หัวข้อ: ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56

[Noi]

น้ำตาซึมเลย

[N.T.❁]

งื่ออออ TT
แต่ก็ยังได้อยู่กับคนที่รักในวินาทีสุดท้ายแหละนะน้าโย

[MM.Dog]

เอ้อ............
ไปรักกันตอนไหนเนี่ย!!!!!!!!!
หรือว่าเราจะอ่านไม่ดี   ขอกลับไปทบทวนตอน begin 1  อีกรอบ


ว่าแต่ว่า   น้องเผ่านี่เค้าตั้งใจจีบน้าโยตั้งแต่แรกใช่มั้ย
ไม่เบานะนั่น   เด็ก 17 เมื่อสมัยก่อน  แสดงว่าไวไฟมิใช่น้อย (แต่ยังช้ากว่าสองหนุ่มรุ่นหลานนิ)


แต่เมื่อจบสรุปว่าทั้งคู่รักกันยืนยาวจนตายกันไปข้างนึงนี่  น่านับถือจริง ๆ ค่ะ

[kittyfun]

เศร้าจนน้ำตาซึมกับความรักของอาโย

เอาล่ะน่ะ อย่างน้อยก็ได้ใช้ชีวิตเคียงคู่กันจนนาทีสุดท้าย

แต่คู่ของไทกับพิไม่เอาเศร้าแล้วนะคะ

ไม่อยากเสียน้ำตารอบสองค่ะ

[rellachulla]

ฮึกๆ พี่โย
ไม่น่าตายเลยอ่ะ
เศร้าเลย
อย่างว่าละเนอะ ตอนนั้นพี่โย คงเครียดมาก
คงมีแต่เหล้าที่พี่โยคิดว่าช่วยได้

ตอนนี้เศร้าจัง สงสารน้องเผ่าด้วย

[jira]

ไม่มีอะไรในชีวิตที่จะได้มาอย่างสมบูรณ์แบบทั้งหมด
มีได้ก็ต้องมีเสีย  มีเข้าใจก็ต้องมีไม่เข้าใจ เหรียญยังมี 2 ด้าน
ชีวิตย่อมมีสุขมีทุกข์  อยู่ที่การยอมรับมัน  อยู่ที่ว่าใครจะยอมรับได้หรือไม่
เป็นธรรมดาของคนจริงๆ

  เป็นกำลังใจให้คะ

เม้นท์แทงใจได้ตลอดอ่ะค่ะ  ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบเนอะคะ  ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ

ไหนใครบอกน้ำตาซึม ไม่จริ๊งไม่จิง น้ำตาใหลพรากๆต่างหาก
นอยด์ได้ทั้งวันแหละทีนี้สงสารน้าโยกับเผ่าจังเลย ฮือ ฮือ ฮือ 

ขอบคุณที่มีตอนพิเศษของน้าโยกับน้องเผ่าจ้า
+1 ให้กับความรักของทั้งสองคน
ไม่รู้จิชอบตอนนี้มากถึงจะเป็นตอนที่ทำเค้านอยด์ได้มากที่สุดก็ตาม

ดีใจที่ชอบค่ะ  กอดดดดดดไม่นอยด์แล้วนะคะ โอ๋ๆๆๆ ถ้าว่างจิจะนั่งแต่งมุมน่ารัก ๆ ของคู่นี้มาให้อ่านกันนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ

เข้าอ่านไว้คร่าวเดี๋ยวจะอ่านและเม้มอีกที ตอนนี้เร่งงานที่ค้างอีกนิด เพราะจะให้เด็กไปออกบูธที่กรุงเทพ ตอนวันที่สิบแปด
ไม่อยากอ่านแบบขัดๆๆๆเดี๋ยวไม่ได้อรรถรส เลยค่อยมาอ่านพรุ่งนี้ดีกว่าวันนี้ขอเคลียร์งาน สั่งพิมพ์โบรชัวร์ออกงานก่อน
ไปละ แค่สงข่าว

โหหหห งานเยอะอ่ะเลดี้ ไฟท์ติ้งนะคะ ตอนนี้จิรู้สึกไม่ค่อยสบายค่ะ มันรู้สึกเหมือนไข้จะขึ้นอ่ะ ช่วงบ่ายว่าจะลากลับบ้านไปนอน  เบื่ออากาศแบบนี้จัง เฮ้อออ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

เศร้าอะคู่นี้ ถ้าโยไม่ติดเหล้าก็คงจะดีกว่านี้เนอะ   

ขอบคุณมาก ๆ ค่า สำหรับตอนพิเศษ 

ขอบคุณเหมือนกันค่ะที่อ่านตอนพิเศษเศร้า ๆ แบบนี้ ถ้าจิว่างจะเขียนตอนน่ารัก ๆ ของคู่นี้ให้อ่านนะคะ

การที่ติดเหล้าคืออะไร -_-

แอบให้คะแนนติดลบตรงนี้แต่ก็ช่างมันเถอะ...

เฮ้อ...

ป่ะค่ะ กลับไปหวานๆกับคู่ไทพิต่อดีกว่า...

T^T

กอดกระต่ายน้อย  หายแล้วเหรอคะ พี่เหมือนจะเป็นไข้อ่ะ เดี๋ยวบ่ายว่าจะลากลับไปนอนพักนิ
การที่น้าโยติดเหล้าเพราะเครียดค่ะ และสังคมของไซด์งานก่อสร้างเย็น ๆ เค้าก๊งเหล้ากันทุกวันจ๊ะ(วิ่งกลับไปดู..พี่ไม่ได้เขียนถึงเลยนี่หว่า) พ่อพี่ก็ติดเพราะสังคมก่อสร้างนี่แหละ กระเพาะทะลุก็เอามาจากเรื่องจริงของพ่องิ55+
คู่น้องพิกับน้องไทพี่เขียนตอนนี้ยังจบไม่ลงเลยค่ะกระต่าย..พี่เศร้ายิ่งกว่าน้าโยอีกอ่ะ ฮือออออ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

แง เศร้าอ่า
น้องเผ่าน่ารัก ขี้อ้อนอย่างงี้นี่เอง พี่โยเลยรักมากหลงมาก
ตามมาอยู่กับน้องเผ่าซ๊ะเลย
สงสารพี่โย กับคุณตาอ่ะ น่าจะได้คุยกันก่อนพี่โยจะไป

ขอบคุณค่ะ คุณจิ

คู่นี้น่าสงสารเนอะคะ  แต่เค้าก็ยังได้มีชีวิตร่วมกันจนถึงที่สุดนะคะ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ  กอดคืนเบา ๆ ด้วยค่ะ ^//^

น้ำตาซึมเลย

กอดดด โอ๋ๆๆๆ หายแล้วเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

งื่ออออ TT
แต่ก็ยังได้อยู่กับคนที่รักในวินาทีสุดท้ายแหละนะน้าโย

กอดดด เนอะคะ เค้าก็ยังอยู่ด้วยกันจนถึงที่สุดอ่ะ โอ๋ๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

เอ้อ............
ไปรักกันตอนไหนเนี่ย!!!!!!!!!
หรือว่าเราจะอ่านไม่ดี   ขอกลับไปทบทวนตอน begin 1  อีกรอบ


