หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[เบบี้]

“เฮ้ย ไม่ได้เว้ย อันนี้ของกูใครก็ห้ามดู”กูเอาถุงหลบ
“โหยยยยยยยยยยยยยย”พวกมันประสานเสียงกัน
“กลับยัง”สลิ่มหันไปถามพวกเพื่อนมัน
“เออกลับเหอะ กูเหนื่อยละ”ไอ้เวบอก มึงพึ่งเหนื่อยหรอ กูเหนื่อยตั้งนานละ พอจัดการอำลาแยกย้ายกันเสร็จ กูกับสลิ่มก็กลับไปที่รถ โดยจะไปส่งไอ้เชลโลที่บ้านด้วยเพราะว่าเป็นทางผ่าน ส่วนไอ้เขต ไอ้เวและไอ้วิทย์แยกกันไปกันเอง ระหว่างทางก็ไม่มีอะไร สลิ่มมันก็ชวนเชลโลคุยบ้างเล็กน้อย ส่วนมากจะเงียบฟังเพลงกันมากกว่า
“อาบน้ำนะ”กูพูดบอก เพราะไม่ไหวเหนียวตัวมากๆ สลิ่มพยักหน้าตอบ กูเอาของไปวางไว้บนโต๊ะแล้วเดินไปถอดเสื้อออก ก่อนที่จะหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป กูอาบน้ำห้านาทีเสร็จ พอเดินออกมาก็เห็นสลิ่มมันสะดุ้งเหมือนตกใจ เพราะมันเสือกไปยืนอยู่ตรงโต๊ะที่กูวางถุงเรือไว้
“อยากได้ของเค้าอ่ะดิ้”กูแกล้งแซวแล้วเปิดตู้เสื้อผ้าที่กูสาระแนเอาเสื้อผ้ากูจากที่บ้านมาไว้ห้องมันแล้วเรียบร้อย แต่เอามาแค่ไม่กี่ชุด เอาบ๊อกเซอร์มาไว้ เสื้อยืดสิบตัวแล้วก็กางเกงยีนตัวนึง กางเกงในก็เอามาไม่ต้องห่วง กร๊าก วันนั้นโดนมันด่าไปตามระเบียบ
“ใครอยากได้ มั่ว”มันพูดแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป กูใส่บ๊อกเซอร์ ใส่เสื้อยืดเสร็จ สลิ่มมันก็ออกมาแล้วหยิบผ้าขนหนูไปหน้างอๆเข้าห้องน้ำไปอีกรอบ

ก๊อก ๆ  ๆ

กูเดินไปเคาะประตูห้องน้ำ
“คิดดีๆน้า”กูพูดแซวไม่เลิก ข้างในห้องน้ำเงียบไม่โต้ตอบ กูเดินไปนอนลงบนเตียง สบายตัวอย่างบอกไม่ถูกก็เล่นเดินมาทั้งวัน เฮ้อ..โคตรปวดตีนเลย กูนอนอยู่ประมาณสิบนาที สลิ่มมันเดินออกมาพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้าแล้วเข้าห้องน้ำไปอีกครั้ง กูลุกเดินไปที่ตู้เย็นก่อนที่จะหยิบโค้กมาดื่มแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้แล้วมองไปที่ถุงเรือของตัวเอง พอสลิ่มมันเดินออกมาเห็นกูนั่งยิ้มอยู่ มันก็ชักสีหน้าไม่พอใจทันที
“ไม่เอาจริงอ่ะ”กูพูดขึ้น
“ถ้าไม่เอาจะเอากลับเย็นนี้เลยนะ”กูพูด มันหันมามองหน้ากูเหมือนคิดอะไรหน่อยๆ
“แค่หอมแก้ม กูไม่ได้สั่งให้มึงแก้ผ้านะเนี่ย”กูพูด
“ใครเค้าอยากจะหอมแก้มมึงกัน”มันพูดย้อน
“โอ้ย เยอะแยะคนอยากหอมกูอ่ะ”กูย้อน
“แหวะ”มันทำเสียงใส่เหมือนไม่แคร์
“เร็วสลิ่ม ไม่เอาหรอ” ดูแล้วคนที่อยากให้น่ะกูมากกว่านะ ไอ้คนอยากได้มันยังไม่อยากได้เท่ากับที่กูพยายามอยู่เลย กร๊าก ก็กูอยากเห็นมันหอมแก้มกูก่อนนี่ แล้วกูก็อยากให้มันเป็นของขวัญวันเกิดด้วย แต่ดูท่ามันจะไม่ยอมกูเลยอ่ะดิ
“ไม่เอาแล้ว”มันพูดแล้วนั่งลงเปิดตู้เย็นหยิบน้ำออกมาดื่มก่อนที่จะลุกขึ้นจะเดินไปที่เตียง กูเดินตามไป
“แพงนะเว้ย สวยด้วย”กูยังไม่ลดละความพยายาม
“ของมึงเองไม่ใช่ไง”มันหันมาย้อน แล้วหยิบผ้าห่มแล้วนั่งลงบนเตียงเหมือนเตรียมจะนอน
“โหยยย”กูเซ็ง
“ก็แค่หอมแก้มกูเองอ่ะ เนี่ยๆ”กูบอกแล้วจิ้มที่แก้มตัวเอง
“มันจะยากอะไรนักหนา”กูพูดบอก
“..................”สลิ่มเงียบจ้องหน้ากูเหมือนคิดหนักนิดหน่อย
“หอมเสร็จ คุณก็รับของสมนาคุณไปเลยทันที ในราคาหกพันห้าร้อยบาท”กูยิ้มหน้าบานบอกมัน
“..................”มันยังเงียบอีก เหลือบไปมองของที่อยู่บนโต๊ะก่อนที่จะหันมามองหน้ากู
“เออๆ ไม่เอาก็ไม่เอา..มันใหญ่ด้วย ห้องมึงไม่มีที่วางหรอกเนอะ”กูตัดบทแกล้งมัน
“เออ”มันร้องเสียงหลงเหมือนจะห้ามกูไม่ให้เดินไป กูรีบยิ้มแล้วนั่งลงบนเตียงตรงหน้ามัน
“อ่ะ..”กูยื่นหน้าให้มัน มันขมวดคิ้วเข้าหากันหน้างอ
“หลับตาดิ”มันพูด
“ไม่เอา เรื่องไรเกิดมึงเล่นตุกติกทำไง”กูพูด
“หอมนะเว้ยไม่เอาแบบจุ๊บแล้วผ่าน เอาแบบเน้นๆอ่ะ กูชอบเน้นๆ”กูพูด กร๊าก พูดเองยังกลัวว่ามันจะไม่กล้า
“โรคจิต”มันบ่นงุบงิบ
“อ่ะ เร็วๆดิ”กูยื่นแก้มไม่เลิก
“สองข้างด้วยนะ”กูพูด
“อะไร ข้างเดียวไม่ได้รึไง ตอนแรกมึงไม่ได้บอกว่าสองข้างนี่”มันพูด
“สองข้างเด้ ของไม่ใช่ร้อยสองร้อยนะ”กูพูดย้อนบ้าง
“.................”มันเงียบหน้างอไม่เลิก
“อ่ะ เริ่มได้เลยคร้าบ”กูพูดบอกยิ้มๆแล้วยื่นแก้มขวาให้มันก่อน สลิ่มมันเอาหน้ามาใกล้หน่อยนึง แต่แล้วก็ยังไม่ยอมหอม
“เร็วดิ้”กูจิ้มที่แก้มตัวเองเร่งมัน
“เงียบๆหน่อยได้ไหมเล่า”มันพูด กูหลุดหัวเราะออกไปหน่อยนึง สลิ่มมันเงียบไป กูเหลือบสายตาหันไปเห็นมันหลับตาปี๋แล้วเอาหน้ามาใกล้หน้ากูใกล้ขึ้นเรื่อยๆจนปากมันมาโดนแก้มกูเพียงนิดเดียว
“ค้างไว้ด้วย”กูพูดดักไว้ก่อน เพราะมันทำท่าจะเอาปากออกแล้ว พอมันได้ยินกูพูดอย่างนั้นมันก็ค้างไว้แต่ปากก็โดนหน้ากูเพียงนิดเดียวเท่านั้น
“อื้อออออ..”มันร้องเพราะว่ากูเสือกไปจับตรงหัวมันด้านหลังเพื่อเป็นหลักยึดแล้วกดหัวมันให้หน้ามันทิ่มไปกับแก้มกูอย่างเน้นๆ
“หึหึ”กูหัวเราะ แกล้งมันสนุกดี
“ไอ้เหี้ยเมตร”พอมันหลุดออกไปได้เพราะว่ากูปล่อย มันก็ด่าพร้อมกับลูบปากตัวเองทันที
“อีกข้างนึงไม่ต้องแล้วก็ได้”กูพูดก่อน แล้วขยับตัวไปใกล้มันมากขึ้นจนสลิ่มมันเริ่มทำหน้าตาหวาดระแวง กูยักคิ้วให้ข้างนึงเป็นการส่งสัญญาณพิฆาตแกล้งมัน
“จุ๊บ~~”กูเอาหน้าไปใกล้แล้วจุ๊บไปที่ปากมันอย่างรวดเร็ว สลิ่มมองหน้ากูหน่อยๆแต่สุดท้ายก็หลบตาหนี กูเอาแก้มไปคลอเคลียกับแก้มมันด้วยความหมันเขี้ยวเพราะมันเสือกแก้มแดงอีกแล้ว
“สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะ”กูกระซิบบอก
“..................”มันเงียบแต่กูก็ยังไม่เอาหน้าออก กูจูบที่ใบหูมันเบาๆก่อนที่จะเลื่อนมาหอมแก้มมัน  กูหันมายิ้มให้มันเพราะสลิ่มมันนั่งอมยิ้มหน่อยๆก่อนที่กูจะหอมแก้มมันเน้นๆอีกรอบ
“ออกไปเลยป่ะ”มันดันหน้าอกกู
“จะนอนอ่ะ ง่วง”กูพูด แล้วกลิ้งตัวเองไปอีกฝั่งของเตียง
“เลยมาเป็นชาติละ ใครบอก”มันพูด กูทำเป็นไม่สนใจ กระพือผ้าห่มแล้วแทรกตัวเข้าไปนอน
“รู้เอง เทพอ่ะ”กูพูด
“ไอ้เขตอีกล่ะสิ”มันพูดเหมือนรู้ทัน
“มั่วแล้วววววว”กูลากเสียงตอบแล้วเอาหน้าซุกหมอน

