Begin [4] : Last love ก่อก ก่อก ก่อก ก่อก..ก่อกๆๆๆๆๆๆๆๆ
อมยิ้ม เงยหน้ามองต้นเสียง ‘ก่อก’ ลุกไปชงโอวัลตินหวาน ‘น้ำตาลหมดโรงงาน’ ที่เผ่าชอบ วันนี้น้องตามผมมานั่งทำรายงานที่ไซต์งาน วางโอวัลตินลงบนโต๊ะ ต้นเสียงก่อกเงยหน้าบูดขึ้นมามอง
“พี่โย..เผ่าทำไม่ได้ คิดไม่ออกเลยอ่า” น้องโอดครวญ ลูบหัวทุยก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ
“ไหนมาดูซิ” จรดดินสอวงกลมข้อความที่เผ่าต้องตีความและสอนให้อย่างใจเย็น..
“เผ่า!!” น้องเอาแต่จิ้มปลอกปากกาเล่นบนนิ้วผม..ซนไม่เลิก ปากยื่นยาวกับดวงตาขี้เล่นทำอารมณ์ดุผมอ่อนลง
“ถ้าตั้งใจทำ..เย็นนี้พี่พาไปดูหนัง” รอยยิ้มกว้างจากน้องทำใจผมพองโตไปด้วยทุกครั้ง เสียงน้องทวนคำในวงกลมที่ผมติ๊กไว้ และย้ำตลอดว่าเย็นนี้ต้องได้ดูหนัง..ห้ามไปกินเหล้า เด็กน้อยในคราบนิสิต
“พี่โย..พี่โย..พี่โย...พี่โย..พี่โย” น้องนั่งเขียนแล้วท่องชื่อผมไปด้วย ลุกไปหยิบงานเก็บวางกองบนโต๊ะ โทรหาพ่อขอพักครึ่งวัน จัดการสั่งงานลูกน้อง เดินกลับมานั่งมองน้องทำงาน..ขนตายาวเป็นแพสีดำ จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากเล็กสีชมพูเรียกชื่อผมตลอดเวลา
“รักเผ่ามั้ย?” จู่ ๆ น้องก็เงยหน้าขึ้นมาถาม..ยิ้มแล้วพยักหน้าให้น้อง เผ่ายิ้มกว้างตอบแล้วลงมือขีดเขียน..ฮัมเพลงเบา ๆ อย่างคนอารมณ์ดี มือข้างที่ว่างของน้องดึงมือผมมาวางที่ไหล่อีกด้าน..
“เขียนถนัดเหรอ?” ถามแต่ขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น เลื่อนมือลงมาโอบเอวไว้ทั้งสองข้าง คร่อมขา หน้าชิดแก้ม..ไม่อยากเอาคางเกยไหล่ กลัวน้องเจ็บ
“พี่โยข้อนี้เผ่าเอาอันนี้มาตอบได้มั้ย?” มองตามปากกา แล้วพยักหน้า หันกลับมาทันทีเมื่อ..ปลายจมูกน้องชนแก้มผม ยิ้มเอ็นดูน้อง..เป็นคนทำแต่กลับแก้มแดงเอง จรดปลายจมูกที่ใบหูเล็ก เลื้อยลงไปที่แก้มแล้วสูดความหอมของกลิ่นตัวน้อง กลิ่นเหมือนผิวเด็ก เผ่าไม่ชอบทาแป้ง..แต่แก้มเผ่าหอม ผมชอบดมแก้มน้อง ชอบกลิ่นน้อง..แอบดมก่อนนอนทุกคืน ไม่เคยทำตอนเผ่าตื่น..กลัวน้องอาย
“พี่โย..” เผ่าเตือนเมื่อผมลากปลายจมูกต่ำจนถึงซอกคอ ถอนหายใจยาวที่ไหล่ เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้น้องแล้วผละออกหยิบแก้วโอวัลตินไปวางบนโต๊ะทำงาน
“พี่โย..พี่โย” หันไปตามเสียงเรียก น้องปีนขึ้นไปนั่งบนชั้นวางหนังสือ ยื่นมือออกมาหาเหมือนเด็กขอให้อุ้ม เดินเข้าไปหาฝ่ามือเล็ก จับเบา ๆ และดึงมาโอบรอบคอตัวเองไว้..