ว่าแต่ว่า   น้องเผ่านี่เค้าตั้งใจจีบน้าโยตั้งแต่แรกใช่มั้ย
ไม่เบานะนั่น   เด็ก 17 เมื่อสมัยก่อน  แสดงว่าไวไฟมิใช่น้อย (แต่ยังช้ากว่าสองหนุ่มรุ่นหลานนิ)


แต่เมื่อจบสรุปว่าทั้งคู่รักกันยืนยาวจนตายกันไปข้างนึงนี่  น่านับถือจริง ๆ ค่ะ

กอดดดด มันเริ่มมาจากความรู้สึกดีๆ ก่อนค่ะ และล้นขึ้นมาเรื่อย ๆ อยากมีความรักแบบนี้บ้างนะคะ..ทิ้งทุกอย่างได้โดยไม่สนใจ(แพล่มไรเนี่ย55+) ถ้าน้าโยรู้ว่าหลานชายคนเดียวเป้นเกย์คงขำไม่ออกอ่ะค่ะ  สงสารพ่อตัวเองกันเลยทีเดียว ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
 

เศร้าจนน้ำตาซึมกับความรักของอาโย

เอาล่ะน่ะ อย่างน้อยก็ได้ใช้ชีวิตเคียงคู่กันจนนาทีสุดท้าย

แต่คู่ของไทกับพิไม่เอาเศร้าแล้วนะคะ

ไม่อยากเสียน้ำตารอบสองค่ะ

กอดดดหายเศร้าแล้วเนอะคะ  คู่หลักนี่ถ้าเศร้าก็ไม่ถึงกับน้าโยค่ะ  ตอนหน้าจิจะมีโมเม้นท์หวาน ๆ ให้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ

ฮึกๆ พี่โย
ไม่น่าตายเลยอ่ะ
เศร้าเลย
อย่างว่าละเนอะ ตอนนั้นพี่โย คงเครียดมาก
คงมีแต่เหล้าที่พี่โยคิดว่าช่วยได้

ตอนนี้เศร้าจัง สงสารน้องเผ่าด้วย

กอดแน่น ๆ หายแล้วเนอะ เค้าน่าสงสารแต่เค้าก็น่าอิจฉานะคะ อยู่ด้วยกัน ดูแลกันจนถึงบั้นปลายของน้าโย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ





การเขียนให้เป็นน้าโยสำหรับจิมันยากค่ะ เพราะติดบุคลิกของพิไปแล้ว พอต้องเป็นน้าโยมันเลยต้องลบพิออกให้หมดก่อน..ดีใจนะคะที่น้าโยเป็นน้าโย  ไม่ใช่บุคลิกแบบทับซ้อน
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
สำหรับตอนต่อไป..จิจะนั่งบิวท์ให้อ่านกันในเร็ว ๆ นี้นะคะ
จิ้มบวกคืนและบวกขอบคุณค่ะ
 

[anajulia]

"อยากมีความรักแบบนี้บ้างนะคะ..ทิ้งทุกอย่างได้โดยไม่สนใจ"


.
.
อยากมีความรักแบบนี้เหมือนกัน หงิงๆ
กอดค่ะคุณจิ

[hotladyanyavee]

บวกหนึ่งให้จิ อ่านแล้วเศร้าจังสงสารน้าโยอะ แต่ก็ดีที่วันสุดท้ายของชีวิตน้าโย
ยังมีคนที่รักอย่าเผ่าคอยเคียงข้าง ไม่ได้จากไปอย่างเดียวดาย ซึ่งเรื่องของน้าโย
ก็ทำให้ตได้คิด และส่งผลมาถึงพิกับไท จะได้ไม่มีคนขัดขวาง เพราะตามีบทเรียน
ที่แสนเจ็บปวดจากเรื่องของน้าโย
ปล.พักผ่อนเยอะนะจิ ทานยา แล้วจะได้หายป่วย เป็นห่วงนะ ช่วงที่ไม่สบายก็พักไม่ต้องโหมเขียนนิยายก็ได้ ค่อยมาลงหลังหายป่วย
กลัวเดี๋ยวไข้จะกลับ แล้วดื่มนำเยอะ ห่มผ้าหนานะ อากาศเปลี่ยนบ่อย ระวังสุขภาพนะ เข้าใจเวลาไม่สบายมันไม่สบายจริงๆ ทรมาน
ยังไงก็ขอให้หายเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[ordkrub]

อ่านจบรู้สึกทั้งดีและเศร้า  ดีที่โยมีชีวิตคู่กับเผ่าจนวันสุดท้าย เศร้าที่ฐิถิระหว่างพ่อลูกทำให้ต้องจากกันโดยไม่มีโอกาสปรับความเข้าใจ

[hotladyanyavee]

จิหายป่วยยังอะ เป็นห่วงดูข่าวฝนตกหลายที่ ไงก็รักษาสุขภาพเนอะ
บวกหนึ่งให้หายป่วยไวๆๆๆๆ

[Oo๐FosfoggY๐oO]

สุขก็สุขเศร้าก็เศร้านะเนี่ย

[jasmin]

เรื่องของน้าโยเศร้าอ่ะ ถึงจะได้อยู่กับคนรักจนวันสุดท้าย
รอยร้าวกับครอบครัวนี้สิ
แอบปาดน้ำตากับเรื่องนี้เลยอ่ะ
หวังว่าถ้าตารู้ความจริง จะไม่เกิดประวัติศาสตร์ซ้ำรอยนะ
ปล. จิป่วยหรอ รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ

[Final_love]

เรื่องของน้าโยเศร้าจังเลยอ่า

น่าเสียดายจัง... 

มาอัพอีกไวๆนะ

[jira]

"อยากมีความรักแบบนี้บ้างนะคะ..ทิ้งทุกอย่างได้โดยไม่สนใจ"


.
.
อยากมีความรักแบบนี้เหมือนกัน หงิงๆ
กอดค่ะคุณจิ

กอดคุณนุ่นคืนค่ะ  มันคงจะยากอ่ะเนอะ55+

บวกหนึ่งให้จิ อ่านแล้วเศร้าจังสงสารน้าโยอะ แต่ก็ดีที่วันสุดท้ายของชีวิตน้าโย
ยังมีคนที่รักอย่าเผ่าคอยเคียงข้าง ไม่ได้จากไปอย่างเดียวดาย ซึ่งเรื่องของน้าโย
ก็ทำให้ตได้คิด และส่งผลมาถึงพิกับไท จะได้ไม่มีคนขัดขวาง เพราะตามีบทเรียน
ที่แสนเจ็บปวดจากเรื่องของน้าโย
ปล.พักผ่อนเยอะนะจิ ทานยา แล้วจะได้หายป่วย เป็นห่วงนะ ช่วงที่ไม่สบายก็พักไม่ต้องโหมเขียนนิยายก็ได้ ค่อยมาลงหลังหายป่วย
กลัวเดี๋ยวไข้จะกลับ แล้วดื่มนำเยอะ ห่มผ้าหนานะ อากาศเปลี่ยนบ่อย ระวังสุขภาพนะ เข้าใจเวลาไม่สบายมันไม่สบายจริงๆ ทรมาน
ยังไงก็ขอให้หายเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

