หัวข้อ: ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56

[BeeRY]

ก็ว่าทำไมยังคาใจกะเรื่องน้าโย...ที่แท้เธออ่านข้ามแหละเบียร์
สำหรับน้าโย...มันโซแซดจริงๆ  กลัวเลยอะว่าถ้าตารู้เรื่องพิกับไทแล้วอะไรจะเกิดขึ้น
ฮาสาวออมและคณะมากๆเลยค่ะพี่จิ นึกถึงนักเรียนสาวๆ(?)ที่โรงเรียนเค้าคุยกัน ใช้คำตลกๆแบบนี้เลยอะ
แต่ไททำไมตัดใจไม่ค้างได้ล่ะคะ หุหุ 

[hotladyanyavee]

อ่านแล้วอยากบอกว่าไทอะ คิดิธีการสั่งสอนที่เลดี้อ่านแล้วแอบยิ้มอะ
เขินไปเลยอะ แต่ว่าการ์ดบ้านน้องไท รู้สึกจะเป็นปลื้มกับน้องพิทุกคน
แต่ไหงได้ก็น้องพิน่ารักอะนะ แต่น้องวินอะจะว่าไงนี่เรื่องพี่ต้า ไหง
ก็บอกว่ารออ่านครึ่งต่อไปจ๊ะ

[ChiOln]

เศร้ามากมาย T T


พี่โยไม่น่าติดเหล้าขนาดนั้นน่ะ

น่าจะอยู่ดูแลเผ่าแล้วทำให้พ่อหายโกรธดีกว่า

[panari]

อ่านเรื่องของน้าโยแล้วเศร้า  หวังว่าคู่ของพิ คุณตาคงไม่ใจร้ายแบบนี้นะคะ
ps. อยากอ่านตอนพิเศษคู่ของพี่ต้าร์กับวิน แล้วก็พี่โป้งกับเต๋าด้วยอ่ะ(คู่หลังนี้เกี่ยวมั้ยเนี่ย แต่แอบจิ้นไปก่อนแล้วเรียบร้อย 55+)

[jasmin]

ไทโยซังเล่นสังสอนกันขนาดนี้
พิก็จำได้ติดปาก เอ้ย ขึ้นใจเลยสิ
เดี๋ยวนี้แอบแรงน๊าพิเนี่ย
มีถามอ่ะว่าค้างไหม พัฒนาขึ้นเยอะเลย
ว่าแต่ข้องใจอยู่เรื่องนึงอ่ะ
"อีโดมธรรมศาสตร์" >>> มันคืออะไรอ่ะ คำด่าหรือคำสร้อยธรรมดา
มีความหมายอะไรหรือป่าว เค้าสงสัยอ่ะ
ไม่อยากให้สถาบันเค้ามีความหมายไปในทางไม่ดี ไม่ว่ากันน๊าจิ

[หมวยลำเค็ญ]

อ๋า........น่ารักอีกแว้วววว

กรี๊ดๆๆๆ อ่านแล้วก็อมยิ้ม

จะอ่านในที่ทำงานไม่ได้ซ๊ะที

เจ้านายถามตลอด เฮ้อ

[jira]

ขอการ์ดเค้าสักคนสิตัว อยากฟังการ์ดทั้งหลายนินทาสะใภ้มาก 555

จิ้มคืนอ่ะ -///- เตงชอบการ์ดเหรอ?..แล้วไม่ชอบเค้าเหรอ? (แอร้ยยยย)  จุ๊บุๆๆๆๆๆๆ

ก็ว่าทำไมยังคาใจกะเรื่องน้าโย...ที่แท้เธออ่านข้ามแหละเบียร์
สำหรับน้าโย...มันโซแซดจริงๆ  กลัวเลยอะว่าถ้าตารู้เรื่องพิกับไทแล้วอะไรจะเกิดขึ้น
ฮาสาวออมและคณะมากๆเลยค่ะพี่จิ นึกถึงนักเรียนสาวๆ(?)ที่โรงเรียนเค้าคุยกัน ใช้คำตลกๆแบบนี้เลยอะ
แต่ไททำไมตัดใจไม่ค้างได้ล่ะคะ หุหุ 

สีม่วงช่างสดใสจริง ๆ น้าโยเศร้าเนอะคะ..แต่พี่ว่ามันก็ไม่ได้เศร้ามากนะคะ เพราะเค้าก็ยังอยู่ด้วยกันอ่ะ แต่ถึงตาพิจะไม่ดราม่าหนักเท่าน้าโยค่ะ(ถึงจะไม่ง่ายนักก็เถอะ) สาวออมและเพื่อนพี่เอามาจากเพื่อนสาวค่ะ ทุกครั้งที่ชีเม้าท์กับพี่ต้องชีฮาแตกตลอดเวลาอ่ะ น้องไทแอบละอายใจค่ะ ตาอยู่ก็เลยต้องอดทนอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

อ่านแล้วอยากบอกว่าไทอะ คิดิธีการสั่งสอนที่เลดี้อ่านแล้วแอบยิ้มอะ
เขินไปเลยอะ แต่ว่าการ์ดบ้านน้องไท รู้สึกจะเป็นปลื้มกับน้องพิทุกคน
แต่ไหงได้ก็น้องพิน่ารักอะนะ แต่น้องวินอะจะว่าไงนี่เรื่องพี่ต้า ไหง
ก็บอกว่ารออ่านครึ่งต่อไปจ๊ะ

เนอะคะ ไทน่ารัก..สอนแต่ละอย่างติดตรึงไปเลยนิ55+ การ์ดบ้านนี้แอบฮาค่ะ ส่วนน้องวินจิจะให้น้องพิเล่าเรื่อย ๆ นะคะ ครึ่งหลังนี่กำลังพยายามอยู่ค่ะ(จิเพิ่งขึ้นจากเรือสำรวจน้ำท่วมมาค่ะ..ฝากน้องซื้อข้าวเข้ามาให้กินกันเลยทีเดียว แบบจิหมดแรงค่ะ55+) ขอบคุณที่ติดตามนะคะเลดี้

เศร้ามากมาย T T


พี่โยไม่น่าติดเหล้าขนาดนั้นน่ะ

น่าจะอยู่ดูแลเผ่าแล้วทำให้พ่อหายโกรธดีกว่า

กอด โอ๋ๆๆๆ หายแล้วเนอะคะ เครียดและสังคมพาไปค่ะ และทิฐิที่สูงเลยทำให้น้าโยไม่สามารถกลับไปหาพ่อได้อ่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ

อ่านเรื่องของน้าโยแล้วเศร้า  หวังว่าคู่ของพิ คุณตาคงไม่ใจร้ายแบบนี้นะคะ
ps. อยากอ่านตอนพิเศษคู่ของพี่ต้าร์กับวิน แล้วก็พี่โป้งกับเต๋าด้วยอ่ะ(คู่หลังนี้เกี่ยวมั้ยเนี่ย แต่แอบจิ้นไปก่อนแล้วเรียบร้อย 55+)

กอด โอ๋ๆๆๆ ไม่เศร้าแล้วนะคะ น้องพิไม่หนักเท่าน้าโยค่ะ สว่น ปล.จิจะให้น้องพิเล้าเรื่องคู่อื่นเรื่อย ๆ นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ

ไทโยซังเล่นสังสอนกันขนาดนี้
พิก็จำได้ติดปาก เอ้ย ขึ้นใจเลยสิ
เดี๋ยวนี้แอบแรงน๊าพิเนี่ย
มีถามอ่ะว่าค้างไหม พัฒนาขึ้นเยอะเลย
ว่าแต่ข้องใจอยู่เรื่องนึงอ่ะ
"อีโดมธรรมศาสตร์" >>> มันคืออะไรอ่ะ คำด่าหรือคำสร้อยธรรมดา
มีความหมายอะไรหรือป่าว เค้าสงสัยอ่ะ
ไม่อยากให้สถาบันเค้ามีความหมายไปในทางไม่ดี ไม่ว่ากันน๊าจิ

พิพัฒนาตัวเองได้เร็วมากค่ะ55+ จริง ๆ โดมธรรมศาสตร์ของจิ คือ แข็งแรง ทนทาน เป็น 1 เดียว ไม่สามารถหาจากที่ไหนได้อีก และน้องออมก็เป็นความหวังเดียวของกลุ่มเพื่อนสาวน่ะค่ะ แต่ที่คุณ jasmin ติงมันก็ถูกอ่ะเนอะคะ คนที่เค้าอยู่สถาบันนี้เค้าจะรู้สึกไม่ดีเอา(ขอโทษค่า)..งั้นจิเปลี่ยนเป็นคำอื่นก็แล้วกันเนอะ ขอบคุณมากค่ะ

อ๋า........น่ารักอีกแว้วววว

กรี๊ดๆๆๆ อ่านแล้วก็อมยิ้ม

จะอ่านในที่ทำงานไม่ได้ซ๊ะที

เจ้านายถามตลอด เฮ้อ

น่ารักเน้อออ ชวนเจ้านายมาอ่านด้วยซะเลยค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ




 :กอด1:รายตัว จัดบวกไปอีกชุดใหญ่..ครึ่งหลังไม่เกินวันศุกร์ค่ะ55+

[jira]