“ทำเสร็จแล้วเหรอ?” เผ่าพยักหน้า สองขาหนีบเอวผม..น้องนั่งแบบนี้หน้าผมอยู่ตรงคางพอดีครับ ริมฝีปากเล็กที่พร่ำเรียกชื่อแตะหน้าผากผมแผ่วเบา เงยหน้าขึ้นมองสบตา..เผ่าลากปลายจมูกลงมาตามสันจมูกโด่งของผม ริมฝีปากสีชมพูของน้องไล้ปลายจมูกก่อนจะสัมผัสริมฝีปากผมบางเบา..
“เผ่ารักพี่โย” สบตาสีดำของน้องและหลับตาลงเมื่อเห็นริมฝีปากสีชมพูเคลื่อนเข้ามาหา แทรกปลายลิ้นเข้าไปกลืนความหวานจากน้อง..ปลายลิ้นเล็กสัมผัสตอบผมอย่างไม่ประสา ยิ้มน้อย ๆ และปล่อยให้น้องกลืนความหวานของตัวเองบ้าง นิ้วเผ่าแทรกเข้ามาตามผม..เอียงหน้าให้ปลายลิ้นน้องเกี่ยวพันมากขึ้น..ไม่ได้ยินแม้เสียงเปิดประตูห้องทำงาน
“พ่อ!?..ออกไปเลยยย” น้องผละจากก่อนจะพูดเสียงดัง เสียงประตูปิด..แว่วเสียงพ่อบอก ‘พ่อไปกินข้าวก่อนนะ’ มองน้องทำแก้มป่อง อมยิ้มและเอ่ยถาม
“ทำไมไม่ล็อคประตู/ทำไมพี่โยไม่ล็อคประตู” สบตาแล้วหัวเราะเสียงดัง น้องหน้างอหนักขึ้น แต่แขนยังคล้องคอผมอยู่เหมือนเดิม กอดเอวน้องแน่นขึ้น ริมฝีปากชิดแก้มนิ่ม
“หิวยัง?” เสียงหัวเราะคิก..ย่นคอแล้วกระซิบกลับที่แก้มผม
“อิ่มโอวัลติน” ยิ้มให้น้อง กดริมฝีปากลงที่กลีบปากนุ่มนิ่ม จูบริมฝีปากสีชมพูอ่อน ปลายลิ้นเลาะเล็มแตะชิมทั่วทั้งริมฝีปาก..หวาน หวานโอวัลติน หลับตารับจูบจากเผ่า ไม่อยากให้น้องจูบเก่ง ผมไม่มีเวลาให้..กลัวน้องจะไปจูบสอนคนอื่น
“พี่โย..สั่งข้าวขึ้นมากินกันนะ เผ่าขี้เกียจลง..อยากจูบพี่โย” ยิ้มกับความปากหวาน หันหลัง ประคองก้นน้องขี่หลังมาที่โทรศัพท์ พยักเพยิดให้น้องเป็นคนโทรสั่งเอง เผ่ายกหูโทรศัพท์สั่งข้าว..เสียงหัวเราะคิกคักดังเป็นระยะเมื่อปลายจมูกผมคลอเคลียอยู่แถวซอกคอหอม
“พี่โย..เผ่าจั้กกะจี้55+” ให้น้องนั่งบนโต๊ะทำงาน นั่งลงบนเก้าอี้ กอดเอวแล้วซบหน้ากับอกน้อง
“อีกนานมั้ย?..กว่าข้าวจะมา” กลอกตาไปมา พองลมเข้าปาก สบตาผมแล้วส่ายหน้า ‘ไม่รู้ครับ’ ประคองหน้าน้องด้วยสองมือสาก รอยยิ้มที่เห็นจนชินตา..ทำผมยิ้มตามได้เสมอ น้องเลื่อนลงมานั่งคร่อมตัก เปิดริมฝีปากรับเรียวลิ้น..เกี่ยวกระหวัดแลกความหวานจนเสียงเคาะประตูดังขัดขึ้น..มาเร็วกว่าที่คิด
“พี่เปิดเอง” เช็ดริมฝีปากนุ่มด้วยริมฝีปากตัวเอง อุ้มน้องขึ้นมานั่งบนโต๊ะ หอมแก้มนิ่มอีกครั้งก่อนจะเดินไปเปิดประตูรับข้าวกลางวัน หยิบเงินส่ง ปิดประตู..ไม่ลืมที่จะล็อคประตู เทข้าวใส่จาน หยิบช้อนวางข้าง ยกไปหาน้อง มือเล็กเอื้อมรับจานข้าวมาวางไว้ข้างตัวทั้ง 2 ฝั่ง
“พี่โยอยากกินอันไหนก่อน” ขมวดคิ้วมองจานข้าว..มันก็ยังเป็นข้าวผัดทะเลเหมือนกันทั้งคู่ เผ่าร้อง อ๋อออ ผมเงยหน้ามองน้อง
“อยากกินตรงกลางก่อนใช่ม๊า55+” ยิ้ม ท้าวแขนคร่อมแล้วพรมจูบทั่วหน้าเบา ๆ กระซิบข้างหู
“กินตอนนี้ไม่ได้..คืนนี้ค่อยกิน” น้องลืมตาแล้วกอดคอแน่น..เพิ่งจะมาเขินหรอกเหรอ? นั่งกินข้าวแล้วบอกน้องให้นั่งทำให้เสร็จ เดินออกไปสั่งช่างคนอื่นว่าบ่ายไม่อยู่ ถ้าไม่มีงานเร่งหรือสำคัญพรุ่งนี้ค่อยคุย ย้อนกลับมาหาน้องก็เจอกำลังเก็บรายงาน..
