หัวข้อ: ♥ บล็อค X ไนน์ ไหงงั้นน่ะ ? ตอนที่ 27 : กระจ่าง [THE END] [12/06/12] p.12 [ย้ายเลยครับ !!]

[snoywishes]

มาต่อเร็วๆๆๆๆ ดิ

อย่าให้รอนาน

ไม่งั้นโดน

[Dee^daY]

จีบติด เหมือนเปิดไฟเลย..

[snoywishes]

จิ้ม

[wonderun]

♥ บล็อค X ไนน์ ไหงงั้นน่ะ ?
ตอนที่ 7  : สวนสนุกหฤหรรษ์

*Notification* สีสำหรับคำพูดของตัวละครนะครับ
สี Teal : ไนน์
สี maroon : บล็อค
สี Blue : ((นักเขียน อิอิ)) 






“ไนน์ ตื่นได้เเล้ว ไนน์”
ทำไมมันขี้เซาเเบบนี้เนี่ย ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆนะ

ตอนนี้ผมกับไนน์อยู่ที่โลกเเห่งความฝันกันครับทุกคน ... อ้าวมุกผมไม่ตลกหรอ พวกเราอยู่ Dream world กันครับ ก็ไอ้คนที่ยังนอนไม่ยอมตื่นเนี่ยเป็นคนอยากมา เเก่เเล้วก็ยังอยากจะมาสวนสนุก ผมในฐานะ เอ่อ ตอนนี้ก็คงต้องเรียกว่า ‘เเฟน’ เเล้วสินะ ฮ่าๆ ยังไม่ค่อยชินปากเท่าไหร่เลย เเต่ก็ตกลงปลงใจกับมันไปเเล้ว ไม่รู้ว่าจะอยู่เเบบนี้กันได้อีกนานเท่าไหร่ ผมเองก็เจ้าชู้ใช่ย่อย ไนน์เองก็ไม่ใช่เล่นๆ เสือสองตัวมากินกันเอง เฮ้ย มาอยู่ถ้ำเดียวกัน มันก็ย่อมอยากลำบากอยู่เเล้วจริงไหมล่ะครับ ทุกคนครับมาช่วยผมปลุกมันหน่อย

“ไนน์ไปเร็วถึงเเล้วนะ ลุงครับขอโทษนะครับ เดี๋ยวผมเอามันลงไปให้ได้”

ผมเอามือไปตบเเก้มนิ่มของมันทั้งสองข้าง หน้ามันด้านหรือยังไงวะเนี่ย

“นะ ไนนนนนนนนนนนนนนนน์ !!!”




ฟึ๊บ !!




“อะ อืม อ ...”

ไม่ต้องงงหรอกว่าผมทำไมถึงร้องออกมาไม่เป็นเสียง ก็ไอ้คนที่หลับอยู่ดีๆก็ดึงผมลงไปจูบ เล่นเอาไม่อายคุณลุงคนขับเลย ส่วนผมนี่หน้าเเดงเป็นมะเขือเทศไปเเล้ว

“เล่นไรวะเนี่ย ไปเร็วลงไปได้เเล้ว”

“เอ้า ไม่ได้เล่นนะเนี่ย ไนน์เอาจริงนะบล็อค”

ดูมันทำหน้าดิครับ หื่นขึ้นสมองจริงๆเลยไอ้นี่น่ะ ไม่อายบ้างหรือไงวะ หน้าผมเเดงเเจ๋เเต่หน้ามันยังขาววิ๊งค์เหมือนเดิมเลย

“ปล่อยกูได้เเล้ว อายคนอื่นเค้า”

“ไม่เอาน่าบล็อค ไม่พูดกูมึงเเล้วนะ”

มันยอมปล่อยผมลุกขึ้นมาเเล้ว เเต่เปลี่ยนมาเป็นอ้อนผมเเทนว่าไม่ให้ผมพูดกูมึงกับมัน ก็มันติดไปเเล้วนี่นา

“เออ กะ กู เอ้ย บล็อคจะพยายามนะ มะ มึ  ไนน์”

ติดขัดๆยังไงไม่รู้ดูกระดากปาก เเล้วผีอะไรเข้าสิงมันมาไม่รู้อยากมาพูดจาหวานๆ

“เเบบนี้ดิ บล็อคของไนน์น่ารักที่สุดเลย ”

“ลงไปได้เเล้วลุงเค้ารอนานเเล้วนะมึ ... เอ้ย ไนน์”

ผมยิ้มเจื่อนๆให้คุณลุง คนขับรถตู้ เเล้วก็ลากไนน์ลงมาจากรถได้สักที


“บล็อครอนี่นะ เดี๋ยวไนน์ไปซื้อบัตรให้”

ช่วงนี้มันเเปลกมากเลย อารมณ์ดียิ้มเเฉ่ง เห็นหน้าผมเป็นต้องยิ้ม ทั้งยิ้มกรุ้มกริ่ม ทั้งยิ้มเยาะ ยิ้มเยอะ อย่างกับคนบ้า หรือนี่คือหนึ่งในอาการของคนมีความ ‘รัก’

“ป่ะ อยากเล่นจนเต็มเเก่เเล้วเนี่ย”

“เเก่เเล้วจนเหี่ยวเเล้วเนี่ย”

ผมดึงเเก้มมันเล่นทีนึง ก็น่าหมั่นเขี้ยวมากเลย วันนี้มันดูมีออร่าเเสงสว่างพรุ่งออกมาจากร่างกายมากเลย ผมว่าด้วยการเเต่งตัวของมันด้วยเเหละครับ เสื้อเชิ้ทสีขาวโอโม่ กางเกงยีนส์ขาเดฟสีดำรองเท้าเเวนส์ลายตารางหมากรุก เเล้วก็เเว่นกันเเดด เเบบนี้เห็นเเล้วไม่มองนี่ผมไล่เตะเลย วันนี้ ‘เเฟน’ ผมหล่อเนอะ ^w^

“มานี่เร็วบล็อค ”

“ไปไหนง่า”

“ไปนั่งกระเช้าลอยฟ้ากัน”

“หาาาาา ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจเดิน”

ใครจะไปกล้าบอกล่ะครับว่าจริงๆเเล้วผมน่ะกลัวความสูงเป็นชีวิตจิตใจเลย

“ฮั่นเเน่ บล็อคกลัวความสูงหรอ ?”