กอดเลดี้  น้าโยเป็นใบเบิกทางให้น้องพิกับน้องไทค่ะ(ถึงจะไม่ง่ายนักก็เถอะ) พักผ่อนเต็มที่เลยค่ะเลดี้ มาเจองานวันนี้แทบเป็นลม(เพราะเราลาบ่ายวันศุกร?รึเปล่าไม่รู้อ่าา) ขอบคุณที่เป็นห่วงจินะคะเลดี้ จิหายแล้วค่ะ *กอดแน่น*

อ่านจบรู้สึกทั้งดีและเศร้า  ดีที่โยมีชีวิตคู่กับเผ่าจนวันสุดท้าย เศร้าที่ฐิถิระหว่างพ่อลูกทำให้ต้องจากกันโดยไม่มีโอกาสปรับความเข้าใจ

เศร้าแทนเหมือนกันค่ะ ทิฐิมากกันทั้งคู่จริง ๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
 

สุขก็สุขเศร้าก็เศร้านะเนี่ย

กอดฝน แล้วหอมซ้ายขวา แต่สุดท้ายเค้าก็ได้อยู่ด้วยกันอ่ะเนอะ เตงเค้าปวดตาอ่ะ เพ่งอ่านนิยายมากไปหน่อยงิ55+ ขอบคุณที่ติดตามจ๊ะ กอดๆๆ

เรื่องของน้าโยเศร้าอ่ะ ถึงจะได้อยู่กับคนรักจนวันสุดท้าย
รอยร้าวกับครอบครัวนี้สิ
แอบปาดน้ำตากับเรื่องนี้เลยอ่ะ
หวังว่าถ้าตารู้ความจริง จะไม่เกิดประวัติศาสตร์ซ้ำรอยนะ
ปล. จิป่วยหรอ รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ

กอด โอ๋ๆๆ หายแล้วเนอะคะ ทิฐิของตากับน้าโยสูงค่ะ แต่เรื่องของน้าโยเป้นใบเบิกทางให้พิกับไทนะคะ(ถึงจะไม่ง่ายนักก็เถอะ) ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ จิหายแล้วค่ะ  ขอบคุรที่ติดตามนะคะ

เรื่องของน้าโยเศร้าจังเลยอ่า

น่าเสียดายจัง... 

มาอัพอีกไวๆนะ

กอด หายแล้วเนอะคะ  ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ จะรีบมาอัพค่ะ



ตอนต่อไปของน้องพิกับน้องไทจิปั่นอยู่ค่ะ(นั่งปั่นสลับกับตอบเม้นท์อ่ะ  ไม่รู้จะได้ถึงไหน55+)
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

[jira]

ตอนที่  22


วันนี้ผมขี่มอไซค์มารับเต๋าที่บ้าน  แม่เต๋าก็ให้ผมทานข้าวเช้าด้วยกัน  ผมกินมาแล้วแต่ต้องกินอีก..ผมปฏิเสธเรื่องกินไม่เป็นครับ55  

“น้องพิหนูทำใบขับขี่รถมอเตอร์ไซค์รึยังลูก?”  ผมยิ้มให้แม่เต๋าและพยักหน้า

“ครับแม่  พอทำบัตรประชาชนได้อาทิตย์เดียวผมก็ไปทำใบขับขี่เลยครับ”  แม่เต๋าวานให้ผมช่วยติวข้อสอบใบขับขี่ให้เต๋า  เต๋าทำปากขมุบขมิบแล้วยิ้มหวานเอาใจแม่มัน  ผมยิ้มกับความน่ารักของแม่ลูกคู่นี้ครับ  แม่เต๋าน่ารัก  เรียบร้อย  มีสกุล  แต่ลูกชาย..อย่าไปพูดถึงเลยครับ  สมเพชกันซะเปล่า ๆ  กินข้าวเสร็จแม่เต๋าออกไปทำงานที่บ้านพ่อมัน  เต๋าชวนผมขึ้นห้องรอมันเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน

“พิ  มึงกับไท..ถึงไหนกันแล้ววะ?”  ได้กันเกิน  10  ครั้งแล้วว่ะ..ใครจะตอบแบบนั้นล่ะครับ  บ้า  บ้าแล้ว!!

“เสือกไรด้วยวะ  รีบเลยเต๋า..เดี๋ยวสาย”  ผมเปลี่ยนเรื่องและท้าวแขนเอนตัวไปข้างหลัง  ได้ยินเสียงถอนหายใจเฮือกยาวเลยหันหลังไปมอง  เต๋าส่ายหัวแล้วอมยิ้ม

“ยิ้มไร..กูทำมากกว่าจูบก็แล้วกัน”  เต๋าหรี่ตามองและยิ้มขำ ๆ  มันขี่แล้วผมซ้อนครับ  จอดรถแล้วเดินมารวมพลกันหน้าห้องพยาบาล  เห็นชายมันบีบนวดไทแล้วฮาครับ  ชายมันเอาใจไทเป็นพิเศษ  เอาการบ้านไปส่งให้  ซื้อน้ำให้..จะจีบน้องปูนมันก็ต้องเอาใจพี่ชายอย่างนี้ล่ะ55

“เมื่อคืนไม่รับโทรศัพท์ไทเลย  ทำอะไรอยู่ครับ”  ไทกระซิบถาม  ผมยิ้มแล้วแอบจับมือใต้โต๊ะ

“..ทำแบบนี้อย่าคิดว่าไทจะหายโกรธนะ”  ไททำปากบู่  ผมเลยเอานิ้วชี้เขี่ยฝ่ามือให้จั้กกะจี้เล่น  เด็กญี่ปุ่นกลั้นยิ้มและเบือนหน้าออกไปมองทางเดิน..น่าร๊ากกกกกกกกก
  
“พิ..เมียมึงมาว่ะ”  ผมหันไปตามนิ้วไอ้เต๋าที่ชี้ไปด้านหลัง  อนิรุทธ์เดินตรงเข้ามาหาผม  จะลุกหนีก็ไม่ทันแล้วครับ

“คิดถึงมากเลยค่ะ  ทั้งที่เมื่อคืนพิก็เพิ่งกอดน้องออมไปเองนะคะ  ทำไมถึงได้คิดถึงพิมากขนาดนี้ก็ไม่รู้อ๊ะ”  อนิรุทธ์นั่งเบียดผม  กอดแขน  หัวซบไหล่  พูดกระเง้ากระงอด..เพื่อนอนิรุทธ์ส่งเสียงเชียร์ ‘พยายามเข้าค่ะออม..เก็บน้ำเชื้อมาฝากกูด้วยนะคะ..บลาบลา’ แต่ล่ะคำ..น่ากลัวววววววววววววว
 
“ผมต้องไปหาน้องมิ้นท์เป็นเพื่อนไทครับออม..ไทไปกัน”  ผมพยายามดึงมือหยาบออกจากแขน  และลุกขึ้นหิ้วปีกไทไปด้วย  ไทขืนตัวไว้แล้วทำหน้าเฉย ๆ

“ผมเพิ่งไปมาเองครับ  พิความจำสั้นจัง”  เหวอเลยครับ  ยังโกรธอยู่จริง ๆ เหรอ?
 