เพี้ยยยย!!

มันตีเข้าที่หัวกูหนึ่งทีแล้วล้มตัวลงนอนบ้าง
“หมันไส้”มันพูดบ่นแล้วพลิกตัวหันหลังให้ กูเลยขยับตัวเองเป็นหนอนชาเขียวเข้าไปกอดมันไว้จากด้านหลัง มันไม่ได้โต้ตอบอะไรแต่นอนนิ่งๆ กูก็นอนหลับตาลงเพราะว่าเริ่มง่วงขึ้นมาซะงั้น แล้วก็หลับไปทั้งคู่นั่นแหละนะ

นั่นแหละเรื่องราวทั้งหมด เอ่อ..ไม่ทั้งหมดดิ นั่นมันแค่วันเดียวเองนะ วันอื่นๆนี่ก็ไม่แพ้กันหรอก วันซ้อมก็ตีกันเรื่องโซโล เรื่องเพลงนิดหน่อย มันต้องไปซ้อมที่อื่นที่ไม่ใช่บ้านไอ้ติสเพราะว่ามันบอกว่าไว้เห็นของกันและกันในวันจริง แล้วเพลงที่มันเล่นก็มีเปียโนกับไวโอลินเข้ามาด้วย สลิ่มมันเลยต้องให้ครูที่สอนกีตาร์คลาสสิกมันแล้วก็สอนไวโอลินน้ององุ่นน่ะมาช่วยคุมการเล่นของมัน รวมทั้งคิดโซโลใหม่ด้วย เวลาไปซ้อมอะไรไอ้ห่าเชลโลก็ต้องขนเชลโลไปมา กูเห็นแล้วลำบากแทนแต่พวกมันก็สามัคคีกันด้วย ช่วยกันตลอด กูเองก็ไปเป็นเด็กยกกลองโดยไม่คิดค่าตัวอะนะ ที่จริงกูคลุกอยู่กับดนตรีมาตั้งแต่ม.ปลายแล้ว เล่นกีตาร์ในวงบ้าง ไปอยู่กับเพื่อนที่มีวง ก็ช่วยกันขนกลองขนห่านู่นนี่บ่อยๆ ไหนตอนที่อยู่มหาลัยก็ประกวดร้องเพลงไปๆกับนิกบ่อยๆ แล้วก็เรื่องดนตรีที่ร้านด้วย ปฏิเสธไม่ได้ว่ากูก็คลุกอยู่กับเสียงเพลงและก็ดนตรีมาตลอดเหมือนกัน
กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ก็นะ อย่างที่เห็นและจิตนาการเอาเองเหอะ สลิ่มมันให้ทัวร์มาช่วยองุ่นแต่งหน้าวันนี้ กูก็ไม่เข้าใจว่ามันไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ กูถามทั้งทัวร์ ทั้งสลิ่มก็ไม่มีใครยอมบอกกูสักคน ไม่รู้จะปิดเอาโล่กันรึไง
“หลับตาครับ”กูเห็นว่าทุกคนกำลังวุ่นวายอยู่ตรงนี้ เลยเดินไปนั่งอยู่ตรงที่น้ององุ่นแต่งหน้า วันนี้ไอ้โมทกับไอ้มิ้วค์และก็พวกไอ้โปรก็มากันหมด แต่นั่งรอดูอยู่ตรงที่นั่งที่ซื้อบัตรไว้เรียบร้อยแล้ว วันนี้ต้องถ่ายถอดสดด้วยมันก็เลยดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ วันนี้กูมีหน้าที่ถ่ายรูปอย่างเดียว เลยต้องมาอยู่หลังเวทีนี่แหละ
“ไอ้ติสสสส..อย่าเล่นได้ไหม”ไอ้เวโวยวายกับเสื้อผ้าของตัวเองที่โดนไอ้ติสมันแกล้ง
“ไอ้เชี่ยมึงก็กล้าแต่งเนอะ”ไอ้ติสพูดขำๆ
“หน้าตาไม่ดี ทำไม่ได้หรอกนะ”ไอ้เวย้อนหน้าตาย กูนั่งถ่ายรูปพวกมันอยู่อย่างนั้นเพราะไม่มีอะไรจะทำ สลิ่มมันก็โวยวายไปแต่งตัวให้เพื่อนมันไป ก็มันเป็นคนคิดชุดนี่นะ มันก็เลยต้องดูเองทั้งหมด
“เฮียถ่ายรูปหน่อยดิ”ไอ้วิทย์เดินมาอยู่ตรงหน้ากูพร้อมกับเก๊กคนเดียว
“เอาหล่อนะเฮีย”มันพูดบอก กูเลยต้องลุกขึ้นยืนอย่างช่วยไม่ได้ แล้วอยู่ๆไอ้เวมันก็มาสาระแนถ่ายด้วย
“ไม่เอา กูจะถ่ายคนเดียวก่อนอ่า”ไอ้วิทย์หันไปผลักไอ้เวออก ไอ้เวขำแล้วเดินออกเพราะคงแค่มาแกล้ง แล้วกูก็เห็นมันเดินไปคุยโทรศัพท์ กูเลยจัดการถ่ายให้ไอ้เหี้ยวิทย์ที่เก๊กไปมาหลายท่ามาก
“หล่ออย่างกับหลุดมาจากแม๊กกาซีน”มันพูดหลังจากที่เดินมาดูรูปจากกล้องกู
“ถุ้ย”กูถุยอย่างช่วยไม่ได้ ไอ้พวกนี้มันจะหลงตัวเองกันทุกคนเลยรึไงวะ กูหันไปเห็นก็เห็นว่าสลิ่มมันเหมือนมองเพื่อนในวงมันทีละคนเหมือนกับคิดว่าใครเรียบร้อยแล้วบ้าง ก่อนที่มันจะเรียกไอ้เขต
“ไอ้เขตใส่เอี๊ยมสิ”สลิ่มพูดแล้วโยนสายเอี๊ยมให้ ไอ้เขตก็รับไปแต่สุดท้ายสลิ่มมันก็ต้องเดินไปใส่ให้อยู่ดี
“ไอ้เหี้ยโล่”ไอ้ติสอุทาน เมื่อไอ้โล่มันเดินเข้าห้องมา ไม่รู้ว่ามันหายไปไหนแต่มันกลับมาพร้อมกับชุดครบองค์ที่แบบว่าสลิ่มมันกะเปิดตัวไอ้เชลโลกับน้ององุ่นเลยรึไงวะ
“ฝีมือกูเอง”สลิ่มยิ้มหน้าบานเดินไปที่เชลโลเหมือนพรีเซ้นฝีมือของตัวเอง
“มึงหลุดมาจากหนังจักรๆวงศ์ๆรึไงวะ”ไอ้วิทย์เดินไปแล้วสำรวจเสื้อผ้าไอ้เชลโล ไอ้เชลโลก็ยืนเขินๆที่ทุกคนมองมันเป็นตาเดียว
“เสร็จแล้วใช่ไหมเนี่ย เวมึงดูให้กูหน่อยดิกูปวดหัวหมดละ”สลิ่มพูดแล้วเดินมาทางกูเพื่อมาหยิบเสื้อผ้าของตัวเองที่แขวนอยู่ แล้วเดินเข้าหาซอกๆไปเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ไอ้เขตมายืนมองสลิ่มมันเปลี่ยนเสื้อผ้า กูเลยเตะเข้าที่ขามันไปทีนึง มันเลยลงมานั่งข้างๆกู
“ต้องให้พูดซ้ำไหมว่าของกู”กูกระซิบบอกมัน
“หึหึ”ไอ้เขตหัวเราะ
“เสร็จแล้วครับ”ทัวร์พูด กูเลยรีบหันไปมองน้ององุ่นที่นั่งอยู่ใกล้ๆกู
“หืม สวยขนาดนี้ น้องพี่อกแตกตายไปเลยมั้ง”กูแซวเบาๆ
“พี่เมตรอ่ะ”น้ององุ่นพูดยิ้มเขินกู
“มองห่าไร”กูได้ยินเสียงสลิ่มพูดกูเลยหันไปดู เห็นไอ้เขตมันนั่งมองเพื่อนมันอยู่ สลิ่มหยิบเสื้อกักมาใส่แล้วติดกระดุม ก่อนที่จะหยิบแจ็กเก็ตนอกแบบสั้นครึ่งตัวมาใส่ เป็นแบบที่มันออกแบบเองทุกอย่าง ตรงปกมีระบายเหมือนเสื้อเด็ก ที่จริงแบบมันเคยให้กูดูเป็นแจ็กเก็ตของเด็กน่ะ แล้วมันก็ชอบมากๆ มันเลยไปเลือกผ้าอีกแบบนึงแล้วออกแบบตรงปกเสื้อใหม่
“ทำไมรองเท้ามึงถึงสวยกว่าคนอื่นเค้า”ไอ้เขตพูดทั้งๆที่ตาก็จ้องอยู่ที่ตีนสลิ่มมัน
“เพราะกูหน้าตาดีสุด”มันพูดตอบไอ้เขตยิ้มๆ
“องุ่นใส่รองเท้าสิ”สลิ่มพูดแล้วหยิบรองเท้าส้นสูงมาให้น้องสาวตัวเอง
“ขอบคุณนะครับพี่ทัวร์”สลิ่มบอก
