยอุ้มที่พูดกับพี่ไทม์ไปแบบนั้น เฮ้อ~ แย่จัง” นีออนถอนหายใจแล้วฟุ่บหน้าลงกับหมอนแน่นิ่ง
“ถ้าอยากรู้ว่าพี่เขาโกรธไหม ลองถามเอาเองเลยดีกว่านะ”
“หือ?”
นีออนผงกหัวขึ้นมาหรี่ตามองแฝดน้อง อุ้มรักเอียงคอมองพี่ชายแล้วยิ้มบอก
“พี่ไทม์อยู่ข้างล่างแล้ว”
“หา!?”
นีออนลงมาหาพี่ไทม์ นึกว่ากลับไปแล้วเสียอีก พ่อกับแม่ของนีออนน้อยก็อยู่ข้างล่างด้วย คุณพ่อนี่มองพี่ไทม์เขม็งจนนีออนเสียวสันหลังแทน พี่ไทม์ขออนุญาตพ่อกับแม่พาน้องไปข้างนอก นีออนซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปที่ลานสาธารณะใกล้บ้าน พอไปถึงเด็กน้อยก็ลงจากรถแล้วเดินไปนั่งชิงช้า ไทม์เดินตามน้องมานั่งลงที่ชิงช้าตัวข้างๆ ก่อนจะพูดกับน้อง
“ถ้ามีอะไรไม่ชอบใจก็ให้พูดมา พี่จะได้รู้ว่านีออนคิดอะไร หรือถ้าไม่อยากให้ไปก็บอกกัน” ไทม์มองน้องที่ไกวชิงช้าเล่นไม่มองมาที่เขา
“แต่นั่นมันเป็นอนาคตพี่” เด็กตัวเล็กบอกเสียงหงอย สีหน้าก็ยิ่งหงอยเหงาเข้าไปอีก
“แต่นีออนไม่สบายใจใช่ไหม คิดเหมือนที่น้ำบอกใช่ไหม?”
เด็กน้อยพยักหน้ารับ เขากังวลจริง กลัวว่าพี่จะไม่เหมือนเดิม กลัวไปสารพัดอย่าง กลัวในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง ไทม์เห็นน้องยิ่งจ๋อยหนักเลยบอก
“ไม่ไปหรอก ปฏิเสธพี่เอ๋เขาไปแล้วด้วย พี่แค่อยากรู้เท่านั้นเองว่าถ้าพี่จะไป... นีออนจะรั้งพี่ไว้ไหม?”
นีออนหันขวับมามองพี่ไทม์ เมื่อกี้พี่บอกว่าแค่ลองใจอ่ะ
“ทำออนใจเสียอยู่ตั้งนาน”
เด็กน้อยบ่นอุบอิบ ไทม์ยิ้มบาง ลุกยืนขึ้นแล้วเดินไปหยุดตรงหน้าน้อง จับโซ่ชิงช้าเอาไว้ให้อยู่นิ่ง นีออนเงยมองพี่ตาแป๋ว ไทม์ยิ้มกับท่าทางใสไร้เดียงสานั้นก่อนโน้มตัวลงหาแล้วจุ๊บหน้าผากน้องเบาๆ
“ขวัญเอ๊ยขวัญมานะครับคนดี”
“บ้า”
นีออนหน้าแดงกับการกระทำของพี่ มือแตะที่หน้าผากของตนเองที่พี่จุ๊บไปเมื่อครู่ มันร้อนผ่าวเลยอ่ะ พอเงยมองหน้าพี่นีออนก็ยิ่งเขินกับสายตาหวานๆที่พี่ไทม์มองมา รู้จักมักจี่กันมาเสียตั้งนานนีออนก็เพิ่งเคยเห็นกับตานี่ล่ะว่า เพอร์เฟคแมนที่เขาว่าเจ้าชู้ เจ้าชู้จริงดังเขาว่า
หลังจากเคลียร์ใจกันได้ ไทม์กับนีออนก็เดินจับมือกันมาตามทางเดิน ทั้งคู่กำลังจะกลับบ้านกันแล้ว แต่ลูกฟุตบอลน้อยก็ลอยละลิ่วมาตกลงตรงหน้านีออน เหล่าเด็กน้อยชั้นประถมที่เตะบอลมาโดนตะโกนบอกให้เก็บให้หน่อย นีออนหันมามองพี่ไทม์
“ออนขอไปเล่นกับน้องได้ไหมอ่ะ?”
“หือ จะไปเล่นกับเขานี่นะ?”