“พิเนี่ย..แรงกับน้องออมนะคะ”  ออมดึงแขนผมให้นั่งและยังคงตั้งมั่นในการซบผมต่อไป  หันไปมองขอความช่วยเหลือจากไท..ไทเหลือบมามอง  และเมินหน้าผมไปคุยกับชายแทน

จบข่าว!!

น้องออมได้แทะโลมผมเป็นเวลา  18  นาที  ..มันเกาะผมจนออดเข้าแถวดัง  จนผมเดินไปเข้าแถว  จนเค้าจะเคารพธงชาติ..มันก็ยังไม่ยอมไป

“เข้าแถวค่ะออม  ปล่อยพิได้แล้วนะคะอีศพปลวก   พิเค้าเป็นสมบัติสาธารณะนะคะ..มึงอย่ามากอดกกไว้คนเดียวอีรอยแยกเปลือกโลก”  ..ขอบคุณมากครับ  รีบพามันไปเดี๋ยวนี้เลยครับ
 
“หืออออ..อีรูตูดตัน!!  คืนนี้พิกอดน้องออมอีกนะคะ  สัญญาสิคะ..”  ..ผมสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ  และยิ้มให้เพื่อนอนิรุทธ์

“..พากลับไปทีครับ”  เพื่อนออมมองผมเคลิ้ม  ก่อนจะลากอนิรุทธ์ไปเข้าแถวตัวเอง  ได้ยินสองคนนั่นคุยกันเสียงดัง’เอาแขนมึงมาล้างน้ำแล้วใส่ขวดแจกกันเลยนะอีออม..ถ้าไม่ติดว่ากูตัวเล็กกว่าเพื่อนเค้ากูก็จะเข้าไปกอดเองอยู่หรอก  ไปเดี๋ยวนี้เลยอีสางเขียว’ ..เมื่อกี้มันอะไรครับ  ผมเป็นอะไรสำหรับคนพวกนี้ครับเนี่ย?

“โถ..กูอยากช่วยนะพิ  แต่กูกลัวกะเทยสงครามโดดถีบหน้ากูว่ะ”  เต๋าปลอบผมและลูบหลังเบาๆ   เอาเถอะครับ..ถือว่าทำบุญ  เย็นนี้ผู้ชายห้องผมจะทำป้ายกับซุ้มหน้าร้านครับ  ผมกับวินไปขนไม้อัด  เต๋ากับพวกที่เหลือเตรียมสี  ก่อนจะไปใช้แรงงานก็ต้องหาแรงจายกันโหน่ยครับ -//-  ..ไม่รับอ่ะ  สงสัยยังอยู่ในโหมดงอน  ไม่เป็นไรเดี๋ยวค่อยโทรอีกที  เดินไปที่รถตาก็คอยเหลือบมองหาไท  ..กลับไปแล้วเหรอเนี่ย?  ขับรถพ้นรั้วโรงเรียนวินก็พูดขึ้นมาว่า..

“พิ..วันออกร้านน่ะ”  วินพูดถึงวันออกร้านแล้วเงียบไป  ผมเหลือบไปมองและย้อนถาม

“วันออกร้านทำไมเหรอ?”  ผมเชนจ์เกียร์และหันไปมอง..วินจ้องผมและขอความเห็นจากผม

“พี่ต้าร์มันจะมา  มันบอกว่ามันจะขอคำตอบจากกูอ่ะ”  หืมมมมม  ขยายความด่วนไอ้วิน

“พี่ต้าร์เค้าถามอะไรวะ?”  โยนก้อนหินถามทางไปก่อน 1 ลูก..ไอ้วินเงียบครับ

“..กูจะจับมึงใส่พานถวายพี่ต้าร์ถ้ามึงยังไม่ยอมเล่า”  อึ้ย  มันตบหัวผมครับ!!
 
“ไม่รักกูกูไม่เคยว่านะพิ..อย่ามาเที่ยวยกกูให้คนโน้นคนนี้”  ผมหัวเราะแล้วยื่นมือหมุนตรงหน้ามัน

“แต่ช้าแต่..โอ๋ๆๆ  ไม่งอนผัวนะจ๊ะ  ใช่ที่พี่ต้าร์เค้าขอมึงเป็นแฟนรึเปล่า?”  วินถอนหายใจยาวและบ่นให้ผมฟัง

“ไม่รู้ว่าพี่เค้าเอาจริงรึเปล่าว่ะ  มันบอกชอบกูแล้วมันก็ทำเฉย ๆ ใส่กู  มันบอกว่าหวงแต่มันมานั่งเฝ้ากูแล้วก็ไม่พูด  ไม่ชวนกูคุยอะไร  มันขอกูเป็นแฟนแล้วมันก็หายต๋อม..มึงคิดไงวะพิ  กูสับสนกับวิถีชีวิตของมันชิบหาย”  ผมยิ้มมุมปาก

“แล้วตัวมึงล่ะวิน..มึงไม่ทำให้พี่ต้าร์สับสนเลยงั้นสิ”  ..วินเงียบ  ถ้าผมเป็นพี่ต้าร์คงฉุดมันทำเมียไปนานแล้วครับ  ปากมันบอกว่าเกลียดพี่เค้า  แต่พอพี่เค้าบอกชอบมันตรง ๆ มันก็เขินใส่เค้า  ด่าเค้าไม่ให้พูดอีก..พอทำเฉย ๆ มันก็แอบคิดเล็กคิดน้อย  ชอบพี่ต้าร์เหมือนกันก็บอกเค้าไปดิวิน55

“มีแฟนเพื่อนไม่ว่าหรอก  แต่ถ้าหลอกตัวเองแล้วมานั่งเครียดแบบนี้  เพื่อนไม่ชอบนะวิน”  ผมปล่อยให้วินคิด  ตัดสินใจเรื่องพี่ต้าร์
 
“อย่าคิดนานนะเว้ย..หมาคาบไปแดกจะหาว่าพี่พิไม่เตือนนะจ๊ะ”  เสียงหัวเราะ  และแววตาของวินทำให้ผมมั่นใจ  งานออกร้านผมคงได้เห็นรอยยิ้มของพี่ต้าร์กับหน้าแดง ๆ ของวินแหง555  กลับจากขนไม้อัดก็ลงมือทำครับ

“เอาสีขาวลงก่อนแล้วค่อยทาสีตามแบบ”  ผมสั่งงานเพื่อนและเดินออกมาหามุมสงบ  หยิบโทรศัพท์ออกมากดเบอร์เด็กญี่ปุ่น  รับสิ..รับหน่อย..

“..ไท  ทำไมรับช้าจังครับ  เย็นนี้มารับผมรึเปล่า?  จะได้ไม่ต้องให้เต๋าไปส่งที่บ้านไง..ไท  ฟังอยู่รึเปล่าครับ?”  เงียบอ่ะ..

“ไทโยซังไม่อยู่..ฝากอะไรถึงมั้ยครับคุณพิ?”  ..เอ่อ  อยากถามว่าแล้วไทไปไหนก็ต้องตัดใจ  ไว้ค่อยโทรอีกที..