“อืม ไม่เป็นไร มีอะไรให้พี่ช่วยอีกไหม”ทัวร์ถามแล้วเก็บอุปกรณ์แต่งหน้าทั้งหมดใส่กระเป๋าเครื่องสำอางที่แบบว่าครบชุดอย่างกับมืออาชีพมาเอง คือทัวร์มันเรียนคณะมนุษย์แต่ว่ามันไปเรียนคอร์สแต่งหน้าด้วยน่ะ มันรับจ้างแต่งหน้าด้วยพวกงานแสดงละคร งานกิจกรรม หรือว่างานคอนเสิร์ต มันรับเป็นเหมือนอาชีพอิสระของมัน เพราะถึงมันไม่ทำมันก็ไม่อดตายอะนะ
“ไม่มีแล้วแหละ เสร็จหมดทุกอย่างแล้ว”สลิ่มบอก
“งั้นพี่ไปรอดูแล้วกันนะ เจอกันหลังรับรางวัล”ทัวร์พูด
“ได้ก็ดีดิ”สลิ่มตอบ
“ไปนะพี่เมตร รีบๆออกไปล่ะ”ทัวร์หันมาบอกกู
“เออๆ”กูพยักหน้าตอบให้
“เดี๋ยวกูเก็บให้ มีไรก็ไปทำเหอะ”กูบอก เพราะว่าสลิ่มมันจะเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าของมัน
“ขอบใจ”มันพูดแค่นั้นแล้วเดินไป กูเลยจัดการเก็บซากเสื้อผ้ามันใส่กระเป๋า ไอ้เขตเดินไปตั้งสายเบทพร้อมกับวอร์มนิ้ว ไอ้วิทย์เองก็เช่นเดียวกัน ไอ้เวไปนั่งสมาธิแล้วเรียบร้อย ไอ้เชลโลก็กำลังฝึกเชลโลของตัวเอง น้ององุ่นก็ลุกขึ้นไปหยิบไวโอลินของตัวเองมาวอร์มนิ้วก่อน ส่วนพวกวงไอ้ติสก็เดินไปแต่งตัวกันด้วยความวุ่นวายไม่แตกต่างจากพวกสลิ่มมันเมื่อกี้
“วงแรกเตรียมเลยนะครับ เดี๋ยวรอสแตนบาย”พวกสต๊าฟเดินมาบอก พวกมันก็หันไปสนใจกันแป๊บนึงก่อนที่จะหันมาตั้งใจกับเครื่องดนตรีตัวเองต่อ กูเก็บข้าวเก็บของให้มันทุกอย่างก่อนที่จะจัดการถ่ายรูปพวกมันให้อีก
“ห่า ตื่นเต้นเหมือนกันวุ้ย”กูได้ยินไอ้เขตพูดขึ้นเพราะว่ากูเดินเข้าไปตรงโซฟาที่พวกมันนั่งกันอยู่ กูว่ามันคงตื่นเต้นเพราะได้ยินเสียงกรี๊ดร้องจากคนดูข้างนอกนั่นแหละ
“มึงมีต่อมตื่นเต้นกับเค้าด้วยรึไง”กูพูด
“หมามันยังตื่นเต้นได้เลย แล้วผมคนนะ”มันพูด
“หึ ก็จริง”กูพูดยิ้มให้มัน ไอ้เขตทำหน้าเขินไปหน่อยแล้วนั่งเล่นเบสต่อ พวกมันเงียบตั้งใจฟังวงแรกที่กำลังเล่นดนตรีอยู่
“................”กูไม่ได้พูดอะไร เห็นสลิ่มมันนั่งนิ่ง กูเลยเดินไปลูบหัวมันไว้ มันก็เงยหน้ามามองแค่นั้น กูยื่นขวดน้ำให้มัน สลิ่มมันรับไปยกดื่มแล้วยื่นกลับให้กู กูก็ดื่มบ้างเพราะว่าหิวไม่ไหวแล้วเหมือนกัน พวกมันเล่นวุ่นวายกันมาตั้งแต่บ่ายวันนี้ กูเองก็เหนื่อยไม่แพ้พวกมันอ่ะ
“คิว2 วงอีโรติก สแตนบายเลยครับ”
“ปู๊ด~~แคะๆ”กูทำพ่นน้ำออกจากปากอย่างตกใจกับชื่อวง ทำเอาพวกไอ้ที่นั่งอยู่ขำกูกันออกมา
“ชื่อสร้างสรรค์มากไอ้เหี้ย”กูด่าไม่ได้เก็บเสียงแต่อย่างใด ไอ้วงนั้นก็เหมือนจะเห็นว่ากูเองตกใจกับชื่อวงมัน พวกมันก็หันมามองยิ้มๆ กูเช็ดปากตัวเองจากกระดาษทิชชู่ที่สลิ่มมันยื่นให้  หลังจากนั้นวงแต่ละวงผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพราะวงนึงมีเวลาให้เล่นได้ไม่เกินห้านาที
“คิว7 วงไทเทิน สแตนบายครับ”กูหันไปเห็นพวกไอ้ติสมันลุกขึ้นยืน ก็รู้ทันทีว่าเป็นวงของพวกมัน
“โชคดีโว้ย”ไอ้เขตตะโกนบอกพวกไอ้ติส พวกมันโบกไม้โบกมือให้กัน กูหันไปเห็นสลิ่มพยักหน้ายิ้มๆให้ไอ้เจ๋งที่ยืนยักคิ้วกวนตอบโต้กันด้วยความกวนส้นตีนจริงๆไอ้เด็กพวกนี้
“สลิ่ม”กูหันไปตามเสียงที่เกือบจะคุ้นเคยอยู่ละ พ่อปลวกปรากฏตัว ถุ้ย..!
“มึงมาทำไม”กูดักพูดก่อนเมื่อเห็นไอ้เชนมันเดินเข้ามา
“มาหาน้องกู มึงเสือกเหี้ยไร”มันย้อน
“เสือกได้ดิ้ก็กู..”กูกำลังจะพูดแต่สลิ่มมันรีบเอามือมาปิดปากกูไว้แล้วถลนตาใส่กูเหมือนขู่ว่าห้ามพูด กูนึกขึ้นได้ว่าองุ่นก็อยู่ตรงนี้ กูเลยนั่งลงอย่างช่วยไม่ได้
“หึ..”ไอ้เชนหัวเราะหน่อยๆ
“เป็นไงบ้าง พอดีพี่ยุ่งๆอยู่ตรงด้านหน้าน่ะ ต้องตรวจสต๊าฟกลัวมันทำงานพลาด”ไอ้เชนบอก
“เรียบร้อยแล้ว พี่ไม่ต้องห่วงนะ”สลิ่มหันไปยิ้มบอก
“ตื่นเต้นไหม”มันถาม
“ตื่นเต้นไหม ถามปัญญาอ่อนได้อีกปะวะ”กูพูดขึ้นลอยๆ ทำเอาไอ้วิทย์ ไอ้เว ไอ้เขตอมยิ้มกันออกมา
“ก็นิดหน่อย”สลิ่มตอบ
“เดี๋ยวพี่ต้องออกไปดูข้างนอกต่อ มาดูน่ะ เป็นห่วง”มันพูด
“โตแล้ว มีตีนด้วย เดินเองได้มั้ง”กูพูดลอยๆอีก ไอ้เขตขำลงไปนอนบนโซฟาไปละ
“ไอ้เมตร”สลิ่มหันมาปรามๆกู
“งั้นพี่ไปดีกว่า ไม่อยากอยู่นาน กลัวมีเรื่อง”มันพูด
“ก็เอาเด้”กูลุกขึ้นยืนอย่างหาเรื่อง อยู่ดีๆของก็ขึ้นกับคำพูดมันแหละ ตอนแรกว่าจะกวนตีนขำๆ
“ห๊ะ..เอาไง”กูผลักอกไอ้เชนอย่างแรงจนมันเซไป สลิ่มรีบลุกขึ้นยืนขวางทันที
“มึงเป็นบ้ารึไง”สลิ่มพูดบอกกู
“มันกวนตีนปะละ”กูชี้หน้าไอ้ห่าเชนที่ยืนมองหน้ากูอยู่
“แล้วมึงเสือกปากหมาก่อนทำไม”ไอ้เชนย้อน
“เอ้า..ก็หมาตัวอื่นมันมายุ่งกับของๆกู”กูหลุดพูดออกไป
“ไอ้สัตว์”ไอ้เชนสบถเบาๆแล้วจะเข้ามาใส่กู กูก็จะเข้าไปใส่มันแต่กูโดนดักทั้งหน้าทั้งหลังเลยคือ ไอ้เขตลุกขึ้นกอดกูเป็นปลิงเหมือนจะห้ามกู ส่วนสลิ่มก็ผลักตัวกูด้วยเหมือนไม่ให้เข้าไปหาไอ้เชน
“พี่เชนไปก่อนเถอะ พวกสลิ่มไม่มีอะไร เรียบร้อยทุกอย่างแล้ว”สลิ่มรีบหันไปพูดบอกไอ้เชน
“อืมครับ  กูเห็นกับสลิ่มนะมึง”มันหันมาบอกกู
“ถุ้ยย ป๊อดสิไอ้สัตว์”กูพูดยิ้มๆ
“โอ้ยยย..หยุดได้ไหมเนี่ยห๊ะ”สลิ่มพูดแทบตะโกนแต่ก็เสียงเบาลงในตอนหลังเหมือนไม่อยากจะตะคอกออกมา กูหันไปมองเห็นวงอื่นๆมันยืนมองพวกกูกันเป็นตาเดียว
“.................”พวกกูเงียบ
“ไปเลยนะพี่เชน”มันหันไปไล่ไอ้เชน ก่อนที่จะหันมาสั่งกูด้วยสายตาประมาณว่าให้กูนั่งลง ไอ้เขตมันเลยปล่อยตัวกู กูก็เลยนั่งลงอย่างอารมณ์เสีย