.
.
.
เมื่อเช้าฝนตกครับ  อากาศเย็นเลยต้องขุดเสื้อกันหนาวมาใส่  เผื่อไทด้วยตัวหนึ่ง  วันนี้ผมจะไปโรงเรียนพร้อมไทครับ  หืมมมมม มารับแต่เช้าเลย..คิดถึงล่ะซี๊

“อ้าวไท  มารับพิเหรอ  ทานข้าวด้วยกันก่อนลูก”  ตาทักและชวนไทกินข้าว  ไทยกมือไหว้ตา  ป้าอร  พี่ช้างและหิ้วน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ไปให้ป้าอร

“ผมซื้อมาเผื่อป้าอร  พี่ช้างกับอินด้วยครับ  เจ้านี้อร่อยนะครับ”  อินยกมือไหว้ไทและขอบคุณ  อินไม่สบายครับ  ไม่ได้ไปโรงเรียนมา 2 วันแล้ว  แต่วันออกร้านอินบอกว่าต้องหายทันแน่ ๆ อยากเห็นไอ้วินกับไอ้เต๋าเต้นเมียงูใช่มั้ยล่า555  กินข้าวเสร็จผมก็ขึ้นไปอาบน้ำ  เปลี่ยนเสื้อผ้า  เด็กญี่ปุ่นโดดขึ้นเตียงผม  ดึงผ้าห่มมาคลุม  หลับตาพริ้ม..มันเขี้ยวชะมัด!!  ผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า  หยิบเสื้อกันหนาวที่เตรียมให้ไท  ย่องไปที่เตียงเบา ๆ

“จงหลับ ๆ ๆ ๆ”  ผมคร่อมไทแล้วกดปากลงที่แก้มไทแล้วพูดงึมงำใส่  ไทยิ้ม  หลับตาตอบผมเบา ๆ ‘หลับอยู่ครับ’ ผมเปลี่ยน Target  มาที่ริมฝีปากนุ่ม และทำการ lock ทันที
  
“555พิแกล้งผม555  พอแล้ว55”  ผมดูดปากไทแบบเด็กดูดนม..ขำอ่ะดิ55  ไทจุ๊บปากผมทีหนึ่งก่อนจะดึงผมมากอดไว้  นอนกอดกันนิ่ง ๆ แบบนี้ก็ดีเหมือนกันครับ  อุ่นดี  ผมยื่นเสื้อกันหนาวให้ไท  เด็กญี่ปุ่นยื่นมือออกมาทั้งสองข้าง  ผมยิ้มและสวมให้แบบไม่ขัด..ว่าไงว่าตามกันอ่ะ เดินลงมาไหว้ตาและไปโรงเรียน
  
วันหนึ่ง ๆ ของผมกับไทก็วนเวียนแบบนี้ล่ะครับ  เช้ามารับ  เย็นรอมาส่ง  จนถึงวันก่อนงานออกร้าน

“เย็นนี้ไทไม่ต้องรอรับผมนะ  คงดึกอ่ะ  ต้องจัดของเข้าร้านแล้วก็จัดร้านให้เรียบร้อย  ห้องไทเรียบร้อยแล้วดิ”  ผมนั่งเอาหลังอิงอก  เช้านี้ไทมารับผมก่อนไปโรงเรียน  แต่ผมจะเอารถไปเองครับ เพราะไม่รู้จะเตรียมร้านเสร็จกันกี่โมง  ไทจะได้ไม่ต้องมานั่งตบยุงรอผม

“ครับ  แต่เย็นไทจะรอ..กินข้าวเย็นพร้อมกัน  นะ”  ผมได้แต่ยิ้ม  เอาแต่ใจจริง ๆ ผมจะทำยังไงได้ล่ะ  คนเอาแต่ใจเราก็ต้องตามใจสิครับ
          
“มาพร้อมกันเหรอวะ?  พี่ไทครับผมซื้อสตาร์ซอคเกอร์ให้พี่แล้วนะครับ”  เดินมาหน้าห้องพยาบาลชายก็เอาใจไทเหมือนเดิม  จะนานได้ซักแค่ไหนว๊า..  วันนี้ไม่มีการเรียนการสอนเลยครับ  เด็กเตรียมจัดร้าน  อาจารย์เตรียมงาน  ผมกับเพื่อนเองก็ขนป้าย  ยกซุ้มมาวาง  สาว ๆ ก็เตรียมแก้ว  กับพวกที่ต้องทำน้ำปั่น  ไม่รู้อะไรบ้าง  ต้องยกโต๊ะมาเพิ่มอีก  2  ตัว  เยอะอะไรขนาดนั้นวะเนี่ย?

“พิปีนี้ห้องเราใครถ่ายรูปอ่ะ”  ผมเงยหน้าขึ้นมามองอ้อม  งานออกร้านทุกปีจะมีผู้ปกครองมาเดินซื้อของ  และจะต้องเก็บภาพเป็นที่ระลึกหน้าซุ้มของแต่ละห้อง  ส่งอาจารย์หลังเสร็จงานครับ  ปีที่แล้วอาจารย์ที่ปรึกษาผมรับอาสาถ่ายเอง  แต่ปีนี้แกจะเดินเที่ยวครับ

“อ้อมได้มั้ยล่ะ  เดี๋ยวผมเอากล้องที่บ้านมาให้”  อ้อมทำหน้าลังเลอยู่พักนึง  แต่ก็ยิ้มและรับปากว่าจะเป็นคนเก็บภาพเอง  ส่วนกล้องก็จะเอากล้องของตัวเองออกมาใช้ด้วย  อ้อมชอบถ่ายรูปนะครับ  วันนี้อ้อมก็ถ่ายภาพตอนเพื่อนเตรียมงานไปหลายภาพ  ผมเห็นกล้องอ้อมมีหลายตัวครับ  แบบที่เจ๋ง ๆ เลนส์แพง ๆ อ้อมก็มีครับ

“พิซุ้มนี้นอกจากดอกไม้พลาสติกกับริบบิ้นแล้วมีอย่างอื่นแต่งด้วยป่ะ”  ผมส่ายหน้าตอบอ้อม
 
“งั้นเย็นนี้เราล้างรูปเอามาแขวนดีกว่า”  ผมยิ้มให้และลงมือทำงานต่อไป..อยากทำอะไรก็ทำเถอะ  กูเหนื่อยครับ  ก้ม ๆ เงย ๆ หยิบจับทำโน่นนี่  เพลินจนลืมเวลา  แรงสั่นจากโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงทำให้ต้องละมือจากป้ายโคตรอาร์ตของตัวเอง..สั่นแรงสะเทือนไปถึงไหนต่อไหนเลยครับ55

“ครับ..สั่งข้าวขาหมูกับเกาเหลาร้านป้าอ้วนให้หน่อยนะ เดี๋ยวผมไป..น้ำเปล่าก็พอ..ครับ  ครับผม”  สั่งไทให้ซื้อข้าวรอและยกป้ายอันสุดท้ายขึ้นมาตอกตะปู..เสร็จซะที  เหลือเก็บรายละเอียดอีกนิดหน่อย  ค่อยทำหลังกินข้าวก็แล้วกัน  หันหลังเดินมาเรียกวินกับเต๋าให้เลิกดีไซน์ท่าเมียงูและไปกินข้าวกันได้แล้ว  สงสารพ่อแม่มันจริง ๆ ครับ  เดินมาแคนทีนก็เจอพี่โป้ง  ผมตะโกนทักพี่โป้งก็ยิ้มให้  แต่ไม่เดินเข้ามาคุย  ผมเดินเข้ามาในแคนทีนก็เห็นมือชายโบกไหว ๆ   อ๋องนั่งคุยกับน้องมิ้นท์  น้องครีม  ก้องกินข้าว  แล้วเด็กญี่ปุ่นหายไปไหนวะ?