 “ไม่ครับ  ขอบคุณมากครับ  สวัสดีครับ”   เดินย้อนกลับไปช่วยเพื่อนดัดลวดทำโครงซุ้มหน้าร้าน

 แล้วเมื่อกี้..ใครรับวะ?  ผมพูดอะไรไปบ้างอ่ะ?  ..ไม่ต้องอายหรอกเนอะ  ไม่ทันละ55  เข้าโครงได้ก็เดินไปดูพวกทำป้าย  ช่วยทาสีขาวเสร็จก็เอาที่เหลือออกมาวางกับพื้น..ผมไม่ชอบป้ายอิงค์เจทครับ  มันไม่อาร์ต  ถึงทำเองแบบนี้มันจะเหนื่อย  เหม็นสี  แต่ผมว่ามันสวยและดูมีความคิดกว่าเยอะอ่ะ  ผมถอดเสื้อนักเรียนวางพาดบนกระเป๋าและลงมือทาสีตามแบบบนไม้อัด  สีที่ผสมแล้วไปไหนหมดเนี่ย..มองหาเต๋า  ไปไหนแล้วล่ะ?  เดินออกมาตามหาเต๋า..ได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์แว่ว ๆ  เดินเข้าไปใกล้ ๆ เต๋าก็วางโทรศัพท์พอดี

“สีที่ผสมล่ะ?”  เต๋าพยักหน้าให้และเดินนำออกมาเอาสี  ยกสีมาวาง  หยิบแปรงขึ้นมาจุ่มและละเลงกันอย่างเมามัน...ไม่ต้องตามแบบแล้วครับ  ตัวพ่อกันทั้งนั้นอ่ะ555

“เฮ้ย  นี่มันภาพอะไรวะพิ”  ผมหันไปมองหน้าวินแล้วยักคิ้วแทนคำตอบ..ก็ถ้าบอกมันว่าผมวาดแก้วกาแฟมันคงคิดว่าผมเพี้ยนล่ะครับ  มันเหมือนโรงงานทำน้ำปลามากกว่า -_-.  ทาสีและทำโครงเสร็จก็เหลือแค่ตกแต่งก่อนวันออกร้านเท่านั้นครับ
 
“ฮัดเช่ย..”  สงสัยฝุ่นจะเยอะ  หรือใครพูดถึงผมครับ?  ช่วยกันเก็บของและเก็บกวาด  วินอาสาไปส่งผมที่บ้าน..แต่ผมอยากจะลองโทรหาไทอีกซักที  บอกวินว่าพี่ช้างมารับดีกว่า..

“ไม่เป็นไรว่ะ  เดี๋ยวกูกลับกับพี่ช้าง  พวกมึงกลับไปอาบน้ำเหอะ  เจอกันเว้ย”  พอแยกย้ายกันกลับ  ผมก็หยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาไท..เสียงเพลงแบบนี้มันคุ้นหูแฮะ  หันหลังกลับไปมอง

“มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”  ผมทักไท  และเดินเข้าไปหา  ไทยิ้มและดึงเอาเสื้อนักเรียนผมที่พาดไหล่มาสะบัด ๆ ..

“ไม่เอา..ตัวเปื้อน  เดี๋ยวพาเสื้อเปื้อนไปด้วย   ไม่สวมนะ”  ไทพยายามจะให้ผมใส่เสื้อนักเรียน  สู้กันอยู่พักใหญ่ไทก็ปลดกระดุมเอาเสื้อตัวเองให้ผมใส่  และหยิบเสื้อผมมาใส่เอง..

“หิวข้าวรึยัง?  เดี๋ยวกินข้าวก่อนแล้วค่อยกลับบ้านนะ”  ผมยิ้มและพยักหน้า..

“วันนี้ทำไมไม่รับโทรศัพท์เลยอ่ะ  ยังโกรธอยู่อีกเหรอ?”  ผมถามไทเบา ๆ  เหลียวซ้ายแลขวา..ทางโปร่งแฮะ

“เมื่อคืนวานผมนอนค้างห้องตา  โทรศัพท์ก็ทิ้งไว้ในห้องตัวเอง  ..เมื่อเช้ารีบอ่ะเลยไม่ได้โทรบอก  ขอโทษครับ”  ไทหยุดเดินและหันมามองหน้าผม

“พิโทรหาผมเมื่อเย็นแล้วผมไม่รับ..พิกังวลมั้ยครับ?”  ผมพยักหน้า

“ผมก็รู้สึกไม่ต่างกันหรอก..เป็นห่วง  กังวล  คิดไปสารพัด  ทีหลังไม่เอาแล้วนะครับ  ถ้าไม่ได้รับโทรศัพท์..โทรกลับหาผมสักนิดก็ยังดี”  ผมถอนหายใจ..จับมือไทและกระชับมือให้แน่นขึ้นแทนคำตอบ เดินไปที่รถและขับออกไปหาอะไรกินก่อนเข้าบ้าน  วันนี้ไทไม่ค้างครับ  ส่งผมและกลับเลย..






คุณเชื่อเหรอ?




มันไม่กลับครับ  ไทสั่งสอนผมให้หลาบจำเรื่องโทรศัพท์..ด้วยจูบ
 
“ไทโทรมาต้องรับนะ”  จูบเน้นย้ำที่ริมฝีปากล่าง

“ถ้าไม่รับ..ก็ต้องโทรกลับ”  ปลายลิ้นแตะแผ่วเบาที่ริมฝีปากบน

“เข้าใจมั้ยครับ?”  สัมผัสอ่อนนุ่มเกิดขึ้นทั่วทั้งริมฝีปากผม..

“..อืม..”   คำขอและคำสั่งของไทมันแทรกลงไปในใจผมเลยล่ะครับ..

“ค้างมั้ย?”  ถามและแตะหลังมือที่ประคองหน้าผมเอาไว้  ไทส่ายหน้าและจูบผมอีกครั้ง  ความนุ่มนวลจากริมฝีปากไททำให้ผมเผลอจูบตอบ  ปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัด  ผมสำลักความหวานจากริมฝีปากคนคนนี้ครับ
 
“ลงไปส่งมั้ย?”  หลับตาแล้วถาม..ผมไม่ได้อยากได้คำตอบครับ  ถามแก้เขินเฉย ๆ  -//-  ปลายจมูกโด่งกดลงมาที่แก้มผม  และสูดความหอม(?)เข้าไปจนเต็มปอด..เหงื่อทั้งนั้นนะเว้ย55+  ลากปลายจมูกมาแตะที่หน้าผากผมแล้วขออีกครั้ง

“ไม่ต้องส่ง  เดี๋ยวไทปิดรั้วให้..รับโทรศัพท์ด้วยนะครับ”  ผมลืมตาและจูบที่ปลายคางแทนคำตอบ  ถอดเสื้อคืนและเอาเสื้อตัวเองยัดใส่ตะกร้า   ไทกลับไปแล้วครับ  ผมนั่งจ้องโทรศัพท์  พอหน้าจอสว่างผมก็กดรับทันที..ไม่ให้คลาดสายตากันเลยทีเดียว

“ถึงบ้านแล้วเหรอครับ..อ้าว”  ผมรีบหยิบมาดูหน้าจอ..ชื่อพี่เล็กนี่หว่า?  ทำไงล่ะเนี่ย? ...