เห้ย ผมสะอึกเลย เอาไงละทีนี้ ก็ผมกลัวจริงๆ เเล้วถ้ามันลากผมขึ้นไป มีหวัง ... หื๊อ !!!

“เปล่า ไม่กลัว”

สู้ไว้ก่อน พ่อสอนไว้ ! ลูกผมชายอกสามเซนเเบบผมไม่กลัว !!!



((ให้เวลาทำใจสามวินาที เเล้วไปพบกับสภาพของพี่บล็อคบนกระเช้าได้คร้าบ (^o^)V))



“ไนนนนนนนน์  ไม่เอาเเล้ววววววว  จะลงงงงงง”

ผมไม่มองออกไปนอกกระเช้า เอาหน้าซุกไว้ที่อกไนน์ ไม่ไหวเเล้วสั่นไปหมด ไอ้คนบ้า ไอ้คนเลว เอากูขึ้นมาทามมายยยยย ...

“ไหนว่าไม่กลัวไง ทำเป็นอวดดี เดี๋ยวเหอะ”

“กะ ก็ ... ไม่เอาเเล้วจะลง”

ตัวเองเป็นคนพาขึ้นมาก็พูดได้ดิ ไอ้คนกลัวมันก็กลัวจริงๆ ผมยังเกาะอยู่ที่ตัวมั่นเเน่น อยากลงใจจะขาดเเล้วววววว

“อีกนิดเดียวเองน่า ไม่กี่เมตร เดี๋ยวก็ได้ลงเเล้ว ตัวสั่นเป็นลูกหมาเชียว หืมๆ”

มันเอามือมาลูบหัวผมเหมือนที่มันบอกเเหละ ตอนนี้ผมเหมือนลูกหมาจริงๆ เดี๋ยวลูกหมาก็อยากกินนมขึ้นมาหรอก ง่ามมม !!

“บล็อค ถึงเเล้ว ลงได้เเล้ว”

ผมค่อยๆคลายกอดออกจากไนน์ เเล้วมองไปที่นอกตัวกระเช้า


“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!”

ดังที่สุดเท่าที่ผมจะร้องออกมาได้เเล้ว

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ  เชื่อด้วยเนอะคนเรา ไม่เอาๆ อย่าร้องนะ โอ๋ๆ หยอกเล่นเป็นไม่ได้เลย เตี้ยเอ๊ย”

“เเกล้งกันทำไมวะ รู้ว่าคนกลัว เเล้วยังจะ ฮึก”

น้ำตาผมไหลออกมาเอง ก็ดูดิ ชะโงกหน้าออกไปก็อยู่ตรงกลางสระน้ำ ตกลงไปมีหวัง  ... ไม่อยากพูดเลยครับ ผมกลัวมาช่วยเอาผมลงที

“รักหรอกจึงหยอกเล่น  โอ๊ยยยย”

“สมน้ำหน้าอยากเเกล้งกันดีนักนะ”

ผมง้างฟันเขี้ยวกัดเข้าไปที่กลางยอดอกของมันเต็มๆ  เจ้าตัวเองก็ครางซี้ดซ้าด

“บล็อคชอบ ซาดิสต์ก็ไม่บอกนะ เดี๋ยวไนน์จัดให้กลางอากาศเลยนะบล็อคนะ หึหึ”

ไนน์ค่อยๆบรรจงจับหน้าผมขึ้นช้าๆ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้หน้าเเดงไปถึงไหนเเล้ว แต่ที่เเน่ๆ หน้าเนี่ยร้อนไปหมดเเล้ว คิดถึงสัมผัสที่บล็อคเคยมอบให้มันช่างมีความสุขจริงๆ ผมหลับตาพริ้มรอไนน์มอบจุมพิตที่นุ่มละมุนให้ผม


หืม.



อ่ะ



อ้าววว ...



"อะไรมาหลับตาพริ้ม ? คิดอะไรอยู่ กิ๊วๆ นี่เเหนะ หื่นหรอ ??"

"โอ๊ยย อ๊ะ"

หน้าแตกหมอไม่รับเย็บเลยไอ้บล็อคเอ๊ย คิดเองเออเองทั้งนั้น ฮ่าๆๆ ใครจะไปรู้ล่ะ ก็คิดว่าจะจุ๊บ แต่ดันเอามือมาบีบจมูกผมได้

"ไปๆ ลงได้เเล้ว มัวแต่จ้องหน้าอยู่ได้ ! จะให้จูบจริงหรอไง"

มันจูงผมลงมาจากกระเช้า เดินนำไปไม่คิดจะหยุดรอเลยใช่ไหม เหนื่อยนะ !

"เร็วๆดิ ไนน์อยากเล่นเเล้วนะ"

"ขอพักหน่อยดิ เเฮ่ก"

ผมหอบเเฮ่กๆ ตั้งแต่ลงมาจากกระเช้านรกนั่น มันก็จ้ำเอาๆ เเขนยาวๆของมันก็ลากร่างของผมไป เเรงก็เยอะ ... เเทบจะปลิวเเล้วนะ

"เดินช้า ... จะให้อุ้มรึไง"

"เห้ยๆ ทำอะไรเนี่ย"

"เหงื่อออกท่วมตัวเเบบนี้ มาเดี๋ยวอุ้มเอง"

"ไม่เอา ... อายคนอื่นเค้า"

"อ่ะๆ ตามใจๆ"

มันกำลังจะช้อนตัวผมเข้าไปในอ้อมกอดเเต่่ผมปฏิเสธไว้ทัน หัดอายหน่อย สวนสนุกคนเยอะ เด็กๆเห็นผู้ชายอุ้มกันเดี๋ยวก็งงกันพอดี

"พี่คะๆ พี่สองคน"

"คะ ครับน้อง ?"

"เอ่อ อ๊าย เอาไงดีแก?"

"พะ พี่สองคนเป็นแฟนกันใช่ไหมคะ !?"

ผมงงมากเลยอยู่ดีๆมีเด็กผู้หญิงประมาณมัธยมปลายสองคนเดินลิ่วๆ ตรงดิ่งเข้ามาที่ผมกับไนน์

"อ่า.ใช่ครับ"

เห้ย ไอ้ไนน์ตอบไปอย่างเต็มปากเต็มคำ ไม่มีเล่นตัวเเถมยิ้มซะหวานให้น้องผู้หญิงสองคนนั้น ผมหึงเเล้วนะเนี่ย

"อ๊ายยยยย ไม่มีปฏิเสธ กรี๊ดดดด สายตาฉันไม่มีผิดเลยแก"

"พี่คะ หนูขอพี่สองคนถ่ายรูปคู่กันนะคะ หนูจิ้น. !!"