ไทม์เลิกคิ้วถาม เหมือนจะฟังผิดหรืออะไร แต่พอน้องพยักหน้าแล้วยิ้ม ดวงตารูปสระอินั่นบอกได้ดีว่าเขาไม่ได้ฟังผิด น้องบอกว่าจะไปเล่นกับเด็กจริงๆ
“พี่ โยนมาสักทีเด้” เด็กเจ้าของลูกบอลยืนเท้าสะเอวเร่ง
“เออ! พี่ขอเล่นด้วย”
นีออนตะโกนบอกก่อนเก็บลูกฟุตบอลมาถือแล้ววิ่งไปหากลุ่มเด็กน้อย ก่อนไทม์จะทันพูดอะไรน้องก็วิ่งไปแล้ว
“อ้าว? นีออน…”
ไทม์เรียกตามน้องที่วิ่งเข้าไปกลางวงแล้วเป็นที่เรียบร้อย ยืนมองน้องที่เล่นหัวกับเด็กแล้วก็ยิ้มตาม ก่อนกดโทรศัพท์หาน้องอุ้ม บอกให้บอกพ่อกับแม่ด้วยว่านีออนไปเล่นเตะบอลกับเด็กน้อยเสียแล้วท่าจะกลับช้า ได้ยินเสียงน้องอุ้มหัวเราะพร้อมบอกแม่ที่อยู่ใกล้ๆว่านีออนซนอีกแล้ว แม่ก็พลอยหัวเราะไปด้วยบอกไทม์ว่าท่าทางจะพากลับลำบากแล้ว รายนั้นพอได้เล่นนี่ไม่สนใจใครเลย อันนี้ไทม์เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง
ไทม์วางสายจากคุณแม่น้องแล้วยืนมองน้องนีออนที่แสนร่าเริง บอกกับตัวเองว่าเขาคงปล่อยเด็กน้อยคนนี้ไปไหนไม่ได้แล้ว
ก็น่ารักขนาดนี้นี่นะTBC
ขอบคุณทุกๆท่านมากๆค่ะ
หายไปเสียหลายวัน คิดถึงจริงๆเลย
จัดบวกไปทุกบวกค่ะทุกท่าน 
ให้แอมกับเซียนหวานกว่านี้หน่อยได้ไหมอ่ะ
แอมอ่ะหวานได้อยู่นะคะ แต่เซียนนี่คงต้องรอให้พี่แอมพิสูจน์ตัวเองให้ได้ก่อนเนอะ ท่าจะยากแล้วแบบนี้
ในโรงบาลก็รู้ๆอยู่ว่ามีอะไร เตรียมตัวเตรียมใจซะนะ 5555555
สวดมนต์ขอให้เจ้าที่เจ้าทางคุ้มครอง จะได้สบายใจขึ้นจ้า ^^
ขอบคุณมากค่ะ ใหม่ก็สวดมนต์ขอทุกสิ่งอย่างเลยล่ะค่ะ ทั้งสมเด็จพระราชบิดา สมเด็จย่า ทั้งเจ้าที่เจ้าทาง สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย
แบบว่าทุกอย่างจริงๆ ให้ท่านปกปักรักษา
จริงๆมันก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรเท่าไหร่เนอะ แต่แบบว่าเห็นในละครแล้วมันหลอนตัวเองไง พอมีเสียงอะไรดังขึ้นมาในห้องที่แสน
เงียบก็ตกกะใจ ฮา 
ในห้องน้ำก็มีกระจกบานใหญ่หน้าอ่างล้างหน้า พออาบน้ำแล้วไอน้ำมันเกาะทำให้มันมัว คราวนี้ไม่อยากจะคิดกันเลยทีเดียว
เหอๆ
เฝ้าไข้นี่มันเหนื่อยจริงอะไรจริง เพราะคนเฝ้ามันจะน็อคก่อนคนไข้เอา ไม่ได้หลับได้นอนกันเล้ย ยิ่งเจ็บตาอยู่ เสร็จเลยทีนี้
ตอนกลางคืนไม่ได้นอน ตอนเช้าก็ยังต้องเฝ้าต่อ ถึงมีคนมาเปลี่ยนแต่ก็นอนไม่ได้นะ ไม่รู้จะนอนตรงไหนก็เจ้านายเราตื่นแล้วอ่ะ
พอแดดออกนี่ตาแทบลืมไม่ขึ้น โฮ้ย ทรหด-อดทนเกิ้น
บ่นเสียยืดยาว ขอบคุณทุกท่านที่เข้าใจ และยังรอน้องแฝดอยู่นะคะ
ขอบคุณๆ 
วันใหม่
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