“พี่เล็กครับผมปวดห้องน้ำ  เดี๋ยวผมโทรกลับนะครับ”  ไม่รอคำตอบแล้วครับ  รีบวางเดี๋ยวไทโทรเข้าเจอสายไม่ว่างผมจะซวยหนัก..รอไม่นานเลยครับ  หน้าจอสว่างอีกครั้ง  ผมรีบหยิบมาเพ่งก่อนจะยิ้มกว้าง

“ถึงบ้านแล้วเหรอ?..ยังไม่ได้อาบครับ..ให้เอาไปไว้ในห้องน้ำตอนอาบด้วยป่าว...555+”  วางโทรศัพท์และเดินไปอาบน้ำ  ทาแป้งเสร็จก็เดินมาปิดไฟ  โทรหาไทให้กล่อมผมหลับ

ผมลืมอะไรรึเปล่าครับ?

ช่างเหอะ..อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันออกร้านแล้ว  อย่าลืมมาอุดหนุนผมกันนะครับ



 
……………..

แถม

.

.

“ไทโยซังไม่อยู่..ฝากอะไรถึงมั้ยครับคุณพิ?”  เสียงมั่นคงตอบปลายสาย  แต่ในใจกลับลิงโลด

“ไม่ครับ  ขอบคุณมากครับ  สวัสดีครับ”   ปลายนิ้วแข็งแรงรีบกดเปิดสปีคเกอร์เพื่อให้คนอื่นได้ฟังเสียงจากปลายสายก่อนจะถูกตัดการสนทนา
  
“ฮิ้ววว/โหหห”  เสียงเซ็งแซ่ดังขึ้นหลังจากปลายสายแฟนเจ้านายวางไปแล้ว

“รีบไปรายงานไทโยซังเร็วว่าคุณพิโทรมา”  ชายคนแรกที่รับโทรศัพท์สั่งเพื่อนให้รีบรายงานนาย  แต่ตัวเขากลับวิ่งนำหน้าคนอื่นเพื่อนำข่าวนี้บอกนายเอง

“ไทโยซัง..คุณพิโทรมาครับ”  แจ้งข่าวด้วยหน้าไม่แสดงอารมณ์  ใบหน้าเรียบเฉยของนายปรากฏรอยยิ้มน้อย ๆ ยื่นมือออกมารับโทรศัพท์และโบกมือส่งสัญญาณให้กลับออกไป

“พูดเพราะมาก”  ชายคนที่นำข่าวไปแจ้งนายกล่าวน้ำเสียงชื่นชมไม่ปิดบังเมื่ออยู่ในกลุ่มเพื่อน

“หน้าตาก็ดี..  นี่  ผมเจอคุณพิวันนั้นผมตกใจมากเลยนะ  ไม่นึกว่าไทโยซังจะพาตัวจริงเสียงจริงมา”  ชายคนที่สองกล่าวเสริมและรีบเงียบเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเดินลงมาจากชั้นสอง  เดินก้าวเท้ายาว ๆ เพื่อยืนรับนาย

“เอารถออก..ไม่ต้องตาม”  สิ้นคำสั่งไทโยซัง  ชายคนริมด้านนอกสุดเดินออกไปเอารถ  สายตาที่เหลือของการ์ดบ้านมุราคาวะต่างมองตามหลังชายคนดังกล่าวด้วยความ..อิจฉา

เสียงเครื่องยนต์ดังและขับเคลื่อนออกจากตัวบ้าน  เหล่าการ์ดกำลังจะแยกย้ายกันทำหน้าที่ของตัวเอง  แต่พอเห็นชายคนที่เดินออกไปเอารถไม่ได้ขับไปให้นายก็ยิ้มกันถ้วนหน้า

“อดตามนายไปดูคุณพิกับเพื่อนเลยนะครับ”  ชายที่ถูกพาดพิงยิ้มน้อย ๆ และเดินกลับไปหน้าบ้าน  ดูแลความปลอดภัยต่อ  พวกที่เหลือก็ทำหน้าที่กันด้วยความจงรักต่อไป..





“ดูรูปคุณพิกันมั้ย?”  จากบรรยากาศที่เงียบเชียบกลับมีสีสันขึ้นมาเพราะ..

เด็กหนุ่ม ม.3 ที่ได้ชื่อว่า..เป็นสะใภ้คนเล็กของบ้านมุราคาวะ
.
.
“ฮัดเช่ย..”  สงสัยฝุ่นจะเยอะ  หรือใครพูดถึงผมครับ?



.......



ตัดแบ่งเป็นสองตอนนะคะ(จะได้กดดันตัวเองให้จบตอนหลังที่เขียนค้าง..จบไม่ลงซักที55)
ครึ่งหลังไม่เกินวันศุกร์ค่ะ(เหงื่อตก)
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ (สู้โว้ย!!)
 

[anajulia]

คริคริ นิดนึง ขอการ์ดบ้านมุราคาวะสักคนได้มั้ยคะ?? โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ย้ำกันด้วยจูบ อย่างนี้ถ้าจำไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่าไงแร้นนนนนนนนนนนน เอร๊ยยยยยยยยยยยยย

น้องวินของพี่ จะเซย์เยสแล้วใช่มั้ยคะ? >//////////<


(ตรงนี้ค่ะคุณจิ เหลือหนึ่งที่ “พี่ต้าร์เค้าถามอะไรวะ?”  โยก้อนหินถามทางไปก่อน 1 ลูก..ไอ้วินเงียบครับ........โยนก้อนหิน น หนูหาย)

[raintear]

กรี๊สสสสสสส ไรท์เตอร์มาต่อแล้วววววววววว   
คิดถึงพิกะไทมากมายยย 
ไม่ไหวแล้วววววววว จะน่ารักไปไหนเนี่ยยยย
ชอบที่ซู้ดดดดดดดดด
มาต่อไวไวนะคร้าาาา
 
 

[ordkrub]

ไทนี่ร้ายขึ้นทุกวันนะ มีสั่งสอนพิให้รู้สึกด้วย

[N.T.❁]

ตัวบิดกันเลยทีเดียว ฮี่ๆ
การ์ด(เค้าเรียกการ์ดใช่มั้ย? แลดูน่ารักเกิน 55)บ้านน้องไทน่ารักได้อีก   ต่อหน้าไทโยซังนี่ขรึมเชียว พอลับหลังล่ะ ฮ่่าๆ

ไทงอนบ่อยๆเด๋วน้องพิเบื่อง้อทำไงเนี่ย? แต่ง้องอนกันด้วยจุ๊ฟแบบนี้อาจจะไม่เบื่อก็ได้เนอะ =///////=
เกริ่นๆแบบนี้ เด๋วคุณจิจะจัดสเปน้องวินกะพี่ต้าร์ป่าวคะ?เนี่ย? ^^

ปล. น้องพิลืมอะไรอะ? ลืมโทรกลับหาพี่เล็กปะคะ? (ถ้าใช่ก็ดีแล้วแหละ ลืมไปนานๆเลยนะ 555)

[Solar cell]