"ได้สิครับ"

ไนน์ดึงผมเข้าไปติดตัวมัน เเล้วก็ชูสองนิ้ว เต็มที่กันเลยงานนี้ = =

"1 2 3 เเชะ. อร๊ายยยย นอนไม่หลับเเน่ๆ พี่ทั้งสองคนน่ารักมากเลย"

"พี่ชื่ออะไรอ่ะคะ เอาพี่เมะสุดหล่อก่อนเเล้วกัน"

"ไนน์ครับผม"

"อร๊าย เท่มากเลยยยย. พี่เคะน่าขาว เเก้มอมชมพูล่ะคะ"

"พะ พี่หรอ ?"

"ค่าาา พี่นั่นเเหละ "

"บล็อคครับ"

ผมก็งงๆ กับสิ่งที่น้องเค้าพูดมา อะไร เเมะ เเคะ เเกะอะไรไม่รู้ ???

"เอ่อ หนูขอให้พี่รักกันนานๆนะคะ หนูสองคนไปเเล้วนะคะ อยู่นานเดี๋ยวฟิน"

"ขอบคุณนะครับ โชคดีครับ"

"เช่นกันนะคะ รักกันนานๆนะคะ"


((ดูพวกเธอเป็นสาวสายที่ ... มาก เข้ามาเพื่อขอถ่ายรูป เเล้วจากไป มีเเบบนี้ด้วยหรอเนี่ย))

ผมยังงงๆ กับน้องผู้หญิงสองคนนั้นอยู่เลย อยู่ดีๆก็เข้ามาขอถ่ายรูปผมกับไนน์ รายนั้นก็ดูมีความสุข ชอบอกชอบใจ ยิ้มหวานไปถึงไหนเเล้ว

"ถูกใจเลยดิ สาวๆ สวยๆน่ารักน่ะ"

"โอ้ยๆ ขี้น้อยใจจริงๆ ป่ะๆ ไปเล่นกันเถอะ มาสวนสนุก ก็ยิ้มๆๆ เดี๋ยวหน้าเหี่ยวนะ !"

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

((ปล่อยสองคนนั้นไปสวีตกันเถอะ ว่าแต่นายพลเป็นยังไงบ้าง ไม่ได้ออกมาสักพักเเล้วนะเนี่ย ...))

"โฮ่งๆๆๆ. โบ้วๆๆ บู๋วววว"
((เเปลไม่ออกเเหะ เดี๋ยวผมจะลองต่อสายตรงไปถามพี่ที เพื่อนของพี่บล็อค))

"((หวัดดีครับพี่ น้องนายพลเป็นยังไงบ้างครับ ?))"
"อ๋อ สบายดีครับ กำลังนอนเล่นอยู่ ว่าแต่น้องนักเขียนมีอะไรรึเปล่าเน่ีย ต่อสายตรงมาหาพี่เลย"
"((ก็เห็นสองคนนั้นสวีตกัน เลยคิดว่าทิ้งน้องหมาไว้ที่ไหน ที่เเท้ก็ทิ้งไว้กับพี่ทีนี่เอง))"
"บล็อคมันอย่างนี้เเหละ พอมีเเฟนก็ทิ้งหมา ฮ่าๆๆๆ"
"((เเล้วพี่ที ไม่ไปหาแฟนบ้างหรอฮะ))"
"พี่หรอ ก็เหมือนเห็นคนๆนึงที่ถูกใจเเล้วล่ะ อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเเถวนี้หรอกนะ"
"((อะเเหนะ มีความลับนะ))"
"เดี๋ยวก็รู้ว่าคนนั้นเป็นใครครับ"








..............................................




เเจ้งข่าว : ไม่ร้ายไม่ดี (= =)V

หายไปหลายวัน ก็ไม่ได้ไปไหนหรอกครับก็ส่องๆอยู่เเถวนี้เเหละ

เตรียมตัวทำนั่นนี่นิดหน่อย เพราะ 'พรุ่งนี้' เปิดเทอมเเล้ว 

เทอมนี้วุ่นวายมาก เพราะต้องเข้าไปเรียนกับคนจีน

เเถมยังต้องสอบวัดระดับภาษาให้ผ่านระดับ 4 จาก 6 ระดับ   

ไม่รู้ว่าจะผ่านไหม เห้อ !  เเถมไม่ค่อยมีเวลาว่างเเล้วเรียนตั้งเเต่ 7.30-20.00 น.

เหนื่อยมากๆๆๆๆๆๆๆๆ  บางเสาร์ อาทิตย์ก็ไม่หยุด

ดังนั้นผมอาจจะไม่ได้เล่นบ่อยเเล้ว  คิดถึงทุกคนมากๆนะครับ

จะพยายามเข้ามาให้บ่อยๆ จะพยายามเเต่งให้ดีเเต่งให้เร็ว เข้าใจความรู้สึกนักอ่านทุกคนว่ารอนานเเล้วมันท้อ

เพราะเป็นเหมือนกันเวลาตามอ่านนิยายของคนอื่น ตอนนี้ก็เหลือเวลาอีกประมาณ 3 เดือนกว่าๆ ก็จะกลับไทยเเล้ว

สอบเดือนเมษารอบนึง เดือนพฤษภารอบนึง อยากให้ติดมากๆ ถ้าติดเเล้วจะมีความสุข เเล้วจะเขียนนิยายอย่างไม่กังวล

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะคร้าบ !!!!

ปล้ำลิง . ขอกำลังใจเยอะๆเลยนะ ทั้งเรื่องนิยายเเล้วก็เรื่องเรียน เเหะๆ สำหรับคืนนี้ฝันดีครับ





ปล้ำลิงอีกสักยก  :  !!!  รักนักอ่านทุกคนครับ ใครเเอบอ่านอยู่ก็เม้นท์หน่อยนะจะได้รู้ว่ามีคนติดตาม ตอนนี้อยากได้กำลังใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก   บ้ายบายยยฮะ   

[basza2x]

  fighting !!!