[เบบี้]

“กี่รอบแล้วที่กูพูดเรื่องพี่เชน มึงเป็นบ้ารึไง”มันหันมากระซิบพูดบอกกู เหมือนอยากให้ได้ยินกันแค่สองคน
“ดูสายตาที่มันมองมึงสิ แม่ง ขัดลูกตาว่ะตามตรง”กูพูดอย่างหงุดหงิด
“มึงก็หลับตาไปดิ”มันพูดเหมือนหาทางแก้ไม่ได้
“ตลก”กูพูดจ้องหน้ามัน
“มึงอย่าแสดงออกต่อหน้าองุ่นมากได้ไหม”มันพูดคิ้วแทบติดกันเป็นปม
“.................”กูไม่ตอบอะไร นั่งคิดนิดหน่อย
“อยู่เฉยๆไม่หาเรื่องพี่เชนได้ไหม มึงอ่ะไปหาเรื่องพี่เค้าตลอด มึงอ่ะผิด”มันพูด
“เออกูผิด ทำไมอ่ะ กูไม่ชอบอ่ะ”กูพูดอย่างเอาแต่ใจบ้าง
“.................”มันเงียบจ้องหน้ากู แล้วนั่งลงเหมือนไม่รู้จะพูดห้ามอะไรกูแล้ว
“เออ ขอโทษ”กูพูดกระแทกเสียงไม่เลิก
“ถ้ามึงเป็นแบบนี้อีก วันหลังถ้ากูจะไปไหนมาไหนกับพี่เชนกูก็คงบอกมึงไม่ได้”มันหันมาพูด
“เอาดิ้ กล้าก็ลองดู”กูหันไปพูดบอกมันบ้าง มันหน้านิ่งไปเหมือนตกใจกับสีหน้าท่าทางของกู
“มึงจะบ้ารึไงห๊ะ”มันกัดฟันพูดเหมือนจะเหลืออดกับกูเต็มที
“กูพูดแล้วนะสลิ่ม อย่า..ให้กูรู้ว่ามึงไปไหนกับมันสองต่อสอง”กูพูด
“เออ!!”มันกระแทกเสียงใส่หน้ากูอย่างดัง
“คิวที่8 วง Lover สแตนบายได้เลยครับ”สต๊าฟตะโกนบอก
“เดี๋ยวที่รัก”กูจับแขนสลิ่มที่มันกำลังจะลุกขึ้นให้นั่งลงก่อน
“โชคดีนะครับ”กูพูดแล้วแสยะยิ้มให้
“หึ..ขอบ คุณ!”มันพูดเน้นคำ เน้นเสียงคำว่า “คุณ” จนน้ำลายเปื้อนหน้ากูด้วยความตั้งใจของตัวมันเอง กูเอามือลูบเช็ดหน้าตัวเองแล้วมองมันด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์แต่มันเองก็ไม่แพ้กัน สีหน้าและสายตามันที่มองกูก็ไม่ลดละเช่นกัน พวกสลิ่มมันไปสแตนบายข้างเวที กูเลยเดินไปบอกพวกมันว่าจะไปรอดูด้านหน้า พวกมันก็พยักหน้า กูเลยอวยพรให้พวกมัน พวกมันก็แทบจะก้มกราบกูทำเหมือนประชด แต่กูก็ชินซะแล้วแหละกับนิสัยของพวกมัน แล้วกูก็เดินออกไปตรงที่นั่งตรงที่พวกไอ้โมทมันซื้อบัตรไว้เผื่อ กูไปนั่งอยู่ระหว่างทัวร์กับไอ้โมท ส่วนไอ้โปรเป็นคนอัดวีดิโออยู่ สักพักวงพวกมันก็ขึ้นมาตั้งเครื่องดนตรีกันก่อน ระหว่างนั้นพิธีกรสองคนผู้หญิงกับผู้ชายก็พูดอะไรไปเรื่อย ทั้งแซวเสื้อผ้าของพวกมันเองก็ดี หรือแม้แต่กระทั่งแซวเรื่องหน้าตาก็ดี เหอะๆ การประกวดครั้งนี้ดูจะเชือดเฉือนใช่ย่อย เพราะมันรวมระหว่างม.ปลายกับระดับอุดมศึกษา ซึ่งที่น่ากลัวคือวงระดับอุดมศึกษานี่แหละ หรือบางวงที่คละระหว่างอุดมศึกษากับมัธยมศึกษาเข้าด้วยกัน ก็แล้วแต่วงกันไป ตรงนี้แหละที่มันดูจะวัดฝีมือกันหน่อยที่เข้ารอบสิบทีมสุดท้ายมาได้ก็ถือว่าแน่ใช่ย่อยเหมือนกัน
“เอาละนะคะ น้องๆก็ได้ตั้งเครื่องดนตรีเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เราทุกคนพร้อมที่จะฟังกันแล้วเหมือนกันใช่ไหมคะ”เสียงพิธีกรพูด หลังจากนั้นไม่ต้องเอ่ย เสียงหน้าม้าอย่างพวกกูก็สมทบทันที
“ต่อไปขอพบกับวง Lover ค่า”หลังจากเสียงพิธีกรพูดโยงไปเสร็จ เสียงปรบมือก็ดังเกรียวกราวเลยทันที ไฟดับลงก่อนที่จะโฟกัสไปที่ไอ้เชลโล ที่เริ่มเปิดด้วยเสียงเชลโล ตอนแรกเป็นที่โต้เถียงกันนิดหน่อยระหว่างอาจารย์กับไอ้เชลโล เพราะไอ้เชลโลมันไม่อยากให้โน้ตแต่ละตัวเหมือนของต้นฉบับ ส่วนอาจารย์ก็บอกว่ามันดีแล้ว มันก็เสือกพูดบังคับจนอาจารย์ยอมคิดโน้ตเพิ่มขึ้นให้มัน ให้ต่างจากต้นฉบับเพราะไม่งั้นแข่งไปก็เหมือนจะไม่มีตัวเด่น เพราะตัวเด่นของวงคือเครื่องดนตรีไวโอลินกับเชลโลที่เข้ามา แล้วก็เสียงปรบมือของสลิ่ม ไอ้เขต และไอ้วิทย์ที่ช่วยในบางครั้ง คอนเซปงานคราวนี้สลิ่มกับไอ้เวเป็นคนคิด จากการมองภาพไอ้เชลโลเป็นนักดนตรีแถวอิตาลีอะไรประมาณนี้ รวมถึงเสื้อผ้าสมัยยุค 60 ที่มามิกซ์แอนด์แม๊ทกัน เสื้อผ้าที่พอเล่นดนตรีเสร็จนี่สามารถไปเปิดละครสัตว์ได้เลยอ่ะ กร๊าก แต่โทนสีกับแนวที่มันดูจะลงตัวไปหมดของแต่ละคน อย่างไอ้วิทย์ก็ออกโทนสีดำหน่อย ไอ้เขตจะสดใสหน่อย ไอ้เชลโลออกแนวผู้ดีอังกฤษไปเลย ไอ้เวออกแนวเด็กพึ่งโต องุ่นออกแนวผู้ดีที่ดูแรงๆลึกลับ ส่วนสลิ่มออกแนวพวกเด็กเก็บเงินก่อนเค้าดูละครสัตว์อ่ะ กร๊าก ก็ดูเสื้อผ้าพวกมันดิ แต่ก็นะ..ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าแปลกกว่าวงอื่น แต่งตัวซะย้อนยุคเป็นพวกอังกฤษจ๋าซะเต็มยศขนาดนั้นและตีโจทย์แตกต่างไปกว่าคนอื่นเลย อาจารย์ที่สอนดนตรีคลาสสิกของมันก็ติสใช่ย่อย จัดการเสริมไวโอลินให้เด่นกว่าเดิม มันเลยลงตัวตามที่สลิ่มกับไอ้เวมันตั้งใจว่าอยากให้ออกมาลึกลับ ดูแล้วทำให้คนดูนิ่งเฉยไปกับเพลง ดูเหมือนเป็นการเล่นดนตรีที่น่าค้นหา มองเห็นถึงคุณภาพของแต่ละเครื่องดนตรีเท่านั้นพอที่มันอยากแสดงออกไป ส่วนแต่ละคนเองก็เป็นคนกล้าแสดงออกอยู่แล้ว แล้วเพลงก็ทำให้อินไม่ยาก กูเคยถามมันนะว่าทำไมถึงไม่อยากประกวด มันมีเหตุผลของมันที่แปลกๆแต่ก็ฟังดูเครียดเหมือนกัน
“กูอยากทุ่มให้กับเรียนก่อน กูก็ไม่ได้อยากเอาดีทางด้านดนตรีหรอกนะ แต่กูก็ไม่อยากให้ใครมาพูดว่าวงกูได้เหมือนกันว่าวงกูมันก็แค่เล่นไปวันๆ”มันพูด
“มึงก็ไม่ได้เล่นไปวันๆนี่ กูก็เห็นมึงประกวดชนะมาตั้งเยอะแยะ”กูพูดบอกเพราะกูเห็นที่บ้านมันนี่โล่รางวัลเต็มอ่ะ
“แม่ไม่ได้บังคับอะไรกู แต่กูรู้ดีว่าเค้าอยากเห็นอนาคตที่ไกลกว่านี้ของกู กูอยากเล่นดนตรีแต่กูก็ไม่ได้อยากเป็นนักร้องโด่งดังอะไร กูว่าตรงนี้ของกูที่แปลก เลยทำให้พ่อกับแม่กลัว กลัวว่ากูจะเล่นไปวันๆ ทุ่มให้กับดนตรีมากเกินจนไม่เอาอะไร”มันพูดบอก
“มึงก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้นสักหน่อย มึงจะเครียดทำไม”กูบอก
“ไม่รู้ดิ กูก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน..กูรู้ดีว่าแต่ละวันกูจะทำอะไร อนาคตกูจะทำอะไร แล้วกูก็คงไม่คิดจะทิ้งดนตรีหรือร้องเพลงหรืออะไร กูดูเหมือนจะบ้าๆไปด้านพวกนี้ พ่อกับแม่เลยเป็นห่วงมั้ง เหมือนกับว่าเค้าคิดว่ากูชอบดนตรีทำไมไม่เอาดีจนเป็นนักร้องโด่งดังไปเลย แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่กูต้องการ..ที่สุดสำหรับดนตรีกูว่านี่คือที่สุดแล้ว อนาคตของกู กูอยากยืนด้วยขาของตัวกูเองกับสิ่งที่กูยังไม่ได้ทำ”มันพูด กูพยายามคิดตาม แต่กูก็งงหรือกูมีพื้นที่ในสมองน้อยกันแน่วะ แม่ง
“ทำไมมึงไม่อยากเป็นนักร้องรึไง ใครๆก็อยากเป็นทั้งนั้นแหละ”กูพูดบอก
“หึ กูไม่อยากอ่ะ”มันแสยะหัวเราะเหมือนไม่กระหยี่กับสิ่งที่กูพูดจริงๆ
“ไม่อยากดัง ปกติก็ดังอยู่ละ”มันพูด กูเลยตบหัวมันไปหนึ่งดอกข้อหาหมันไส้
“กูพอใจที่จะเล่นอะไรที่เป็นตัวกู กับเพื่อนที่กูรัก กับสไตล์ดนตรีที่กูชอบ กูอยากร้องเพลงอะไรกูก็ร้อง อยากcoverเพลงไหนกูก็ทำตามใจ อยากเล่นเมื่อไหร่กูก็เล่น เมื่อไหร่กูไม่อยากเล่นกูก็ไม่เล่น ไม่ต้องมีใครบังคับให้เล่น อยากทำอะไรก็ทำ พอใจอยากไปนั่งวาดรูปก็วาด อยากฟังเพลงก็ฟัง อยากไปเต้นก็ไป อยากไปเตะบอลก็เตะ อยากชกมวยก็ชก อยากเรียนก็เรียน..กูชอบตรงนี้และกูมีความสุขกับตรงนี้ ทุกอย่างที่กูเก็บมันเป็นประสบการณ์ของกู แค่นี้กูก็พอใจแล้ว”มันพูด ทำเอากูที่อายุแก่กว่ามันอึ้งแดก เพราะกูเองยังแทบหาอนาคตไม่เจอ กร๊าก
“กูก็แค่หวังว่าสักวันกูจะมีเงินเลี้ยงพ่อแม่กูไม่ให้ลำบาก สักวันอะไรมันก็คงเป็นไปตามทุกอย่างที่กูตั้งใจอยากจะทำมันทั้งหมด”มันบอก
“แต่ก็พูดไม่ได้อะนะว่าไม่อยากได้รางวัล คนเราทำอะไรก็หวังผลกันทั้งนั้น คนที่ไปแข่งทุกคนก็หวังรางวัลกันทั้งนั้น แต่สำหรับกูได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่ได้ ช่างมัน..เพราะถึงยังไงกูก็จะเล่นดนตรีในแบบของกูอยู่แล้ว ไม่ต้องเสือกมาให้รางวัลกู หึ”มันพูดเหมือนนึกๆ
“รวมถึงการเป็นเมียกูและไปอยู่บ้านกูด้วย อันนี้ไม่ต้องให้รางวัลเหมือนกัน”กูพูดบอก
“ส้นตีนเหอะ”มันหันมาย้อน แต่สุดท้ายก็ต้องขำกูเพราะว่ากูจ้องหน้ามันจนมันเองหลุดขำออกมา

นั่นแหละมั้งที่เป็นสาเหตุให้ไม่ว่าอะไรสลิ่มมันทุ่มเทกับงานทุกอย่าง มันบอกว่าไม่อยากประกวด แต่สุดท้ายมันก็ทุ่มเทเพื่อทุกคนและมันก็จริงจังที่จะทำ

กูอดไม่ได้ที่จะยิ้มมองดูพวกมัน มองพวกมันที่เหมือนแกะนิสัย อารมณ์ และความคิดของพวกมันออกมาในคนๆเดียวกัน นี่แหละมั้งที่เค้าบอกว่าพวกสายเลือดนักดนตรีของแท้ ไม่ว่ายังไงก็ขอให้ได้เล่น ไม่เรียกร้องอะไร ความคิดของพวกมันเกินอายุมากจริงๆ เห็นแล้วก็อดภูมิใจในพ่อแม่พวกมันไม่ได้ พูดถึงพ่อแม่ของมันวันนี้ก็มาดูด้วย แต่นั่งอยู่หน้าสุดเลย บัตรแพง กร๊าก พวกกูเลยซื้อราคาพอประมาณ นั่งได้กันทุกคน