“ไทล่ะ”  ผมถามหาไทกับก้อง  เลื่อนจานข้าวขาหมูที่วางไว้มาตักกิน  ยิ้มให้น้องมิ้นท์กับน้องครีม

“เดินไปสั่งเกาเหลาให้มึงแหละพิ”  ผมพยักหน้าและกวาดขาหมูนิ่ม ๆ เข้าปาก  อร่อยมวากกก

“พี่พิวันงานจะอยู่ถึงเย็นมั้ยคะ?  มิ้นท์จะชวนพี่พิเดินดูงานด้วยกันน่ะค่ะ..พี่เต๋า  พี่ชายกับพี่ไทก็เดินด้วยนะคะ”  ผมยิ้มให้น้องมิ้นท์แต่ไม่ได้รับปากว่าจะเดินด้วย  เพราะปีนี้ตา  พี่ช้าง  ป้าอรกับอินจะมาเดินเที่ยว  ผมต้องพาตาเที่ยวครับ  เออ..แล้วพี่เล็กกับพี่สาวล่ะ?  วันนั้นพี่เล็กโทรหาผมแล้วผมบอกจะโทรกลับนี่หว่า  คงไม่มีอะไรมั้ง..มันผ่านมาตั้งหลายวันแล้วนี่  ชามเกาเหลาที่ลอยข้ามไหล่ผมมาทำให้ผมหยุดความคิดเรื่อยเปื่อยและหันมาสนใจกลิ่นน้ำซุปหอม ๆ แทน

“ขอบคุณคร๊าบบบบ”  ยิ้มหวานขอบคุณเด็กญี่ปุ่นและลงมือกินอย่างไม่สนใจใคร  วินถือชามเย็นตาโฟชามเบ้อเริ่มนั่งตรงข้ามผม  จ้วงเอาปลาหมึกดองมากิน  เต๋าตักข้าวโพดอ่อนกับเนื้อมาให้และตักเอาผักบุ้งในเกาเหลาผมคืน..กำไรเห็น ๆ อ่ะ55  แก้วน้ำเปล่าเลื่อนมาตรงหน้า  เงยหน้าขึ้นมาสบตาสีน้ำตาลแล้วยิ้มให้อีกที..น่ารักชิบเป๋ง  > <   สะดุ้งกับโทรศัพท์อีกครั้ง  หยิบออกมาดู..ตายยากจริงๆ
 
“ครับ..555  ผมวุ่น ๆ กับเตรียมงานออกร้านครับ..ครับ  ครับ  ไม่แน่ใจครับ  ครับ”  พี่เล็กโทรมาครับ  แซวผมว่าผมเข้าห้องน้ำนานจนต้องโทรตามให้ออกมา  กลัวผมจะเป็นลมในห้องน้ำซะก่อนถึงวันออกร้าน ผมมองไทและบอกรวม ๆ มันจะได้ไม่ต้องถามกันอีก

“พี่เล็กโทรมาน่ะ น้องชายพี่สาว  ลูกเพื่อนตากูไง  เค้าว่าจะมาเดินงานออกร้านด้วย  ไอ้วินกับมึงต้องเต้นให้พลิ้วนะ  กูขอแบบเฟี้ยวเงาะ  ตากูชอบ55”  เพื่อนผมขำแต่ไทหน้านิ่ง  ไม่ต้องห่วงครับ..ผมรู้ว่าต้องทำยังไง  กินข้าวเสร็จก็แยกกันไปซุ้ม  ยกเว้นผมที่ชวนไทไปเป็นเพื่อนหาอาจารย์ที่ปรึกษา  แวะเข้าห้องโสต  มองซ้ายขวา..ปลอดคน

“พี่เล็กกับพี่สาวจะมาเดินวันออกร้านนะครับ  ไท..ผมจะระวังตัว  ยิ้มหน่อยเร็ว”  เด็กญี่ปุ่นยิ้มบาง ๆ และดึงผมเข้ามากอด  ผมตบหลังเบา ๆ การคิดอะไรลึก ๆ ของไทผมว่าบางครั้งมันก็ทำให้แย่นะครับ  หอมเอาใจไปอีก  2  ฟอด..อารมณ์ดีได้ซะที  ผมเดินออกมาก่อน  ไทค่อยตามออกมาทีหลัง  เก็บรายละเอียดและดูความเรียบร้อย  ให้พี่ภารโรงมาเดินสายไฟให้  ช่วยสาว ๆ จัดแก้วและวางพวกขวดผงกาแฟ  โกโก้  น้ำหวาน..ดูแล้วยิ่งใหญ่มากครับ  ทำเป็นอาชีพได้เลยอ่ะ  ตรวจดูว่าเรียบร้อยดีแล้วก็เกณฑ์เพื่อน ๆ มาช่วยอ้อมแขวนรูป..ทำไมมีแต่รูปพวกผู้ชาย   มีมากกว่าครึ่งเลยครับ  รูปนี้วินน่ารักดีมองกล้องแล้วฉีกยิ้ม  รูปนี้ไอ้เต๋าหล่อมากอ่ะ..หันข้างมองอะไรซักอย่าง อมยิ้มนิด ๆ เอาไปให้มันดูดีกว่า

“เต๋า”  ผมเรียกและเอารูปไปแปะที่หน้ามัน  เต๋าหยิบรูปออกมาดูแล้วนิ่ง  ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ
 
“ตอนอ้อมถ่ายมึงมองอะไรวะเต๋า..ยิ้มซะหล่อเลยนะ”  มันไม่ตอบแต่หน้ามันยังคงยิ้มแบบเดิมอยู่..มันคิดถึงใครอยู่แน่ ๆ ครับ  เอาเถอะ..คนอย่างเต๋าน่ะ  ไม่มีทางมีความลับกับผมเกินอาทิตย์ครับ  ตอนนี้ก็ให้มันตกอยู่ในภวังค์ไปก่อน555  หยิบรูปจากมือเต๋าแล้วเดินกลับมาช่วยอ้อมติด  หือ..รูปผมก็เยอะนะเนี่ย

“พิ..รูปนี้อ้อมขอนะ  อ้อมจะติดตรงกลาง”  ผมพยักหน้าส่ง ๆ ไปไม่ได้หันไปดูว่าอ้อมจะเอาภาพไหนติดตรงกลาง  หืม..แล้วทำไมต้องมาขอผมล่ะ  ลุกขึ้นเดินไปดู ..ชัดเลย

“เอาออกเลยอ้อม  นี่มันไม่ใช่คนในห้องเรา  เอาออกด่วน”  รูปไทครับ  นั่งตรงม้าหินอ่อนตอนเย็น  แสงสวย  นายแบบดูดี  ภาพนี้ผมให้เต็ม 10 ครับ..อ้อมถ่ายเก็บไว้เยอะรึเปล่าเนี่ย?

“เราอุตส่าห์แอบถ่ายตอนเค้านั่งรอพินะ  มีรูปเดียวด้วย  ถ้าไม่ให้ติด..เอามา 100  นึง ฮี่ๆๆ”  ผมทำปากจู๋บู้บี้ไปมา  ควักตังค์ให้อ้อมและขอไฟล์ภาพมาด้วย  กล้าไถเพื่อนแบบนี้ไม่ธรรมดานะอ้อม!!  รีบเดินเอารูปเด็กญี่ปุ่นมาเก็บที่รถ  และกลับไปนัดเพื่อนให้มารวมกัน  8  โมง  ผอ.เปิดงาน  ตอน  9  โมง  งานเริ่ม  9  โมงครึ่งครับ  สาว ๆ แจกผ้ากันเปื้อนให้พวกผม.. นึกภาพตามนะครับ  ตัวเสื้อเป็นสีดำ  แบบสายคล้องคอและเชือกผูกเอวด้านหลัง    ข้างหน้าสกรีนน้องเสือ  ตรงพุงน้องเสือมีกระเป๋า  บนหัวน้องเสือมีชื่อของเด็กเสิร์ฟแต่ละคนสกรีนเป็นภาษาอังกฤษ..ที่ผมเรียกน้องเสือเพราะเสือมันติดกิ๊บครับ!!  เห็นแล้วอยากจะเอามาผูกคอตายจริง ๆ เฮ้อออ  พันผ้ากันเปื้อนสุดน่ารักเป็นม้วนแล้วซุกรวมไว้ใต้โต๊ะ  พรุ่งนี้ผมต้องใส่มันจริง ๆ เหรอ?  ทำใจไม่ได้ครับ  หยิบโทรศัพท์เตรียมโทรหาไทและแยกย้ายกันกลับบ้าน

“วิน  พรุ่งนี้เต็มที่นะ  มึงด้วยเต๋า..กูเอาใจช่วย”  เต๋าพยักหน้าและยกแขน  กำหมัดเข้าหาตัว..เหมือนดูโฆษณาเครื่องดื่มบำรุงกำลังเลยครับ55  ส่วนวินยิ้มเจื่อน  ผมเดินเข้าไปกอดคอวินแล้วกระซิบให้ได้ยินแค่สองคน

“กูเอาใจช่วยเรื่องพี่ต้าร์ด้วยนะเว้ย55”  ผละออกมาโทรศัพท์  โบกมือส่งเพื่อนและเดินไปที่รถ

“ครับ..เอางี้  เจอกันบ้านผม  ครับ..ครับผม”  ห้องไทยังไม่เสร็จครับ  บ่นว่าต้องเพิ่มตู้โชว์เค้กอีกหลังหนึ่ง ต้องไปขนกันเดี๋ยวนี้..ห้องไทขายเค้กครับ  สาว ๆ ห้องมันช่วยกันเสิร์ฟ  ผู้ชายช่วยดูแลเรื่องจาน ช้อน ส้อมและเช็ดโต๊ะครับ  โชคดีชิบหายอ่ะ  ผมขับรถเข้าบ้านมาให้อาหารปลา  เอารูปไทขึ้นไปเก็บ  ช่วยป้าอรจัดโต๊ะ  ไทเดินเข้ามาพร้อมถุงกับข้าว..จะน่ารักไปไหนวะ -//-  ทานข้าวเย็นเสร็จก็ส่งตาเข้านอน  และส่งไทกลับบ้าน  ก่อนออกจากห้องก็โดนลวนลามไปอีก 2-3 หน เอาเหอะว่ะ..อยากหอมอยากจูบก็เอาเหอะ ไม่ขัดใจกันอยู่แล้ว55

[jira]