“ทำเสร็จรึเปล่า?” เงยหน้าขึ้นมายิ้มตอบผม เดินมาพร้อมกระเป๋า ผมยื่นมือไปหยิบมาถือไว้เอง น้องเอื้อมมือโอบเอวแล้วซบที่ไหล่..ขี้อ้อน
พาน้องมาห้างใจกลางเมือง ดูโปรแกรมหนังและให้น้องเลือกเอง ผมดูแนวไหนก็ได้..นิ้วเรียวชี้ไปที่ป้ายหนังฆาตกรรม พนักหน้ารับรู้แล้วเดินไปซื้อตั๋วมา 2 ใบ เลือกที่นั่งริมสุดและบนสุด..มันส่วนตัวดี เผ่าเดินวุ่นอยู่กับป๊อบคอร์นและเป๊บซี่ เคยดุว่าเป๊บซี่มันไม่ดี กัดกระเพาะอาหาร น้องก็ย้อนผมว่า ‘แต่มันไม่ได้ทำให้ตับแข็งนะพี่โย’ ผมไม่ได้ติดเหล้า..ตับจะแข็งได้ยังไง? เดินถือขนมกับน้ำเข้ามาในโรง บอกตามตรงว่าจำเนื้อเรื่องไม่ได้เลย ไม่ได้หลับ..แต่ต้องคอยดูแลคนหลับ น้องหลับตั้งแต่ 10 นาทีแรก มือโอบไหล่บาง อีกข้างคอยประคองให้ศรีษะทุยอยู่บนไหล่ หนังจบก็ปลุกน้อง..
“เผ่า..เผ่ากลับบ้าน..ตื่นเร็ว” งัวเงียตื่น แต่กลับคว้าคอมากอดแน่น..ขี้เซา หอมผมนิ่มแล้วค่อย ๆ ดึงมือน้องออก จรดปลายจมูกที่แก้ม กระซิบอีกครั้ง..
“ตื่น..กลับบ้านกันเผ่า หนังจบนานแล้ว” น้องลืมตาตื่นเต็มตา เหลียวมองจอหนังที่ขึ้นตัวหนังสือเต็มจอ หันมามองผมช้า ๆ ขยี้ตาด้วยหลังมือ ลุกขึ้นยืนแล้วจับชายเสื้อให้ผมเป็นคนเดินนำออกไป ออกจากโรงหนังก็พาน้องไปนั่งกินข้าว กลับบ้านน้องก็รีบอาบน้ำมานอนรอผม
“พี่โย..เผ่ายังเจ็บอยู่เลย นอนกอดเผ่าเฉย ๆ นะ” กระชับกอด แล้วลูบหลังน้องแทนคำตอบ..ผมจะพยายามควบคุมอารมณ์ จะไม่กอดน้องแรง..ไม่ให้น้องเจ็บ
“พี่โยรักเผ่า..จะรักคนเดียว” น้องยื่นจมูกมาแตะแก้มผม พยักหน้าที่ซอกคอเบา ๆ..
ผมแสดงความรักกับน้องได้เท่านี้..เท่าที่คนกระด้างอย่างผมจะพอทำให้น้องได้..
“พี่รักเผ่า” จะรักจนกว่าจะหมดลม
..พี่โยสัญญา..