เวลาของการเล่นของวงมันอยู่ประมาณสี่นาทีกว่าเพราะว่ามีโน้ตเพลงที่อาจารย์มันเพิ่มไปให้ แต่ความรู้สึกของกูมันแค่แป๊บเดียวเพลงก็จบลงแล้ว พิธีกรก็ขึ้นพูดอีกครั้ง มีการสัมภาษณ์อะไรเล็กน้อย จนพิธีกรผู้หญิงแซวว่าไอ้เชลโลมีแฟนรึยัง ซึ่งกูคิดว่าไม่ได้เกี่ยวเหี้ยอะไรกับที่มาของวง พอพวกมันลงจากเวทีเสียงปรบมือก็ดังอีกครั้ง ก่อนที่วงต่อไปจะเล่นไปเรื่อยจนครบสิบวง และก็มีวงที่เป็นดาราดังมาเล่นขั้นเวลาของการคิดคะแนน หลังจากนั้นก็ประกาศรางวัล ซึ่งกูนี่ลุ้นเยี่ยวเหนียวอ่ะแม่ง ใครก็น่าจะรู้ดี ถ้ามีประกวดหรือแข่งขันอะไร เป็นญาติพี่น้องของตัวเอง เป็นเพื่อน หรือแม้กระทั่งคนแค่รู้จักและชื่นชอบ หรือแค่คนในจังหวัดเพื่อเป็นชื่อเสียงเป็นหน้าเป็นตาของจังหวัดอ่ะ ลุ้นไปเหอะมึง..โคตรๆลุ้น
แต่สรุปแล้ววงของสลิ่มมันก็ได้แค่รองชนะเลิศอันดับหนึ่ง ซึ่งกูก็คิดว่ามันคงพอใจมากเลยแหละ เพราะวงที่ชนะเลิศเป็นวงระดับอุดมศึกษาที่แบบรีดกีตาร์กับเสียงระนาดไปด้วยกันแบบว่าบ้าคลั่งมาก มันได้รางวัลชมเชยด้านการแต่งกายไปอีก ดูสลิ่มมันจะดีใจมากกว่าที่วงมันได้รองชนะเลิศซะอีก ก็ตอนที่มันได้รางวัลรองชนะเลิศกูก็เห็นแค่มันยิ้มๆกอดเพื่อนมันแค่นั้นแล้วให้ไอ้วิทย์ไปรับรางวัลแทนมันที่เป็นหัวหน้าวง แต่ตอนเค้าประกาศรางวัลชมเชยการแต่งกายนี่ไอ้สลิ่มกระโดนโหยงๆดีใจเป็นลูกลิงกันเลยทีเดียว พวกกูนี่ขำกร๊ากกันออกมากับท่าทีของมัน พอรับรางวัลเสร็จกูก็เดินไปหาพวกมันหลังเวทีกับทัวร์แล้วก็ไอ้โมทกับไอ้มิ้วค์ ไปช่วยกันขนเสื้อผ้ากับเครื่องดนตรีกลับ พอกลับมาด้านหน้าของทางที่จะออกพวกไอ้โปรกับพ่อแม่ได้รออยู่แล้ว รอถ่ายรูปรวมตัวกันอ่ะดิ พวกกูถ่ายรูปกันด้วยความสนุกสนาน กูเป็นคนถ่ายบ้าง สลับกับไอ้โปรกับไอ้พี่โมท แบบว่าถ่ายกันให้วุ่นวายไปหมด ไหนจะพวกพ่อแม่ของไอ้เชลโล ไอ้วิทย์ ไอ้เว ไอ้เขตก็มาดูด้วย ขอบอกว่างานนี้วุ่นวายตั้งแต่เริ่มตัดสินใจว่าจะประกวดแล้วแหละ เหมือนจับปูใส่กระด้งเลยเด็กห่าพวกนี้
“เอ่อ..น้องครับ”อยู่ดีๆก็มีคนเดินเข้ามาหาพวกกู พวกสลิ่มหยุดหันไปมอง
“พี่ได้ดูการแสดงของพวกน้องเมื่อกี้ นี่นามบัตรพี่ครับ พี่เป็นโปรดิวเซอร์อยู่ค่าย............นะครับ”มันพูด พวกกูยังอึ้งและตั้งใจฟังมันพูดไม่หยุด
“ขอบคุณครับ”สลิ่มรับไปแล้วยิ้มให้หน่อยๆ
“ถ้าน้องสนใจ ยังไงก็โทรติดต่อมานะครับ พี่ชอบวงน้อง”มันพูดยิ้มให้ก่อนที่จะเดินจากไป 
“ไหนดูดิ”ไอ้เขตชะโงกหัวไปดูที่นามบัตรที่สลิ่มมันยืนอ่านอยู่
“อ่ะ..”สลิ่มยื่นให้ง่ายๆเหมือนไม่ได้สนใจอะไรแล้วเดินไปหาพ่อกับแม่มันซะเฉย ไอ้วิทย์ ไอ้เว ไอ้เชลโลเดินมาดูที่นามบัตรกันไม่เลิกก่อนที่จะยืนมองหน้ากันนิ่งๆ
“ปฏิเสธไม่ได้ว่า น้องเขตคนนี้อยากมีชื่อเสียงโด่งดัง”อยู่ๆไอ้เขตก็พูดขึ้นทำน้ำเสียงที่แบบว่าพระเอกลิเกมาเอง แถมยังทำหน้าทำตากวนตีนอีกละ มีสักนาทีไหมที่มันจะหยุด กูละเชื่อมันเลย
“แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เป็นไปไม่ได้อยู่ละ”ไอ้เขตยักไหล่แบบเซ็งๆแล้วเดินจากไป เหลือแต่ไอ้วิทย์ ไอ้เวและไอ้เชลโลที่ยืนมองหน้ากัน
“กูเฉยๆนะ”ไอ้เวพูดก่อนเหมือนโดนแรงกดดันจากไอ้พวกที่ยืนจ้องอยู่ รวมถึงกูกับพวกไอ้โปรก็ด้วย
“เอาจริงๆ กูเล่นไม่เคยหวังอะไร แค่วงไม่แตกก็พอละ”ไอ้เวพูดย้ำ
“ความฝันกูคือครูสอนกีตาร์ ไม่ใช่ดารา เอาไปไอ้โล่”ไอ้วิทย์พูดแล้วยื่นนามบัตรให้ไอ้เชลโล
“อ่าว ไหงงั้นอ่ะ..พวกพี่ว่าไงผมก็ว่าตามดิ มาทิ้งให้ผมได้ไง ผมไม่เอา”ไอ้เชลโลปัดนามบัตรเหมือนเด็กกลัวความผิดสักอย่างแล้วรีบเดินหนีไปหาพ่อแม่มันเลยทันที
“เอาไปเฮีย อยากเป็นดาราเปล่า”ไอ้วิทย์หันขี้มาให้กูแทน แล้วยื่นนามบัตรให้ ก่อนที่จะวิ่งไปถ่ายรูป กูยืนขำพวกมันกับพวกไอ้โปร
“น้องมึงอ่ะ”กูพูด
“ติสแตกฉิบหาย”ไอ้โปรพูดพร้อมกับส่ายหัว
“มันรักตรงนี้ของมัน กูว่าก็พอแล้วมั้ง..ดีออกไม่ต้องกดดัน อยากทำอะไรก็ทำอย่างที่มันว่า”กูพูดเมื่อนึกคำพูดของสลิ่มได้ที่มันเคยพูดบอกกู “อยากทำอะไรก็ทำ” เหมือนกับว่าทั้งชีวิตเป็นชีวิตของมัน