เช้าวันงานผมบอกตาให้มาประมาณบ่ายสาม  กะให้พอดีกับเวลาคนมันเยอะ ๆ ผมจะได้อ้างได้ว่าต้องพาตาไปเดินเที่ยว555  ผมมากับไทครับ  เพราะมันจะหาที่จอดรถยาก  ถึงมีที่จอดรถเวลาจะกลับก็ออกยากอยู่ดี..คนที่บ้านไทขับมาส่งผมกับมันน่ะครับ  ลงจากรถก็แยกกันไปที่ซุ้มตัวเอง  ซุ้มของเด็กจะจัดให้ห้องทับ 1 เรียงกัน ต่อมาก็ทับ 2 แบบนี้ครับ 6/1,5/1, 4/1...6/2,5/2,4/2  ห้องผมกับไทเลยอยู่ห่างกันหลายล็อคครับ  เดินมาเตรียมของเสร็จก็เอาผ้ากันเปื้อนมาสวมเป็นเพื่อนคนอื่น ๆ ..พอใส่เหมือนกันมันก็ดูดีนะครับ55  ตอนนี้เกือบ 9 โมงแล้ว  คนเริ่มทยอยเดินเข้ามาเที่ยวงานกันแล้วครับ  ผอ.กล่าวเปิดเสร็จก็ยืนเรียงกันหน้าร้านและร้องเพลงเมียงูประสานเสียง  เต๋ากับวินโชว์สเต็ปเทพอยู่หน้าร้าน  ได้ผลครับ คนเข้ามามุงกันเต็มเลย55

“เข้ามานั่งกินน้ำปั่นในร้านผมด้วยนะครับ..เราจะโชว์ทุก 2 ชั่วโมง ขอบคุณคร๊าบบบบ”  วินกับเต๋าเรียกคนเข้าร้านและเดินเข้ามานั่งจิบน้ำ  หน้าอังพัดลม

“ดีนะว่าเต๋ามาเต้นด้วย  ไม่งั้นกูไม่เต้นหรอก”  ผมยิ้มและเดินไปรับออเดอร์จากลูกค้า  เดินเข้าเดินออก  ลูกค้าบางคนก็เรียกผม ‘พี่รัน’ จาก พิรุณ เป็น พี่รัน ..ภาษาอังกฤษมันก็ตีกันไปได้หลายแบบ  อยากเรียกอะไรก็เรียกเถอะครับ..เจอกันแค่ครั้งเดียว55+

“สวัสดีครับ  รับอะไรดีครับ?”  ผมยกมือไหว้และเอ่ยถามลูกค้าที่เพิ่งเข้ามานั่งแต่เจาะจงเรียกผมให้ไปรับออเดอร์  ผมมองใบหน้าหลังแว่นกันแดดสีดำ  ลูกค้าคนนี้เป็นผู้หญิงครับ  มีอายุ  แต่งตัวดี..จะเป็นญาติใครในห้องเรารึเปล่า?  

“ขอกาแฟปั่น  หวานจัดนะหนู”  ทวนและรับออเดอร์  เดินเข้ามาบอกสาว ๆ  กระซิบถามอ้อม

“ญาติใครรึเปล่าอ้อม  จะได้เรียกให้ถ่ายรูปหน้าซุ้ม”  อ้อมมองตามนิ้วผมและส่ายหน้า

“เดี๋ยวอ้อมถามให้นะพิ”  ผมดึงแขนอ้อมไว้
 
“อย่าดีกว่า..เดี๋ยวเค้าคงบอกเองแหละ”  ได้กาแฟผมก็เดินเอาไปเสิร์ฟ  น้าคนนั้นเรียกผมแต่ไม่พูดอะไร  แกดูดกาแฟขึ้นมาชิมและยิ้มให้  หยิบเงินมาวาง

“กาแฟกับคนเสิร์ฟไม่รู้อะไรจะหวานกว่ากัน”  ผมยืนงงแต่ก็ยกมือไหว้ขอบคุณที่มาอุดหนุน  น้าคนนั้นจับมือผมรับไหว้  และเดินออกไป..แล้วเป็นญาติใครอ่ะ?  หรือเป็นคุณหญิงคุณนายมาหลอกแต๊ะอั๋งเด็กหนุ่ม ๆ  ผมยิ้มและส่ายหัวกับความคิดประหลาดของตัวเอง  หยิบเงินไปให้สาว ๆ  เข้าลิ้นชัก    วินกับเต๋าออกไปเต้นเรียกลูกค้าอีกแล้วครับ..เวลาผ่านไปเร็วเหมือนกันนะเนี่ย  ผมง่วนกับแขกและกาแฟมากครับ  เอาไปเสิร์ฟผิดโต๊ะก็มี555  ผลัดกันกับเพื่อนมานั่งกินข้าวเที่ยง  กินเสร็จก็ต้องรีบออกไปช่วยเสิร์ฟ..ไม่ได้ออกไปแอบดูเด็กญี่ปุ่นเลยอ่ะ
 
“พี่พิ”  หันไปตามเสียงเรียก..น้องปูน  น่าร้ากกกก  วันนี้น้องปูนใส่เสื้อยืด กางเกงยีนส์ ดูธรรมดาใช่มั้ยครับ..แต่พอมาอยู่บนตัวน้องปูนแล้ว..ผมว่ามันน่ารักมากเลยครับ -///-   ผมยิ้มให้น้องและยกมือไหว้พี่แขกกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง  น่าจะเป็นแฟนพี่แขก

“นั่งก่อนครับ  รับอะไรดีครับ?”  ผมชวนทุกคนเข้ามานั่งแต่พี่แขกกับเพื่อนจะเดินเที่ยวงานกันก่อน  แล้วจะเข้ามาแวะตอนเย็นอีกที

“ปูนอยู่ที่ร้านพี่พิได้มั้ยคะ?  ไม่อยากเดินเบียดคนเยอะ ๆ..น้องปูนจะไม่ซนค่ะพี่พิ”  ..ผมยิ้มให้น้องปูนใส  คนอะไรน่ารักไม่เกรงใจกันเลยครับ  พี่แขกกับเพื่อนไม่ยอมแต่น้องปูนก็ยืนยันจะอยู่ที่ร้านช่วยผม

“งั้นให้น้องเรียงออเดอร์ช่วยเราก็แล้วกัน”  อ้อมเข้ามาได้ยินพอดีเลยขอให้น้องปูนช่วยเรียงออเดอร์ที่รับมาจากพวกผมส่งให้สาว ๆ ทำน้ำปั่น  พี่แขกกับเพื่อนเดินออกไปแล้วครับ  ผมเดินไปเอาเก้าอี้ให้น้องปูนนั่ง  และเทน้ำเปล่าให้กินก่อนจะถูกใช้งาน..ผมดูเป็นคนดีเนอะ555

“พี่พิต้องเดินเที่ยวเป็นเพื่อนน้องปูนด้วยนะคะ ถือว่าเป็นค่าจ้างเรียงออเดอร์”  ผมยิ้มให้น้องปูนก่อนจะบอกให้น้องปูนทำใจเรื่องเดินเที่ยวตอนเย็น

“เย็นนี้พี่ต้องพาตาเดินครับ  น้องปูนจะเดินตามคนแก่ไหวเหรอ?  ค่อยเดินเที่ยวกับน้องมิ้นท์  น้องครีมดีกว่ามั้ยครับ?”  น้องปูนยิ้มหวานและบอกให้ผมสบายใจว่าเดินได้..ผมต้องดีใจไปด้วยสินะครับ  วิ่งวุ่นสักพักเต๋ากับวินก็ต้องเต้นเรียกคนรอบสุดท้าย  แต่รอบนี้วินเต้นไม่ออกครับ  พี่ต้าร์มายืนจ้องแถวหน้า  วินบ่นกระปอดกระแปดแต่ก็เต้น  พี่ต้าร์ทำหน้าแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออกหลังจากเห็นวินกับเต๋าเต้น  ส่วนผมกับน้องปูนขำกลิ้งครับ555  

“หวัดดีพี่  สั่งอะไรกินรอก่อนดิ  เดี๋ยวพวกผมก็ชิ่งแล้ว”  ผมยกมือไหว้พี่ต้าร์และชวนให้เข้ามานั่งในร้านก่อน  พี่ต้าร์สั่งกาแฟ  ปากกินกาแฟ  แต่ตามองวินตลอดเวลา  เพื่อนผมก็เขินสิครับ  ไปหลังร้านก็โดนผมลากออกมา  พอหลุดจากผมไอ้เต๋าก็จูงมือมาส่งที่โต๊ะพี่ต้าร์  มันนั่งได้แป๊บเดียวก็ลุกหนีมาหลังร้าน  อย่ากังวลครับ  ผมกับเต๋าจับยัดให้พี่ต้าร์ตลอด555  น้องปูนถามผมว่าพี่ต้าร์เค้าจีบพี่วินเหรอ?  ผมยิ้มแทนคำตอบไปครับ..ให้คนสวยคิดเอง  เดินหัวหมุนได้พักใหญ่ก็มีมือดีสะกิดหลัง  หันไปเจออินกับพี่ช้าง..