[hotladyanyavee]

น่ารักอะคู่นี้ รักให้หมดใจเลยอะบล็อค ไนท์ ขอให้รักสองคนนี้จงเจริญ

[lidelia]

บล็อกไนท์หวานเกิน 

อิจฉาสาววาย 2 คนนั้น อยากเจอแล้วไปขอถ่ายรูปบ้้าง 

ปล.เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ แล้วก็ขอให้ปล้ำลิง เอ้ย !! ขอให้สอบผ่านนะค่ะ 

[alexandria]

สู้ๆนะคับรันนน

แหะๆ

เอ  สองคนนั้นที่มาขอถ่ายรูปน่ารักเนอะ  อิอิ

[runningout]

เป็นกำลังใจให้ ..(: 

[yeyong]

สู้ๆ น๊า

[HaRuTaiZeR]

ลบๆ บทออก

เอาเราเข้าไปแทรก ให้สองคนนั้นหึงกันเล่นดีกว่า

( บล๊อค : คิดว่าทำได้ก็ลองดู )

... อ๊ากกกกก !! ดับอนาถ HaRuTaiZeR ~

[wonderun]

UPDATE ตัวเอง :


อยู่หอนะครับ เล่นเน็ตได้

เเต่ยังไม่ได้เขียนนิยายต่อเลย รออะไรมันลงตัวกว่านี้หน่อยเนอะ

ขอโทษๆจริงๆ วันนี้เข้าไปเรียนกับเด็กจีนเเล้ว วู๊วฮู้ววววว

มีสองคนเข้ามาขอเบอร์ เเหะๆ หน้าตาดีมากทั้งสองคนเลย

ให้ฉายาว่าน้องเกาหลี กับน้องเขี้ยว คนนึงชอบทำตัวเกาหลี

อีกคนมีเขี้ยวน่ารักมาก ^^  มาอัพเดตประมาณนี้ก่อน เเต่เดี๋ยวคาดว่า

จะเเต่งนิยายต่อเเน่นอนในเร็ววัน เเละจะรีบลงให้เร็วที่สุด !!!!

เพื่อทุกคนครับ รักนะ  จึ๊กๆๆ

ปล้ำลิง. ปิดเทอมไปนาน ลืมภาษาจีนไปเยอะมาก มานั่งเขียน essay เเทบบ้า

เปิด dictionary เยอะมาก T^T  ตอนนี้ต้องอ่านหนังสือเพิ่มส่วนที่ขาดหายไปเเล้ว

เเต่ยังไงนิยายก็สำคัญ !!!!

ไม่ต้องห่วงครับเเบ่งเวลามาให้นิยายเเน่นอน

ปล้ำลิง. 2  ใน โรงเรียนคู่ให้จิ้นเยอะเเยะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เเล้วก็โรงเรียนนี้มีนักเรียน 5 พันกว่าคน 60% ของนักเรียนชาย

"หล่อ" มากกกก  ส่วนนักเรียนหญิงก็ 'สวย' เเต่ไม่ค่อยสนใจหรอก 5555

[alexandria]

วู้วว

จะเป็นอันเรียนมั้ยนั่นน่ะ ^^

[PetitDragon]

เป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะครับ

 

[Dee^daY]

สู้ๆ..

[Kwansuay]

ตั้งใจเรียน อย่ามัวแต่เหล่หนุ่ม !! นะ

เดี๋ยวโดน 55555

[wonderun]

♥ บล็อค X ไนน์ ไหงงั้นน่ะ ?
ตอนที่ 8 : มีความสุข <3

*Notification* สีสำหรับคำพูดของตัวละครนะครับ
สี Teal : ไนน์
สี maroon : บล็อค
สี Blue : ((นักเขียน อิอิ)) 

....................




หลังจากที่ผมกับบล็อคเล่นเครื่องเล่นกันมาเเทบจะทั่วสวนสนุกในที่สุดตอนนี้เรากำลังอยู่ในที่ๆเป็นไคล์เเม็กซ์ของสวนสนุกทุกๆที่ ไม่ต้องถามว่าที่นี่คือที่ไหน ที่นี้คือบ้านผีสิง สัมผัสถึงร่างกายของคนข้างๆผม ตอนนี้ทั้งมือเย็น เหงื่อตกซิกๆ หน้าขาวๆซีดเป็นไก่ต้ม

... นี่ปกติก็ขาวอยู่เเล้วนะ ตอนนี้หน้าบล็อคยิ่งกว่าจูออนอีก บรึ๋ยๆ ตอนเเรกผมไม่คิดว่ามันจะกลัวผีนะ เเต่ในเมื่อเป็นเเบบนี้ หึหึ  ต้องเอามันเข้าไปให้ได้เลยเเหละครับ นึกถึงตอนที่บล็อคกลัวมากๆเเล้วก็กระโดดเกาะผม โอ๊ยยย ! โคตรจะมีความสุขอ่ะ

((เพ้อๆ ตื่นเหอะ เข้าไปได้เเล้ว มัวเเต่ลีลา เดี๋ยวก็อดได้เเอ้มหรอกครับ พี่ไนน์))

“ไนน์ ... มะ ไม่เข้าไม่ได้หรอ”

“หืม มาถึงนี่ทั้งทีก็ต้องเข้าไปเล่นเเหละน่า ไม่ได้มาบ่อยๆนะคร้าบบล็อค”

ดูหน้าตอนนี้บล็อคมันน่ารักมากๆๆๆๆ เหมือนเด็กที่กำลังเขินสุดๆ เเก้มชมพูระเรื่อ ตาที่ดูชุ่มๆ เหมือนน้ำตากะคลอ กับท่าทางที่เก้ๆกังๆอยู่หน้าบ้านพี่สิง ใครบอกให้มันทำตัวเเบบนี้เนี่ย ผมชักจะอดทนไม่ไหวเเล้วนะ

“อย่าเลย มันเย็นเเล้ว เดี๋ยวจะกลับหอดึกนะ”

“ไม่เอาน่าเล่นเเปปเดียวเอง เดี๋ยวก็ได้กลับกันเเล้ว มาๆ”

เราสองคนฉุดกระชากกันอยู่หน้าประตูนานมาก ผมก็จะลากมันเข้ามา ส่วนมันก็ดึงจะให้ผมออกไป





เเต่สุดท้ายฉันเองนั่นเเหละที่ทำไม่ได้ ~






“ไนน์ อย่าปล่อยมือบล็อคนะเว้ย ไม่งั้นโดนดีเเน่”



“อื้ม จะจับไว้ให้เเน่นที่สุดเลย ไอ้ผีตัวไหนมันเข้ามาทำไรบล็อค ไนน์จะยันให้มันกระเด็น !”