หลังจากที่ถ่ายรูปกันเสร็จ พวกมันก็แยกย้ายกันกลับบ้านด้วยอาการเพลียแรงของแต่ละคน สลิ่มมันก็กลับบ้านพร้อมกับพ่อแม่และน้องของมันด้วย ส่วนกูก็กลับกับไอ้โมทและไอ้มิ้วค์ วันรุ่งขึ้นเป็นวันเลี้ยงฉลองที่ร้านอาหาร รวมทั้งพ่อแม่ของทุกคนก็ไปด้วย ครูสอนดนตรีคลาสสิกของมันก็ไป ครูสอนดนตรีสากลของวงมันที่โรงเรียนก็ไป วงไอ้ติสที่ได้แค่รางวัลรองชนะเลิศอันดับสองก็ไปด้วย วันนั้นเลยเป็นวันรวมทุกคนเลย และก็ฉลองเฮฮาพอประมาณเพราะว่าพ่อแม่ไปด้วยอะนะ ไอ้เหี้ยเชนก็ไปด้วยเหมือนกัน แต่กูโดนสลิ่มมันคาดโทษไว้ไม่ให้โวยวาย กูก็เลยยอมๆไม่โวยก็ไม่โวย ยอมให้มันวันนึง
     พวกสลิ่มกับพวกไอ้ติสมันให้เงินส่วนหนึ่งที่มันได้รางวัลกับครูสอนดนตรีคลาสสิกกับดนตรีสากลที่โรงเรียนมัน พร้อมกับกระเช้าเพื่อเป็นสินน้ำใจเล็กๆจากลูกศิษย์อย่างพวกมัน  การฉลองเป็นไปด้วยดีไม่มีอะไร และกูเองก็ลากมันให้ไปนอนบ้านกูได้สำเร็จแล้วด้วย จากวันที่มันเคยเมามายในวันนั้น มันก็ยังไม่เคยไปนอนบ้านกูเป็นจริงเป็นจังสักที กูเองก็อยากให้เมียที่แท้จริงมานอนห้องกูบ้างเหมือนกันนี่หว่า ตื่นมาเจอหน้าเมียที่ห้องของตัวเองไรเงี้ย คึคึ
“กลับดีๆล่ะ”ไอ้เชนพูดส่งท้ายเพราะรู้ว่าสลิ่มมันจะกลับกับกู ส่วนพ่อแม่ได้กลับไปหมดแล้ว
“..................”กูยังเงียบ ตอนแรกว่าจะย้อนไปว่า “ดีอยู่ละ เสือกห่าไร” แต่ก็ไม่พูดดีกว่า
“ครับ”สลิ่มตอบยิ้มให้
“ขอบคุณพี่เชนนะ สำหรับทุกอย่าง”มันพูด
“ไม่เป็นไรครับ พี่เต็มใจ”มันตอบ
“เฮ้อออออ~~”กูทำเสียงถอนหายใจขัดคนสองคนตรงหน้า แล้วเท้าเอวมองไปทางอื่นเหมือนไม่สนใจสายตาทั้งสองคู่ที่กำลังมองมา
“พี่ไปก่อนนะ อากาศไม่ค่อยดีเท่าไหร่”มันพูด
“ไม่ดีตั้งแต่มึงมาแล้วละม้างงง”กูพูดลากเสียงใส่ ทำหน้าทำตาใส่มันด้วย
“จิ้..ไอ้เมตร”สลิ่มหันมาปราม
“สลิ่มไปคบกับคนแบบนี้ได้ยังไง”ไอ้เชนพูดเหมือนหัวเสีย
“คนอย่างกูทำไม มึงดีตายห่าล่ะ มองนี่แทบจะแดกเมียกูอยู่ละ”กูย้อนแล้วจะเข้าใส่ สลิ่มรีบมาห้ามๆกันๆกูไว้ ดีนะที่โวยกันหน้าร้านเลยไม่มีคน เหลือก็แต่พวกไอ้เขตกับไอ้โปรที่ยังรอพวกกูอยู่ที่จอดรถ แต่กูต้องเดินมากับสลิ่มตรงที่จอดรถของไอ้เชนมัน ขับเบนซ์ ถุ้ย..หมาก็เยี่ยวรดล้อเบนซ์ได้เหมือนกันแหละวะ หรือกูอิจฉาเค้าที่กูขับแค่เวสป้ากัน กร๊าก ไม่เอาเก็บความอิจฉาไว้ในใจ อย่าพูดออกไปเดี๋ยวคนอื่นรู้หมด
“ไอ้เชี้ย”ไอ้เชนพูดกัดฟันด้วยความโมโห
“อย่า!”สลิ่มเข้าไปรั้งตัวไอ้เชนไว้ทันทีเมื่อเห็นมันจะเข้ามาหากู แต่กูไม่มีใครห้ามนี่ เลยปรี่เข้าใส่มันแล้วชกเข้าให้หนึ่งดอก
“ไอ้เมตร!”สลิ่มร้องด้วยความตกใจ ก่อนที่จะผลักกูสุดแรงแต่กูก็ไม่ล้มอยู่ดีอะนะ แล้วมันก็รีบไปหาไอ้เชนที่นอนกับพื้นถนนไปละเรียบร้อย  สลิ่มพยุงตัวไอ้เชนขึ้นช้า
“ขอโทษๆ สลิ่มขอโทษ”สลิ่มพูดหน้าเสีย
“.................”ไอ้เชนเงียบไม่พูดอะไร มันมองหน้ากูเขม็ง กูยักคิ้วตอบให้มัน มันรีบลุกขึ้นแล้วพุ่งมาหากูทันที แต่ตีนกูมันไวกว่าถีบไอ้ห่าเชนไปอย่างแรงจนมันล้มไป
“เอาดิ้ เข้ามาเด้”กูพูดอย่างท้าทาย ยืนอยู่อย่างนั้นไม่ทำอะไร ไอ้เชนหน้าเสียนิดหน่อย แต่สุดท้ายก็ลุกขึ้นยืนอีก มันเดินเข้ามาหากูอีก แต่สุดท้ายกูก็ยืนถีบมันอยู่ท่าเดิมจนมันล้มไป ถ้ามันเดินมาอีก กูก็จะถีบอีกนอกจากตัวมันเองจะฉลาดคิดได้ว่าต้องเข้ามาถีบกูบ้างดิกูจะได้ล้มก่อนบ้าง กูหมายถึง..ถ้าสามารถถีบกูให้ล้มได้อะนะ
“พี่เชนพอเหอะนะ สลิ่มขอร้องนะ”สลิ่มพูดอ้อนวอน
“ไงมึง”กูพูดท้าทายไม่เลิก
“พี่เชนอย่างไปยุ่งกับมันเลยยยยย..นะ”สลิ่มรั้งตัวไอ้เชนไว้ไม่เลิก กูยืนอมยิ้มตอนแรกว่าจะหลุดยิ้มแล้วแหละ แต่กลัวไอ้เชนมันจับได้กับความสะใจที่กูไม่เคยแสดงให้เห็นหรือว่าบอกใครว่าตัวกูเองเคยเรียนวิชาการต่อสู้อะไรมาบ้าง
“กลับบ้านเหอะนะครับ”สลิ่มพูด ไอ้เชนหันหน้าไปมองทันที
“กลับบ้านเหอะนะครับ”กูพูดลอยๆเยาะเย้ยมัน
“เร็วๆด้วยสลิ่ม”กูตะโกนบอกไว้ก่อน เพราะสลิ่มมันจับแขนไอ้เชนให้ไปขึ้นรถได้ในที่สุด ไอ้เชนหันมามองหน้ากูอีกครั้งเหมือนยังแค้นอยู่ กูยิ้มตอบให้แบบไม่แยแส ก่อนที่มันจะขึ้นรถไป และมันมีการขับรถเฉี่ยวตีนกูด้วย
“แม่ง ไม่เหยียบตีนกูเลยละ”กูตะโกนด่า
“โอ้ยยยยยยยย..หลิ่ม”กูร้องเพราะโดนสลิ่มมันเดินมาหยิกเข้าที่หูอย่างแรงโดยที่กูไม่ทันได้ตั้งตัว
“โอ้ยๆ เจ็บๆ”กูร้อง เพราะสลิ่มมันเล่นบิดอย่างแรงทั้งสองหูแล้วกดหน้ากูลงต่ำด้วยแม่ง ไปทั้งหัวทั้งหน้าเลยเนี้ย