“พี่ช้างหวัดดีครับ..แล้วตาล่ะครับ”  พี่ช้างพยักเพยิดไปหน้าร้าน  ตา  พี่สาว  พี่เล็กยืนคุยกับเต๋าหน้าซุ้ม  ตาหยิบรูปที่แขวนตรงซุ้มดู  พี่เล็กกับพี่สาวก็เหมือนกันครับ  ผมชวนน้องปูน  พี่ต้าร์  วินกับเต๋าเข้าไปสวัสดีตา

“ตาครับนี่พี่ต้าร์  น้องปูนครับ..นี่ตาผมครับ”  เพื่อนผม  พี่ต้าร์  น้องปูนไหว้ตา..ตารับไหว้  มองน้องปูนและมองผมยิ้ม ๆ .. เฮ้ย  ไม่ใช่ละ

“ไม่ใช่ครับ..นี่น้องสาวไท”  ตายิ้มและเดินนำเข้าไปในร้าน  ผมแนะนำให้ทุกคนรู้จักกัน  จดออเดอร์และส่งให้สาว ๆ   น้องปูนนั่งคุยอยู่กับตา   ตาผมชอบคนสวยครับ  ชวนคุยใหญ่เลย

“พิเลิกกี่โมงเหรอ?”  พี่เล็กเดินมาถาม  ผมลุกให้พี่เล็กนั่งและบอกไปว่า คงดึกเพราะต้องเก็บกวาดร้านก่อน  แต่เดี๋ยวจะพาเดินเที่ยวพร้อมกับตาทีเดียวเลย  พี่เล็กยิ้มและพยักหน้าเข้าใจ  พี่เล็กมองรอบร้านแล้วชมว่าร้านแนวดี  เราคุยกันนานเหมือนกันครับ  คนในร้านตอนนี้เยอะมาก  พ่อแม่เพื่อนผมทยอยกันมานั่งอุดหนุนกันจนพื้นที่ในร้านแคบลงไปถนัดตา  อ้าว..พ่อแม่เต๋ากับวินมาพร้อมกันครับ  ผมชวนพี่เล็กเข้าไปสวัสดีด้วยกัน

“พ่อแม่สวัสดีครับ  เข้าไปนั่งกับตาพิก่อนครับ”  พ่อแม่เต๋ากับวินรับไหว้  แม่วินเดินมาคล้องแขนผมแล้วยิ้มให้พ่อวิน
 
“แม่ทำไรอ่ะ..นี่เพื่อนลูกนะ”  วินเดินเข้าดึงแม่ออกและคล้องแขนผมเอาไว้เอง  พี่ต้าร์เดินตามวินเข้าไปสวัสดีทุกคน  ไอ้วินมันไม่ยอมแนะนำครับ..ผมเลยต้องเสือกเอง

“พี่ต้าร์นี่พ่อแม่เต๋าครับ  แล้วนี่พ่อกับแม่วินครับ  ทุกคนครับนี่พี่ต้าร์รุ่นพี่ผมกับวินครับ”  พ่อกับแม่เต๋ารับไหว้  แต่พ่อกับแม่วินขมวดคิ้ว  แม่เต๋าถามพี่ต้าร์ว่ามาก็น่าจะบอกก่อนจะได้มาพร้อมกัน  ผมหันไปมองวิน..นี่พาเข้าบ้านแล้วเหรอเนี่ย?  ยิ้มแซวมันมันก็เตะหน้าแข้งผมกลับ555  จากที่ผมเพิ่งบอกว่าคนแน่นร้าน  ตอนนี้แทบจะขี่คอกันแล้วครับ  ผมเลยชวนทุกคนมาถ่ายรูปหน้าซุ้มและถือโอกาสชิ่งซะเลย  ผมถ่ายคู่ตา  คู่อิน พี่ช้าง พี่สาว พี่เล็ก  ถ่ายคู่ครอบครัวเต๋ากับวิน  ถ่ายคู่น้องปูน  กำลังจะก้าวขาพาทุกคนเดินเที่ยวพี่เล็กแกดึงมือผมให้ถ่ายคู่บ้าง  ผมยิ้มให้แล้วดึงอินมาอยู่อีกฝั่งของผมทันที หันไปมองกล้องและส่งสัญญาณ..

“เอ้า..ชีสสสสส”  ไม่รู้พี่เล็กจะชีสกับผมรึเปล่า..แต่อินชีสได้กว้างมาก555  ผมเดินจูงมือตา  อีกฝั่งของตาคือน้องปูน  แต่พื้นที่ข้างผมถูกพี่เล็กยึดครับ  หันไปมองหาอินก็เดินกินลูกชิ้นกับพี่สาวพี่ช้าง  พี่ต้าร์  ไอ้เต๋ากับวินก็เทคแคร์พ่อแม่มัน  ผมเลยต้องเทคแคร์พี่เล็กเอง  เฮ้อออ

เดินผ่านซุ้มไอ้ก้องก็เดินเข้าไปถามหามัน  เพื่อนมันบอกพาคุณแม่กับแม่คุณเดินเที่ยวตั้งแต่ยังไม่เที่ยง  นี่จะบ่ายสี่แล้วยังไม่เห็นหัวเลย  อาฮะ..สบายไม่มีใครเกินว่ะ  เดินพาเข้าซุ้มน้องมิ้นท์  น้องครีมก็เจอน้านันท์กับน้าโต  ผมแนะนำให้รู้จักกัน  น้องปูนก็เดินเที่ยวกับน้องมินท์  น้องครีม  เข้ามาล้อมผมกันเป็นระยะ  ดูพี่เล็กก็เข้ากันกับทุกคนได้ดีนะครับ..ผมเลยเนียน ๆ ให้พี่เล็กเข้าไปอยู่ในกลุ่มสาว ๆ แล้วดีดตัวเองออกมาหาพวกเต๋ากับวิน

“เย็นนี้มึงไปไหนกันป่ะวะ  พ่อกูเค้าจะชวนพวกนี้ไปกินที่บ้านต่อ”  วินถามผม  

“ตากูเค้าไม่ไปแน่นอน ไม่รู้พี่ช้างจะไปรึเปล่าว่ะ  เพราะต้องพาพี่สาวกับพี่เล็กไปส่งที่บ้าน..จะกลับมาถึงกี่โมงก็ไม่รู้  มึงก็ลองให้พ่อถามดูดิ”  ผมสะกิดให้วินบอกพ่อมัน  พ่อวินชวนทุกคนเข้าไปกินข้าวที่บ้าน  ตอนนี้พ่อแม่ชายกับอ๋องเข้าไปเตรียมกับข้าวรอแล้ว  พ่อแม่เต๋า  กับพ่อแม่มิ้นท์รับปากว่าจะไปครับ  พี่ช้างจะตามไปสมทบทีหลัง  ส่วน พ่อแม่น้องครีมอยู่บ้านครับ  สาว ๆ ก็เลยมีปาร์ตี้เค้กที่บ้านน้องครีม  พวกผมถ้าเก็บของเสร็จเร็วก็อาจจะเข้าไปนั่งกินด้วย  เดินกันไปถึงซุ้มเด็กญี่ปุ่น  ผมชะเง้อคอมองหาไท  ..อ๋อง  ชายเดินเข้ามาสวัสดีทุกคนและเข้าไปหาน้องปูน  พักเดียวเด็กญี่ปุ่นก็เดินตามออกมา  ไทสวัสดีทุกคนไม่เว้นแม้แต่พี่เล็ก..มารยาทงามจริง ๆ  ผมมองหาพ่อแม่ไท

“ไหนบอกแม่จะมาไงครับ..ไม่เห็นเลย”  ไทยิ้มและบอกผมว่าแม่ไทมาแล้วกลับไปแล้ว  ฝากให้บอกผมว่ากาแฟอร่อยมาก  มาตอนไหนวะ?  ผมนึกยังไงก็นึกไม่ออก  คนเยอะขนาดนั้นใครจะไปสังเกตครับ  ไทดูอารมณ์ดีกว่าที่ผมคิดนะครับ  ตอนแรกผมนึกว่าจะหงุดหงิดใส่พี่เล็กซะอีก

“พี่เล็กมากันนานแล้วเหรอครับ?”  ไทชวนพี่เล็กคุย  พี่เล็กยิ้มและตอบไท..ก็คุยกันดีนี่หว่า  น้องมิ้นท์กับน้องปูนเดินเบียดไทมาตีคู่ผมคนละด้าน

“พี่พิแวะมาปาร์ตี้เค้กกับน้องมินท์มั้ยคะ?”  น้องมิ้นท์ชวน  ผมยิ้มให้กำลังจะตอบ..