.................................
แถม
.
.
ปลายนิ้วแข็งแรงลูบไปตามแนวกระดูกสันหลัง ลมหายใจและปลายลิ้นร้อนลากไล้ไปตามโครงหน้า จมูกสูดดมความหอมแก้มเนียนสองข้าง เสื้อถูกถอดไปพร้อม ๆ กับกางเกง..
“อือ..พี่โย” ปิดปากที่เรียกชื่ออยู่ตลอดเวลา..ฉกลิ้นเกี่ยวพันตวัดรัดจนลืมหายใจ ผละออกให้น้องได้มีอากาศเข้าปอด ริมฝีปากชื้นสัมผัสยอดอก เม้มเบา ๆ..เผ่าบิดตัวตามแรงอารมณ์ เลื่อนริมฝีปากลงมาตามหน้าท้องไร้ไขมัน แต่ไม่มีกล้ามเนื้อเหมือนผม แตะปลายลิ้นชิมส่วนอ่อนไหว ปรนเปรอตามความยาวอย่างช้า ๆ เสียงสำลักอากาศจากน้องทำให้ผมเร่งความเร็วของข้อมือและริมฝีปาก..
“อ่ะ..ฮ่าห์..” รูดรั้งเอาน้ำรักใส่ฝ่ามือจนหมด มืออีกข้างลูบหน้าเล็ก สบตาปรือปรอย จูบริมฝีปากชื้นสีชมพูด้วยความรัก ลูบไล้ผิวเนียนไปทั่ว กดนิ้วโป้งเข้าสำรวจทางเข้าอย่างไม่รีบร้อน ช่องทางบีบรัดนิ้วจนอยากจะเปลี่ยนเป็นความร้อนของตัวเองทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลาหล่อลื่น แต่..เผ่าจะเจ็บ ท่องไว้ว่า..อย่าทำน้องเจ็บ กัดฟันแน่น หายใจเข้าและผ่อนออกช้า ๆ ..รอจนน้องพร้อม น้ำรักของน้องถูกละเลงลงบนความร้อนของตัวเองจนหมด แทรกเข้าไปอย่างใจเย็น สัมผัสอ่อนโยนจากผมทำให้น้องแปลกใจ..
“พี่โย..ทำไมวันนี้..อือ” จูบริมฝีปากช่างซักช่างถาม ขยับเอวไม่เร่งร้อน รับความสุขไปพร้อมกัน..จนร่างกายผมทนไม่ไหว
“เผ่า..ซี้ดดด” แหงนหน้าสะบัดไปตามแรงอารมณ์ ดึงน้องมากอดเมื่อความสุขระเบิดพร่างพราย..
“รัก..รัก..” ตระกองกอดน้องไว้กับอก แรงน้อยนิดโอบกอดตอบผมเบามือ
“เผ่าก็รักพี่โย.." ยิ้มให้คนช่างพูด ถอนความต้องการออก ลุกไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวน้อง กอดแล้วหลับไปพร้อมกัน
อย่างน้อยผมก็ได้รู้..ความต้องการรุนแรงสามารถควบคุมได้หากเราพยายาม ปลายลิ้นดันสำรวจฟันว่ากร่อนบ้างรึเปล่า? ควบคุมโดยการกัดฟัน..คงต้องกินอาหารที่ไม่แข็ง ไม่เย็น
เพราะตอนนี้..
..ผมเสียวฟันครับ..
..........................................
นี่เป็นฉากกุ๊กกิ๊กจุ๊กจิ๊กหนุงหนิงงุ๊งงิ๊งของน้าโยกับเผ่าที่จิตั้งใจให้บังเกิดมีค่ะ
ในที่สุดน้องกับน้าก็มีฉากนี้กับเค้าบ้าง.. -///- (แอร้ยยยยยย)
น้องน่ารักที่สุดในโลก..น้าเท่ห์ที่สุดในกาแล็คซี่
ขอบคุณที่ติดตามค่า
ปล.เป็นของแถมที่ยาวและติดเรทที่สุดที่จิเคยแถมค่ะ >//<
ปล.2 น้องพิกับน้องไทไม่เกินอาทิตย์นับจากวันนี้ค่ะ(จริงจัง..งานท่วมหัว555+)
ปล.3 คุณนุ้นนนนนนนน ปาดจิตลอดดดด55+ จุ๊บุๆๆๆๆๆ