อ่านเรื่องของน้าโยแล้วรู้สึกอิ่มอร่อยแต่รสชาติมันออกขมไปนิ้ดสสสสสสสส
พอกลับมาตอนปัจจุบัน เฮ้อ อิ่มอร่อยเปรี้ยวเผ็ดหวานมัน กินซะอิ่มจนพุงจะแตก
แต่ก็ยังไม่ยอมจะวางช้อน อิอิ
+1ให้น้าโยกับน้องเผ่าคับ

[iforgive]

ครึ่งหลังวันศุกร์เหรอ  อ้าว  ก็พรุ่งนี้แล้วสิ  งั้นก็สู้ ๆ นะ  อิ อิ อิ
ให้ตายเถอะ  พินี่  คนรุมกันหึ่ง ๆ ขนาดนี้  ชักอยากเห็นอิมเมจของพิแล้วสิ
แต่ไทนี่โรแมนติกแบบโหดนิด ๆ นะ  มีการให้บทเรียน  พร้อมกับบทลงโทษหื่น ๆ
แบบนี้พิจะไปไหนรอด  แต่ที่แน่ ๆ พิครับ  หนูลืมโทร.หาพี่เล็กนะ
งานจะเข้าหนูมั๊ยอ่ะ

[พี่วันเสาร์]

ในเมื่อพิกับไทหวานๆกันแล้ว
ตอนนี้ก็ต้องเข้ามาเชียร์วินกับพี่ต้าร์ให้สมหวัง
ว่าแต่คู่วินกับพี่ต้าร์จะมีให้อ่านด้วยหรือเปล่าจิ

รอตอนน่ารักๆของน้าโยกับเผ่าจ้าชอบคู่นี้มาก

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ขอเมนท์ให้กับตอนน้าโยกับเผ่าก่อน มันเศร้าจริงๆนะ น้ำตาคลอเลย.......

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

  เหล่าการ์ดบ้านมุราคาวะเป็นเอามากว่ะ บ้าเ่ห่อนายหญิง(จะเรียกยังไงดีล่ะ?)คนใหม่กันทั้งนั้น

ไทนี่ก็เจ้าเล่ห์จริงๆเนอะ แบบนี้ไม่ว่าเมื่อไหร่พิก็คงตามไม่ทันล่ะ~

[dukdikdukdik]

สั่งสอนพิด้วยจูบ อืม ถ้าไม่ใช่ไททำไมไ้ด้นะเนี้ย หุหุ 

[กระต่ายชมจันทร์]

พี่จิ อยากอ่านส่วนบอดี้การ์ดอ่ะ

อะไรยังไงที่ไหนอย่างไรทำไม???

รู้สึกน่ารักสนุกดีค่ะ 555+

ยังคงความหวาน จุ๊บๆ

หนูว่านะคะ จบไม่ลงก็ต่อไปเรื่อยๆแหละ จนกว่าจะเบื่อกันไปข้าง ฮึๆ

[wan_sugi]

เรื่องของน้าโยคงเป็นเหมือนพายุฝนตกลงมากระทันหัน โดยไม่มีเค้าลางแม้กระทั่งเจ้าตัวยังตกใจ
การตั้งรับ  การตัดสินใจเลยผิดจังหวะผิดมุมไปสำหรับทุกคนที่โดนพายุลูกนี้

แต่ของพิคงจะเป็นจันทร์ในข้างแรมที่ค่อยๆ เปล่งแสงออกมา  จนถึงเวลาที่พอเหมาะ
แต่จะเวลาไหน  เมื่อไร  คงเป็นไปแล้วแต่เหตุ แล้วแต่สถานการณ์  ใช่ไหมคะ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

เรื่องของน้าโยคงเป็นเหมือนพายุฝนตกลงมากระทันหัน โดยไม่มีเค้าลางแม้กระทั่งเจ้าตัวยังตกใจ
การตั้งรับ  การตัดสินใจเลยผิดจังหวะผิดมุมไปสำหรับทุกคนที่โดนพายุลูกนี้

แต่ของพิคงจะเป็นจันทร์ในข้างแรมที่ค่อยๆ เปล่งแสงออกมา  จนถึงเวลาที่พอเหมาะ
แต่จะเวลาไหน  เมื่อไร  คงเป็นไปแล้วแต่เหตุ แล้วแต่สถานการณ์  ใช่ไหมคะ

=v= ชอบรีนี้จัง ที่มาของชื่อเรื่องอาจเป็นเพราะแบบนี้ก็ได้
บอกตรงๆว่าเรื่องราวที่เป็นไปกับชื่อเรื่อง ... ไอไม่เคยคิดออกเลยแหละว่ามันเกี่ยวดองข้องกันตรงไหน~

[jira]

คริคริ นิดนึง ขอการ์ดบ้านมุราคาวะสักคนได้มั้ยคะ?? โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ย้ำกันด้วยจูบ อย่างนี้ถ้าจำไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่าไงแร้นนนนนนนนนนนน เอร๊ยยยยยยยยยยยยย

น้องวินของพี่ จะเซย์เยสแล้วใช่มั้ยคะ? >//////////<


(ตรงนี้ค่ะคุณจิ เหลือหนึ่งที่ “พี่ต้าร์เค้าถามอะไรวะ?”  โยก้อนหินถามทางไปก่อน 1 ลูก..ไอ้วินเงียบครับ........โยนก้อนหิน น หนูหาย)

กอดคุณนุ่น เอาไปเลยค่ะคุณนุ่นการ์ดบ้านนี้จิยกให้ค่ะ55+  ตามไปแก้แล้วนะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

กรี๊สสสสสสส ไรท์เตอร์มาต่อแล้วววววววววว   
คิดถึงพิกะไทมากมายยย 
ไม่ไหวแล้วววววววว จะน่ารักไปไหนเนี่ยยยย
ชอบที่ซู้ดดดดดดดดด
มาต่อไวไวนะคร้าาาา
 
 

ดีใจที่ชอบนะคะ คิดถึงคู่นี้เหมือนกันค่ะ  เอ่อ..จะรีบมาต่อค่ะ(กลืนน้ำลายเหนียวกันเลยทีเดียว)  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

ไทนี่ร้ายขึ้นทุกวันนะ มีสั่งสอนพิให้รู้สึกด้วย

ใช่ค่ะ  ร้ายกาจที่สุดอ่ะ (ทำแค่จูบได้ยังไงยะ!!) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

ตัวบิดกันเลยทีเดียว ฮี่ๆ
การ์ด(เค้าเรียกการ์ดใช่มั้ย? แลดูน่ารักเกิน 55)บ้านน้องไทน่ารักได้อีก  ต่อหน้าไทโยซังนี่ขรึมเชียว พอลับหลังล่ะ ฮ่่าๆ

ไทงอนบ่อยๆเด๋วน้องพิเบื่อง้อทำไงเนี่ย? แต่ง้องอนกันด้วยจุ๊ฟแบบนี้อาจจะไม่เบื่อก็ได้เนอะ =///////=
เกริ่นๆแบบนี้ เด๋วคุณจิจะจัดสเปน้องวินกะพี่ต้าร์ป่าวคะ?เนี่ย? ^^

ปล. น้องพิลืมอะไรอะ? ลืมโทรกลับหาพี่เล็กปะคะ? (ถ้าใช่ก็ดีแล้วแหละ ลืมไปนานๆเลยนะ 555)