“อ๊ะ อย่าจับเเขนนะ”




“โอ๊ะ อย่าดึงขาดิ”








“อ๊าาา เอาผมยาวๆออกไป”



“ไม่อาววววเเล้วววว”



“ออกปายยยยย”



“ม่ายหวายเเล้ววววว”



“หื้อๆๆๆๆๆๆ”

“มานี่มาไม่ต้องกลัวนะ”

ผมเข้าไปโอบเอาหน้าบล็อคชิดกับอกผม มันเป็นไปตามเเผนของผมจริงๆ ได้เเต๊งอั๋งเเฟน ฮ่าๆๆ มีความสุข โว้ย !!

“อ่ะ ออกมาเเล้ว”
“ไม่มีอะไรเเล้วนะ”
“ไม่ต้องกลัวเเล้ว”
 “ลืมตาได้”

ผมค่อยๆ เอาตัวบล็อคออกจากอกของผม ตอนนี้เหมือนลูกหมาตัวเล็กๆ ขนพองๆ ที่กำลังกลัวหนีหัวซุกหัวซุนเลย น่าหมั่นเขี้ยวจริงๆ ผิดกับตอนปกติที่ดูมาดคุณชายขรึมๆ เนี๊ยบๆ  ของบล็อคไปเลย เหอะๆ ไม่คิดว่าจะได้เห็นอะไรเเบบนี้นะเนี่ย

“ไนน์อ่า บอกเเล้วว่าไม่เข้าๆ เป็นไงล่ะ”

“ก็ไม่คิดว่าจะกลัวขนาดนี้นี่”

เอ้า อยู่ดีๆก็วิ่งหนีผมไปเลย เฮ้ย จะไปไหน ไม่รอเเฟนตัวเองเลย

“บล็อค     บล็อค”

วิ่งหนีไปเเล้ว เอาเเล้วไงไอ้ไนน์ เล่นซะเค้าโกรธเลย เฮ้อ

“บล็อค  บล็อคคคค”

“ไนน์ขอโทษทีหลังถ้ารู้ว่าบล็อคกลัว ไนน์จะไม่พาเข้าไปเเล้ว”

“อืม”

“เป็นไรเนี่ยโกรธหรอ”

“อืม”

“หายงอนนะคร้าบคนดี”

“ไม่”

“เดี๋ยวคืนนี้ให้จุ๊บร้อยทีเลย”

“ไปจุ๊บกับนายพลไป”

“โหย ไม่เห็นใจไนน์บ้างเลยหรอ”

“ไม่”

“บล็อคอ่า”

บล็อคโกรธผมใหญ่เลย พยายามงัดไม้ง้อมาทั้งหมดเเล้วนะ ทำไมใจเเข็งเเบบนี้ เเต่ก็ดีนะมุมเเบบนี้ไม่เคยเห็น เเละไม่คิดว่าจะได้เห็นจากคนที่ชื่อ ’บล็อค’ ผมก็วิ่งไป ง้อไป ยิ้มไป เเอบบ้าอยู่คนเดียว

“เดี๋ยวดิ  บล็อคอ่าาา”

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

ไอ้คนนิสัยไม่ดี อยู่ดีๆก็บังคับข่มเหงลากผมเข้าบ้านผีสิงไป โดนทั้งจับเเขน จับขา สารพัส ผมกลัวเเทบขาดใจ บอกเเล้วว่าไม่เข้าๆ ยังจะลากกันเข้าไปให้ได้ เเค่โกรธผมว่ามันยังน้อยไปด้วยซ้ำเลย เเบบนี้มันต้องโดนหนักๆ จริงไหมครับ ?

“นี่ หายงอนนะ”

“นั่งเงียบๆไปเลย ขี้เกียจฟัง”

“อืม งั้นไนน์จะไม่กวนบล็อคนะ”

เฮ้ย ผมก็ไม่คิดว่ามันจะเงียบจริงๆไปตามที่ผมสั่งมัน ... ตอนนี้มันหันหน้าไปทางหน้าต่างของรถตู้ ไม่สนใจผมมองผมเลย นี่ตกลงใครงอนใครกันเเน่วะ ?

“ไนน์”

“ไอ้ไนนนนน์”

“นะ ไน ....”

ผมพยายามกระซิบมันเบาๆ เเต่มันไม่สนใจจนผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ มันมากขึ้น เเล้วก็ ... โดนเข้าไปเต็มๆ อยู่ดีๆ ปากที่นิ่งๆเงียบๆก็จู่โจมเข้ามาประกบปากของผมอย่างรวดเร็วเเละเเม่นยำ นี่มันกะมาก่อนเเล้วใช่ไหม ถึงได้ตรงเป๊ะขนาดนี้

“ทำเเบบนี้ เเล้วหายโกรธรึยัง”

“หนักกว่าเดิม”

“เฮ้ย ไหงงั้นน่ะ นี่อุตส่าห์ข่มใจไม่คุยด้วย เเล้วใช้วิธีรวบหัวรวบหางเเล้วน้า ยังไม่หายงอนอีกหรอ”

“วันนี้นอนที่โซฟาเลย ห้ามเข้าห้องมาในห้องนอนด้วย”

“โหย  บล็อคง่า”

“อย่าบ่น ทำเองทั้งนั้น สมน้ำหน้า”

ตอนนี้ไอ้คนข้างๆผมก็มุ่ยหน้า หน้าบึ้งเป็นตูดเป็ดกันไปเเล้ว เเถมทำคอตกอย่างกับเป็นน้องหมา เหอะๆๆๆๆ สะใจผมจริงๆเลย สุดท้ายมันก็ต้องพ่ายเเพ้ต่อผมไปอยู่ดี เล่นกับพี่บล็อค เร็วไปสิบปีครับน้องไนน์

ตื่อ ดือ ดึ๊ง ~


มีข้อความเตือนที่ไอโฟนของผม


[หายโกรธนะบล็อค คนดีของไนน์ ไนน์ขอโทษนะ]

[ทำไมต้องหายโกรธด้วยล่ะ]