“พี่พิชอบทานเค้กรสไหนคะ?  น้องปูนจะสั่งพี่ไทให้เอามาเพิ่ม”  พี่ไม่กินเค้กครับ..สาว ๆ เค้าคุยกันเรื่องโน้นเรื่องนี้  ผมไม่รู้เรื่อง  ไม่เข้าใจด้วยเลยแม้แต่เรื่องเดียวอ่ะ  น้องปูนหันไปคุยกับตา  และหันกลับมาคุยกับผม..เห็นแล้วเวียนหัวแทนครับ  ตา พี่ช้าง  พี่สาว  พี่เล็กกับอินกลับกันก่อนครับ  พี่เล็กเดินมาหาผมแล้วบอกผมว่าวันอาทิตย์จะเข้ามาหาที่บ้าน  ผมยิ้มให้และเดินไปส่งที่รถ  ยกมือไหว้ทุกคน  มองส่งรถจนลับตา  เดินย้อนกลับไปหาเพื่อน  พี่แขกกับเพื่อนโทรหาไทฝากน้องปูนกับแม่ครีม  แล้วจะเข้ามารับเช้าวันอาทิตย์  ผมบอกน้องปูนกับน้องมิ้นท์ว่าคงไม่ได้ไปกินเค้กด้วย  สาว ๆ ก็ทำแก้มป่องบ่นหงุงหงิง..น่ารักอ่ะ  พวกพ่อกับแม่กลับไปแล้วครับ  เราเลยแยกย้ายกันกลับมาเก็บของที่ซุ้ม

“พิครับพี่เล็กจะมาทำอะไรวันอาทิตย์เหรอ?”  เด็กญี่ปุ่นกระซิบถามผม  ผมส่ายหัวและบอกไทให้โทรหาผมด้วยถ้าเก็บร้านเรียบร้อยแล้ว  เดินกลับมาพร้อมวิน  เต๋า..และพี่ต้าร์  ไอ้วินจะเสร็จพี่ต้าร์ก็วันนี้แหละ555  พวกเราช่วยกันเก็บของ  แต่พวกป้ายกับซุ้มพี่ภารโรงเค้าจะมารื้อเอาไปขายครับ  ผมเลยวานให้ยกซุ้มขึ้นรถไท  ให้คนที่บ้านไทเอาไปส่งที่ร้านเพื่อนก่อนค่อยย้อนกลับมารับผมกับไททีหลัง  เก็บของไปก็เล่นกันไป  มืดตอนไหนก็ไม่รู้ครับ555  พี่ต้าร์รับเต๋า  อ๋อง  ชาย  วินไปส่งบ้าน  ส่วนผมกับไทไม่เข้าไปนั่งกินด้วยครับ  จะกลับเลย

ผมกับเด็กญี่ปุ่นเดินมารอแถวหน้าโรงเรียน  นั่งลงตรงม้าหินอ่อน..จะให้มานั่งตรงนี้ทำไมวะ?  มืดชิบหาย  ไทโทรให้คนที่บ้านมารับ  และอ้อนให้ผมค้างที่บ้านไทคืนนี้  ก็อยากค้างนะ..แต่ผมก็ห่วงตาอ่ะ
 
“งั้นผมลองโทรขอดูก่อน  ถ้าได้ก็คือได้..ถ้าไม่ได้ห้ามงอแง  ตกลงมั้ย?”  ไทพยักหน้าและกอดเอวผม  ระหว่างรอสายมันก็หอมแขนผมไปด้วย..ที่ให้นั่งตรงนี้เพราะอย่างนี้นี่เอง  งี้  นี่  เอง555

“ครับ  ตาคืนนี้พิค้างเป็นเพื่อนไทที่บ้านไทนะครับ  ครับ  ..ไม่ได้เหรอ  งั้นไม่เป็นไรครับ  เดี๋ยวกลับครับ  หวัดดีครับ”  ผมหันไปมองเด็กญี่ปุ่นหลังจากวางสายแล้ว  ประกายตาสีน้ำตาลหมองลงอย่างเห็นได้ชัดเลยอ่ะ..ผมกอดไท  และใช้สองมือประคองหน้า

“..ไม่เอาน่า  อย่าทำหน้าแบบนี้  ....ตาเค้าให้ไทมาส่งผมวันอาทิตย์แทนที่จะเป็นวันจันทร์เท่านั้นเอง  จะกลับบ้านได้รึยังครับ?”  อื้อหืออออ ไอ้ตาหม่นหมองเมื่อกี้มันหายไปไหนแล้วครับ  ระริกขึ้นมาเชียวนะ555  ไทกอดผมแน่นและเดินเอามือแตะกันออกมาขึ้นรถกลับบ้านไท  ตอนแรกจะชวนไทกินข้าวก่อนเข้าบ้าน  แต่คนที่บ้านไทเตรียมกับข้าวไว้ให้เลยต้องกลับไปกิน  ไทปลุกผมเมื่อรถเข้ารั้วบ้านไทมาแล้ว..ผมหลับครับ แหะแหะ  คนที่บ้านไทน่ารักดีครับ  เตรียมกับข้าวไว้เต็มโต๊ะเลย  ผมชวนให้มาช่วยกันกินเพราะยังไงผมกับไทก็กินไม่หมดแน่ ๆ  พี่ ๆ เค้าก็ยิ้มให้..ไม่มีใครพูดกับผมซักคนครับ   ช่างเหอะ

กินอิ่มไทก็พาผมขึ้นไปอาบน้ำข้างบน  ผมเดินออกมานั่งเก้าอี้ตรงระเบียงเล็ก ๆ ..ยื่นออกมาจากห้องไทจริง ๆ ด้วย  มองลงไปดูสวน  หันมองซ้ายขวา..ตรงนี้มองไม่เห็นบ้านน้าโต กับบ้านพี่ชายไทเลยครับ  เงียบดีจัง

“ง่วงรึยังครับ?”  ไทกอดคอผม  คางเกยไหล่  ผมส่ายหน้าตอบแล้วแอบหอมแก้มมันนิดหน่อย ฮะๆๆ  >//<  เด็กญี่ปุ่นอมยิ้มแล้วกอดผมแน่นขึ้น  ไทนั่งขัดสมาธิบนพื้นและดึงผมลงมานั่งด้วย  เรามองดาวบนฟ้า  กุมมือกัน  ขาเกี่ยวกัน  ลมเย็น ๆ กับฝ่ามืออุ่นทำให้ผมง่วงครับ  เหลือบมองไท..ตาแป๋วเลยอ่ะ  ไม่ง่วงบ้างรึไงเนี่ย?

ผมค่อย ๆ เอนหลังแนบอกแกร่ง  ซบหน้าลงกับซอกคอ
  
“ถ้าไทง่วงก็ปลุกผมนะ”  กระซิบเบา ๆ แล้วเข้าห้วงนิทราในทันที..

ไทปลุกผมให้ลืมตาด้วยสัมผัสแผ่วเบาจากริมฝีปาก  ผมเผยอรับสัมผัสนั้น  ปลายลิ้นร้อนสอดเข้ามาความหาลิ้นผมและรัดจนผมหายใจไม่ทัน  สองมือประคองผมให้ลุกขึ้น  ริมฝีปากจูบสลับเรียวลิ้นตวัดให้ลืม..ว่าเมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้วผมง่วงงุนแค่ไหน  ก้าวเท้าเข้าห้องได้ยินเสียงปิดประตูตามหลัง  ส้นเท้าผมโดนขาเตียงในขณะที่เสื้อผ้าผมถูกถอดออกแทบไม่รู้ตัว  หลังแนบกับฟูก  หน้าอกถูกปลายลิ้นแตะชิม  เรื่อยลงมาจนถึงความแข็งขืนของตัวเอง  หัวหมุนยิ่งกว่าเสิร์ฟน้ำเมื่อกลางวันซะอีก..ผมดึงไทขึ้นมาจูบเมื่อรับรู้ว่าร่างกายผมพร้อมแล้ว..แต่

“ไทคนที่บ้านล่ะ?”  ผมรีบเตือนไท  เด็กญี่ปุ่นบอกผมว่า..

“ไทให้ไปเฝ้าบ้านพี่เรย์..  อืม  พิ   ซี้ด”  ไทกระซิบตอบที่ริมฝีปาก  ส่งน้องชายตัวเองป้วนเปี้ยนสำรวจทางเข้าและดันเข้ามาช้า ๆ ไทใช้เจลป้ายที่ช่องทางขาเข้าทำให้ความเป็นชายของไทเข้ามาง่ายขึ้น  ผมเจ็บนะครับ..แต่ไทก็ทำให้ผมเคลิ้มกับจูบหวาน ๆ ที่ปรนเปรอให้ตลอดเวลา  แยกขากว้างขึ้นรับความสุขที่ไทส่งให้  มือกุมมือ  ปากกระซิบคำรัก  ตาสบกันตลอดเวลา..จะให้รู้สึกอะไรนอกจาก ‘รัก’ ได้อีกครับ?

ผมกับไทนอนกอดกันจนถึงเช้า  ไทปลุกผมให้ลงไปทานข้าว  ขี่หลังขึ้นมาดูหนังบนห้อง  นอนกอดกัน  หอม  จูบ  รักกัน..ไทจูบผมได้ทั้งวัน  มันไม่เบื่อปากผมบ้างรึไงวะ -//- ไทขับรถมาส่งผมที่บ้านวันอาทิตย์ตอนมืดแล้ว  และค้างที่บ้านด้วยกัน  เช้าก็ไปโรงเรียนพร้อมกัน  เจอหน้าวินผมรีบสืบเรื่องของวินกับพี่ต้าร์..วินปิดปากเงียบแต่หูแดง หน้าดำทุกครั้งที่ผมพูดถึงพี่ต้าร์  แค่นี้ผมก็เดาได้ไม่ยาก5555  เหลือไอ้เต๋าอีกคน  แต่เดี๋ยวนะ..