การ์ดบ้านนี้ฮาค่ะ พิเค้าไม่เบื่อง้อนะคะ(เดาเอา) คู่น้องวินจิมีให้อ่านผ่านน้องพิเรื่อย ๆ ค่ะ ส่วน ปล.เรามาทำให้พิลืมกันเถอะนะคะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

อ่านเรื่องของน้าโยแล้วรู้สึกอิ่มอร่อยแต่รสชาติมันออกขมไปนิ้ดสสสสสสสส
พอกลับมาตอนปัจจุบัน เฮ้อ อิ่มอร่อยเปรี้ยวเผ็ดหวานมัน กินซะอิ่มจนพุงจะแตก
แต่ก็ยังไม่ยอมจะวางช้อน อิอิ
+1ให้น้าโยกับน้องเผ่าคับ

เป็นความขมที่ซ่อนน้ำตาลปี๊บไว้ข้างในจนแทบจะปริออกมาเลยค่ะสำหรับคู่น้าโย55  ขอบคุณที่ติดตามและคะแนนนะคะ

ครึ่งหลังวันศุกร์เหรอ  อ้าว  ก็พรุ่งนี้แล้วสิ  งั้นก็สู้ ๆ นะ  อิ อิ อิ
ให้ตายเถอะ  พินี่  คนรุมกันหึ่ง ๆ ขนาดนี้  ชักอยากเห็นอิมเมจของพิแล้วสิ
แต่ไทนี่โรแมนติกแบบโหดนิด ๆ นะ  มีการให้บทเรียน  พร้อมกับบทลงโทษหื่น ๆ
แบบนี้พิจะไปไหนรอด  แต่ที่แน่ ๆ พิครับ  หนูลืมโทร.หาพี่เล็กนะ
งานจะเข้าหนูมั๊ยอ่ะ

แอร้ยยย แอบตกใจนึกว่าวันนี้วันศุกร์จริง ๆ อิมเมจของพิจิเคยเกริ่นไว้ตอน..ตอนที่เท่าไหร่จำไม่ได้แล้วอ่ะ แหะแหะ จะพยายามเล่าอิมเมจของพิผ่านตัวอื่นนะคะ(ซึ่งไม่รู้จะได้เขียนรึเปล่า) จิตั้งใจให้พิลืมโทรหาพี่เล็กค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

ในเมื่อพิกับไทหวานๆกันแล้ว
ตอนนี้ก็ต้องเข้ามาเชียร์วินกับพี่ต้าร์ให้สมหวัง
ว่าแต่คู่วินกับพี่ต้าร์จะมีให้อ่านด้วยหรือเปล่าจิ

รอตอนน่ารักๆของน้าโยกับเผ่าจ้าชอบคู่นี้มาก

คู่น้องวินจิจะมีให้อ่านผ่านน้องพิเรื่อย ๆ ค่ะ ส่วนตอนน่ารักของน้าโย..รอก่อนเนอะคะ จิขอปั่นครึ่งหลังก่อนแล้วค่อยนั่งบิ้วท์น้าโยเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

ขอเมนท์ให้กับตอนน้าโยกับเผ่าก่อน มันเศร้าจริงๆนะ น้ำตาคลอเลย.......


  เหล่าการ์ดบ้านมุราคาวะเป็นเอามากว่ะ บ้าเ่ห่อนายหญิง(จะเรียกยังไงดีล่ะ?)คนใหม่กันทั้งนั้น

ไทนี่ก็เจ้าเล่ห์จริงๆเนอะ  แบบนี้ไม่ว่าเมื่อไหร่พิก็คงตามไม่ทันล่ะ~

กอดคุณไอ โอ๋ๆๆ หายแล้วน๊าาา
การ์ดบ้านนี้น่ารักนะคะ55 น้องไทเค้ามีมุขใหม่ ๆ มาให้เราแซวได้ตลอดค่ะ

สั่งสอนพิด้วยจูบ อืม ถ้าไม่ใช่ไททำไมไ้ด้นะเนี้ย หุหุ 

เนอะคะ สอนด้วยจูบเนี่ยไม่ใช่ไททำไม่ได้จริง ๆ แหละค่ะ55 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

พี่จิ อยากอ่านส่วนบอดี้การ์ดอ่ะ

อะไรยังไงที่ไหนอย่างไรทำไม???

รู้สึกน่ารักสนุกดีค่ะ 555+

ยังคงความหวาน จุ๊บๆ

หนูว่านะคะ จบไม่ลงก็ต่อไปเรื่อยๆแหละ จนกว่าจะเบื่อกันไปข้าง ฮึๆ

กระต่ายชอบการ์ดเหรอคะ พี่ก็ชอบค่ะ เค้าฮาดีอ่ะ เดี๋ยวเขียนให้เรื่อย ๆ นะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ จุ๊บุ

เรื่องของน้าโยคงเป็นเหมือนพายุฝนตกลงมากระทันหัน โดยไม่มีเค้าลางแม้กระทั่งเจ้าตัวยังตกใจ
การตั้งรับ  การตัดสินใจเลยผิดจังหวะผิดมุมไปสำหรับทุกคนที่โดนพายุลูกนี้

แต่ของพิคงจะเป็นจันทร์ในข้างแรมที่ค่อยๆ เปล่งแสงออกมา  จนถึงเวลาที่พอเหมาะ
แต่จะเวลาไหน  เมื่อไร  คงเป็นไปแล้วแต่เหตุ แล้วแต่สถานการณ์  ใช่ไหมคะ

เม้นท์กระแทกใจอีกแล้วนะคะ คุณอ่านและสามารถตีความได้แทงใจคนแต่งตลอด(แบบไม่ต้องอธิบายอะไรคุณก็อ่านได้ทะลุอ่ะ..นั่นเพราะดิชั้นอธิบายไม่ได้เรื่องนั่นเอง55+) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

เรื่องของน้าโยคงเป็นเหมือนพายุฝนตกลงมากระทันหัน โดยไม่มีเค้าลางแม้กระทั่งเจ้าตัวยังตกใจ
การตั้งรับ  การตัดสินใจเลยผิดจังหวะผิดมุมไปสำหรับทุกคนที่โดนพายุลูกนี้

แต่ของพิคงจะเป็นจันทร์ในข้างแรมที่ค่อยๆ เปล่งแสงออกมา  จนถึงเวลาที่พอเหมาะ
แต่จะเวลาไหน  เมื่อไร  คงเป็นไปแล้วแต่เหตุ แล้วแต่สถานการณ์  ใช่ไหมคะ

=v= ชอบรีนี้จัง ที่มาของชื่อเรื่องอาจเป็นเพราะแบบนี้ก็ได้
บอกตรงๆว่าเรื่องราวที่เป็นไปกับชื่อเรื่อง ... ไอไม่เคยคิดออกเลยแหละว่ามันเกี่ยวดองข้องกันตรงไหน~

เห็นด้วยกับคุณไออย่างที่สุดค่ะ


จิ้มบวกคืนและขอบคุณที่ติดตามนะคะ
 
   

[Oo๐FosfoggY๐oO]

 
ขอการ์ดเค้าสักคนสิตัว อยากฟังการ์ดทั้งหลายนินทาสะใภ้มาก 555