เพี้ยยย!!

อีกดอกเป็นการปิดท้าย
“ขอโทษอ่ะ”กูพูดเมื่อเห็นหน้ามันเหมือนโกรธในตัวกูมากที่กูไม่สามารถระงับอารมณ์ตามที่มันขอได้อีกแล้ว
“พูดเหี้ยไรเคยรู้เรื่องบ้างล่ะ”มันบ่นแล้วเดินหนีไปที่รถที่พวกกูจอดอยู่ กูก็รีบเดินตามไปง้อทันที พวกไอ้โปรเห็นสถานการณ์ก็มีการเยาะเย้ยถากถางด้วยความสะใจในตัวกู เป็นที่เฮฮาปาร์ตี้กันเหลือเกินที่สลิ่มมันโกรธกูอะนะ หลังจากนั้นกูก็ไปง้อมันถึงหอนั่นแหละ ไม่มีอะไรมาก ง้อไปเรื่อยๆ..ง้อไปง้อมา ง้อไปง้อมา..มาๆไปๆ ก็ไปจบ...................ที่เตียง เฮ้อ~~ นอนแก้ผ้า สวรรค์บนเตียง กร๊าก

..................>>>><<<<..................

ขอบคุณ เครดิตตอนนี้เพลง Secret ของ OneRepublic แปะ --> http://www.youtube.com/watch?v=qHm9MG9xw1o&ob=av2e

[P★RiTŸ]

โอ้ววววว ตอนนี้ยาวมากกกกกก

อ่านตอนนี้แล้วมันรู้สึกวุ่นวายจริงๆ
ตั้งแต่เริ่มยันจบ

แต่ชอบความคิดสลิ่มนะ ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ
แต่ก็ต้องทำ ให้มันออกมาดีที่สุด ไม่ใช่แค่ทำเล่นๆให้มันผ่านๆไป
รู้ลิมิตตัวเอง ว่าได้แค่ไหน และควรจะหยุดเมื่อไหร่

[Na_RimKLonG]

   จิ้มทะลุรีบน 555+



ฝันดีด้วยยยย   

[K2KARN]

+1 เบบี้ก่อนเลย ตอนนี้ยาวมากกก 
อ่านตาเหลือก(?)