ผมลืมอะไรไปรึเปล่าครับ..?

นึกไม่ออกแฮะ  ไปดูรูปที่อ้อมดีกว่า





แล้วเจอกันตอนหน้านะครับ


............................


แถม
.

.

“คืนนี้กับพรุ่งนี้ไปเฝ้าบ้านพี่เรย์ทั้งหมดนะ..มาเฉพาะตอนกินข้าวเท่านั้น”  รับคำสั่งและเดินไปเปิดรั้วบ้านเรย์จิซัง

“พรุ่งนี้ผมจะไปซื้อกับข้าว..คุณจะขับรถไปเองหรือให้ใครขับ”  ชายคนแรกกล่าวกับเพื่อน

“ผมไม่อยู่..ต้องไปทำธุระให้ไทโยซัง”  ชายคนที่สองบอกเพื่อนหลังจากรับคำสั่งลับ ๆ ของไทโยซังเรื่องไปดูความเคลื่อนไหวของคนชื่อ ‘เล็ก’ ที่จะมาหาคุณพิในวันอาทิตย์  และส่งข้อความรายงานนายเรื่อย ๆ จนกว่าคนชื่อเล็กจะกลับ

รุ่งสางทุกคนต่างทำหน้าที่กันได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
    
“คุณนีท่านเอ็นดูคุณพิมากเลย  เมื่อวานท่านเข้าไปอุดหนุนคุณพิเสร็จก็โทรไปชมคุณพิให้คุณนันท์ฟัง  ผมล่ะปลื้มแทนไทโยซังจริง ๆ”  ชายคนที่นั่งคุมกล้องวงจรปิดบ้านมุราคาวะเอ่ย
  
“เฮ้ย!  ดูนี่”  สิ้นเสียงของคนคุมกล้องทุกคนก็รุมจ้องภาพที่ขึ้นโชว์หน้าจอมอนิเตอร์ในส่วนห้องนั่งเล่น  ไทโยซังกำลังใช้สองมือประคองหน้าคุณพิขึ้นมา  ปากกำลังจะแตะกัน..แต่ไทโยซังพลิกคุณพิและหันหลังตัวเองให้กล้องแทน

“โห่ยยยยยยย”  เสียงสบถดังเซ็งแซ่ด้วยความเสียดาย  เหล่าการ์ดพยายามเปิดภาพจากกล้องตัวอื่นเพื่อหามุมที่ดีกว่านี้..แต่ไทโยซังก็บังได้หมด  ถอนหายใจด้วยความเสียดาย  หากไทโยซังไม่มาสวีทในห้องนั่งเล่น  สนามหลังบ้านและหน้าบ้าน  พวกเขาก็ไม่มีโอกาสได้มองสะใภ้คนเล็ก  เพราะกล้องวงจรปิดไทโยซังอนุญาตให้ติดตั้งในบ้านแค่  3  จุดเท่านั้น

เป็นความรันทดที่เหล่าการ์ดผู้น่าสงสารต้องทนรับให้ได้

แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน  2  คนเดินไปสังเกตการณ์หน้าบ้าน  คุมจอมอนิเตอร์  1 คน  ซึ่งจะมีภาพจากกล้องวงจรปิดหน้าหมู่บ้านเชื่อมต่อเข้ามาด้วย  ทำให้รู้การเข้าออกของรถและคนในหมู่บ้านได้ตลอดเวลา  3  คนที่เหลือติดตามนาย  และทำตามคำสั่ง  รวมถึงรายงานให้นายใหญ่และคุณนีทราบตลอดเวลา
  
ใช่ว่าการทำหน้าที่เป็นคนดูแลความปลอดภัยให้บ้านมุราคาวะจะทำให้คนเหล่านี้ไม่มีความสุข  ตรงกันข้าม..เขามีความสุขเมื่อได้เห็นคนที่เขาดูแลมาตลอดมีความสุข  มีรอยยิ้ม   มีชีวิตชีวา  และคนที่ทำให้ไทโยซังเป็นแบบนั้นได้ก็ไม่ใช่ใคร

หนุ่มผิวขาว  สูงโปร่งพอ ๆ กับไทโยซัง จะเตี้ยกว่าก็ไม่มากนัก  ดวงตาสีดำสนิท  เจ้าของรอยยิ้มที่ทำให้โลกดูสว่างไสว..คุณพิ
 
ตั้งแต่คุณพิเข้ามา  ไทโยซังก็ดูสดใสและมีรอยยิ้มมากขึ้น  พูดคุยมากขึ้น  มีเพื่อนดี ๆ  ตั้งใจเรียนมากขึ้น  และเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น  แต่ตอนนี้..

เจ็บปวดมากเมื่อเห็นแต่แผ่นหลังของไทโยซัง  จะเห็นคุณพิก็ต่อเมื่อไทโยซังจับคุณพินั่งตักเท่านั้น  แต่ถึงนั่งตัก..ก็ยังมีไทโยซังโผล่หน้ามาเกยไหล่คุณพิอยู่ดี





ไทโยซังนี่ขี้หวงจริง ๆ ..จึ๊ส์



...................................


นั่งพิมพ์ใหม่หมดเพราะของเก่าที่พิมพ์และจบไม่ลงนั้น..น้องพิน่าสงสารจัดค่ะ55+
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
 

ปล.ต้องตัดแบ่งเป็น 2 ตอนเพราะอักษรเกิน..เค้าไม่ยอมให้โพสต์อ่ะ

[anajulia]

ก่อนอื่น
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

อยากจะเกิดเป็นคุณพิของเหล่าการ์ด แว้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากจะมีไทโยซังส่วนตัวววววววววววววววววววววว

อะไรนะ...ไปเกิดใหม่? เอ่อ...เกิดอีกกี่ชาติจะได้มีแบบนี้อ้ะ???

คริคริ ขอบคุณนะคะคุณจิ

ปล.โถววววววววววว สิ่งที่น้องพิลืม

[N.T.❁]

กอดแรงๆ คุณจิน่ารักที่สุดเลยค่าาา
เรานะ นั่งอ่านไปยิ้มไปค่ะ 555 เหมือนคนบ้า ..
มีจิ๊ปากเพราะพี่เล็กกับน้องปูนด้วยอะ เซ็งมาก อะไรก็ไม่รู้เกาะหนึบน้องพิของไทอยู่นั่น 555

เดาถูกด้วยยยยย .. ผญ.คนนั้นคือคุณแม่น้องไท อิอิ ดีใจที่แม่ชอบน้องพิอ้ะ 
น้องไทร้ายนะเนี่ย มีส่งต้นทางไปดูพี่เล็กด้วย 555 สกัดทางอย่างแรง
แล้วน้องพิก็ลืมพี่เล็กอีกเหมือนเดิม 

ปล. การ์ดบ้านนี้ได้ใจเราไปเลย 555 น่ารักมากๆ ขำไทด้วยมีรู้มุมกล้องเนอะ บังมิดเลยทีเดียว ฮ่าๆ
+1 ค่ะคุณจิ ชอบมากๆๆๆ

[dukdikdukdik]

อยากไปทำงานบ้านไทซะจริง ๆ

จะไปซ่อนตัวในห้องไทเลยทีเดียว กร้ากกก

[ordkrub]

อู้ย เลือดกำเดากระฉูด น่ารักมากมาย

[katarena]

  กรี๊ดๆๆๆๆๆ
คุ้นเคยกับชื่อคุณจิเพราะตามอ่านนิยายเรื่องเดียวกันมาซักพัก(ใหญ่ๆ)แล้ว
แต่..เพิ่งจะรู้ว่าคุณจิก็แต่งเองด้วย (ตกข่าวอย่างแรง - -)
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ อ่านรวดเดียวถึงปัจจุบัน
ขอบอกว่าชอบมากมาย ^////^
ทำไมถึงน่ารักได้อย่างนี้ ขอสมัครเป็นแฟนคลับน้องพิกับน้องไทด้วยคนค่ะ ว้ายๆๆๆ 

[Solar cell]

ไทโยขี้หึง ขี้หวง และหื่นนนนนนนนนนน มว๊ากกกก

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

แหมๆๆๆๆ ไทรู้ซะด้วยนะว่าเหล่าการ์ดกำลังจ้องดูตาโตๆไปเลย 555555+

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกไปไหนเนี่ย! เรื่องนี้น่ารักกันทุกคนเลย (แต่พิมากสุด) อิอิ~

[หมวยลำเค็ญ]

ขอเสียงคนรักพิหน่อย..... ฮิ้วววววววววววววววววววววววว  (มาตรึมม)
น่ารักจริงคนนี้ ใกล้ใคร คนนั้นก็รัก น่าอิจฉาอ่ะ

ขอบคุณคุณจิค่ะ

[jasmin]

ก็น่ารักไง ใครๆก็รักพิ
อ่านแล้วอยากจะตามไปติดกล้องทุกซอกทุกมุมของบ้านไท
แต่ก็คงได้เห็นแต่แผ่นหลังไทอ่ะนะ
ผู้ชายขี้หวงคนนั้น 
คุณแม่แอบมาดูหน้าลูกสะใภ้
แหม ไม่รูเนื้อรู้ตัวเลยนะพิ

[MM.Dog]