[ก็บล็อค ทำโกรธเเบบนี้ ไนน์ทำไรไม่ถูกเลยนะ]

[ก็อยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำอะไร]

[ได้ไง เเฟนงอนเเบบนี้ก็ต้องง้อดิ]

[เเล้วจะง้อยังไง]

[จะพาไปดูคอนเสิร์ต พาไปตกปลา พาไปเล่นบาส ดูละครเวที บลาๆ]

[ไม่ใช่ประกันชีวิต]

[หายโกรธเหอะ เดี๋ยววันนี้ ไนน์ให้บล็อคกดเลย อิอิ]

[อย่ามาทุเรศ เดี๋ยวเตะตกรถตู้เลย]

[ง้อก็เเล้ว ให้กดก็เเล้ว ยังไม่หายอีกหรอ]

[หายตั้งเเต่ครั้งเเรกที่ง้อเเล้ว ฮ่าๆๆๆ]

[อะ  อ้าว ไมทำงี้วะ]

[รู้เปล่า เวลาไนน์ง้อบล็อค มันน่ารักมากเลยรู้เปล่า]

[เวลาบล็อคงอนก็น่ารักเหมือนกันเเหละน่า]

((ต่างคนต่างเเกล้งกัน เพื่อจะเห็นมุมมองที่น่ารักของกันเเละกัน เเบบนี้มันจะอยู่กันได้ไหมเนี่ยมีเเต่งเเกล้งกัน))


“คืนนี้มันหนาวนะ ห่มผ้าหนาๆด้วย”

“อ้าว ก็นอนเตียงเดียวกันผ้าก็ต้องห่มด้วยกัน เเล้วจะไปไหนอ่ะ”

“ก็จะไปจุ๊บนายพลร้อยครั้งยังไงล่ะ บล็อคไม่ยอมให้ไนน์จุ๊บหนิ”

“ไม่ต้องมาทำหน้า ทำตาเเบบนั้นเลยนะ มานอนเถอะ พรุ่งนี้อยากไปจตุจักรซื้อของหน่อย”

“เเสดงว่ายอมให้นอนด้วย เเล้วก็ยอมให้จุ๊บเเล้วใช่ไหม”

“เออช่างเหอะๆ อยากทำไรก็ทำไปเลย จะนอนเเล้วฝันดี ปิดไฟด้วย”

“งั้นเดี๋ยวไนน์จะจับบล็อคมา ‘ขย้ำ’ ซะให้เข็ดเลย ข้อหาทำตัวใจดีน่ารักเกินไป”

“งั้นเริ่มจากจุ๊บร้อยครั้งก่อนนะ ”

“มามะ”

“จู ...........  จุ๊บบบ ”






“ม๊วฟฟฟฟฟ”




“ทำไมบล็อคจมูกเปียกจังไม่สบายหรอ ?”



“โบ้ววๆๆๆๆๆๆๆ”

“ไอ้นายพลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลหมาเวรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร”

โดนหลอกซะตายใจ ระวังเสียเชิงชายนะไอ้ไนน์ ฮ่าๆๆ สำหรับวันนี้ ราตรีสวัสดิ์ครับผม

.......................................................





กลับมาเเล้วฮับ ~~~

เมื่อวานว่าจะลง เเต่ดันลืม air card ไว้ห้องเรียน

ต้องมาลงวันนี้เเทน  คิดถึงกันไหม หืม ??

ก็เลิกเรียนมาตอนสองทุ่มวันนี้หนาวมากๆเลยครับ

วันที่สามเเล้วที่เข้าไปเรียนในห้องนักเรียนจีน

น้องเขี้ยวกับน้องเกาหลีก็ยังน่ารักเหมือนเดิม ฮ่าๆๆ

วันนี้มีคนมานั่งคุยด้วยเยอะเเยะมากๆๆ  เค้ามาขอเเลกเงินไทย

ส่วนการเรียนก็เรียนคาบอังกฤษอย่างเดียวฮ่าๆๆๆ

วิชาอื่นคงฟังไม่เข้าใจฮ่าๆๆๆๆ  เเต่เรียนไปก็น่าเบื่อเปล่าๆ

นั่งเล่นมือถือ << เด็กไม่ดีเลยใช่ไหม ขอโทษนะคร้าบผม T^T

ก็นั่งอ่านนิยายใน thaiboyslove เนี่ยเเหละ เเล้วก็นั่งเเต่งบล็อคกับไนน์

ได้อารมณ์มากเลย คนที่นั่งข้างๆก็ผู้ชายตัวขาวๆเเก้มเเดงๆ วันนี้ก็คุยกัน

เค้าใจดีมากยื่นหนังสือมาให้ผมอ่านด้วย ซึ้งงงงงๆๆ

เอาเป็นว่าจะมาเล่าบ่อยๆๆนะฮับ



ปล้ำลิง !!!  พรุ่งนี้ไปเรียนกับนักเรียนจีน ทั้งวันเลย อ๊ากกกก =w=

ปล้ำลิงอีกฝูง !!! คิดถึงนักอ่านะฮะ




ให้ทุกคนเลย !!!!  วันนี้โรงเรียนผมที่ไทยปัจฉิมให้พี่มอหก เสียดายมากไม่อยู่

[alexandria]

เป็นอีกวาระหนึ่งที่ต้องมาตามอ่านน


ฮ่าาาาาา  มาตอไวไวนะ  ^^  ว่าแต่  อิจฉาคนแต่งที่นู่นเบาๆ    อิอิ

[PetitDragon]

 สุดท้ายก็จูบกับนายพล   

[seaz]

รักกันนานๆ นะ อิจฉาจริง!!!

[runningout]

5555 ปากนายพลหวานมั้ยยย ? 

[Kwansuay]

อ๊าย น่ารักกุ๊กกิ๊ก !!

[snoywishes]

รักกันหวานเเหววเชียวนะครับ อิจฉา !!!

[wonderun]

♥ บล็อค X ไนน์ ไหงงั้นน่ะ ?
ตอนที่ 9 : อดีต ... ?