ยินดีกับสลิ่มที่ได้รองชนะเลิศอันดับ 1 นะ
แต่เรื่องเสื้อผ้านี่สุดๆเลยแฮะ ฮ่าๆๆ ,,
เด่นกันจริงจัง 


พี่เมตรแม่งเจอพี่เชนไม่ได้จริงๆว่ะ อารมณ์ขึ้นตลอด!
แต่อะไร๊ ก็ไม่ฮาเท่าตอนสุดท้าย ง้อไปง้อมาก็จบลงบนเตียง ฮ่าๆๆๆ 

[kitty]

 

[passtime]

ขอจิ้มด้วยคนนะครับ

[anterosz]

สนับสนุนให้เขตจีบมิ้วค์ 

[YongaMO]

เฮ้อ ๆๆ อ่านซะตาแฉะเลย 

  เตะ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ่พี่เชน เบื่อพวกพูดไม่รู้เรื่อง - -*

[scottoppa]

ตาแฉะจริงไรจริง เอาให้สะใจ
อิพี่เชน อย่าอยู่เลยมรึงงงง
แต่ไอ้ง้อไปง้อมา แล้วจบบนเตียงนี่ทำไรหราาาา 
เบบี้ มาจุ๊บที  เก็ตเอนะเออ แล้วมาต่อตอนต่อไป เอิ้กก

[Nus@nT@R@]

  อ่านจนตาแฉะจริงๆด้วย
ชุดเล่นดนตรีของวง lover นี่ ใช่ย่อยเลยนะ
หลิ่มไม่สนใจจะเป็นดีไซเนอร์บ้างหรอ 555
  คุณเบบี้มากนะคะ มาต่อซะยาวเหยียดเลย เอาให้คุ้มกับที่รอคอยน้องสลิ่มมาหลายวัน
ขอให้ข้อสอบออกง่ายๆนะคะ เบบี้จะได้ทำได้ 

[love2y]

ยาววววววววววววซะใจไปเลยค่า คึคึ
เมตรความอดทนมันสั้นจริงๆเชียว คึคึ

[Azitten]

คำสาบแช่งของเบบี้เป็นจิงแล้วอะ

อ่านจนตาแฉะ ตาแฉะจิงๆๆๆ
555555555555

อยากเห็นชุดที่สลิ่มใส่จิงๆๆอะ แบบว่ามันต้องดูดีมากแน่ๆๆ

ว่าแต่ไอ้พี่เชนนี้ รุ้เรื่องกะเค้ามั่งมะเนี่ย พูดไม่รุ้จักจำอะ

ง้อไปง้อมา พี่เมตรได้กำไรนะ 55

แอบอยากรุ้อะ เรื่องทัวร์กะสลิ่ม

GET A GET A นะจ๊ะเบบี้

[Yunatsu]

เบื่อไอ้พี่เชนจิงๆเลย
เห้อออออออ

หลิ่มคิดแปลกจากคนอื่นก้จิง แต่ว่าคนเราอะ ไม่ต้องการอะไรมากกว่า่ความสุขหรอก

ทำอะไรที่ทำแล้วมีความสุข แค่นั้นก้พอและ มะชา่ยหรอออ

[Smirnoff]

เบบี้หายไปนาน กลับมาคราวนี้จุใจเลย
สะใจอะ เมตรแมร่งไม่น่าแค่ถีบอิพี่เชนนะ คราวหลัง เอาตีนไปอุดปากแมร่ง หมั่นไส้อิพี่เชน 

[~มือวางอันดับ1~]

+1 ชอบพี่เมตรอ่ะ ขำ ๆ เป็นเกย์ เพิ่งรู้ว่าบ้านละคนฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

[CHIVAS]

อยากเห็นชุดที่น้องหลิ่มคิดจัง  มันต้องสุดขั้ววววววววว มากแน่ๆ  ดูดีๆ
พี่เชนยั๊วะให้พี่เมตรของขึ้นตลอดดดดดดดดดด
แต่พี่เมตรมันหาเรื่องพี่เชน เพราะวางแผนง้อสลิ่มแล้วแก้ผ้าบนเตียงป่ะ  อิอิ

[Killua]

+1 ให้กับความยาวที่ซะใจคนอ่านมากๆ ฮ่าๆๆๆ ใจจริงอยากบวก 2 3 4 แต่มันบวกมิได้ กร๊ากกก
ชอบความคิดสลิ่มมากๆ อยากทำไรก็ทำในสิ่งที่รักในสิ่งที่ชอบ แต่ชีวิตจริงเจ้ทำไม่ได้ เหอๆๆๆๆๆ
คนเรามันจะทำตามฝัน ทำตามใจได้สักกี่คนกันนะ ภาระกับสภาวะคนเรามันต่างกัน
ตอนนี้อ่านแล้วรู้สึกว่าสลิ่มมีความคิดเป็นผู้ใหญ่กว่าเมตรเยอะมาก
อีกอย่างเมตรก็หาเวลาง้อสลิ่มบ่อยๆนะ จะได้ขึ้นสวรรค์บ่อยๆ ฮิ้วววววววว
ขอบคุณน้องเบบี้ที่เสียสละเวลาอ่านหนังสือมาอัพนิยายให้อ่านนะ คิคิ
ขอให้สอบได้คะแนนดีๆ ไม่ต้องเยอะมากมายหรอกเอาแค่พอเพียง ฮ่าๆๆ

อ่อเกือบลืม  
ขอแสดงความยินดีกับน้องเบบี้ด้วยนะคะ
เรื่องผลโหวตรอบแรกออกมาแล้ว เรื่องนี้ไม่พลาด
1.รางวัลนิยายสุดประทับใจ : - Memorial~รักแรก รักสุดท้าย By เบบี้
8.พระเอกยอดเยี่ยม :- เมตร   Memorial~รักแรก รักสุดท้าย By เบบี้
ยังไงก็ดีใจกับน้องด้วยนะคะ เรามารอลุ้นกันรอบต่อไปดีกว่าเน๊าะ สู้ๆ  

[kazhiki]

ยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  จริงๆๆ  ขอขอบคุณงามๆเลย  อิอิ

ขอบคุณไรเตอร์ผู้น่ารัก 

[Dorumi]

ยาววว มากเลย มาสมกับการรอคอย อิอิ
ชอบเวลาสลิ่ม เรียกเมตรว่า ไอ้เมตร จริงๆเลยมันได้อารมณ์ดีอ่ะ
โดยเฉพาะตอนเมตรถีบเชนเนี่ย ฮาอย่างแรงเลย
เมตรนี่เจ้าเล่ห์หรืออะไรก็ไม่รู้รู้แต่ว่าโดน

[indy❣zaka]

ยาววววววววววววววววววววววววววววว ได้อีกค่ะ 

อ่านแล้วรู้สึกวงของสลิ่มนี่ วุ่นวายดีแท้ ลูกลิงทั้งวงเลยนะนั่น 
ส่วนอิพี่เมตรยังคงคอนเซปความ"บ้า"ไว้อย่างเหนียวแน่น 
น้องหลิ่มก็น่ารักไม่เปลี่ยนแปลง 

 :กอด1:กอดเบบี้  ขอบคุณจ้ะ

[wan]

ยาวสะใจ 

[WhatLoveIs]

ขอบคุณเบบี้จ้า
สู้ๆ นะจ้ะ

[kuku]

จะเอาตอนง้ออ่ะ ไม่ต้องบนเตียงก็ได้แค่คำพูดหวานหวานก็ได้

[both^^]

โอ้ววว คนแต่งปล่อยงานออกมายาวมาก ขอบคุณค่ะ
สลิ่มเป็นเด็กตั้งใจในการทำงานมาก ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เป็นเด็กที่รู้ลิมิตรตัวเองด้วย
ว่าตัวเองเหมาะแล้วที่จะเป็นแบบไหน อยู่แค่ตรงไหน
แต่เราว่าแค่นี้ก็ดีมากมายแล้วอ่ะ
ว่าไปตอนนี้พี่เมตรกวงติงไปไหน
สลิ่มคงระอา..เหนื่อยใจแทน ท้ายสุดหนักเข้าก็ไปต่อยเขาจนได้
ไม่กลัวเขาเอาคืนมั่งหรอเนี่ย 55 กล้าจริงๆ
หรือหาเรื่องให้สลิ่มงอนรึป่าว จะได้ง้อ..บนเตียง
ก๊ากกก

[jeaby@_@]

ยาวมากก สะใจพี่ค่ะคุณน้อง
วุ่นวายได้อีก สลิ่มเป็นเเม่งานเลยนะเนี่ย
คุณสามีก็ตามติดช่วยตลอด ตลอด

รำคาญอิพี่เชนจริงๆเชียว เเต่ก็ดีเมตรมันง้อจนได้ขึ้นสวรรค์ไปเเล้ว กร๊ากกกก

เบบี้ get A นะคะ

[jara]

สรุปไม่ได้กลับบ้านพี่เมตร แต่ได้ไปนอนหอสลิ่มแทนวะฮ่าๆๆ
หลิ่มจ๋า  อย่างอนบ่อยเลยหนู  งอนทีไร หนูเสียตัว ให้ไอ่พี่เมตรมันทุกทีอะ  กร๊ากกกกกกกก

[aehJTS]

ของเบบี๋เค้ายาวดีจริง ๆ เลย
ง้อไปง้อมาจบลงบนเตียง  ง้อแบบนี้สิ่มเสียมากกว่าได้นะเนี่ย

  writer คะ

[archi_10_001]

โอ้วววววววววววววว หายไปนาน ๕๕๕ ตามอ่านมานานละ ยังไม่ทันสีกที โฮะ ๆ

ดีใจด้วยสำหรับผลโหวตเจ้าค่ะ

ไปตามอ่านต่่อ ฮุ ๆ

[som]

โอ๊วววววววว  เจ้เบบี้ของเราวันนี้แซบมาก
อ่านกันมันส์มาก
ทำอะไรแล้วทำให้ได้เต็มที่แบบสลิ่มนี้ชอบมาก  ถ้าไม่แต็มที่ก็ไม่ต้องทำเลย
ขอบคุณครับพี่เบบี้ที่เอาสลิ่มมาให้หายคิดถึง