รู้สึกดีนะคะที่ตอนนี้แค่เกือบมี nc
ดูเป็นชีวิตวัยรุ่นวัยเรียนที่ใส ๆ (???) ดี

แต่ทำไมน้องพิไม่คิดอ่ะว่าลูกค้าสาวใหญ่ที่เจาะจงเรียกน้องพิไปสั่งกาแฟหวานจัดเป็นคุณแม่ของไทโยซัง
สงสัยจะแขกเยอะจัดจนไม่มีเวลาคิดสินะ

[fahsai]

แม่ไทแอบเนียนๆๆ ไปหาว่าที่ลูกสะใภ้ เอ๊ะ หรือเป็นลูกสะใภ้ไปแล้ว 55+


ขำไท ไทขี้หวงอ่ะ  บังซะทุกมุม กะไม่ให้ใครเห็นเลยนะเนี่ย

การ์ดก็ฮาดี แอบดู คนเค้าสวีทกัน

[พี่วันเสาร์]

การ์ดของบ้านไทน่ารักมาก ตลกดีด้วย
ไทจะขี้หวงพิไปถึงไหนให้การ์ดไปเฝ้าดูพี่เล็กที่บ้านตาด้วย
ว่าแต่พิลืมนัดพี่เล็กไสองครั้งแล้วนะ

[iforgive]

ไม่มีอะไรจะกล่าว  นอกจาก 

[PeeYaR]

พิกับไทน่ารักมากเลยค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา >////<
หวานกันสุดๆอ่ะ ชอบที่คู่นี้จูบกันบ่อยๆ เติมเต็มความรักให้กันตลอดเวลา
แต่ที่ชอบที่สุดเห็นจะเป็นครอบครัวของไทโยซังนะ น่ารักมากกกกก
ทุกๆคนเอ็นดูและรักพิกันหมดเลยอ่ะ โดยเฉพาะพี่การ์ด
555 น่ารักดี ^^
ฝากรีดเดอร์หน้าใหม่คนนี้ไว้ในอ้อมใจไรเตอร์ด้วยนะคะ ^^
จัด +1 ไปด้วยจ้า

[Little Devil]

น้ำตาลสูงเลย
+1

[BeeRY]

พี่การ์ดอย่างฮาอะ แอบเป็นถ้ำมองนี่หว่าแบบนี้
พิรู้นี่คงกรี๊ดอะ ไทก็นะ น่ารักตลอดเว ผู้ชายแบบนี้ให้น้องพิคนเดียว 555+
ปล. พี่จิท่าจะชอบสีม่วงจริงจังนะคะเนี่ย  

[hotladyanyavee]

รู้สึกว่างานออกร้านนี่สนุกจัง คิดถึงตอนเรียนมัธยมอะ เพราะว่าตอนนั้นมีงานวันกิจกรรมนักเรียน
มีงานออกร้าน และกิจกรรม จ่างตรงที่นักเรียนในโรงเรียนกินเอง จ่ายเอง ไม่มีพ่อแม่มาอะ เงินเลยหมุน
ในโรงเรียน พิกะไทก็น่ารักอะ แต่อย่างพิว่า ไทคิดลึกมากไปบางทีก็ทำให้ผิดใจได้ง่าย แต่ว่าไทก็งอนพิได้ไม่นาน
และอยากบอกตอนแถม เรื่องการ์บ้านไท รู้สึกจะน่ารักอะ และคุณแม่ไทก็สงสัยคงชอบลูกสะใภ้อะ

[tutu]

 

[thisispom]

เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียว 18 ตอนคะ อยากบอกไรท์เตอร์ว่าสนุกมากๆ ขอบคุณค่ะ

[jira]

การสื่อสารของคู่รัก (เพี้ยน)


เสียงออดเปลี่ยนคาบดังทั่วรั้วโรงเรียนเอกชนชื่อดัง  หนุ่มน้อยนัยน์ตาสีดำขลับยืนเอามือไขว้หลังพิงผนังตึกเรียนสีขาว  ดวงตาคู่นั้นจ้องตรงไปยังอาคารไม้ฝั่งตรงข้าม  ซึ่งมีเด็กหนุ่มยืนอยู่ในท่าทางลักษณะเดียวกัน

ไม่มีใครสังเกตเห็นทั้งคู่  เพราะเป็นเวลาที่เด็กคนอื่นกำลังเรียนอย่างคร่ำเคร่ง  

หนุ่มน้อยเจ้าของดวงตาสีนิลมองดวงตาสีน้ำตาลสวยที่อยู่อีกฝั่ง  อมยิ้มเมื่อเด็กหนุ่มฝั่งอาคารไม้ห่อปากและปล่อยลมออกมาเบา ๆ    'มั๊วะ'  หนุ่มน้อยหลบตา  ก้มหน้าซ่อนยิ้ม  ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าสบตาคู่นั้นแล้วคลายมือที่ไขว้ด้านหลังขึ้นมากอดอก  ทำปากห่อ  สูดลมเข้าปอด  และกลืนน้ำลายจนลูกกระเดือกขยับขึ้นลงช้า ๆ

เด็กหนุ่มฝั่งอาคารไม้ยกยิ้ม  ดึงมือขึ้นมากอดอกบ้าง  แล้วทำปากยื่น  ย่นจมูกหายใจเข้าสั้น ๆ ส่งยิ้มหวานและตาเจ้าชู้ให้อีกฝั่ง  หนุ่มน้อยอาคารสีขาวอมยิ้ม  ก้มหน้าต่ำ  เลื่อนสายตาขึ้นมองสบ  มือที่กอดอกข้างหนึ่งยกขึ้นมาจับแก้ม  ถูเบา ๆ  บิดหน้าเข้าหาฝ่ามือและซ่อนรอยยิ้มไว้ในฝ่ามือของตัวเอง  

ยิ้มที่พยายามกลั้นแทบกลั้นไม่ไหวเมื่อเหลือบมองฝั่งตรงข้ามทำท่าเดิม  แต่ส่ายหน้าไปมาเหมือนมันเขี้ยว  ตาสีน้ำตาลเจ้าชู้ทอประกายวิบวับจนนึกอยากข้ามฝั่งเอานิ้วจิ้มให้บอดนัก  แต่ตอนนี้ทำได้เพียงหลับตาปี๋  เม้มริมฝีปากแน่น  กดหน้าลงกับฝ่ามือ  กลั้นยิ้มไว้เต็มที่  สูดลมหายใจเข้าปอดจนเต็ม  ลดมือลงกอดอก  และหันไปมองเด็กหนุ่มอาคารไม้เต็มตา

เด็กหนุ่มดวงตาสีน้ำตาลทำปากจู๋  ส่งสายตาไปที่สนามหญ้าด้านล่าง  หนุ่มน้อยฝั่งอาคารสีขาวอมยิ้ม  ส่ายหน้าตอบกลับไป  เด็กหนุ่มอีกฝั่งไม่ยอมแพ้  ยกมือที่กอดอกไว้ทั้งสองข้างขึ้นมาประสานกันไว้ระดับปาก  ดวงตาอ้อนวอน  และพยักหน้าเบา ๆ เหมือนขอร้อง

หนุ่มน้อยเจ้าของรอยยิ้มโลกสดใสกลั้นยิ้ม  ก้มหน้าลงแล้วเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง  เงยหน้าขึ้นมาช้า ๆ สบดวงตาที่จ้องตนอยู่ตลอด  เปิดยิ้มจนเห็นฟันเรียงเป็นระเบียบ  ดีดตัวเองออกจากผนัง  กอดอกแน่นขึ้นจนไหล่ห่อ   ก้มหน้าแล้วซ่อนยิ้มอีกครั้ง  ก่อนจะหมุนตัวเดินกอดอกเดินไปที่บันได  มุ่งตรงไปสนามหญ้าด้านล่าง  พึมพำเบา ๆ  'ทำอะไรเนี่ยกู..ติงต๊องชิบหาย '  ยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาถูจมูกเบา ๆ แก้เขิน

เด็กหนุ่มฝั่งอาคารไม้ยิ้มกว้าง  และรีบเดินลงบันได  รำพึงเบา ๆ '..จะฟัดให้แก้มช้ำเลยคอยดู..' กัดริมฝีปากล่างด้วยความมันเขี้ยว  แล้วสาวเท้ายาว ๆ ลงบันไดครั้งละ  3  ขั้น เพื่อไปฟัดหนุ่มน้อยดวงตาสีนิล  เจ้าของรอยยิ้มโลกสดใส  ผู้มีผิวแก้มที่หอมที่สุดในโลก




.....................




กลับจากทำธุระ  ก็เปิดคอม อ่านเม้นท์แล้วมีแต่คำว่าน่ารัก..เลยมันเขี้ยว  แง่มๆๆๆๆๆ
อ่านเล่นไปก่อนเนอะ
พรุ่งนี้จิค่อยมาไล่ตอบเม้นท์นะคะ..เห็นเม้นท์จากนักอ่านใหม่ ๆ 2 - 3 คน  ยินดีต้อนรับค่า
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
 

ปล.อ่านแล้วขอให้ฝันดีนะคะ

[iforgive]

ฝันดีถ้าได้ฝันถึงไท