*Notification* สีสำหรับคำพูดของตัวละครนะครับ
สี Teal : ไนน์
สี maroon : บล็อค
สี Blue : ((นักเขียน อิอิ)) 




“ไอ้เชี่ยเอ ส่งบอลมาทางนี้ดิวะ”

“ไอ้สาดเร็ววววว”

“ไอ้เทพ มึงวิ่งทางซ้ายไปสกัดไอ้ทัตเอาไว้”

“ไอ้เอรับนะเว้ยมึง”

“ไอ้ไนน์ มึงเตะให้เข้านะเว้ย ไม่เข้ากูเอาลูกปืนยัดตูดมึงเเน่”




ฟุ้บบบ !!!





“ไอ้สัด  เจ๋งว่ะ เเม่งมึงนี่เล่นไม่เคยพลาดเลย”

      ครั้งนี้ทีมของผมก็ชนะอีกตามเคย เนื่องจากมีผมสุดหล่อไอ้ไนน์คนนี้นี่เองเเหละครับ
ผมกับเพื่อนก็มาเตะบอลเเถวๆนี้ทุกวัน ตามประสาเด็กมอต้นทั่วๆไป ที่นี่เป็นลานกว้างในมหาลัยเเห่งหนึ่งผมใฝ่ฝันอยากจะเข้ามาเรียนที่นี่ ผมชอบที่นี่มาก มันดูเป็นธรรมชาติ ร่มรื่น ดูสงบๆ ผมชอบความสงบเเละสีเขียวมาก ไม่รู้สินะ อาจจะขัดกับลุคบ้าง เเต่ทุกคนก็ต้องมีมุมส่วนตัวของตัวเองที่คนอื่นไม่สามารถเข้าใจได้ นี่เเหละครับมนุษย์

“เล่นอีกสักตาเปล่าวะ ยังไม่เย็นเลย เเล้วเย็นค่อยไปหาข้าวกินกัน”

“เออดีวะ กูว่าเเถวนี้สาวสวยเยอะดี กูชอบ หึหึ”

“ไอ้สัดเอ มึงก็คิดเเต่เรื่องเดียวนั่นเเหละ”

ไอ้เอเเม่งหื่นครับ นอกจากจะมาเตะบอล มันยังมีเป้าหมายอื่นอีก เเล้วเเม่งตอนพูดยังทำท่าเช็ดน้ำลายอีก หื่นสาดดดดด

“เอาเหอะวะ ไปเล่นกันป่ะ”



ฟุ้บ !!!





“ไอ้ทัต มึงเตะไปตรงไหนของมึงวะ ไปเก็บเลยมึง”

“เออ กูหิววะ เลยมึนๆ โทษว่ะ”

“เฮ้ย เดี๋ยวก็ไปเก็บมาให้ เว้ย พวกมึงรอเเปป”
ลูกบอลกระดอนไปตรงถนนที่อยู่ข้างๆสนามที่พวกผมเตะอยู่ เป็นทิศเดียวกับที่ผมยืนอยู่พอดีเลยอาสาวิ่งไปเก็บเเทนไอ้ทัตที่ไม่รู้เเม่งเตะไปไหน


... อ๊ะ ได้ละ ลูกบอล



“นายยยยยยยยยยย  ระวังงงง  !!”






ปี๊นนนนนนนนนน !!!




... เหมือนโลกหยุดหมุนนี่ผม ผมเป็นอะไรไป ผะ ... ผม 
คะ คนๆนี้ที่วิ่งเข้ามา   ผะ ... ผม ไม่ไหวเเล้ว   













“อะ  อะ โอ๊ยยยยยย”

“ไอ้เชี่ย ไนน์ตื่นเเล้วหรอวะ”

ผมรู้สึกตัวขึ้นมาในห้องสีขาวๆ น่าจะเป็นโรงพยาบาลเเล้วผมมาทำอะไรที่นี่ หือ งงๆว่ะ?

“มึงเป็นไรเปล่าวะ ไอ้เทพมึงหลบหน่อยกูจะดูไอ้ไนน์”

“มึงยังหล่อดีอยู่นะ ไม่ต้องซีเรียส”

“กูอยู่ไหนวะ เเล้วกูเป็นเชี่ยไรเนี่ย”

... ไอ้เพื่อนๆเเม่งก็เเย่งกันพูดกันตอบ กรูกันเข้ามาหาผม กูไม่ใช่บาร์อาโกโก้ พวกมึงไม่ต้องรีบเข้ามาขนาดนั้น

“มึงโดนรถชน เอ่อ ไม่สิ มึงล้มลงหัวน็อคพื้น”

“ฮะ อะไรนะ   โอ๊ยยยย  กูปวดหัว”

“หมอบอกว่าสมองมึงได้รับการกระทบกระเทือน เเต่ไม่เป็นอะไร ก็เเค่หัวโนเฉยๆ”

“โชคดีนะมึง มีเด็กคนนึงวิ่งเข้าไปช่วยมึงไว้ ”

“เด็กอีกคน ?”

นั่นสินะ ตอนนั้นมีเสียงๆนึง ตะโกนเข้ามา เเล้วก็มีคนเข้ามากันตัวผม อะ โอ๊ย ผมจำได้เเค่กลิ่น กลิ่นของเค้ามันหอมเเละนุ่มมากๆ ใครกันนะ เค้าเป็นใคร

“เฮ้ย เออเเล้วคนนั้นเป็นไงบ้างวะมึง”

“พวกกูก็ไม่รู้ว่ะ เค้าโดนส่งมาโรง’บาลก่อนมึง ชื่อเเซ่อะไร พวกกูก็ไม่รู้”

“กะ กูอยากขอบคุณเค้า อะ โอ๊ยยยยยย”

“กูต้องไปขอบคุณเค้า !!”

ผมกระชากสายน้ำเกลือที่พะรุงพะรังอยู่ออก เเล้วประคองตัวเองลงจากเตียง สาวเท้าวิ่งออกมาหน้าห้อง อยู่ไหน ?  อยู่ที่ไหน ?

“ไนน์ มึงกลับมาวิ่งไป มึงก็ไม่เจอหรอก”

“ไม่   กูต้องตามหาเค้า !!”

“ไอ้ไนน์”

“เชี่ยไนน์”

“ไอ้ไนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน์”

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

“ไนน์ !!!!!”

“ฮะ ฮะ  !!”

“ฝันร้ายหรอวะ เหงื่อซกเลย”

“เฮ้ย อ๋อ เออ ก็คงงั้นมั้ง”

... ผมฝันถึงเรื่องเมื่อสี่ปีที่เเล้ว เหตุการณ์สำคัญอย่างหนึ่งใช่ชีวิตของผมเลย เเล้วเหมือนจะเป็นรักครั้งเเรกของผมด้วย มันอาจจะดูงี่เง่า เเต่การที่คุณตกอยู่ในอันตราย เเล้วมีคนเข้ามาช่วยคุณ ถึงเเม้ว่าเค้าจะเป็นใครก็ตาม คุณก็อาจจะตกหลุมรักเค้าได้ เหมือนอย่างที่ผมเป็นตอนนี้

“นอนต่อเหอะ ยังเช้าๆอยู่”

“เเล้วนี่บล็อค ตื่นนานยังอ่ะ”

“ก็สักพักละ ว่าจะพานายพลออกไปเดินเล่นในสวนหน่อย ไนน์อยู่คนเดียวได้ป่ะ”

“งั้นไนน์ไปด้วย รอไนน์ เเต่งตัวเเปปนะ”

ผมรีบกุลีกุจอ ล้างหน้า ชำระความเครียดที่เพิ่งผ่านเข้ามาเเบบสายฟ้าเเลบ อยู่ดีๆ มันทำไมถึงฝันเเบบนั้นนะ  ฮือๆๆๆๆ ช่างเเม่งปะไร ผมเปลี่ยนกางเกง เเล้วก็ออกไปหาไนน์ที่นั่งรออยู่ตรงโซฟาพร้อมกับหมาน้อยนายพลที่กระดิกหางรอผมอยู่   พ่อมาเเล้วลูกชาย

“ฝันไรวะ เล่าได้เปล่า”

“ก็เรื่องเมื่อสมัยมอต้นน่ะ”

“อืม เเล้วไงต่ออ่ะ”

“ไนน์เคยเกือบโดนรถชน เเต่มีคนมาช่วยไว้เลยลอดมาได้ถึงตอนนี้”

“โห ใครวะ โคตรคนดีอ่ะ ต่อๆดิ”

ไอ้คนข้างๆเนี่ยดูมันจะสนใจมากเลย กูโดนรถชนนะเว้ย ไม่ใช่หนังเเอคชั่น เเบบ มิสชั่นอิมพอสซิเบิล

“ก็เเค่นั้นเเหละ จำไม่ได้เเล้ว โอ๊ยยยยย”

“ปวดหัวหรอวะ ไปนั่งก่อนๆ”

“อืมๆ”


อยู่ดีๆก็เหมือนมีไฟฟ้าไหลเข้ามาช็อตในหัวสมอง ทำเจ็บทั้งมึนไปพร้อมๆกัน ผมยิ่งคิดยิ่งนึกก็ยังไม่ออกอยู่ดี ผมก็ไม่รู้อีกว่าจะตามหาเค้าคนนั้นยังไง นี่มันก็สี่ปีเเล้ว เป็นตายร้ายดียังไง ผมเองก็ยังไม่รู้ ขอเเค่เจอ เเล้วได้ขอบคุณเค้าสักครั้งนึงก็ยังดี

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

“ฮัลโหลว่าไงมึง”

“เชี่ยเอ ก็ฝันถึงเรื่องนั้นวะ”

“เรื่องเชี่ยไรอีก มึงฝันว่ามึงฟันน้องคนไหน ในมหาลัยอีกล่ะวะ”

“ไอ้สาด ก็เครียดนะเว้ย”

“อ่ะๆ กูหยอกๆ หน่อยไม่ได้เลยนะครับเพื่อน”

“เรื่องตอนมอต้น เรื่องที่กูโดนรถชน”

“เออ เเล้วทำไมวะ มึงยังอยากตามหาคนนั้นหรอวะ ? หรือยังไง ?”

“กูก็เเค่อยากจะได้ขอบคุณเค้าสักครั้งวะ ถ้าวันนั้นไม่มีเค้า วันนี้กูคงไม่ได้มาอยู่ที่ตรงนี้หรอก”

“มึงจะตามหายังไงวะ ชื่อเค้าตั้งเเต่ตอนนั้นพวกกูก็ยังไม่รู้เลย เเล้วจะตามหายังไงวะ”

“กู     สักวัน ต้องเจอเค้าให้ได้วะ ”

“กูรู้ก็เพราะมึงรักเค้า ไอ้ไนน์มึงเลยยังอยากตามหาเค้าอยู่”

...............................................................






ตอนนี้มาเป็น ไนน์ ล้วนๆเลย เรื่องราวในอดีตของพระเอกเราดูน่าสงสัย

ดูมึนๆงงๆ ตกลงว่ายังไงหว่า ???

พวกเราก็มิอาจรู้ได้ คึคึ

ตอนนี้น่าเบื่อมากเลย เหนื่อยก็เหนื่อยทั้งเรียน ทั้งทำนั่นทำนี่

อยากเอาคอมไปนั่งพิมพ์นิยายมากเลย พอมีอารมณ์จะเเต่ง

มันก็ทำไม่ได้ เเต่พอมีเวลา มีคอม กับเหนื่อยซะเต็มที่ อย่างคืนนี้เป็นต้น

ว่าจะพิมพ์ต่อ เเต่เหมือนจะไม่ไหวเเล้ว ...

ขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะครับ ฝันดี เเล้วเจอกัน ภายในอาทิตย์นี้เเหละ

ไม่พฤหัสก็ ศุกร์ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามคร้าบผม

หนึ่งความคิดเห็นของคุณ สามารถเป็นกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ให้นักเขียนได้นะครับ เพราะยอดการเข้าชม

ก็เป็นของเราเอง ที่เข้ามาวนเวียนว่าเอ๊ นิยายเราจะมีคนมาอ่านเปล่า 5555

สำหรับคืนนี้ฝันดีนะ 

[basza2x]

เด็กคนนั้นใครหว่าาา 

[yeyong]

เชื่อว่าโลกกลมพรหมลิขิต

[lidelia]

คนที่ช่วยไนท์ไว้คือใครหว่า 

[runningout]

หวังว่าสักวันคงเจอ 555 . อาจจะใกล้ ๆ ตัวรึป่าวว ? 555 . คนเขียนสู้  ๆ นะคะ

[alexandria]

ขอบคุณคับรัน

รออ่านอยุน้า  ไงก้ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ  ^^

[Kwansuay]

ทำไม มันเป็นเเบบนี้นะ > <

อดีตคืออะไร ใครก็ได้ช่วยบอกที !!